เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

อิทธิบารมี หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี
เรื่องเล่าอัศจรรย์จาก"ปากคลองตลาด"
==================


กราบอริยสงฆ์ผู้ทรงคุณประเสริฐ ก่อนเข้าสู่เรื่องราว...

ผม-อาจารย์ศิริพจน์ เหล่ามานะเจริญ ปัจจุบัน เป็นอาจารย์พิเศษ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ และ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ สอนวิชาโบราณคดี ตามศาสตร์ที่ร่ำเรียนมาจากมหาวิทยาลัยศิลปากร จบปริญญาโท(ยังไม่ได้เป็น "ด็อกเตอร์" ตามที่คุณวันวิเผลอเขียน)

อดีตเคยสอนอยู่ที่ ม.ศิลปากร แต่ต่อมาได้ร่วมงานกับ ท่านสุจิตต์ วงษ์เทศ อดีตนักเขียนรางวัล "ศรีบูรพา" ผู้ก่อกำเนิดนิตยสาร"ศิลปวัฒนธรรม"อันเป็นหนังสือแกนหลักของโบราณคดีที่รอบรู้ยุคใหม่ จึงออกมาใช้วิชาความรู้บวกการค้นคว้าเพิ่มเติมอีกมาก ถ่ายทอดทางตัวหนังสือเป็นทีมงานของท่าน และรับจ็อบเป็นอาจารย์สอนพิเศษตามมหา'ลัยต่างๆ

ผมเป็นคนรุ่นใหม่ ไม่สนใจเรื่องศาสตร์เหนือโลก แต่เป็นคนชอบเรื่องราวเก่ากาล จึงกลายเป็นนักโบราณคดี วิชาเหล่านี้นอกจากต้องค้นคว้า ขุด เจาะเสาะหาอดีตมากมาย ก็ยังทำให้รับรู้เรื่องราวพิลึก แปลกพิศดารที่ยากจะหาเหตุผลและคำตอบด้วยวิทยาศาสตร์มาอธิบาย

บางเรื่องที่อธิบายได้ก็ยิ่งลึกซึ้ง เรื่องอธิบายไม่ได้ก็ปล่อยเป็นอจิณไตยดังคำสอนพระพุทธองค์ ซึ่งผมก็หาได้สนใจหลงใหลไขว่คว้าในสิ่งที่เรียกกันว่า พระเครื่องวัตถุมงคล เหมือนเช่นท่านอื่นๆ

ผมมีเพียง หลวงปู่โต๊ะ อินทสุวัณโณ วัดประดู่ฉิมพลี เป็นพระสงฆ์เพียงรูปเดียวที่นับถือ เป็นพระที่ช่วยชีวิต ชุบชีวิตตั้งแต่ผมยังอยู่ในท้องคุณแม่ และเป็นพระแห่งครอบครัวที่ อากง-อาม่า (ก๋ง-คุณปู่,คุณย่า) นับถือเพียงรูปเดียวในชีวิต

หรือจะเอ่ยให้ชัดๆก็ต้องว่า เป็น "พระรูปเดียว"ในบ้าน!

เมื่อเอ่ยถึง "อากง"แล้ว ผมก็ต้องแนะนำท่านเป็นคนแรก เนื่องจากท่านเป็น หัวหน้าครอบครัวก่อกำเนิดสกุล "เหล่ามานะเจริญ" เป็นผู้ก่อร่างสร้างตัวเป็นปึกแผ่นใน "ปากคลองตลาด" ตลาดดอกไม้ใหญ่สุดของประเทศ สินค้าหลากชนิดกลางเมืองหลวง อดีตเป็น "ทำเลทอง"ที่ดินตารางวาเดียวอาจแพงเป็นล้านหรือกว่าล้าน เปลี่ยนมือกันเงียบๆไม่โฉ่งฉ่างเหมือนที่ดินแถวสีลม,สุขุมวิท แต่ขอให้เชื่อเถอะ สำหรับคนค้าคนขายมีตึกแถวห้องเดียวในปากคลองตลาด อาจขายเปลี่ยนมือได้เกินกว่า 50 ล้านไม่ใช่เรื่องยากในยุคที่บ้านเมืองเหตุการณ์เป็นปกติ!!!

