เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สัปดาห์หน้าส่งพระขรรค์ครบ-ปิดจ็อบ
ไปลุยลุ้นลป.ทองดำ-สัปดาห์ถัดไป
ทำบุญกันเดือนละ 2 หน ไม่เดือดร้อน

รอชั่วครู่ครับคุณวิชญ์ ไม่ผิดหวัง

 

ดีใจด้วยหนูชุ ท่านเลือกไปเอง
คงอยากเที่ยวเชี่ยวหลาน-ฮ่า

 

ท่านอัคฯว่ามาจริงทั้งดุ้น ผมก็มีประสบการณ์เพื่อนสองคนเป็นแบบนี้ คล้ายๆกัน พอกลับจากบวช ชีวิตกับการงานก็ดีขึ้น ไม่งั้นไทยแท้แต่โบราณจะมีคำว่า..."โกนหัวล้างซวย" หรือครับ

แต่ถ้าบวชแล้วออกมายังประพฤติตนดังเดิม ขี้เหล้า เมายา เล่นพนัน อย่างนั้นต่อให้ บวชอีก100โบสถ์ก็แก้ไม่ได้ พระท่านบอกว่า อัตตาหิ อัตตโน นาโถ ตนนั่นแลเป็นที่พึ่งแห่งตน....พึ่งตัวเองก่อนแล้วพระช่วยทีหลัง

 

ไม่รู้เป็นไง ใครเป็นแฟนกระทู้เรื่องเล่านักขุดกรุฯสักพัก เดี๋ยวงานการเข้าเต็มไม้ เต็มมือ ทำกันแทบไม่ทัน ถือเป็นเรื่องดี ข่าวดี ที่มีงานทำมากมาย หัวไม่วาง หางไม่เว้น ในยามที่เศรษฐกิจโดยรวม ยังอืดเป็นเรือเกลือ เงินหายาก มีแต่คนร้องลำบาก ขนาดก๊วนกอล์ฟผม เศรษฐีทั้งนั้น ยังลดวันตีจาก สัปดาห์ละ 2 หน เหลือหนเดียว

ว่าแล้วพรุ่งนี้ผมต้องไปออกรอบยามเช้า หากฝนไม่รังแก ก็คงกลับมาพบกันบ่ายแก่ น้องสุทินฯหรือท่านอัคฯว่าง เข้ามาดูแลไปก่อนนะ

ส่วนยามอื่น ว่างก็เขียน ไม่ว่างก็แค่ทัก อย่างนี้ก็ชื่นใจแล้วน้องสุทินฯ โมทนาบุญที่ได้มีโอกาสทำร่วมกันกับเว็ปดีๆแห่งนี้

 

ของถึงเร็วมาก โมทนาคุณพลฯ
ขอให้ค้าขายดี มีแต่กำไรท่วม

 

ไล่เก็บกวาดครบทุกโพสท์ ไม่กระโดด
ไม่ค้างคา มาเข้าลุย"ตะนาวศรี"กัน
รอจิ้มชั่วครู่ตามธรรมเนียมปฏิบัติเด้อ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...แสงลวงตาโฮโลแกรม ค่อยๆหรี่ลงเหมือนมีใครหมุนดับช้าๆ ความสว่างเจิดจ้าประกายฟอสฟอรัสเรืองแสงในตัวสลายสูญ เหลือเพียงลำแสงจากกระบอกไฟฉายของเรา!
____________________________________________

ลุงพรานเฒ่า ส่องไฟเดินหน้าแถวเรียงเดี่ยว แกเขย่าแสงไฟให้ดูรอยเจ้าพลายโทนตกมันที่ล่วงหน้าไปก่อน ดินอ่อนบางแห่งถูกประทับตราไว้เด่นชัด

รอยเท้าขนาดใหญ่ ให้นึกถึงพุทธพจน์แห่งพระพุทธองค์บทที่ว่าด้วยความสำคัญของปัญญิณทรีย์...

"ภิกษุทั้งหลาย รอยเท้าของสัตว์บกชนิดใดๆก็ตาม ย่อมลงในรอยเท้าช้างได้ทั้งหมด รอยเท้าช้างเรียกว่า เป็นยอดรอยเท้าเหล่านั้น..."!!!

เจ้าพลายหนุ่มตัวไม่ใหญ่สุด ยังมีรอยเท้าน่าเกรงขาม แต่เราเห็นความรีบร้อนในการซอยตีนของมันชัดเจน เป็นรอยวิ่งพรวดพราดผ่านไป หาเดินดุ่มไม่

แม้แต่ช้าง ก็ยังไม่อยากอ้อยอิ่ง ไม่อยากอยู่ หรืออยากผ่านสุสานบรรพบุรุษ ซึ่งอาจเป็นที่ทิ้งร่างของมันวันหน้า ...เจ้าโทนทรนงจำใจใช้เส้นทางนี้ ด้วยข้างนอกไม่เหลือทางอื่นให้แหวกไป...

