เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม..."สม...เอาปืนพิงไว้ไหน?"...
____________________________________________

พูดแล้วก็เดินเข้าไปหา ช่วยเป็นลูกมือให้เกะกะเล่น...จุดประสงค์อยากจะหลบหน้า ไม่ต้องการสบตาใครทั้งสิ้น...

พายุลูกใหม่กำลังก่อตัว ผมกลัวเหลือเกิน ..."พายุอารมณ์" มีคุณชาติเจ้าของตัวจริงร่วมวง ด้วยความสัพเพร่า ไม่เก็บอาการของแม่เสือสาว

ลำพังหนุ่ม-สาว เดินดงด้วยกันหลายวัน หลายคืน ก็ทำระแวงหนักหัวอกพอแรง แต่ตอนนั้นหนุ่มกรุงยังพอทำใจได้ เพราะความคิดแรกของคุณชาติ วนเวียนพะวงเพียง...

เรารอด หรือตายไปแล้ว?

ความหวาดหวั่นในอก พะวงใจเรื่องชู้สาวทางกายจึงมีน้อย ผสมกับการหวิดตายต้องเอาชีวิตรอดพัลวันโดยมีผมเป็นเทพผู้พิทักษ์ คุณชาติจึงมองเมินข้ามความหนักอกข้อนี้ไป...

ต่อเมื่อเรารอดกันจริงๆนั่นแล้ว...ธรรมชาติมนุษย์ที่มักคิดลบ มากกว่าบวก ก็ทำงาน...!

พอคุณนงเป๋นิดเดียว...เหมือนนักเล่นเผ บริดจ์ หรือโป๊กเกอร์ เผลอพลาดเผยไต๋ แลบไพ่ไม่ระมัดระวัง

นักเรียนนอกระดับคุณชาติ ผ่านโลกพอแรงด้วยเงินตราเป็นถัง มีหรือจะปัญญาอ่อน มอง"ไต๋"ไพ่ใบนี้ไม่ออก!?

เกมส์ชีวิตที่มิใช่ เกมส์เผ-เกมส์ไพ่บนโต๊ะ กำลังก่อหวอด...ผมละกลุ้ม อะไรมันจะมะรุมมะตุ้มเข้ามาให้เสียสมาธิในการเอาชีวิตรอดจากป่าดิบมหาประลัยแห่งนี้ ขนาดนั้น!

ใจเหม่อลอย คิดโน่น นี่ นั่น ทำตัวเกะกะพ่อครัวหัวป่าก์พักเดียว...บักสมก็โวย

"พี่ ไม่ต้องช่วยผมแล้ว เดี๋ยวเละพอดี ไปพัก ผมจัดการเอง"!

ไอ้น้องรักบ่นพึมเป็นหมีกินผึ้ง เพราะผมเอามีดถากไม้ที่เตรียมย่างหมูหักคามือ ต้องเอาอันใหม่

ได้สติ...ไปทำไม้เท้าให้คุณชาติดีกว่า ผมเลี่ยงไปเหลาไม้อีกมุม...ลุงพรานนั่งมวนยาเส้นอยู่ใกล้ๆ

"เอานี่...นายทหารอย่ากลุ้ม เสือเขาอ่อน ใครก็แพ้"

ตะแกว่าแล้วส่งยาเส้นมวนใบตองแห้งง่ายๆให้ ผมรับจุดสูบ ฉุนกึกไอโขลก รีบยื่นคืนแทบไม่ทัน เหล่ตามองลุง ผ่านม่านควันจางๆยาฉุน

"ว่าไงนะลุง เสืออะไร?"...ผมถามเบาๆ ลุงเฒ่าฉีกยิ้มเหงือกดำ

"ไม่ว่า ลืมแล้ว ช่างมันเต๊อะ" แกกวนซะงั้น...

