เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เป็นการใช้เวลาวันหยุดพาครอบครัวตะลอนบุญอย่างคุ้มค่า ต้องขออนุโมทนาบุญทั้งปวง และเดินทางอย่างปลอดภัยมีความสุข

 

ได้เวลาดี ทีไทม์เป็นวันหยุดที่ฝนฟ้าไม่ค่อยเป็นใจนัก การอยู่กับบ้านอ่านหนังสือ เขียนหนังสือ จึงน่าเป็นความอภิรมย์อันเรียบง่าย ไม่สิ้นเปลืองโสหุ้ย

ดังนั้นจึงควรได้เวลาบุกป่าฝ่าดงเข้าลุย"ตะนาวศรี"กันสักยกใหญ่ๆหนักๆ...รอการจิ้มสักพักครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม...ด้วยสารพัดเคราะห์กรรมที่ถาโถมเข้าใส่ยิ่งกว่ามหาวาตภัยกับการกระเสือกกระสนปล้นความตาย เอาชีวิตรอดเงื้อมหัตถ์พระกาฬได้สำเร็จ ควรขอบคุณ "เทพีแห่งโชค" ที่ท่านยืนเคียงข้างไม่ทอดทิ้งเรา!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

9 ชีวิตทิ้งโขดเขาถ้ำเถื่อนไว้เบื้องหลัง มุ่งหน้าเข้าสู่ราวไพร สดับเสียงขับขานเพรียกหาป่าดงดิบบรรพกาล ที่กำลังกวักมือเรียกอย่างกระหาย!

ขบวนล่องเหมืองครั้งนี้ คุณเทพขอจัดและทำแปลก ให้มะมอญหนุ่มนำหน้า ลุงพรานกระเตงปืนบุโรทั่งตามหลังด้วยเหตุผลง่าย ๆ...

"ใช้กำลังคนหนุ่มบุกป่าดีกว่า เจ้ามะถือพร้าหวด ลุงเหนื่อยมากแล้ว คอยคุมหลังเป็นพี่เลี้ยง"

บักสมแบกเป้ใบโตที่พร่องไปอักโขกับเจ้าปืนโตที่ต้องลุ้นว่า มันจะมีวาสนาครอบครองเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ตกทอดเป็นสมบัติให้ใช้วิถีชีวิตพรานไพรหรือไม่ เมื่อตะกายป่ากลับถึงเหมืองปลอดภัย?

ดวงดาวหิ้วเปลชั่วคราวอาจารย์เลิศตามติด แบกเป้สัมภาระไม่รุงรังเช่นกัน ถัดไปคุณนงถือไม้กระบองตามหลัง ต่อด้วยคู่หมั้นกับไม้ค้ำยัน และคุณเทพญาติผู้พี่คอนปืนใหญ่คอยดูแล

แปลกพิลึกที่อาจารย์เลิศขออยู่ในลำดับรองบ๊วย ไม่ยอมแทรกกลางขบวนถัดจากคุณชาติ ด้วยการบอกกับทุกคนหน้าตาเฉย...

"อยู่กับน้องพรานแล้วอุ่นใจ"!

ผมปิดท้ายขบวนไม่ว่ากระไร ดูแลคุณนง-คุณชาติเจียนอยู่เจียนไปหลายหน เปลี่ยนมาคุมหลังให้คนป่วยใกล้จะหายอย่างอาจารย์เลิศอีกสักคน เรื่องขี้ปะติ๋ว

รูปขบวนแถวเรียงหนึ่ง คืบเดินบุกป่าพงรกชัฏอย่างเชื่องช้า มีผู้ฟื้นตัวจากป่วยหนัก 2 คน การเดินทางอันไม่มีแผนที่นำทางหรือเส้นทางราบเรียบ ทำเวลาได้พอกับเต่าคลาน ผมมองนาฬิกาแล้วแหงนหน้าดูท้องฟ้าแจ่มใส เมฆเกล็ดหิมะลอยเกลื่อนบางเบา สลับก้อนทึบใหญ่เป็นหย่อม ๆ เวลาปาเข้าไปกว่า 10 โมงเช้า

ต่อให้เป็นกระต่ายก็ไม่น่าวิ่งกระโจนถึง "หมายแรก" ทันเวลา!

