มีใครเรื่มก้าวเข้าสู่พระธรรม ตั้งแต่ช่วงวัยรุ่นบ้างครับ

เราก็เพิ่งเริ่มตอนนี้อายุ 15 เอง เราสวดมนต์ทุกวัน และก็พยายามนั่งสมาธิและรักษาศีลแต่มันก็ชอบแตกประจำเรื่องคำพูดเพราะเป็นคนใจร้อน สิ่งที่เห็นได้ชัดเลยจากการปฏิบัติคือยุง มด แมลง ไม่กล้าฆ่าเลย แล้วก็ด่าคนน้อยลงด้วย แต่จะพยายามฝึกให้ตัวเองให้ได้มากกว่านี้ ไม่โกรธ ไม่ยึดติด ไม่คิดสิ่งชั่ว ไม่ทำความชั่ว และไม่พูดสิ่งชั่วจะพยายามๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.ลองสังเกตดูสิว่าตั้งแต่เริ่มฝึกจะเริ่มมีปัญหาเข้ามาในชีวิตมาก ส่วนมากจะเป็นคนรอบข้างทั้งนั้น และพวกเขาก็จะเริ่มไม่เข้าใจเรา

 

อนุโมทนาบุญทั้งหมด ทั้งมวล กับวันรุ่นทุกคนที่หันเข้าธรรมะ
ผมเองตอนนี้ก็อายุ 21 ย่าง 22 ตอนนี้อยู่ปี 4 เริ่มปฎิบัติจิงๆจังๆ
หาครูบาอาจารย์ ตอนอยู่ปี 3 เหตุที่เข้าหาธรรมะเพราะเรื่อง รักๆ นี้แระครับผม

งัยก้ช่วยแนะนำด้วยนะครับผม

 

