ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์ เกิดเป็นตำนาน แห่งการรอคอย ๑๔๐๐ ปี

เก็บรูปมาฝากครับ

​

 

[MUSIC]http://board....p5alungjit.com/attachment.php?attachmentid=938593&stc=1&d=1272089012[/MUSIC]

 

มาดูรูปกันต่อครับ

​

 

และในที่สุด

ก่อนที่จะอ่านข้อคิดนี้กดเพลงของคุณลีลาวดีก่อนนะครับ(ได้อารมณ์มาก)
และในที่สุดพระนางอุทุมมาพรก็ได้หลุดพ้นจากสัจจะสัญญาที่มีมา นานถึง ๑๔๐๐ ปีครับ และพระนางได้อยู่ชั้นดุสิตแล้วครับ พระนางไม่มาเกิดแล้วครับ สาธุ อนุโมทนาบุญครับ

ฝากไว้ให้ใจคิด
ดำรงชีวิตอยู่เพื่อความสงบสุข
รู้จักพอ รู้จักละ รู้จักทำใจ
ยิ้มให้ได้ บอกตัวเองเสมอๆ ว่า..........
"เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี
สร้างความดี สร้างคุณธรรม
ไม่ใช้เกิดมาเพื่อสร้างบาปกรรม"
"ใจดวงนี้วุ่นวายไม่ได้ คิดมากไม่ได้"
"ในเมื่ออีกไม่นาน เราก็ตายแล้ว"​

แล้วค่อยติดตามตอนต่อไปนะครับเพราะนี่เป็นเพียงตอนหนึ่งในสมาธิเท่านั้นครับ
ขอบคุณทุกๆ ท่านที่ได้เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะครับ:'(

 

ขอบคุณมากครับ อนุโมทนาครับ

 

ได้ครับ อนุโมทนาครับ

 

อนุโมทนาครับ เป็นเรื่องดัที่เตือนสติว่าภพชาติมีจริงการเวียนว่ายมีจริง

 

อนุโมทนากับคุณหริภุญชัยด้วยครับ
ได้อ่านเรื่องราว สัจจะสัญญา ๑๔๐๐ ปี-รอคอยการถอนอธิษฐาน ของบ้านตนเองแล้ว
อยากกลับบ้านจัง
เกิดที่ลำพูนแต่พลัดถิ่นอยู่น่านกว่า 10 ปียังไม่สามารถหลุดพ้นบ่วงออกจากเมืองน่านได้ อ่านแล้วอยากกลับบ้านอยากกลับหริภุญชัยที่สุดครับ

 

โอ้โห กลับมาดูภาพแสงสีเหลืองๆ

แถมมีเพลงให้ฟังด้วย ขนลุกแบบไม่หยุดเลยครับ

ความรู้สึกเหมือนกับได้ดูหนังเรื่องๆหนึ่งจนจบเลย

ดีจังครับ จะติดตามบทความของคุณ หริภุญชัย ต่อไปนะครับ<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3226336", true); </SCRIPT>

 

กลับบ้านเราเถอะครับพระแม่กำลังรอพวกเราอยู่ครับ

 

เล่าเรื่องเกี่ยวกับ นครหริภุญชัย เพิ่มเติมบ้างซิครับ

 

สาธุ

แม้อยู่ห่างกันสุดขอบฟ้าเขาเขียว คงเหลือแต่สิ่งเดียวคือความฝัน
ห่วงอาลัยเมื่อพลัดพรากยามจากกัน ให้จาบัลย์หวนคิดถึงคณึงครวญ
ให้อาวรณ์อาลัยใจแทบขาด อนงค์นาฏตัวพี่เคยแย้มสรวล
แต่ตอนนี้ตัวพี่แสนรัญจวน คงคร่ำครวญถึงน้องแล้วหมองใจ

