สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

ดีครับ ผมชอบที่ถามแบบนี้ ท่านเว่ยหลาง นั้นในช่วงแรก ท่านมีเพียงทัสนะรับบาตรมาจากสังฆปรินายก องค์ที่ 4 ถ้าดูสูตรของท่านเว่ยหลางแรกๆ จะไม่เหมือนตอนท้าย เพราะช่วงแรกนั้นมีแต่ทัสนะล้วนๆ เมื่อมาระยะหลังจะเริ่มพิจารณาในการถอนสมมติ ดังจะเห็นบทสรุปก่อนท่านเว่ยหลาง มรณภาพ ท่านสรุปคำสอนของท่านในธรรมคู่ ก็นั่นแหละทางสายกลาง

แต่ทีนี้ เราสรุปไม่ได้หรอกว่า ท่านเว่ยหลางศึกษาพระธรรมจากพระไตรปิฎกหรือไม่ ซึ่งท่านอาจจะศึกษาก็ได้ อันนี้สรุปไม่ได้เลย

ข้อต่อมา หลังจากรุ่นของท่านเว่ยหลางแล้ว ไม่ว่าจะเป็นฮวงโป และ รินไซ อันเป็นศิษย์ของท่านเว่ยหลาง นั้นมีวิถีคำสอน ที่แตกต่างจากท่านเว่ยหลางมาก ไม่ได้คงเอกลักษณ์ไว้เลย แต่กลับเป็นแนวปัญญาของแต่ละคนมากกว่า

ดังนั้นสรุปได้ทันทีว่า ธรรมที่ถ่ายทอดมาไม่ใช่ธรรมแท้ เพราะมีการเปลี่ยนแปลงไปมาก
ทั้งวิธีการ ทั้งแนวทาง ทั้งคำสอน

แต่สำหรับ ศิษย์พระพุทธองค์แล้ว อีก 2500 ปีที่เหลือก็ยังคงเดิม เหมือนเดิมและเหมือนกัน คือ อริยสัจสี่ ศีล สมาธิ ปัญญา และ การทำกุศลให้ถึงพร้อม ละอกุศลทั้งปวง ทำจิตให้ผ่องใส ยังคงอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง และทุกคน ยกย่องเชิดชูพระไตรปิฎก

 

การศึกษาเอง ได้และดีด้วย แต่ต้องฟัง และ อ่าน และศึกษาจากผู้ที่มีสัมมาทิฎฐิ
อันก่อให้เกิด สุตตมปัญญา และ จินตมยปัญญา แต่ต้องภาวนา ตามหลักแห่งพุทธ เพื่อให้เกิด ภาวนามยปัญญาอันเป็นที่สุด

 

ก็อาจเป็นได้ว่าในยุคหลังๆ การถ่ายทอดอาจมีการเปลี่ยนแปลงไปมากจนไม่เหมือนเดิม

ท่านเว่ยหลางท่านคงได้ยินคนท่องพระสูตรให้ฟังเป็นแน่ เพราะเท่าที่เคยอ่านมา ท่านไม่รู้หนังสือ คงอ่านพระสูตรเองไม่ได้

ผมเพิ่งไปอ่านประวัติหลวงปู่มั่นมา ท่านบอกว่าท่านไปธุดงค์กลางป่าเพื่อศึกษาแต่เพียงผู้เดียว ไม่ได้มีใครให้ถามได้ เพราะไม่รู้จะไปถามใคร ทำไมหลวงปู่มั่นไม่มีผู้ชี้แนะ แต่ยังคงปฏิบัติจนสำเร็จได้?

 

อย่างที่บอกไงครับว่า ปัญญาได้จากการอ่าน การฟัง นั้นเป็นสุตมยปัญญา และ จินตมยปัญญาเท่านั้น แต่ต้องปฏิบัตภาวนาเอง จนได้เห็นธรรม แต่ทีนี้ จะภาวนาไม่ได้และไม่ถูกต้องเลย ถ้าไม่ได้ยิน ไม่ได้ฟัง ไม่ได้ศึกษามาก่อน

ดังจะเห็นว่า หลวงปู่มั่นก่อนที่ท่านจะเดินออกธุดงค์ ท่านมีครูอาจารย์ที่สั่งสอนมาก่อนได้ถูกต้อง แม้ถูกต้องระดับหนึ่งแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ท่านศึกษาตรงต่อพระไตรปิฎก แน่นอน

และหลวงปู่มั่นก็ดำเนินการ ด้วยปัญญา และเมื่อท่านได้ธรรม ท่านมีปฎิปทาว่า ธุดงค์วัตรนี้สำคัญมาก และ ท่านไม่ให้ฝืนพระวินัยเลยแม้แต่นิดเดียว

 

สรุปก็คือ หากเราได้ยิน ได้ฟัง ได้ศึกษา จากครูบาอาจารย์ที่ถูกต้อง เราก็อาจเดินทางถูกได้โดยไม่ต้องเดินทางไปกราบครูบาอาจารย์เหล่านั้นถึงที่เลยใช่ใหมคุณขันธ์

หากเราเดินทางถูก มันก็คงหมดความสงสัย
แต่หากเราหลงทาง ผู้ใดจะเป็นคนบอกว่าเราหลงทาง?

