เพลงผีบอก ที่มาของเพลง ” น้ำตาแสงไต้ ”

<TABLE class=alt1 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>


เพลงผีบอก ที่มาของเพลง ” น้ำตาแสงไต้ ” เพลงแห่งความหลัง ครูแจ๋ว สง่า อารัมภีร์





เรื่องราวที่จะได้อ่านต่อไปนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครูสง่า อารัมภีร หรือ ครูแจ๋ว ที่ลูกศิษย์และเพื่อน
พ้องในวงการเรียกกัน นอกจากที่ครูแจ๋วมีความสามารถในการแต่งเพลงซึ่งเป็นงานที่ถือได้ว่าครูเป็นเอกทาง
ด้านดนตรี ท่านแต่งเพลงไว้ให้เราได้ฟังกันร่วมๆ 2,000 เพลง เพลงเอกอาทิ ; เรือนแพ, ดาวประดับใจ, เพื่อ
เธอเพื่อเธอ, น้ำตาแสงไต้, หนึ่งในร้อย ฯลฯ เพลงแต่ละเพลงที่ครูแจ๋วแต่งล้วนแต่เพราะๆ และโด่งดังเป็นที่
รู้จักไม่เฉพาะคนรุ่นเก่า คนรุ่นใหม่ยังซาบซึ้งไปกับบทเพลงของท่านกันไปทั่ว นอกจากนั้นแล้วครูมีความ
สามารถในงานเขียนเช่นกัน โดยเฉพาะเกี่ยวกับเรื่อง ” ผี ” ท่านเขียนได้อย่างมีเอกลักษณ์อย่างเฉพาะตัว
ท่านเขียนเรื่องไว้ประมาณ 60 เรื่อง ใช้นามปากกาว่า แจ๋ว วรจักร, จ้อน บางกระสอ เริ่องผีเรื่องแรกๆ ที่
เขียนลงพิมพ์ในเพลินจิตต์รายสัปดาห์ เมื่อปี พ. ศ. 2489 จากนี้ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลินกับงานเขียนและ
ที่มาของเพลง “ น้ำตาแสงไต้ “ เพลงแห่งความหลัง ครูแจ๋ว สง่า อารัมภีร ศิลปินแห่งชาติ ปี 2531
สาขาศิลปะการแสดง ( เพลงไทยสากล )



ผมเองเป็นผู้เขียนขึ้นเมื่อปี 2493 เพื่อลงพิมพ์ในสูจิบัตรละครเรื่อง “กุลปราโมทย์” เป็นละครลำดับที่ 68 ของ
คณะศิวารมณ์ มันก็หลายปีมาแล้ว แต่ก็ทำให้รำลึกถึงความหลังเมื่อครั้งเก่าก่อนได้ดีอยู่ เปียโนตัวที่จะกล่าว
ถึงนั้น เวลานี้ก็ดูเหมือนยังอยู่ที่ห้องเล็กศาลาเฉลิมกรุง เมื่อสองสามปีก่อนผมขึ้นไปบนห้องเล็กยังลูบคลำ
อยู่เลย มันเก่ามากแล้ว และเสียงบางเสียงก็เพี้ยนเพราะไม่มีใครดูแล แต่เมื่อผมไปลูบคลำ วิญญาณของผม
และมันยังผสานกันเหมือนเมื่อเก่าก่อน แต่เดี๋ยวนี้มันจะยังอยู่ หรือถูกขายไปก็ไม่ทราบ ว่างๆว่าจะไปเยี่ยมมัน
อีกครั้ง

