เออ!...ตามมาทำไม..ถ้าไม่รักยายผีป่า?!!

เอามาฝากหนูตอง กับคุณแม่​

เค็กก้อนนี้ทำด้วยหัวใจ
​

พ่อฝากให้ลูกทุกคน

ลูกรักของพ่อ นวลละอออย่าท้อถอย
อย่าใจน้อยแสหามาเผาผลาญ
อย่าหม่นไหม้จงให้อภัยทาน
อย่ารอนรานมรรคผลน่ะคนดี
คิดถึงเจ้ามาเฝ้าแต่ในฝัน
ทุกคืนวันเป็นห่วงแต่โฉมศรี
จะเป็นแก้วประดับใจของคนดี
อย่ารอรีแต่นี้อย่ามีตรม

ลูกรัก รักเจ้าดั่งดวงตาไม่สาสม
ฝากสายใจใยทิพย์กระซิบพรหม
มาชื่นชมแต่ยอดเยาวมาลย์
ลูกเหงาพ่อเฝ้าเป็นเงาปลอบ
ลูกชอบพ่อเห็นเป็นแก่นสาร
ลูกท้อพ่อประโลมพยาบาล
ลูกชื่นบานพ่ออยู่อย่างผู้ทน


จาก บันทึก คุณแม่สงกรานต์ ​

 

HBD น้องใบตองด้วยนะคะ ขอให้น้องใบตองสุขภาพแข็งแรง เป็นที่รักของทุกคน เป็นเด็กดีน๊า

; D


ปล. ยังให้กำลังใจคุณยายเสมอนะคะ สู้ๆค่ะ

 

happy brithday จ้า น้องใบตอง
ยังไม่เจอหน้าค่าตาน้องเลยอ่ะแป้ง
เจอตอนอยู่ในท้องสองรอบ แล้วก็ไม่มีเวลาแวะไปเลย
มัวยุ่งๆ เรื่องโน้นเรื่องนี้ซะงั้น


ส่งกำลังใจให้ยายนะคะ สู้ ๆ ค่ะ

 

มาช้าไป 2 วัน สุขสันวันเกิดน้องใบตองนะจ๊ะ

สุขภาพร่างกายแข็งแรง ร่าเริง โตขึ้นมีจิตใจที่ดีงาม มีความกตัญญู เป็นที่รักของทุกคนนะ

 

ชื่นใจ​

 

สุขสันวันเกิดน้องใบตองครับ
ลูกผมก็ 1ขวบ2เดือนครับยาย
ด.ช.พิชญุตม์ ภูวาปี

 

หากชีวิตนี้ไม่มีทุกข์ สรรพสัตว์ย่อมไม่รู้จักหาทางหลุดพ้น

ขอขอบคุณกำลังใจจากมิตรรักทุกท่านจ๊ะ ยายผีป่ารู้ว่าเราต้องยอมรับมันและทำให้มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ ปัญหามีให้แก้ไข มีให้อยู่กับมันอย่างรู้เท่าทัน อยู่อย่างมีสติ

มีสมาชิกอีกหลายๆ ท่านที่มีปัญหาชีวิตส่วนตัวและส่วนรวมไม่ยิ่งหย่อนกว่ายายผีป่า แต่พวกคุณๆ ไม่เอามาเปิดเผย ที่ยายต้องนำมาเปิดเผยนั้นเพราะว่ายายต้องการให้ชีวิตของยายผีป่าเป็นบทเรียน เป็นครูให้กับอีกหลายๆ ท่านที่ไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาชีวิตตนเองอย่างไร หลายคนที่เคยร้องไห้โทรศัพท์มาหายายผีป่าว่า "อยากตาย สามีนอกใจ" ยายก็ให้กำลังใจและแนะนำกันไป หลายคนอิจฉาว่าชีวิตยายผีป่านั้นช่างสมบูรณ์เหลือเกิน ยายก็บอกว่าค่ะชีวิตยายสมบูรณ์ไปด้วยบ่อเกิดแห่งทุกข์ทั้งนั้น ยายจึงเอาเหตุเหล่านั้นมาเป็นตัวตั้งค่าว่าเราจะจมกับมัน เราจะอยู่กับมัน หรือจะหาทางให้หลุดพ้นดีหนอ

กิเลสต่างๆ มันสุมรุมเรามาตั้งแต่ฝังตัวในท้องแม่ก็ว่าได้ ให้เราย้อนกลับไป อาการอยากเกิด ก็เป็นกิเลสแล้ว แต่เป็นกิเลสที่อาจทำให้ผู้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นเปลี่ยนไป เช่นหากเกิดมาสร้างแต่คุณงามความดี หาทางหลุดพ้น เข้าสู่โลกแห่งความเจริญที่แท้จริงนั่นคือนิพพานได้ ก็เป็นบุญมหาศาลที่ได้มาเกิด แต่หากมาเกิดแล้ว หาดีไม่เต็มที่ มันวนเวียนไม่รู้จบ

