เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

วันที่ ๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันอังคาร แรม ๔ ค่ำ เดือน ๑๑ ปีชวด
ใส่บาตร ๔ รูปในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

เก่งกันทุกท่านเลยครับ แต่รอบนี้ไม่มีรางวัลให้ครับ

 

วัดไหนก็ได้ครับ ขอให้มีผ้าไตรที่ทางวัดจัดให้ผาติกรรม โดยที่เราไม่ต้องไปซื้อจากทางร้านให้มากเงิน หรือจะผาติกรรมจากวัดหนึ่งไปถวายอีกวัดหนึ่งก็คงไม่น่าจะผิดนะครับ เพราะว่าอยู่ในเขตสงฆ์เหมือนกัน

 

คุณเคยได้ยินเรื่องเรือประมงไทยถูกเวียดนามจับกลางทะเลไหม

ราวเดือนตุลาคม ๒๕๒๖
ผมถูกเรียกเข้าห้องประชุมของฝ่ายกิจการพิเศษ มีนายอำเภอแหลมงอบ และ ผบ.กจต. สารวัตรใหญ่ และฝ่ายความมั่นคงอีกหลายคน
มันเป็นแผนลับสุดยอด ที่ห้ามบอกใคร ๆ และผมชั่งใจอยู่นานว่าจะเล่าเรื่องนี้ ดีไหม

"พระองค์รับสั่งให้ไปรับตัวลูกเรือประมงไทยกลับ"
พวกเราอึ้ง ผมขนลุก ก็ทางการไทยพยายามต่อรอง
หลายครั้งหลายหน ถึงขนาดถึงองค์กรจากต่างประเทศมาช่วยเจรจา
ตั้งหลายครั้งหลายหน เวียดนามก็ไม่ยอมปล่อย นี่อยู่ดีๆ หัวหน้าชุด มาบอกง่ายๆ
แค่ว่าพระองค์รับสั่งให้ไปรับคนไทยกลับ

มันง่ายจนน่ากลัว

พวกเรามองหน้ากัน
ผมกุมเหรียญในหลวงที่ห้อยคอ แล้วระลึกถึงพระองค์ท่าน
ท่านลำบากและเสี่ยงมาหลายครั้งแล้ว คราวนี้ผมไปเสี่ยงกันมั่ง

"เราต้องพาลูกเรือกลับมาเป็นของขวัญวันพ่อก่อน ๕ ธันวาคม"

หัวหน้าชุดกล่าว พวกเรารับปาก แล้วส่งเรื่องให้ราชเลขา
ให้พระองค์ ติดต่อ วันเวลา ที่จะให้ไปรับตัวลูกเรือ

ข้อแม้ ง่าย ๆ คือ ต้องให้ชาวบ้านเอาเรือประมงไปรับตัวเท่านั้น

นี่คือเหตุผล ที่ครูประจำชั้นไปตามผมกลับมาจากเขมร ซึ่งกำลังขุดพลอยแดงอยู่ที่ฝั่งไพริน

ผมถูกส่งไปฝึกภาคที่ตั้ง ๔๕ วัน และภาคสนามอีก ๔๕ วัน กับหน่วยลาดตระเวณนาวิกโยธิน เพื่อมาทำภารกิจ แถวตราด คลองใหญ่ เกาะช้าง เกาะกูด แน่นอนว่าผมลูกทะเล
ผมว่ายน้ำ ไป ๆ มา ๆ ระหว่าง หินกอง เกาะร้าง เพื่อดำยิงปลา หาปลา ออกเลวางอวน
มานานพอที่สายสืบของพวกมันจะเชื่อใจ ว่าผมคือชาวบ้านธรรมดา ๆ
และถ้ามันจับผม ไปพร้อมกับเรืออีกลำกับเพื่อนอีก 2 คน เราก็จะกลายเป็นชาวประมงหัวดื้อ ที่ลักลอบไปหาปลาในน่านน้ำเวียดนามจนโดนจับตัวไป

แล้ววันเวลานัดหมายก็มาถึง
หน่วยเหนือ ให้ผมไปหาปลา จาก เกาะหมาก เกาะกระดาษ เลยไปถึงเกาะกูด
"F5 E อีจะบินจากอู่ตะเภามาถึงภายใน ๕ นาที"
ไม่รู้เขาปลอบใจพวกผมหรือเปล่า หรือเราจะโดนทหารเขมร เอาเรือรบมาลากไปเชือดคอทิ้งเสียก่อน

