เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สาธุ ขอบคุณค่ะ

ถ่ายรูปความงามให้เห็นชัดๆ ทั้งหน้า-หลัง มาให้ดู (ก่อนเลี่ยม) ค่ะ

 

สวัสดีคุณอาวันวิ และสมาชิกทุกท่านครับ
นักขุดกรุ มือขลังจอมขมังเวทย์..( ตอนที่124)

ขอบพระคุณครับ

 

โมทนาบุญ+ทานบารมีรอบเย็นตะวันรอน แต่บุญไม่มีห้วงเวลาจำกัด ตรุษจีนขอให้นำแต่ความสุขสำราญชื่นบานสู่ครอบครัวน้องเสฯครับ

 

ท่าน บก.อุตส่าห์ขวนขวายให้อาม่า อากงช่วยถอดความ แต่ภาษาจีนนั้นมีหลายเวอร์ชั่นสมกับพลเมืองพันกว่าล้าน บ้านเราก็...กวางตุ้ง แต้จิ๋ว จีนแคะ, ไหหลวม...เอ้ย ไหหลำ, จีนกลาง ฯ และทางใต้คือ ฮกเกี้ยน เป็นใหญ่

ผู้อาวุโสที่แปลให้ผม ท่านเป็นคนฮกเกี้ยนครับ แต่ก็แตกฉานทุกเวอร์ชั่น เพียงแต่บางทีเรื่องพระเรื่องเจ้าทำท่านขัดอกขัดใจนิดหน่อยกับสำนวนที่ไม่คุ้น ประกอบกับอายุมาก นึกศัพท์ทางพระไม่ค่อยออก ก็ถอดความตะกุกตะกักเอาแต่คำแปลด้วน ๆ ไม่มีสำนวนอย่างที่เห็น ซึ่งผมบันทึกในกระดาษแผ่นนั้นได้เกือบ 20 รายการ จะไปอาศัยท่านบ่อยก็เกรงใจ จนท่านเสียชีวิตไปในวัยเฉียดร้อย

ขอบคุณท่าน บก.ที่กรุณาช่วยเสริมเติมต่อยอด

 

ตามสบายเลยแม่น้องนาง

 

เสียงแห่งความสนุก มันส์ ระรื่นรูหูมาแล้วกับเรื่องเล่าฯที่เดินทางไกลแบบ ลอง มาร์ช มาถึงเทปที่ 124 เชิญทุกท่านเสียบหูฟังพักผ่อนหย่อนใจยามเย็นให้มีความสุข แล้วอย่าลืมมอบกำลังใจให้นักพากษ์ชั้นเยี่ยมอย่าง "น้องทำจิตฯ"คนละหนึ่งจิ้มติดตาม

แถมด้วยอีกสักพัก ผมก็จะนำเข้า "ตะนาวศรี" ต่อเนื่องอย่างสนุก รอการจิ้มชั่วครู่ ถ้าไม่เป็นการเสียเวลารอ...ฟังทางเสียงเพลินๆไปก่อนก็ได้ !

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
==============

บักสมยื่นมีดพร้าหัวตัดที่ลับมาคมกริบกับหินน้ำตกให้คุณชาติ เขาก้มตัวลงสับอุ้งตีนขวาพยัคฆ์สิ้นฤทธิ์ผลงานน้ำมือตัวเองสุดแรงทั้งที่หัวไหล่เจ็บ แต่มันแค่เข้าไปคา อาจารย์เลิศร้องบอก..."พอ"!

ชี้ให้มะจอมแกร่งจัดการต่อด้วยพลังหนุ่มแน่นฉกรรจ์บวกแรงแค้นแทนเพื่อนร่วมชาติสุมอก มะดึงมีดที่คาออก สับซ้ำรอยแผลเดิมทีเดียว อุ้งตีนเสือเนื้อเยื่อขาดกระจุย!

เราตัดอุ้งตีนมันครบ 4 ข้าง เสมือนตัดแขน ตัดขา ตัดไม้ข่มนาม มะมอญหนุ่มขอไปหนึ่งอุ้ง เพื่อวางบนหลุมศพมอญลูกหาบ เซ่นสังเวยบอกวิญญาณว่า...

เลือดล้างด้วยเลือดสำเร็จ จงนอนตายตาหลับตลอดกาลเถิดสหาย!!!

