เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

'งูปากเป็ด'

บรรดาธาตุกายสิทธิ์ที่โบราณนับถือนั้นมีมากมายหลายแบบ ที่มักเกิดจากพืช หรือ บางครั้งก็เกิดในตัวสัตว์ มาเป็นนิมิตหมายแห่งความเป็นสิริมงคล บางท้องที่อาจเห็นเป็นเรื่องธรรมดาก็ได้เข้าทำนองนานาจิตตัง แต่ความเชื่อเกี่ยวกับสัตว์ชนิดนี้ มีมานับร้อยปีหลายชั่วอายุคนเลยทีเดียวปรากฎในแถบจังหวัดภาคใต้เรื่อยลงไปจนสุดเขตแดน

สิ่งนี้ เรียกกันว่า "งูปากเป็ด" เป็นงูประเภทงูดินขนาดเล็กพบในพื้นที่ภาคใต้โดยเฉพาะ จังหวัดนครศรีธรรมราช นั้นใครพบเห็นถือว่าโชคดี มีลาภ ตำราเดิมว่าไว้ให้ใช้ ช้อนเงิน หรือ ช้อนทองคำแท้ๆ ตักงูนี้ แต่ในปัจจุบันมีความเชื่อว่า คือ จะใช้ธนบัตรใบละร้อย หรือมากกว่า (นิยมธนบัตรใบละร้อยเพราะเชื่อว่าสีแดงต้องโฉลก) ตักขึ้นมา แล้วบำรุงเลี้ยงดูด้วยน้ำสะอาด หรือหยดนมให้อาหาร ปากก็พร่ำบ่นในเรื่องโชคดีมีลาภ ไม่นานงูนี้จะตาย (ประมาณนานที่สุดไม่เกินสัปดาห์) ให้เก็บซากไว้จะไม่เน่าเปื่อย บูชาไว้จะทำให้มีชีวิตดีขึ้น กล่าวกันว่าผู้มีไว้เงินทองจะไม่ขาดมือ หากใข้ไปก็จะมีช่องทางได้เงินได้ทองกลับมาอีก เรียกกันในแบบปัจจุบันว่ามีสภาพคล่อง เศรษฐกิจดี เรื่องนี้ทางภาคใต้เขาเชื่อกันจริงๆ จังๆ เลยทีเดียว เท่าที่ทราบ อดีตนายกรัฐมนตรี และนักการเมืองเก่าแก่ ที่มีคะแนนนิยมฐานเสียงทางภาคใต้หลายท่านมีไว้ในครอบครองทุกคน

"งูปากเป็ด" นี้ บรรดาเศรษฐีมีทรัพย์จะมีกันกันเกือบทุกคน เครื่องรางชนิดนี้เชื่อกันมานานมากๆ เป็นของค้ำคูนระดับต้นๆ ของพวกนิยมเครื่องรางของขลังประเภทบารมีระดับเศรษฐีทีเดียว บางท่านก็ชื่อเสียใหม่ว่า "สำเภาเงิน สำเภาทอง" สำหรับในคติของคนใต้ นั้นไม่ได้หมายถึง "งูเหลือมปากเป็ด" เพราะมันเป็นคนละชนิดกัน ซึ่งอย่างหลังหมายถึงงูชนิดหนึ่งที่นักนิยมสัตว์แปลกเลี้ยงไว้ดูเล่น ไม่ใช่ทนสิทธิ์ ในทางวิชาการเรียกว่า"งูดินบ้าน" มีความยาวประมาณ 10 เซ็นติเมตรอาจสั้นหรือยาวกว่าเล็กน้อย มีขนาดประมาณก้านไม้ขีดดูผิวเผินจะเหมือน'ใส้เดือน' ต่างกันที่สี และที่แสดงความเป็น"งู"เด่นชัดคือ มีกระดูกสันหลัง แม้ขนาดเล็กจิ๋ว บางตัวสีดำ บางตัวสีน้ำตาล เป็นงูที่หายาก แบบเดียวกับชนิด ที่เรียกว่า 'งูเส้นด้าย' ซึ่งครองสถิติงูที่สั้นที่สุดในโลกด้วย