ผมยิ้มในหน้า ส่งมีดในมือถากไม้ไปเรื่อยๆ ขึ้นรูปเป็นไม้เท้า ดูเข้าที มีง่ามรองรับรักแร้ ทดลองเอาของตัวเองทาบ ได้สัดส่วนดีจัง

คุณชาติควงแขนคุณนงสดชื่นออกจากถ้ำ...ผมภาวนาให้ไปดูบักสมทำหมู ที่ไหนได้ ดันเดินตรงมาทางเรา ลุงพรานทำเป็นง่วน มวนยาสูบตัวใหม่ ผมก้มหน้า เหลาไม้อย่างประณีตที่สุดในชีวิต ทำเป็นไม่เห็น

"โอ้โห น้องพราน ไม้ผมเฉียบมาก"

หนุ่มกรุงทักเสียงร่าเริง ผมยิ้ม ส่งให้หนุ่มขาอ่อนทดสอบน้ำหนัก ทดลองค้ำยันแล้วเดิน

"พอดีมั้ยครับ?"...ผมแกล้งชวนคุย

ไม่เหลือบมองคุณนงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ขนาดลมโชยผ่านตัวเธอ สาปสาวหอมกรุ่นยังรวยรินเข้าจมูก กลิ่นตัวชื่นใจ ไม่มีวันลืมเลือนชั่วชีวิตนี้!!!

 

หลังออกรอบ กระผมขอมอบยาดองให้อาจารย์ wanwi 2 เป็กพอดับกระหายคลายร้อน คลายเหนื่อย

 

ผมว่า คุณอาน่าจะร้อนกว่าเก่านะคับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
สายๆอ่านสบายๆ
บ่ายๆขอหนักๆหน่อย

 

ท่านใดจะไปแวะทำบุญที่เขาวัดเขาชะอางค์โอนเชิญนะครับ เมื่อวานแวะไปสัตหีบและเลยไปต่อที่วัดระยะทางพอได้อยู่ ตามgpsไปไม่มีหลง ผ้ายันต์ยังมีอยู่พอสมควรนะครับ หากใครคิดว่าดวงกุดในเรื่องโชคเหมือนผม ก็ใช้ความขยันแทนครับ5555 ถ้าใครจะไปหาวัตถุมงคลถามเอานะครับ เพราะไม่มีป้ายบอก ผมเข้าจนตอนกลับคิดว่าไม่ได้แล้ว ไปตอนฉันเพลพอดีเลยไม่อยากรบกวนใคร พอขับรถออกมาเหมือนมีอะไรดลใจให้เลี้ยวไปด้านหน้าโบสถ์ มีลุงนั่งอยู่ข้างในเลยลงไปถามเลยถูกคนพอดี ตั้งแต่หลวงพ่อเจ้าอาวาสไม่อยู่หลายๆอย่างก็ไม่เหมือนเดิมครับ คนน้อยลงเยอะ โบสถ์เองก็ยังไม่เสร็จน่าจะหยุดการก่อสร้างมาสักระยะแล้ว หลายๆอย่างก็เริ่มเสื่อโทรมลงขาดการบูรณะ แต่บรรยากาศยังเงียบสงบเหมาะแก่การปฎิบัตินัก
ปล.รูปสุดท้ายต้นอะไรใครพอทราบมั้งครับ เห็นขึ้นอยู่ที่วัดแปลกตาดี

 

สวัสดีครับเพื่อนสมาชิก
ผมเพิ่งเดินทางกลับถึงบ้านครับ ได้ของมาครบครับ ขอตัวอาบน้ำก่อนครับร้อนเหลือกำลัง แล้วค่อยมาคุยกันอีกครั้งนึงน๊ะครับ

 

ผมขอขอบคุณในน้ำใจของพี่นพครับ

 

ด้วยวัยที่ผ่านมามิใช่น้อย จึงรำลึก ถึงเรื่องเก่าก่อน วัยอยากรู้อยากเห็น แต่ยังเป็นไก่อ่อน ขันไม่เป็น เป็นการศึกษาสรีระศาสตร์ครับ ก็ตัวเราไม่มีที่เห็นจึงแปลกใจ ครับซึ่งปัจจุบันเห็นแล้วเฉยๆ หากว่าเป็นผบแล้ว ก็จะรู้สึกอุเบกขาไปเลยละครับ

