โรคภัยไข้เจ็บ อันเกิดจากการนั่งสมาธิ / การฝึกจิต / การฝึกพลัง

ขบวนท่าทีร่ายเป็นอักษรก่อนหน้านี้ ที่ปรากฎ แสดง "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" แล้วทั้งหมด
แต่สุดท้ายไยกลับไปใช้ขบวนท่าเดิม

ตัดไม่ขาดหรือ

 

โอ้พระแม่เจ้า...
ข้อความสีแดงนั้น ท่านหมายถึงสิ่งใด

ข้าน้อยเขลานัก
เป็นสิ่งที่แสดง "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนหรือ"

 

.....โรคภัยไข้เจ็บอันเกิดจากการนั่งสมาธิ...

อนุโมทนากับทุกท่าน ที่ ร่วมแสดงความคิดเห็นโดยเฉพาะกับ คุณ โอม ....ถ้าจะให้ดี ก็เปิดการสอนผ่านกระทู้นี้ไปเลยหาก ทำได้...เพราะ เป็นประโยชน์สำหรับทุกท่าน จะได้ศึกษาและทำความรู้จักกัน เป็นสหายในทางธรรมต่อกัน...ผมก็สนใจที่จะเรียน แต่ ไม่มีเวลาพอที่จะไปเรียน ที่ นอกบ้าน ...ได้แต่เฝ้าหน้าจอ....

....ทุกวันนี้..ผม ทราบด้วยตนเองและ จากตำราต่างๆว่า มีจักร อยู่หลายแห่งในร่างกาย แต่ที่ใช้ ประจำ คือ ตรงกลางกระหม่อม ใช้รับพลังเพื่อให้เกิดปัญญาโดยไม่ต้องเข้าสมาธิในชั้นลึกๆ....และพลังเช่นที่ว่า...น่าจะ มาจากแหล่งเดียวกับที่ท่านศรีมาตาจี กล่าวไว้..แต่ผมไม่บอกหรอกนะว่า พลังนี้ ชื่อว่าอะไร ...ลักษณะเป็นพลังสีทอง ธาตุไฟ หมุนวนเป็นวงกลม..ใช้ครอบคลุมตนเอง และบางทีก็ผ่านเข้าออกทางตรงกลางกระหม่อม...

....โรคที่เกิดจากสมาธิ...ที่อันตรายที่สุด เฉพาะสำหรับผม นอกจากโรคหลงผิดและขี้เกียจ แล้ว ก็น่าจะเป็นตามที่ท่านทั้งหลายประสบมา คือ โรคความร้อนในร่างกายที่สูงมากๆ เพราะผมเดินพลังในร่างกายไม่เป็น...เลยคิดแบบง่ายๆ แบบคนขี้เกียจ..เอาพลังนี้มาวนรอบๆตัวเอง...ร้อนสุดๆไปเลย....ต้องเปลี่ยนสีของพลังงานเป็นสีใสเหมือนแก้วแกมทอง..หรือทำให้เป็นเพชรไปเลย เดาว่าน่าจะเป็นธาตุลม และ น้ำ ตามลำดับ ก็สงบเย็น ขึ้น เอ้อ..ค่อยยังชั่วหน่อย....

...อย่าจริงจังมากนะครับ คิดเสียว่า อ่านนิยายก็แล้วกัน....เคยศึกษาวิธีเดินพลังมาบ้างเหมือนกัน แต่ ทำได้ไม่ดี....ไม่ทราบเป็นเพราะเหตุไร...ตอนหลังนี้ ความขี้เกียจกำเริบขนาด...เลยหาวิธีฝึกใหม่...เอาแบบไม่ต้องใช้พลังวนๆแบบนี้..เพราะเสียเวลา...เอาแบบคิดถึงปุ๊ป ก็ได้คำตอบเลย...แต่..ยังไปไม่ ถึงใหน....อยากจริงๆแฮะ.....ว่าที่จริงแล้ว ความขี้เกียจ ก็เป็นคุณตรงที่ทำให้เราหาวิธีลัด และสั้นที่สุด ในการทำงานนี่เอง....