แล่นเรือออกจากแหลมเทียนเกาะกูดสักครึ่งชั่วโมงกว่า ๆ เราส่องกล้องเห็นเรือขนาดใหญ่ลากเรือประมงเข้ามาทางด้าน ๑๓ นาฬิกา
เรือเราไม่มีอาวุธ เพราะผูกไว้ใต้ท้องเรือ ถ้าจะใช้ต้องโดดลงน้ำแล้วดำน้ำไปดึงออกมา
ทำแบบนี้เกิดมันขอค้นเรือ ก็ไม่เจออาวุธ เพราะเราเป็นชาวประมงจริ๊งจริง..

เรามโนว่าจะยั้งงั้นยังงี้ไปไกลพอสมควร มโนเลยเถิดไปขั้นว่ายิงกันกลางทะเล
ผมอาจจะหนีตายไปขึ้นเกาะที่ไหนสักแห่ง คิดไปทั่ว จนลืมสังเกตุว่า วันนั้นคลื่นลมเงียบสงบจนน่าลอยอินทรีย์เป็นไหน ๆ

ไอ้เรือนั่น เร่งเครื่องควันดำให้เราแปลกใจ และตื่นจากภวังค์ ผมคว้ากล้องส่องทางไกลดูมัน

"มันตัดเชือกปล่อยเรือลำที่มันลากมาทิ้งกลางทะเลล่ะ"
ผมบอกให้เพื่อนเร่งเครื่องยนต์ ถ้าเป็นกับดักเราก็ซวย แต่ เรืออาจจมจมก่อน ถ้ามัวลีลา มันเจาะเรือลำนั้นเสียแล้ว

"โบ้ทอะฮ้อยยยยยยยยยยยย"
ผมป้องปากตะโกน ถาม

"ทรงพระเจริญ ...."
อีกลำตอบกลับมา ผมน้ำตาไหล ยกมือบอกเพื่อนให้ชลอเรือเข้าเทียบ โยนเชือก แล้วรีบรับพวกเขาขึ้นเรือเราแทน

"คนไทยทั้งหมดใช่ไหม"
..............

"ตอบซี้ ..มึงจะร้องไห้ทำไม "
ผมตะคอก หน้าสิ่วหน้าขวาน

มันนั่งพนมมือร้องไห้ มันพากระโจนหนีตายขึ้นเรือเรา
ไอ้เผือกบ่ายหัวเรือกลับเข้าเขตไทย อัดเครื่องยนต์ดั่งสนั่นลั่นท้องทะเล

"ชักธงไทย ชักธงไทย"
ผมบอกไอ้ชีพ มันรีบทำตาม

ไม่กีอึดใจ เรือหางยาวของกำนัน ก็ขนหน่วยซีลตามมาสมทบ

"ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ๆ"
พวกนั้นไหว้อะไรสักอย่างที่อยู่ในห่อผ้า ผมจึงถามว่าอะไร

"เหรียญบาท "
"ผมโดนจับไป มีเงินติดตัวอยู่บาทเดียว ขอผู้คุมเอาเข้าไปในคุก แล้วเอามากราบทุกคืน ขอบารมีให้ในหลวงช่วย ให้รอดตายจากคุกญวน "
เจ้าของเหรียญบาทเล่าให้ผมฟัง

"เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ "
พวกเขาร้องไห้กันสะอึกสะอื้น

"ท่านเอาเงินส่วนตัวไปไถ่เรามาแท้ ๆ เราถึงได้กลับมาหาลูกหาเมีย"


"ทหารเรือจะมารับพวกคุณแล้วพาไปขึ้นท่าที่แหลมงอบ นักข่าวและญาติๆ รอคุณอยู่ที่นั่น "
ผมบอกกับทุกคน เพราะต้องเปลี่ยนเรือ

พวกเขาดีใจ ผละจากเรือเราไปในเวลาอันรวดเร็ว
ไม่มีใครถามว่า เราเป็นใคร
พวกเรายิ้มส่ง ให้พวกเขาและนึกถึงเหรียญบาทที่เขากราบไหว้กัน
ก่อนจะหยิบของเราขึ้นมาดู แล้วยิ้มให้กับลมทะเลที่พัดหวิว ๆ มาจากฝั่ง

"...ไม่ต้องจำว่าฉันคือใคร แต่จำว่าฉันทำอะไรก็พอ.."

