(ข้าว.7) ก้าวแรกที่ควรทำเพื่อแก้ปัญหาส่งออกข้าวคืออะไร นับจากที่เสียหายตั้งแต่โครงการจำนำข้าวปี 2554

(ข้าว.7) ก้าวแรกที่ควรทำเพื่อแก้ปัญหาส่งออกข้าวคืออะไร นับจากที่เสียหายตั้งแต่โครงการจำนำข้าวปี 2554

สถานการณ์ราคาข้าวตกต่ำ แน่นอนแล้วว่ามีปัจจัยจากราคาภายนอกประเทศ ซึงประเทศไทยไม่ได้ปลูกข้าวเพียงผู้เดียว
แต่ที่ผ่านมาเราส่งออกข้าวได้ดี ชาวนาสามารถปลูกข้าวเพิ่มจำนวนไร่ได้มากขึ้นกว่าใช้บริโภคภายในประเทศ
แน่นอนว่า ปัจจัยที่ควบคุมยากคือ ปริมาณข้าวที่ผลิตเพื่อส่งออกซึ่งมีจำนวนก้อนใหญ่นับเป็นล้านตันซึ่งถ้าขายไม่ได้
ย่อมฉุดราคาข้าว ทั้งหมดรวมทั้งราคาข้าวที่ใช้บริโภคภายในประเทศด้วย

ในเบื้องต้นเราเห็นรัฐบาลวางมาตรการแก้ปัญหาระยะสั้นและการจัดการภายในประเทศแล้ว
แต่ในส่วนที่สำคัญที่จะทำให้สถานการณ์ฟื้นกลับมาได้ดีเหมือนเดิม ก็คือ "การส่งออกข้าว" ยังไม่เห็นแนวทางจากรัฐบาล

ซึ่งสถานการณ์ปัจจุบัน ใน Social ก็ต่างเรียกร้องให้รัฐบาลแก้ปัญหาให้ถูกจุด ซึ่งก็คือ
อยากให้รัฐบาลพยายาม หาตลาดส่งออกให้ได้ มากกว่า
แต่การแก้ปัญหาการส่งออกนั้น เท่าที่ผมสังเกตนั้น ดูแล้วน่าจะยังไม่ใครมีแนวทางออกมา
เพราะดูเผินๆแล้วเหมือนเป็นปัจจัยภายนอก (แต่จริงๆไม่ใช่ทั้งหมด)

ดังนั้น กระทู้นี้ ผมจะมาชี้ให้เห็นว่า .. เราจะสามารถแก้ไขสถานการณ์การส่งออกข้าวได้อย่างไร
และควรมีก้าวแรก คืออะไร ซึ่งหากปล่อยไว้ กลับจะยังมีผลเสียยาวต่อไปอีกด้วยอย่างไร

เนื่องจากรายละเอียดน่าจะมีพอสมควร ดังนั้นผมจะขอแบ่งเป็นหัวข้อย่อยดังนี้

1) สถานการณ์ปัจจุบัน กับการผลักดันเรียกร้องให้รัฐบาล หาตลาดส่งออกให้ได้
2) ปัญหาที่เกิดขึ้นเกิดจากอะไร, ก่อนหน้านั้นเราขายดีได้เพราะอะไร และประเด็นอะไรที่ทำให้มีความหวัง
3) "ความน่าเชื่อถือในสินค้า" คือ Key สำคัญในการขายสินค้าทุกชนิด ซึ่งจริงๆ เป็นสิ่งที่อยู่ในการควบคุมของเราเอง
4) ก้าวแรก ที่ควรทำเพื่อแก้ปัญหาส่งออกข้าว คืออะไร และอนาคตควรวางมาตรการอย่างไร
5) หากไม่เริ่มทำ จะมีผลเสียอะไรจากการปล่อยทิ้งไว้โดยไม่ได้ทำอะไร

 

สั้นๆง่ายๆ แก้ปัญหาได้ทุกสิ่ง นั้นคือการพูดความจริง การโกหก ไม่ช่วยอะไร จำไว้ ความจริงเท่านั้น แก้ปัญหาได้

 

มหากาพย์ข้าวโชว์ได้นานจัง เพราะมีหลาย apisode 555++

 

คนเก่งๆ บางคน หากอ่านหัวข้อของผมเพียงแค่นี้ อาจจะเข้าใจเลยก็ได้นะครับ

 

บางทีปัญหามันไม่ได้ยาก แต่เราทำผิดกันเอง
อย่างเช่น แห่ปลูกข้าวจนล้นตลาด


แค่หลักดีมานด์ซับไพล์พื้นๆ เราก็ทำกันไม่ได้แล้ว
มันเลยกลายเป็นปัญหายุ่งเหยิงพัวพันไป