หนทางกว้าง นำเข้าหาที่ตีบแคบ เป็นช่องหวาดเสียว ซ้ายมือคือหุบเหวดำมืดสนิท ผมหยิบก้อนหินขนาดเขื่องโยนฝ่าความมืดเวิ้งว้าง เงี่ยหูฟัง นับในใจถึง 10พอดี ได้ยินเสียงแผ่วเบาสะท้อนขึ้นมา

เหวมรณะชัดๆ ลึกเกือบสุดขอบโลก ถ้าข้างล่างเป็นสายธารน้ำมันไหลอยู่ด้วย ผมจะไม่แปลกใจ ?!

น่าฉงนว่าเจ้าพลายหน้ามืดตามัวกำลังตกมัน ผ่านช่องทางมรณะเช่นนี้ได้อย่างไร?...ป่ากับสัตว์ทุกชนิดมีความรู้อีกเป็นกระบุง ที่เรียนไม่รู้จบ

เราต้องระวังตัวสุดขีด เป็นการไต่ฟ้าท้ามัจจุราช พญายมกวักมือเพรียกหาหยอยๆในความมืด มีเพียงแสงไฟฉายที่บางกระบอกชักอ่อนแรง ผมต้องจัดขบวนใหม่ ให้ลุงพรานนำดังเดิม ตัวเองอยู่ลำดับสอง คุณชาติติดหลังคุณนงตามมา แล้วบักสมร่างเล็กสุด นำ้หนักมากสุดแบกปืนโต กับสัมภาระหอบโตรั้งท้าย

เราต้องให้บักสมเดินสบายด้วยการตามรอยเท้าทุกคนที่ผ่านไป ลุงพรานกับผมเสี่ยงตายก่อน ส่วนคุณชาติกับคุณนง มีเพียงฟืนขนาดหนึ่งหอบกับเป้คนละใบบนหลัง ไม่หนักแรงมาก...!

ก้าวต่อก้าว รอยเท้าต่อรอยเท้า คือสิ่งที่เราปฏิบัติการคืบผ่านเส้นทางนรก กลางความมืด ขวามือเป็นหินผาให้แตะเพื่ออุ่นใจ แต่เวิ้งซ้ายมือ แม้ในความมืดก็ดังมีดวงตามัจจุราชตามประชิดติดทุกฝีก้าว รอเก็บซากเหยื่อผู้ผิดพลาด...

เรางุ่มง่าม มะงุมมะงาหรา บางจังหวะต้องลงคลานสี่ขา เพื่อใช้มือคลำทางดีกว่าใช้เท้า หนทางไม่ไกลมาก แต่ผลาญเวลาอักโข...มีอยู่ช่วง เห็นดินถล่มเป็นปื้นลงไปในเหว...

รอยไถล...เจ้าคชสารบุกเดี่ยวก็หวิดร่วงเป็นฝีเฝ้าหุบ เพราะความใหญ่กับน้ำหนักตัว แต่มีร่องรอยเห็นว่า มันตะกายรอดไปได้

ถึงตรงนี้ พวกเราล้วนภาวนาเอาใจช่วยเจ้าหนุ่มตกมันดวงกุด อย่าดวงซวยกาลุดหม้อเป็นครั้งสุดท้ายของวัน ขอให้มันรอดไปตลอดฝั่งด้วยเถิด...

มันพ้น...เราก็พ้น...ตรรกะง่ายๆ ไม่ต้องคิดให้ปวดหัว!

ทางแคบพาไต่เวียนขึ้นด้านบน โชคในคราวเคราะห์ยังมี เป็นทางลาดไม่ใช่หนทางชัน...

เราคลานงุ่มง่ามเชื่องช้า หน้ามืดตาลายแทบหมดแรงกับน้ำหนักฟืนที่กดทับบนบ่า ผมอยากปลดปลงสัมภาระทั้งหมด โยนทิ้งไปทางซ้ายมือ ปลดทัพกับความรับผิดชอบ นั่งพักหลับตรงนี้ให้ยาวข้ามวัน-ข้ามคืน

"พ้นแล้ว"...เสียงแหบๆลุงพรานร้องอย่างยินดี ปลุกความรู้สึกริบหรี่ผมคืนตัวอีกครั้ง...นึกถึงลุงผู้เฒ่าอายุมากโข เกินตั้งสามรอบจักรราศี ยังมีพลังภายในสู้ไม่ถอย ผมหนุ่มกว่าจะมาทำลิ้นห้อยสำออยก็กระไร

รวบรวมพลังก็อกที่สองหรือสามไม่อยากรู้ อยากจำ ผมคลำทางด้วยมือ-เท้า เหลียวไปปลุกปลอบคนข้างหลัง...