"อากง" เป็นชาวปากน้ำ ล่องเรือทำมาหาเลี้ยงชีพขายกะปิขยันทำงานมากตั้งแต่เด็ก บ้านทางปากน้ำทำกะปิรุ่นอากง,อาเหล่ากง ทำเสร็จก็ล่องมาขายที่ปากคลองตลาด ในช่วงนั้นได้ยินชื่อ หลวงปู่โต๊ะ โด่งดังในหมู่ชาวปากคลองฯ อากงของผมก็ไปกราบกับอาม่า แล้วจากนั้นก็กลายเป็น โยมอุปฐากต้องไปกราบหลวงปู่ทุกครั้งที่มีเวลา

อากงยืนยันว่าด้วยบารมีหลวงปู่เมตตา ทำให้ทำมาค้าขึ้นจนร่ำรวยสามารถซื้อบ้านที่ดีที่สุด(ทำเล)ในปากคลองฯสำเร็จเวลาต่อมา และเป็นเศรษฐีมั่งคั่งที่สุดในถิ่น รวยกว่าเจ้าของตลาด เป็นคนแรกที่มีรถวอลโว่ขับ

สำหรับนามสกุล "เหล่ามานะเจริญ" ก็มีที่ไปที่มา ในยุคจอมพลป. พิบูลย์สงคราม เจ้าของสโลแกน "เชื่อผู้นำ ชาติพ้นภัย" ได้ออกข้อกำหนดให้ทุกคนต้องมี "นามสกุล" คนที่ใช้แซ่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นชื่อไทย ไม่งั้นจะมีปัญหาตามมานับไม่ถ้วน

อากงก็ไปหา หลวงปู่โต๊ะ กราบท่านขอเมตตาตั้งนามสกุลให้

หลวงปู่บอกว่า...เออ แซ่เล้าใช่ไหม งั้น "เหล่ามานะเจริญ"!!!

นามสกุลนี้บางครั้งในหมู่พี่น้องที่ชอบดูหมอ ก็เคยไปหาพระ หาหมอดูพวกนี้ จะโดนทักตามประสาหมอที่ไม่รู้จะทายอะไรว่า... นามสกุลมีคำว่า "เหนื่อย" อยู่นะ เพราะ มานะนี่เหนื่อยนะ เรื่องถูกหวยรวยเบอร์ลืมไปเลย ทำงานหนักแต่ไร้โชค ได้ทุกอย่างมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกายล้วนๆ

ลูกหลานหลายคนก็ไปเล่าให้อากงฟัง อากงก็พูดมาอย่างนี้เลย นี่คำพูดอากง ผมไม่ได้แต่งเอง...

"ใครอะ พระที่มาทักมึง ใครเจ๋งเท่าหลวงปู่โต๊ะมั้ย?"

(((ยังมีต่อ)))

 

หนูเองก็เป็นคนหนึ่ง ที่เปลี่ยนชื่อ ในยุค "เลขศาสตร์" ครองเมือง
เนื่องจากเลขผลรวมของชื่อมีความไม่มงคล..
ก็ได้มีพระเปลี่ยนใหม่..เพื่อนพาไป ได้ชื่อมา ยาว 4 พยางค์ (ฮ่า)
..
ตัวเองเปลี่ยน แล้วแม่ก็เชื่อ แม่เปลี่ยนด้วย
พ่อเปลี่ยนด้วย พ่อเปลี่ยนนามสกุลด้วย
แม่เปลี่ยนนามสกุลด้วย..
..
เอ๊า สุดท้าย ตัวเรากับน้องชายซวยเลย
เพราะไม่มีใครนามสกุลนี้ทั้งพ่อและแม่
ทุกคนชื่อประหลาด นามสกุลแตกต่างกันไป โอยตลกแท้
..
ถ้าย้อนกลับไปได้ หนูคงไม่เปลี่ยนแน่ๆ
เพราะหากเปลี่ยนแต่ชื่อ สันดานเหมือนเดิม ชีวิตก็คงไม่ฟื้นมาเป็นมงคลได้หรอก

