เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

อีกหนึ่งแรงใจส่งให้น้องแต้ฯได้ห่มเหลืองสมตั้งจิตมุ่งมั่น น้องชุฯแม้เป็นหญิงแต่ใจยิ่งชาย มวลพลังใจบริสุทธิ์เหล่านี้ อาจทำให้เกิดผู้สืบสานปณิธานที่ดีในดงขมิ้นขึ้นมาอีกหนึ่งรูปก็ได้ สาธุ

 

โมทนาคุณรติโก จัดส่งพัสดุทุกท่านแล้ว
เดี๋ยวน้องต้อดคงจัดลงให้เห็น เลขจัดส่ง

 

คุณเสกวัยรุ่นใจร้อนมาก เหมือนต้นตำรับเปี้ยบ-ฮ่า
รอทุกท่านตอบรับพัสดุ ปลายอาทิตย์ค่อยฟิตกัน

 

สวัสดีทุกท่านครับ
ฝากเนื้อฝากตัวครับ
รออ่านเรื่องต่อไปอยู่นะครับผม
อ่านเพลิน สอดแทรกเรื่องธรรมะ
เป็นกำลังใจให้ครับผม
แอบซุ่มอ่านตั้งแต่กระทู้แรก เกือบ 10 วัน กว่าจะจบ
ชอบเรื่องจานบินผี ที่กำแพงเพชรครับ อธิบายภายในเจดีย์ได้เห็นภาพ
ไขข้อข้องใจมานานว่าข้างในจะเป็นยัง
อีกเรื่องตอนฆ่าควายป่า อ่านไม่ไหวครับ ทำร้ายจิตใจคนรักสัตว์เกิน
ยังไงผมก็รอติดตามอ่านต่อไปครับ
สุดท้ายขอกล่าวสาธุของเจ้าของกระทู้ ที่แจกพระเครื่องให้ผู้อื่นบูชา
จะได้ระลึกคุณพระรัตนตรัยครับ

 

เห็นถ้วยกาแฟหอมกรุ่นน้องไพเรท
นึกขึ้นได้ว่าคอฟฟี่เบรคอีกแล้ว
ไม่เป็นไร จิ้มไป-จิบไปยังไหว-ฮ่า

 

หนึ่งแรงใจลัดฟ้ามาไกลให้ลูกคุณธารฯ
ติดขัดไง วานฝากฝังคนไกลให้ส่งหลาน
ไปเรียนกับอาจารย์ก่อนได้นะ-ฮ่า

 

ช่วงกลางปีครับอาจารย์ เร่งเป้ากันสุด เลยไม่ได้เขามาอ่านเลยครับเดียวมานั่งอ่านย้อนหลังอีกที

 

เปลี่ยนภาพยูสเซอร์ได้งามเป็นมงคลน้องแต้ฯ มีกำลังใจจากสมาชิกส่งช่วยให้บวชสำเร็จมาก คงจะพอเป็นพลังหนุนส่งให้ฮึดได้อีกหลายยก เอ้า เดินหน้าต่อไป ที่เล่ามาแสดงว่าของเก่าทำไว้มากโขอยู่ อนุโมทนาด้วยครับ

 

ยินดีต้อนรับน้องแว่นฯ สมาชิกใหม่ไล่อ่านพรวดเดียว10วันก็ทัน ถือเป็นนักอ่านมีระดับ คนไทยไม่โง่เขลาอ่านหนังสือปีละ 8บรรทัดโดยเฉลี่ยแน่นอน ไอ้คนทำโพลล์สำรวจพวกนี้ เจอะเจอที่ไหนช่วยกันตื้บมันหน่อย ทำโพลล์หยามหมิ่นคนไทยมาก สงสัยรับจ็อบพวกสิงคโปร์-ฮ่า

ไม่ให้น้องแว่นผิดหวังที่อุตส่าห์เข้ามาเป็นสมาชิกน้องใหม่ รออ่านตอนต่อไปได้เลย แต่รอจิ้มสักเดี๋ยวนะ...