ตอนนี้อายุ 16 ค่ะ ขอเล่าบ้างเน้ออ ^__^
ตอน 4-5 ขวบเคยอยู่โรงเรียนวัดตอนนั้นอยู่ศูนย์เด็ก-อนุบาล1ค่ะ
เพื่อนมันก็เล่าให้ฟังว่าสระในโรงเรียน (คือจะมีสระใหญ่ๆ บริเวณรอบสระจะอุดมสมบูรณ์เป็นป่า ย่อมๆอ่าค่ะ วัดพุทโธธัมธโรอ่านะคะ ลองเสิร์ชดูได้ในปู่เกิ้ล)
แล้วขอบๆสระมีรูปปั้นอยู่รอบเลย ไม่ใช่แค่ตนเดียวนะคะ เป็นสิบเลย กลางสระก็มี
จะเห็นแค่เศียร ตอนกลางคืนมืดๆใครไม่รู้นิ ตกใจแย่ อิอิ
แล้วเพื่อนก็เล่าให้ฟังว่าสระนี้อ่ะเคยมีลูกพญานาคอยู่นะ เคยมีคนโยนมะพร้าวแห้งลงไปแต่มันจม(มันบอกว่าพญานาคกิน 55) แต่ตายแล้วเค้าเลยสร้างขึ้นมา
เพื่อเป็นอนุสรณ์ แล้วละหว่างที่เล่าเสร็จก็มีงูเขียวค่ะเลื้อยผ่าน แต่มองไม่ทันค่ะ
ตั้งแต่นั้นมาก็สงสัยๆตลอด จนตอนนี้เรื่องราวที่เล่าขานก็ยังไม่ได้คำตอบชัดเจนค่ะ
ว่าจริงหรือไม่จริง บางทีเค้าก็เล่าค่ะว่าช่วงฝนตกหนักครูอนุบาลยังเคยเห็นหงอน
แล้วที่นั่นงูเขียวก็เยอะซะด้วย ตั้งแต่นั้นก็จะเค้ารพ ศรัทธาและเชื่อเรื่องพญานาค
พอเชื่อปุ๊บ ความเกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาก็มาปั๊ป เพราะอยากนั่งสมาธิเพื่อรู้อดีตชาติบ้าง
อยากรู้เรื่องพญานาคบ้าง คริคริ พอตอนป.4 ครูเค้าบังคับเข้าค่ายพุทธธรรม
ก็ชอบค่ะ ชอบมากๆ เพื่อนบ่นแต่เรานี่ดีใจคะยั้นคะยอครูได้ไปจนจบป.6
แล้วตอนป.6ก็ทำโครงการอบรมธรรมะให้น้องๆตอนเลิกเรียน แต่มีคนเข้าแค่ 2 คนค่ะ เลยเลิก
ช่วงประมาณ ม.2 ก็เริ่มเข้าเว็บพลังจิต จากการค้นหาเรื่องพญานาค
ก็มาเจอกระทู้ลูกหลานปู่ศรีสุทโธ (ขอบพระคุณนะคะที่จุดประกายให้เข้ามาเส้นทางบุญ)
ตอนแรกก็เล่นแต่กระทู้เดียวค่ะ ต่อมาก็เข้าแชท ไปเจอพี่ๆ เค้าก็ชอบคุยธรรมะเปิดธรรมะ
เราก็ อืม...อืม... เข้าใจในพุทธศาสนามากขึ้น ว่ามีจุดประสงค์อะไรยังไง
จากแต่ก่อนที่ลุ่มๆดอนๆ ไม่มีหลัก ก็มีหลักในการเดินทาง
หลังจากเล่นเว็บมาจะ 3 ปีเลยทำให้รู้เรื่องราวพุทธประวัติบ้าง ชื่อธรรมบ้าง
จนไม่เคยสอบตกพระพุทธ ทำให้ตอนไปพบแม่ชีที่สำนักภูน้อย
ท่านก็ตำหนิประมาณว่า อย่ารู้แต่ปริยัติ แล้วไม่เคยปฏิบัติ
ตอนนี้ก็เลยปรับปรุงๆอยู่ค่ะ 555+ รู้ไปหมดแต่ไม่ทำ แย่มากๆเลย T.T
จากที่ตัวเองเคยนิยม ชอบในสิ่งที่เคลือบแก่นแท้ของพระศาสนา
เช่นฤทธิ์กสิณ (แต่ไม่เคยลองหรอกค่ะ) หรือเรื่องราวมหัศจรรย์ เรื่องภพภูมิ พญานาค
ที่แต่ละปีออกพรรษาจะร้องไห้เหมือนคนบ้า เพราะไม่ได้ไปหนองคาย
ทุกวันนี้เริ่มเข้าใจ เพราะถ้าเรามัวอ้อมเส้นทางที่จะมุ่งไป เราก็จะเสียเวลาในการถึงจุดหมาย นั่นก็คือ "พระนิพพาน" ตอนนี้เลยเก็บความศรัทธานั้นมาเป็นกำลังใจการทำบุญมากขึ้นๆ เพราะเชื่อว่า เมื่อเราทำบุญภพภูมิที่เรารักคงก็ต้องพลอยชื่นชมยินดีกับเรา
ถ้าเรามัวแต่รักและหลงในภพภูมิ เราก็จะไม่ไปถึงจุดหมาย อีกทั้งภพภูมิที่เรารักนั้นก็จะไม่เห็นแสงสว่างด้วยเช่นกัน

ถ้าทำให้ขี้เกียจอ่านก็ขอภัยนะคะ เอิ๊กๆๆ

 