อีก 3 อุ้งยักษ์ที่ใหญ่กว่าชามเปลตราไก่ คุณเทพขอหอบไปฝากนายหัวเหมืองหนึ่งข้าง ส่วนผมก็จะเอาฝากหัวหน้าคนงานมอญแทนหัวกระโหลกที่จำต้องทิ้งเพราะหมดปัญญาหอบหิ้ว

เหลืออุ้งสุดท้ายให้คุณชาติผู้พิชิตเก็บไว้เป็นที่ระลึก แต่สาวงามบอกเสียงแข็ง...ใครจะเอาก็เชิญเอาไป คุณชาติห้าม!

ศึกภาคพิสดารยิ่งกว่าอภินิหารหนังแขกภาคใหม่ อวสานด้วยความแช่มชื่น อาจไม่แฮปปี้ เอ็นดิ้งเรื่องคู่พระ - นาง เพราะเป็นบทแลกชีวิตไม่มีเลิฟซีน คณะเดนตายยกทัพโยธากลับแคมป์ วางแผนก้าวต่อไป

แม้อาการลูกเศรษฐียังปวกเปียกพิษไข้สุมรุม เจ็บตรงโน้นตรงนี้ทั่วตัว เดินเหินลำบาก แต่อาจารย์เลิศผู้กุมฤกษ์ยามหมู่คณะก็ประกาศได้ยินทุกคน...

"เดินทางกลับพรุ่งนี้ ไม่ต้องดูฤกษ์ให้เสียเวลา ทุกอย่างอยู่ข้างพวกเรา ปราบเสือร้ายระดับนี้ได้ ไปทางทิศไหนก็กำชัยชนะ"

ประกาศิตหนักแน่นจอมขมังเวทย์ที่กลายมาเป็นหัวใจแก้ไขเหตุร้าย ๆ ติดต่อกัน หามีใครกล้าเถียงคัดค้าน ยกเว้นหัวหน้าคณะที่ติงเสียงอ่อย ๆ

"น้องชาติเดินไหวหรือเปล่า?...ทั้งขาเจ็บ ระบมไหล่กับตัว มีไข้อีก"

"ทำเปลหามไป"!!!

อาจารย์ว่าด้วยคนมีประสบการณ์นอนเปลหลายยกจนเกือบลงเปลว (ป่าช้า)

สนทนากันดังนี้เป็นฉาก ๆ แก้ไขเรื่องยาก - ง่ายทีละเปลาะ คณะ 9 ชีวิตก็ได้ข้อสรุปลงตัวไม่เยิ่นเย้อ เส้นทางกลับเหมืองผ่านเขาพรานด่านสุดท้าย ถูกกำหนดวาดในหัวสมองลุงพราน มนุษย์หลงยุคที่ไม่เคยมีเข็มทิศ ดูแผนที่ไม่เป็น แต่ไม่เคยหลงป่า!

หวังว่าเขาโง้งมหึมาคู่งามหายากของเจ้า "มหิงสา" สุดยอดควายป่าหนึ่งในเบญจเทพแห่งพงไพร ตัวต้นเหตุเปิดศึกกับเจ้าลายพาดกลอนยังคงอยู่ที่เดิม ไม่ถูกพรานคณะอื่นพบเจอ ?

เวลาวันสุดท้ายที่น้ำตกผีสิงแสนสวยผ่านอย่างเชื่องช้า พวกเรามีเวลาเหลือเฟือ จัดเตรียมสิ่งของจำเป็นเพื่อเดินทาง เปลคุณชาติทำแข็งแรงด้วยฝีมือมะมอญหนุ่มผู้เชี่ยวชาญช่วยกันกับบักสมและดวงดาว

"ฮ่วย...เข้าป่าหนหน้า ข้อยว่าอย่าลืมพกเปลไปด้วยเด้อ...พี่ชาย"!

เจ้าน้องเล็กแกล้งเย้ากับผมเมื่อเราช่วยกันตรวจความเรียบร้อย คำพูดเล่นเจ้าน้องรักกระตุกความทรงจำ...จริงสินะ เปลหามดูจะถูกโฉลกกับเรา 3 ทหารเสือไม่น้อย ทั้งที่ไม่เคยเป็นพลเปลเสนารักษ์ในกองทัพ

เปลแรก...ผมกับบักสมหิ้วหามเพื่อนเกียรติแทบลิ้นห้อยจากถ้ำเขาฤๅษีกลับเหมือง ผจญปิศาจปู่โสม กองกอย ช้างผีสิง แผ่นดินไหวฯ แทบกระอัก ดีที่เพื่อนหนุ่มฉกรรจ์แข็งแรงปานกระทิงเปลี่ยวฟื้นตัวเร็ว ถ้าต้องหามถึงเหมืองตลอดทาง ผมกับไอ้น้องน่าจะรากเลือด

