สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

เอ๊ย โกรธหนอ อารมณ์เสียหนอ อีกแร้วตรู

 

ไม่รู้ ไม่มีรมณ์อ่าน รมณ์เสีย อย่างแรง ไม่ชอบเหมือนใคร และไม่ชอบให้ใครเหมือน รมณ์ไม่ดี วุ้ย

 

ใจเย็นคุณแว็ด ผมไม่ได้มีเจตนาจะมาต่อว่า หรือ วิจารอะไร

เพียงแต่ต้องการแจ้งเพื่อน หากเขาเข้าใจผิดว่าเป็นคนนั้น คนนี้

ก็เลยช่วยบอก แต่คุณโชแปงอาจจะทราบแล้ว หรือไม่ ก็เผอิญ
ผมปิดระบบหลังไมค์อะ

หากผิดพลาด แทรกแซงก็กราบขออภัยครับ

 

คุณแว๊ดนี่ รู้สึกจะมีปัญหาหลังหกโมง หุหุ

เข้าใจว่าเป็นช่วงที่มนุษย์เหงากันมากที่สุด

 

เนี่ยะ ถึงไม่อยากเล่า สภาวะธรรมไรเนี่ยะ พอเล่าจะต้องมีอยากลอง อยากรู้ ใช่ป่าวฟระ จริงป่าวฟร่ะ ก็อยากจะถามว่าจะสงสัยทำไมฟร่ะ ตรูยังไม่รู้เลย รู้แต่มันเกิดแค่เนี้ยะ ๆ

เซ็ง....

 

แป่ว สงสัยการปรากฏของผม จะทำให้คุณแว็ดอารมณ์เสีย

กราบขออภัยครับ

ไปละ

 

อ๋อ แว๊ด มันก็บ้า ๆ บอ ๆ งี้อะ พี่โชแปง ขึ้นง่าย ลงง่าย แต่ไม่ชอบให้มาลอง ทดสอบ หรือเหมือนใคร มาเทียบอะไรกับใคร ก็โง่ ๆ บ้า ๆ ไปวัน ๆ เข้ามากวนคนนู้นมั่ง เก็บความรู้มั่ง

ดีนะ ไม่ใช่เป็นวัน ปจด มา

 

คุณแว๊ดเคยมีอาการเมคอัพแตกบ้างไหม หุหุ

 

เนี่ยะ แว๊ดสงสัยมั่ก ๆ ขี้สงสัยวุ้ยแก่แล้ว อาจจะแก่กว่าใครหลายคนก็ได้ แต่หน้ามันไม่ให้

จะสนใจทำไม ใครจะเป็นโซดา แว๊ดไม่เห็นสนใจเลย สนแต่ว่า อันไหนใครแสดงอะไรมา สอนดี แว๊ดก็เก็บไว้ เป็นความรู้ คอยดูแต่ตัวเอง นอกจากบ้า ๆ แซวคนนู้นเล่น แหย่ ให้โดนด่าเล่น แค่เนี้ยะ

 

เมคอัพแตก นี่หน้าแตกอะหรอ พี่โชแปง

บ่อยอะ หุหุ เนี่ยะหลายวันหลังจากกลับมาจากวัด แว๊ดสงบเสงี่ยมเยอะนะนี่ พี่โชแปง

งิงิ

 

ดีแล้วล่ะ ไม่ต้องไปสนใน โซดา โสดา อะไรนั่น มันกัดกระเพาะ
ไปเรื่อยๆปกติ รู้มันไปเรื่อยๆ ถ้าสะดุด แปลว่า ติด หรือหลง วิธีมันก็มีโดยย่อแค่นี้

 

แต่ไอ่แว๊ดมันบ้า อยากได้ฤทธิ์นะพี่โชแปง ตอนกลางคืน ฝึกนะมะพะทะ กับเขาด้วย

เมื่อคืน ตอนก่อนจะรู้สึกตัว หรือไม่รู้สึกไม่รู้ ตอนนอน มันเห็นเป็นประกายพรึก แต่ยังไม่ชัด เหมือนเพชร แว๊บ ๆ เยอะ ๆ สวยดี ได้แค่นี้ แหะ ๆ