 

วันที่ ๒๖ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้น ๖ ค่ำ เดือน ๙ ปีชวด
ใส่บาตร ๔ รูปในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล


เช้านี้พี่สาวไปใส่บาตรอีกวันครับ ส่วนผมกำลังเดินทางกลับ

 

สวัสดีคุณอา wanwi .. และนักขุดกรุฯทุกท่านครับ...ยามที่ฝนโปรยปรายมาเยือนแต่เช้ามืด...การ์ดอย่าตกและเฝ้าระวังไข้เลือดออกที่กำลังระบาดกับตัวท่านเองและบุตรหลานของเรากันนะครับ...

 

ขอขอบพระคณพี่วันและผู้มีพระคุณทุกท่านครับ
เมื่อวานผมติดอบรมอยู่ที่เพชรบุรี แต่ข้าวสารก็ได้ส่งถึงบ้านสวนรักปะทิวเรียบร้อยแล้วตั้งแต่เมื่อวานครับ

รอบนี้ข้าวสารขึ้นราคามาอีกถังละ 8 บาทครับ แต่คุณภาพข้าวก็ดีขึ้นจากเดิม

 

ขอรบกวนคุณอา wanwi ..และพี่ๆในชมรมครับ..พอจะมีโอกาสห้อยบูชาได้หรือเปล่าครับ...ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

เทรดดิชั่นการเปลี่ยนชื่อ-นามสกุลมีมานานในสังคม ตั้งแต่3-40ปีที่แล้ว ซึ่งบรรดาหมอดู-หมอพระ-หมอเดา-หมอฮวงจุ้ย ทั้งหลายเอามาหารับประทาน นึกอะไร บอกไม่ถูกก็บอกลูกค้าเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนสกุลไว้ก่อน อ้าง "อักษรกาลกิณี" สารพัดสารพัน

อักษรไทยที่บรรพบุรุษคิดค้นกันแทบตายให้พวกเอ็งร่ำเรียนเอาไปใช้ทำมาหากินนี่แหละนะ เป็นกาลกิณี?... ฟังแล้วอยากจะบ้าตาย อยากกระโดดถีบหน้ามันสัก 3 เวลา ยิ่ง หมอจีนพูดไทยไม่ชัด ดันเสือกรู้อักษรกาลกิณีอีก บ้ามันเข้าไป ไอ้พวกหากินน้ำเน่าเหล่านี้ ขืนเชื่อมันก็ออกลูกเป็นลิง หรือสุนัขที่บ้านเหาะได้แน่นอน

สุดท้ายก็อย่างท่านบก.ว่า หัดเปลี่ยน "พฤติกรรมตนเอง" ก็จะดีเอง ชื่อแซ่นั้น บรรพบุรุษเค้าตั้งเอาไว้ดีเสมอ เพื่อใช้กับครอบครัว ตอนตั้งบางทียังไม่รู้เลยว่าจะมีลูกเต้าลูกผีหรือลูกคนมาเกิด เขาตั้งให้บังเกิดสิริมงคลอยู่แล้ว พอไอ้ลูกสัปดน(บางคน)มาเกิดดันอยากเกิดเปลี่ยนนามสกุล ก็เป็นช่องทางหากินของหมอผี หมอเดาคู่กับหมอดูรวมทั้งหมอพระซึ่งชอบ เลี้ยะพ่ะเอากับคนเซ่อซ่าหน้ามืดตามัวไม่รู้เหนือรู้ใต้ ใครว่าอะไรก็เชื่อไปเสียหมด