"ถึงที่พักแล้ว แข็งใจหน่อยครับ"...ผมว่าไปส่งๆ ยังไม่รู้หรอกว่า จะพักตรงไหน...?

เสียงขานรับอย่างปรีดา น้ำเสียงล้วนเหนื่อยอ่อน โดยเฉพาะคุณชาติซึ่งโดนฟาดหัวหวิดแบะ สมองเกือบไหล มีเวลาพักฟื้นวันกับคืนเดียว แต่ยังตามติดไม่ยอมปริปากบ่น

ช่างทรหดอดทนเกินอายุ เกินความจริงอย่างเหลือเชื่อ ชนิดที่หนุ่มฉกรรจ์เช่นผมต้องค้อมคารวะ...!

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ท่อนย้าวยาว
ไม่ต้องแบ่ง
สองท่อน
ให้ลุ้นรอ

 

ทักทายยามค่ำชุ่มฉ่ำกับวันฝนตกครับ

 

โอนแล้วครับตามแนบ
อนุโมทนาด้วยครับทุกท่าน

 

สวัสดีวันเสาร์คุณอาวันวิและ FC ทุกท่านครับ

 

ธรรมมะก่อนนอนสำหรับท่านที่เวลาน้อยต้องทำงาน เป็นหลักการเจริญสติในชีวิตประจำวันของหลวงพ่อเทียนครับ

 

สวัสดียามเช้าวัดหยุดครับพี่วันและทุกๆท่าน ทานติ่มซำกันครับ

 

ธรรมมะสวัสดีเช้าวันอาทิตย์ครับ
พักผ่อนกันอย่างมีความสุขนะครับ

 

สวัสดีเช้าวันอาทิตย์ครับ คุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน ได้รับพระขรรค์แล้ว แฟนพึ่งเอามาให้ บอกว่าแลกกับลิปมันที่ผมฝากเพื่อนซื้อให้จากต่างประเทศ 555 แฟนขอดูพระขรรค์ด้วยพอเห็นแล้วบอกสวยน่ารักดี

 

สวัสดีครับวันวิและ fc ทุกท่าน ผมงานเข้าเหมือนกันเลยครับเจ้านายจะเอางานวันจันทร์นี้ 55
เมื่อหลายวันก่อนผมมานั่งจิบกาแฟที่ร้านเปิดหนังสืออ่านเจอบทความที่ไทยชนะเลิศเทควันโดโลกประเภทท่ารำ ได้เหรียญทอง 6 เงิน 2 ทองแดง 2 เกาหลีตกเป็นที่สองจนโค้ชเกาหลีต้องเข้ามาถามว่าไทยชนะเกาหลีได้ยังไง โค้ชไทยตอบไปว่าได้แชมป์เพราะให้เด็กๆ ฝึกสวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกลม ผมเห็นว่าเป็นอีกตัวอย่างที่น่าสนใจในเรื่องการสวดมนต์, ฝึกสมาธิ (ใช้ธรรมะนำไปสู่ชัยชนะ เขียนตามโค้ชเขาว่าครับ) อ่านแล้วดูดีเลยเอามาฝากครับ

 

กลับจากสนามมาตอบน้องบานชื่นคนแรก
บางทีเขียนยาวมากไม่ดี อีตอนส่งกว่าจะไป
ใจหาย กลัวค้างกับลบหายเหมือนยุคแรกๆ
จึงต้องตัดเป็น2-3ท่อนไงล่ะ แต่เว็ปยุคใหม่
ยาวหน่อยก็ไป ถึงไม่ไป เนื้อเรื่องก็ไม่หาย
กระนั้นก็ยังทำผู้สว.หวาดเสียวใจทุกที-ฮ่า

 

ภาพมูฟเม้นท์จากน้องตั้มได้บรรยากาศ
ฝนนอกบ้านกำลังตั้งเค้า เขียนซะว่า...

กลางฝนปรอย.......นกน้อยหนาว
ลมกรูกราว..........เกรียวผ่านสน
มวลไม้เขียว........กอดเกี่ยวมนต์
เมื่อเม็ดฝน..........หล่นพร่างพรม!