เปลสอง...หัวหน้าคณะกับหนุ่มดวงหอบหามอาจารย์เลิศค่อนข้างทุลักทุเล หนีเอาชีวิตรอดสารพันสัตว์ร้าย โชคดีพลังโสมปาฏิหาริย์ของแม่นางรุกขเทวีใจงามตีนป่าหิมพานต์ ช่วยอาจารย์ฟื้นคืนตัว ไม่ต้องลงเปลยาวมาถึงตอนนี้

เปลสาม...กำลังมากับคุณชาติที่ต้องลงเปลแน่ ๆ ไม่มีทางเลี่ยงพ้น สภาพร่างกายทั้งขาแพลง ไข้ขึ้น ไหล่ระบมช้ำในหน่อย ๆ จะเอาแรงที่ไหนลุยป่า ฝ่าภูสูงต่ำ ปีนเนิน ลงห้วย ห้อยโหน ได้ตลอดรอดฝั่ง!

ผมได้แต่หวังว่า...คงไม่มี "เปลสี่" ก่อนถึงเหมือง แต่ไม่พูดออกไปให้เป็นลางกับไอ้น้องรัก!

------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้น จะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

วันที่ ๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น ๓ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

ศุกร์สดใสกรายเยี่ยมเยือน เตือนว่าตรุษจีนกำลังผ่านไปไวเหมือนโกหก ใครที่คิดว่าความดีทำเมื่อไหร่ก็ได้ เป็นเจ้าชายสายเสมอ ล้วนตายแล้วเป็นผีเปรตเศษอบาย ใช้กรรมหนักก่อนเสวยบุญอันน้อยนิดทีหลัง หรือยังไม่ตายก็เหมือนตกนรกตายทั้งเป็น

ว่าแล้วรีบร่วมอนุโมทนาบุญใส่บาตรเช้าวันนี้ อย่าเห็นเป็นบุญเล็กน้อย รีบทำรีบสั่งสมไว้ ไม่ช้าก็มากเอง

 

"ลพ.คูณ-คูณพันล้าน"!!
ปรกมะขามเนื้อทองแดง
=============
**ประเวช ทันตา-ส่งร่วมบุญ**
-------------------------

เล็กดี รสโต สุดยอดเยี่ยมอีกหนึ่งรุ่นของ "เทพเจ้าด่านขุนทด" ที่เลิกบรรยายสรรพคุณของท่านกันนานแล้ว เพราะฝอยท่วมหลังช้างขนาดไหน ก็มีคนรู้กันทั่ว-ไม่ต้องโม้เจ็บคอ

ชมและร่วมบุญกับ "ปรกมะขาม"องค์งามไม่ผ่านการใช้เลยดีกว่า เชิญนำไปปกป้องคุ้มครอง สร้างโชคลาภมงคลสมกับคำว่า..."คูณพันล้าน" ปี 37 ใช้เพียง"เงินร้อย"ก็พอ!

=======700=======

ภาพสีเพี้ยนเพราะพระองค์เล็ก ให้แสงสว่างมาก องค์จริงสวยงามไม่ผ่านการใช้ น่ารักสุดๆ

ตัวหนังสือ บึ้ก คมลึก ทั้งที่พื้นที่น้อยนิด เล็กดี รสโต หลักร้อย พุทธคุณ คูณพันล้าน ฝอยท่วมหลังช้างตัวจริงเสียงจริง !

 

บ่ายคล้อยเกือบบ่ายแก่ อากาศร้อนชวนแช่น้ำเล่น ไปเที่ยวรับลมชมวิว"ตะนาวศรี"เพลินกายซำบายใจดีกว่า

ว่าแล้วก็ขอเวลาจิ้มสักพัก เชิญจิบเครื่องดื่มเย็นๆรอไปก่อน ไม่ถึงชั่วโมงแม้ว ได้อ่านแน่

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถัำ'!!!
==============

อาจารย์เลิศเดินเข้ามาเมียงมองเปลแล้วอมยิ้มพูดกับเราสองคน เหมือนรู้ว่าสนทนาอะไรกัน...