 

ดีใจที่คุณวันตอบกลับผมด้วย (ผมขออนุญาติเรียกคุณวันนะครับ)
ถ้าแต่งไม่ทัน เอาเรื่องพระเครื่องกับพระสงฆ์ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ มาให้อ่านก็ได้ครับ
กำลังสนใจพอดี เพราะแต่ละรูปที่ละสังขารไป เคยได้ยินแต่ชื่อ เพราะเกิดไม่ทัน ตอนนี้ได้รู้จักท่านมากขึ้น ก้รู้สึกยินดีมากครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ช่างทรหดอดทนเกินอายุ เกินความจริงอย่างเหลือเชื่อ ชนิดที่หนุ่มฉกรรจ์อย่างผมต้องค้อมคารวะ...!
___________________________________________

ที่สุดก็พบจุดรวมพล ลานโล่งกว้างเพดานสูงลิ่ว โถงถ้ำใหญ่มหึมาที่บนนี้ น่าเป็น"สุสานช้าง" มากกว่าด้านล่างนั่น เทียบกันไม่ติด

มันหาพบยาก ตะกายขึ้นมาสูงเกือบจรดเพดานฟ้า ผ่านเส้นทางมหาวิบาก...ทว่า สัตว์แสนรู้เยี่ยงช้างย่อมมีคำตอบของมัน

เราเร่งปลดเปลื้องสัมภาระ เตรียมพักกาย-ใจ เครื่องบอกเวลาบนข้อมือกระดิกไปที่ 5 โมงเย็น เข็มทิศชี้ตรงบูรพาทิศ แนวเส้นนี้ไม่ผิดพลาด

หากการตะกายฝ่าข้ามหุบเหวมรณะ เส้นทางพญายม ทำลายเวลากะการณ์ป่นปี้...

ภูนมโตต้องรอไปก่อนอีกวัน!!!

พื้นถ้ำบริเวณที่พัก เป็นดินแห้งแข็ง ปนหินบ้าง อากาศเย็นแต่แห้ง มีฝุ่นบนพื้นมาก ต้องปัดกวาดให้ก้นกบกับหลัง อย่าสกปรกมาก ยามหย่อนนั่งและเอนนอน

ฝุ่นที่กวาดปลิวฟุ้งกระจายผ่านม่านกองไฟที่เริ่มจุดติดเปรี๊ยะๆ เราก่อกองไฟรวดเร็ว ประสบการณ์พรานเฒ่ายังความอยู่รอดหมู่คณะอีกครั้ง ถ้าลุงพรานไม่เตือนให้แบกฟืนติดหลัง ป่านนี้เราต้องลุยกันต่อ แถบนี้ มีแต่ฝุ่น ดิน หิน กิ่งไม้แม้ครึ่งท่อนก็หาไม่เห็น

แปลกอยู่หน่อย... ฝุ่นคลุ้งสบัดจากการปัดกวาด ลอยจับกลุ่มลางเลือนเหมือนรูปอะไรบางอย่าง ผมเพ่งมองอย่างฉงน แต่ก็ละสายตาทิ้งเลิกใส่ใจ ภาพโฮโลแกรมพญากุญชรเบื้องล่างในสุสานยังติดตา

ถ้ำแถบนี้มีพลังงานประหลาดสามารถดูดซับภาพอดีตกาลเอาไว้ จังหวะแสงตกกระทบทำมุมพอเหมาะ มันสะท้อนฉายภาพเงาแห่งบรรพกาลออกมาได้...

