เมื่อจิตเกิด-ดับ การดูจิตจะเป็นไปตามความเป็นจริงได้อย่างไร???

อนุสัย หรือสังโยชน์เจ็ด มีข้อไหนที่บัญญัติไว้ว่าคือสมาธิ

ถ้าจะเอา ภวราคะ ความกำหนัดในภพ

สมาธิที่ไม่เป็นไปเพื่อยึดมั่นถือมั่นมันก็มีนะ ^-^

 

มาเสริมความรู้พื้นฐานในคำศัพท์กัน เพื่อความแตกฉานในอรรถ ในพยัญชนะ
ไม่ใช่เอะอะ ทำสมาธิได้ก็บอกว่าแตกฉาน

แล้วทำไมถึงหยิบคำว่า อนุสัย หรือ อุปนิสัย มาใช้ ก็เพราะ กำลังพูดในบริบท
ของกิจกรรม พฤติกรรม เป็นบทบรรยายในเชิงปฏิบัติ ซึ่งก็ไม่ได้ขัดแย้งอะไรเลย
หากจะยกว่า สัตว์ประเภทพรหมจะมีพฤติกรรม หรือ อุปนิสัยในการทำสมาธิ

 

มาดูสังโยชน์สูตรกันว่า มีอะไรที่มากกว่าที่คุณปักใจคิดว่ารุถ้วนในอรรถ
ในพยัญชนะ ที่พระพุทธองค์ประกาศ หรือไม่

จะเห็นว่า มี 7 ข้อ เหมือนอนุสัย แต่ทำไมตรงนี้จึงใช้คำว่า สังโยชน์

ก็ขอบอกง่ายๆว่า สังโยชน์ จะใช้ก็ต่อเมื่อกำลังบรรยายธรรม ลักษณะ
ฐานะในการเป็นพระอริยะเจ้า

ดังนั้น เมื่อไหร่ใช้อนุสัย เมื่อไหร่ใช้สังโยชน์ ต้องรอบครอบ

ของแบบนี้ ไม่ใช่เอะอะทำสมาธิได้แบบ Dr. แล้วจะรู้


http://boardsripai.board.ob.tc/-View.php?N=15

 

ทำสมาธิก็กลัวจะเป็นพรหม
อยากปฎิบัติธรรมก็เป็นตัณหา

คนเราจะขึ้นบันไดก็ขึ้นทีละขั้นก็ดีที่สุด
ถ้าขึ้นที่ละสองสามขั้นไปได้แต่สักพักก็เหนื่อย
ถ้าจะขึ้นแบบที่ละห้าขั้นสิบขั้นใครจะทำได้ขาถ่างขาแหก..ตก

กรรมจะได้พรหม(ผมว่า)ก็มาจากบุญกุศลมาจากความดีนะครับท่าน ใครมันจะนั่งสมาธิเข้าฌานลึก ๆ ได้ขณะตาย มันจะมีสักกี่คนที่ทำได้

หรือจะเมินการทำสมาธิเพราะกลัวพรหม ไม่ได้ขัดเกลาใจ ให้รู้จักความสงบ เพื่อให้เห็นสิ่งที่เคลื่อนไหว ปล่อยมันไหลจมไปกับกองทุกข์ที่เกิด ถ้าแบบนี้ก็มีสิทธิ์นะ คงไม่ได้พรหมสมใจ แต่จะไปลงที่เปรต สัตว์ นรกแทนกระมัง

บอกตรง ๆ นะ อย่าหาว่าต่อว่าละ เห็นโพสทำนองนี้หลายหนแล้ว ก็ไม่รู้จะไปกลัวสมาธิทำไม

ต่อให้เก่งสมาธิมาก ๆ เลยนะ ถึงเวลาที่มันเต็มภูมิ มันก็ต้องพลิกเข้าวิปัสสนาเข้าจนได้ เพราะมันจะถึงทางตัน ^-^

 

คอยจับดูจิตว่า..มันคลายความหลงในสิ่งที่ตนยึดเป็นอุปทานนั้นแล้วหรือยัง...
ถ้าปรากฏว่าไม่ได้ผล...เผลอสติไม่ได้..
จิตยังคงวิ่งออกไปแส่ส่ายสู่อารมณ์ภายนอกอยู่เช่นเคย..

