เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ผมโอนค่าปัจจัยเว็ปให้แล้วนะครับอาจารย์
ขอให้สุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยนะครับ ขออนุโมทนา สาธุ

ด้วยครามเคารพ
WWFC

 

อาจารย์wanwiครับผมโอนทำบุญกับเวปแล้วครับ
ขอบคุณมากครับผม

 

@suthamma โห ผู้รู้ของจริง ของมุอ่านจากคุณพ่อค่ะ มาอ่านตอนโตเพราะอยากรู้ว่าทำไมสนุก มุเป็นคนรุ่นใหม่แต่อยู่กับสิ่งเก่าๆตามพ่อไปย่านเจริญกรุง สี่แยกคอกวัว วงสนทนาที่คุยเรื่องพระเครื่อง หนังสือค่ะ ต้องบอกว่าหนังสือพวกนั้นคือแหล่งความบันเทิงชั้นเยี่ยม แอบส่งภาพหนังสือที่คุณป้าอ่านตอนเย็นมาให้ดู ไม่แน่ใจว่าคนวาดภาพปกใช่ครูเหม เวชกรไหม หรือเป็นศิลปินรุ่นก่อนๆ นะคะ

มุแอบเกาะขอความรู้พระเครื่องและเครื่องรางค่ะ เนื่องจากเป็นคนรุ่นหลัง

หมากดีที่วัดหนัง ถ้าเบี้ยขลังวัดนายโรง
ไม้ครูคู่วัดอินทร์ ส่วนมีดบินวัดหนองโพ
พิสมรวัดพวงมาลัย ครั่งเหลือร้ายวัดโตนดหลวง
ราหูคู่วัดศรีษะ แหวนอักขระ วัดหนองบัว
ลูกแร่ที่วัดบางไผ่ ฤิทธ์เหลือร้ายหาใดปาน
เก้าสิ่งล้วนเป็นมงคล ทั่วทุกคนควรค้นหา
ติดกายยามยาตรา ภัยมิกล้ามาแผ้วพาน

มุขอถามได้ไหมคะเกี่ยวกับโคลงบทนี้ มุเนื่องจากเคยอ่านบทความนี้หลายปีมากแล้ว มุรู้จักแค่บางวัดค่ะแต่มีรายการหนึ่งที่อยากมีโอกาสได้เห็น คือไม้ครูค่ะ แล้วก็ตะพดโบราณของไทยค่ะ ปรกติมุเคยเห็นแต่ไม้เท้าของพระอาจารย์ ไม้ครูในที่นี้คืออะไรหรือคะ

แต่ที่งงคือครั่ง มุเคยเห็นแต่พระอาจารย์ใช้เจิมวัตถุมงคล พึ่งรู้ว่าครั่งเองเอามาทำเป็นเครื่องรางได้ด้วย ทำไมวัตถุมงคลนี้จึีงได้ชื่อว่าเป็นของนักสะสมรุ่นเก่าๆ เคยกล่าวถึงคะ บางอย่างที่มุอยากเห็น บางทีเกิดจากความสงสัย เช่นตอนอ่านวรรณกรรมบ้างเท่านั้นเองค่ะ

มุรู้จักแค่สามรายการ ฮา เบี้ยแก้ วัดนายโรง พระราหูแล้วก็หมากทุย แต่อย่างคำว่าพิสมร แปลกว่า มีเสน่ห์ แล้ววัตถุมงคลชนิดนี้คืออะไร นี่แหละค่ะ ถือว่ามุขอสอบถามหาความรู้นะคะ เผื่อใครพอจะทราบบ้าง ขอบคุณค่ะ

 

หนูมุเล่าเรื่องความเป็น"หนอน"ครั้งเก่าก่อน อ่านเพลินนึกภาพตามได้ออก เห็นตัวเองหลายแง่มุม เพราะผมคือ"ซุปเปอร์หนอน"เช่นกัน-ฮ่า

ปัจจุบันทุกเล่มที่หนูมุว่า บริจาคห้องสมุดไปนานเกินกว่า 20ปี ที่บ้านเหลือหนังสือรางวัลโนเบลล้วน กับหนังสือธรรมะมหาศาล ซึ่งคิดว่า บริจาคไป เด็กอาจไม่อ่าน หรือห้องสมุดไม่สนใจเท่าไหร่ ต้องค่อยๆบริจาคพร้อมหนังสือจำพวกอื่น สอดไส้แทรกไปเรื่อยๆ