งูปากเป็ดของไทยนั้นจะมีคราบหนาๆ หุ้มอยู่จนเห็นเป็นสีเงินเทาๆ เรียกว่า ออกพรายปรอท ซึ่งเป็นลักษณะของทนสิทธิ์ ลักษณะภายนอกหากพิจารณาจะเห็น "เกล็ด" ปรากฎอยู่ทั่วไปตามผิวหนัง เป็นงูที่อยู่ใต้ดินค่อนข้างลึกและไม่ค่อยขึ้นมาบนพื้นดินให้เห็นมากนักจึงเป็นของหายาก เชื่อกันว่าเมื่อมาจากดินจะเป็นเชื้อสายของนาคชนิดหนึ่ง มีเจตสิกหรือจิตพิเศษเป็นของเฉพาะตัวของสิ่งนี้แม้จะละสังขารไปแล้วก็ตาม คนทางภาคใต้เชื่อว่า อานุภาพของงูปากเป็ดนั้นเป็นเลิศทางด้านค้ำคูณเจริญโภคทรัพย์มหาสมบัติเรียกลาภ เรียกเงินทอง เมตตา เตือนภัย ผู้ใดได้ครอบครองเป็นเจ้าของประดุจได้ไว้ซึ่งขุมทรัพย์ของเทพเทวาชิวีตจะไม่พบกับคำว่าตกอับยากจนเลย มีแต่จะพบกับความเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้นไปจนกว่าจะหมดอายุขัย

การได้มาของงูชนิดนี้ ไม่ว่าจะเช่าบูชาหรือได้มาเองต้องเชื่อถือในอิทธิคุณจึงจะเกิดผลและเหมือนเครื่องรางทั่วๆ ไปที่มีคติทางจิตวิญญาณ อย่างกุมารทอง รักยม ฯลฯ คือเจ้าของต้อง เชื่อว่า สิ่งเหล่านี้เขามีจิตใจที่จะรับรู้ได้ บางรายก็ตั้งชื่อเรียกที่เป็นมงคลนามเสร็จศัพท์

ประสบการเกี่ยวกับทนสิทธิ์ชนิดนี้ มีการเล่าขานกันปากต่อปาก ปรากฎในสื่อต่างๆมากมาย ที่สำคัญไม่ว่าจะเล่าขานกันอย่างไรก็เป็นของหายากไม่ใช่จะพบเห็นได้ง่ายๆ ถือเป็นของวาสนาอย่างหนึ่ง ความเชื่อถือเรื่องนี้มีมากขนาดนำมาเป็นมวลสารจัดสร้างจตุคามรามเทพ ที่หลังจากทำพิธีราคาถึงองค์ละเกือบหมื่นบาทเลยทีเดียว ซึ่งเป็นเรื่องยืนยันความเชื่อถือของชาวภาคใต้เป็นอย่างดี

การเลี้ยง"งูปากเป็ด"ที่เป็นซากงูนั้นจะใส่ตลับที่มีฝาปิดมิดชิด เพื่อป้องกันพวกมดแมลงมากัดกิน ป้องกันความชื้นจากเชื้อราที่จะทำลายซากงูปากเป็ดจากนั้นให้นำมาวางบนธนบัตร ใบละร้อยบาทโดยข้างใต้อาจรองด้วยแผ่นเงิน แผ่นทอง (ใช้แผ่นทองคำเปลว หรือแผ่น เงินเปลว) และที่สำคัญต้องจัดน้ำสะอาดใส่แก้วเล็กๆ ไว้บูชาในบางครั้งก็ใช้นมจืด น้ำข้าว ข้าวสุก บี้เป็นเม็ดเล็กๆ ไม่มีข้อยุติเรื่องอาหารที่จะนำมาเซ่นไห้ว แต่ต้องเป็นของสะอาด

สำหรับงูปากเป็ดนั้น ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ก็มีความศักดิ์สิทธิ์เท่ากันอยู่ที่ผู้บูชามากกว่าที่จะปฎิบัติตนดีงามหรือไม่ หากมีของดีของวิเศษแค่ไหนผู้เป็นเจ้าของไม่อยู่ในศีลธรรมแล้วยังไงก็ไม่ร่ำรวยขึ้นอย่างแน่นอน

คาถาบูชา"งูปากเป็ด" หรือ "สำเภาเงิน สำเภาทอง" มีดังนี้

นะโม 3 จบ

"หังนะพุทธัง พะคะวะ นะอะมินัง ยะโตโต อะมะ ยะอิติ มะอิมะมา"