ทั้งๆ ที่ทำความเพียรอยู่อย่างไม่ลดละ...
พิจารณาอยู่อย่างนั้นทั้งกลางวันกลางคืนทุกอริยาบท
จิตมันก็ไม่ยอม มันคงไปตามเรื่องตามราวของมันเช่นเคยอีก..

พิจารณาให้เห็นถึงความเป็นจริง พิจารณาอย่างละเอียดทีละส่วน
การพิจารณานั้นจะละเอียดอย่างไร
ขึ้นอยู่กับอุบายความแยบคายของปัญญาที่เกิดขึ้นในขณะนั้น

ในขณะนั้นจิตซึ่งเคยโลดโผน โลดแล่นไปอย่างไม่มีจุดหมายมาก่อน...
พลันก็ยอมรับตามความจริง ตามเหตุผลของปัญญา
ยอมตัวอย่างนักโทษผู้สำนึกผิด ยอมสารภาพถึงการทำตนแต่โดยดี
จิตยอมรับเหตุผลของปัญญาแล้ว
เพื่อเป็นการทดสอบว่า “จิตยอมแล้ว”

ทดลองได้ส่งจิตออกไปหาสิ่งที่ยึดตามอารมณ์ภายนอกนั้นหลายๆ ครั้ง
จิตคงสงบตัวไม่ยอมออกไปแตกต่างจากแต่ก่อน
ความกำเริบความทรนงตัว ความโลดโผนของจิต จึงถึงความสงบลง
ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ไม่กำเริบอีกต่อไป
จิตคงทรงเห็นตามสภาพความเป็นจริงของธรรมอยู่ทุกเมื่อ.

โอวาทคำสอนของครูบาจารย์ หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ

 

จิตคือธาตุรู้
รู้แล้วยึดอารมณ์ตะบัน เพราะไม่รู้จักอริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง(รู้ผิด)

การปฏิบัติอริยมรรค ๘ ตามเสด็จ ก็คือการบังคับจิต
ให้รู้แล้วไม่ยึดอารมณ์ เพราะรู้จักอริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง(รู้ถูก)

(smile)

 

ถามคุนธรรมภูติครับ

จิตที่บริสุทนี้ กิเลสจะครอบงำอีกได้หรือไม่คับเพราะอะไร

 

ก็อย่าไปแปลความเอาเองสิครับว่า ที่กล่าวอย่างนั้น กลายเป็ยการห้าม
หรือ บอกให้กลัวการทำสมาธิ

ไม่มีนักปฏิบัติคตนไหน หรือ แม้แต่นักไม่ปฏิบัติคนไหน หนีการทำสมาธิได้

มันเป็นอนุสัยของสัตว์ทั่วไปอยู่แล้ว ครับ

ดังนั้น การยกขึ้นกล่าวเรื่องสมาธิ ก็เพื่อให้รู้ฐานะว่ากำลังทำอะไร มีสภาวะธรรมใด
ขณะนั้นมีภพใดรองรับ ภพในอก ภพที่ว่าเปลี่ยนผันในใจเรา นับร้อย นับพัน เป็นอย่างไร
ก็ให้ระลึกเห็นไปตามนั้นครับ

ยกกล่าวเข้าใจฐานะที่เป็นอยู่ครับ ไม่ใช่การห้าม

ไม่มีใครห้ามสัตว์ชนิดไหนๆ ไม่ให้ทำสมาธิได้ครับ มันเป็นธรรมชาติ

คนที่เกิดในป่าลึก ก็รู้จักการทำสมาธิ ไม่ต้องมีใครไปสอนเลย เป็นต้น

 

เอาเป็นว่าผมปรุงแต่งไปเองแล้วกันนะ ไปนอนดีกว่า ^-^

 

เป็นหนอนแทะตำรา..บ้าน้ำลาย..ดีที่สุด

 

ทีนี้พวกพี่อาจจะงง แล้ววันดีคืนดี ทำไมมายกกล่าวเรืองสมาธิเป็นภพ

ก็ต้องมีเหตุสิครับ

เหตุคืออะไร เหตุก็คือคุณ psi เขาเข้ามาถามเรื่องอนุสัย ประกอบกับ
การฝึกแบบสายโกเอนก้า ซึ่งหมายความว่า เป็นพวกดูเวทนานุสติปัฏฐาน
ซึ่งก็หมายถึงว่า พวกนี้ทำฌาณได้เป็นอย่างดี และมีปัญญากล้า