 

ขอเวลาทดลอง เรื่องของพี่ก่อนนะครับ พี่OLDMAN"""

 

ในอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ สันโดษ มีความรู้เพิ่มมากมาย เป็นครูที่เยี่ยม
ข้อความที่เขียนไว้ทั้งหมด สอนผู้คนให้เดินถูกทางได้มาก
บุญอันเกิดจากการแสดงธรรม มากมายนัก

เพียงละมานะไม่ลง ถึงกับทำลายบุญที่ตนเองเพียรสร้างในพริบตา
เสียดายนัก กับบุญที่สละทิ้ง

หากไม่ร้องขอให้หมอรักษาใจ(จิต+เจสิก) คงไม่แตะต้องแล้ว
ยังมียาต้องกินอีก หลายขนาน จะกลับมากินหรือไม่

 

เฮ้อๆ ไม่พูดด้วยล่ะ ไม่ใช่อย่างนั้น ปลาหมายถึง

อย่าไปอยากนั่งเพื่อที่จะนั่งให้มันนิ่ง T^T ไม่ใช่ว่านิ่งแล้วไม่ดี

ปลามิขอตอบกระทู้นี้แล้วนะ ถ้าจะเถียงอะไรไปถามในบ้านเอาเอง

เพราะจะเหลืองเนื้อที่ของพี่ๆคนอื่นเค้าปล่าวๆ เราไม่ใช่ผู้รู้ ไม่ใช่คนเก่ง ขอนั่งศึกษาอยู่ในมุมเงียบๆดีกว่าค่ะ *-* เดี๋ยวพูดๆไปจะผิดเพี้ยนเดี่ยวกลายเป็นเรื่งใหญ่เข้าไปอีก

 

<TABLE class=tborder id=post1571871 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1 id=td_post_1571871 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">ช่วงเวลาที่จิตย้ายที่ รู้ตัวหรือไม่ ย้ายทำไม มีช่วงเวลาที่หายไปใช่หรือไม่
คุณลองหาช่วงเวลาที่หายไปให้เจอ

+++ช่วงที่จิตย้ายที่ ถ้าในขณะที่ปฏิบัติ ถ้ามีคิดหนอ จะปักจิตที่ลิ้นปี่ พอมันหยุดคิด บริกรรมรู้หนอ หรือบางที ยังไม่จบคำบริกรรมดี ก็จะมีอาการแทรกเข้ามา อย่างปวดแทรกเข้ามา บริกรรมปวดหนอต่อทันที ให้ทันกับปัจจุบันขณะ

ถ้าถามว่ามีช่วงเวลาที่หายไปหรือไม่ มีค่ะ มันดับไปต่อหน้าต่อตา คือขณะที่บริกรรมยัง ไม่สุดดี ยกตัวอย่าง บริกรรมยุบ แต่ยังไม่ลงหนอ มันก็จะสะดุดเหมือนหนังขาด

-ให้หาช่วงที่หายไปให้เจอ

+++ในขณะที่จุกและเจ็บที่หน้าอกอยู่นั้น บริกรรมได้แต่รู้หนอ หายใจถี่เร็ว จากนั้นขยับตัว เริ่มใหม่ หายใจยาว ๆ รับรู้แต่ที่ลิ้นปี่ บริกรรมรู้หนอ จากนั้นมารู้สึกอีกที คือเสียววาบ กระจายไปทั่วตัว ที่เห็นคือแสงสีขาว ไม่มีรูปลักษณ์ ไร้ขอบเขต กว้างกระจาย โปร่ง โล่ง ว่าง บริกรรมรู้หนอปกติค่ะ

-ถามอีก เวลาคุณกินน้ำ คุณก็กำหนดกินหนอๆ จิตอยู่ที่ใด

++ดื่มหนอ น้ำยังอยู่ที่ลิ้น

-ระหว่างการเคลื่อนไหวเอาแก้วมาจรดปากจิตอยู่ที่ใด

++ระหว่างที่ถือแก้วอยู่นั้น บริกรรม มาหนอ ปักจิตอยู่ที่มือที่ถือแก้วน้ำค่ะ

-แก้วกระทบปากจิตอยู่ที่ใด

+++แก้วกระทบปาก ปักจิตที่ริมฝีปาก จรดปากหนอ

-กลืนน้ำจิตอยู่ที่ใด

+++กลืนน้ำหนอ ปักจิตช่วงคอที่สัมผัสน้ำที่กลืนลงไปค่ะ (ที่ต้องให้รู้สัมผัส เพราะจะได้รู้การ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปของรูปนาม)