เราเลือกชัยภูมิเอาหลังติดผนังถ้ำ มันเว้าแหว่ง ไล่ด้วยหินเป็นก้อนตะปุ่มตะป่ำ แง่มุมปลอดอันตรายเบื้องบน เห็นกว้างด้านหน้า ด้านข้างมีหลืบมุมบดบัง

บนพื้นถ้ำ กองหินเกลื่อนกล่น หลายก้อนถูกเตะกระเด็นจากจุดเดิม เป็นเจ้าพลายตกมันที่เร่งฝีตีนไม่ยอมหยุดพัก

ร่องรอยเจ้าคชสารเดี่ยวพเนจรเห็นชัด ตรงไปที่ทางออกจากโถงนี้ ไกลอีกไม่เกิน 20เมตร เราไม่ตามไปสำรวจ เพราะต้องเดินทางช่องนั้นอยู่แล้ว ผมเพียงดูรอยที่พื้นแล้วสบตาลุงพราน...

ไอ้พลายเร่งรีบไปหนไหน มีที่ทางพักผ่อนมากมาย ไม่ยอมรอรั้งพักเหนื่อย...

"มันไปหาแหล่งน้ำ อาหาร"...ลุงตอบข้อสงสัยนี้ ง่ายๆแบบกำปั้นทุบดิน แต่ก็ทำให้ไม่ต้องถามต่อ ความเหน็ดเหนื่อยกำลังส่งผลต่อทัพหนีตายมอมแมมคณะนี้

คุณนงกับคุณชาติแทบนั่งหลับทันทีที่เอาหลังพิงก้อนหิน แม่เสือสาวหมดสภาพ นั่งตะแคงหัวซบบ่าคุณชาติที่หลับตาเอียงกะเท่เร่ไปข้าง สภาพบอบช้ำครือกัน

ลุงพรานมวนยาเส้นอนาถาสูบเงียบๆผ่อนคลาย บักสมง่วนกับการตระเตรียมอาหารมื้อสุดท้าย...?

เอ๊ะ...ผมพูดผิด เป็นเนื้อกระทิงที่เหลือกับเห็ดกินได้ เป็นอาหารที่เหลือพอกินอีกมื้อ ไม่ใช่ "เดอะ ลาสท์ ซับเปอร์"มื้อสุดท้ายอาถรรพ์พระเยซู!!!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ผมยกกระติกน้ำโสมจิบช้าๆ ปล่อยน้ำรากไม้ทรงพลัง ผ่านลิ้นกับลำคอทีละนิดไม่ให้สำลัก น้ำโสมคืนความสดชื่นพวกเรารวดเร็ว ยิ่งได้เปลวไฟอบอุ่น เสียงประทุไม้ฟืน เตโชธาตุขับไล่ ผลักไส ความแห้ง เย็นชืด มืด เปลี่ยวเหงา...

ที่ปิคนิกจำเป็น การพักผ่อนที่ไม่ตั้งใจ บนสถานมหาวิบากสุดขอบโลกนี้ ก็พอรื่นรมย์ได้!

ความเงียบปกคลุมทั่วถ้ำดังมันเคยเป็น ไม่มีสรรพสำเนียงเอ่ยวาจาทำลายความเงียบของใคร มีแต่เสียงสับเนื้อ ป็อก โป๊ก บนหิน ที่บักสมเฟ้นเอามาวางรองเป็นเขียงชั่วคราว

เจ้าน้องรัก ผ่าไม้ฟืนท่อนเล็ก เหลาทำเป็นไม้เสียบ ปิ้ง ย่าง แยกกองไฟใหญ่เป็นกองเล็ก ใช้หิน 3ก้อน ทำเป็นเส้า

ความชำนาญปานเวทย์มนต์ติดตัว ชั่วประด๋าว อาหารมื้อง่ายๆก็พร้อม กลิ่นเนื้อย่างหอมจรุง โชยคลุ้งเรียกน้ำย่อย ทีแรกคิดกันว่ากินข้างน้ำตก มื้อเดียวอิ่มไปถึงค่ำ

ที่ไหนได้ สุสานช้าง ผลาญพลังงานพวกเราเกลี้ยง...ไม่เติมตายแน่!