เท่าที่พอจำได้คือ เริ่ม ถือศีล 5 มาตั้งแต่ประมาณซัก 17 หลังจากนั้นก็เข้าหามาตลอด
แต่ตอนแรกที่ศรัทธาในธรรมมะเลยเพราะว่าชอบแนวพลังเหนือธรรมชาติ กลัวตาย และอยากเป็นผู้วิเศษ แต่ตอนนี้ไม่แล้วหล่ะ เพราะว่าจะพยายามบำเพ็ญไปเรื่อยๆไม่รีบ
ทีแรกก็รู้สึกว่าทำไมตัวเองเพิ่งมาปฏิบัติ น่าจะทำตั้งนานแล้ว แต่คิดไปคิดมาก็ไม่เป็นไร ตัวผมเคยปฏิบัติสายมหายานมาด้วย และเจออุปสรรค์มากเลยตอนนั้น และทำไปทำมาก็รู้สึกว่าไม่ตรงจริตกับเราแต่สนุกดี เพื่อนก็เยอะ แต่ว่าเราไม่ใช่ทางนี้ทั้งหมด เพราะผมชอบนั่งสมาธิ ผมก็เลยเข้าสายเดิมดีแล้ว แต่พอกลับมาเข้าสายนี้ อุปสรรค์โหดกว่าเดิมอีก แต่ว่าชอบเพราะสายนี้เก่าแก่และตรงที่สุด ผมก็ทำมาๆ เรื่อยๆ หินขึ้นๆ แต่ก็ดีเพราะมันจะได้ ทดสอบตัวเรา และเสริมตัวเราให้เข้มแข็งขึ้น ในส่วนตัวผมแล้ว ผมคิดว่าผมโชคดีมากที่เกิดมาเป็นผู้ชาย และเจอธรรมะ เพราะผมคิดว่าเกิดมาได้เป็นผู้ชายแล้วต้องเอาให้มันคุ้ม ก็เลยอธิฐาน ว่าจะช่วยสัตว์โลก สร้างวัดวา etc. อธิฐานมาตั้งแต่ตอนอยู่มหายาน จนมาถึงตอนนี้ พบสายนี้ถึงรู้ว่า เราต้องทำอย่างงี้ๆ ที่อธิฐาน แบบนี้ก็คือ อธิฐานเป็นโพิสัตว์ ก็เลยเข้าใจ ก็เลยทำมาเรื่อยๆ อุปสรรค์มากมาย ว่าจะลาหลายครั้งแล้ว แต่เสียดาย คิดว่าถ้าตายไปแบบมีสิ่งที่ดี ทางที่ถูกตามไปด้วยก็คงดีกว่าที่ไม่รู้จะเกิดตายไปทำไม เกิดมาเป็นคนทั้งที ทั้งเป็นชายด้วย ถ้าจะตายแบบหลงไปเรื่อยๆวันๆ ก็คงจะน่าเสียดายเปล่าๆ

 

ของจริงเค้าจะไม่ค่อยพูดมากนะค่ะน้องขา...เท่าที่ทราบมามีมากๆๆๆๆๆจริงๆค่ะ แม้แต่วัยรุ่นฝรั่ง หล่อๆสวยๆๆ เค้ามาถือศืลกันที่(วัดถ่ำป่าหมู่ใหม่) เค้าพูดภาษาไทยยังไม่ค่อยได้ ดิฉันได้ถามเค้าว่าทำไมถึงเข้าใจที่หลวงพ่อประสิทธิ์ท่านเทศน์สอน น้องๆเค้าบอกดิฉันว่า..."ผมใช้ใจ ในการเรียนรู้ธรรมกับหลวงพ่อประสิทธิ์" ดิฉันอึ้ง พูดอะไรไม่ออก ทั้งอายทั้งเจ็บใจตัวเองที่เป็นคนไทยแท้ๆ แต่เข้าไม่ถึง(กระพี้)ของธรรมจริงๆค่ะ แต่จะว่าไปน้องฝรั่งพวกนั้นเค้ามี(บุญ) เค้ามี(บุญเก่ามาก) ถึงเวลาจึงได้พบของจริง พระอริยเจ้าที่ทรงธรรมจริง และที่สำคัญคงจะมีบุญเนื่องกับหลวงพ่อจึงได้เกิดมาได้พบได้เป็นครูบาอาจารย์กัน เกื่อหนุนกันในชาติปัจจุบันนี้ แต่ถ้าไม่เคยเนื่องกันมาก่อนยังไงก็ต้องคาดจากพ่อแม่ครูอาจารย์อยู่ดี

 