ตามที่ท่านว่าไว้ว่า เด็กมักมองไปในอนาคตแล้วมีสุข
ผู้ใหญ่มักมองไปในอดีตที่ตนเองได้รับสุข ครับ
อันนี้เชื่อแล้วครับว่าเป็นเช่นนั้น

จากรูปที่ส่งให้ชมเพื่อคารวะท่านพี่ Suthumma นั้น ของกราบขอบคุณที่คุณน้า Wanwi ที่ให้การแนะนำครับ เพราะก่อนนี้ได้รับประสบการณ์ทั้งทางเมตตาและแคล้วคลาดหลายครั้งหลายหน จากพระองค์นี้เช่นกัน จนคนที่ไปด้วยถามหลายครั้งเป็นไปได้อย่างไร ก็ตอบไปว่า คาถาที่พระคุณเจ้าท่านแนะนำนั่นละ ท่องแค่ "เมตตะคุณัง อรหังเมตตา" พร้อมรวมจิตลงที่องค์พระ แล้วแผ่ออกไปทั่วทิศ เรื่องที่ต้องทะเลาะกัน จบลงอย่าง งง คุยกันได้ดีกับอีกฝ่าย หรือหลายคร้ังที่ผมลืมต่อทะเบียนรถ คันหน้าๆ เรียกหมด รถผมทะเบียนขาด 2 ปีเมื่อมาถึงที่ตรวจ ตำรวจโบกให้ผ่านซะงั้นสามครั้งติดๆ นี่ก็อีกเรื่องหนึ่งครับ ชีวิตเรียบๆ ง่ายๆ แต่ดีขึ้นเรื่อยๆ ครับ อาจเป็นที่ผมปฏิบัติธรรมก็เป็นได้ครับ ส่วนองค์อื่นๆนั้นก็เป็นพระกริ่งใบ้, เหรียญโบและเสมา หลวงพ่อตาบ วัดมะขามเรียง ลพบุรี หลวงพ่อผัน เหรียญนั่งพาน หรือแทงคอหมู2 อีกองค์เป็นปิดตาหลวงพ่อเจ็ก (สายเขาอ้อ) เห็นสวยๆ เก็บมาจากแผงพระราคา 100 บาท ก็ลองค้นหาดู อ้อเป็นสำนักนี้สร้างดี ปีลึกมากเสียด้วย ส่วนเหรียญเจ้าสัวในกระจกหลุยนั้นเคยได้ยินมา เจอมาก็ราคาเท่าๆ เห็นแปลกๆ แต่มองทั่วแผงแล้วสะดุดตา เลยหยิบขึ้นมาส่องดูถามราคาได้เท่านั้นก็ลองเก็บไว้ศึกษา ไม่ใช่ก็แล้วไป ด้วยรักหลวงพ่อกลั่น เลยสนใจหลวงปู่บุญ ไปด้วยครับ หลวงพ่อกลั่นนั้นมีไว้เพียงเหรียญสองหน้าสึกลึก หลวงพ่อกลั่นหลวงพ่ออั้น และพระผง ศิษอาจารย์ หลวงพ่ออั้นและหลวงพ่อกลั่นอย่างละองค์ องค์อื่นๆ ไม่มีที่มาชัดเลย ไม่ซึ้งใจเท่าครับ วันนี้คุณน้าไม่อยู่ ขอลูกหลาน บรรเลงเรื่องผีๆ ต่อไปนะครับ

 

ผมก็ชอบหลวงพ่อตาบครับ มีพระเหรียญเก็บนิดหน่อย เหรียญทูลเกล้า เคยไปกราบสีระท่านที่วัดมะขามเรียง ต.บ้านหมอ...แต่กริ่งใบ้ของท่านนี่....เขาว่ากันว่า....สุดยอด...แห่งความเหนียวเลยครับ...ก็ท่านเป็นศิษย์ ล.นอ วัดกลางท่าเรือ (หลวงน้า) สายเหนียวอยู่แล้วครับ

 