ใบตองห่อเนื้อ ตัดแบ่งเป็นจานรองชั่วคราว พวกเราล้อมกินเสมือนเพื่อนตาย ไร้ฐานันดร คุณชาติลูกเศรษฐี ไม่รังเกียจแบ่งเนื้อจากมือเปื้อนฝุ่นมอมแมมบักสม กัดกินหน้าตาเฉย

คุณนงก็ไม่สนใจอนามัย ทั้งที่ตัวเองเรียนวิชานี้มากกว่าใครเพื่อน หยิบเนื้อจากใบตองกลางพื้นฝุ่น กับเห็ดย่างที่เกือบคลุกฝุ่นเข้าปากไม่ปริบ่น

" เอ๊ะ...ตัวอะไร?"...

บักสมทำอาหารรอบนอก สาละวนคอย พลิกเนื้อย่างกับเห็ด และตัดแบ่งเนื้อ...

ไอ้หนุ่มที่ราบสูงที่แปลงร่างเป็นพ่อครัวหัวป่าก์อย่างสนุกและเต็มใจ ร้องโพล่ง ทุกคนหันควั่บตามเสียงด้วยสัญชาติญาณ...

กลางแสงไฟที่สาดไปเกือบทั่วถ้ำ ไร้เงาภูติผี มีแต่เงาพวกเรา ไหวระริกทาบก้อนหิน...!

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆผู้ติดตาม เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกๆท่านครับ
ขอน้อมรับคำชมจากคุณน้า Wanwi ครับ แต่ผมยังต้องขออภัยไม่ได้เรียบเรียงและขัดเกลาการเล่าเรื่อง ด้วยเมื่อมาถึงก็รีบเล่าๆ ด้วยเกรงว่าจะดึกมากเกินไป และด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทางมาทั้งวัน ด้วยขับรถกลับจากหนองปรือ กาญฯ มาปากช่องแล้วเดินทางกลับกรุงเทพฯด้วยรถโดยสาร นึกเกรงใจมากที่คุณน้าฝากไว้แต่ยังไม่มีโอกาศจัดการให้ เมื่อมาถึงจึงรีบเร่งเขียนให้ อาจอ่านแล้วไม่สนุกต้องขออภัยมาด้วยครับทั้งคุณน้าและเพื่อนๆฯ ด้วยครับ

ขออวยพรให้หลานชายคิดหวังสิ่งใดให้สมปรารถนา ปลอดภัยแลนำความสำเหร็จกลับมามอบให้นะครับคุณ "ธารทอง"

ขออนุโมทนาบุญอีกครั้งกับสิ่งดีๆที่นำมาแนะนำเผยแพร่บอกบุญครับ คุณ "Lillie"

ขอขอบคุณคุณ "เปลือกไม้" ที่ยังส่งธรรมสวัสดี มีคุณค่าเตือนจิตร สะกิดใจมาตลอด ขอบคุณ มากิและคุณ Supatorn มีรูปน่ารัก และน่าลุ้นมาให้ชมเรื่อยๆครับ คุณเมษก็ มีรูปชายหาดให้เดินเที่ยวทุกๆเช้า ครับ ยินดีกับคุณน้า Wanwi ที่มีสมาชิกหน้าใหม่ๆมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สมาชิกเก่าก็ยังเหนียวแน่นครับ

อาทิตย์ต้นเดือน ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะครับทุกๆท่าน

เห็นในตารางมีชื่อคนบางปะอินด้วย ดีใจจัง

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
มากอักษร
ศึกหน้า
ถ้าจะดุเดือด
เป็นห่วงแต่
สมรภูมิในถ้ำ

 

ขอบคุณมากค่ะคุณอา พูดถึงอีตาทรัมป์ซะเสียเลย ฮา นึกถึงอดีตวันวานเมื่อเจ้าx (นิคเนมเดียวกับวีรบุรุษนักขุดกรุฯ ในตำนานของพวกเรา) เข้าสู่รั้วเตรียมทหาร หลังจากช่วงปรับหลอมให้เป็นตามสเป็คร.ร.อยู่ร่วมเดือน ก็ถึงเวลาให้ผปค.เข้าเยี่ยมเยียน

