ความเชื่อหลังความตาย !

กระผมอุตส่าห์เดินอย่างระมัดระวังด้วยความไม่ประมาทอยู่ตรงกลางแล้ว
ท่านมหาอย่าลากกระผมเข้าไปมุมใดมุมหนึ่งกับเขาด้วยเลยครับ

 

..................................................................................

อันนี้ ไม่ได้เจตนา "ลาก" ใคร ๆ

เพราะว่า หาก "น้ำสบู่" ยังมี ยังอยู่ ก็เป็นเชื้อให้เกิดฟองได้อีก..
ก็ต้องเกิดอีก....

หมด "น้ำสบู่" ก็ไม่สามารถเกิดฟอง.. ก็ไม่ต้องเกิดอีก

อันนี้ เป็นเหตุ.. ปัจจัย.. ธรรมดา ๆ ที่ใคร ๆ ก็เข้าใจได้ง่าย ๆ

...................................................................................

 

ตายแล้ว

ร่างกายสูญ

แต่จิตไม่สูญ

 

2. เชื่อว่าตายแล้วไม่สูญ (ยังมีภพชาติหน้ารออยู่ สำหรับผู้ที่...)

 

เรียนถามท่านมหา

หากน้ำสบู่ยังมีอยู่ ย่อมเป็นเชื้อให้เกิดฟอง
หากน้ำสบู่ไม่มีเสียแล้ว ย่อมไม่มีเชื้อให้เกิดฟอง

อันนี้เป็นเหตุ-ปัจจัยธรรมดาที่ใครๆ ก็ย่อมเข้าใจได้แน่นอนครับ

แล้วหากน้ำสบู่มัน "ไม่เคยมีมาก่อน" หล่ะครับท่าน

ตัวน้ำสบู่มันเป็นเพียง รูป
ชื่อน้ำสบู่มันเป็นเพียง นาม

น้ำสบู่เป็นเพียงแต่รูปอันปราศจากความจริง <-- ข้อความนี้จริงหรือเท็จ?
เมื่อรูปไม่มีความจริง นามของรูปนั้นพลอยเป็นสิ่งที่ไม่จริงไปด้วย

และเนื่องจากน้ำสบู่ ซึ่งเป็นเหตุ กลายเป็นสิ่งที่ไม่จริง (ไม่ใช่ไม่มี เพราะจริงๆ แล้วมันไม่เคยมี)

ฟองสบู่ ซึ่งเป็นผล (ไม่ว่าจะเป็นฟองปัจจุบัน หรือฟองในอนาคต) จะเป็นสิ่งที่จริงได้อย่างไรครับ

ในเมื่อฟองสบู่เป็นสิ่งไม่จริง ฟองสบู่จะ "มี" หรือ "ไม่มี" ได้หรือครับท่านมหา

รบกวนช่วยแก้ตรรกะในใจกระผมให้ด้วยครับ

ขอขอบพระคุณท่านมหาล่วงหน้า

*********
อาจจะฟังผมแล้วงง ยกตัวอย่างเพิ่มเติม อีกเรื่องนะครับท่านมหา


พะยับแดดเห็นเป็นน้ำ แต่ความจริงไม่ใช่น้ำ ทั้งไม่ใช่ตัวพะยับฉันใด ฯ
ขันธ์ ก็ดูเหมือนอัตตา แต่ความจริงไม่ใช่อัตตา ไม่ใช่อัตตาเลย ฉันนั้น ฯ

บุคคล (ที่เห็นแต่ไกลซึ่งพะยับแดด) สำคัญพะยับแดดว่านั้นคือน้ำ แล้วเข้ามาใกล้ ในที่นั่น
หากยังพึงยึดถือว่าน้ำนั้นไม่มีอยู่ไซร้ เขาก็โง่หนักลง ฯ

 

ตายแล้วไม่สูญค่ะ

 

คนเราหากยังไม่ถึงที่สุดแห่งธรรม ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดตลอดแหละครับ จนกว่าจะถึงฝั่งแห่งธรรม

 

เมื่อสิ่งนี้มีอยู่ สิ่งนี้ย่อมมี.
เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ย่อมไม่มี.

ตายแล้วไม่สูญ เพราะมี อวิชา กิเลส ตัณหา เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงให้ต้อง เวียน ว่าย

ตายแล้วสูญ เพราะ ไม่มีอวิชา กิเลส ตัณหา เป็นเครื่องหล่อเลี้ยง เมื่อดับสนิท นิพพานจึงแจ้ง

พระอริยะ หรือ ผู้ปฏิบัติ หวังนิพพานเป็นที่สุด ท่านว่าอย่างนั้น นั่น.