"น้ำตกผีสิง" ควรจะไปถึงเย็นย่ำค่ำนี้ หรืออีกทีก็ต้องค้างอ้างแรมกลางทาง น่าเป็นห่วงเมื่อนึกถึงคนฟื้นป่วยกระปลกกระเปลี้ย 2 ชีวิตในทีม ที่ยังต้องพักฟื้นเติมพลังมากกว่าลุย

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ผมท่องในใจเมื่อชะตากรรมสุดหลีกเลี่ยงมากองท้าทายเบื้องหน้า วิชาเดินป่าค่ำไหนนอนนั่นช่ำชองและเชี่ยวชาญแล้ว ไม่น่าพะวง

โชคดีบ้างเส้นทางขาล่องช่วงแรก มะนำทางลงเขาการเดินค่อนข้างเบาแรง มีแต่เสียงลุงพรานร้องอึง ยอ..ยอ เจ้ามะอยู่เรื่อย เมื่อพลังมอญหนุ่มสาวเท้าเพลิน ลืมนึกถึงคนป่วยในขบวน

มะทรหด แข็งแกร่ง ไม่ผิดหวัง ในกระเป๋าพก .22 กระบอกน้อย ลูกกระสุนเต็มรังเพลิง กลางหลังยังมีเป้สัมภาระนายจ้างใบโต มือขวากำพร้าหัวตัด ตวัดฟาดซ้าย-ป่ายขวา สู้กับความรกของกิ่งก้านรากไม้เถาวัลย์ พันเกี่ยวระเกะระกะหารู้เหน็ดเหนื่อย หายใจฟืดฟาดปานกระทิงหนุ่ม บางครั้งก็หยุดดูทิศทาง รอลุงพรานเฒ่าเข้ามาสมทบกับบักสม ผลัดกันชี้โบ๊ชี้เบ๊ทางที่ต้องไปต่อ

เป็นทีม 3 สหาย 3 วัย 3 สัญชาติอันแปลกตาชวนพิศวงว่า มิน่าจะมารวมทีมร่วมเป็นร่วมตายกันได้!

จังหวะหนึ่ง ลุงเฒ่าเจ้าไพรผู้เจนจบร้องเสียงอันดังไม่ออมเสียง...

"ไอ้มะ...หยุด"!

เจ้ามอญหนุ่มชะงักพรืด หันมอง ลุงพรานชี้ไปที่พื้นดินข้างหน้าห่างไปเกือบ 20 ก้าว แต่การยืนบนเนินสูงกว่าเล็กน้อยทำให้เห็นชัด...

"ถึงตายเชียวมึง"!!!

(((ยังมีต่อ)))

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกเำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

สวัสดียามบ่ายครับอาจารย์wanwiและFCนักขุดทุกท่านครับ นั่งหลบฝนในป่าคอนกรีตอยู่ครับเพลานี้

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
============

ถัดปลายเท้ามอญหนุ่มลงไป เป็นเส้นทางหญ้าโปร่งเส้นยาวรกเป็นดง มีไม้น้อยใหญ่เกะกะไร้ระเบียบ แต่ห่างไปในระยะที่ว่า มีบริเวณหญ้าแห้งราบเรียบเป็นวงกลม เมื่อแหวกเข้าไปดูอย่างระวังใกล้ที่สุด ก็เห็นวงกลมนั้นเป็นพื้นดินปนกรวดทราย มีใบไม้แห้งโรยปรกเป็นหย่อม ไม่มีต้นหญ้าคลุมหรือขึ้นแถบนี้

ศูนย์กลางวงกลมคะเนหยาบ ๆ น่าเกินกว่า3เมตร...

"รังต่อหลุม..ช้างยังตาย ไอ้มะ..อ้อมทางโน้นเงียบ ๆ"

มะหัวหดตัวลีบ รีบนำเลี่ยงออกด้านขวาไกลวงล้อมฤตยู บักสมส่งสัญญาณให้ขบวนด้านหลังคลื่อนตามรอยเท้าช้า ๆ ห้ามแตกแถว ห้ามส่งเสียงดังสะเทือน

ต่อหลุม มหันตภัยกลางป่าลึกนึกไม่ถึง เป็นสุดยอดเพชฌฆาตร้ายกาจที่สุด เปรียบประดุจ "ปิรันย่าติดปีก"!