ให้ท่านเอาไปศึกษากันพลางๆก่อนครับ
ข้อที่1 ไม่ต้องเพราะมีมาให้พร้อมแล้วครับ
ให้ทำข้อที่2-3และ4
คนที่วัดบอกมาว่า...ข้อที่2นี่สำคัญมากๆ....อย่าเอาไปใส่กรอบ...อย่าเอาไปติดข้างฝา
ให้เอาไปห้อย ให้ธงหมุนหรือปลิว ถึงจะใช้ได้ (ธงจะมีเชือกผูกและไม้ที่ทางวัดจัดทำมาให้พร้อมเรียบร้อยครับ...น่าจะเป็นไม้พยุง)

 

ผมก็ถึงบางอ้อว่าทำไมถึงได้เรียกว่าธง มหาลาภครอบจักรวาล เหมือนที่ท่านอาจารย์wanwi ได้เคยอรรถธิบายไว้แล้ว เพราะในผ้ายันต์ จะเห็นมียันต์อยู่หลายอย่างมาก ดังที่หลวงปู่ถ้ำได้ไปร่ำเรียนมาจากอาจารย์หลายๆท่านเช่น หลวงปู่แหวน หลวงปู่ฤษีลิงดำ หลวงปู่คร่ำ และอาจรย์ที่ประเทศอินเดีย ท่านไปอยู่อินเดียมาเกือบ8ปี...ฉะนั้นพุทธคุณ ครอบจักรวาล ตามนั้นจริงๆ
และมีผู้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่า การปลุกเสกผ้ายันต์ หลวงปู่ถ้ำ จะนำไปปลุกเสกในถ้ำ (ที่วัดมีถ้ำอยู่2ถ้ำ) จนกว่าสมบูรณ์ถึงจะเอาออกมา คุณลุงที่ดูแลตู้บอกผมว่า....คนที่ใต้ขึ้นมาเช่าทีละมากๆเลย เขาเอาไปใช้ในการประมงออกทะเลจับปลา (ก็ฟังเขาเล่า)
อาณาบริเวณโดยรอบของวัดเป็นพื้นที่สัปปายะ(สงบ) เหมาะแก่การเจริญวิปัสนาเป็นอย่างยิ่ง ทางวัดก็มีการจัดการอบรมอยู่เป็นประจำ ใครว่างอยากจะปลีกตัวหลบความวุ่นวาย ที่นี่...ขอแนะนำเลยครับ มีหลวงพ่อนงค์ รองเจ้าอาวาส กำกับการสอนทุกขั้นตอน รับทั้งชายหญิง เด็กก็รับตอนผมไปเห็นมีตัวน้อยๆนุ่งขาวห่มขาวมาปฏิบัติธรรม (ยกมือสาธุการ) เดินจงกลม นั่งภาวนา เจริญสติ สุดยอดแห่งความเงียบสงบมากๆ และถ้าใครประสงค์จะทำบุญก็เรียนเชิญ จะทำบุญเป็น น้ำดื่ม ข้าวสาร อาหารแห้ง ยารักษาโรค รับหมดครับ
หรือจะถวายปัจจัยร่วมสร้างโบสถ์สมเด็จองค์ปฐมที่กำลังก่อสร้างอยู่ก็ได้ครับ น่าจะใช้ปัจจัยมากอยู่มิใช่น้อยครับ บอกบุญครับ

 

แหมคุณมากินี่ข้อมูลแน่นๆ มาเร็วจริงกับบุก อาหารลดน้ำหนักยอดฮิต
คุณนพแจกอุปเท่ห์แล้วรับไปๆ กันครับ ไม้มงคลมีชื่อและกิ่งที่ชี้ไปในทิศมงคลแห่งการเริ่มต้น ยาว 10 กำมือ คือการกำมือสลับกันไปจากปลายไม้ถึงโคนได้ ๑๐ ครั้งพอดิบพอดี (ยาวพอดีๆ ๒ ศอกหรือเปล่าครับ) ของพร้อมแล้วใช่ใหมครับ ขอให้เพื่อนๆมีโชคมีชัยครับ
มาโพสนี้ขอเล่าเรื่องราวแต่หนหลัง ยามเด็กมักชอบนั่งฟังผู้ใหญ่เล่าให้ฟัง แต่นั่งตัวลีปอยู่บนกระดานแผ่นเดียว สาเหตุคือกลัวผีล้วงก้น