 

โหวตให้ข้อ 2 ครับ ถ้าเชื่อตายแล้วสูญก็ไม่มีกฎแห่งกรรมสิครับ

 

แล้วพระอาจารย์มั่นสอนอะไรให้กับหลวงปู่บ้างครับ?
ก็สอนหลายอย่างเกี่ยวกับการทำวิปัสสนากรรมฐาน ซึ่งท่านก็สอนและเน้นย้ำนอกจากให้ตัวเราพิจารณาร่างกายให้เป็นอารมณ์แล้ว ก็ให้วกเข้ามาสู่จิต จิตเป็นผู้รับรู้ โดยจิตนั่นแหละเป็นผู้เพ่งร่างกาย เมื่อเพ่งร่างกายเสร็จแล้วก็ให้ย้อนเข้ามาหาจิต ตั้งใจถามตอบตัวเองแบบนี้ว่า ร่างกายเป็นของเราหรือไม่ เมื่อร่างกายไม่ใช่ของเรา เป็นของเกิดของตายของดับ เป็นของไม่แน่นอน และจิตนั่นแหละก็จึงเป็นแก่นของชีวิต
จิตเป็นแก่นของชีวิตคืออะไรครับ?
อ้าว!...ก็จิตมันไม่ตาย มันตายแต่ร่างกาย การเวียนว่ายตายเกิดก็มาจากจิตดวงเดียวนี้นั่นแหละ จะว่าไม่เป็นแก่นอย่างไรเล่า ไม่ว่าจะเป็นภพหน้าชาติหน้า จิตดวงนี้แหละก็ต้องตามพวกเราทั้งหมด ร่างกายจะไปได้ที่ไหนล่ะ เมื่อร่างกายถูกไฟเผาร่างกายก็เหลือแต่กระดูกเป็นเถ้าถ่านไปหมด ดังนั้น จิตดวงเดียวถ้าผู้นั้นยังไม่สิ้นกิเลส มันก็มีบาปมีบุญติดตามไป และบาปบุญนั่นแหละที่จะนำดวงจิตไป และถ้าทุกคนสิ้นหรือหมดจากกิเลสแล้วก็จะไม่มีอะไรนำก็จะเป็นการนิพพานนั่นเอง
แสดงว่าหลวงปู่เชื่อชาติหน้ามีจริงซิครับ?
ก็มีจริงซิ (หัวเราะ) ถ้าไม่มีจิตเรานั้นจะไปได้อย่างไรกัน แต่ที่คนเรายังไม่ค่อยเชื่อเรื่องชาติหน้าชาตินี้หรืออย่างเรื่องนรกสวรรค์ อาตมาก็อยากให้เชื่อในคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่พระองค์ตรัสรู้นั่นแหละ หากถามอาตมาว่าคนทั่วไปทำไมเชื่อก็เป็นเรื่องของคนที่ยังมองไม่เห็น มองแล้วยังไม่รู้เพราะยัง

สอบถามเส้นทางได้ที่ วัดอรัญบรรพต ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย โทรศัพท์ ๐-๔๒๔๒-๐๒๙๙,๐-๑๙๑๔-๕๒๘๓,๐-๑๓๗๗-๒๘๕๙
เรื่อง สุทธิคุณ กองทอง
ภาพ ชาญณรงค์ พรดิลกรัตน์

ที่มา - คม ชัด ลึก<!-- / message -->

 

...................................................................................

แล้วหากน้ำสบู่มัน "ไม่เคยมีมาก่อน" หล่ะครับท่าน

ตัวน้ำสบู่มันเป็นเพียง รูป
ชื่อน้ำสบู่มันเป็นเพียง นาม

น้ำสบู่เป็นเพียงแต่รูป อันปราศจากความจริง <-- ข้อความนี้ จริงหรือเท็จ?
เมื่อรูปไม่มีความจริง นามของรูปนั้น พลอยเป็นสิ่งที่ไม่จริงไปด้วย

และเนื่องจากน้ำสบู่ ซึ่งเป็นเหตุ กลายเป็นสิ่งที่ไม่จริง
(ไม่ใช่ไม่มี เพราะจริงๆ แล้วมันไม่เคยมี)