"เปลดี..แต่ให้ดียิ่งกว่า..ถ้าไม่มีคนนอนนะน้องพราน"

จอมขมังเวทย์อารมณ์ผ่องใส เพราะอาถรรพ์ลึกลับเหลือเชื่อแก้ไขสำเร็จ ชวนผมคุยเรื่อยเปื่อย แต่แล้วคำพูดอีกประโยคทำผมสะดุ้งเหมือนโดนสว่านทะลวงสมอง

"เออ...ไอ้ลายตัวนี้แปลกแท้ มันควรชะตาขาดด้วยฝีมือน้องพรานไม่น่าเป็นน้องชาติ อาจารย์ว่าต้องมีกรรมบางอย่างผูกพันกันมายาวนาน น้องพรานว่าคิดถูกมั้ย ?"

ทั้งกึ่งคุยกึ่งถาม ส่งสติปัญญาผมเจิดจ้า คนที่ควรเฉลยคำตอบ "ลิขิตสวรรค์" ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่เอง...!

ก็อาจารย์เลิศมิใช่หรือ?...ผู้บอกวิธีให้ผมตัดคำสาบานยืดเยื้อข้ามภพชาติ ข้ามกาลเวลายาวนานนับพันปีกับนางถ้ำ แม้วิธีแก้ไม่ถูกเต็มร้อย แต่ก็ถือว่าเป็นคนเปิดประตูให้เห็นช่องทางแก้ปัญหา

เรื่องเจ้าป่าเกเรพฤติกรรมพิสดารนอกเหนือตำราตัวนี้ อาจารย์ก็พร่ำพูดทำนอง 'ลิขิตกรรม' หลายหนเหมือนไม่ตั้งใจ แต่ผมรู้อยู่แก่ใจ จอมขมังเวทย์คาดถูก เหนือกว่าการเดา!!!

จะเป็นไรไปเล่า หากผมจะฉายความลับ 'ลิขิตสวรรค์' กับอาจารย์เป็นคนที่ 2 แต่จะเป็นคนแรกนอกเหนือจากผมที่ได้รับรู้เรื่อง 'เทวทัณฑ์'...ด้วยประสบการณ์โชกโชน ฝีมือพลิกแพลงแก้ไขเรื่องลี้ลับ อันเป็นพรสวรรค์ของอาจารย์ที่ต้องยอมรับ อาจชี้ทางให้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ ย่อมเป็นได้

"อาจารย์เคยอาบน้ำในห้องน้ำแถวนี้มั้ยครับ?"

ผมเปลี่ยนเรื่องคุยให้งงเล่นเสียงั้น เพราะเห็นอาการเกาในร่มผ้ายึกยักเหมือนคนล้างเนื้อล้างตัวไม่สะอาด

"โฮ้ย...น้องพรานพูดอะไร ตอนนั้นจะไปอาบไกล ๆ ก็กลัวไอ้ลาย แค่ยืนในลำธารแถวนี้เอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวลวก ๆ แต่ละวันก็ดีถม นี่คันเกือบทั่วตัวเวลาเจอแดดตอนสาย ๆ"

ฟังจอมขมังเวทย์บ่นยืดยาว ผมก็อมยิ้มรีบสาธยาย จะพาไปอาบน้ำให้แก้ผ้าอาบอย่างสบายอุรา แถวนี้ปลอดภัยแล้วไม่ต้องกลัว ผมยืนยามให้ก็ยังได้

แค่นี้อาจารย์เลิศก็ตะครุบเหยื่อ รีบกระตุ้นไปกันเดี๋ยวนี้ จะช้าอยู่ไย ขอไปเอาชุดผลัดเปลี่ยนแค่นั้นแหละ จากนั้นไม่กี่นาทีถัดมา ผมก็นำจอมขมังเวทย์พบห้องน้ำ อดีตหอรักห้องสวาทกลางธารน้อยที่ชีวิตนี้ยากจักลืมเลือน!

ฝนหลงฤดูบันดาลน้ำธารน้อยจากน้ำตกผีสิงขึ้นสูงเทียมหน้าแข้ง ยิ่งในแอ่งที่อาบน้ำมีน้ำมากให้ยืนอาบ นั่งอาบ นอนอาบได้ทุกท่วงท่าอย่างชุ่มฉ่ำ สุขกายคิดไม่ถึงนี้ ทำผู้เฒ่าเริงสำราญราวกับเด็กได้ของเล่นถูกใจ กระโดดเล่นน้ำจ๋อมแจ๋ม ผมที่ยืนยามทำตัวคล้ายบอดี้การ์ดให้ ได้ยินถนัดหู อมยิ้มกับอีกมุมจอมขมังเวทย์ที่ไม่มีใครเคยเห็น

ในชุดเสื้อผ้าเอี่ยมอ่อง ผมเผ้าหวีเรียบแปล้ หน้าตาสะอาดหมดจด อาจารย์เดินลุยขึ้นฝั่งมานั่งข้างผมที่สูบบุหรี่สบายใจ มีไอ้ห้านัดเป็นเพื่อนพาดตักไม่ประมาท...