 

พี่โชแปง ดูจิตเป็นยังไง ดูในสมาธิอะหรอ หรือดูแค่ จิตเป็นกุศล หรืออกุศล ไม่เข้าใจตรงดูจิต

 

ยังไม่ครบทุกแบบเลยนี่สหายโชแปง
อย่างของผมไม่เคยสนใจศาสนามาก่อนเลย
วันหนึ่งเดินผ่านแผงหนังสือเห็นหนังสือตัวกูของกูของท่านเจ้าคุณพุทธทาส
เกิดความสงสัย เลยหยิบขึ้นมาอ่าน เท่านั้นแหล่ะ ได้เรื่องเลย
ท่านพุทธทาสเป็นผู้มีบุญคุณกับผมมากทีเดียว
แล้วสหายโชแปงมาทางไหน เป็นเซียนพระมาก่อนแหงๆ

 

อ้อ สหายโชแปงอย่าลืมเรื่องคนในอยากออกคนนอกอยากเข้าเสียหล่ะ
แล้วจะหาว่าไม่เตือน

 

เราเข้าใจอย่างนี้

การบริกรรม ยุบพอง สัมมาอรหัง นะมะพะทะ พุทธโธ เป็นเพียงอุบายฝึกสติ
หากดูรวมๆเป็นเรื่องทำสมาธิตามลมหายใจทั้งนั้น

แต่ทางเอกลัดสั้น เห็นจะเป็นการเอาสติคลุม ไปทุกอิริยาบถ
ซื่งพองหนอ ยุบหนอ ก็สอดคล้องกับสติปัฏฐานสี่
และคิดว่าเหมาะกับทุกจริต คือไม่เสริม แต่เป็นธรรมกลางๆ

แต่ในครูบาอาจารย์เขาว่า
ใครใจร้อนให้จิต
ใครไม่อดทนให้ดูเวทนา
ใครหลงกามให้ดูกาย

 

พี่โชแปงตอบเร็ว ๆ จะไปดูหนัง หุหุ (มีเร่งอีก)

 

หวัดดีท่าน กระผมมีคำถามมาตั้งแต่เด็กแล้ว ว่ากายเจ็บใจไม่เจ็บ ที่จริงมันรู้สึกอย่างนั้น แต่ไม่รู้คืออะไร
ก็ศึกษ จิตวิทยา ปรัชญาไปเรื่อย จนมาจบที่พุทธศาสนานี่แหละ มีคำตอบทุกอย่าง

 

แว๊ด คุณมาทางพองยุบ หลักการก็คล้ายกัน
อะไรเด่นก็ดูตัวนั้น
ทีนี้เรื่องจิตในสมาธิ ที่จริงก็เกือบจะทั้งหมดนะ
คุณ เกิดนึกถึงคนรัก เกิดเสียใจ ขอบใจ พระท่านให้กำหนดเห็นหนอ คิดหนอ เสียใจหนอ ถูกไหม

ทีนี้เมื่อสมาธิสติมันแนบกับสมาธิ ก็จะเห็นของละเอียดขึ้น เห็นอาการทนไม่ได้ หัวใจพองโตข้างใน นั่นเป็นรูป สิ่งที่รู้กับสิ่งที่ถูกรู้ อะไรรูป อะไรนาม ใหม่ๆรู้แค่นี้ให้แจ้งก่อน

หลักนี้ใช้เป็นอารมณ์ในชีวิติประจำวันได้เลย กิน ยืน เดิน นั่งนอน ใจมันเป็นอย่างไร ที่เรากำหนดบ่อยๆ จิตมันจำได้ มันก็จะตัดอารมณืนั้นเร็วขึ้น หากแจ้งกิริยาจิต มันจะทันอารมณ์ไปเอง รู้เอง ว่าเป็นแค่สภาวะเกิดดับของอารมณื

 

สหายโชแปงศึกษาปรัชญาใดมาบ้างหรือ?