ยายตอบผู้ที่ห่วงใยว่า อย่าคิดว่ายายทุรนทุรายกับการเป็นไปของเขา แต่ยายต้องการให้ทุกอย่างมันมีบทสรุป เราจึงต้องเคลียร์ปัญหานั้น ไม่ให้คาราคาซัง แต่ยายไม่มีปัญหาทางใจเลย ยายหัวเราะกับพี่ตุ่นว่า "ตรงล็อคเลยพี่ตุ่น เราอยากอยู่กับลูกอยู่แล้ว ไปไหนมาไหนก็ได้สบายใจ เงินก็ประหยัดยิ่งขึ้น ใช้แต่ที่จำเป็นส่วนของเราเองกับลูกๆ ไม่ต้องคอยห่วงว่าเขาไปค้างกับใคร เอาโรคมาติดเราไหม ไม่ต้องคอยรอเปิดประตูให้ใคร ไม่ต้องคอยห่วงว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร มันโล่งไปหมด"

เมื่อคืนไฟดับทั้งหมู่บ้าน ยายกับน้องใบตองไปงานวันเกิดน้าสาวเขา(พี่เลี้ยงใบตอง) ล็อคบ้านสนิท แต่กลับมาได้ยินเสียงคนอาบน้ำ ไม่คิดว่าเป็นผี เพราะคนหลายคนเคยบอกว่าบ้านยายดึกๆ ชอบมีคนมาอาบน้ำ ขนาดเจ้าของบ้านไม่อยู่ กลางวันก็ได้ยิน เขากลัวกันไม่กล้ามาเฉียดเลย แต่นี่ยายรู้ว่าไม่ใช่ผีแน่ๆ เลยเดินไปสำรวจ เก๋เขาเข้ามาอาบน้ำ ยายไม่ถามว่าเข้ามาอย่างไร เพราะเขางัดบานเกร็ดเข้าบ้านได้ เขาปิดห้องอีกห้องนอน ยายเลยไปเคาะประตูบอกว่า

"ต่อไปบ้านหลังนี้ จะไม่ใช่ที่ๆ เธอจะอยากมานอนเอาแรง แล้วไปทำเลวต่อข้างนอกอีกต่อไป ฉันจะเก็บเงินซื้อที่จากแม่เธอ เป็นสิทธิ์ของฉันคนเดียว"

แล้วก็ไม่สนใจเขาอีกเลย ตอนเช้ายายต้องเอาของจากห้องนั้น มาทำงานนิตยสาร เขาไม่เปิดประตูให้ ยายเลยเอากุญแจไปเปิด เขาผวารีบลุกขึ้น

ยายไม่พูด เดินไปหยิบของแล้วออกมา

เพราะเขาไม่ใช่คนที่ยายสนใจ ไม่ใช่คนที่มีค่าสำหรับเราอีกต่อไป

เราทำหน้าที่ของเราให้ดีพอแล้ว

 

