มีใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ

กะรู้งัยครับแต่เฉยๆทำได้แค่ปัจจุบัน
จะดิ้นรนหมดกิเลสตัณหาผมคงบวชไปแล้ว
จะตามกิเลสกะเบื่อเดียวทุกข์อีก
เลยชิวๆทำบุญปฎิบัตธรรไปปรับกรรมให้มันดีขึ้น
แค่นั้นละผมเจ้าหนี้โวยวายกะขีให้เห็นถึงความยุติธรรมมันกะสงบไปเอง
ถ้าเค้าไม่ฟังไม่ตามธรรมกะสะบายเราเลย55

 

ก็ปกตินะครับอะไรที่ไม่ใช่ของเราคือไม่ใช่ของเรา เราไปเอาของเขามาต้องคืนต้องชดใช้ ก็หาทางเอาครับเพราะทำไปแล้ว ก็ต้องพยายามทำให้ได้ ถ้าผมเป็นเจ้าหนี้ก็โวยวายถ้าบอกว่าจะจ่ายวันนี้แต่ถึงเวลาไม่จ่าย คำพูดมันเหมือนเชือกผูกคอถ้าทำไม่ได้มีอาการประมาณนั้น เหมือนกำลังผูกคอตาย ก่อนทำสิ่งใดคิดให้รอบคอบ แต่ถ้าถือว่าทุกอย่างคือเรื่องดวงโชคชะตาอะไรๆ ก็แล้วแต่ครับ แต่คิดว่า ไม่ควรโทษใคร หาทางเอาครับ ผมก็ช่วยไม่ได้ถ้าเรื่องแบบนั้น แต่เป็นกำลังใจให้ครับ

 

บางทีมันกะยุติธรรมแล้วที่ผมไม่จ่าย
สนมากะยอมนะเพราะผมจ่ายเยอะกะควรจะเป็นด้วยซ้ำ55
ยกเว้นพวกไม่ฟังอะไรกะปล่อยเค้าดิ้นไป
สรุปมันตามกรรมที่สมควรจะเป็นละ

 

วันนี้ลองปฏิบัติดูโดยการนอนสมาธิค่ะ ผลที่ออกมาคือตาค้างค่ะ นอนไม่หลับ ตาใสจนตอนนี้ ปกติมันเป็นแบบนี้หรือไม่คะ?

 

ลองหลับในถวังค์ดูครับไม่ฝัน
หลับแบบตื่นอยู่ต้องนักบวชกิจน้อย
เลยไม่เพีลย

 

ใจเย็นๆนะโยม เดี๋ยวเขาก็เข้ามาตอบ..

สติแน่นเกินไปก็ไม่ดี นะ โยม นะ..

 

อาการในภวังค์มันอารมณ์ประมาณไหนคะ ?

 

มันเริ่มจากความสุขนะครับ
จับที่ความสุขละหลับเลย
แต่สติต้องดีหน่อย
ไม่งั้นติดสุขอกุศลเกิดอีก

 

https://palungjit.org/threads/ไม่ใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ.725454/

ฟ้าแลบแค่กระแสบุญบารมี..

ถ้า สว่าง ครอบ อยู่ อย่างนั้น นั่นแหละ ของจริง..

นั่นแหละเบื้องต้น "นิพพาน"

 

+++ ถ้าอาการ "ตาใส ตาค้าง" แต่ไม่มี คิดเรื่อยเปื่อย
+++ ลุกจากที่นอนก็ปกติ ไม่มีซึมเซา หรืออ่อนเพลีย
+++ รวมทั้ง รู้สึก สติ แจ่มใสกว่ายามปกติ ทำงานได้
+++ ถือว่า เป็นอาการของ สติที่ถูกต้อง มาได้ถูกทาง

+++ หากเกิดอาการ ง่วงซึม แค่ถ้า ถ่ายท้องแล้วหายไป
+++ ก็ให้รู้ว่า เป็นอาการทางกาย ตามปกติ นี่สังเกตุได้
+++ อาการ อ่อนเพลียทางจิต จะเกิดไม่ได้ ขณะ สติ มี
+++ หัดฝึกให้ "รู้" อยู่เฉย ๆ ถ้าทำได้ดี ก็จะ "เป็นรู้" ได้

+++ คำว่า "เป็นรู้" นี้ เป็นอาการที่ "ไม่ได้เป็นอะไรเลย"
+++ ทุกอย่างที่ "ถูกรู้" ไม่มีความเป็น "ตัวกู/ของกู" อยู่

+++ "สติ ที่รู้ตนเอง ท่ามกลางสภาวะต่าง ๆ" คือ เป็นรู้
+++ แต่สามารถ สำเหนียกรู้ได้ว่า ยังมีความเป็นตนอยู่
+++ จนกว่าความเป็นตน จะแยกออกเหมือนสภาวะอื่น
+++ เหลือแต่ สภาวะรู้ที่ไม่มีตนเข้าผสมเป็นสติบริสุทธิ้
+++ ภาษาสมมติตรงนี้ เรียกว่า "เป็นรู้" เฉย ๆ นะครับ