ฟองสบู่ ซึ่งเป็นผล (ไม่ว่าจะเป็นฟองปัจจุบัน หรือฟองในอนาคต) จะเป็นสิ่งที่จริงได้อย่างไรครับ

ในเมื่อฟองสบู่เป็นสิ่งไม่จริง ฟองสบู่จะ "มี" หรือ "ไม่มี" ได้หรือครับท่านมหา

รบกวนช่วยแก้ตรรกะในใจกระผมให้ด้วยครับ

ขอขอบพระคุณท่านมหาล่วงหน้า

*********
อาจจะฟังผมแล้วงง ยกตัวอย่างเพิ่มเติม อีกเรื่องนะครับท่านมหา

พะยับแดดเห็นเป็นน้ำ แต่ความจริงไม่ใช่น้ำ ทั้งไม่ใช่ตัวพะยับฉันใด ฯ
ขันธ์ ก็ดูเหมือนอัตตา แต่ความจริงไม่ใช่อัตตา ไม่ใช่อัตตาเลย ฉันนั้น ฯ

บุคคล (ที่เห็นแต่ไกลซึ่งพะยับแดด)
สำคัญพะยับแดดว่านั้นคือน้ำ แล้วเข้ามาใกล้ ในที่นั่น

หากยังพึงยึดถือว่าน้ำนั้นไม่มีอยู่ไซร้ เขาก็โง่หนักลง ฯ<!-- / message --><!-- edit note -->

...................................................................................

ข้อนี้.. ผมก็ยังโง่.. อยู่ครับ

เพราะว่า ผมก็เห็นว่า....

"น้ำ" เป็น "น้ำ"
"น้ำสบู่" ก็เห็นเป็น "น้ำสบู่"
"พะยับแดด" ก็เห็นว่า เป็น "พะยับแดด"

ก็ไม่เห็นว่า จะต้องไปค้นหา ว่า....
น้ำ.. น้ำสบู่.. พะยับแดด.. มันมาจากไหน....

สสาร อันเป็นวัตถุ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ในโลกนี้ ที่เป็นรูปจับได้ ก็ดี....
สสาร ที่จับไม่ได้ก็ดี พะยับแดด อากาศ ลม

โลก.. นี้ มันมาตั้งแต่ไหนกัน
โลก.. เป็นอัตตา มีสภาพ จับต้องได้
โลก.. เป็นอนัตตา ตามกฏไตรลักษณ์ มีอันต้องเสื่อมสลายไป
(แต่ทว่า.. อีกกี่สิบ กี่หมื่น กี่แสนล้าน อสงไขยกัป กันละนี่..)

มันเป็น 1 ใน 4 ของ อจินไตย
ที่สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงตรัสแสดงไว้....

อจินไตย

อจินติตสูตร

เล่มที่ ๒๑
[๗๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อจินไตย ๔ ประการนี้ อันบุคคลไม่ควรคิด เมื่อบุคคลคิด พึงเป็นผู้มีส่วนแห่งความเป็นบ้า เดือดร้อน

อจินไตย ๔ ประการ เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย

พุทธวิสัยของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ๑
ฌานวิสัยของผู้ได้ฌาน ๑
วิบากแห่งกรรม ๑
ความคิดเรื่องโลก ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลาย อจินไตย ๔ ประการนี้แล ไม่ควรคิด
เมื่อบุคคลคิด พึงเป็นผู้มีส่วนแห่งความเป็นบ้า เดือดร้อนฯ

จบสูตรที่ ๗

...................................................................................

ข้อความ ใน พระไตรปิฎก นี้ บางที เขาก็ไม่เชื่อกัน
จะไม่อ้าง ก็ไม่ได้ เพราะว่ามีความเชื่อ เคารพ และศรัทธาในพระรัตนตรัย<O</O
<O</O
...................................................................................

นี่.. ผมมัน โง่.. ตรงนี้ นี่เอง

ที่.. ไม่พยายามไปหาที่มาของ น้ำ.. น้ำสบู่.. พะยับแดด.. อากาศ..
ลม.. และโลก....