ที่คำพูดผมอาจพูดผิดไปก็ขอโทษทีนะครับพี่ แต่ในใจเจตนาผมไม่ได้เป็นอย่างนั้่น ผมเคยรู้อะไรมาแล้วก็เก็บไว้มามากมาย แล้วก็ไม่ค่อยพูดมันเลยเป็นผลร้ายกับคนที่ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิต ผมเคยเป็นมาแล้ว แล้วก็ไม่มีใครแนะนำผม ผมก็หลงทางอยู่จนสภาพย่ำแย่ และจากประสบการณ์นั้น ผมก็เลยจำใส่ใจไว้ว่า ถ้าเรามีแนวทางอะไรที่พออาจจะเข้ากับชีวิต คนอื่นที่เป็นเหมือนกันได้บ้าง ผมก็จะได้ทำได้ สำหรับที่ผมบอกว่าเป็นพุทธภูมิ ไม่ได้หวังอวดวิเศษ แค่อยากเเสดงความคิดเห็นบ้าง เพราะเว็ปนี้เป็นเว็ปพระพุทธศาสนา ผมก็ศาสนาพุทธ คงไม่เป็นไร และอีกอย่างก็ไม่มีใครรู้จักผม ถึงรู้จักก็ไม่เป็นไร เพราะชีวิตผมเป็นของผม ผมไม่โกรธอะไรเลยที่โดนตักเตือน เพราะนานๆทีจะมีคนที่สนใจบ้าง ก็พอจะได้รู้ว่้าตัวเองไม่ได้เป็นท่อนไม้ หรือ ก้อนหิน และสำหรับสิ่งที่ผมพูด ผมก็เคยพูดชักชวนเพื่อนให้อธิฐานเหมือนผมไป 2 คนแล้ว มันทั้ง 2 คนก็เลยจะเริ่มรักษาศีลและเข้าหาทางธรรมมากขึ้นเช่นกัน มัน 2 คน อายุ 18 ย่าง 19 กำลังเป็นวัยรุ่นถ้าผมไม่ช่วยดึงมันอีกทาง มันก็คงอาจจะลืมเลือนธรรมะ และไม่แน่อาจหลงทางยากจะกลับตัวก็ได้

และที่อธิบายมายืดยา่วไม่ใช่เพราะจะต้องการอะไร แต่อยากแค่ใช้โอกาสนี้ อยากระบายความอัดอั้น ที่เป็นวัยรุ่นคนเดียวในหมู่บ้านที่มันเป็นบ้าเข้าเว็ปธรรมะ ไม่มีเพื่อนให้คบ เพราะเพื่อนแถวบ้านเป็นนักเลงสุรา แข่งรถ เที่ยวแตร่ กันหมดเลย พูดให้คนที่ไหนฟังเค้าก็ว่าบ้า ไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลยมานานแล้ว เพราะไม่รู้จะไปหาใคร จะโทรหาใคร จะไปไหนดี ก็มันไม่มีใครคบ ใครที่ว่า รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในโลกแน่ๆ ต้องมาเจอชวิตผมบ้าง อยู่เหมือนคนบ้า เค้าว่ากันทั้งหมู่บ้าน ที่อยู่มาได้ทุกวันนี้ก็เพราะพลังจากกำลังใจตัวเองล้วนๆ ไม่ต้องถามเลยถึงคนรอบข้าง หรือ แฟน เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยมีแฟนเลยซักทีเดียว โทรศัพท์ นี่ทิ้งไว้ได้เป็นเดือนๆ แทบไม่ต้องชาจร์แบต เพราะไม่ได้ใช้

 