 

ผมกำลังจะพูดอีกมุมหนึ่งที่ท้าทายกว่า คือ การฟื้นยอดขายส่งออก ครับ

 

ถ้าชายเป็นรัฐบาลเผด็จการทหารนะ ชายจะทำแบบเผด็จการอย่างนี้เลย


1 รับซื้อข้าวราคาถูกมาไว้ในคลังเก็บ
2 แปรรูปข้าวเป็นเส้นก๋วยเตี๋ยว
3 แปรรูปเส้นก๋วยเตี๋ยวให้เป็นแบบแห้ง
4 ส่วนหนึ่งเก็บไว้เป็นเสบียงกองทัพ
5 ส่วนหนึ่งหาตลาดภายในหรือนอกประเทศ


ทำอย่างไรก็ได้ ให้ข้าวหายไป กลายเป็นก๋วยเตี๋ยว ทีนี้มันก็ไม่ต้องขายแข่งกันละ

 

คือ คุณต้องเข้าใจบางอย่างในการเป็น "เผด็จการ" นะครับ


1 คุณต้องเป็นเผด็จการจริงๆ ไม่ต้องฟังใครมากให้มันยุ่งยาก
2 คุณต้องทำงานแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาด และฉับพลันทันใจ
3 คุณต้องทำสิ่งที่ดีกว่าระบอบปกติจะสามารถทำได้จริงๆ
4 คุณต้องทำได้ทุกอย่าง ตั้งโรงงานเองก็ทำได้ เผด็จการซะอย่าง
5 คุณต้องไม่ไปแคร์อะไรทั้งนั้น ขอแค่เป็นเผด็จการที่ดี และต้องดีกว่าทุกระบอบ


ถ้าเป็นเผด็จการทหารแล้วทำห่าอะไรไม่ได้ ชายว่าให้มันไปตายในสนามรบ จะดีกว่ามั้ย?

 

สถานการณ์ตอนนี้ ถ้าเราวางแผนเรื่องการส่งออก
จีนจะไม่ยอมอยู่เฉยแน่ ตอนนี้ ผมคิดว่าตลาดข้าว
ถูกจีนควบคุมได้หมดแล้ว และจะเจ๊งเหมือนก่อนๆ
ที่เคยทำ อย่างโครงการรับจำนำข้าวแน่นอน


จีนวางแผนและทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
ต่อให้เราคิดดีแค่ไหน มันจะไม่เป็นอย่างที่เราคิด
แต่สิ่งที่จะเป็นคือ "สงครามตลาดข้าว" ที่ยืดเยื้อแน่นอน


ดังนั้น ผมจึงเสนอให้ "อย่าส่งออกข้าว" อย่างเดียว
ให้แปรรูปเองด้วย เช่น แปรรูปเป็นก๋วยเตี๋ยวแล้วหาตลาดใหม่

 

ประเด็นที่น่าคิดคือ .. เราเคยส่งออกดีมาตลอด จนกระทั่ง โครงการจำนำข้าวปี 2554
ดังนั้น สาเหตุที่ทำให้ตกมันต้องมี .. และดังนั้นก็น่าจะมีหวังจะกลับมาได้เช่นกัน

แต่หวังว่าคงจะไม่ปล่อยให้นานไปจน ถูกคนอื่นแย่งตำแหน่งไปนานจน เราไม่อาจกลับมาได้

 

ความคิดแบบนี้ต้องเลิก โล๊ะทิ้งเลย



1 เลิกคิดว่าจะส่งออกข้าวให้ได้อันดับหนึ่ง
เพราะจีนอาศัยความคิดผิดๆ ของเรานี้ในการ
ยุยงให้เกิด "สงครามราคา" กับประเทศอื่นๆ

2 สาเหตุที่ข้าวตก เพราะมันมีคนกระทำคือจีน
และเขาจะกระทำต่อไป ไม่ยอมหยุดแน่นอนเพราะ
นี่คือ "สงคราม" รูปแบบใหม่ ไม่ใช่ภาวะปกติ

3 เลิกคิดว่าจะให้ทุกอย่างมาเป็นเหมือนเดิม
แต่ต้อง "ยอมรับความจริงที่เปลี่ยนไปให้ได้"
อย่ายึดติดกับอดีต แต่คิดใหม่ ทำใหม่ให้ดีกว่า

4 ปรับ positioning ของเราให้แตกต่างจาก
ทุกประเทศที่ผลิตข้าว เราจะเปลี่ยนตัวเองให้เป็น
"ผู้แปรรูปผลิตภัณฑ์ข้าว" สร้างมูลค่าเพิ่มก่อนส่งออก


เลิกคิดแบบ "ส่งวัตถุดิบ" ออกขาย ขายแม่งมันดิบๆ ไม่มีมูลค่าเพิ่มห่าไรเลย เลิกคิด!