คนรุ่นเก่าอย่างเรา ถึงจะเข้าสู่ยุคดิจิตอล แต่กลิ่นสาบสางของกระดาษ กลิ่นหมึกพิมพ์ติดมือ ติดจมูก ยังยวนใจเสมอ สัมผัสแบบนี้ อธิบายให้ตาย เด็กรุ่นใหม่ คนยุคดิจิตอล 100% ไม่มีวันเข้าใจ

 

ด้วยความยินดี น้องจักร
เรื่องชิว ชิว สบายใจได้
อยากให้สมาชิกมีของดีกันอยูแล้ว
ยิ่งราคาเยา คือคอนเซ็ปท์ทำบุญ
ยกเว้นบางอย่าง ต้องออกแรงบ้าง

 

พรุ่งนี้เขียนให้อีกยาวๆ
เจอเรื่องเล่าพ่อท่านคล้าย
กับทำบุญพระ- เรื่อง"ตะนาวฯ"
ถูกทิ้งข้างหลังเกือบ 30 หน้า
น่าอัศจรรย์ใจไม่หยอก ต้องรีบ
ชักรอก กลับสู่สาระหลักกระทู้นี้

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆ นักขุดกรุทุกๆท่านครับ
ผมขออนุญาติคุณน้าฯ และสมาชิกทุกท่าน ขอต้อนรับเพื่อนๆ หน้าใหม่ที่เข้ามาแสดงตัว หลายๆท่านด้วยครับ มาร่วมแสดงความคิดเห็น ทักทาย หรือแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับ และที่สำคัญ มาร่วมระทึกกับเนื้อเรื่อง และเรื่องราวที่เปลี่ยนแปลงไปตามวิถีการเดินทาง การเสี่ยงภัย รับรู้ความสุข ความทุกข์ของเหล่านักเดินไพรและเรื่องราวความอัศจรรย์ ของสิ่งต่างๆที่เราไม่เคยพบเจอในชีวิตนัก และการขุดกรุขุดค้นที่หลายๆคนอาจไม่พบเจอเลยก็ว่าได้ เมื่อไม่มีการหาประสบการณ์ทดแทนด้วยการอ่าน แล้วน้อมความคิดจิตรใจไปตามตัวละครแต่ละตัว มันส์ครับ มากไปกว่านั้น คือความปราถนาดีที่แต่ละท่านส่งเข้ามาช่างอบอุ่น บนการดูแลของคุณน้า Wanwi อันอบอุ่นผู้ดูแลเส้นทางอันมุ่งสู่รักและสามัคคีของกลุ่มครับ

ขอขอบคุณ พี่ suthamma ที่มีข่าวดีมาฝากพวกเราอีกแว้ว หลายๆคนหวังชมชุดเครื่องรางที่เป็นสุดยอดทั้งหลายของพี่ครับ ชุดต่างๆที่นำมาแสดง อิอิิ ผมเป็นคนที่ไม่มีความรู้เรื่องนี้เลย ก็ได้เปิดหูเปิดตากับเขาบ้างละครับ
จะได้ชมของในตำนานชิ้นใหนกันนะ

คุณ Nath ผมก็คาดไม่ถึงเช่นกัน ว่าจะเป็น triples ช่างคุ้มค่ามากครับผมนี่ฝันถึงสององค์คือ พระเม็ดบัวและพระปิดตามหานิยมที่หลวงปู่โต๊ะท่านปลุกเสก จะหาที่ใหนได้สะดวกใจเท่าเซียนและศิษย์หลวงปู่โต๊ะ(คุณน้า Wanwi) ผมก็ว่าหาทั้งชีวิตไม่พบได้ง่ายแน่นอน

น้องมากิ เหมือนกับ กระหล่ำปลีเลยนะครับ แต่มันไม่ห่อแน่นเหมือน สวยครับๆ ไม่ใช่ชมน้องมากินะ อันนั้นสวยอยู่แลว้
แต่รูปสวยครับ