มีน้องที่พยายามติดต่อมาจากอเมริกา เนื่องจากสัญญาณขัดข้อง จึงไม่สามารถตอบได้ น้องสาวคนนี้มีลูกน้อยกับสามีที่ยังผูกพันกับหญิงคนเก่า กลับมาเมืองไทยก็ติดต่อหากัน ยายอยากตอบว่า "หากเขาติดต่อกันแบบเพื่อนไม่คิดที่จะโยงไปสู่ความสัมพันธ์แบบชู้สาวนั้นเราก็จงให้เกียรติเขา เพราะเขาอาจคงความเป็นเพื่อนกันก็ได้ แต่หากน้องไม่เชื่อเขา น้องก็จงหาเวลาที่เขาสบายใจนะคะ แล้วถามเขาตรงๆ แต่น้องอย่าหวังว่าเขาจะตอบน้องด้วยคำตอบที่น้องต้องการ คือ ใช่...ผมยังรักเขา ยังคบหากันแบบชู้สาวอยู่ ก็เมียเก่าผม ผมจะไปหาเมื่อไรก็ได้ คุณจะทำไม" เพราะถ้าเขาตอบน้องอย่างนี้น้องจะยิ่งทุกข์ใจตีโพยตีพายไปใหญ่ แต่ถ้าเขาตอบว่า "ไม่มีอะไร ...ก็แค่ถามไถ่ทุกข์สุขกันธรรมดา เลิกกันแล้ว จะไปดีกันคงยาก มีเธอทั้งคนแล้ว มีลูกแล้ว ไม่เอาใครอีกแล้ว เชื่อผัวเถอะ" อย่างนี้เมียอาจใจชื้นขึ้นมาแต่นิสัยผู้หญิง ตอบอย่างนี้ยิ่งสงสัยว่าตอบแบบขอไปทีหรือไม่พวกผู้ชายก็รู้เท่าทันก็อาศัยความเงียบเหมือนผู้ช่วยเก๋ น้องต้องรู้ตัวเองค่ะว่า น้องต้องการคงสถานภาพความเป็นผัวเมียไว้ไหม หากน้องต้องการมีผัวคนนี้อยู่อีก การเป็นเมียที่สามารถยืดอายุการใช้งานสำหรับผัวทั่วไปก็คือ อย่าจู้จี้ อย่าถามอะไร อย่าสงสัย อย่าเอาเรื่องในบ้านไปบ่นที่ไหนๆ อย่าทำนิสัยอย่างยายผีป่า เพราะน้องยังต้องการเขาอยู่ จงยอมรับความเป็นไป น้องทำหน้าที่แม่ที่ดีของลูกต่อไป และทำหน้าที่แม่บ้านที่ดีทั้งงานบ้านและงานเพาะกิจ เรื่องบนเตียงนี่ผู้ชายที่เขารักเราไม่เต็มที่เขามองว่าเป็นเรื่องใหญ่ ต่อให้เราจะสวยหยาดเยิ้มเพียงไร แต่หากตายด้านนอนเป็นไม้กระดานไม่มีลูกเล่น ไม่รู้จักออดอ้อน ไม่รู้จักพูดคำระรื่นหู (เวลาพูดหวานๆ อย่าแอ๊บมากไป มันทุเรส) รับรองว่า มันก็ไม่ต่างจากการกินอาหารที่ขาดเครื่องปรุงนั่นแหละค่ะ ยิ่งเรามีลูกกับเขา อย่าคิดว่าลูกจะผูกมัดเขาได้ตลอด เขารู้ว่านี่คือลูก แต่ผู้ชายนะคะ เขามีอารมณ์ทางเพศสูงเช้าค่ำเลย (ประจำวันผู้ชาย จะแสดงออกตอนเช้า กับหลังสองทุ่ม แต่ผู้หญิงจะมีอารมณ์กำหนัดก่อนมีประจำเดือน) มันเลยต่างกัน เราต้องเข้าใจธรรมชาติผู้ชายสิคะหากเราต้องใช้ชีวิตคู่ เขายิ่งห่างจากเรื่องธรรมะด้วยยิ่งหงุดหงิดหากเมียไร้รสชาด

อย่าไปขอคำสัญญากับเขาใดๆ เลยนะคะ เราทำตัวเราให้เขาเกรงใจก็พอ อย่าทำตัวให้เขาผวาเหมือนยายผีป่า เพราะยายผีป่าไม่ต้องการคู่นอนแบบขอไปทีพอแค่คลายกระสันของผู้ชายในยามที่เขาต้องการหาที่ลงใหม่ไม่ทัน ยายต้องการผู้ร่วมทางที่นำพาสู่ความเจริญ ยายไม่ต้องการคนถ่วงความเจริญอย่างผู้ช่วยเก๋ จึงไม่นำพาที่จะทำให้เขาเห็นว่าเราร้ายนะเวลาที่หมดความอดทน

น้องต้องเรียนรู้การพึ่งตัวน้องเองด้วย อย่าคาดหวังอะไรกับคนอื่นมากนัก อย่าเอาอารมณ์ไปลงกับลูกนะคะ เพราะน้องจะต้องปั้นแต่งเขาให้เป็นคนที่ดีในทุกๆ การเจริญเติบโต

เรื่องอารมณ์ฉุนเฉียวที่เขาแดกดันต่อหน้าญาติโกโหติกาเรานั้น เราอาจน้อยใจ แต่ให้มองไปว่า เขาโตมาอีกการอบรมแบบหนึ่ง และไม่ชินกับอากาศอบอ้าวของเมืองไทย เราต้องดูว่าเขาเป็นอย่างนี้บ่อยไหม หากเพิ่งเป็นก็ให้อภัยเขา อากาศร้อนหมายังบ้าได้ คนมันยิ่งบ้าไวกว่าหมาเสียอีกรู้ไหมคะ

ขอตัวไปซื้อนมให้ลูกก่อนนะคะ

 

หลวงพ่อท่านเคยพูดเรื่องการอยู่เป็นโสดและการมีชีวิตคู่

ท่านก็บอกว่าให้เลือกเอาว่าจะสบายหรือจะสนุก

ก้อยเลือกแล้วที่จะสบาย ... ทุกวันนี้ก็สบายจริงๆ แหม เชื่อหลวงพ่อนี่ก็ดีอย่างนี้ล่ะน๊า : D

ขอแอบบ่นนิดนึงนะคะ ก้อยน่ะไม่ได้รับหนังสือพลังจิตมา 2 เดือนแล้ว เดือนแรกก็บอกพี่ตั้ม พี่ตั้มก็กรุณาส่งเล่มใหม่ให้ แต่พอเดือนที่สองไม่ได้อีกแระ ก็เลยแอบเซ็งนิดๆกับไปรษณีย์ที่ระยอง ครั้นจะให้พี่ตั้มส่งให้อีกก้อยก็เกรงใจ เพราะหากมีปัญหาอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ ก็จะเสียงบไปเปล่าๆ