ผีดึงเรือ
เรื่องมีอยู่ว่า ๔๐ – ๗๐ ปีผ่านมานั้นในทุ่งอยุธยามีการเดินทางแบ่งได้เป็น ๒ แบบ คือช่วงน้ำหลากเราใช้เรือในการเดินทาง ทั่วสารทิศไปได้ด้วยเรือ ก่อนยุคช่วงขุนโจร ๒๕๐๐ การเดินทางใช้เรือพาย เรือแจว และเรือถ่อ ในช่วงน้ำหลาก

ถ้าเป็นในช่วงหน้าแล้งใช้การเดิน ในรัศมีไม่เกิน ๒๐ กิโลเมตรสามารถไปกลับได้ภายในวันเดียวไม่มืดค่ำ การเดินทางของคนสมัยก่อนนั้นทำให้พวกเขามีสุขภาพกายแข็งแรง สมบูรณ์ ไม่ค่อยเจ็บป่วย

เมื่อน้ำหลากก็จะท่วมทุ่งนาต้นข้าวรีดน้ำให้สูงพ้นน้ำ ยอดไสวสีเขียวอ่อนเมื่อแรกแล้วกลายเป็นเข้มขึ้นเมื่อใบแก่ล่วงอายุ ๒ ถึง ๓ เดือนต่อจากนั้นลำต้นแข็งใหญ่ แล้วตั้งท้องไม่นานนักก็ออกเป็นรวงไสวในนา รอไม่นานสักอีก ๑ เดือนก็สามารถเกี่ยวบางส่วนมาทำบุญข้าวกระยาคูลกลิ่นหอมหวานสีเขียวสวยน่ารับทานกับกระทิสีขาว(หากนึกภาพไม่ออกลองนึกถึงภาพขนมเปียกปูนแต่สีนั้นเป็นสีเขียวอมขาวมีควมอ่อนนุ่มกว่ามากและมีกลิ่นหอมระเรื่อของน้ำนมข้าว) แล้วเราก็จะใส่บาตรพระที่พายเรือมาบิณฑบาตร ส่วนที่เหลือก็แจกจ่ายกันในหมู่บ้าน โดยเราหลายๆบ้านจะลงขันกันทำ บางที ๔ ถึง๕ บ้าน โดยแต่ละบ้านมีคนอยู่อาศัยไม่ต่ำกว่า๑๐ คน ในช่วงนี้นี่เองชาวบ้านที่เป็นสายพรานก็จะออกล่าปลา(หาปลา) ปลาในสมัยก่อนนั้นบางตัวได้มาไม่สามารถขังไว้ได้ ต้องใช้ผูกกับเสาเรื่อน เช่น ปลาตะเพียน จะใช้เชือกผูกกระโดงหลังแล้วปล่อยให้ใหว้ในน้ำใต้ถุนเรือน ปลาเคล้านั้นก็ใช้ผูกเช่นกัน ตัวใหญ่มาก ลองนึกภาพดูนะครับว่าเมื่อเอามือยกด้านหัวปลาพาดที่ป่า หางปลาไม่พ้นพื้นดิน นี่คือความอุดมสมบูรณ์ในนาข้าวในทุ่งอยุธยาเมื่อเวลานั้น