ถ้าปลาปิรันย่าแห่งลุ่มน้ำป่าอเมซอนคือเพชฌฆาตใต้ผืนน้ำ...เจ้าต่อหลุมมหากาฬก็เป็นอเวจีใต้ผืนพสุธา พวกมันทำรังใต้ผิวดิน อาศัยอยู่กันเป็นจำนวนมหาศาล ยิ่งวงกว้างอย่างนี้ต้องเป็นรังเก่า ใหญ่มหึมา

อาหารหลักเมนูโปรดพวกต่อหลุมคือเนื้อสด!

สัตว์ทุกชนิดเผลอเข้ามาในรัศมี กระแทกกระเทือนรังของพวกมันโดยไม่รู้ตัว ก็จะพบกับกองทัพมฤตยูติดปีกแห่แหนออกมา รุมทึ้งเหยื่อด้วยเหล็กไนที่ต่อยได้ซ้ำซากมากครั้ง ผิดกับผึ้งที่ต่อยได้เพียงหนเดียว อานุภาพพิษของมันจึงเหนือกว่าผึ้งหลายเท่า ต่อให้ใหญ่แสนใหญ่ก็จะล้มตึงตายง่ายดาย

จากนั้นเพชฌฆาตติดปีกก็จะรุมทิ้งด้วยเขี้ยว กัดกินเนื้อเหมือนปิรันย่า เหลือแต่กระดูกในเวลาไม่นาน

ยิ่งใหญ่ขนาดยอดไอยรางางาม พญาคชสารก็ยังหลีกหนี ไม่ขอยุ่งกับเจ้าตัวหน้าขน ท้องปล้องเหลืองปล้องเดียว แตกต่างกับ "ต่อหัวเสือ" เพชฌฆาตคล้ายคลึงกัน ซึ่งมีท้องเหลืองสองปล้อง ปีกกระพือเป็นจักรผัน ขยันทำมาหากิน เหล็กไนของพวกมันทำให้เหยื่อเป็นอัมพาต ปอดปวม หลอดลมพองโตหายใจติดขัด สัตว์ตัวใหญ่โตเพียงใดก็หมดสิทธิ์ทนทาน

ยามขาดแคลนเนื้ออาหารชิ้นใหญ่ เหยื่อทั่วไปเจ้าต่อหลุมก็เป็นผึ้งหรือแมลง เจอต่อหลุมที่ไหน จะไม่เห็นรวงรังผึ้งในบริเวณรอบ ๆ หลายกิโลเมตร...

พวกเราเลี่ยงเงียบกริบ เดินเบาเหมือนแมวขโมย ให้เกียรติมัจจุราชใต้ผืนดินหรือปิรันย่าแห่งขุนเขา สมาธิจดจ่อกับการทำตัวสงบ อย่า "ปลุกปีกอเวจี" ตื่น!

ผ่านพ้นอันตรายลุงพรานทำสัญญาณเดินตามสบาย เจ้าบักสมน้องรักหันไปคุยกับดวงดาวคนบ้านเดียวกัน ช่วงรอหาทิศหาทาง...

"ฮ่วย...อย่าโดนมั้น "ตอด" เด้อเจ้าดวง เจ็บหลายตายแน่"

"ตอด" ก็คือ "ต่อย" ภาษาถิ่นของสองเลือดที่ราบสูง

ตอด "ง่อนต่อ"เข้า หลับทั้งวันเผลอไม่ตื่นละมึ้ง"

บักสมยังรำพัน "ง่อนต่อ" ก็คือ "ท้ายทอย" จุดอ่อน จุดสลบของมนุษย์ทั่วไป...

ดวงดาวพยักหน้าตามหงึกหงัก เสริมกับบักสมว่า...

"บ้านเฮาจับกินหมดนะพี่ ขายได้ราคา"

บักสมไม่เถียงแต่บอกไอ้น้องเลือดอิสานด้วยกัน...