 

ที่สังเกตุเห็นคือ สติมันไปตามดูตามรู้ตลอดไม่หยุดค่ะ พอจะพยายามนอนก็เอาอีกแล้ว ไปดูลมหายใจ ไปดูพุง ฟังเสียง ดูจิต วนอยู่แบบนี้ค่ะ การรับรู้มันจะไวกว่าปกติค่ะ เหมือนอารมณ์ค้างจากการปฏิบัติ แต่ร่างกายรู้สึกว่าอยากพักนะคะแต่ไม่ถึงกับเพลียจนหงุดหงิด ส่วนสติไม่ยอมพักเลยค่ะ แต่เมื่อคืนพอไม่ได้นอนสมาธิก็นอนได้ปกติแล้วค่ะ ต่อไปคงเลือกปฏิบัติเฉพาะตอนกลางวันแล้วค่ะ

 

ส่วนมากคนปฎิบัตินอนตอนไม่ง่วงนะ
ทำให้หายง่วงก่อนค่อยนอน

 

นอนภาวนา "พุทโธ" ยังไงก็หลับ แม้กระทั่งยาดีดยังหลับได้เลยโยม..

อาตมามีประสบการณ์ อาตมาเป็นพยานให้กับธรรมได้อย่างสุดจิตสุดใจ..

เมื่อมีอารมณ์อันเดียว จิตก็เป็นสมาธิ พอภาวนาไปเรื่อยๆ มันจะมีอีกสภาวะนึง(มีสภาวะต่างๆซ้อนกันเรียงกันอยู่) พอเข้าไปอยู่ในสภาวะนั้นก็หลับทันที..

สภาวะนั้นเหมือนจะว่างๆหน่อย เป็นภวังคจิต หรือ เป็นอีกภพนึง..

 

นอนภาวนาหลับตาไปด้วย แล้วกรอกลูกตาขึ้นข้างบน(มองบนโดยไม่ลืมตา)..

ตอนมองบนลองเพ่งสักพักแล้วปล่อยเพ่ง โดยที่บริกรรมภาวนาไปด้วย

แค่นี้ก็หลับแล้วโยม..

 

2 แบบ 2 วิธี..

ชอบแบบไหน เลือกฝึกได้ตามชอบใจ เลย นะ โยม นะ..

 

จริงๆมันไม่ยากหรอกโยม โยมแค่พะวงหน้า พะวงหลัง กลัวเดินผิดทางมากกว่า..

เดินตรงไปเลยโยม ปรารภความเพียรเลยโยม ทำให้มากเจริญให้มากนั่นแหละโยม..

อย่ากลัวที่จะผิด อย่ากลัวการเดินตรงไปข้างหน้า ทำศรัทธาให้เป็นศรัทธาอันยิ่งไว้โยม..

อธิษฐานจิตถึงพุทธเจ้าและพระอรหันตสาวกไว้โยม..

เมื่อไหร่ที่เข้าสู่การปฏิบัติ อย่าทิ้งอธิษฐานจิต อย่าทิ้งอธิษฐานบารมี นะ โยม นะ..

ศรัทธาอันยิ่ง จะพาโยมข้ามพ้นอุปัทวะทั้งปวง..

 

ใช่เลยค่ะ พะวงหน้าพะวงหลัง กลัวไม่ใช่แนวทางของตัวเอง กลัวเสียเวลาเปล่า กลัวต้องกลับมาเริ่มใหม่ นี่ขนาดมาตั้งกระทู้ถามยังพะวงเลยค่ะ กลัวความเป็นตัวตนมันจะชัดขึ้นไปอีก กลัวหลงตัวตนค่ะ หรือที่เขาเรียกว่าวิปัสนูกิเลสใช่มั้ยคะ ไม่แน่ใจว่าการที่ถามกับไม่ถามอันไหนจะดีกว่า?

 

ปฏิบัติไปไม่เข้าใจตรงไหน ค่อยมาถามผู้รู้..

ปฏิบัติไปถึงสภาวะไหน ค่อยมาถามผู้รู้..

"ผู้รู้แจ้ง" นั้นมีอยู่..

ผู้แนะนำทางจนสุดทาง นั้นมีอยู่..

"ปรารภความเพียร" ไป นั้น แหละ โยม..

วิปัสนูกิเลส มันต้องประสบเองกับตัว มันถึงจะเข้าใจ อย่ากลัวไปก่อนที่จะได้สัมผัสรู้ด้วยตนเอง..

นะ โยม นะ..

 

โยมเคยทำได้แบบไหน ให้โยมทำอย่างเดิม..

โยมเคยจิตสงบได้แบบไหน ให้โยมปฏิบัติไปแบบเดิม..

ทางที่เคยเดินแล้ว นั่นละทางของโยม..