เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

วันแห่งความสุขทุกคน
เขียนให้น้องสักตอน...

ศุกร์แล้วหนา.....พาชื่นสุข
ห่างไกลทุกข์.....ปลุกสนาน
น้องมากิ............ยิ้มสำราญ
ดอกไม้บาน.......เต็มดวงใจ!

 

ได้อ่านกลอนดี ตามด้วยทีเด็ด
จากฝีมือช้างน้อย ช่างซาบซึ้ง
ตรึงใจดังเคย ปล่อยให้น้อง
บรรเลงเพลงกวีเต็มกำลัง
ด้วยพลังใจที่ภักดี

ขอบคุณน้องช้างฯ
ที่ทำได้ดีมากๆทุกวัน
โปรดทำต่อไป อย่าหยุดยั้ง

 

นั่งมองฝนพรำนอกหน้าต่าง
อากาศเยือกเย็นต้องปิดแอร์
ห้องทำงาน แขกไป-ไทยมา-
เจ็กลา หมดแล้ว อัศจรรย์มาก
คุยไป จิ้มนิ้วไปสนุกสนาน

ได้เวลาเข้าสู่"ตะนาวศรี"ทำคำขอ
เชิญน้องชุจองที่นั่งได้ รอจิ้มแป็บ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...นี่เป็นอาการคนใกล้ขึ้นเชิงตะกอนชัดๆ!!!
__________________________________

ระดับคุณเทพมีหรือมองไม่ออก?

เขารีบเปิดกระติกน้ำ ค่อยๆ รินกรอกปากอาจารย์เลิศอย่างระมัดระวัง รื้อห่อสัมภาระหลังดวง ล้วงกระป๋องสแตนเลส แจ็ค แดเนียล แบบคาวบอยตะวันตกพกพา เรียกเต็มยศว่า "พอร์ทเทเบิ้ล พอร์ท" สำหรับใส่วิสกี้หรือบรั่นดี

กระป๋องนี้ข้างในเป็นบรั่นดีชั้นเยี่ยม คุณเทพรีบรินใส่ฝา ประคองให้จิบ!

"ช้าๆ ครับจารย์...น่านแหละ"

ว่าแล้ว ตัวเองก็ซัดตามไปด้วยอึกใหญ่ ส่งให้เจ้าดวงย้อมใจ แต่เด็กวัดเก่าไม่ยอมผิดศีลข้อเมรัยฯ สั่นหัวไม่รับ

ฤทธิ์บรั่นดีนอกราคาแพง ความร้อนแรงแห่งไฟที่แฝงในน้ำอมฤต ทำสีหน้าเผือดขาว ราวกับปลาตายของพระอาจารย์ มีสีแดงข้างแก้มระเรื่อ ลมหายใจผะแผ่ว รูจมูกบานพะเยิบ มีเสียงหายใจฟืดฟาด ช่วงอกสะท้อนขึ้น-ลงเห็นชัด

"ไปกันดวง...อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด"...คุณเทพตัดสินใจทำตามที่เจ้าดวงแนะไม่รีรอ ขืนปล่อยความมืดมาเยือน สภาพพระอาจารย์ มีสิทธิ์เป็นผีเฝ้าป่า แต่ไปถึงถ้ำภูนมฯ ได้ที่พักอบอุ่นด้วยกองไฟ เจ้ามะมอญหนุ่มแกร่งช่วยอีกแรง ยาดีก็มีหลายขนาน โอกาสรอดเพราะได้พักเต็มที่ยังเหลือให้ลุ้น

จับพลัดจับผลู คุณนงกลับมาพร้อมคุณชาติสำเร็จ ความรู้ระดับน้องๆ แพทย์ตัวจริงของเธอ ก็ช่วยเยียวยาได้มหาศาล!

ยิ่งคิดก็ยิ่งไร้ทางเลือก หัตถ์แห่งพญายมพรหมลิขิต ขีดเส้น เส้นเดียวให้คุณเทพเดิน...

ทั้งคู่คว้าแคร่หิ้วกลับเข้าทางด่าน ดวงดาวขอหิ้วนำ ต้องเดินเร็วให้หนุ่มใหญ่ตาม ขอเดินตะลุยวัดดวงชะตาไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม

ใบหน้าอาจารย์เลิศ เริ่มกลับไปซีดขาวเหมือนไก่ต้มอีกหน การเบ่งอาคมมนตราครั้งสุดท้าย ทำพลังภายในซึ่งเหลือริบหรี่ แทบสูญสิ้นลมปราณ เกือบไม่เหลือพยุงธาตุขันธ์อันบอบช้ำ!

