โชคเหนือเมฆ-กำไลเหนือดวง- มูลนิธิเทียนฟ้า 2497 - วัตถุมงคล หลวงปู่พิศดู-ครูบากฤษดา

สวัสดียามดึกครับป๋า

 

#กายนคร..(กาย-ยะ-นะ-คอน)
หลวงปู่พิศดูเคยกล่าวไว้ว่า " กายนคร " เป็นนครไม่ใหญ่ แต่ก็ไม่เล็ก มีพื้นที่หนาคืบ กว้างศอก ยาววา (นั่นก็คือร่างกายเรานี้เอง..)
เวลาใดที่หลวงปู่ท่านผจญกับโรคาพาธ ท่านจะใช้ขันติ(ความอดทน) กำหนดจิตแยกธาตุ แยกขันธ์ และเพ่งดูความเป็นไปของกระบวนการร่างกาย หากช่วงนั้นมีญาติโยมมาหา ท่านก็สามารถสงเคราะห์เขาได้เป็นปกติ โดยจะไม่แสดงอาการเจ็บป่วยให้เห็นเลย ดูภายนอกเหมือนคนปกติ (นอกเสียจากแพทย์หรือลูกศิษย์ที่ถวายการดูแลท่านอย่างใกล้ชิดจึงจะทราบได้) หลวงปู่จึงนับว่าเป็นพระผู้ทรงไว้ซึ่งมหาสติ และมีขันติบารมี เป็นตบะอันสูงยิ่งทีเดียว..
ท่านเคยเล่าเอาไว้อย่างน่าสนุกว่า เมื่อยามว่างจากรับแขกแล้ว โดยเฉพาะเวลาท่านพักผ่อนในยามค่ำคืน บางครั้งท่านก็คิดๆอยากจะรู้ว่าที่มีอาการเจ็บป่วยอย่างนั้นอย่างนี้ มีอะไรเป็นสาเหตุ ท่านก็จะเข้าสมาธิขั้นสูง แล้วกำหนดจิต ย่อขนาดกายทิพย์ให้มีขนาดเล็กระดับเดียวกับอณู แล้วท่องเที่ยวไปในกายนคร เพื่อไปนั่นดูนี่ ไปเพ่งดูรังของโรคบ้าง เข้าไปตามอวัยวะ เส้นเลือดน้อยใหญ่ ไหลทะลุไปตรงนั้นตรงนี้บ้าง จนเป็นที่พอใจ เรียกได้ว่าขันธ์ 5 ร่างกายนี้ ท่านพิจารณาจนทะลุปรุโปร่งหมดแล้ว ท่านชอบพูดเป็นโศลกธรรมสั้นๆไว้ว่า..
" ท่องเที่ยวไปในกายนคร ประกอบด้วยเมตตา.."
จิตของพระอริยเจ้าเป็นอะไรที่มหัศจรรย์มากๆ เกินกว่าเราจะไปคิดหรือเข้าใจ(อจินไตย) ยิ่งพระที่ท่านทรงคุณธรรมมีความรู้ระดับพิเศษ เหนือโลก เหนือธาตุ เหนือขันธ์ อย่างองค์หลวงปู่พิศดู ท่านย่อมทรงญาณความรู้ ความสามารถครอบครบทุกอย่างโดยพิสดาร และมีจิตเมตตาอันหาประมาณมิได้ แม้แต่การท่องเที่ยวไปในกายนครตามที่ท่านบอก ก็ยังประกอบด้วยเมตตา คือเมตตาต่อตนเอง และผู้อื่นที่อาศัยอยู่ในกายนครเดียวกันกับท่าน..
Sira Pop

 

สวัสดียามดึกครับป๋า

 

สวัสดียามเที่ยงครับป๋า

 

"ฝนตกไม่เปียก."
เรื่องมีอยู่ว่า สมัยที่องค์หลวงปู่พิศดูยังจำพรรษาอยู่วัดทรายงาม ราวปี พ.ศ.2506 ท่านได้เคยแสดงอิทธิฤทธิ์อภิญญาให้คนที่มาวัดได้เห็น
โดยในวันนั้นหลังจากหลวงปู่ท่านกลับจากบิณฑบาตร ท่านได้หามุมสงบนั่งฉันข้าวแต่ตามลำพัง สักพักจู่ๆก็มีฝนตกลงมาอย่างหนัก ชาวบ้านบางคนที่เห็นตะโกนเรียกให้ท่านเข้ามาฉันข้าวในศาลา แต่เหมือนท่านจะไม่ได้ยิน พอฝนหยุดตกท่านก็ลุกเดินกลับมาที่กุฏิ โดยผ่านศาลา ปรากฏว่าจีวรและเนื้อตัวของท่านนั้นไม่ได้เปียกฝนเลยแม้แต่น้อย ผู้ที่เห็นเหตุการณ์วันนั้นมีด้วยกันหลายคน
บางครั้งก็มีคนเคยเห็นว่าหลวงปู่เดินตากฝนที่ตกหนัก แต่พอท่านเดินเข้ามาในอาคารปรากฏว่าจีวรท่านไม่มีร่องรอยเปียกฝนเลย..
ชาวบ้านสมัยนั้นได้เล่าลือกันปากต่อปาก จนชาวบ้านแถบวัดทรายงาม และชาวบ้านใกล้เคียงทุกคนต่างศรัทธาท่านอย่างมาก
แต่จริตหลวงปู่ท่านชอบปลีกวิเวก เพื่อพัฒนาจิต จึงมักออกธุดงค์ไปตามป่าเขา ถิ่นถ้ำ แดนลี้ลับสถานที่ต่างๆ นานๆจึงกลับมาที..
แม้ทุกวันนี้เรื่องราวขององค์หลวงปู่พิศดู คนแถววัดทรายงาม หรือชาวบ้านหนองบัว ก็ยังโจษขานกันไม่รู้สิ้น ถึงบารมีธรรม และอภินิหารของท่าน เรียกได้ว่าลูกศิษย์ยุคต้นๆก็ได้เกิดขึ้นที่นั่น และได้เพิ่มจำนวนมากขึ้น จนมาถึงทุกวันนี้ไม่มีใครที่ไม่รู้จักหลวงปู่พิศดู..
(ข้อมูลคุณสิรภพ)

 

สวัสดียามดึกครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

ed754614916th จรเข้บัว

 

สวัสดียามเย็นครับป๋า

 

สวัสดียามค่ำครับป๋า

 

สวัสดียามบ่ายครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

ed702054685th ราชดำเนิน

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

"กราบเรากราบที่ไหนก็ได้ แค่คิดถึงก็พอ_ _ เรารู้"

 

สวัสดียามสายครับป๋า