ข้าพเจ้าจำได้แม่นยำว่าวันนั้นในราวเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๘๘ ศิวารมณ์กำลังซ้อมละครเรื่อง “ พัน
ท้ายนรสิงห์ ” อยูที่ห้องเล็ก ศาลาเฉลิมกรุง ดูเหมือนจะเข้าโปรแกรมวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ซ้อมกันอย่างหนัก
เพราะเป็นสมัยที่เริ่มงานใหม่ๆ ตอนนั้นข้าพเจ้ามีหน้าที่ดีดเปียโนให้นาฏศิลป์เขาซ้อมและต่อเพลงให้นักร้อง
เท่านั้น ผู้ที่แต่งเพลงให้ศิวารมณ์สมันนั้นคือ ประกิจ วาทยกร และ โพธิ์ ชูประดิษฐ์ ข้าพเจ้าเป็นนักดนตรี
ใหม่ๆ ยังไม่ถึงปี สุรสิทธิ์ , จอก , สมพงษ์ และทุกๆ คน มาซ้อมละครกันตั้งแต่เย็น ส่วน เนรมิต , มารุต สมัย
โน้นเข้าคู่กันคร่ำเครียดกับบทและวางคาแร็คเตอร์ตัวละคร นาฏศิลป์ซ้อมกัน เต้นกัน นักร้องก็ร้องเพลงกัน
เหลือเวลา ๕ วันละครจะเริ่มแสดงแล้ว เพลงเอกของเรื่องคือ “ น้ำตาแสงไต้ “ ทำนองยังไม่เสร็จ
คุณประกิจและคุณโพธิ์แต่งส่งมาคนละเพลงสองเพลงยังไม่เป็นที่ไม่พอใจแก่เจ้าของเรื่องและผู้กำกับ ทั้ง
เจ้าของเรื่องและผูกำกับต้องการให้เพลงมีสำเนียงเป็นไทยแท้ มีรสและวิญญาณไปในทาง ” หวานเย็นและ
เศร้า “

 

เย็นนั้นเมื่อเลิกซ้อมแล้ว ข้าพเจ้าพลอยอึดอัดไปกับเขาด้วย ข้าพเจ้าลงมายืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าเฉลิมกรุง
ไม่รู้จะไปไหนดี ได้ยินเสียงเรียก ” หง่า หง่า ” คุณทองอิน บุณยเสนา ถามว่า ” ราบรื่นเรียบร้อยหรือไฉน ”
ข้าพเจ้าอ่ยถึงเพลง ” น้ำตาแสงไต้ ” ที่ยังแต่งกันไม่เสร็จ พี่อินฟังแล้วพูดว่า ” เพลงไทยนั้นมีเยอะ แต่ไอ้รส
หวานเย็นและเศร้าที่หง่าว่ามันมีน้อย อั๊วชอบมาก และรู้สึกว่าหวานเย็นเศร้ามีแต่ เขมรไทรโยคและลาวครวญ
เท่านั้น คุยกันสักพักข้าพเจ้ารู้สึกง่วงนอนปุ๊บหลับปั๊บจะหลับไปนานเท่าไรไม่รู้


ข้าพเจ้ารู้สึกแปลกใจมาก ที่ใครมาเล่นเปียโนที่ห้องเล็กก่อนข้าพเจ้า ปกติ ๘.๐๐ น. กว่าๆ ข้าพเจ้า
เห็นคนอยู่ ๔ คน ชาย ๓ หญิง ๑ แต่งกายแปลกมาก ชายแต่งกายเหมือนนักรบโบราณ เขาถอดหมวกวางไว้
บนเปียโน คนเล่นผิวค่อนข้างขาว หน้าคมคาย อีกคนหนึ่งผิวคล้ำ นั่งอยู่ทางขวาของเปียโน คนที่ ๓ อายุ
มากกว่าสองคนแรก ผมหงอกประปราย ท่าทางเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ หน้าตาอิ่มเอิบ ส่วนผู้หญิงนั้นสวย
เหลือเกิน นุ่งผ้าจีบพก แต่งกายโบราณนุ่งผ้าจีบพก ห่มผ้าแถบสีแดงสด ผิวนวลปล่อยผมปรกบ่า กำลังยืน
เอามือเท้าเปียโนอยู่ด้านซ้าย