กล่าวคำอธิษฐานของสิ่งที่ประสงค์ ได้ผลตามศ

 

ขอขอบคุณท่าน naibumja มากครับที่ให้ข้อมูล ผมถามลุงกู๋ แล้วดูภาพ ที่บ้านเรียกว่างูดินครับ ไม่รู้ว่าของจริงเป็นอย่างไร ผมดูตามที่ยูทูบลงครับ แต่ก็ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงอีกครั้งครับผม

 

สวัสดียามเที่ยงครับอาจารย์wanwiและFcทุกท่านครับ #ขอนั่งมึนต่อก่อนครับ

 

มึนเรื่องไรหรือน้องไพเรท?
งั้นมาตะลุย"ตะนาวฯ"ให้หายมึน!
รอจิ้มชั่วครู่...

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ภูเขาขนาดย่อม กระเพื่อมเข้ามาเหลือระยะ 100กว่าหลา!!!
___________________________________________

ครั้งลุยป่าช่วงไก่อ่อนสอนขัน มีบทสนทนาชาวเหมืองแถวร้านชำ ซุปเปอร์ชาวดง...

"ป่าดิบแถวนี้ ฆ่าคนได้หลายร้อยวิธี"!

ผมไม่ประหลาดใจ นี่คือหนึ่งในวิธีนั้น เมื่อเพชฌฆาตตกมันร่างขนาดน้องภูเขาเดินได้ย่อมๆ ทะยานร่นระยะเข้ามา 140-130-120...ฯ

จากเนินที่นั่งชันเข่าประทับปืน ท่าพร้อมยิงระยะเสมือนจริงใกล้เข้าไปอีก ความโค้งของอากาศดูคล้ายร่นเข้ามาเกือบครึ่ง ผมเล็งศูนย์ปืนจับเปาะไว้ตรงโหนกหัวใต้ตานิด เหนือโคนงวงหน่อย จุดตาย...!

หนทางลาดไม่ยากต่อการตะบึงขึ้นมาของภูเขาสี่ขา...จิตผมสงบ เล็งเป้าเยือกเย็น นิ่งกระทั่งตัวเองขนลุกซู่

ทำไมมันเงียบอย่างไม่เคยปรากฏ สายตา สมอง จิต ผนึกรวมเป็นหนึ่ง ไม่วอกแวกอันใด ไร้ความสนใจสิ่งรอบตัว มีเพียง ไอ้ปืนโต กล้องเล็ง กับ นิ้วที่โกร่งไก

อานุภาพไอ้ปืนโตถูกสร้างมาให้ประจันกับสัตว์จตุบาทระดับนี้อยู่แล้ว พลังปะทะกระสุน 4,000ปอนด์ต่อตารางนิ้ว หรือ 2 ตัน ให้ไอ้พลายหน้ามืดตัวใหญ่กว่านี้ ก็ทีเดียวจอด!!!

ผมกะส่องแบบเผาขน ปล่อยมันพุ่งขึ้นมาไม่เกิน 30หลา ยัดกระสุนลงเบื้องล่าง ย่อมแม่นยิ่งกว่าจับวาง ไม่สร้างทุกข์ทรมานให้มัน

กระไรเลย หนทางในโลกกว้างมีตั้งนับล้านตารางไมล์ มันดันไม่ตะบึงไปทางทิศอื่น?

หรือนี่เป็นชะตากรรม...100หลา แล้ว 90-80 ขาหน้าคชสารหนุ่มแตะตีนเนิน ขาหลังยันตัวส่ง พลังกราดเกรี้ยว โกรธแค้นด้วยฮอร์โมนเพศผู้ ดุจระเบิดเวลาพร้อมปะทุปลดปล่อยกับอะไรก็ได้

............."อย่าาาาา".............

เสียงแผ่วเบาล่องลอยกระทบหูข้างขวา โสตประสาทที่กำลังขมึง ขึงเกลียวจวนขาดผึงของผม กระตุกดังไฟช็อต...