คุณยายก็เป็นหนึ่งในพรานเบ็ดมือฉมั๋งออกหาปลาตั้งแต่เช้าจนเย็น ใช้เหยื่อเป็นกุ้งเล็กเกี่ยวเบ็ดหย่อนลงไม่นานก็ได้สัญญาณจากทุ่นลอยว่าปลากินเป็ดหรือปลามาแทะเล็ม ที่เหยื่อ เราลูกหลานได้รับการถ่ายทอดวิถีมา
แต่สมัยนี้บรรยากาศแบบนั้นไม่มีแล้ว วันหนึ่งตั้งแต่เช้า หาปลาได้ไม่พอลูกๆ คุณยายต้องออกไปให้ไกลหมู่บ้านมากขึ้น คนอื่นๆได้ปลาพอแล้วก็จะกลับกันไปทำอาหารให้ลูกหลานได้อิ่มกัน วันนั้นก็ตกเย็นพอควรคุณยายก็ยังหาปลาได้ไม่กี่ตัว ท่านคิดว่าใหนๆก็ออกมาเหนื่อยแล้วแม้ได้ไม่พอคืนนี้ก็จะหาตกทั้งคืน ปกติแล้วเมื่อออกหาปลาท่านจะเตรียมอาหารไปด้วยพอ ๑ ถึง๒ มื้อ เมื่อทานข้าวมื้อเย็นแล้วท่านก็เก็บผักเช่นผักบุ้ง บาร์ ใบบัวอ่อน ทั้งบัวผันและบัวหลวงที่มีอยู่ในท้องนา ส่วนสายบัวเก็บได้ตอนก่อนค่ำ ท่านก็เก็บมาด้วย เรือนั้นยาว สามวาสองศอก เป็นเรือพายมาศ ผักเก็บได้แล้วจนมากโขแต่ปลายังได้ไม่พอ จึงจำใจอยู่และหาต่อไปในค่ำคืน เวลาล่วงไปช่วงหัวค่ำ ช่วงนี้ปลาหาเหยื่อกินก่อนค่ำ ยายเหมือนถูกหวยปลากินเป็ดเยอะมาก คุณยายดีใจและได้ใจอยากได้เยอะๆ จะได้ไม่ต้องออกมาหาอีกสักสองสามวัน ประมาณ ๒ ทุ่มก็เลิกลาเนื่องจากปลากลางวันไม่หากินแล้ว ช่วงกลางคืนเป็นงานของปลานักล่า เช่นปลาชะโด ปลาช่อนนา ปลากระสูป และปลาฉลาด(รูปร่างคล้ายปลากลายรสชาติของเนื้อเหมือนกัน)ที่ตกด้วยเบ็ดได้ช่วงค่ำคืนคือปลาชนิดหลังนี้เมื่อท้องน้ำมืดลงปลานี้จะไม่ย้ายที่ไป แต่เมื่อสว่างเมื่อใดก็จะเดินทางต่อไปคุณยายตกปลาได้จำนวนมากโขอยู่ แต่เวลาได้ล่วงเลยเข้าไปสัก ๔ ทุ่มในสมัยนั้นดึกโขแล้วแล้วเป็นคืนเดือนมืดจึงพายเรือกลับตามเส้นทางหัวคันนาที่ถูกน้ำท่วมสูงประมาณ ๑ ถึง๒ เมตร เพื่อออกสู่ลำคลองเพื่อเป็นเส้นทางที่สะดวกในการกลับสู่บ้านเรือน เมื่อออกลำคลองได้ก็ก็เร่งพายเรือไปตามลำคลองที่มืดและเปลี่ยวมองเห็นบ้านคนอยู่ลิปๆ ดดยอาศัยยอดใฝ่กลุ่มใผ่ ก็กำหนดระยะอีกประมาณสัก ๑ กิโลเมตร ก็จะถึงบ้านแล้วแต่ทันใดนั่นเรือที่แล่นด้วยความเร็วคงที่จากฝีพายกับหยุดเหมือนติดเบรค คุณยายมองไปที่หัวเรือก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ จึงเดินไปที่ด้านหัวเรือเพื่อตรวจดูว่าเรือได้แล่นไปเกยอะไร แปลก ไม่มีจึงใช้บริวเณหัวเรือนั้นพายต่อแต่ก็ไม่สามารถพายออกจากที่นั้นได้เรือหยุดนิ่ง แล้วเมื่อคุณยายเดินกลับมาที่ท้ายเรือแล้วนั่งลงมองลงไปหาสาเหตุ พลันเรือด้านหัวเรือกลับถูกยกสูงขึ้นแล้วปล่อยลงกระแทกน้ำเป็นดังนั้น ๒ หรือ ๓ ครั้งคุณยายจำไม่ได้คุณยายเริ่มกลัว แต่ในลุ่มน้ำนี้ไม่เคยมีจรเข้ามากล้ำกลาย ท่านเลยไม่ได้คิดว่าเป็นจรเข้แน่ จากนั้นก็มีเงาดำวูปขึ้นมาที่ด้านหัวเรือดวงตาสีแดงดุดันในความมืด เมือขึ้นมาแล้วก็อื้มมือคว้าปลาจากท้องเรือคุณยาย คุณยายกลัวจนหลุดกลัว ใช้พายที่มีอยู่ในมือฟาดใส่ไปหลายครั้ง ใบบายโดนสิ่งใดไม่ทราบได้แตกเป็นเสี่ยงๆ เสียงดังลั่น เมื่อไม่เป็นผลคุณยายจึงนึกขึ้นมาได้ว่าเรือทุกลำมีแม่ย่านางคุณยายจึงเอ่ยขึ้นว่าแม่ย่านางช่วยลูกด้วย เท่านั้นเองเงาดำนั้นพลันพลัดกระเด็นหลุดลงไปในท้องน้ำ คุณยายเห็นเหตุการณ์เป็นอย่างนั้น ก็ใช้พายที่แตกนั้นรีบพายออกจากที่นั้น แต่พายที่แตกนั้นทำให้เรือแล่นไปได้ช้ายิ่งยิ่งออกมาไกล และนานเข้าความกลัวก็ยิ่งบังเกิด จนกลับถึงบ้าน คุณยายเหงื่อโชกตัวเลย