ข้าพเจ้าเปิดประตูเข้าไป เขาไม่สนใจข้าพเจ้าเลย จนข้าพเจ้าเดินเข้าไปใกล้จะเข้าพูดก็ไม่รู้จักเขา
แต่งตัวแปลก เลยนั่งมองดูเขาและฟังเพลงที่ดีดนั้น คนเล่นเปียโนเก่งมาก เขาเล่นจากความรู้สึกจริงๆ ตาเขา
ลอยคล้ายฝันมองไปตรงหน้า บางทีมองหน้าผู้หญิง เธอยิ้มรับน่ารักเหลือเกิน ข้าพเจ้าฟังเพลินมองเพลิน สัก
ครู่ก็สะดุ้งเพราะเสียงห้าวต่ำอย่างมีอำนาจของผู้สูงอายุพูดขึ้นว่า ” ไหน…เทพ … เธอลองเล่น เขมรไทรโยค
ซิ ” คนที่เล่นเปียโนผงกศีรษะรับ พร้อมกับเปลี่ยนเพลงมาเป็นเขมรไทรโยค เขาเล่นด้วยความรู้สึก เสียง
ประสานประหลาด แต่ทว่านุ่มนวลฟังแล้วทำให้คิดและมองเห็นภาพไปด้วยความรู้สึกหวานชื่น เพลินฟังจน
เพลงจบเมื่อไรไม่รู้ เพลงที่เล่นนั้นเพราะเหลือเกินพลันเสียงผู้สูงอายุพูดขึ้นว่า ” ธิดาจ๋า เธอจะไม่ลองฝีมือ
ดูรึ ” สาวสวยคนนั้นเดินไปนั่งที่เปียโนบรรเลงเพลงเป็นเพลงหวานเศร้าสำเนียงลาว ” ลาวครวญ ” อันหวาน
เศร้าฝีมือของเธออยู่ในขั้นเลิศ ข้าพเจ้านั้งน้ำตาคลอคิดไปถึงความหลัง คิดเพลินจนเพลงจบไม่รู้ตัว เสียง
ห้าวต่ำๆ ดังขึ้นอีกว่า ” อมร…ถ้าเราเอา วิญญาณ ของเพลงสองเพลงนี้มารวมกันเข้า คงจะเพราะอย่างหาที่
ติไม่ได้เชียวนะ ” ข้าพเจ้าเห็นคนผิวคล้ำที่นั่งข้างขวาของเปียโนก้มศีรษะรับพร้อมกับพูดว่า ” กระผมเห็นด้วย
คงจะไพเราะอย่างยิ่ง ” หญิงสาวลุกขึ้นจากเปียโน พลางหันหน้าไปพูดกัยคนผิวคล้ำว่า ” ขอเชิญคุณครูค่ะ
ขอเชิญคุณครูสวมวิญญาณของเพลงทั้งสอง ให้ศิษย์ได้ฟังเพื่อเป็นขวัญโสตและขวัญชีวิตของศิษย์ทั้งสอง “

ท่านที่รัก เสียงที่ลอยมาจากเปียโนนั้นสำเนียงไทยแท้มี ” รสหวานเย็นเศร้า “ครูอมรได้รวมวิญญาณ
ของ เขมรไทรโยค และ ลาวครวญ ได้สนิทแนบ สำเนียงและ วิญญาณถอดออกมาจากเพลงสองเพลงนี้อย่าง
ครบถ้วนโดยที่เพลงเดิมไม่ได้เสียหายอะไรแม้แต่น้อย ดุจสองวิญญาณเก่าเคล้ากัน จนเกิดวิญญาณใหม่ที่
สวยงามขึ้นอีกวิญญาณหนึ่ง…

 