 

แม่นางจิ้งจอกขาวเล่าได้เห็นภาพกับ "ความจริง"ของเรื่อง ก็ไม่ต้องบรรยายเสริม

 

แวะอนุโมทนาบุญยามเช้าเสียหน่อย
ด้วยเวลาดี มีกาแฟยามบ่ายเป็นเพื่อน

 

สวัสดียามบ่ายครับ พี่วันและทุกๆท่าน

 

เจ้าโควิดนี่ก็แปลก เมืองนอกติดกันโครมๆทั่วทุกหัวระแหง อเมริกาตายวันละเป็น"พัน"เห็นยอดแล้วขนหัวลุก...อินเดีย,บราซิลฯลฯทุกที่ทุกทาง เชื้อแพร่โครมๆ แต่เมืองไทยถ้าไม่มีติดมาจากต่างด้าวต่างแดน กลับเงียบฉี่ ต้องชมฝีมือรัฐบาลกับหมอไทย รวม่ทั้ง "คนไทย"ซึ่งส่วนใหญ่ให้ความร่วมมือดีมากๆ

แม้แต่เห็น เด็กๆนักศึกษาออกไปชุมนุมกันด้วย"หน้ากาก"ทุกคน ก็ยังสบายใจ...เออ ความคิดเห็นต่างทางการเมืองทำกันไป แต่อย่าไปตกหลุมพรางไอ้พวกเชื้อชั่วเลวชาติที่หวังทำลายประเทศไทยไปทีละเสาหลักก็แล้วกัน โดยเฉพาะ"ไอ้บูด"ตัวเสี้ยมพันธุ์ชั่วในตัวมีเลือดขี้ข้าเศษฝรั่ง ไอ้นี่ได้แต่เห่าหอนยุเด็กอยู่หน้าจออย่างเดียว

แน่จริง...ออกมาถือป้ายเดินนำหน้าเด็กๆนักศึกษาสิวะ"ไอ้บูด" จะได้ให้ลูกน้องไปมอบดอกกุหลาบให้ ว่าเอ็งของแท้เป็นชายไม่ได้นุ่งกระโปรง อย่ามัวแต่เป็นอีแอบอยู่หลังเด็กๆให้อายสุนัข!!!

 

ยามบ่ายไร้ภาพทะเลและคลื่นลมเห่กล่อมจากน้องเมษฯ หวังว่าชายหาดฟากตะวันตกคงพอมีที่ทางต้อนรับนักท่องเที่ยว"ไทยเที่ยวไทย" อย่างครึกครื้น...เอาใจช่วยเสมอ!

 

งานบุญไม่ขาด งานราษฏร์ไม่เสีย งานส่วนตัวไม่เพลียใจ อยู่ใกล้-ไกลก็สั่งบุญทานได้เรียบร้อย โมทนากับคุณพัฒน์ เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพจ้า

 

เข้ามาตอบช้า ท่านบก.ให้ความเห็นที่ถูกต้องไปแล้ว แต่เพื่อความไม่ประมาทเพราะพระอยู่ในเลี่ยม ถอดกรอบดูข้างสักหน่อยว่ามีรอยประกบ ดูก้นว่ามีตะกรุดและรอยปาดที่ก้น ครบถ้วนอีก3-4อย่างนี้ก็เอาขึ้นคอได้สบายใจ

 

ขอบพระคุณท่านบก.ที่ให้ความเห็นไปแล้วน้องประเวชกับพรรคพวกไม่ต้องรอนาน

 

วันอาทิตย์ ใกล้ชิดธรรมชาติ
งามบาดใจด้วยฝีมือมนุษย์...

เขาหัวโล้น......โกร๋นเกรียนรอบ
สุดชายขอบ.....กรอบเกรียนโกร๋น
โล้นโล่งเลี่ยน...เตียนเต็มโตน
เหลืองามโง่น...โขนเขาเดียว!