เลยบอกพี่ตั้มไปแล้วค่ะ ว่านำหนังสือส่วนของก้อยไปถวายวัดแล้วแต่พี่ตั้มจะจัดสรร ส่วนรายเดือนก้อยสั่งร้านหนังสือให้มาส่งที่บ้านแล้ว อิอิ ยังไงก็รออ่านอยู่นะคะสำหรับเล่มใหม่

 

แหม...ห้องนี้เริ่มจะกลายเป็นห้อง "ตอบปัญหาชีวิต โดย..ยายผีป่า" เฉพาะกิจแล้วสิคะ พอยายเปิดเผยชีวิตตัวเองว่าก็มีปัญหาชีวิตไม่ต่างจากคนอื่นๆ ก็มีสายกริ๊งกร๊างถามอย่างเร่งด่วนค่ะ บอกว่า "ขอคำตอบด่วยนะคะ ตอบผ่านเวบเลยพี่ผีป่า หนูรออ่านนิตยสารไม่ไหว หาซื้อยาก" จ้า...ตอบเท่าที่จะตอบได้นะคะ เพราะว่ายายผีป่าต้องรอตอบตอนน้องใบตองนอนหลับ

คำถามจากน้องพยาบาลสาว "หนูเคยพลาดท่าหลงเชื่อใจหนุ่มหล่อร่วมสถาบันสมัยมัธยมและชิงสุกก่อนห่าม แรกๆ ก็ดีค่ะ แต่ตอนหลังเขาหลอกหนู เขาชอบชวนไปบ้านเพื่อนเขาแล้วบอกว่าเดี๋ยวมา เดี๋ยวของเขามันนานพอที่ทำให้เพื่อนผู้ชายของเขาสามารถล่วงละเมิดหนูได้ แต่พอเขามาหนูฟ้องเขาๆ ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ไปต่อว่าเพื่อน หนูเลยใจอ่อนยอมคบเขาต่อไปแต่มันเกิดบ่อยครั้ง ตอนหลังจึงรู้ว่าเขาต้องการให้เพื่อนๆ เขาปล้ำหนู พอหนูติดพยาบาลหนูระวังตัวเรื่องการคบหาเพื่อนผู้ชายมากขึ้น แต่ทีนี้มาเจอคนรักค่ะ เขาคนต่างถิ่น คบหากันจนเรียนจบและหมั้นหมาย แต่ชะตามันเล่นตลกกับน้องคนนี้ค่ะ เพราะว่าคนรักของน้องมีเพื่อนสนิทที่เป็นเพื่อนร่วมที่ทำงานกับอดีตแฟนคนแรกของเธอ เมื่อบังเอิญพบกัน เธอกลัวเหลือเกินว่าเรื่องราวครั้งอดีตจะหวลกลับมาทำร้ายอนาคตที่กำลังจะดีของเธอ น้องเขาถามยายผีป่าว่า หนูควรทำอย่างไร เพราะรู้สึกว่าแฟนที่กำลังจะแต่งงานกัน ชื่นชอบนิสัยของคนเลวคนนั้นมาก เพราะเขาคุยกันสนุกสนานแม้จะเพิ่งรู้จักกัน และมีการแลกเปลี่ยนเบอร์กันด้วย คนเลวคนนั้นก็มีแฟนมาด้วยวันนั้น เราเลยแค่มองๆ หน้าหยั่งเชิงกันค่ะคุณพี่ผีป่า