ดวงดาวอยากร้องไห้โฮให้สาแก่ใจกับชะตากรรมเลวร้าย จิตสุดสยองพรั่นพรึงส่วนหนึ่ง รับสภาพในนาทีนั้นว่า...

โอกาสของพวกเขาในการหลุดรอดเงื้อมมือมัจจุราช ไปถึงภูนมโตแทบไม่มี...!

นอกจากต้องทิ้งพระอาจารย์ตายกลางป่า แล้วหนีเอาตัวรอดตามลำพัง!!!

ทว่า...ใครเล่าจะใจทมิฬหินชาติทำเช่นนั้นได้ลงคอ ?

นึกถึงสังขารแสนรอแร่จอมขมังเวทย์ยังอุตส่าห์ รวมพลังบริกรรมพระเวทย์หนสุดท้าย ประจันหน้าจงอางอย่างไม่กลัวตายเพื่อชีวิตผู้อื่น ทั้งที่สภาพตัวเองคือคนใกล้ตาย

ใครจะทิ้งบุรุษแบบนี้ก็ทิ้งไป ไอ้ดวงกัดกรามจนเผลอกัดลิ้นเจ็บแปลบ ห้อเลือดว่า มันไม่ทำแน่!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

"มงกุฏพระพุทธเจ้า"!!!

สุ้มเสียงอาจารย์ละเมอแหบแห้ง คุณเทพเพ่งมองร่างบนแคร่ คิดไปไกลว่า อาการเริ่มโคม่า หนักถึงขั้นเพ้อ ทำใจหนุ่มใหญ่เต้นตุ๊มต่อม!

เจ้าดวงนี่สิ สติสัมปชัญญะฟุ้งกระจายกลับคืน คำละเมอดังคำเตือน มันขนลุกซู่ด้วยความปิติ ลืมได้อย่างไร?... พระมหาคาถาที่ทำให้รอดอิทธิฤทธิ์ตบะบารมีเจ้าถ้ำ ที่แม้แต่พระอาจารย์ยังต้านด้วยเวทย์มนต์ทั่วไปไม่ได้

"อิติปิโส วิเสเสอิ...ฯ"

ลำนำขับขานพระคาถาดังเด็กน้อยเอื้อนกาพย์กลอนโคลงฉันท์ ทำการบ้านส่งครู เปล่งจากปากเจ้าหนุ่มที่ราบสูงอีกครา

ถ้อยวาจาศักดิ์สิทธิ์ทรงฤทธิ์มหิทธานุภาพ ล่องลอยเบาๆ ไม่อึกทึกครึกโครมรบกวนพงไพรเถื่อนดิบ ดวงดาวท่องมนตราด้วยจิตมั่นคง นึกคิดให้อำนาจพระพุทธมนต์ครอบคลุมเพียง 3 ชีวิตที่กำลังระหกระเหินติดบ่วงอยู่กลางดงอันตรายแค่นั้น

ไม่ต้องการเผื่อแผ่ภูติผีสาง เทวดา เจ้าป่าเจ้าเขาลำเนาไพร หรือสิงสาราสัตว์อื่นใด ให้ตระหนกตื่น!

มันท่อง ท่อง และท่อง ประสานกับย่างเท้าเดิน ไม่รู้กี่สิบ กี่ร้อยเที่ยว วนเวียนกระทั่งจิตเข้าสู่ภวังค์ในท่าเดิน เสมือนภิกษุสงฆ์กำลังกระทำจงกรม รอบกายดวงดาวว่างเปล่า ไร้ต้นไม้ใบหญ้า ปราศจากวิหคนกร้องกระทบโสต สำเนียงไพรอึกทึกเลือนหายไป ทั้งที่ป่าก็คงเป็นป่า อุดมสมบูรณ์ด้วยทุกสิ่งที่ควรมี

ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแขนขา ท้อแท้สิ้นหวัง ปลิดปลิวลอยละลิ่วไปกับสุดยอดพระพุทธมนต์ คุณเทพฟังเพลิน จิตพลอยสงบประสานรวมเป็นหนึ่งกับทำนองมนตรา ก้าวเท้าเข้าจังหวะกับดวง ดังหุ่นยนต์เดินเหนือผืนดินรก กายเบาดุจปุยนุ่น...

ที่สุดแห่งมหาปาฏิหาริย์อันยากพานพบในชีวิตปุถุชนคนสามัญ หนุ่มน้อยกับหนุ่มใหญ่ประหนึ่งหลุดลอยไปสู่อีกโลกบนเส้นทางมหาวิบาก...เป็นโลกที่ 3 ชีวิต ปราศจากสิ่งกีดขวางอันตรายใดกรายกล้ำ วิถีรกเรื้อ ลาดชัน สูงต่ำ รากไม้ระโยงระยาง เท้าทั้งคู่ก้าวเป็นจังหวะข้ามพ้นหมดดังโดนสะกดจิต

จิตดวงดาวเข้าถึง"ความว่าง" ไร้ขอบเขตเป็น "อากาสกสิณ"!!!