 

อย่าสงสัยมาก ทำแบบที่บอกไปเถอะ

 

มันมีพระสูตรหนึ่ง ของมหายานนะ ชื่อว่า ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร ( พระสูตรว่าด้วยปัญญาอันเป็นหัวใจพาไปถึงฝั่งพระนิพพาน ). เนื้อหา ไม่ธรรมดานะครับ....เห็นท่านสุชีพ ปุญญานุภาพ ...เคยทำเรี่องนี้ด้วย...คัมภีร์นี้เป็นคัมภีร์หลักเล่มหนึ่ง ของมหายานเลย รวมทั้งเซน ด้วย....มีใครเคยได้ยินบ้างไมครับ.....

 

ถ้าผมเข้าใจไม่ผิดผู้แปล คือ ท่าน เสถียร โพธินันทะ เป็นหนังสือที่ผมเก็บไว้ดีมาก....เนื้อหาน่าจะถึงการพ้นทุกข์นะ.....ไม่แน่ใจนะครับ.....ยกมาให้ดู ฉบับนี้นะครับเผื่อ ท่านที่สนใจว่ามหายาน จริงๆ แล้วถึง พระนิพพานไม..
http://www.rosenini.com/manodham/orneetorhuk/index.htm

 

ดูขวามือ ล่างสุด...

 

ลบดำในจุดขาวเต๋า คือ นิพพาน
และนี่คือนิพพานแห่งเต๋า และมรรควิธีที่จะนำตนสู่เต๋าได้นั้น
คือการเข้าสู่สภาวะที่ไม่มี สภาวะที่เกิดก่อนความยินดี
และความไม่ยินดี สภาวะที่เกิดก่อนความโกรธ
และความรัก เล่าจื๊อเชื่อว่า
เต๋า มิสามารถอธิบายได้ด้วยเหตุผล
แต่เข้าถึงได้ด้วยการบำเพ็ญตน
ใช้ชีวิตเรียบง่าย เพื่อสร้่างจิตใจอันบริสุทธ์ <!--colorc--><!--/colorc-->

 

บนสุด ย่อหน้าแรก ซ้ายมือ.....และย่อหน้าสุดท้าย ซ้ายมือ
ไม่แน่ใจในธรรมนะครับ....คือผมไม่ได้พิจารณาเอง...

 

ก็ลองศึกษาไปเรื่อยๆ ครับ เมื่อตนเองได้เองก็รู้เองครับ

 

ท่าน ขันธ์ หลับดึกเหมือนกันนะครับ........

 

กิจของเรานั้นเสร็จสิ้นแล้ว กิจอื่นที่ควรทำให้ยิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้วที่<WBR>ต่ำกว่าพระอรหันต์นั้นสิ่งนี้จะไม่เกิดกับเราเพราะกิจที่ท่านต้องทำนั้นยังมีอยู่

 

ผมขออ่านก่อนแล้วจะสรุปให้ฟัง และ จะวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมาให้ฟัง

 

ท่านขันธ์ พระสูตร มหายาน นี่ มีความสำคัญไมครับ....เห็นว่าหลายบทเลยไม่เหมือนกันกับเถรวาท......

 

โมทนาสาธุ....กับธรรมทานล่วงหน้าครับ....

 

อ่านคร่าวๆ แล้วครับ ก็ยังมี มรรคมีองค์ 8 อริยสัจสี่

แต่ หนังสือนี้ยังต้องกรอง ไม่ใช่ คัมภีร์อย่างพระอรหันต์เขียน

ไม่ครบถ้วน และ ปรุงแต่งอยู่มาก

ขออภัยถ้าพูดตรงๆ ซึ่ง หากจะศึกษาให้รอบ ให้ครบ ตามหลักธรรมแก่นธรรมที่แท้้จริง ปารมิตาหฤทัยสูตร ยังขาดความสมบูรณ์อยู่มาก

ขาดความสมบูรณ์อย่างไร ผมคงยังไม่พูด รอจนกว่าจะมีคนถาม และ แย้ง

 

ยิ่งอ่านยิ่งเจอแต่สะเก็ด แห่งธรรมครับ ขอโทษนะครับที่ผมพูดตรงๆ

 

ต้องขอโทษด้วยครับผู้แปลคือ พระอาจารย์จีนธรรมคณาธิการไพศาลสมณะกิจ(เย็นเต็ก) ครับ