-และเมื่อขบวนกาจบลงจิตอยู่ที่ใด

+++เมื่อจบขบวนการ สิ่งใดที่กระทำต่อเป็นปัจจุบัน บริกรรมตามทันที ที่รู้ตัว จับได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ได้ละเอียดบ้าง ไม่ละเอียดบ้างค่ะ

ด้วยความเคารพ
<!-- / message --></TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("1571871")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right><!-- controls --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

คุณ kuro122

๑. เวลาฝึกสมาธิ ผู้สอนสอนให้ทำใจนิ่งๆ เฝ้าฐานที่มั่น(ที่ตั้งของจิต)ให้ดี
ถ้าเผลอแวบไปให้ดึงกลับมาที่เดิม

๒. แต่ที่คุณ kuro122 ตอบมาทั้งหมด มันคืออะไร ไยจิตต้องเคลื่อนไหวจากที่ไปอีกที่ตลอดเวลา มันผิดไปจากที่ครูสอนหรือไม่ ฝึกผิดหรือเปล่า

คำตอบ มันถูกทั้งสองข้อ ภาวะทั้งสองต่างกัน
สภาวะที่ ๑. เป็นการฝึกสมถะฯ "นิ่งในนิ่ง" (เสมือนการเก็บน้ำเข้าเขื่อน)
สภาวะที่ ๒. เป็นการฝึกสติรู้บนความเคลื่อนไหว หรือ "นิ่งบนความเคลื่อนไหว" ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการฝึกพลังในสายพุทธ ที่ซ่อนอยู่ เป็นการผันน้ำในเขื่อนไปใช้งาน
ยังมีอีกสภาวะหนึ่งที่ยังไม่แสดงไว้
เป็นสภาวะที่ ๓. "เคลื่อนไหวในความนิ่ง" คื่อ จิตเคลื่อนไหวในความนิ่งแห่งสมถะ ซึ่งก็คือการ "วิปัสสนา" นั้นเอง

เราจะพูดถึงสองสภาวะแรกก่อน
ในสภาวะแรก เป็นการเก็บน้ำเข้าเขื่อน เมื่อจิตนิ่ง พลังจะถูกสะสมมากขึ้นมากขึ้น ณ จุดที่ตั้งจิตไว้ (ในสายของวัดอัมพวัล อยู่ที่สดือ)
เมื่อจิตนิ่งแล้ว พลังจะสะสมมากขึ้นมากขึ้น
ให้บังเอิญ(จะด้วยเหตุใดก็แล้วแต่) มีการย้ายจิตจาก สดือ ไปที่ลิ้นปี่ อันเป็นจุดศูนย์รวมประสาทในกาย
การย้ายจากสดือไปลิ้นปีช่วงนี้ คือสิ่งที่ถามถึง มันเป็นช่วงเวลาที่ขาดหาย เกิดขึ้นได้อย่าไร (ความจริงมันเร็วมาก ท่านแนะนำให้ฉายหนังช้าสโลโมชั่นดู)

พลังที่สะสมจำนวนมากที่สดือ ก็จะหลังไหลไปที่ลิ้นปี่ และเริ่มสะสมเพิ่มมากขึ้นอีก
เมื่อจุดศูนย์รวมประสาทในกายถูกอัดด้วยพลังมหาศาล ไม่ปวดแทบขาดใจให้รู้ไป
ยิ่งกำหนด ก็ยิ่งปวด จนจุดนี้ระเบิด(ความจริงจุดนี้เป็นประตูลมจุดหนึ่ง)
ประตูลมถูกดันด้วบพลังจนเกินจุดวิกฤต ก็จะเปิดปลดปล่อยพลังปราณให้วิ่งไป ความปวดก็คลายลง
แต่น่าเสียดาย ปราณวิ่งสะเปสะปะไร้จุดหมาย ด้วยไร้เจสิกควบคุม
จึงซ่านออกแล้วหายไป

