เทคนิคภาวนา " เวลานี้จิตข้ามันไม่สงบมีแต่ความคิด "

เป็นไปได้คือ คุณคิดเอาเองว่า มีความสุขมาก เพราะสุขมากนี้วัดกันไม่ได้
แต่ข้อเท็จจริงคือ คุณไม่สงบ เพราะยังมีกามฉันทะ เกิดขึ้น
ไม่ได้เรียกว่า สมาธิผิด แต่เรียกว่า ยังไม่เกิดสมาธิ ครับ

 

ฮั่นแน่ ได้ที พาไปกระดกก้น ซะแว้ว

สมาธิในพุทธศาสนา มีส่วนเดียวฮับ สัมมาสมาธิอย่างเดียว
เพราะเป็นไปเพื่อ สิ้นตัณหา อุปทาน ....ภาษาโบราณ ในพระไตรปิฏกใช้
" ล่วงส่วนแต่ส่วนเดียว " พ้น หรือ โน้มไปโลกุตระ ลูกเดียว ไม่มี มิจฉา
ถอยหน้า ถอยหลัง

มิจฉาสมาธิ มีในพระไตรปิฏก ก็เพื่อ บัญญัติ เพื่อให้ทราบว่า ในโลกมีอะไร
ไม่ได้แปลว่า ศาสนาพุทธ ทำแล้วมี มิจฉาได้ ลูบหน้าปะจมูก

การที่กล่าวว่า ศาสนาอื่น มี สัมมาโน้น นั่น นี่ได้

เนี่ยะ มันก็ ฟ้องอยู่ในตัวว่า เป็นคนนอกศาสนา แอบแฝงเข้ามา พาไป กระดกก้น

 

สรุปความรู้แจ้งในธรรม มันเป็นปัจจัตตัง
เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้
...
คนดีไม่ตีใคร

 

นี่ฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียด ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดอีกแล้วนะครับ
มิจฉาสมาธิ นั้นเกิดกับคนพุทธก็ได้
สัมมาสมาธิ นั้นเกิดกับคนพุทธก็ได้
แต่ สัมมาสมาธินั้น คือ สมาธิที่พระพุทธเจ้าทรงสอน
คนต่างศาสนาจะมาทำสมาธิ แล้วเกิด ทำถูก แล้วจะมาหวงไว้ให้คนพุทธได้อย่างไร
จะพราหมณ์ จะคริสต์ จะเซ็น เขาก็ทำสัมมาสมาธิได้

แต่สิ่งที่บ่งบอกความเป็น พุทธ ที่แท้จริง คือ สัมมาสติ ไม่มีศาสนาไหนสอนครับ

 

ฌาน การเพ่งอารมณ์จนใจแน่วแน่เป็นอัปปนาสมาธิ, ภาวะจิตสงบประณีต ซึ่งมีสมาธิเป็นองค์ธรรมหลัก

สมาธิ ความมีใจตั้งมั่น, ความตั้งมั่นแห่งจิต, การทำให้ใจสงบแน่วแน่ ไม่ฟุ้งซ่าน, ภาวะที่จิตตั้งเรียบแน่วอยู่ในอารมณ์ คือ สิ่งอันหนึ่งอันเดียว, มักใช้เป็นคำเรียกง่ายๆ สำหรับอธิจิตตสิกขา


สมาธิ ๒ คือ 1. อุปจารสมาธิ สมาธิจวนเจียน หรือสมาธิเฉียดๆ 2. อัปปนาสมาธิ สมาธิแน่วแน่


สมาธิ ๓ คือ 1. สุญญตสมาธิ 2. อนิมิตตสมาธิ 3. อัปปณิหิตสมาธิ อีกหมวดหนึ่ง ได้แก่ 1. ขณิกสมาธิ 2. อุปจารสมาธิ 3. อัปปนาสมาธิ


สมาธิขันธ์ หมวดธรรมจำพวกสมาธิ เช่น ฉันทะ วิริยะ จิตตะ ชาคริยานุโยค กายคตาสติ เป็นต้น


สมาธิกถา ถ้อยคำที่ชักชวนให้ทำใจให้สงบตั้งมั่น

…………


คำว่า ฌาน องค์ธรรมก็ได้แก่สมาธินี่เอง คำว่า สมถะก็ด้วย องค์ธรรมก็ได้แก่สมาธิ

 

+++ ก็บอกอยู่แล้วว่า "พระไตรปิฏก" มีเอาไว้อ้างอิง ไม่ใช่ "ไม่เอา" สติไม่สมประกอบอย่างเอ็ง อ่านไม่รู้เรื่องหรอก