เรื่องนี้เป็นการเล่าจากคุณยายและคุณแม่เล่าเรื่องเดียวกันให้ฟังครับ

 

ขอบพระคุณมากครับผม

 

รบกวนคุณนพบอกกล่าว 3 คาถา ที่ใช้สวดมนต์เป็นประจำ ด้วยนะครับ

 

ขอร่วมลงชื่อทำบุญผ้ายันต์ด้วยครับ
จะทันหรือเปล่าอดใจไม่ไหวกับพุทธคุณของผ้ายันต์

 

อดใจไว้ไม่ไหวเหมือนกัน ขอร่วมลงชื่อผ้ายันต์ด้วยครับ ถ้ายังทันครับ

 

ชอบๆเรื่องของพี่sutin_boonsเล่า ดั่งเดิมแล้วผมเป็นคนกลัวผีมาก แต่เมื่อมารู้จักและฝากตัวเป็นศิษย์พระเดชพระคุณเจ้าท่านพ่อกวย ชุตินธฺโร วัดบ้านแค (โฆสิตาราม) เลิกกลัวโดยปริยายเลย บารมีและความศักดิ์สิทธิ์ของท่านสำหรับตัวผม มากล้นเกินคำบรรยายใดๆทั้งสิ้น

 

สำหรับผมแล้วพระคาถาที่ใช้สวดเป็นประจำก่อนนอนและตื่นนอน ผมจะสวดพระคาถา
1. พาหุงมหากา..สำหรับใช้ในการฟันฝ่าอุปสรรคสำหรับชายชาตินักสู้ ไม่ควรพลาด พระนเรศวรและพระเจ้าตากฯใช้สวดประจำ
2.พระคาถาชินบัญชร ของเจ้าประคุณสมเด็จโต พรหมรังษี ว่ากันว่าเป็นการอันเชิญพระพุทธเจ้ามาประทับประจำตามตำแหน่งต่างๆของร่างกาย แต่โดยส่วนตัวผม ผมว่าพระคาถานี้ช่วยปัดเป่า ให้แคล้วคลาด ร้ายกลายเป็นดี และสามารถอธิฐานขอได้....ม่ายเชื่อลองสิครับ ผมเคยอธิฐานขอพระสมเด็จ...ที่มีเชื้อสายวัดระฆัง...ไม่ถึง3วันมาเลยครับแปลกดี...นั่นก็คือสมเด็จท่านพระครูลมูลวัดสุทัศน์....ซึ่งผมคล้องติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้
ถามว่าทำไมถึงเลือกพระสมเด็จพระครูลมูล ก็แหมคนบุญน้อยอย่างเราจะไปเอื้อมเอาของสูงเกินศักดิ์ ก็คงไม่ได้กิน ก็เอาแค่นี้......เพราะผมเคยอ่านหนังสือพระสมเด็จวัดระฆัง มีเรื่องเล่าว่า...มีข้าราชการท่านหนึ่งแกนิยมสะสมพระเครื่อง แกชอบคล้องพระประเภทพระยอดขุนพล แกบอกว่าแกคล้องพระยอดขุนพล พุทธคุณทางด้านเมตตาเข้าหาเจ้านาย เลื่อนขั้น เลื่อยศ เลื่อนตำแหน่งนี่ เฉยมากๆ โดยเจ้านายแกไม่ค่อยให้ความเมตตาแก.....