สาธุ สาธุ หันหาธรรมะตั้งแต่อายุยังน้อย นับว่าได้เปรียบเรื่องเวลาเป็นอย่างมาก

ขออย่างเดียวอย่าหลงมีครอบครัวนะครับ เดี๋ยวจะเป็นเหมือนกับผม ทางโลกผมเบื่อนาน

ละ อยากไปอยู่ป่าอยู่เขาบ้าง สำนักถ้ำป่าอาชาทอง เติมเต็มในสิ่งที่ผมต้องการได้เป็น

อย่างดี รอให้หมดภาระ เรื่อง บุตร ภรรยา ผมจะขอลาทีโลกนี้ เบื่อ แย่ง เบื่อชิง

มีแต่ทุกข์ รวยก็ ทุกข์ จนก็ทุกข์ มีสุขก็ยิ่งทุกข์ อยากพบทางสว่างแห่งธรรมบ้าง

อยากรู้ว่าธรรมที่พระพุทธองค์สอนไว้ เป็นอย่างไร ขนาดปฏิบัติแค่เด็กอนุบาลยังรู้สึกโล่ง

ขนาดนี้ ถ้าเต็มขั้น คงสามารถตอบโจทย์ที่หามาตลอดได้

 

เมื่อก่อนนั่งสมาธิแค่ในช่วงสอบ มีครั้งสองครั้งที่นั่งจนรู้สึกว่าไม่อยากออกจากสมาธิเลย เข้าวัดก็ไม่ค่อยได้เข้า สวดมนต์ก็ไม่ได้สวด เหอๆ แต่รู้สึกว่าชอบแก่นของพระพุทธศาสนา ไม่ชอบใจเลยที่แม่ทำบุญเพื่อขอนั่นขอนี่ ตอนนี้อายุสิบเก้า ก็เริ่มเป็นจริงเป็นจัง เพราะทุกข์มันรุมเร้า(เรื่องรัก ก๊ากกกๆ)
ตอนนี้ก็เหมือนเดิม ไม่ได้เข้าวัดสวดมนต์ แต่มีสติมากขึ้น ปล่อยวางได้มากขึ้น และอย่างที่หลายๆ คนบอก รู้สึกว่าจะไม่เผลอตบยุง เห็นแมลงมันกำลังดิ้นๆ ก็นึกสงสาร แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง
สุดท้ายนี้อยากปฏิบัติจริงๆ จังๆ ขอท่านช่วยแนะนำด้วยนะครับ

 

วัดหลวงพ่อประสิทธิ์ นี่ วัดป่าหมู่ใหม่ เฉยๆครับ......ไม่มีถ้ำนะ......อยู่แม่แตง เชียงใหม่.....กุฏิริมธาร...สงบ..เย็น...สบายใจ...และงาม....

ไปกราบหลวงพ่อบ่อยครับ....แต่ผมยังไม่เคยเห็นฆราวาสที่เป็นฝรั่งไปปฏิบัติ.....สมัยนี้ต้องโมทนาเขานะครับ...พวกนี้เขามาเอาจริงกัน....

 

โมทนาและเป็นกำลังใจให้ทุกท่านได้ปฏิบัติดีนะครับ....อายุไม่เป็นส่วนสำคัญ.....ไม่ว่าจะหนุ่มหรือแก่.....เราสามารถนำพระธรรมมาปฏิบัติให้เห็นผลได้นะครับ....เพื่อชีวิตที่ผาสุข...และเข้าใจความจริงแห่งชีวิต.....

ได้อ่านโพสของหลายท่าน....รู้สึกดีนะครับ....ทุกคนต่างแชร์ประสบการณ์ที่เคยผ่านกันมา....ซึ่งก็ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ดี...เป็นกำลังใจให้กันและกันได้ปฏิบัติดี...เป็นศาสนาทายาทขององค์พระพุทธเจ้า.....

โมทนาสาธุกับทุกท่านนะครับ.....

