มาเตรียมตัวตายกันเถอะ

เรามาคุยกันเล่นๆนะครับ
ถ้าคุณรู้ล่วงหน้าว่าคุณ จะตายภายในหนึ่งนาทีข้างหน้า เวลาคุณเหลือน้อยเต็มทีแล้ว และ นับถอยหลังอยู่ ความรู้สึกบอกคุณว่าคราวนี้ เอาจริงนะ ไม่ใช่เล่นๆ คุณมีสิทธิวูบไปได้ทุกขณะจิต

ผมสวดขอขมาพระรัตนตรัย นึกถึงบุ_ที่ทำมาแล้วแผ่เมตตา อย่างรวดเร็วได้แค่ไหนแค่นั้น จากนั้นหายใจ เข้าพุทธ หายใจออก โธ แถมยังต้องต่อสู้กับความกลัวอีก
เห็นได้ชัดว่า เตรียมตัวไม่พร้อมเลย สมาธิไม่มีในการภาวนา ในลมหายใจสุดท้าย
โชคดีที่นี่เป็นเหตุการณ์ที่ผมเจอในการรับการรักษาตัวในโรงพยาบาล วูบสุดท้ายเมื่อหมอให้ยา ผมเหลือเวลาแค่ประมาณ นาทีเดียวก่อนไม่รู้สึกตัว

แล้วคุณๆละครับ เตรียมตัวแล้วหรือยัง

 

ตอบเล่นๆ

ม่ายอาวๆ ยังไม่อยากตาย (b-no) เพิ่งเป็นสมาชิกที่นี่ได้วันเดียวเองอ่ะ

 

ลองคิดดูสิครับ
นึกถึงอะไรก่อน มีหลายคำตอบที่เป็นไปได้นะ แล้วแต่ความจำเป็นของแต่ละคน
ถ้าเวลานั้นมาแบบกระทันหัน เราจะได้เตรียมใจไว้ก่อนไง

 

ขอเป็น ชอยส์ ให้เลือกได้ไหม?

ไม่มีไอเดียจริงๆค่ะ
(เป็นไปได้ไหม สาเหตุอาจมาจากเป็นคนไม่กลัวความตาย!)

 

ก็คงไปบอก target .... น้อง ... พี่รักน้องนะ (kiss)

 

Re: ขอเป็น ชอยส์ ให้เลือกได้ไหม?

1. อะไรที่คุณยังทำไม่เสร็จ และ ตัดทิ้ง หรือ ให้คนอื่นทำแทนไม่ได้
2. จิตก่อน ออกจากร่าง เป็นจิตที่เป็นกุศล หรือ อกุศล
กุศล ขึ้น สวรรค์ ก่อน กรรมชั่วรอไป รอนานแค่ไหนอีกเรื่องหนึ่ง
อกุศล ลง นรก ก่อน กรรมดีรอไป รอนานแค่ไหนอีกเรื่องหนึ่ง

คุณทำใจแบบไหนได้ ครับ

3. บอกทุกคนว่าคุณเขียนข้อความสั่งเสีย ไว้แล้วเก็บอยู่ที่......

multiple choices แบบคร่าวๆครับ คุณ หรือ ท่านอื่นอาจมี idea ดี กว่านี้นะครับ

 

เอางี้ละกัน

ข้อ หนึ่ง ไม่ทำ ไม่คิด
ข้อ สอง ไม่คิด
ขอ สาม ไม่ทำ

คิดได้แล้วว่า....(แบบกว้างๆนะคะ):
หากต้องไปเกิดอีก ขอให้ได้เป็นนายก เป็นผู้มีคุณธรรม รู้ผิดรู้ชอบ เพื่อช่วยเหลือประเทศชาติให้พ้นภัยพิบัติทั้งปวง

ไหนว่าถามเล่นๆ!
ท่าทางจะถามจริงๆนี่นา :boo:

 

ถ้าคุณเชื่อเรื่องชีวิตหลังความตาย คุณอาจจะเริ่มคิด (เผื่อๆไว้ไง กั๊บ)
ถ้าคุณไม่เชื่อ และ คุณมีห่วง กับคนข้างหลัง คุณอาจจะเริ่มคิด (เอาไงดี ฟะ)
ถ้าคุณไม่เชื่อ และ ไม่มีห่วง กับคนข้างหลัง คุณ just take it easy จ้า..
ขอบคุณที่ตอบมา กั๊บ
(||)

 

ล.ป. (ลืมไป)
อยากเป็นนายก ต้องทำบุ_อะไร ถ้ารู้บอกกันมั่ง จิ

 

ตอบคุณ นาโนโพรบ

ไว้ถามทั่นนายก แล้วจะมาบอกนะก๊ะ :d

 

ทำอะไร?

ไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะตลอดเวลาทุกลมหายใจเข้า-ออก เราได้ตาย-เกิดวันๆไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้งแล้ว การฝึกให้จิตมีสติอยู่ตลอดเวลาย่อมจะทำให้จิตมั่นคงไม่สั่นไหวหรือแปรเปลี่ยนไปตามสภาวการณ์รอบข้างที่เข้ามากระทบ ด้วยเหตุสมมติดังที่กล่าวถ้าควบคุมจิตได้ทุกสิ่งจะเป็นไปเอง ดังพุทธพจน์ที่ว่า "จิตตัง ทันตัง สุขาวะหัง" แปลว่า " จิตที่ฝึกดีแล้วย่อมมีสุข"

 

ตอนนี้ก็เตรียมตายอยู่บ้าง บางทีก็เผลอไปบ้าง ยิ่งตอนที่ป่วยนี่ก็ได้กับตัวเลย เพราะตอนนั้นรู้จักความตาย และรู้ว่านาทีแห่งชีวิตมันเป็นอย่างนี้เอง ใจมันมีแต่ห่วง ๆ ห่วงแม่กับพ่อตอนที่ท่านมาประคองและหอมลงที่หน้าผาก ท่านร้องไห้ ใจเราสงสารที่ท่านเสียใจว่าเรากำลังจะตาย เข้าใจความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่มาก ปกติเราเองพบกับท่านอยู่กับท่านทุกวันเราไม่รู้หรอก แต่วันนั้นเป็นวันที่พ่อ-แม่แสดงออกและรับรู้ได้ว่าท่านรักเรามาก กลับมาย้อนอีกทีที่เรายังรอดมาได้ไม่งั้นวันนั้นหากต้องเสียชีวิตไปจริง ๆ คงไม่เป็นสุขแน่ หรือมีทุกขติเป็นที่ไป ตอนนี้จึงหัดปรับใจ เช่นเวลาเรานอนก็จะนึกถึงบุญที่ทำมา เวลาป่วยก็คิดว่าเป็นเรื่องสังขาร ไม่ไปยึดเหนี่ยวมัน นอนหลับในสมาธิไปเลย คิด ภาวนาจนหลับ นึกถึงพระ และบุญตลอด แม้จะนั่งรถเดินทางไปไหนก็จะนึกคิดแต่สิ่งที่ดี มีสติตลอด..