คำตอบ...จากยายผีป่า

ถ้าน้องรู้จักคนรักมาพอสมควร ถึงขนาดตัดสินใจจะร่วมหอลงโลงกันแล้ว น้องต้องรู้ว่านิสัยของว่าที่สามีเราเป็นคนอย่างไร ถ้าเขาเป็นคนที่กล้ายอมรับความจริง น้องต้องกล้าพูดความจริง หากดูทีท่าแล้วมันชักจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป แต่ยายผีป่าคิดว่านะคะ ตอนนี้อย่าเพิ่งเปิดเผยเลยนะคะ เพียงน้องแค่พูดคร่าวๆ ว่า "คุณคะ ในชีวิตคุณเคยผิดพลาดจนฝังใจอะไรบ้างไหมคะ เคยมีความลับอะไรบ้างไหม บอกให้ฉันรับรู้ได้ไหม แต่ไม่ว่าคุณจะเป็นอย่างไรในอดีต เมื่อวันนี้เราตัดสินใจร่วมทางเเดนกันแล้ว ฉันคิดว่าฉันไม่เปลี่ยนใจแน่ค่ะ เพราะฉันมั่นใจว่าคุณคือคนที่ใช่แล้วที่สุดสำหรับฉัน" เขาอาจจะตอบน้องหรือไม่ก็ไม่ต้องไปซักไซร้ แค่เกริ่นเฉยๆ แล้วเราค่อยหาโอกาสพูดว่า อันที่จริงแล้วนะคะ คนเราไม่มีใครไม่เคยผิดพลาดจริงไหมคะ อดีตบางอย่างมันลืมไม่ได้ แต่ไม่จำเป็นสำหรับปัจจุบัน มันเป็นเพียงภาพแห่งความจำที่หลอกหลอนหากเก็บมาไว้มันก็ทำร้ายเราตลอดไป นี่ถ้าคุณเคยผิดพลาดเรื่องใดๆ ฉันยอมรับคุณได้ค่ะ (ตอนนี้เขาอาจเริ่มสงสัยว่าน้องเกริ่นมาเพื่อจะบอกอะไรเขาสักอย่าง) เขาอาจถามน้องกลับว่า "แล้วคุณมีอะไรปิดบังผมไหม" น้องต้องถามเขาสิคะว่า "ถ้ารับรู้แล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่ยากที่จะทำใจได้ คุณจะเลิกรักฉันไหม"

ยายผีป่าว่าผู้ชายคนแรกของน้องเขาก็โตขึ้นมามีงานมีการทำดีแล้ว มีแฟนที่เขากำลังคิดสร้างอนาคตด้วยแล้วในปัจจุบัน เขาเจอหน้าน้อง ที่เขาไม่พูดเหมือนรู้จักน้องดี ก็แสดงว่าเขารู้สึกผิดเช่นกันและต้องการปิดบังเรื่องอดีตนั้นเช่นกัน เพราะเขากลัวน้องจะเอ่ยกับแฟนเขาเหมือนกัน ดังนั้นนะคะ ขอให้น้องลองดูท่าทีทุกฝ่ายก่อน และทำตัวสบายๆ หากแฟนเราเขาบ้าจี้ เลือกรักเราหากเราไม่เคยมีมลทิน ยายผีป่าว่าน้องอย่าสนใจเลยนะคะ ถอนหมั้นมันไม่น่าอายหรอกค่ะ ดีกว่าอยู่ให้เขาประนาม วันข้างหน้าอาจดีกว่า ผู้ชายสมัยนี้นะคะ เขามองโลกกว้างขี้นเยอะทีเดียว

การจะใช้ชีวิตคู่มันไม่ใช่จบที่การแต่งงาน การมีลูกนะคะ

เราต้องดูให้ถึงก้นบึ้ง ขนาดดูจนมั่นใจมันยังพลาดกันได้ เพราะนี่คือชีวิตคน

น้องบอกกับตัวเองสิคะว่า ฉันภูมิใจในวันนี้ที่ฉันผ่านวันร้ายๆ มาได้ด้วยดี ฉันไม่จมปลักกับมันจนตั้งใจเรียนและได้ทำงานที่ฉันรัก ได้มีโอกาสพบกับคนที่เขาเห็นค่าของฉันบ้าง

สมัยนี้หายากค่ะที่ผู้ชายจะขอผู้หญิงแต่งงานและรับผิดชอบชีวิตเราได้

เมื่อเราพบเหมาะสมแล้ว ต้องสู้ให้มันผ่านไปได้ตลอดรอดฝั่งนะคะ

ถ้าไม่ไหว

ไปวัดไปวา ปฎิบัติธรรม อบรมจิตช่วงที่เราไม่ไหวแล้วบ้างก็ดีนะคะ แต่ยายผีป่าไม่ชอบเข้าวัดเวลาทุกข์ใจ ยายชอบไปเมื่อเรามีกำลังใจไปทำบุญด้วยจิตที่ไม่หดหู่

เมื่อก่อนตอนอยู่พัทยานั้น ไปทุกเช้าเลย ไปตั้งแต่ตีห้า ขับรถไปไกลๆ เพื่อนๆ ชอบแซวว่า"เคยเห็นแต่คนอกหักหันหน้าเข้าวัด แต่แกหน้าระรื่นเข้าวัด ถามจริงๆ กะไปสึกพระหรือยังไงว่ะ"

 

ก็บ่แน่หรอกนาย เอ๊ย นาง
:boo:

 

แม่นเลยนายเอ๊ย! (คนโคราชกั๋นเอง บ่ต้องเกงใจ๋กั๋นน้อไอ้นายน๊อ)

ก่อนอื่นต้องขอเรียนคนที่ไม่รู้ว่าคนอีสาณเขาเรียกสรรพนามผู้ชายว่า บักนาย ไอ้นาย ไอ้หำน้อย หำใหญ่ (แล้วแต่ว่าเป็นลูกกก(หัวปี) หรือลูกหล้า(คนเล็ก) คำว่าไอ้ หรือไอ๋นาย หรือแบบเขมรเรียก อะนาย ไม่ใช่คำหยาบค่ะ