หากผมฉลาด ๆ พยายามหาที่มา.. เอ.. มันเกิดมาจากไหนกันหนอ....
ตาย.. เกิด.. อีกแสนล้านกัป อสงไขยกัป ก็จะหาพบ หรือเปล่าก็ไม่รู้

ดังนั้น.. ผมจึงไม่ได้ "ติด"ในสิ่งที่ สมเด็จพระประทีปแก้ว ตรัสว่า ไม่ต้องคิด

เพียงแต่.. ปฏิบัติ ตามแนวทางที่ทรงตรัสสอน 84,000 พระธรรมขันธ์
ลด เป็นมรรค มีองค์ 8
ลด เป็น องค์ 3 คือ....
1. เว้นทำชั่ว.. ด้วยการปฏิบัติ ใน "ทาน"
2. ทำความดี.. ด้วยการปฏิบัติ ใน "ศีล"
3. ทำใจให้บริสุทธิ์.. ด้วยการปฏิบัติ ใน "ภาวนา" ให้เกิดเป็น "ปัญญา"

เมื่อ "ปัญญา"เกิด ก็จะ ลดเหลือเพียง 1 คือ.. "ยอมรับกฏแห่งกรรม"
ความเป็นธรรมดา ช่างมัน อุเบกขา เห็นทุกข์ เห็นภัยในกองสังขาร เห็นโทษของการมีขันธ์ 5 เห็นทุกข์เห็นโทษในการเกิด เมื่อเกิดอีก ก็ต้องแก่ เจ็บ ตาย ไม่สิ้นสุด....

ในส่วนนี้ คือ "วิปัสสนาญาณ" สามารถ ตัดกิเลส โลภ โกรธ และ หลง ได้จริง
เป็นสมุจเฉทปหาน

เมื่อผ่านตรงนี้ได้แล้ว ก็จะเข้าสู่ ความเป็น อริยะ ตามแต่ความละเอียด ละเมียดของจิต ในระดับ พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์

การจะเข้าถึง "พระนิพพาน"ได้ ถึงตรงนี้ แล้วค่อยมาคุยกัน ครับ

(อันนี้ ผมเข้าใจเอง ไม่ได้บอกว่า จะต้องเชื่อ)
หากว่า จะสามารถเข้านิพพาน กันวันละ เป็นหมื่น ๆ ครั้ง
ตามความดับ ของลมหายใจ เข้าออก

หากเป็นอย่างนั้น ได้จริง ๆ
แล้ว ทุก ๆ ห้วงเวลาที่หายใจเข้า ออก นั้น
คนเรา ที่เป็นปุถุชน นี่.. จะไม่เกิดกิเลส ชั่ว บ้างเลยหรือ

และ ถ้าหากห้วงหายใจนั้น คิดอกุศลกรรม แล้วบังเอิญตายพอดี
แล้ว จิตที่กำลังครองอารมณ์ความชั่ว อยู่นั้น....
จะทำอย่างไรกันละนี่.. กรรม จริง ๆ

...................................................................................

พระนิพพาน ไม่ใช่ อัตตา
พระนิพพาน ไม่ใช่ อนัตตา

แท้จริง.. พระนิพพาน คือ ภาษาการปฏิบัติ
เพื่อให้เข้าถึง "อริยะ" กันเสียก่อน

พระอริยะ พื้นฐาน คือ "พระโสดาบัน" นี่....
พวกเราก็ต้องพึงทำความเข้าใจกันเสียก่อน....

หากเพียง "พระโสดาบัน" ยังไม่เข้าใจ ไม่เข้าถึง
จะไปรู้เรื่อง "พระอรหันต์" หรือ "พระนิพพาน"

ก็เปรียบได้ว่า.. กำลังเรียน ป.3 ป.4
จะไปรู้เรื่อง เนื้อหา หรือ จะสอบผ่านระดับ ปริญญาโท ปริญญาเอก ได้อย่างไร

..................................................................................

จากคำถามของท่าน....

ผมยอมรับว่า ผมยังโง่.. อยู่จริง ๆ ด้วย ครับ..

ที่ไม่รู้ว่า น้ำ.. น้ำสบู่.. พะยับแดด.. ลม.. โลก..
มันมาจากไหน มีมาก่อน หรือไม่มีมาก่อน
เป็นรูป.. เป็นนาม..
โอโฮ.. อันนี้. ผมก็ โง่ จริง ๆ ที่ไม่สามารถ "ตอบ" ให้ทราบได้
(ข้อนี้.. คนที่ฉลาด ๆ เขาก็คงจะรู้กันแล้ว)

ผมเพียงแต่ "หาทางทิ้ง" น้ำสบู่.. ออกไปให้ได้.. ก็พอแล้ว ครับ..
ผมก็พึงใจ แล้วครับ

...................................................................................