"ขอบใจน้องพราน เป็นการอาบน้ำที่มีความสุขที่สุด แต่ถามจริงเหอะ มีเรื่องอะไรอยากพูดกับ 'จารย์ตามลำพังหรือเปล่า...ว่ามาเลย ไม่ต้องปิดบัง ?"

พับผ่า...เสือไม่ทิ้งลายของแท้ ขิงแก่ย่อมเผ็ดร้อนกว่าขิงอ่อนนั้นของแน่...อาจารย์อ่านเจตนาผมออกตั้งแต่ทีแรก แต่ตะแกก็ตีลูกเซ่อเล่นตามน้ำ อาศัยอาบน้ำชื่นใจมียามชั้นดีเฝ้าแหนให้อีกต่างหาก

"แต่ปัญหาหัวใจ ไม่รับปรึกษานะ"!

ลูกเล่นดักคอล่วงหน้าด้วยใบหน้าอมยิ้มมีเลศนัยของอาจารย์ บอกความนัยถึงการล่วงรู้ทุกอย่าง จะพูดหรือไม่เท่านั้น ผมได้แต่หัวเราะน้ำเสียงขัดเขิน ยอมรับชั้นเชิงยังห่างขิงแก่หลายเท่าตัว

"มันมีปน ๆ กันอยู่ครับ...เรื่องมันเป็นอย่างนี้..."!

หัสนิยายดาวดึงส์ไตรตรึงษา ถูกผมร่ายตั้งแต่ศึกเทพอสูร จนถึงกระบวนเหล่าเทพ-มาร 2 ฝ่าย เจอ 'เทวทัณฑ์' กระทืบซ้ำด้วย "ลิขิตสวรรค์" ระหว่าง ผม, คุณชาติ, คุณนง และทุกตัวตนในกลุ่มศึกที่ไม่รู้เป็นใครบ้าง...

เอาแค่ปัญหา เรา 3 คนก็เป็นเรื่องยุ่งพอกับลิงแก้แห ไม่ต้องคุยถึงคนอื่น!

ผมเล่ากระชับได้ใจความ ไม่พรรณนาน้ำท่วมทุ่ง เอาแต่เนื้อไม่มีน้ำ ตลอดเวลาสั้น ๆ อาจารย์เลิศตั้งใจสดับไม่ขัดจังหวะ เมื่อจบความก็ตบเข่าตัวเองดังฉาด...

"คิดอะไรไม่ผิด ลางสังหรณ์กับญาณอาจารย์ใช้ได้ ไม่เหมือนกับพวกต้มตุ๋น 18 มงกุฏ อาศัยใช้หลักจิตวิทยาหลอกเอาตังค์ลูกค้า"

กึ่ง ๆ ยกยอชมตัวเองเล็กน้อย แต่ผมก็ยอมรับว่าจอมขมังเวทย์เป็นของแท้และพูดถูก เหมาะควรยิ่งแล้วที่ผมตัดสินใจเปิดอก!

------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

ชอบท่อนนี้จัง

 

วันที่ ๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันเสาร์ ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

หลวงพี่คงเจออพวกขี้โม้ต้มตุ๋นมาเยอะ ก็ยังดีถ้าเจอะพวกขายพระนักเล่านิทานต้มตุ๋นจะยิ่งกว่านี้ ไอ้ผีเปรตพวกนี้ ศักดิ์ศรีไม่มีหรอก บางคนเหมือนนิยายกำลังภายในจีน ที่เขียนไว้ว่า..."เพื่อเงิน ขายแม่มันได้มันก็ทำ"!

 

วันหยุดที่เส้นทางบุญเพื่อสั่งสมบารมีไปสู่นิพพานไม่เคยหยุด ผู้กระทำและร่วมอุโมทนาก็เพียรเดินตามหลังเส้นทางนี้ เพื่อเกาะชายผ้าเหลืองไปด้วย

 

ข้อคิดง่ายๆจาก
ลพ.ฤาษี วัดท่าซุง...