+++ คำว่า "ปิดพระโอษฐ์พุทธองค์ลูกเดียว ของเอ็ง" นั่นหมายถึง "เอ็งเป็นพระพุทธองค์" หรือไงว่ะ

+++ ข้าไม่ได้พูดกับเอ็ง แต่เอ็ง "เสือก" เข้ามาหาเรื่อง ไอ้ "ขาเสือก" เอ๋ย

+++ ข้า "ด่าเอ็ง" นั่นแหละ ที่ "เสือกไม่เข้าเรื่อง" แถมจะมาโฆษณา อวดโอ่คลอง 10 ซะอีก

+++ ข้าไม่ได้อยากคุยกับเอ็งอยู่แล้ว จะไปไหนก็ "ไสหัวไปไกล ๆ เลย" อย่าเข้ามายุ่งอีกก็แล้วกัน เท่านั้นแหละ

 

ฮั่นแน่ ควบครึ่งลูก บวกสิบ

สมมตินะสมมติ สมมติว่า ไม่มีศาสนาไหนสอน " สัมมาสติ " แล้วคน นอกศาสนา
มันจะทำ สมาธิ ได้หรือ

หากทำได้ สมาธิที่เกิด หากจะบัญญัติเรียก เรียกว่า อะไร

ทีนี้

คนที่ฉลาด มีปฏิภาณ ไม่เชื่อเอา เขาก็จะ ใช้กาลามสูตร

คนที่กำลัง วางจิต ไม่เชื่อ แล้ว พิสูจน์ ขณะนั้น เป็นคนมีชื่อว่า ศาสนาอะไร จะนับได้หรือไม่
ในเมื่อ สัททามันถูกเพิกถอนออก

ทีนี้ คนที่ทดลองพิสูจ์ธรรม เพ่งธรรม แล้ว กิเลสมันจางคลาย เห็นหนทางนำออก
เกิดสัททาในคำสอนเข้ามา คนที่เห็นกิเลสมันหายไป ถามว่า เขาอาศัยเชื่ออีกไหม

ดังนั้น คนที่พิสูจน์ธรรม จนพอเห็นผล เขาคนนั้น จะชื่อว่า ศาสนาอะไร ในเมื่อ
เขากำลัง ตรัสรู้เองโดยชอบ

งง ปะ

ชนคนใด ปากบอกว่า ตนเป็นศาสนาพุทธ แต่ ไม่เคยเห็น การดับ สิ้นไป ของกิเลส
ต่อให้คนๆนั้น อมพระมาพูดว่า เขามีศาสนา ใครเขาจะเชื่อหละฮับ

แต่ หากชนคนใด พิสูจน์ธรรม เห็น อุบายนำออก เห็นหนทางตรัสรู้เองโดยชอบ
แม้นจะไม่ประกาศตน ย่อมมีชื่อว่า พุทธ โดยไม่ต้องเรียกก็ยังได้ จริงปะ

ดังนั้น

ศาสนาพุทธ มีสัมมาสมาธิ แต่ส่วนเดียว ไม่มีเรื่อง มิจฉา กิเลสกัดกบาล อยู่

 

+++ คำพูด+นึก+คิด รวมทั้ง "ความรู้สึกใด ๆ" ไม่ปรากฏ สมาธิแบบพุทธเรียกอาการนี้ว่า "นิโรธสมาบัติ" เป็นสมาธิในพระพุทธศาสนา
+++ หากทำได้ถึงอาการนี้จริง "ให้หาอาการที่ จิตมัน "จะ" ถอนออกมาสู่ปกติให้เจอ" ก็จะเข้าใจปฏิจจะสมุปบาทได้ตลอดสาย
+++ "ทำ" เอาให้ได้ จึงนับว่า "รู้จริง" นะครับ

 

ชนคนใด ถ้าไม่หมา แมว เกินไป

เวลาปฏิบัติธรรม อย่า วางจิต ไปดูกิเลสตรงๆ

พระพุทธองค์ ทรงแนะนำว่า ต้องใช้อุบายอบรมจิต
แล้ว พึงกระทำการรู้ การดับไป สิ้นไปของกิเลส
อุปมาเหมือน เข็นเรือขึ้นฝั่ง ตัวเพรียงย่อมหลุดร่อนออกไป