"ต้องคนชำนาญเฟ้ย คนบ่เป็น ยุ่งกะมันมีหวังตายหยังเขียดโลด"

"มะโว้ย...ดูทางที"

เสียงลุงพรานทำให้ทุกคนหันเหความสนใจกลับมาที่หนทาง ความระวังกับการทุ่มสมาธิไปที่เจ้าต่อหลุม ทำให้ "มะ" มอญคนเก่ง ทว่ายังขาดความรอบคอบ พาขบวนหลุดเส้นทางที่ควรเดิน

ผมลัดคิวจากข้างหลังเข้ามารวมทีมสุมหัวปรึกษา บักสมก็ตามรวมกลุ่ม...

"ไอ้มะพาหลง..นายทหาร"...ลุงว่าแล้วชี้ที่พื้นดินไร้เส้นทางที่เริ่มเฉอะแฉะ มีรอยตีนสัตว์หลายชนิดสับสน

"มันพาลงบึง"

"แล้วไงลุง...มีน้ำก็ดี กำลังคอแห้ง"...ผมกระเซ้าเล่นไม่คิดเป็นเรื่องใหญ่

"ดูนั่นก่อน..นายทหาร"

ผมมองตามนิ้วมือเหี่ยว ๆ ของลุงที่ชี้ไปข้างหน้า ไม่น่าเชื่อสายตาพรานเฒ่าที่ดูว่าขุ่นมัวจะเด็ดดวงปานนั้น มันอยู่ไกลเกือบ 10 ก้าว มีหญ้าโปร่งเลื้อยบังบางเบา สายตาคนทั่วไปไม่มีทางมองทันเหมือนที่แกเห็นต่อหลุมก่อนใคร

รอย "ไอ้ลาย" เพชฌฆาตตัวจริงแห่งพงไพรค่อนข้างชัดเจน!!!

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

สวัสดีครับคุณอาและเหล่า FCครับ กลับมาแล้วครับผม หายไปนานได้ลูกสาวมา1 คน ครับปม หน้ากระทู้ไปไวมาก ต้องตามอ่านตั้งแต่หน้า608 ตาแฉะก้อยอมครับ

 

คำว่า "เจริญก้าวหน้าทางธรรม"
มิใช่เจริญด้วยยศศักดิ์เหมือนทางโลก
หากหมายถึง "ใจ" ที่นิ่ง หนักแน่น มั่นคง
คลายความยึดติดในโลก
หากผู้ใดยังหลงในยศศักดิ์
ก็ชื่อว่าหลงตนและหลงโลก
เพราะสิ่งนั้นเป็นของประจำโลก..

หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป

ธรรมมะสวัสดีค่ำคืนนี้ครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
ชวนติดตาม
ช่วงระทึก
ที่โหยหาาา

 

วันนี้พาแม่ไปไหว้พระพุทธชินราช จ.พิษณุโลก ร่วมทำบุญที่วัด
-ร่วมสร้างกุฏิรับรองพระ 1,000 บาท
-ถวายสังฆทานชุดกลาง 199 บาท
-ร่วมทอดผ้าป่ามหาเศรษฐีและร่วมบุญอื่นๆ 160 บาท
(พี่พัฒนาร่วมบุญ 200, คุณอุบล 40, คุณอรรณพ 40, น้องธนัย 40) และไปไหว้ศาลสมเด็จพระนเรศวรครับ

อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ สาธุ สาธุ สาธุ

บุญกุศลที่พึ่งเกิดขึ้น ข้าพเจ้าทั้งหลายและมารดา ขอตั้งจิตน้อมถวายแด่พระรัตนตรัย อันมี พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และในอนาคต ถวายแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม พระอรหันต์ พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย และครูบาอาจารย์ทั้งหลายสืบๆกันมา อันมี หลวงปู่ทวด-ดู่ หลวงปู่โต พรหมรังสี สมเด็จพระสังฆราช(สุก) ไก่เถื่อน คณาจารย์วัดราชสิทธาราม(วัดพลับ) สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก สมเด็จพระสังฆราชเจ้าทุกๆพระองค์ ลพ.ปาน ลพ.ฤาษีลิงดำ ลพ.เกษม เขมโก พ่อท่านคล้ายวัดสวนขัน ลป.ชื้นวัดญาณเสน สมเด็จฟื้นวัดสามพระยา ครูบาอาจารย์สืบสายลป.มั่น ภูริทัตโต ครูบาอาจารย์สืบสายเขาอ้อ ครูบาอาจารย์สืบสายสำเร็จลุน ครูบาอาจารย์สืบสายครูบาศรีวิชัย ลพ.กวย ชุตินธโร ลป.ครูบาอิน อินโท ลป.หมุนวัดบ้านจาน ลป.ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา ลป.คำพันธ์ โฆษะปัญโญ ลพ.จรัญวัดอัมพวัน หลวงพ่อสดวัดปากน้ำ หลวงตามหาบัว ลป.พิศดู ธรรมจารี พ่อท่านผอม ถาวโร หลวงพ่อผาง จิตฺตคุตฺโต หลวงปู่ทิมวัดระหารไร่ พระครูนุ่ม วัดโพธิ์ท่าเตียน พระอาจารย์สมบูรณ์ ลป.สี ฉันทสิริ และลป.บุดดา ถาวโร เป็นที่สุด