เรื่องราวยังมีอีกมากแต่ยังไม่ถึงเวลาที่จะบอกกล่าวหรืออาจบอกกล่าวแล้วอาจทำให้คนเป็นทุกข์ เพราะบางเรื่องอาจไม่ได้มีความสุขและน่าตื่นเต้นเสมอไปครับ ดังนั้นเรามาช่วยกันอธิษฐานให้สังคมสงบสุขกันเถอะครับ ที่ใดมีรักมีห่วง ที่นั้นก็มีทุกข์ ไม่สามารถหลุดพ้นได้ครับ​

 

ครับขอบคุณมากครับที่มีความสนใจในเรื่องของหริภุญชัยครับ ผมจะพยายามเอาเรื่องต่างๆ ที่เป็นประสบการณ์ผม และที่ผมเคยประสบมาเล่าให้ท่านฟังอีกนะครับ เพราะเรืื่องราวต่างๆอาจไม่ได้เป็นไปตามประวัติศาสตร์ มันอาจเศร้ากว่าที่ท่านทั้งหลายคิดไว้ครับ ขอบคุณมากครับ

 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ เห็นภาพแล้วรู้สึกดีใจกับน้องและพระนางด้วยค่ะ

เมืองลำพูนนี้เราเคยไปอยู่หนึ่งครั้ง รู้สึกสัมผัสได้ถึงความเป็นอาณาจักร

เก่าแก่ โบราณสถานยังมีให้เห็นอยู่มากถ้ามีโอกาสก็จะไปอีก และก็สนใจ

ในเรื่องราวที่คุณหริภุญชัยได้เล่ามาโดยตลอด...

คราวหน้านำมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ.. ชอบค่ะ:VO

 

เป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่เกี่ยวข้อง...สามารถหลุดพ้นจากพันธการทางใจอย่างถาวรในเร็ววันนี้นะคะ... ;aa26

 

ฟังเรื่องเล่า จากเจ้าของกระทู้...หดหู่ และรู้สึกสะท้อนใจมาก ๆ ค่ะ..

สัญญา...รัก ข้ามภพชาติ มักเปนด่านใหญ่ สำหรับนักปฏิบัติ ที่จะต้องเจอกันแทบทั้งนั้น

สัญญา .. ไม่เลือกเพศ
สัญญา .. ไม่เลือกวัย
สัญญา .. ไม่เลือกสถานที่
แต่สัญญา... เปนเงาตามตัวของผู้ถูกสัญญาเสมอ...

บางดวงจิต... ยอมผิดกฎของมิติตนเอง เพื่อก้ามข้ามเวลามาหาคนที่ตนรัก ยอมละทิ้งแผ่นดิน หน้าที่ เพียงชั่วคราว เพียงเพื่อจะมาบอกว่า... " เรารอคอยการมาของท่าน มานานแสนนานเหลือเกิน... พระขรรค์ ที่เคยมอบ..เปรียบดั่งดวงใจของน้องนั้นไซร้.."

ความรักที่แท้จริง ของโลกวิญญาณ คือการได้เหนมนุษย์ที่ตนรัก มีความสุขกับโลกของปัจจุบัน และพร้อมที่จะยกระดับจิตทั้งของโลกวิญญาณ และโลกมนุษย์ก้าวเดินไปพร้อม ๆ กัน...ก้อเพียงแค่นั้น...

 

ขออนุโมทนาครับ บทความนี้กินใจมากครับ ขอบคุณจริงๆๆๆ มันช่างเป็นชีวิตที่เศร้าครับ

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.946364/[/MUSIC]


เศร้า

 

:'( ที่ไหนมี รัก ที่นั่นมีทุกข์

 

อนุโมทนาบุญครับ ผมมีโอกาสได้พบเจอน้องอมรเทพด้วยครับ และทีมถอนคำสาบานแต่ไม่ได้ไปร่วมในวันนั้น ขอยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงครับ ยินดีกับพระนางอุทุมมาพรเทวีด้วยครับที่ได้หลุดพ้น และจะไม่กลับมาเกิดอีกแล้ว สาธุ