คุณมุครับ แหม กว่าจะได้แต่ละเล่มนั้นช่างใช้เวลานานมากเลยสำหรับผม ชมครับชม ส่วนการมอบความสุขให้บุพการี สาธุด้วยครับ คุณลุงคุณป้า น่าอิจฉาครับ ส่วนของผมถ้าท่านๆทั้งหลายมาจะแสดงฝีมือกันครับ ปีใหม่ สงกรานต์สมัยก่อน ลูกหลานได้ลองลิ้มชิมรส อาหารจากเจ้าวิทยายุทธทั้งหลาย อิ่มแปล้ไปครับ เนืองจากคุณยายมีลูกถึง ๙ คนที่ตอนนั้นยังอยู่กันครบ มีหญิงถึง ๗ จึงมีเรื่องอาหารที่แต่ละคนมีความถนัดแตกต่างกันไป ส่วนอีกสองหนุ่ม ก็จะดูแลเรื่องบ้านช่องและงานช่าง

สวัสดีคุณเมษ กับภาพ น้องที่นั่งมองทะเลครับ รู้สึกโดเดี่ยวและมีหวัง เอ๊ะ ยังไงๆ

ไม่ได้ทักคุณเปลือกไม้นานครับ ขอบคุณและอนุโมทนาบุญกับธรรม ที่นำมาแสดงครับ

ท้ายนี้ขอให้มีความสุขทั่วหน้าครับ -/\-

อ้อคุณมุ ผมว่าถามถูกคนละครับ ๙ อย่างนั้นถามท่านพี่ Suthumma คงไม่ผิดหวัง แถมขอดูรูปด้วยคงได้รับความเมตตาครับ

 

ท่านบก.ใหญ่กระทู้ นอกจากเป็น"ซุปเปอร์หนอน"ของแท้ ยังมีความทรงจำกับเรื่องหนังสือแม่นยำทุกเหตุการณ์ ปลุกให้ผมพลอยรื้อฟื้นจำได้ด้วย เพราะหลายเรื่องก็เลือนไปตามกาล

เรื่องราคาเช่าหาพระเครื่อง เครื่องราง ไม่อยากจดจำตัวเงินเล้ย...มีแต่ควักออก ส่วนเข้ามาเป็นกำไรแสนน้อย ส่วนใหญ่เพื่อนฝูงแบ่งปัน ที่สำคัญโดนหักคอกับแจก...

จึงคิดว่าเอามา"ทำบุญ"ดีกว่า อย่าเป็นผีแบกกรุสมบัติ(พระเครื่อง)ติดตัวหลังตายด้วยความกังวลเลย ถึงปฏิบัติธรรมอย่างไร วิสัยปุถุชน จิตย่อมผูกเงื่อนไว้ ไม่มีวันละได้ทุกเงื่อนเช่นผู้ทรงศีลบริสุทธิ์...บางส่วนก็คงมีผู้สืบทอดไป แต่ถ้ายกให้มากๆ ก็สร้างทุกข์กับผู้อยู่หลังอีก ดีที่สุดคือ กระจายสู่นักบุญทั้งหลายในกระทู้นี่แล

 

โมทนาบุญน้องจักร
วันจันทร์จัดส่ง-เที่ยวนี้
ห่อของหัวหมุน เกือบยี่สิบท่าน
ต้องระวังอย่าใส่ผิดชื่อ-ผิดห่อ-ฮ่า

 

โมทนาน้องไพเรท ติดตามน้องจักร
วันจันทร์ส่งพระให้ อย่าลืมชื่อ-ที่อยู่

 

สวัสดีครับพี่วันและ fc ทุกท่าน
สุขสันต์วันเสาร์ครับ วันนี้ได้อ่านอีกบทพอได้อิ่มเอมใจ ว่าไปแล้วเมื่อน้องมุ และท่านบก.พูดถึงนิยายสุดคลาสสิคที่จำนวนบทยาวที่สุดในโลกอย่างเพชรพระอุมา ยังมีประวัติที่ผมยังไม่เคยรู้อีกด้วย นี่แหละครับที่วันบอกว่าขิงแก่ย่อมเผ็ดกว่าขิงอ่อน 55 จะว่าไปเรื่องนักขุดกรุก็มีกลิ่นอายของเพชรพระอุมาและล่องไพร ผสมกันอยู่ในทีในแบบของตัวเอง เห็นพระที่วันและท่านบก.แล้วคิดถึงที่พี่ท่านว่าถ้าสะสมด้วยความอยากได้นี่เป็นหมื่นๆองค์ ก็ไม่พอถ้าจำไม่ผิดน่าจะประมาณนี้ครับ
พอมามองพระตัวเองก็เป็นแบบที่ว่านี้จริงๆเคยทั้งอดของกินอร่อยเพื่อเช่าหาบูชาพระรวมถึงประกาศในวงว่าจะเลิกเก็บสะสมพระแล้ว มีป๋าคนหนึ่งพูดสวนขึ้นมาทันทีว่ากินข้าวอิ่มหรือยัง (อิ่มมื้อนี้ยังมีหิวมื้อหน้า) คงต้องว่ากันไปยาวๆละครับ 555 วันนี้มีโอกาสไปร่วมทำบุญถวายพระที่วัดป่าฯหนึ่งองค์เอาบุญมาฝากครับเดินทางใกล้ไกลไปไหนมาไหนขอให้ปลอดภัยและมีความสุขทุกท่านครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