ดังนั้น หากจะยกเรื่อง สมาธิเป็นภพ เพื่อไม่ให้หลบการดูเวทนา จึงควร
ที่จะพูด ควรที่จะกล่าว หากไม่กล่าว พวกดูเวทนาก็หลบการรู้ทุกข์
ไปเอาสบายในฌาณสมาบัติเข้า เขาก็จะลืมการปฏิบัตินะสิครับ

* * * *

ไปทบทวนดูนะครับ คุณ psi กำลังรวบยอดความคิดว่า

"หากเขาทำสมาธิได้ อนุสัยถือว่าได้ถูกกำจัดไปแล้วใช่ไหมพี่"

แล้วพวกคุณจะตอบว่าอะไร ควรแล้วเหรอ ที่มาตำหนิผม
ที่พยายามจะแกะเขาออกมา

 

หมายถึงใครเอ่ย

 

แหะ แหะ เขาก็คงหมายถึงผมนั่นแหละครับ

 

โอ๋ ๆ อย่าน้อยใจน้อย ก็คัดค้านตามประสาของผม

คนชอบค้าน ผมไม่มีพวกนะ ไม่มีใครพวกใครทั้งนั้น

ไปนอนล่ะ ^-^

 

แหะ แหะ..................

 

ถ้าคิดดีทำดีแล้วคิดแล้วคิดอีกจะเรียกว่าทำดี เหรอะ ติดในพรหมก็มีจริงเป็นได้จริงกับสมาธินี่ เป็นนิพพานพรหมยังได้เลย แต่มาจากตัณหาความอยากได้ อยากมีอยากเป็นทั้งสิ้น ดังนั้นมันต้องแยกให้ออกว่า สมาธิในทางพุทธศาสนามีไว้เพื่ออะไร มันต่างกันอยู่ตรงนี้ ต้องยอมรับและเข้าใจก่อน เพราะทุกคนที่ไม่ใช่พระอรหันต์ล้วนมีจิตที่แฝงไปด้วยตัณหาทั้งสิ้นรวมทั้งตัวผมเองด้วย เพราะไม่ใช่พระอรหันต์

 

ปุถุชน กาย(รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ)กระสับกระส่าย จิตกระสับกระส่าย

นกุลปิตาสูตร

[๔] <font color='#006600'>ดูกรคฤหบดี ก็อย่างไรเล่า? </font>
<font color='#0000FF'>บุคคลจึงชื่อว่า เป็นผู้มี กาย กระสับกระส่ายด้วย
จึงชื่อว่า เป็นผู้มี จิต กระสับกระส่ายด้วย</font>

ดูกรคฤหบดี คือ
<font color='#0000FF'>ปุถุชน ผู้มิได้สดับแล้วในโลกนี้</font>
มิได้เห็นพระอริยะทั้งหลาย ไม่ฉลาดในธรรมของพระอริยะ
มิได้รับแนะนำในอริยธรรม มิได้เห็นสัตบุรุษทั้งหลาย
ไม่ฉลาดในธรรมของสัตบุรุษ มิได้รับแนะนำในสัปปุริสธรรม

<font color='#0000FF'>ย่อมเห็น</font> รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ <font color='#0000FF'>โดยความเป็นตน</font> ๑
<font color='#0000FF'>ย่อมเห็น ตน มี</font> รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ๑
<font color='#0000FF'>ย่อมเห็น</font> รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ <font color='#0000FF'>ใน ตน</font> ๑
<font color='#0000FF'>ย่อมเห็น ตน ใน</font> รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ๑

<font color='#0000FF'>เป็นผู้ตั้งอยู่ด้วยความยึดมั่นว่า
เราเป็น</font> รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ <font color='#0000FF'>ของเรา

เมื่อเขาตั้งอยู่ด้วยความยึดมั่นว่า
เราเป็น</font> รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ <font color='#0000FF'>ของเรา</font>

<font color='#0000FF'>รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ นั้น ย่อมแปรปรวนเป็นอย่างอื่นไป

เพราะ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แปรปรวนเป็นอย่างอื่นไป
โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัสและอุปายาส จึงเกิดขึ้น</font>

<font color='#006600'>ดูกรคฤหบดี ด้วยเหตุอย่างนี้แล</font>
<font color='#0000FF'>บุคคลจึงชื่อว่า เป็นผู้มี กาย กระสับกระส่าย
และเป็นผู้มี จิต กระสับกระส่าย</font>

(smile)