จะเห็นได้ว่าช่วงที่ปวด ถ้าสามารถย้ายฐานของจิตไปที่อื่น และกำหนดให้ปราณไหลเปลี่ยนที่ไปที่อื่น อาการปวดก็จะค่อยๆลดลง

และนี่คือที่มาของการเดินลมปราณ เพื่อกระจายปราณให้สมดุลย์ทั่วร่าง

ส่วนในกรณีที่ ๒.
เวลาคุณกินน้ำ มีการกำหนด จิตเคลื่อนที่ไป พร้อมการเคลื่อนไหวของแขน นั่นคือ สติปัฏฐานสี่ ในข้อ กายานุสติกรรมฐาน
คุณลองกำหนดให้จิตเคลื่อนไหวทั่วกายเล่นๆดู พร้อมกับการเคลื่อนไหวร่างกายในท่าต่างๆดั่งคนบิดขี้เกียด การกำหนดเหมือนกับที่คุณกำลังกินน้ำ
พร้อมกำหนดลมหายใจ(อาณาปราณสติ) เข้าประกอบการเคลื่นไหว
สิ่งที่คุณได้ คือสิ่งที่ผมพูดถึง ฤๅษีลีลา ในต้นๆกระทู้ (วิชาเปลี่ยนเส้นเอ็นและไขกระดูก- ดูโพสเก่าประกอบด้วย)

มันสามารถรักษาโรคภัยได้มากมาย

ส่วนในกรณีที่ ๓. ลองศึกษาดูจากกระทู้นี้http://palungjit.org/showthread.php?p=974359

 

ขอบคุณค่ะ อ.สุวิ มากนะคะ หายข้อสงสัยและพอทราบวิธีแก้แล้วค่ะ จะไปลองปรับดูใหม่ค่ะ

๑. เวลาฝึกสมาธิ ผู้สอนสอนให้ทำใจนิ่งๆ เฝ้าฐานที่มั่น(ที่ตั้งของจิต)ให้ดี
ถ้าเผลอแวบไปให้ดึงกลับมาที่เดิม

๒. แต่ที่คุณ kuro122 ตอบมาทั้งหมด มันคืออะไร ไยจิตต้องเคลื่อนไหวจากที่ไปอีกที่ตลอดเวลา มันผิดไปจากที่ครูสอนหรือไม่ ฝึกผิดหรือเปล่า

++คืออาจารย์ที่สอน บอกว่าอย่าเพิ่งเอาความสงบ พอสติดี ความสงบจะมาเอง เพราะเป็นคนฟุ้งซ่าน คิดนู่นนี่อยู่ตลอดเวลา อาจารย์เลยแนะนำให้ บริกรรมทันกับปัจจุบันธรรม

-ให้บังเอิญ(จะด้วยเหตุใดก็แล้วแต่) มีการย้ายจิตจาก สดือ ไปที่ลิ้นปี่ อันเป็นจุดศูนย์รวมประสาทในกาย
การย้ายจากสดือไปลิ้นปีช่วงนี้ คือสิ่งที่ถามถึง มันเป็นช่วงเวลาที่ขาดหาย เกิดขึ้นได้อย่าไร (ความจริงมันเร็วมาก ท่านแนะนำให้ฉายหนังช้าสโลโมชั่นดู)

+++อันนี้นึกว่าถามถึงอาการดับน่ะค่ะ เพราะถ้าจะให้มันเกิดอาการดับจะต้องอธิษฐานน่ะค่ะ

ด้วยความเคารพ

 

ผมมันคนชอบลองของ จนถูกเหล่ามหาเทพ กล่าหาว่า คิดเทียบรุ่น

งานนี้ก็ต้องลอง ก่อนอื่นต้องมีการเตรียมตัว
ข้อแรก ต้องวิ่งไปหาซื้อยาเขียวก่อน
แต่ดันไปได้ยาเขียวตราใบโพธิ์
ต้องเอาไปเปลี่ยน เสียเวลาไปวันหนึ่งฟรีๆ

 