 

ผมคิดว่าผมเป็น บุคคลหนึ่งที่เริ่มมีความรู้เรื่องบ้าง แต่ ปัฏิบัติได้ตามกำลังต่อไป ตามอิสระในการพัฒนาต่อไป แต่ว่าผมคิดทุกคนมีอิสระในการใช้ชีวิต อยากพอใจอะไรก็ทำไป เเต่เหตุที่ทำไป ย่อมมีผมตามมาอย่างแน่
ความหมายของ ธรรม คือ ธรรมชาติ อยู่ สิ่งที่เป็นจริง มันก็ต้องเป็นจริง

 

เริ่มปฎิบัติประมาณอายุ19 ค่ะ ตอนนี้ 21ปี ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

 

ดีจังเลย มีคนสนใจเยอะเหมือนกัน เราพึ่งเริ่มอ่ะค่ะ แต่ก่อนหน้านี้ก็เจอทุกข์มาเหมือนกัน ไม่เจอทุกคคงไม่เจอธรรมหรอกค่ะ เมื่อก่อนไม่ค่อยสนใจหรอกค่ะ พึ่งสนใจทางธรรมมายังไม่ถึงปีค่ะ แต่ทุกวันนี้กะมีความสุขดีค่ะ พอเจอพระพุทธศาสนานี่แหละค่ะคิดว่าเจอทางถูกแล้ว

 

ผมก็ไม่ได้เข้ามา สนใจก็ เมื่อประมาณ ปีที่แ้ล้วอะครับ ผมก็เริ่มศึกษา จากที่นี่แหละครับ ปีนี่ผม 16 ครับ แอดมาคุยแลกเปลี่ยน ความคิดได้นะครับ ice_konan191@hotmail.com

 

ไม่มีอะไรมากครับทำใจสบาย ธรรมะคือชีวิตชีวิตคือธรรมะ ธรรมะ คือธรรมชาติ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นธรรมชาติ เรียนรู้ที่จะเข้าใจ เข้าใจมันซะ ว่ามันเช่นนั้นเอง ช่างๆมันๆๆๆ ให้ได้ทำใจให้มีความสุขกับโลกใบนี้และธรรมชาติและมีศีลที่พระศาสดาทิ้งไว้ให้ ไม่ไปเบียดเบียนใคร ทำบุญได้ ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ได้ เป็นคนจิตใจดี มีเมตตา มีมากก็ทานบ้างใช้ชีวิตสู้ไปเพื่อวันข้างหน้าอย่างมีความสุขและมีธรรมะและมีจิตใจที่ดีและมีเมตตา จิตใจไม่มีก้ฝืนให้มันดี ไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็ดีของมันเองเจออะไรเข้ามากระทบก็ วู้ว...ช่างมันๆ แล้วยิ้มซะ ปฏิบัติธรรมด้วยความสบายใจ จะได้สงบๆ นั่งสมาธิ อย่าไปคิดมากถึงขนาดจะเอาอรหันต์ไม่ต้องขนาดนั้น นั่งดับความฟุ้ง นั่งเพื่อให้สุขสบายสงบแต่ยึดนิพพานไว้เป็นอารมณ์บ้าง ยึดพระธรรม ยึดพระพุทธเจ้าท่านเอาไว้ในใจ และก็สู้ๆๆๆ ต่อไปอย่าท้อครับน้องอะไรๆจะไม่ดีจิตใจเราก็ดีก็พอแล้ว ทุกอย่างเป็นกรรม เกิดเป็นมนุษย์มีทั้งดีบ้างไม่ดีบ้างจงเข้าใจ เกิดเป็นพระพุทธเจ้าท่านก็หนีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และ ดับไปไม่ได้ ท่านหรือพระอริยเจ้าต่างกับมนุษย์อย่างเราๆ ตรงที่ความเข้าใจและยอมรับครับ ขณะที่เรากลัวตาย กลัวเจ็บ แต่พระอริยท่าน เข้าใจและยอมรับความทุกข์ ความเกิด ความเจ็บ และความตาย และไม่เคยกลัวเลยที่จะตายเพียงเพราะว่ามันเป็นของธรรมดา เมื่อท่านไม่กลัวที่จะตาย ชีวิตนี้ของท่านก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วเพราะไม่มีอะไรมากกว่าความตาย ฉะนั้นเมื่อท่านไม่มีอะไรที่จะต้องกลัว ชีวิตของท่านจึงมีความสุขได้และสงบได้เพราะไม่มีอะไรที่จะต้องฟุ้งซ่านอีกต่อไป อย่างมนุษย์อย่างเราต้อง มีไรมากระทบก็ ช่างมันๆๆๆ ดับความฟุ้งซะจะได้ไม่ฟุ้ง และเข้าใจแล้วยอมรับซะ แล้วก็สู้ๆๆๆต่อไป จงอย่าทิ้งธรรมะ จงเข้าใจและยอมรับ จงนำธรรมะมาใช้ซะอย่าเอาไว้แค่นับถือ จงอย่าลืมนะว่าพระศาสดาให้หีบธรรมะมาเราจะยกไว้เหนือหัวอยู่อย่างนั้นหรือจะเปิดใช้ของดีข้างใน