ยายผีป่าจึงเรียกหนุ่มหล่อลำน้ำ ว่า ไอ้นาย ได้แม่นบ่อะนายเอ้ย อิอิ

เหมือนกับที่อะนายหล่อลำน้ำชอบเรียกยายผีป่าว่า อีนาง อีเนียงนั่นเอง (อีไม่ใช่คำหยาบหากใช้แบบภาษษถิ่นแถวบ้านเอง หมายถึงบ้านโนนสูงน่ะเนาะ)

พูดเรื่องการเข้าวัดไปแล้ว พระเณรสะเทือน ผ้าเหลืองร้อนนี่มีมาหลายยุคแล้ว เมื่อก่อนนั้นยายผีป่าเคยถามหลวงปู่ว่า

"หลวงปู่ทำไมขุนแผนเป็นแบบอย่างไม่ดีเลย นางวันทองนั่นก็ปะไร ไปวัดไปวากลับไปคอยส่งตาหวานให้เณร ประเคนผ้าผวยที่ห่อกายให้ หาใช่ผ้าที่ควรถวายไม่ ถวายพระต้องผ้าสบงจีวร เครื่องอัฐบริขารพระสิ อย่างนี้เณรก็บาปนะ อยู่ในศีลแล้วยังมีการชอบสาว นึกอยากไปสะเดาะกลอนเข้าหานางวันทองก็ไปหา หลวงปู่ท่านก็หัวเราะ ท่านบอกว่า มึงนี่คิดในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่คิด คนอื่นเขาอ่านเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผนเพื่อมาตอบครูว่าแต่ละตอนนี่เป็นอย่างไร เช่นขุนแผนเกิดที่ไหน มีแม่ชื่ออะไร ตำแหน่งอะไร มีเมียชื่ออะไรบ้าง แต่อีนางมึงกลับถามในสิ่งที่นอกตำราเรียนจริงๆ หลวงปู่ท่านก็เมตตาตอบให้จนเข้าใจ

ท่านให้เรามองให้รู้ว่า นี่คือโลก เราอยากหลุดโลก ต้องทำให้ถึงโลกกุตระให้ได้

เมื่อคืนดูหนังสวรรค์เบี่ยงไปด้วย เข้าบอร์ดไปด้วย เออ...เขาว่าเรตติ้งกระฉูด นี่มีช่องไหนเผยแผ่ธรรมะไหม แล้วช่วงเวลาที่ละครมานั้น มีสมาชิกเข้ามาอ่านเวบธรรมะมากไหม ก็เลยเข้ามาดูยอดคนเข้าชม

ทำให้เรารู้ว่าคนจมกับโลกน้ำเน่ากันมากกว่าที่จะพยายามโผล่จมูกมาสูดอากาศดีๆ เอาตัวรอดให้ได้


พูดเรื่องเข้าวัดแล้วเกือบเอานรกใส่ตัว ก็แหม...พระสึกออกมารอที่หน้าบ้านเลย เราก็ตกใจอะไรนี่

ทิดบอกว่า ก็ผมกลัวหนูมีผัวเสียก่อน เลยรีบสึกมาขอ (ตอนนั้นเรียนอยู่มัธยมปลายค่ะ) คือตักบาตรทุกเช้าที่หลังบ้าน และวันพระไปทำบุญที่วัด เราไม่เคยมองหน้าพระที่เราใส่บาตรเลยนะคะ เพราะคนสมัยนั้นจะสอนลูกว่าเวลาตักบาตรอย่าเงยหน้ามองพระ เราก็ไม่เคยมอง แต่พระมองเห็นเรานี่นา เลยจำไม่ได้ว่าทิดสึกใหม่คือพระที่เราใส่บาตรมาสองสามปีนั่นเอง

แล้วพอย้ายไปพัทยา ก็มีอีกสองรูปสึกออกมา เพราะคิดว่าเราชอบเค้า เห็นตักบาตรทุกเช้า ให้แม่ตักให้ด้วย ไปวัดก็ไปนั่งแถวหน้า (ก็ยายที่ส่งแกไปวัด แกนั่งก๊วนคนแก่แถวหน้าเราก็อยู่ก๊วนคนแก่มาแต่ไหนแต่ไรเลยได้เห็นชัดเจน)

ก็เป็นอันว่า บอกกับแม่ว่า ต่อไปแม่ตักบาตรนะ เดี๋ยวเราหาของใส่บาตรให้ จะอยู่ในบ้าน ไม่ออกมา เพราะเข็ดจริงๆ นี่ขนาดลดดีกรีนางงามอวีจีแล้วนะเนี่ย ยังมีเสน่ห์ติดทนนานปานนี้ หากยังครองตำแหน่งนางมารนรกแตกสองพันปีคงสึกพระเณรไปหลายวัดเหมือนกัน