หมายเหตุ...โตน = กระโจน,น้ำตก
......โง่น (อีสาน) = กลุ่ม,ก้อนเมฆ

 

(ต่อ)...อิทธิบารมี-หลวงปู่โต๊ะฯ
เรื่องเล่าจาก "ปากคลองตลาด"!
~~~~~~~~~~~~~~~~~


กราบ หลวงปู่โต๊ะ อินทสุวัณโณ ก่อนเข้าสู่เรื่อง...

"อากงศรัทธา หลวงปู่โต๊ะมากแค่ไหน"?

ผมเคยเอ่ยถามอากงเมื่อตอนเด็ก เพราะเห็นในบ้านมีแต่รูปหลวงปู่โต๊ะแขวนเต็ม บางภาพก็เก่าแก่ที่เชื่อว่าน้อยคนนักที่จะเคยเห็น บางภาพก็เป็นงานทำบุญที่บ้านซึ่งหลวงปู่รับนิมนต์อากงมาบ่อยครั้ง เรียกว่า อย่างน้อยต้องมีปีละ 2 หนที่ หลวงปู่โต๊ะ มาบ้านตามคำนิมนต์ของอากง ซึ่งผู้คนแถวปากคลองตลาดก็พลอยได้มากราบไหว้ รับน้ำมนต์ รับการให้ศีลให้พรจากหลวงปู่ถ้วนหน้า

เผลอๆอาจได้รับแจกพระเครื่องที่หลวงปู่ล้วงจากย่ามแจกหมดทุกครั้ง ซึ่งเรื่องพระเครื่องหลวงปู่ผมก็เอามาแขวนตั้งแต่เด็กโดยอากงจัดแจงแขวนให้ เรื่องพระเครื่องที่ผมมีความรู้น้อยนิด เพราะไม่เคยสนใจด้านนี้ จะเขียนประดับไว้บ้างในลำดับต่อไป

แต่อากงบอกว่า หลวงปู่โต๊ะ แจกพระอย่างเดียวจนบางครั้ง วัดกับกรรมการวัดต้องห้าม หลวงปู่ไม่เคยรับเงินใครแม้แต่บาทเดียว เป็นมหาเมตตาสูงส่งที่สุดเท่าที่เคยพบเห็น พระองค์ใดที่รับกับมือหลวงปู่จึงเป็นวาสนายิ่งยวดของผู้รับ!

วกกลับมาที่คำถามที่ถามอากงเรื่องศรัทธที่มีต่อหลวงปู่โต๊ะเป็นเอนกอนันต์บรรยายไม่หมด

อากงบอกว่า..."หลวงปู่โต๊ะเป็นที่สุดเท่าที่เคยเห็นพระมา อากงเดินทางล่องเรือค้าขายมากมายเห็นพระดี พระเก่งมาเยอะ ทุกวัดดังๆสมัยก่อนอยู่ริมน้ำ ขึ้นหาพระง่าย อากงไปกราบมามากต่อมาก ไปหาหลวงปู่โต๊ะสมัยนั้นก็ไปทางเรือ เชื่อเถอะ หลวงปู่โต๊ะยอดที่สุด"

ที่จริงอากงบรรยายมากกว่านี้ แต่ผมขอละเอาไว้อย่าให้ใครหมั่นไส้ เพราะอากงยังเล่าต่อไปว่า

"ัลื้อก็เหมือนกัน หลวงปู่โต๊ะช่วยตั้งแต่อยู่ในท้องแม่"

ผมจึงรู้ประวัติคร่าวๆว่า คุณพ่อผมนั้นเป็นนักเที่ยวหรือพูดง่ายๆเป็น เพลย์ บอย หน่อยๆ...สมัยหนุ่ม ติดพันสาวๆไปทั่วอาศัยว่าพ่อ(อากง)รวย ก็สานสัมพันธไมตรีกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา

คุณแม่ของผมก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้น แต่พอรับคุณแม่เข้าบ้าน ปรากฏว่าอากงกับอาม่าไม่ใคร่ชอบใจนักที่เอาภรรยาหรือเอาเมียไม่ปรึกษา จึงไม่ยอมให้เข้าบ้านใหญ่ต้องไปอาศัยเช่าบ้านอยู่ข้างนอกครองรักกันค่อนข้างทุลักทุเลเกือบ 2 ปี คุณแม่จึงตั้งท้อง

เมื่อคุณพ่อมาแจ้งว่าคุณแม่ท้อง อากง-อาม่าก็ดีใจมากที่จะได้หลานคนแรกจึงใจอ่อนให้นำคุณแม่เข้าบ้านใหญ่ และสั่งซักเสื้อผ้าตัดผ้าอ้อมตระเตรียมข้าวของทำบุญมากมาย

ที่ขาดไม่ได้ก็คือ รีบไปกราบทำบุญกับหลวงปู่แจ้งความดีใจว่ากำลังจะได้หลาน

อากงเล่าว่า พอไปถึงวัดคลานเข้าไปกราบหลวงปู่ ยังไม่ทันเอ่ยอะไรท่ามกลางแขกเหรื่อมากหน้า หลวงปู่โต๊ะก็ทักประโยคแรกแทบหงายหลังผลึ่ง...

"ที่บ้านวุ่นซักผ้าอ้อมเตรียมมากมาย จะมีหลานคนแรกแล้วนี่"!!!

อากงไม่ตกใจแบบคนโดนผีหลอกเพราะรู้ว่าระดับหลวงปู่ถ้าคิดจะทราบ ท่านก็ทราบด้วยตนเองไม่ยาก...

"หลวงปู่ มีอภิญญา มีญาณสูง"...!

ความจริงอากงพูดไม่ชัดแบบนี้ ผมเพียงเรียบเรียงให้อ่านง่าย ไม่ทราบเหมือนกันว่าอากงเอาคำว่าอภิญญามาจากใคร

"หลวงปู่บอกว่า อย่าให้แม่เด็กกินน้ำในบ้านที่คนทำให้ ต้องทำกินเอง ทุกคนดูแลเอาใจใส่กันดี แต่อย่ากินน้ำ"!!!

หลวงปู่ย้ำเรื่องห้ามกินน้ำนี่2-3 ครั้ง อากงบอก!

นี่เป็นไฮไลท์สำคัญที่อากงเล่า ต้องทราบไว้ก่อนว่า ครอบครัวชาวจีนร่ำรวยมีเงินเป็นครอบครัวใหญ่นั้น อยู่รวมกันมากหน้าหลายตา มีทั้งพี่น้องที่รักใคร่กลมเกลียวและอิจฉาริษยากัน

บางคนในครอบครัวก็ไม่สบอารมณ์ที่คุณพ่อกับคุณแม่ผมจะมีหลานคนแรกให้อากง ก็กลั่นแกล้งด้วยการต้มน้ำแล้วเอาน้ำซักผ้า น้ำผงซักฟอกใส่ลงไปในน้ำดื่ม จะด้วยประสงค์อะไรก็ตามแต่ แต่หลวงปู่โต๊ะได้เตือนอากงล่วงหน้าอย่าให้คุณแม่ดื่มน้ำจากคนอื่น

เมื่อเป็นดังนั้น ผมจึงรอดปลอดภัยออกจากท้องแม่ ไม่โดนน้ำผงซักฟอกกัดตายหรือพิการเป็นง่อยเปลี้ยเสียขา คุณแม่ไม่แท้งหรืออาจจะเป็นอย่างอื่นอย่างใดก็ได้ แต่เรื่องนี้ อากงกับแม่ก็ไม่ได้เล่ามากให้เกิดความร้าวฉานในหมู่พี่น้อง เพียงแต่กำชับแม่ว่า อย่าดื่มน้ำที่คนอื่นเอาให้เป็นอันขาด

(((ยังมีต่อ)))