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านครับ ผมเองก็หันมาศึกษาด้วยเหตุผลบางประการ อาจจะไม่ได้ดีเลิศอะไร แต่ก็ขอศึกษาต่อไปเรื่อยจนกว่าจะถึงแก่นครับ

 

ผมรู้สึกตัวตอนอายุ 16 น่ะครับ
ตอนนั้นรู้สึกว่าชีวิตอยู่ไปแ้ล้ว มันจะไปได้อะไร
ได้แต่วนไปวนมาเหมือนหนังเรื่องเดิมเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แล้วก็ได้ยินคำว่า "พระพุทธเจ้า" ดังขึ้นในหัวหรือในใจนี่ล่ะครับ
จากนั้นก็เลยเดินมาถูกทางเสียที

เริ่มศึกษาธรรมะก็ก่อนตอนนั้นไปสักพักแหละครับ
พักนี้ก็เจอคำสอนกับตัวเองบ่อยๆ

 

เล่าบ้างๆ ตอนนี้ผมอายุ 23 ครับ เริ่มเข้ามาทางธรรมตอนอายุ 21 ตอนนั้นนี่เหมือนคน
หลงทาง เพราะเป็นคนชอบดูดวง จนไปเจอหมอดูร่างทรง เขาให้ผมนั่งสมาธิ แล้วเขาก็ท่องคาถาอะไรไม่รู้ แล้วสักพักหัวผมก็หมุนไปมาเองโดยที่ผมไม่ได้ทำเอง แต่ผมมีสติรู้ตัว..... แล้วผมก็ได้ไปนั่งสมาธิกับร่างทรง แบบผ่านองค์ คือมือเราจะยกเอง ทำท่าทางต่างๆ เหมือนเทพนิยายเลย ตอนแรกก็ไม่เชื่อคิดว่าผีหรือไม่ ... แต่ก็มีเหตุบางอย่างให้รู้

- ผมเรียนมาทางด้านวิทยาศาสตร์ผมจะไม่เชื่ออะไรง่ายๆ จนในที่สุดได้มาเจอกับตัวเอง ประกอบกับผมชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับประสบการ์ณชีวิต ต่างๆ ผมก็ได้อ่านหนังสือธรรมมะ ศึกษามาเรื่อยๆ ประมาณ ปีนึง จึงเข้าใจว่า การนั่งประทับองค์ หรือ ขอพรจากองค์เทพไม่ใช่หนทางหลุดพ้น แต่หนทางหลุดพ้นคือ มหาสติปัฏฐาน 4 - ประกอบด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา หลังจากผม หยุดการนั่งสมาธิไปสักพัก ผมก็หันมาอ่านหนังสือแทน จนไปเจอหนังสือของพี่ริชชี่ Super richy ซึ่งตอนแรกผมคิดว่าพี่ริชชี่จะเป็นร่างทรงหรือไม่ จนได้ไปฟังบรรยาย การทำสมาธิแก้กรรม ของพี่ริชชี่ ก็ได้รู้ว่า ให้เราทำด้วยตนเอง คือการนั่งสมาธิ เพื่อขออโหสิกรรม กับเจ้ากรรมนายเวร

- ผมได้มีโอกาส ไปปฏิบัติธรรมที่ วัดป่าอรัญญวิเวก หลวงพ่อทวี จ.เชียงราย เมื่อ เดือนพฤศจิกายน 53 ที่ผ่านมา 3 วันครึ่ง 3 คืน เป็นประสบการ์ณที่สุขใจเป็นที่สุด
- ปัจจุบัน ผมพยายาม ทำตัวให้เข้าใจกับกฏของธรรมชาติ พยายามถือศีล 5 ให้ดีที่สุด แต่ช่วงนี้ยอมรับว่า ขี้เกียจ ทำสมาธิมาก.