ข้าพเจ้าฟังเพลินจนสะดุ้ง เมื่อมีหนักๆ มาเขย่าจนรู้สึกตัวตื่นจากภวังค์ บ่ายๆ สามโมงวันนั้น เมื่อนาฏศิลป์
และละครกลับกัน บนห้องเล็กเหลือข้าพเจ้า , เนรมิต, มารุต, สุรสิทธิ์ เนรมิตและมารุตบ่นถึงเพลง ” น้ำตาแสง
ไต้ ” ว่าทำนองที่คุณโพธิ์และคุณประกิจส่งมายังใช้ไม่ได้ เหลือเวลาอีก ๓ วัน ละครจะแสดงแล้วเดี๋ยวไม่ทัน
ข้าพเจ้านั่งฟังสักครู่หันมาเล่นเปียโน ท่านที่รัก ความรู้สึกบอกไม่ถูกนิ้วมือข้าพเจ้าบรรเลงไปตามอารมณ์
ข้าพเจ้าก็ไม่รู้ส่าเป็นเพลงอะไร เคลิ้มๆ บังไงพิกล เนรมิตถามว่า ” หง่า นั่นเพลงอะไร ” ข้าพเจ้าสะดุ้งพร้อม
กับนึกขึ้นได้ และจำทำนองได้ทันทีว่าเป็นเพลงที่ครูอมรดีด ข้าพเจ้าหันไปถามเนรมิตว่า ” เพราะหรือฮะ ”
เนรมิตพยักหน้าบอกให้เล่นใหม่ ข้าพเจ้าบรรเลงอีกหนึ่งเที่ยว ทั้งเนรมิตและมารุตพูดขึ้นว่า ” นี่แหละ น้ำตา
แสงไต้ “ ข้าพเจ้าดีใจรีบจดโน๊ต และประพันธ์คำร้องกันเดี๋ยวนั้น
มารุตขึ้น “ นวลเจ้าพี่เอย ”
เนรมิตต่อ “ คำน้องเอ่ยล้ำคร่ำครวญ “
แล้วช่วยกันต่อ ” ถ้อยคำเหมือนจะชวน ใจพี่หวนครวญคร่ำอาลัย ” พอจบประโยคแรก สุรสิทธิ์ร้อง
เกลาทันที ร่วมกันสร้างจบคำร้องในราว ๑๐ นาทีเท่านั้นเอง สุดท้ายเพลงก็ทันละครแสดง เมื่อทำนองเพลง
” น้ำตาแสงไต้ ” พลิ้วขึ้นคนร้องไห้กันทั้งโรง แม้ พันท้ายนรสิงห์ จะสร้างเป็นภาพยนตร์ยังใช้เพลง ” น้ำตา
แสงไต้ ” เป็นเพลงเอกอยู่

เพลงผีบอก ที่มาของเพลง ” น้ำตาแสงไต้” คัดลอกมาจากหนังสือ เพลงผีบอก รวมเรื่องผีและที่
ของเพลงน้ำตาแสงไต้ โดย ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดงปี ๒๕๓๑ สง่า อารัมภีร
และขอขอบคุณ คุณบูรพา อารัมภีร บุตรชายของครูแจ๋ว สง่า อารัมภีร ที่อนุญาตให้นำที่มาของ
เพลง ” น้ำตาแสงไต้ ” มาเผยแพร่ในบล็อก PRISANASWEETSONG ขอขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง





น้ำตาแสงไต้ คำร้อง มารุต - เนรมิต
ทำนอง สง่า อารัมภีร

นวลเจ้าพี่เอย … คำน้องเอ่ยล้ำคร่ำครวญ
ถ้อยคำเหมือนจะชวน ใจพี่หวนสรวญตร่ำอาลัย
น้ำตา…อาบแก้ม เพียงแซบเพชรไสว
แวววับจับหัวใจ เคล้าแสงไต้
นวลแสงเพชร … เกล็ดแก้วอันล้ำค่า
คราเมื่อแสงไฟส่องมา แวววาวชื่นชม
น้ำตา…แสงไต้ ดื่มใจพี่ร้าวระบม
ไม่อยากพรากขวัญภิรมย์ จำใจข่มใจไปจากนวล



.
เพลง น้ำตาแสงไต้ เพลงจากละครเรื่อง พันท้ายนรสิงห์ บันทึกเสียงครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๒
โดย บุญช่วย หิรัญสุนทร .