โดยไม่ต้องวางใจ ไปเฝ้าดูกิเลส หายไปเท่าไหร่

ปฏิบัติด้วยความเป็น อุบายอบรมจิต อบรมกาย จะพึง
ทราบได้ตัวเองว่า ตนไม่ได้อาศัยเชื่อ มีแต่ความประจักษ์
เฉพาะตนบางประการแน่ๆว่า กิเลสมันเบาบาง จางคลาย ดับไป

 

+++ ใช่เลย ตามนั้นครับ

 

+++ สติปกติธรรมดายังไม่มี ยังทำตัวเป็น "ปีศาจคาบคัมภีร์" ตามสันดานพวกคลอง 10 นั่นแหละ

+++ คลอง 3 ไปแล้ว ไม่นานคลอง 10 ก็จะต้องไปเหมือนกัน พวกมัน เอาพระพุทธศาสนามา "หากิน" เหมือนกัน
+++ แอบอ้างว่าเป็น "คำพูดของพระพุทธเจ้า" แต่แอบ "ยัดเงินใส่กระเป๋าตัวเอง" แน่จริงทำให้มัน "โปร่งใส" เสียก่อนซิ

ด่าผม ผมไม่ว่าไรหรอก
แต่ ด้านบนเนี่ย เล่นลามปามไปด่า พระ ด่าเจ้า
ชี้แจงว่าผมไม่ใช่คลอง10 คลอง3 คนเริ่มคือคุณ และ คนด่าโยงไปคือคุณ
เลยขอยุติการสนทนาเพียงเท่านี้

 

สมถะ การฝึกจิตให้สงบเป็นสมาธิ, ธรรมเป็นเครื่องสงบระงับจิต, ธรรมยังจิตให้สงบระงับจากนิวรณูปกิเลส


สมถกัมมัฏฐาน งานฝึกจิตให้สงบ, กรรมฐานคือสมถะ


สมถภาวนา การเจริญสมถกัมมัฏฐานทำจิตให้แน่วแน่เป็นสมาธิ


สมถยานิก ผู้มีสมถเป็นยาน หมายถึงผู้เจริญสมถกัมมัฏฐาน จนได้ฌานก่อนแล้วจึงเจริญวิปัสสนาต่อ

 

+++ เอาตรงนี้ไปอ่านซะบ้าง

http://www.alittlebuddha.com/News 2014/July 2014/032 July 2014.html

+++ พวกทำ สังฆเภท อย่ามาทำ "อวดโอ่" อะไรอีก

+++ ไปให้มันไกล ๆ เลย "ขุมไหน" ก็ไปจองที่กันเอาเอง

 

ลองถอนออกมาดูตัวเราทั้งตัวที่เป็นกายใจนอกๆ นี่แทนก่อนดีมั้ยครับ เห็นกล่าวอยู่ว่าอยู่กับกายกับใจมากขึ้นแล้วนี่ มาดูความรู้สึกนึกคิด การกระทำ ความมีกิเลส มีอุปาทาน มาเห็นตรงนี้ชัดๆ แทน เห็นทุกข์เฉพาะหน้าแล้วก็แก้ไขไปตามเหตุปัจจัยก่อนดีไหมครับ อันนี้ผมเรียกว่าถอนวิญญาณความจมแช่ออกมา ลองฝึกตัดเด็ดขาด อย่างกำลังอร่อยๆ เพลินๆ หยุด เลิกเลย นั่งสมาธิมันสุขเลิกดื้อๆ เลย พอแค่นั้น เด็ดขาดในการละ สละความหมกจมครับ

 

สำรอก ทำสิ่งที่ไม่ต้องการให้หลุดออกมา, นำออก, เอาออก เช่น สำรอกสี จิตสำรอกจากอาสวะ อวิชชาสำรอกไป (วิราคะ)


สันติ ความสงบ, ความระงับดับหายหมดไปแห่งความพลุ่งพล่านเร่าร้อนกระวนกระวาย, ภาวะเรียบรื่นไร้ความสับสนวุ่นวาย, ความระงับดับไปแห่งกิเลสที่เป็นเหตุให้เกิดความเร่าร้อนว้าวุ่นขุ่นมัว เป็นไวพจน์หนึ่งของนิพพาน


ไวพจน์ คำที่มีรูปต่างกัน แต่มีความหมายคล้ายกัน, คำสำหรับเรียกแทนกัน เช่น คำว่า มทนิมฺมทโน เป็นต้น เป็นไวพจน์ของ วิราคะ คำว่า วิมุตติ วิสุทธิ สันติ อสังขตะ วิวัฏฏ์ เป็นต้น เป็นไวพจน์ของ นิพพาน ดังนี้เป็นต้น


