ขอสอบถามหน่อยครับ

ทำไมเวลาผมนั่งสมาธิแขนผมอยู่ดีๆก็ยกขึ้นและยื่นออกไปข้างหน้าและทำมือแบบให้หยุดและเกร็งด้วย (เหมือนยกมือห้าม) บางครั้งแขนอีกข้างก็ยกขึ้นเหมือนตอนแรกแต่เคลื่อนที่ไปมา ผมเพิ่งนั่งได้ประมาณ 2 เดือน แต่เพิ่งจะ
เป็นประมาณ 1 อาทิตย์ครับ

รบกวนผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

http://www.wimutti.net/pramote/ ลองเข้าไปดูนะครับ อาจมีคำตอบ

 

ระหว่างที่ รอโหลด หรือ อ่านธรรมะจากแหล่งที่ เพื่อนๆ พึ่งชี้

ก็ลอง พินา ข้อความนี้ไปพลางๆ ก่อน

เกิดจากวางจิตวางใจ สบายยยยยๆ เกินไป วางจนเบาไปหมด ลมพัดมาแค่นิด
เดียวก็พร้อมจะปลิวตาม ธรรมดาตัวคนนั้นจะมีไอร้อน แล้วไอร้อนนั้นก็จะลอย
ขึ้นสูง เราวางจิตไว้เบาแล้วแขนมันไปสัมผัสได้ถึงการลอยของไอร้อน ทำให้
เกิดการน้อมตาม มันก็ลอยขึ้น แต่พอไปจ้องเข้า หรือ รู้เขา ก็มีจิตสองอย่าง

1. คือ ปล่อยไหลตามไป เรียกว่า กามสุขัลกลิมัถถานุโยค
2. คือ กำหนด กดไว้ เรียกว่า อัตกลิมัตถานุโยค

เป็นสุดโต่งสองข้างที่สลับกันไปมา ยิ่งฝึกใหม่ ใจก็ไม่รู้จักทางสาย
กลางทำให้สัดส่ายไปสองข้าง มือจึงเริ่มแกว่งไกวไปมา และอาจจะ
รำ หรือ ลุกมาเต้นก็ยังได้

แต่จะฝึกต่อแบบนั้น ก็ค่อนข้างสุ่มเสี่ยง แต่ถ้ามีอาจารย์ชี้แนะใกล้ชิดอยู่ก็ว่ากันไป

ถ้าไม่มีอาจารย์ชี้แนะ ควรหันมาฝึกกรรมฐานที่ภาวนาเร็วๆ ดู หรือ เดินจงกรม
ก็ได้ หรือเคาะนิ้วสร้างจังวหวะก็ได้ อย่าทำกรรมฐานที่ให้รูปกายมันไหลไป
ตามใจชอบนัก มันเห็นยากไปหน่อย ทำให้จิตใจไม่หนักแน่นมั่นคงด้วย เสีย
ทั้ง สมถะ และ วิปัสสนา

 

เป็นเหมือนผมเมื่อคืนเลย แขนขยับเองเหมือนกับปริวตามลม(ผมนอนสมาธิ)แต่ ไม่ยักกะมีลม แล้วมันพริ้วไปเองได้ยังไร งง มั๊กๆ

 

คอนเฟริม์

------------------------------------------------------
ผมเป็นครับ อาการแร้งกระพือปีก วาดไม้วาดมือเหมือนรำมวยจีน ทั้งตัวโยก ตัวเยก นั่งสมาธิแบบจะเอาลูกเดียว ไม่ได้ดังใจก็เครียด มึนหัวเกือบทุกครั้ง เคยเจอท่าน นิวรณ์ทักว่าเป็นโมหะสมาธิ นึกเคืองแกอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อลองพิจารณาดูดี เฮ้ยใช่เลยนี่หว่า ( ภาวนาเพื่อละไม่ได้เพื่อเอา อันนี้ต้องขอบคุณหลวงพี่นิวรณ์)

ผมก็เลยหยุดนั่งสมาธิซักพัก และศึกษาจากลิงค์ข้างบน ( อันนี้ต้องขอบคุณหลวงพี่วิษณุ 12 ที่ส่งลิงค์เจ๋ง ๆ มาให้ )เพื่อปูพื้นฐานก่อน แต่จะเน้นไปทางเดินเล่นสบาย ๆ ใหม่เสียดายเหมือนกันที่ต้องหยุดนั่ง ทำมาตั้งนานดันเป็นโมหะสมาธิไปเสียฉิบ

ลองเข้าไปโหลดซีดีมาฟังนะครับ ฝึกในชีวิตประจำวันมันส่งผลที่ดีเหมือนกันเวลาเราจะนั่งสมาธิเป็นเรื่องเป็นราว มันเหมือนกับว่าสติเราไวขึ้น มันเห็นตัวบริกรรมมันหงุงหงิง ๆ พุทโธของมันเอง เออแปลกดี ออกมากายเบาจิตเบาเปลี่ยนรูปแบบโดยสิ้นเชิงจากที่เคยฝึกมา...ลองโหลดไปฟ้งเล่น ๆ นะจ๊ะ

คำสอนหลวงพ่อ
--------------
" ภาวนาแล้วกายมันหนัก จิตมันหนัก จิตมันเป็นอกุศลน๊า ถ้าภาวนาแล้วกายมันเบาจิตมันเบา ยังไม่แน่น๊า จะจิตจะเป็นกุศล "

 

เป็นหลวงพี่ไปแล้วเหรอนี่

 

คุณ...วิษณุ...ขี้เกียจตอบ.....โยนหลวงพ่อปราโมทย์อย่างเดียวเลยนะคราบ.......ดีแล้วครับ....ดีแล้ว.....เขาอาจหายาก....คุณวิษณุ...ช่วยแนะนำด้วยดิ.....อยู่ตรงใหน.....

 

ผมพอจะทราบมาบ้างไม่รู้จะถูกต้องกันหรือเปล่า ขออธิบายเกี่ยวกับณาน๔แบบคร่าวๆๆนะครับ เวลานั่งสมาธิผมท่อง เกสา โลมา นะขา... ท่องแบบกลับไปกลับมาอยู่อย่างนี้ แล้วถ้าเราท่องแบบนี้ไม่จำผิดและมีสมาธิอยู่กับการท่องนั้นมากขึ้นแล้วแสดงว่าเราได้ณาน๑แล้ว แล้วก็ท่องอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆๆ จะมีอาการกระตุก หรือสั่นของกล้ามเนื้อ แสดงว่าเรากำลังที่จะเข้าสู่ ณานที่๒แล้ว อาการเหล่านั้นเราเรียกว่า อุปเพงคาปิติ เป็นการสั่นไหวของความปิติ มีอยู่สามสิบกว่าอย่าง เช่น ขนลุก เกร็งข้อ เกร็งมือ บางคนหัวเราะ เหล่านี้
ถ้าได้ณาน ๒ แล้วก็หมายความว่าณาน๓ และณาน๔ ก็อยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้วหละครับและที่สำคัญที่ฝึกวิธีไหนก็ฝึกวิธีนั้ต่อไปนะครับ เพราะการฝึกสามาธิมีหลายเลือกให้ถูกกับนิสัยเราจะดีที่สุด จะทำให้เราได้สมาธิเร็วขึ้นครับ ขอให้ได้ณาน๓ ณาน๔ ไวๆนะครับจะเป็นกำลังใจให้สู้ๆๆ

 

แหม...

 

ท่านเป็นพระผู้เจริญ...อย่าใช้คำพูดแบบนั้นซิครับ คำว่าโยน ไม่สมควรนะครับ

 

....อะนะครับ...ไม่โยนก็ได้....เอาเป็น...ยกให้ท่าน....แล้วกันนะ...ดีแล้วครับเราตอบเองอาจจะมีความผิดพลาด..ต้องให้ครูบาอาจารย์ท่านตอบจะดีกว่า..ท่านผ่านมาเยอะกว่าเรา...ผมก็ชอบฟังเทศน์ท่านนะครับ....ส่วนตัวแล้วเคารพท่านมากเหมือนกัน....

 

เมื่อทำสมาธิแล้วเห็นร่างกายขยับได้เอง กายนี้แสดงให้เห็นแล้วว่าร่างกายนี้ไม่ใช้เรา เค้าทำงานของเค้าได้เอง แล้วลองมาสังเกตุความรู้สึกของจิตใจดูว่าเป็นเช่นไรในตอนที่ร่างกายนั้นขยับเอง