เป็นการบังเกิดฉับพลันทันใด ไม่ต้องผ่านการฝึกฝน ปรากฏการณ์หนึ่งในล้าน...!

เหมือนเครื่องบิน เรือเดินสมุทร เครื่องจักรหนักเป็นร้อย-พันตัน ร่วงหล่นลงสู่หลุมดำจักรวาล สามเหลี่ยมเบอร์มิวด้าอาถรรพ์ ไร้มิติ ไร้พลังงานในโลกเข้ามาเกี่ยวข้อง...!

 

ข้ามโพสท์น้องชัยต้องวกมาตอบ
อยากได้ว่านสักนิด รอคุณพัฒน์
กลับมาจากงานบุญ วัดท่าซุง
พีเอ็มไปถามเป็นส่วนตัว
นิดหน่อยน่าแบ่งได้แน่

เรื่องทำไมกลัวงูที่สุดทั้งที่เกิดปีงู
ตอบไม่ยาก อดีตเคยเป็นงู มีความกลัว
พวกลากกลับไปเป็นดังเดิมไงล่ะ
หนีได้แล้ว จึงตั้งใจหนีให้พ้น-ฮ่า
(เขียนให้สนุก อย่าคิดมาก
แต่เอ๊ะหรือจะจริง?)

 

สงสัยเจ้าดวงสำเร็จวิชา "ย่นระยะทาง" จากอานุภาพการภาวนาพระคาถามงกุฎพระพุทธเจ้า พาทุกคนไปถึงถ้ำภูนมฯ ได้อย่างปาฏิหารย์แน่

 

ขอบคุณครับคุณลุงwanwi ที่ชี้แนะครับ

 

ขอบคุณคุณอาครับ

รึอาจจะจริงดั่งที่ว่าก็เป็นได้ครับ

 

ยินดีที่ได้ร่วมบุญด้วยครับ

 

ธรรมมะก่อนนอนครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
หน่ำใจ
ทั้งสัปดาห์
ทั้งขุดทั้งมุด
เดินป่าฝ่าเจ้าถ้ำ
เงยหน้าจากคอมฯ
ปีหนึ่งแล้วหรือนี่
ดื่มด่ำรสสุข เพลินๆ
วันเวลาว่องไวฉกฉวย
ความหนุ่มสาวหดหาย
หากแต่ละวินาที
ซ่อนไว้ฉาบไว้บันทึกไว้
ด้วยมิตรที่ไม่ต้องใช้ภาพ
เป็นมิตรที่ใช้ห้วงคะนึงคิด
และเป็นมิตรภาพฉบับ "ขุดกรุ"

 

สวัสดีครับ โปรยปรายให้ได้ชุ่มฉ่ำแต่เช้าเลย ไม่หนักมาก ขับรถสบายๆ คงใกล้เปลี่ยนฤดูกาลล่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน เช้านี้ฝั่งตะวันตกก็มีในโปรยปรายมาแต่เช้า เช่นกันครับ

 

ตามอ่านผ่านตาน่าลุ้นยิ่ง
ทั้งชายหญิงผจญภัยในป่าหนาว
ด้วยธรรมะด้วยวิชาพาเรื่องราว
ผ่านบอกเล่าได้ทั้งรู้คู่บันเทิง

สวัสดีทุกท่านผ่านลุยป่า
ขอสุขใจกายาอย่าเล่อเหลิง
ขอชีวันผ่านชีวีมีบันเทิง
ให้รื่นเริงสมใจในทุกคน....

สวัสดี ครับ

 

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์ wanwiและ Fc นักขุดทุกท่านครับ#ยามเช้า ณ ดอยอินทนนท์

 

น้องเสฯคิดดักหน้าได้เข้าที
แต่เรื่องจริงไม่ง่ายขนาดนั้น
ต้องฝ่าฟันเจียนตายอีกหลายยก
หนทางในป่าของจริง สาหัสกว่า
เขียนนิยายเทียบกันไม่ได้เลย
ตามอ่านวันนี้ช่วงบ่าย สนุกไม่ยั้ง

 

ยินดีน้องธนะศักดิ์ ได้ของดี
มีคุณค่าเหนือคำบรรยาย ต้อง
หาทุกวิธี นำมาใช้ให้คุ้มค่าจริง
อย่าทิ้งแห้งเหี่ยวบนหิ้ง ถูกแล้ว

 

กลอนวันหยุดแว่บมาใกล้นิ้ว
เชิญอ่านให้สุขอุรา สบายตา