น้ำตาแสงไต้ - ฉลอง สิมะเสถียร

 

นึกถึงเพลงนี้แล้วยังขนลุกเลยครับ ตอนเด็กๆแม่ชอบเปิดให้ฟัง

 

ขอบคุณค่ะที่มาเล่าสู่กันฟัง ชอบเพลงนี้มากๆ ก่อนจะรู้ชื่อเพลงและชื่อคนแต่งอีกค่ะ

 

ชอบเพลงนี้มากค่ะ เคยได้ฟังตั้งแต่เด็กมาแล้ว ฟังทีไรก็น้ำตาคลอทุกที
โดยเฉพาะเวอร์ชั่นที่พี่โจ้ วงพอสร้องเอาไว้เพราะมากเลยค่ะ

 

ผมเองเป็นเด็กรุ่นใหม่แต่ก็ชอบฟังเพลงนี้เหมือนกันครับ เคยฟังเวอร์ชั่น ของ คุณตา ชรินทร์ นันทนาคร และ คุณ กุ้ง กิตติคุณ เชียรสงค์ เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมร้องติดปากบ่อยมากเพลงหนึ่งเลยครับ อนุโมทนาครับ

 

wow! good and deep meaning

 

เพราะมากๆค่ะ

 

สะอื้นใจทุกคราที่ได้ฟัง น้ำตาอาบแก้ม เพียงแซมเพชรไสว.......ไม่อยากพรากขวัญภิรมย์จำใจข่มใจไปจากนวล ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้เมื่อไร มีความรู้สึกสะอื้นอยู่ข้างในหัวใจคิดเสมอว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่ไม่ธรรมดาแน่ แล้วครานี้ก็ได้คำตอบในสิ่งที่สงสัยมานานมาก ขอบคุณค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ รู้สึกผูกพันกับเพลงนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ ฟังเพลงนี้ทีไรรู้สึกเหมือนเราทอดทิ้งใครบางคนไว้ ให้เค้าต้องรอคอย

 

อนุโมทนา สาธุครับ<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->
ชอบใจข้อคิดนี้จังครับ คนรู้ธรรมะมักจะชนะคนอื่น แต่คนมีธรรมะมักจะชนะตัวเอง<!-- google_ad_section_end -->

 

เป็นเพลงที่ไพเราะมากเพลงหนึ่ง

 

เห็นด้วยกับคุณsaipote ค่ะ เศร้าและหวานอย่างบอกไม่ถูก คล้ายๆเราทอดทิ้งใครไว้ข้างหลัง(ชาติที่แล้วหรือเปล่า?)

ขอบพระคุณสำหรับประวัติความเป็นมาของเพลงนะคะ

 

นี่แหละค่ะ เพลงดังอมตะนิรันดร์กาล

 

ชอบเวอร์ชั่นที่ ก็อต จักรพันธ์ ร้องอ่ะ เพราะมาก ๆ เลยค่ะ
ฟังแล้วน้ำตาพาลจะไหลซะให้ได้(cry)

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUser%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot]สงัดเงียบของค่ำคืนภายใต้แสงไฟจากไต้สีเหลืองนวล หนุ่มสาวคนรักที่กำลัง จะพรากจากไกล เฝ้าคร่ำครวญห่วงหาอาลัย เหมือนล่วงรู้ว่าจากครั้งนี้จะไม่มีโอกาสได้พบอีก ในยามนั้นไม่มีสิ่งใด เศร้าสร้อยไปกว่าเสียงสะอื้นไห้ ขณะที่ไม่มีอะไรงดงามไปกว่าแสงของไต้กระทบกับหยาดใสของน้ำตาที่ประกายวาววับดุจเพชร [/FONT][FONT=&quot].เป็นเพลงที่ช่างหวานลึกซึ้งกินไปถึงกลางดวงจิตดวงใจจริงๆ<o></o>[/FONT]

 

เพลงนี้เพราะมากครับ

 

ฟังคนเดียว ช่วง ดึกสงัด ชายทุ่ง ไร้ผู้คน น่าจะเข้าบรรยากาศ นะครับ