ทุกวันนี้ที่หมู่บ้าน ยายจะซื้ออาหารไปให้ยายแก่ๆ แกตักบาตรแทน เพราะกลัวค่ะ กลัวใจตัวเอง ชอบสีเหลืองเสียด้วยสิค๊า เอิ๊กๆ

 

แหม คุณยายยยยยยยยยยยย ก้อยเคยบอกคุณยายแล้วไงคะว่าที่ก้อยเคยดูรูปนั้นอ่ะ (จำได้มั๊ยเอ่ย) คุณยายดูเหมือนสาวสิบแปด หุหุหุ

คุณยายขา วันนี้วันที่ 2 แล้วค่ะ ได้คำถามมาอ๊ะยัง? เพราะเดือนนี้ถ้าก้อยหาคำถามเองสงสัยจะชักแหง่กๆ เพราะงานท่วมเลยค่ะคุณยาย (แต่ตังค์ทำไมน้อยจังน๊า) แต่กระดี๊กระด๊าอยากไปวัดจังเล๊ยยยยยย แฮะๆๆๆ

คราวก่อนนู้นนนนวันที่ 6 ก็แล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าก้อยจะนัดท่านสัมภาษณ์ เพียงแค่ท่านนึกห่วงว่าเดี๋ยวจะส่งต้นฉบับไม่ทัน ภาพก็มาติดๆกันสองวันเลย หุหุหุ จนต้องเร่งตัวเองรีบไปสัมภาษณ์ท่าน แฮะๆๆๆ

 

ท่านย่าของผมไปสึกท่านเจ้าอาวาสวัดนะครับ

แต่ตอนนี้ท่านเสียไปแล้ว หลายสิบปี แล้วครับ

ผมถึงเกิดมาหล่อฯ แบบนี้ยังไงละครับคุณยาย


เหตุ : เพราะท่านปู่หล่อ ท่านย่าสวย ครับท่าน

คริ๊ๆๆๆ

(ping)

 

คนเลวอย่างผม ต่อให้คิดจะทำดีก็คงไม่มีใครยอมรับ

มีเพื่อนบ้านเขาเพิ่งออกจากคุกมา(เขาเดินเข้าออกคุกเป็นว่าเล่น) อ้วนท้วนดี เลยแซวเขาเล่นว่า "โห...ในเรือนจำเขาคงเลี้ยงดูดีเนาะ ล่ำเชียว" เขาตอบว่าไม่ค่อยได้ทำอะไร กินนอนๆ สบายๆ ยายเลยบอกว่า งั้นขอกลับไปใหม่สิ บ้านก็ไม่ต้องเช่าข้าวก็ไม่ต้องซื้อ

"ผมก็คิดว่าอีกไม่นานคงเข้าไปอีก ที่นั่นมีคนยอมรับผมมากกว่าข้างนอก ผมเป็ฯขาใหญ่ ขวัญใจผู้คุมและรุ่นน้องๆ แล้ว ข้างนอกผมก็เป็นได้แค่ไอ้ขี้คุก จะเข้าออกบ้านใคร แค่เดินผ่านหน้าบ้านเขา เขารีบทำเป็นิดไฟนอนแล้ว ขี้คุกมันเป้นตราบาปสำหรับผมจริงๆ ผมเคยออกมาครั้งก่อนมาทำสวนทำไร่ หาเลี้ยงตน คนก็ยังเรียกผมขี้คุก ไม่อยากจ้างผมทำงาน ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ได้อู้งาน คนเลวอย่างผม ต่อให้คิดจะทำดีก็คงไม่มีใครยอมรับ" เขาตัดพ้อมากับยายผีป่า

ยายผีป่าเลยบอกว่า "เอาน่า...อย่าเข้าไปอีกเลย อยู่ข้างนอกแล้วพยายามทำชีวิตให้ไกลจากคุกดีกว่า ใครจะเรียกไอ้ขี้คุกก็ปล่อยเขาเรียกไป เราก็ต้องยอมรับว่าเป็นใครๆ เขาก็ต้องคิดว่าเราไม่ดี ไม่มีวันดีได้ เราดูแลตัวเองและทำงานไปตามกำลังเราจะทำได้ ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าหรอกนะ ไม่ต้องคิดทำเพื่อให้คนยอมรับ แต่จงทำเพื่อให้ตัวเราอยู่รอดด้วยลำแข้งของตัวเองและไม่ทำผิดอีกก็พอ