 

หวังว่าจีนจะฉลาด จะไม่แข่งผลิตข้าวกับไทย !

ตามหลักกระแสเงิน (ซึ่งถ้ามีโอกาสผมจะเขียนอธิบายอย่างละเอียดให้ฟัง)

ถ้าทุกคนผลิตสิ่งเดียวกันแล้วใครจะมาซื้อ?
ดังนั้น คนฉลาดต้องเลือกผลิตสิ่งที่ทำเงินสูงกว่า แล้วปล่อยให้คนอื่นจำยอมผลิตในสิ่งที่มูลค่าถูกกว่า

การปล่อยให้คนอื่นจำต้องผลิตในสิ่งที่ถูกกว่า เพราะว่าเขาจะต้องมีเงินได้พอจะมาซื้อของที่แพงได้ด้วย
(กรณีที่ดีที่สุด คือ ทำให้เขาซื้อผ่อน ซึ่งเป็นการผูกมัดการซื้อในระยะยาว)

ไม่ใช่ทำอะไรหมด จนคนอื่นไม่มีเงินจะกลับมาซื้อ แบบนั้นไม่ใช่กลยุทธ์ครับ

(เท่าที่สังเกตุการเดินเกมส์ของ จีน กับ ญี่ปุ่น เพื่อสะท้อนความคิดของเขานั้น ..
ผมพบว่า จีน กับ ญี่ปุ่น มีกระบวนการคิดทางเศรษฐกิจไปไกลและหลายชั้นกว่าเรามากแล้ว )

 

อย่าพึ่งพาตลาดภายนอกมาก ให้ทำอย่างจีน "สร้างตลาดภายใน"


ทำอย่างไรให้ข้าวลดลง แล้วแปรเป็นอย่างอื่น เช่น เส้นก๋วยเตี๋ยว, แป้ง ฯลฯ
จากนั้น ให้วางแผน "ร้านค้าสวัสดิการอาหาร" สั่งให้ทุกสถานที่ราชการรับซื้อ
เส้นก๋วยเตี๋ยวจากเราก็ได้ แต่เราต้องผลิตให้มีคุณภาพสูงเทียบเท่าในตลาดนะ
กระจายอาหารที่เรามีให้ครอบคลุมทั่วถึง "ในประเทศ" ของเราก่อน ทำแบบนี้
จนกว่าราคาต้นทุนวัตถุดิบในการผลิตอาหารจะลดลง แทนที่จะดันสู้กับต่างชาติ
ในการส่งออกข้าวแข่งกับคนอื่น (ซึ่งจีนหลอกให้เราแข่งขันกันส่งออกอยู่แล้ว)
เราก็ปรับเปลี่ยนมาทำตลาดภายในแบบนี้แทน ทำอย่างไรให้ตลาดภายในเรานี้
ดีขึ้น(คุณภาพของตลาด)เช่น ราคาข้าวกล่องลดลง, ราคาก๋วยเตี๋ยวลดลง ฯลฯ


เราจะสู้กับจีนตอนนี้ตรงๆ ยังไม่ได้ เหมือนนกกระจอกไปสู้กับพญาครุฑ จะหงายหลังเอา

 

ใช่ ผมก็คิดอย่างนั้น เราไม่ต้องปลูกข้าวเอง
เราเป็นคนซื้อข้าว มาแปรรูป แล้วเปลี่ยน positioning
ตัวเองให้เป็น "ผู้แปรรูปข้าวอันดับหนึ่งของโลก" ไปเลย แล้ว
ปล่อยให้ไอ้เวียดนามบ้าบอ ที่มันอยากแข่ง อยากเอาชนะไทย ให้มัน
แข่งกับพม่าจนราคาข้าวโลกร่วงกันไปเลย ทีนี้ เราก็ช้อนซื้อมาแปรรูปแม่งซะเรย

 

เขาไม่ได้ทำให้เราตายไปเลย
แต่เขากำลังทำให้เราเจ๊งก่อน
แล้วกลายสภาพเป็น "ลูกหนี้"


เพราะเหตุนี้แจ๊ก หม่าถึงมาปล่อยกู้ผ่านเซเว่นไงคุณ

 