หนูมุมาด้วยคำถาม ที่ตอบยากเย็น เรื่องปกหนังสือ สมัยเก่าก่อน มีคนวาดเยอะแยะ นักวาดฝีมือดียุคนั้น มักเริ่มหาสตังค์ยาไส้กับการวาดภาพประกอบเรื่องนิยายทุกประเภท รวมปกหนังสือ ฝีมือหลากหลายดีๆทั้งนั้น เสียดายไม่เคยทำสารานุกรมเอาไว้ ใช้แต่ความทรงจำอย่างเดียว จำได้ไม่หมด

สองเล่มที่ให้ภาพ ไม่แน่ใจ ครูเหมหรือไม่ มีหนังสือครูอยู่เล่ม รวมชีวิตท่านไว้ อนุสรณ์ 100ปีครูเหม เวชกร เดี๋ยวลองค้นดู อาจมีรายละเอียดด้านนี้

แต่เครื่องราง 9 ประการที่ถามมา จำได้หมดแน่ ผมก็นักเล่นโบราณ รู้ทุกอย่าง แต่จะเล่นหรือไม่เท่านั้น

---เริ่มที่ "หมากทุยวัดหนัง" ของหลวงปู่เอี่ยม
---เบี้ยแก้ ลป.รอด วัดนายโรง อจ.ท่านปู่เอี่ยม
---ไม้ครูที่อยากรู้ วัดอินทร์ ก็คือหลวงปู่ภู
ศิษย์เอกผู้สืบทอดสรรพวิชาสมเด็จโต
ไม้เท้าท่านเขาว่า ขลัง"ชี้เป็น-ชี้ตาย"ได้

---มีดบิน-คือมีดหมอลพ.เดิม วัดหนองโพ
---พิสมรเป็นตะกรุดใบลานลพ.แก้ว วัดพวงมาลัย
หรืออีกนามว่า"ตะกรุดบังปืน"มีวิธีทำเคล็ดวิชา
ต้องให้เจ้าของตัดใบลานที่บ้านบางปืน(บังปืน)
ด้วยตัวเอง แล้วหลวงพ่อจารให้ เจ้านายยุคเก่า
ต้องมีพิสมรอันดับหนึ่งแม่กลองติดบ้าน ติดตัว
---ครั่งเหลือร้าย-ตะกรุดพอกครั่งลพ.ทองสุข
วัดโตนดหลวง เพชรฯ-ท่านบก.เคยโชว์ชุดใหญ่

---ราหู หลวงพ่อน้อย วัดศีรษะทอง
ท่านบก.เพิ่งแสดงทัพใหญ่ไปหมาดๆ
---แหวน-ปรมาจารย์เฒ่า ปู่ยิ้ม ว.หนองบัว
จอมทัพหมายเลข1เมืองกาญจน์ด้านความขลัง
---ลูกแร่-ของลป.จันทร์ วัดโมลี บางไผ่ที่นำแร่ทำ
เป็นลูกสะกดฉมังเดช ขมังเวทย์ด้วยแร่ศักดิ์สิทธิ์ในตัว

เฮ้อ...เหนื่อย ที่จริงให้ท่านบก.
ตอบหนูมุดีกว่า แต่จิ้มเพลินนิ้ว
ต้องร่ายเพลงยาว เลยตามเลย
แต่หนูมุ อย่าสนใจมาก เดี๋ยวจะกลายเป็น
จอมขมังเวทย์สาว หนุ่มๆหนีกรูดหมด-ฮ่า

 