องค์ปู่กระเป๋าหน้าอกซ้าย เต้น ตุบ ตุบ ร้อนผะผ่าวทะลุถึงเนื้อ พลังร้อนแผ่ซ่านตรงหัวใจ ชีพจรสั่นระรัว

70หลาเบื้องล่างตรงหน้า เจ้างาหนุ่มสองศอก ช้างแตกพานรุ่นกระทง ไก่อ่อนตกมันหนแรก พุ่งร่างเป๋ไปกระแทกต้นไม้ที่ขวางทางขึ้นด้านขวา มันลื่นไถลด้วยดินอ่อน น้ำหนักตัวมหึมา

กิ่งไม้ผุท่อนใหญ่ หักโครมกระแทกหัวโหนกใหญ่เต็มเปา เจ้าพลายดวงกุด ถ้าเป็นคนต้องหาน้ำมนต์ไล่รด 7 วัด เพราะวันนี้ มันดวงแตกตลอดวัน

"แปร๋นนน" มันร้องโหยหวน ชูงวงร่อนบนอากาศพยายามไขว่คว้าอะไรก็ได้เป็นที่ยึด แต่ไม่เจอ ได้แต่หงายหลังล้มตึง กลิ้งหลุนๆจากเนินลงไปกองสิ้นท่า

เกิดมาเพิ่งเห็นช้างลื่นล้ม พสุธาสะเทือนก็คราวนี้...ช้างตกมันของแท้เสียด้วย!

ไอ้พลายมันจุกอก คงทั้งจุก เจ็บสุดพรรณนา ตะกายตัวขึ้นยืนเชื่องช้า แล้วผละเนินอย่างเซื่องซึม ไม่ตะบึงตะบันเช่นตอนวิ่งตะลุย ขาที่ล้มพับ โดนน้ำหนักร่างตัวเองทับเจ็บ...เดินกะเผลกไปทางซ้าย เลี่ยงหลบช้างมีสังกัด 2 โขลง...

ผมวางปืน เอาท่อนแขนปาดเหงื่อชุ่มเปียกหน้า ยกมือพนมท่วมหัว มือขวาแตะหน้าอกซ้าย อาการตุบ ตุบ องค์ปู่หายไป หากแน่ใจ ไม่อุปทาน

เหลียวหลัง...อ้าว บักสมกับลุงพราน นั่งประทับปืนเป็นกองหลังอยู่ไม่เกิน 10 ก้าว คุณชาติกับคุณนงหลบหลังต้นไม้ไม่ไกลกัน

ไม่มีใครหนีไปไหนตามผมสั่ง...ผมกลั้นก้อนที่วิ่งจากลิ้นปี่ขึ้นมาจุกคอหอย เปลือกตาร้อนผะผ่าว แกล้งกระแอมเสียงลั่น...

"อะไรกัน สมกับลุง ไม่พาคุณชาติ-คุณนงให้พ้น"

ไอ้หนุ่มร่างเล็กที่ราบสูงยิ้มหน้าทะเล้น แต่เสียงพูดเหี้ยมจริงจัง

"ทิ้งพี่ได้ไง มาด้วยกัน ปืนเราตั้ง 3 กระบอก...จริงบ่ลุง?"

ลุงพรานเฒ่า ตบบ่าพรานน้อย แล้วสบตาผม พยักหน้าให้ไม่มีคำพูด...!

 

บุญกุศลครั้งนี้ย่อมมีแน่
การเผยแผ่ครั้งนี้ย่อมมีผล
เสมือนหนึ่งชี้ทางหว่างกมล
ให้หลุดพ้นวัฏฏะผละเวรกรรม
สาธุ สาธุ สาธุ
ช้างน้อย

 

เอาอีกอาจารย์ครับกำลังมึน

 

เจ้าพลายหนุ่มตกมันถลันวิ่ง
สู่จุดหมายเนินนิ่งที่เบื้องหน้า
โดยไม่รู้อันตรายซุ่มกุมชะตา
เกือบเป็นผีช้างป่าเฝ้าหน้าเนิน
ช้างน้อย

 

กราบสวัสดีค่ะ คุณอา wanwi และเพื่อนสมาชิกทุกท่าน วันนี้หนูได้รับพระหลวงพ่อสงฆ์แล้วค่ะ กราบขอบพระคุณคุณอามากๆค่ะทึ่กรุณามอบพระดีให้ร่วมบูชา แถมจัดห่ออย่างดีเยี่ยมค่ะ
ขออนุโมทนาบุญกับคุณอาและทุกๆท่านด้วยค่ะ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน

 