สันตาปทุกข์ ทุกข์คือความร้อนรุ่ม, ทุกข์ร้อน ได้แก่ ความกระวนกระวายใจ เพราะถูกไฟคือกิเลส คือ ราคะ โทสะ และโมหะแผดเผา

 

+++ เอาไปอีกอัน สำหรับสำนัก "พุทธวจนะ"

 

สมาบัติ ภาวะสงบประณีตซึ่งพึงเข้าถึง, สมาบัติมีหลายอย่าง เช่น ฌานสมาบัติ ผลสมาบัติ อนุปุพพวิหารสมาบัติ เป็นต้น สมาบัติที่กล่าวถึงบ่อยคือ ฌานสมาบัติ กล่าวคือ สมาบัติ ๘ อันได้แก่ รูปฌาน ๔ และ อรูปฌาน ๔ ถ้าเพิ่มนิโรธสมาบัติ ต่อท้ายสมาบัติ ๘ นี้ รวมเรียกว่า อนุปุพพวิหารสมาบัติ ๙


สมุทัย เหตุให้เกิดทุกข์ ได้แก่ ตัณหา คือ ความทะยานอยาก เช่น อยากได้นั่นได้นี่ อยากเป็นโน่นเป็นนี่ อยากไม่เป็นโน่นเป็นนี่

 

เริ่มเล่นไม่รู้เรื่องละ … ธรรมชาติ
ด่าผมด่าไปเลยไม่ว่า
แต่ อย่าโยงไปถึงสงฆ์
เตือนครั้งสุดท้าย
….
ยิ่งเอาเวป เอาลิงค์ มาลงนี่ แบร์เบอร์ กลายๆว่าเป็นพวกด่าพระ จับพระศึก
แถมด่าเหมารวมเป็นพวกคลอง10เป็นปีศาจ ทั้งพระ ทั้งคณะสงฆ์ ทั้งฆารวาส ใครเป็นพวกพุทธวจน ศรัทธานุสารี ด่ากราดหมดไม่เลือกงี้ เดี๋ยวจะกู่ไม่กลับ
…
ย้ำอีกครั้งด่าผมด่ามาได้ไม่ว่า
แต่ถ้ายังด่า คณะสงฆ์ องค์พระองค์เจ้า ทำร้ายพุทธบริษัทของพุทธองค์อีก
จะถือว่าเป็นพวกมารศาสนา
ไม่ยุ่ง ไม่เตือน อีกต่อไป

 

หากไม่มีพระพุทธเจ้ามาสอน ก็มีคนสามารถทำสมาธิได้ แต่ไปไม่ไกล และไม่ชัดเจน
เหมือนมวยวัดชกมวยเป็น กับ นักมวยก็ต่างกัน เพราะนักมวยนี้มีครูและมีรูปแบบ

สมาธิ ที่เป็น สัมมาสมาธิ ก็แบบนั้น กล่าวคือ คนนอกศาสนาก็ทำได้ แต่ทำได้ไม่ดีเท่ากับ ฝึกตามอริยมรรคของพระพุทธองค์

สัมมาสมาธิ นี่กินความตั้งแต่ ปฐมฌาณ ไปจนถึง ฌาณสี่
ปฐมฌาณนั้น ศาสนาอื่นก็พอทำได้
แต่พอฌาณสองไปจนถึงฌาณ 4 ทำได้ยาก ถ้าไม่มี มหาสติกำกับแล้ว ก็ล้มลุกคลุกคลาน ไม่มั่นคง อาจจะกลายเป็น มิจฉาสมาธิได้

 

พระพุทธองค์ มาประกาศศาสนา ไม่ได้มาลบของเดิมที่พราหมณ์มี
แต่ มาเสริมปัญญาให้ เพราะธรรมที่ท่านสอนปัญจวัคคีย์ ไม่ได้มี สัมมาสมาธิแบบใหม่
ท่านสอนที่ปัญญาตัวเดียว
พระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ ล้วนแต่เป็น พราหมณ์มาก่อนทั้งสิ้น ทุกคนล้วนฝึกปรือ
สมาธิ แต่ขาดปัญญา
เมื่อได้ฟัง ไตรลักษณ์ อริยสัจ ก็บรรลุธรรมทันที โดยไม่ต้องไปล้าง สมาธิ เดิมที่เคยมี
นั่นหมายความว่า สมาธิแบบพราหมณ์ของเดิมที่เคยมีนั้น สามารถเกื้อหนุน ธรรมของพระพุทธองค์ได้