Cr : จามร จรมา

 

น้องนางจิ้งจอกห่วงส่งองค์พิฆเนศร์
มีความรับผิดชอบดีมาก ขอชมเชย

 

ถูกต้องจ้า บุญ"กฐินแสนกอง"
เงินมาทางนี้ ของส่งทางโน้น
ยุ่งยากนิดหน่อย อร่อยเหาะดี

 

ป่านนี้คงจัดการกันเรียบร้อย
ผิดพลาดน้องคถาทักท้วงได้

 

หนูมากิอุตส่าห์ ลับสมอง
ลองตากับเค้าด้วยคน เกมส์
อลวน-คนอลเวงครื้นเครงดี

 

ผลแห่งการสวดมนต์-นั่งสมาธิ
ไม่มีดีแค่นั้น แต่อย่างน้อยทำให้
ชีวิตและการปฏิบัติของเรารุดหน้า
กรรมชั่วช้าถอยห่าง ก็เสมือนเจ้า
กรรมนายเวรไล่ตามไม่ทันอยู่แล้ว

 

ดอกไม้สดสวยห้อมล้อม
ศิลปสุดแปลก แหวกเขียน...

ดั่งดวงเดือน....เกลื่อนดาวราย
เปล่งประกาย...เฉิดฉายฉาน
จักรยานเด่น.....ล้อเล่นลาน
เส้นศิลป์สาน....ปาน'อาร์ต นูโว'!

หมายเหตุ...อาร์ต นูโว = ศิลปะสมัยใหม่ๆ
---จุดเด่นอยู่ที่รูปแบบธรรมชาติ โดยเฉพาะดอกไม้และพืช ทำลวดลายเส้นโค้งอ่อนช้อย ฯลฯ

 

เมื่อคืนราวตี2 ตี3
ฝันเห็นมือยื่นมาหาแบบนี้ 2 มือ (2 คน เพราะมือเดียวกัน)
เลยสะดุ้งตื่น
รีบสวดมนต์ นั่งสมาธิ อุทิศบุญไปใหัทันที

 

จากศิลปะ อิงธรรมชาติ กลับเข้าสู่ "ธรรมะ" อันเป็นธรรมดาประจำวัน อนุโมทนากับผู้ใส่บาตรกับหลวงตาหน้าร้านขายโลงศพ แหล่งนัดพบบุญยามเช้าที่ขาดไม่ได้แถวตลาด

 

ให้ออกแรงเล่นๆว่างั้นเหอะ

 

จากช่วงนี้ถึงสิ้นเดือน มีให้ทำมากมาย
ถ้าไม่เกี่ยงวัด เกี่ยงสถานที่ ก็เอาที่เหมาะ
สะดวกแบบใจสั่งมา บุญจัดสรรตามนั้น

 

13 ตุลา เป็นวัน "ภูมิพลมหาราช" ในความทรงจำ เช่นเดียวกับ "ปิยมหาราช" ที่รำลึกยาวนานในประเทศ เดือนเดียวมีให้รำลึกถึง 2 มหาราช สำหรับวันที่ 13 อาจรำลึกกันได้ไม่นานนัก แต่วันข้างหน้าจะจำหลักแน่นเป็นแผ่นผาในความทรงจำชาวไทยมิรู้ลืมอีกหนึ่งวัน

เป็นเรื่องที่เขียนถ่ายทอดได้ดีมาก สมควรพิมพ์ซีร็อกส์แจกไปในหมู่ทุกโรงเรียน ทั่วประเทศ นี่เป็นแค่หนึ่งในร้อย พัน หมื่น แสนเรื่องราว ที่พระองค์ทรงกระทำเพื่อพสกนิกรชาวไทยมายาวนาน ทั้งกระทำแบบ "ปิดทองหลังองค์พระปฏิมา" ดังที่ทรงสอนพวกเราไว้ !

 

อันที่จริงน่าขอหวยก่อน
แล้วจึงค่อยอุทิศบุญ-ฮ่า
(ล้อเล่นนะ ทำได้ดีแล้ว)

 

เลขจัดส่งวันนี้
--ED 2868 7228 5 TH อ่าวลึก

 

เดี๋ยวเย็นนี้ หนูก็จะส่งไป อ่าวลึก เหมือนกันค่ะ รอเวลาเลิกงาน