- อุปสรรค คนรอบข้างจะมองว่าเราแปลก ทำตัวไม่เหมือนคนอื่น เช่นว่าคุยแต่เรื่องธรรมมะ - ข้อนี้ผมแก้ไขโดย พูดกับคนที่ศีลเสมอกัน ส่วนคนที่ไม่ศึกษาเราก็พูดให้น้อยไว้
- คนจะมองว่าเราแปลก เพราะผมไม่กินเหล้า และผมถือสันโดษ เพื่อนในที่ทำงานก็จะชอบนินทา ..... ผมก็จะไม่ได้ร่วมนินทาด้วย แต่เราก็ทำงาน และ มีปฏิสัมพันธ์ ปกติ คือไม่ใช่หนีหาย แต่อย่าร่วม วจีกรรมด้วย....

- ถ้านับช่วงเวลา ที่เข้ามาเส้นทางธรรม ก็เกือบ 3 ปีแล้วครับ แต่ยอมรับว่ายังไม่ก้าวหน้าเลย เพราะผมมีแฟน แต่ยังไม่ได้แต่งงาน ....แต่ผมก็มีคนเดียวนะครับรักเดียวใจเดียว พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็รู้แล้ว แต่ก็มีปัญหาบางอย่าง..... ศีลก็เลยยังไม่บริสุทธิ์สักที รวมถึงที่บางครั้ง ผมก็ยังมีความโลภเล่นหวยอยู่..... เรื่องนี้ก็ต้องฝึกใจให้ได้ ขอให้ทุกคนเจริญในธรรมครับ

 

ใช่ค่ะๆๆนี่ดิฉันเติม(ถ้ำ)เข้าไปจริงๆด้วยหุหุหุ น้องๆฝรั่งมีค่ะๆ วันนั้นดิฉันได้คุยกับน้องๆเค้าเป็นคนGermanyค่ะสำรวมมากๆ น่ารักมากๆที่ทึ่งสุดๆคือน้องเค้าพูดภาษาไทยไม่ได้ วันนั้นที่ดิฉันไปบังเอิญมีศพลูกศิษหลวงพ่อถูกไฟช็อดตาย เค้าเอาศพไปไว้ในศาลาหน้าวัดไกล้ๆหอฉัน ดิฉันยังได้มีโอกาศเข้าไปปลงอสุภะเลยค่ะ ดิฉันชอบไปหาหลวงพ่อบ่อยๆเวลากลับจากขึ้นไปถือศืลที่พระบาท4รอย กราบโมทนา ค่ะ

 

ผมปฎิบัติธรรมตอนอายุ7ขวบจนถึงอายุ12ปีกว่าๆ
ตอนนั้นทุกๆปีช่วงกลางพรรษาจะมีธรรมมะสัญจรไปตามหมู่บ้านต่างๆ
เราเป็นเด็กก็จะไปตอบปัญหาธรรมมะได้ของรางวัลเป็นขนมบ้างเงินบ้าง
รู้สึกสนุกมากครับ..เพราะการที่กลัวจะตอบปัญหาในช่วงกลางพรรษาของทุกปีไม่ได้
เลยไปอาศัยหลวงพี่อยู่ที่วัดเพื่อศึกษาธรรมมะ และเรียนธรรมได้นักธรรมตรี
พอจบมัธยมศึกษาปีที่3ก็ย้ายมาเรียนที่ภาคตะวันออกเลยไม่ได้เรียนธรรมอีกเลย