แล้วยายก็เรียกเด็กวัยกำลังห้าวแถวนั้นมาเลี้ยงขนมแล้วให้มาคุยกับเพื่อนบ้านคนนี้ ให้เขาเล่าชีวิตที่เดินผิดทางของเขาที่ผ่านมาให้ฟัง เด็กๆ บอกว่า "ลุงกับตี๋ใหญ่กับแดงไบเล่ย์ ใครสุดยอดกว่ากัน" ยายผีป่าเลยบอกว่า ลุงเขาสิแน่กว่าเพราะมีโอกาศกลับตัวเป็นคนดีได้ แต่สองคนนั้นตายไปโดยอดทำความดี ตายโหงทั้งคู่จะสุดยอดได้อย่างไร และตายโหงเพราะการทำความผิด ไม่มีคำว่าสุดยอดหรอก เรียกว่าจมลึกเสียจะเหมาะกว่า "

เขาถามเรื่องรอยสักว่าทำไมคนออกจากคุกต้องมีรอยสัก

"คือว่าในคุกมันลำบาก และเวลาเราเครียดเราเสี้ยนยา ไม่มียาก็อาศัยดื่มกาแฟมากๆ และการสักมันช่วยให้เราผ่อนคลายได้และเหมือนเป็ฯการลงโทษตัวเองด้วย ให้รู้ว่ารอยสักเหล่านี้ได้มาจากการทำผิด จะได้จดจำ ไปครั้งแรกได้มังกรมาหนึ่งตัว หนึ่งข้าง นี่เต็มตัวแล้ว ลุงเข้าหลายหน "

เด็กเลยถามว่า "ทำไมไม่จดจำตั้งแต่มังกรตัวแรก อยากได้เต็มตัวเหรอไง "

เขาตอบว่า "เพราะลุงเป็นขี้คุก งานที่จะทำแบบคนอื่นๆ เขาไม่รับ พอเราหิว เราก็ต้องหาเงินสิ งานที่เขาเสนอก็มีแต่ผิดกฎหมาย ลุงคิดว่าเสี่ยงอีกครั้งเพื่อให้ได้เงินมาสักก้อนเอามาลงทุน มันก็หมดอีก เพราะลุงเอาเงินมาลงทุนไม่มีใครกล้าอุดหนุนลุง เพราะลุงมันขี้คุก เมื่อไม่มีเงินลุงก็รับงานผิดกฎหมายอีกมันไม่มีจบ"

ยายเลยบอกว่า "นี่มีเงินใช้ไหม ไม่มีเงินก็เดี๋ยวช่วยเลี้ยงวัวนะ ทำร่องน้ำให้นะ เดี๋ยวจ้าง ฉันก็ลำบากเหมือนกัน จ้างได้ไม่บ่อยนะ ถ้าลำบากจริงๆ ก็มากินข้าวด้วยกัน" เขาบอกว่า ไม่ดีหรอก เพราะเดี๋ยวชาวบ้านจะหาว่าเขามาสุงสิงกับเรา เราเป็นผู้หญิงคนจะมองว่ามีอะไรกัน

เขาถามยายผีป่าว่า "บวชพระนี่ดีไหม ผมเลวเกินกว่าจะได้บวช"

ยายเลยบอกว่า "ถ้าอยากบวชบอกนะ เดี๋ยวจะหาเงินมาเป็นเจ้าภาพให้"

 

น้องก้อยคะ คำถามที่จะถามหลวงพ่อป๋อง จะพยายามรวบรวมนะคะ เรพาะมีถามมาเพียงคนเดียวสำหรับฉบับนี้ สงสัยน้องก้อยต้องช่วยอีกแล้วเน้อ

 

รักนะ...เด็กโง่

 

เค้าก้อรักตัวเองเหมือนกันแหละ...เด็กฉลาด อิอิ...

 

คงต้องรบกวนคุณยายแจ้งก้อยเนิ่นๆแล้วล่ะค่ะ หากว่ามีคำถามน้อยๆ อาจจะราวๆสักสิ้นเดือน เพราะช่วงหลังมานี่งานก้อยเยอะมั่กๆ ถ้าบอกตอนใกล้ปิดต้นฉบับ บางทีเกรงว่าจะทำไม่ทันน่ะค่ะ แถมบางทีต้องนัดหลวงพ่อแบบฉุกละหุก แหะๆ เกรงใจท่านน่ะค่ะ เพราะถอดเทปกว่าจะเสร็จ ก้อยต้องทวนแล้วทวนอีก ไม่เคยทำเสร็จก่อน 6 ชั่วโมงเลย - -"

แต่คราวนี้น้องอ้นช่วยตั้งกระทู้ในเวปถ้ำเมืองนะให้ บวกกับที่ก้อยได้จากน้องอีกคน (2 คำถาม) อืม...ไม่แน่ใจว่าคราวนี้จะน้อยมั๊ยนะคะ

แต่ว่านัดหลวงพ่อท่านพรุ่งนี้เย็นค่ะ ขอเวลารวบรวมคำถามสักนิด เคลียร์งานอีกหน่อย ก็เท่าที่มีละกันเนาะ แต่จะพยายามเต็มที่ค่ะ

; D

รักษาสุขภาพนะคะคุณยาย...เป็นห่วงค่ะ