คุณ วิษณุ คุณ มังกรฯ หายไปใหนแล้ว

เมื่อวานช่วงหัวค่ำเกิดเรื่อโกลาหลในโรงพยาบาลของสุวิ
ประมาทไปหน่อย ให้ยาคนไข้กินเร็วเกินไป
ใจแลยแตก(จิต+เจสิก) หอบผ้าหอบผ่อนหนีออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว

ทำไงดี เวลารักษาคนไข้แล้วต้องรายงานผู้กำกับใหญ่เบื้องบน(Production)
งานนี้ถ้าสะสางไม่ได้ รายงานขึ้นไปโดนด่าแน่ๆ แถมยังสอบตกอีกด้วย
สาธุ อย่าถูกลดชั้นเลย
เฮ้อ..... ตูละกลุ้ม

 

มาแล้วครับ
เห็นที่คุยกันแล้วก็คิดอีกอย่านึงนะครับ
คือผมไม่ค่อยชอบทำสมาธิแบบตลอดเวลารู้จิตตลอดเวลา คือจะทำให้ติดญาน แล้วดูเหมือนคนหลุดๆ นะครับถ้าเปรียบเหมือนหนังจีนก็พวกบ้าฝึกวิทยายุทรนะครับเดินลมปรานตลอด เดินสายกลางไม่ดีกว่าหรือครับ เป็นความคิดเห็นสวนตัวนะครับ

 

คุณ Visnu

แบบที่ว่าไว้ก็ดีเนาะ ได้ใช้ชีวิตตามสบายบ้าง

แต่ท้ายสุด มันต้องทรงสติตลอดเวลา
แต่ทำตัวกลมกลืนแบบชาวบ้านนะ

ว่าแต่ไอ้ตัวที่ร้อนฉ่า นะหายยัง
ทำวิธีใหน แจ้งให้ชาวบ้านรู้บ้างเป็นวิทยาทาน

 

ใช้วิธีอาบน้ำทิพย์ครับ ก็ดีขึ้นครับ ส่วนวิธีเป็นอย่างไรเห็นอาจารย์เคยสอนแล้วครับ

 

เข้ามาไม่ทันอ่ะครับ..จารย์ เลยไม่รู้ไม่เห็น อิอิ ก็คงดีไปอีกแบบ

ยาเขียวตราใบโพธิ์ ใส่ในซองกระดาษครับจารย์ ส่วนรูปที่โพสต์ไว้

ต้องถามหาหลายร้านถึงจะได้ครับ เก็บรักษาคุณภาพยาได้ดีกว่า


เรื่องอาบน้ำแข็งของคุณโอม ผมลองมาหลายแล้วครับ หนุกดีครับ

อาจารย์อย่าลืมนะครับ ตักน้ำใส่ภาชนะ 7 ขัน แล้วเติมน้ำแข็ง

สัก 2 ยูนิต กะให้เย็นที่สุด ถ่างขากว้างเล็กน้อย แต่ต้องระวังเรื่อง

จู๋หดด้วยครับ ราดเลยครับจาร์ย ถ้ารู้สึกความเย็นขึ้นหัว แหงนหน้า

และตามองสูง ขบฟันเบา ๆ ทำเป็นระยะ ๆ ครับ

 

ปุจฉาต่อครับ...

ภาพที่มีลักษณะคล้ายเวลาเขาฉายสไลด์ ซึ่งวิ่งขึ้นมาทีละภาพ ๆ อย่างเช่นวันนี้

มีภาพองค์พระพิฆเนศ และอื่น ๆ วิ่งขึ้นมาให้เห็น บางทีก็แปลกดี แต่พอหลายภาพ

เข้า รู้สึกจิตจะตก เพราะไปมองว่าภาพอะไร งัยต่อหว่า.........คือถ้าเรารำคาญ ใช้

วิธีไหนครับ ภาพถึงไม่มา

 

ดูสไล้ด์ ดู ทีวี ก็ไอ้คล้ายๆกันนะ
สไล้ด์เป็นภาพนิ่ง
ไอ้ทีวีเป็นภาพเคลือนไหวนะ

เวลาดู สไล้ด์ ดู ทีวี นะ ไม่อยากดู ก็ปิดทิ้งซิ ไม่น่าถาม

เวลาดูนะ ไอ้ ทีวีนี่มันมีหลายช่องนะ ขอเปลี่ยนช่องดูง่ายๆ
ส่วนไอ้สไล้ด์นะต้องขอเปลี่ยนเรื่อง