ขอถวายบุญนี้เป็นพระราชกุศลแด่ สมเด็จพระบูรพมหากษัตริยาธิราชทุกๆพระองค์ และในหลวงรัชกาลที่ ๙

ขอน้อมนำคุณพระรัตนตรัยนี้ ทรงปกปักรักษาแม่หลวงของแผ่นดิน, พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10, พระเทพฯ, พระบรมวงศานุวงศ์ ขอทุกพระองค์ทรงพระเจริญ และมีพลานามัยที่สมบูรณ์ แข็งแรงตลอดไปด้วยเทอญ

ขอบุญนี้ส่งผลให้ บิดา มารดา ผู้มีพระคุณ และญาติทั้งหลายของข้าพเจ้าและของผู้ที่ร่วมบุญทั้งหลายกับข้าพเจ้า รวมถึงท่านทั้งหลายที่คิดดีทำดี มีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์ เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ด้วยเทอญ

 

สวัสดีครับ เย็นฉ่ำตั้งแต่เมื่อคืนจนเช้า พักผ่อนกันสบายๆครับ เดินทางปลอดภัย จะอยู่บ้าน หรือไปหนใดก็ปลอดภัยครับผม

 

ฝนทั้งวัน ท่าทางจะเข้าหนาวจริงสักที

 

น่าอัศจรรย์ชวนขนหัวลุกโดยแท้
วันนี้ยังมีให้สนุกกันต่อยามบ่าย

 

น้องสกายฯหนุ่มมอร์'ไซด์จอมเท่ หายหน้าไปแรมปี กลับมาพร้อมเรือพ่วงซะแล้ว ไม่เป็นไรมนุษย์ทุกผู้ทุกนามย่อมเกิดมาหาห่วงผูกคอทั้งสิ้น

ได้ลูกสาว ก็ขอให้เติบโตสวย เท่ เหมือนคุณพ่อ ส่วนการอ่านเหลืออีกพันกว่าหน้า คงพอทำให้หายเบื่อยามต้องช่วยแม่บ้านเลี้ยงลูกสาว-ฮ่า

 

หลวงปู่จันทร์ศรี จันททีโป
กับผลก้าวหน้าทางธรรม...

เจริญธรรม....จำไว้โยม
หยุดถาโถม...เล้าโลมโลกย์
จิตสงบ........พานพบโชค
สยบโรค.......รุ่งเรืองธรรม!

 

มีให้ระทึกอีกพอควร
ระคนระทวยระทมสลับ
แหมเล่นคำ"ระ"สนุก-ฮ่า

 

กราบพระพุทธชินราช ทำสังฆทาน ร่วมสร้างกุฏิสงฆ์ หลากหลายบุญที่ทำ ได้ร่วมอนุโมทนาชื่นใจวันอาทิตย์ สาธุ

 

มาแดงเถือกทั้งดอกไม้กับการ์ด
และคำพร ทำให้แปลกใจนึกว่า
น้องเรย์แจกอั่งเปาก่อนตรุษจีน-ฮ่า

 

สายวันอาทิตย์ มีแดดสลับฟ้าหม่น
เสียงฟ้าร้องคำรามเหมือนจะมีฝน
อากาศพิกลอลวนเขียนกวีดีกว่า...

ยูงหยุดรำ........ทำแพนหาง
เพียงมาดวาง....อย่างเจ้าหญิง
มวลไม้ห้อม......ล้อมพาดพิง
งามถ้วนยิ่ง.......ทุกสิ่งอัน!