และแกก็ไม่รู้อิท่าไหน แกไปฟังใครมาไม่ทราบ แกเลยไปหาพระวัดระฆังมาคล้อง (หาง่ายเนอะ...สมัยก่อนๆโน้นนนนน) แกเล่าว่า เจ้านายแกเปลี่ยนไปเลย จากเฉยๆ กลายมาเป็นเมตตาเอ็นดู ยิ้มแย้มแจ่มใส โอภาปราศัยกับแกดีมาก จนวันนึงเจ้านายแกทราบมาว่าแกคล้องพระสมเด็จวัดระฆัง และขอแกดู เจ้านายแกเอ่ยปากเช่าต่อ แต่แกหวงของแกมาก แกก็ปฏิเสธไป แต่แกกลัวว่าเจ้านายแกจะเล่นไม่ซื่อ แกก้อเลยไปเปลี่ยนพระ กลับไปคล้องพระกรุยอดขุนพลเหมือนเดิม เจ้านายแกก็ไม่กลับมาดีกับแกเหมือนเดิม แกก็หนักใจ บังเอิญมีคนมาแนะนำแกว่า " มีพระอีกสำนักนึงที่สามารถใช้แทนสมเด็จวัดระฆังได้คือ.....พระสมเด็จพระครูลมูลวัดสุทัศน์.....ซึ่งเพราะเป็นพระสมเด็จที่มีส่วนผสมของพระวัดระฆังที่แตกหักนำมาบดทำใหม่และฝากเข้าพิธีที่วัดสุทัศน์บ่อยครั้ง และหลังจากที่แกนำพระสมเด็จพระครูลมูลมาคล้อง พฤติกรรมเจ้านายของแกก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม นี่คือเหตุผลที่ผมเลือก..สมเด็จพระครูลมูล....และมันก็เป็นเรื่องจริงอย่างที่แกเล่า ....เมตตาดีมาก การงานดีมาก....เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งดีมากๆ
และยังมีอีกหลายอาจารย์เช่นหลวงปู่นาค หลวงปู่หิน พระอาจารย์สุพจน์วัดสุทัศน์ที่สร้างสมเด็จและใช้มวลสารเก่าของพระสมเด็จวัดระฆังแตกหักชารุดมาเป็นส่วนผสม
พระคาถาลำดับสุดท้ายคือ ยอดพระกัณพระไตรปิฎก....พระคาถานี้ออกจะร้อนสักหน่อย(เป็นความเชื่อส่วนตัวผมเอง)
3พระคาถานี้แหละครับ บวกกับพุทธคุณของพระสมเด็จท่านพระครูลมูลวัดสุทัศน์ ทำให้เด็กบ้านนอกอย่างผมเจริญเติบโต มีฐานะความเป็นอยู่ที่ดี มาจนถึงทุกวันนี้
ปล. เรื่องเล่านี้ โปรดใช้วิจารณญาน และควรไตร่ตรองให้รอบครอบ ซึ่งอาจจะทำให้เสียเงิน ในการไปหาเช่าพระสมเด็จพระครูลมูล.....มาบูชาเพิ่มก็เป็นได้ครับ...จบครับเรื่องเล่าของการสวดมนต์ของผม