น่าแปลกอีกอย่างนะ ทั้งไอ้ทีวี ทั้งไอ้สไล้ด์นะ มันทำภาพสโลโมชั่นได้
แถมขอเปลี่ยนมุมมองได้อีกซะด้วย
แถมฉานภาพเดินหน้าถอยหลังได้ซะด้วย
อ้อ..เสียงในฟีมล์ซะด้วย

เวลาจะดู นะ จะเปลี่ยนช่องเปลี่ยนเรือง หรือ อะไรก็แล้วแต่นะ มันมีโปรแกรมการใช้งานนะ
ต้องศึกษาวิธีการนะ
อ.สามตา ใช้ ปิดจิ ปิดวิ ; กับ เปิดจิ เปิดวิ นะ ใช้เป็นโคดลับในการปิดเปิด

ส่วนของหมอสุวิใช้ จิ เจ นะ (มาจาก จิ เจ รู นิ) ใช้ทุกฟังชั่น คำสั่ง
ใช้ไปใช้มา ไอ้ จิ กะ ไอ้ เจ มันหายไป เหลือ ปิด กะ เปิด เปลี่ยน หมุน ฯลฯ ว่าไปตามเรื่องนะ คือว่ามันตามใจฉันนะ

การใช้นี่มันต้องหมั่นฝึกนะ ทำใจนิ่งๆกลวงๆนะ ไม่คิดไม่นึกนะ แล้วสั่งมันลูกเดียว
เดียวมันก็ตามใจเราเอง

 

ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...แหม! คุณโอม ผมจะไปรู้ได้ไงว่าหลักสูตรจริงอาบ 10 ขัน

ถ้างั้น! อาจารย์SUWI ก็อาการหนัก 5555555555 เพราะกว่าจะครบ

10 ขัน อิอิ อ่ะก๊าก..ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แค่คิดก็สยึ๋มกึ๋ย!

 

ขอบพระคุณอย่างสูงครับจารย์ ที่นำเคล็ดเด็ด ๆ มาฝาก ตัวผมเองก็ได้แต่

แอบถามน้องบาสมั่ง แล้วไปตะล่อมท่านคุรุชยา คนละนิดละหน่อย เอ! จารย์

ครับ คำ่ว่า "จิเจรุนิ" ที่มีคำต่อว่า จิตตัง เจตะสิกังรูปัง นิมิตตัง กุมาโรวา

เหมือนจะเป็นคาถากุมารทองนะครับ อาจารย์เอามาใช้ แปลกดีอ่ะครับ


เมื่อตอนหัวค่ำก็ลองนั่งใหม่ครับ พอแสงสว่างขาว ๆ หายไปสักครู่ก็เห็นสไลด์

เข้ามาหนึ่งภาพ เป็นสาววัยรุ่นญี่ปุ่ญ รวบผมไปข้างหลัง ใส่เสื้อลายสก็อตสี

ชมพูอมดำ แบบตาถี่ ๆ และไม่ติดกระดุมเสื้อครับ คือเปิดช่วงกลางอก กาง

เกงในสีชมพูแบบลายเรียบ ผมเหลือบมองแบบแป็บ ๆ ภาพก็หายครับ

เลยไม่ได้สำรวจรายละเอียด คือว่า! ตาที่สาม จะเสื่อมป่าวครับจารย์

 

ขออนุญาตคุณโอม ขยายวิธีปฏิบัตการ มังกรบูรพา

จักกระ 7 ตั้งตรงสู่ฟ้า...

จักกระ 1 ฝ่าเท้าสู่ดิน...

สองเท้าย่ำไป...

สองแขนแขว่งไปมา...

จิตจับหน้าผากนั้นหนา...

ลงด้วยส้นเท้าก่อนนา...

ย่ำไปในแดนไกล...

อกผายไหล่ผึ่ง...

สง่างามด้วยทีท่า...

อีกโลมาเปล่งปฐพี...

คุณฑาลิณี ไม่ห่างไกล...