ทำเหมือนตลาดอัญมณี


ตอนนี้ ไทยไม่ได้มีวัตถุดิบมาก
เราไม่ใช่อันดับหนึ่งทางด้านวัตถุดิบ
แต่เรามีแรงงานฝีมือ เรารับซื้อมาแปรรูป
นี่คือ "พัฒนาการด้านนี้" ของเราอย่างแท้จริง


ชายนะ ไม่แคร์กะไอ้ข้าวบ้าบอนี่หรอก
ถ้าให้เลือกได้ ชายเอาอันดับหนึ่งในตลาดอัญมณีดีกว่า

 

มีส่วนถูกครับ แม้การผลิตข้าวจะไม่ใช่สิ่งหลักสำหรับประเทศที่พัฒนาแล้ว
(ซึ่งจะผลิตแค่พอบริโภคในประเทศ)

1) ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา ก่อนที่เราจะเปลี่ยนมือ เราต้องมีสิ่งอื่นนั้นเกิดขึ้นมาก่อน
2) เป็นการทดสอบ สติปัญหาการแก้ปัญหา การรับมือของเราเอง
ก่อนที่จะไปจับงานใหญ่ ซึ่งมีความเสี่ยงสูงทวียิ่งไปอีก

 

เลิกคิดว่า "ปลูกข้าวเพื่อให้รวย" แต่ให้ทำแบบพระราชินี


คือ ปลูกข้าวเนี่ย เอาแค่เราอยู่ได้ มีกิน ตลาดในประเทศราคาไม่สูงเกินไป
แต่ชาวนาที่ว่างจากงานนา สามารถเข้ามาเรียนรู้ "การผลิตอัญมณี" และสินค้า
หัตถกรรมได้ ถ้าอยากรวย ให้รวยทางนี้ อย่าไปรวยทางการขายข้าว อย่าฝืนธรรมชาติ


อย่าไปตั้งเป้าว่าเราจะขายข้าวให้ได้อันดับหนึ่งตลอดไป และต้องรักษาแชมป์ไว้ให้ได้
แต่ให้ตั้งเป้าใหม่ว่า "เราคือสุวรรณภูมิ" เราคือ ดินแดนแห่งทองคำ อัญมณีของโลก
ที่นี่คือ สุวรรณภูมิ ไม่ใช่ ข้าวภูมิ เราต้องเป็นหนึ่งด้านอัญมณี เหนือกว่าอินเดีย
ไม่ใช่เป็นหนึ่งด้านข้าว เรามีฝีมือแรงงานที่ดีในเรื่องศิลปะหัตถกรรมอยู่แล้ว
เราสู้กับอินเดียได้อยู่แล้ว เราสามารถซื้อวัตถุดิบนำเข้ามาได้อยู่แล้ว


เราจะรวยด้วยตลาดอัญมณี ส่วนตลาดข้าว เอาแค่พออยู่ได้ก็พอครับ อย่าฝืน!

 

ตอนนี้ขอช่วยเสนอ idea การแก้ปัญหาเรื่องข้าวในทุกด้านที่สำคัญก่อน

ส่วนที่ว่าทำไมคนยังไม่เลิกปลูกข้าว ส่วนหนึ่งก็เพราะชาวนารู้ว่า สุดท้ายรัฐบาลจะต้องมาอุ้มราคานั้นเอง
และยิ่งระเบียบไม่ละเอียดจะทำให้ชาวนาสามารถปลูกเพิ่มจาก 10 ไร่ เป็น 20 ไร่ ได้อีกด้วย
เดี๋ยวรัฐบาลก็ต้องมาอุ้มอยู่ดี
(อย่าไปโทษชาวนา เพราะใครๆ ก็อยากได้เงิน เช่น หากมีใครเอาเงินมายื่นให้ เป็นใครใครก็ต้องรับ)

ซึ่งดูแล้วดีกว่าไปปลูกอย่างอื่น เพราะหากปลูกแล้วไม่มีตลาดมาซื้อ กลายเป็นเสียหาย ไร้มูลค่าอีกด้วย
ดังนั้นการปลูกข้าวสำหรับชาวนา จึงยังทำเงินที่แน่นอนกว่า

 

เราคือ "สุวรรณภูมิ" เราคือ "อันดับหนึ่งด้านอัญมณี"
นี่คือ positioning ใหม่ของเรา ที่มาจากรากเหง้าที่แท้จริง


เราคือ "ชาวสุวรรณภูมิ" ดินแดนแห่งทองคำ
บรรพชนของเรามีทองคำเต็มตัว ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เราไม่ใช่ชาวนาที่ยากจน คนอถานาอย่างคำสาปของใคร​