และ.. เอ.. กระทู้นี้ เข้าเข้ามาเพื่อโหวตกัน....
ตามความต้องการของเจ้าของกระทู้....

คือ ขอให้โหวตเพียง ข้อ. 1 หรือ ข้อ.2 หรือ ข้อ. 3 เท่านั้นเอง

ท่านเจ้าของก็คงไม่ได้อยากรู้ ไปนอกเหนือ จากที่ต้องการจะถาม
(ซึ่งในโพสที่ 3 ผมก็แสดงความเห็นไว้ชัดเจนแล้ว)

หาก สิ่งกล่าวเกิน มานี้ เป็นการ รบกวนการโหวต (ไม่ตรงจุดประสงค์)
ก็ต้องขอ ขมา ขออภัย มา ณ ที่นี้

ด้วยไม่ได้มีเจตนา จริง ๆ ครับ
ขอได้โปรด ให้อภัย ด้วยนะครับ

...................................................................................

 

ข้อสองอยู่แล้ว

 

ผม ว่าผมทะลุกลางปล้องแล้วนะ

กระทู้นี้ชี้ให้โหวด ผมก็โหวด และก็เดาได้ว่าผลเป็นอย่างไร...

กับการที่ไม่เห็นด้วยกับคำตอบผม
ก็ชี้ให้เห็นว่า ท่านเชื่อตามๆมา หรือ เชื่อเพราะพิจารณาแล้ว

คุณเชื่อกฏแห่งกรรมนั้น ถูกแล้ว จะได้ไม่ประมาท ครับ.
การตายแล้วสูญ มันก็เป็นกฎแห่งกรรม คือ เราสร้างเหตุให้ดับ ให้แจ้งนิพพาน. มันผิดตรงไหน

ก็ไม่ต้องไปคิดอะไรให้ใกลตัว เหตุมันเกิดที่ใจก็ให้ดับที่ใจ

จึงได้ชื่อว่าเข้าใจ อริยสัจ 4

 

ก็เกิดก็มี ดับก็มี ไม่เกิดไม่ดับก็มี ไม่ใช่หรือ

ไฟมีเพราะมีเหตุมีปัจจัยให้เกิด ดับก็เพราะมีเหตุปัจจัยให้ดับ

แต่ไฟก็ยังมี หลังจากดับแล้ว ถ้ายังมีเหตุปัจจัยให้ไฟเกิด จะงงไหมเนี่ย

 

ให้มันเจอของจริงก่อน แล้วมันจะเชื่อกันจริงๆ แล้วจะไม่กลัวตาย

 

ทีแรกผมก็ตกใจครับจากกระทู้เริ่มต้น
"ในครั้งหนึ่งมีโพลต์ เรื่องความเชื่อหลังความตาย ลงในหนังสือพิมพ์ ผมจำได้ว่าเขาได้สำรวจความเห็นของพระในเขตภาคเหนือ เชื่อหรือไม่ว่ามากกว่าครึ่งเชื่อว่าตายแล้วสูญ เป็นโพลต์ที่น่าตกใจ หรือไม่น่าตกใจดี ... ?!"​

เมื่อพิจารณาจากปัญญาอันน้อยนิดของผมพอจะสรุปได้ว่า
คำถามข้อแรก อาจจะตีความหมายกันคนละแบบครับ
คือ กลุ่มที่คิดว่าเกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียวจริงๆ
กลับอีกกลุ่มที่คิดว่า การที่ไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดอีก คือไปพระนิพพาน
ซึ่งนักบวช ได้หวังสิ่งนี้อย่างที่สุด หรือแม้แต่ฆราวาส เอง​

ส่วนข้อ สอง คือตายแล้วไม่สูญ
ความจริง​

 

ครับ คุณtsar

เป็นเช่นนั้นจริง ชาวพุทธไม่มีใครเชื่อว่า เกิดครั้งเดียว ตายครั้งเดียว แน่นอน

 

เชื่อว่าพลังงานไม่ดับสูญ จิตเป็นพลังงานรูปแบบหนึ่ง การตายเป็นการเปลี่ยนแปลงของจิต จิตที่ตั้งมั่นดีแล้วย่อมไปสู่สุคติ ตายแล้วย่อมไม่สูญแน่นอน สาธุๆๆ

 

ตอบข้อ 2
เชื่อว่าตายแล้วไม่สูญ (ยังมีภพชาติหน้ารออยู่ สำหรับผู้ที่ยังมีกิเลส)

แน่นอนอยู่แล้วอ่ะชิ