ครับขอเล่าเรื่องการจมน้ำตายของนักท่องเที่ยวหรือชาวบ้านในเขื่อนแห่งหนึ่งทางภาคใต้ แม้แต่จนท.ดำน้ำกู้ภัย หรือครูสอนดำน้ำระดับโปรก็มาเสียชีวิตที่เขื่อนแห่งนี้มาหลายศพ (ขอไม่เอ่ยชื่อเขื่อนละกันครับ) หลายศพที่จมเสียชีวิตที่เขื่อนแห่งนี้ เรื่องสาเหตุการตาย ส่วนมากจะเกิดจากความประมาทครับ เช่นขับเรือไม่ชำนาญแล้วมานำเขาเที่ยว สุดท้ายเรือชนตอไม้ล่มจมน้ำตาย มีไม่กี่เคสที่ฆ่าตัวตาย เรื่องแปลกคือไม่ว่าจะทำพิธีอะไรในการนำศพขึ้นมา ยังไงต้องไม่ต่ำกว่า 3-7 วัน ครับ ผมเคยดูชาวบ้านเขาทำมาหลายหมอ หลายพิธี สุดท้ายไม่มีทางงมเจอต้องรอเขาลอยขึ้นมาเอง ลองมาคิดดูก็แปลกครับทั้งที่จุดที่จมก็รู้ งมหน้ากระดานหายังไงก็ไม่เจอ เลยขอฝากไว้เป็นวิทยาทานครับว่าการเที่ยวทางน้ำไม่ว่าจะไปเที่ยวเขื่อนหรือทะเลหรือที่ไหนก็ตามอย่าลืมสวมเสื้อชูชีพครับ ช่วยได้แน่ไม่ต้องหวังรอพระท่านช่วย เราต้องรู้จักเตรียมพร้อมและช่วยเหลือตัวเองก่อน พอถึงเวลาเกิเหตุไม่คาดฝัน หากเราเตรียมพร้อมดีพอมักจะรอดครับ ขอให้ผลบุญที่ได้มาเล่าแชร์ประสบการณ์นี้ขอให้ถึงดวงวิญญานที่เสียชีวิตในเขื่อนแห่งนี้ทุกดวงครับ
ปล.ขอส่งรูปเขื่อนสวยๆ แห่งนี้มาฝากครับ ถ่ายเมื่อวันนี้เอง ฝนตกตอนบ่ายทุกวันเลยช่วงนี้

 

ขอบคุณครับพี่สุธรรมมา (ไม่แน่ใจสะกดถูกมั้ย) ขอบคุณสำหรับความรู้ใหม่ครับพี่
เรียนพี่ๆ ชื่อผมเรียก บาส ละกันนะครับ ที่ใช้ basu เพราะมาจากภาษาญี่ปุ่น バス (อดีตแฟนเก่าเป็นสาวญี่ปุ่น เลยคั่งใคล้ญี่ปุ่นไปพัก ตอนนี้เลิกกันแล้ว มารักสาวไทยดีกว่า)

 

ติดตามยิ่งกว่าละครหลังข่าว

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ยาวๆ
และเรื่องราว
การตามหา
วัตถุมงคล
ของคุณอา
น่าจะมันส์มากๆ

 

ฝันดีราตรีสวัสดิ์ คุณอา และเหล่าFC ทุกท่าน

 

เพิ่งเข้ามาอ่านได้ 2 วัน ตะลุยถึง 250 หน้าแล้วครับ เสียดายเพิ่งมารู้จักความสนุกสนานนี้เกือบช้าเกินไป ^^

 

สวัสดีวันพฤหัสท่านอวันวิและWFCทุกๆท่านค่ะ
*คุณน้องไพเรท มีอะไรไม่สบายใจบอกได้นะคะ
*HBD คุณเกษมและท่านหมื่นยิ่งค่ะ เพื่อนที่เป็นหมอบอกว่าพอเข้าสวแล้วต้องทานB12ทุกวัน

 

เยี่ยมครับคุณbusuเตือนได้ดีครับ ผมไปเที่ยวเขื่อนแห่งนี้ ผมว่ายน้ำแข็งยังต้องใส่เลยครับ เคยโดดลงเล่นน้ำก้นลึกๆมาก

 

สวัสดีเช้าวันพฤหัสครับอาจารย์wanwiแบะFCนักขุดทุกท่าน @ฝนตกทั้งคืนเย็นสบายเช้ามาน้ำท่วม