'ทาน'ทุ่มเท...ซวดเซซัง
ทำห่อนยั้ง....พังภิณฑ์ผล
หนทางทาน...ประมาณตน
ช่วยพอพ้น....มิจนใจ!

 

รูปถ่ายศาลาลอย ปี2512
หลวงพ่อพรหม วัดช่องแค
=============

แบบฉบับ"รูปถ่าย"อันลือลั่นสุดของ หลวงพ่อพรหม วัดช่องแค นครสวรรค์ ซึ่งจัดสร้างในปี 12 กว่า 50ปีมาแล้ว

คุณครูระเบียบ ได้จัดทำไว้ 4 ขนาด ให้หลวงพ่อปลุกเสกและแจกศิษยานุศิษย์และผู้ศรัทธามาร่วมบุญสร้างศาลาและแจกแม่ครัวกับแจกทาน

--แจกแม่ครัว ขนาดโปสการ์ด
--บูชาที่วัด ขนาด 1 นิ้ว
--บูชาที่วัดขนาด 1.5 นิ้ว เรียกกันในหมู่นักสะสมบูชาว่า "ไซส์ 2 นิ้ว"
--รูปแจกทาน "ครึ่งนิ้ว"

ทุกภาพหลังเรียบ แต่มีตรายางวัดให้ปั้มเมื่อรับรูปไป ใครจะปั้มก็ได้ตามสะดวก ไม่ปั้มก็ไม่เป็นไร ต่อมาเมื่อรูปนี้ได้รับความนิยมมาก กลายเป็นต้นแบบของรุ่นปี 14 การผลิตตรายางเพื่อปั้มหลังภาพแต่งนิยายแอบอ้างว่า "แจกกรรมการ" ซึ่งอันที่จริงเป็น "กรรมเกิน" ของไอ้พวกผีดิบ ห่ากินคน ก็หลอกลวงผู้คนได้พักใหญ่

ยันต์ตรายางจากท่าพระจันทร์ เฟื่องฟูและหลอกขายได้มาก แม้วันนี้ก็ยังทำงานได้ผล ถ้าคนซื้อเผลอหรือไม่ได้ศึกษา

การสะสมภาพถ่าย "หลวงพ่อพรหม "โดยเฉพาะรุ่น"ศาลาลอย" นี้จึงกลับมานิยม "ภาพหลังเรียบ" ขอให้ดูกระดาษในยุคปี 2512 ที่ไม่มีการผลิตอีกแล้วเป็น ก็ไม่โดนผีเล่นงาน อย่างมงายกับตรายางยันต์ ตราปั้มที่มือผีผลิตขึ้นมาใกล้เคียง

วันหยุดอากาศดี เปิดตู้นำภาพดี งดงามที่สุดเพราะเก็บสะสมตั้งแต่ไม่มีราคา ซีลรักษาอย่างเยี่ยม ที่สำคัญ "หลังเรียบ" ไม่มียันต์เก๊รกรุงรัง ตามสเป็คนักสะสมยุคใหม่ กระดาษยุคต้น ปรอทสวยงาม

ไซส์1.5 นิ้วที่เรียกขานในหมู่นักสะสมว่า ไซส์ 2 นิ้ว เป็นไซส์ยอดนิยม มีภาพเดียวไม่มีเป็นโหลเป็นลัง หมดแล้วก็หมดกัน เชิญร่วมบุญ...

=======4,500=======

ศาลาลอย สภาพเดิมสมบูรณ์เหมือนออกจากวัด 53 ปีที่แล้วยังไงก็ยังงั้น เพราะรักษาไว้ดีเยี่ยมกับการซีลเก็บภาพไม่โดนสัมผัส

หลังเรียบ ปรอทขาววาววับไม่รุงรังด้วยยันต์ย้อมแมว ขอรับกับมือหลวงพ่อและผ่านเสกด้วยบุญบารมี อิทธิวิธีอันศักดิ์สิทธิ์ที่สุดไม่เป็นรองใครของ "หลวงพ่อพรหม"ก็เพียงพอแล้ว!

ไซส์ นิ้วครึ่งที่นักสะสมนิยมที่สุด พอดีเลี่ยม พอดีบูชา ไม่เล็กไป ไม่ใหญ่เกิน เป็นต้นแบบของภาพยอดฮิตปี 14อีกด้วย

 

ขอรับไว้บูชาครับท่านพี่