จิ้มตอบหนูมุ นิ้วหมดแรง เห็นโพสท์น้องสุทิน
อ่านเพลินกับการทักทายรอบทิศ ไม่ตอบต่อ
ไม่ปิดเม้นท์ ให้อ่านกันอย่างมีความสุขดีกว่า
ขอบคุณการทักทุกท่านด้วยไมตรี อ่านสบายใจ
แค่นี้ก็พอ

 

ท่านอัคฯว่าเรื่องหนังสือ เรื่องแนวทางเขียนได้ถูกเผง แต่นักขุดกรุ มีแนวทางที่สองเรื่องนั้นไม่มี คือการสอดแทรกธรรมะลึกๆ กับไสยเวทย์ระดับรู้ลึก รู้ถึง รู้จริง เพราะเจ้าของบันทึก "เก่ง"ด้านนี้มาก จึงเป็นเสน่ห์ที่เสริมเติมความพิศดารแนวทางเรื่องแหวกโลกวรรณกรรมโดยสิ้นเชิง เดินป่า ล่าสัตว์ ใครก็เขียนได้ แต่อัศจรรย์ด้านจิตกับชีวิตพิศวงนักขุดฯ น่าจะไม่มีคนรอบรู้ เขียนล้วงลึกได้ขนาดนี้ หากไม่มี"ของจริง-เรื่ิองจริง"นำทาง

ชอบใจที่ผู้ใหญ่ ติงเรื่องสะสม...นักสะสมไม่มีคำว่า"พอ"ในหัวใจ ใช่ว่าโลภหรือเห็นแล้วอยาก แต่บางครั้ง มันปรารถนาการเรียนรู้ ไม่รู้จบ โลกนี้จึงมีพิพิทธภัณฑ์ มีคอลเล็คเตอร์ชั้นนำทุกถิ่นฐาน ทุกประเทศ สะสมกันตั้งแต่ไม้จิ้มฟัน ยันเรือรบ

นักสะสมพระเครื่อง วัตถุมงคลบ้านเรา ไปเทียบระดับโลกหลายสิบอย่าง แค่เด็กอนุบาลเท่านั้น เจอรูปภาพพันล้าน ลายครามชิ้นละร้อยล้าน ก็หงายแล้ว และคนสะสมก็ไม่ได้มีชิ้นเดียว มีกันเป็นโกดัง

ดังนั้น รักจะเป็นนักสะสมจงอย่าพะวงเรื่องปริมาณ...ห่วงเรื่อง"คุณภาพ" กับสตังค์ในกระเป๋า อย่าให้เมียด่า พาลต้มเหรียญให้กินแล้วกัน-ฮ่า

ขอบคุณกับโมทนาบุญถวายพระที่นำฝาก รูปพระเทวดาทรงเครื่อง งามมาก-สาธุ

 

น้องปรายมาปิดท้ายให้กล่าวราตรีสวัสดิ์
หมดแรงจริงๆ พบกันพรุ่งนี้ โชคดี มีลาภ
มีเงิน สุขสำราญทุกท่าน ทุกเมื่อเทอญ!

 

ขอบพระคุณในองค์ความรู้ของทุกท่าน

ขอให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง

 

ผมเคยลองคำนวณมูลค่าของเงินใช้ในการเก็บสะสมวัตถุมงคลอย่างที่พี่ suthamma ว่า ผมประเภทหอยน้อย ใจปลาซิว ถ้าเก็บพระย่อยๆ เฉลี่ยแล้วองค์ละ 1,000 บาท มีอยู่ประมาณ 300 องค์ ก็ปาเข้าไป 300,000 บาทแล้ว พอคิดมาถึงตรงนี้ก็คิดต่อว่า เงินขนาดนี้เอาไปเก็บพระหลักๆ ไม่ดีกว่าเหรอ พอคิดต่อไปอีก ถ้าเก็บพระหลักถ้าโดนทีก็จุกหนักถึงคางเหลืองเดี๋ยวนอนไม่หลับอีก พอคิดมาถึงตรงนี้ผมก็เลยตัดสินใจแน่วแน่ว่าผมจะสะสมเงินไว้ดีกว่า ทำให้หยุดเช่ามาสิบกว่าปีแล้ว ยกเว้นทำบุญตามวัด

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

สวัสดีตอนเช้าครับอาจารย์ wanwi และ FC นักขุดทุกท่าน