บรรยากาศวันนั้นเหล่ากำนันน้อย (สวมเครื่องแบบนักเรียนร.ร.เก่าอยู่ ฉายาชุดกำนัน) ต่างน้ำตาท่วมโผเข้ากอดพ่อกอดแม่รวมปู่ย่าตายาย ร้องไห้กระจองอแง พ่อบางท่านเป็นชายชาติทหารแท้ ๆ ยังสะอื้นสงสารลูกจับใจ บางคนแข้งขาหัก บางคนกระดูกร้าว หลายคนอยู่ต่อไม่ไหวต้องยุติกลับไปเรียนที่เดิม ส่วนเจ้าx ของเราแทบจะเป็นคนเดียวรึเปล่าไม่แน่ใจ ไม่มีเลยน้ำตา ผปค.อย่างเราเลยพลอยเข้มแข็งไปด้วยไม่ต้องร้องไห้กับใครเขา หุ่นตุ้ยนุ้ยเล็กน้อยก่อนเข้ามาเพียงแค่เดือนกว่า นน.หายไปร่วม 10 ก.ก.กลายร่างเป็นหนุ่มน้อยหุ่นเพรียวลม หน้าตาอิดโรย แต่ก็ยิ้มสู้ค่ะ

ย้อนไปเมื่ออายุ 1 ขวบ กำลังหัดเดินเตาะแตะ มีผึ้งหลวงรังใหญ่มาทำรังที่โรงรถ ที่บ้านก็ปล่อยให้เขาอยู่ไม่คิดจะไล่ไปไหน มีบ้างนาน ๆ คนในบ้านจะโดนต่อย มีอยู่วันหนึ่งเจ้า x เดินเตาะแตะเข้ามาหาและชี้ให้ดูว่าตัวเองโดนผึ้งต่อยตั้งสองตุ่ม อิแม่แทบกรี๊ด ขนาดผู้ใหญ่โดนตุ่มเดียวยังเจ็บมาก แต่เขาตัวแค่นี้โดนสองแผล แต่กลับไม่ร้องเลยสักแอะค่ะ สงสัยแววท.ทหารอดทนจะออก

ย้อนวัยไปเมื่อหนุ่มน้อยอยู่ประถม 5 ลูกบอกว่าจะเข้าเตรียมทหารให้ได้ และก็เตรียมตัวเองตั้งแต่นั้นมา พอผลสอบเตรียมทหารออกมาปรากฏว่าได้ เขาหวังต่อทันทีจะสอบทุนไปเวสพอยท์ให้ได้ ถึงตอนนี้ก็ทำได้ครึ่งทางแล้ว
เขาบอกว่า เขาเป็นทหารของพระราชา ปกป้องชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ที่น่าทึ่งคือเขาถือศีลห้า ยึดปฏิปทาพระโสดาบันอย่างหลวงพ่อวัดท่าซุงสอน ไม่ทราบตั้บแต่อายุเท่าไหร่ ทั้ง ๆ ที่พื้นฐานครอบครัวไม่มีใครมี ยกเว้นแม่คนเดียวซึี่งก็ไม่เคยสอนเขาด้วย เขาพึ่งจะบอก ถึงตอนนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็แล้วแต่ฟ้า คงต้องทำใจอย่างเดียวอย่างคุณอาว่าค่ะ

 

กำลังใจจากแดนไกล ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

 

ขอบคุณ คุณสุทินมาก ๆ ค่ะ ส่งคำอวยพรถึงหลาน หลานกำลังแพ็คกระเป๋าฝากขอบคุณด้วยค่ะ

 

สวัสดีวันอังคารท่านอวันวิและWFCทุกๆท่านค่ะ

 

สวัสดีเช้าวันอังคารคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน