สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

ร้ายลึก ร้ายรัก โอ้วลับร้าย
ลับรัก ลับนัก รักกลับกลาย
รักร้าย ร้างนัก รักมารร้าย

 

สาธุครับ
คำตอบ ตอบทุกคำถามที่ยังไม่ได้ถามแล้วล่ะ

 

แล้วแต่เวร แต่กรรมแล้วกัน ^-^

 

ขยายความหน่อยสิ จินนี่ ไม่บอกก็ไม่เข้าใจ

เราไม่เข้าใจเขา หรือ เขาไม่เข้าใจเรา

ผู้ที่เห็นแล้ว พิสูจน์แล้ว ย่อมพรรณาต่อผู้ยังมืดอยู่ได้ไม่ยากนัก

ขอจินนี่ช่วยทัก สหายธรรมด้วยเถิด หากคิดว่ามีแววจะออกนอกทาง

 

อะไรเนี่ย น้ำมะเกี๋ยงหรอ...
นุ่มในสัมผัสแรก แต่ฝาดลิ้นในเบื้องปลาย จึงต้องเติมน้ำตาลเพิ่มความหวาน
แต่ก้อีก หวานไปทำให้เสียรส

 

เงียบกันเลย

 

เมาน้ำมะเกี๋ยง

 

ถ้าผมเข้าใจผิดอย่างไร ก็แนะนำกันได้นะครับ
เพื่อจะได้ละความเข้าใจผิด
ดังข้อความในเบื้องต้น
ที่มาจากสัญญา และสังขาร
ตอนนี้รู้สึกเห็นเวทนาแล้วสิ ที่ทำให้พวกท่านเมาน้ำมะเกี๋ยง

 

สูญญตาท่าน ธรรมสูงสุด ไม่ต้องการอะไรแล้ว

ความเงียบในที่นี้ย่อมต่างจากเงียบโดยปกติแน่นอน

 

แสดงว่าปัญญาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ถึงพิจารณาแล้วบรรลุไม่เหมือนกันใช่ป่าว

แต่สรุปก็คือ สติปัฏฐานสี่

============


แว๊ดไปหม่ำข้าวมา เพิ่งมาอ่าน

 

ไม่พึงกล่าวเช่นนั้่น
ปัญญาไถ่ถอน ไม่ต้องการคนจบด๊อกเตอร์
คนที่รู็น้อยที่สุด บางทีอาจมีโอกาสเข้าถึงมากที่สุดก้อาจเป็นได้

 

ใช่ ๆ แว๊ดอ่านเจอ ในหนังสือหลวงพ่อจรัญฯ ชื่อหนังสือ การเจริญกรรมฐาน ๗ วันได้ผลแน่นอน

ท่านเทศน์ไว้ว่า คนไม่รู้อะไรทั้งหมดนี้ได้ง่าย ได้จริงเสียด้วย ได้แล้วมาอ่านหนังสือตรงเป้าเลย ถ้าคนรู้หนังสือแล้วอวดรู้อวดดีรับรองนั่งกรรมฐานไม่ได้ผล เช่นมหาเปรียญเขาเรียนถึง ๘-๙ ประโยค มานั่งกรรมฐานไม่ได้ผลหรอก ถ้าไม่มีศรัทธา ไม่มีอะไรเลยนะ แต่ถ้ามีศรัทธาเชื่อมั่นก็มีทั้งปริยัติศาสนา ปฏิบัติศาสนา ปฏิเวธศาสนา มันก็เกิดขึ้น ๓ ทาง

ถ้าเราไม่ได้ศึกษาหาความรู้จากวิชาศาสนา ไม่รู้เลยยิ่งทำยิ่งดีมาก นี่แหละมันจะผุดขึ้นมาเองและได้ของจริงเสียด้วย ไม่รู้อะไรเลยดีกว่ารู้นะ รู้อะไรมันคอยจะนึกเป็นวิปัสสนึก คิดว่าตัวทำได้ตามหนังสือที่เรียนมา เลยก็ไม่ได้อะไรเกิดขึ้น อย่างนี้เป็นต้น อย่างนี้เป็นความหมายของการปฏิบัติเบื้อต้น

คัดลอกมาจากหน้า ๑๘๕

 

รักจะเป็นนักปฏิบัติ
จะต้องมีโยนิโสมนสิการเป็นเพื่อนคู่ใจ

 

แปลว่าอะไร โยนิโสมนสิการ

 

นักปราชญ์เยอะจัง
นินจายังมุดดินเหมือนเดิม

 

พิจารณาโดยแยบคาย...หลังจากที่ โอปปนะยิโก แล้ว

 

สำคัญคือ ทฤาฎีคือ กาย เวทนา จิต ธรรม ฝึกจิตนี้ให้มีสติ มองให้ละเอียด
ดูกิจวัตรประจำวัน ให้ดี
หมั่นทำสมาธิ ควบคู่กันไป
พอเกิดทุกข์ ก็คอยใช้ปัญญาไตร่ตรอง ว่าจะถอดถอนอย่างไร เปรียบดัง บุรุษมีกำลัง ยื้อกับสัตว์นั้นแหละ ถ้าสัตว์มีกำลังมากก็พิจารณาเอา สัตว์ไปผูกกับหลักไว้ก่อน ก็ นิ่งรุ้ดูเฉยนั่นแหละ แต่ถ้าสัตว์มีกำลังน้อยพอที่เราจะข่มเฆี่ยนได้ ก็ต้องข่มเฆี่ยน
และ หากว่า ถึงเวลาประหาร ก็ประหารเลย คือ ใช้ใจนี่แหละ ตัดขาดไปเลย

ก็ศึกษาอบรมให้ละเอียดไปเรื่อยๆ ทีนี้มันมีปัญหาคือ เวลาที่มันหลงไป มันจะเหมือนหลับ มันไม่รุ้ตัวหรอก นั่นแหละ ดังนั้นเราต้องทำกุศลให้มาก กุศลในที่นี้ ก็คือ ศรัทธาบ้าง ฟังคนอื่นบ้าง อย่าทำอะไรไม่ยั้ง อย่าเชื่ออะไรไม่ยั้ง ก็เป็นหลักกาลมสูตรนั่นแหละ ฝึกให้มาก แต่ให้สายกลาง

แล้วจะถึงเส้นชัย

 

แล้วโอปปนะยิโก แปลว่าอะไร

 

ให้รู้ตัวลงไปว่าแกล้งไม่รู้
อย่ามาถามอีกนะว่า แกล้งไม่รู้คือะไร อิอิ

ช้อน มีไว้ตักข้าว หรือจะใช้มือเปิบ ก็ตามใจ

 

แว๊ดแจ๋วจิง

ที่จริงคนในนี้ล้วนเป็นนักปฏิบัติ ต่างทาง ต่างต้นสาย แต่จุดหมายเดียวกัน
คุยอวดภูมิ ไม่มีประโยชน์หรอก มีแต่จะสร้างตัวตน

ถ้าคุยสภาวะธรรม อันนี้หน้าสนใจเพราะไม่ใช่เรื่องใกลตัว
ใครติดขัด ใครเคยผ่านก้ช่วยกันแนะ น่าจะประเสริฐกว่า มานั่งถามนิพพาน ถามอัตตาอนัตตานะ

เพราะถ้าจะคุยกันแบบนั้น ก็เอาลิงค์มาให้ดูให้อ่านเอาก็ได้