สนทนาสบายๆ ตามประสา

ขออนุญาติเห็นต่างนิด วัพลับเรื่องเนื้อหาใกล้แต่ไม่เคียงครับ มวลสารวัดพลับไม่มีแบบสมเด็จครับเรื่องเนื้อก็น่าจะต่างกันครับ

 

ผมเริ่มศึกษาจากพระสมเด็จก่อนครับ เพิ่งจะมาดูวัดพลับไม่นานนี้เองครับ ถึงได้เห็นความคล้ายกันอยู่ครับ คือลักษณะธรรมชาติความเก่าของเนื้อ คราบไคล ดูตามรูปที่ลงมาให้ชมเป็นภาพของหลังของวัดพลับที่มีการใช้งานจัดๆหนักๆ ธรรมชาติแบบนี้ในพระสมเด็จที่ใช้มาหนักๆจะมีลักษณะคล้ายๆกันครับ สังเกตุคราบไคลสีขาวนวลๆ หรือสีเหลืองน้ำตาลให้ดีครับ เป็นลักษณะคราบไคลแบบเดียวกับพระสมเด็จโดยเฉพาะวัดระฆังส่วนใหญ่จะเกิดลักษณะแบบนี้ครับ
ส่วนเรื่องเนื้อหามวลสารต้องบอกว่าพระสมเด็จมีเยอะมาก แต่มีเนื้อหามวลสารบางประเภทมีความใกล้เคียงกันครับ พอที่จะใช้เทียบเคียงกันได้ครับ

 

ขิงแก่ก็ยิ่งเผ็ด หุหุ

ช่วงนี้ยุ่งๆ ไม่ค่อยมีเวลามาแจมเลย วันไหนนัดสังสรรค์กันดีกว่า

 

มันเผ็ดมากก็ต้องค่อยๆกินนะ คุณทอดาว 555

วันนี้ว่างโทรมาหน่อย ผมโทรไป2วันไม่มีใครรับสาย งงเรื่องที่อยู่จัง

 

วันหน้านัดถกเรื่องสมเด็จกันดีกว่านะครับ เอาแบบชุดใหญ่เลย ผมว่าน่าจะดีนะแบบว่ามันส์ๆนะครับเดี๋ยวผมขอนึกก่อนว่าเอาใครเเจมดี

 

ลืมมือถืออ่ะคร๊าบ:'(

 

ขอบคุณมากๆเลยครับ
แสดงว่าคราบฟองเต้าหู้บนผิวพระที่ต่างกันเกิดจากความอ่อนแก่ของตังอิ๊วเป็นปัจจัยสำคัญผมเข้าใจอย่างนี้ถูกมั้ยครับ
ทีนี้สงสัยต่อ แล้วสารแขวนลอยในสภาพกรุแบบที่น้ำท่วมขัง
จะไม่มีการตกตะกอน ลงมาฉาบผิวพระบ้างเลยหรือ
อย่างนี้ไม่เท่ากับกรณีพระแช่น้ำมนต์เลยซิครับ อันนี้ถามเพราะอยากทราบจริงๆนะครับ

 

แยกประเด็นนะครับ.........

คราบฟองเต้าหูเกิดขึ้นในกรณีของความชื้นในองค์พระเมื่อถูกไล่ขึ้นมาด้านบนก็จะจับอยู่ในบริเวณผิวพระหรือชั้นด้านนอก ทีนี้น้ำมันตั้งอิ้วก็เป็นของเหลวแต่มีความเหนียวการดันขึ้นก้ค่อนข้างยากกว่าความชื้นทั่วๆไปในองค์พระเมื่อเจออากาศร้อนอบก็เกิดเป็นคราบ ที่เป็นลักษณะเป็นเหมือนแผลเป็นที่นูนขึ้นซึ้งจะติดแน่นเป็นเนื้อเดียวกันเพราะเกิดจากในตัวพระเอง แต่ก็จะมีอีกลักษณะคือความชื้นที่อยู่ในมวลสารเช่นคราบกำแพงโปถส์ที่บดผสมน้ำ หรือจากดออกไม้ ก็จะทำให้เกิดเป็นคราบฟองเต้าหู้ได้ แต่การเกาะผิวต่างกัน รวมถึงลักษณะด้วย ก็อย่าง น้าต๋อย ว่าเกิดจากน้ำมันตั้งอิ๋วเป็นหลักเอกลักษณ์ที่สำคัญและเกิดขึ้นกับพระทุกพิมพ์ที่ขึ้นจากพระกรุเดียวกัน ก็คือ ทุกองค์มีคราบฟองเต้าหู้แบบเดียวกันหมด ฉะนั้นการพิจารณาพระกรุนี้นอกจากจะดูพิมพ์แล้ว ถ้าหากคราบฟองเต้าหู้ถูกต้อง ก็ต้องแท้อย่างแน่นอนครับ

อีกประเด็นเรื่องคราบกรุ การตกตะกอนของน้ำท่วมนะมีครับ แต่อย่าลีมว่าถ้าภายในกรุไท่ทีพวกดินเหลวหรือมีเเบพื้นเเข็งละสิ่งที่ลอยกับน้ำก็จะไม่มีคราบมากมายให้ตกตะกอนเพราะกรุอยู่ในสภาพปิดน้ำที่เข้าท่วมก้จะเป็นน้ำซึมผ่านไม่มีทางที่จะนำน้ำดินน้ำโคลนเข้าไปได้การตกตะกอนก็จะมีไม่มากครับ

ไม่ทราบว่าอธิบายกระจ่างมั้ยผมอธิบายไม่ค่อยเป็นด้วย รอ น้าต๋อย ซักรอบแล้วกัน

 

หวัดดีครับท่านธณต...มารอฟังเรื่องพระสมเด็จครับมากถึงมากที่สุด...(k)

 

องค์นี้พิมพ์เส้นด้ายหรือว่าพิมพ์ใหญ่ครับ สวยจริงๆเลย คุณพ่อน้องออม ชอบจัง ขอจัดรูปแบบเต็มๆให้ชมหน่อยนะครับ

ขออภัยพี่ธณตด้วยนะครับ ช่วงนี้อยู่ ตจว.ครับ เนทมันช้าครับเพราะว่าต่อมือถือ ยังไงว่างๆจะพยามยามเข้ามาคุยด้วยครับพี่

 

เข้ามาศึกษาครับ อยากเรียนรู้เรื่องคราบกรุมาก
ช่วยสอนด้วยครับ ขอบคุณมาก

 

สำหรับคนเล่นพระในสมัยก่อนนั้น สิ่งแรกที่เขาเล่นกัน คือสมเด็จ
ผมคนเล่นสมัยก่อนกึ่งสมัยใหม่ก็เคยเล่นสมเด็จวัดระฆัง ศึกษาทั้งพิมพ์และเนื้อ
และซื้อกล้องที่เขาว่าดูสมเด็จดีที่สุดนั่นคือ Zeiss
เมื่อไม่นานมานี้มีเซียนขอซื้อ zeiss ดำ ผมในราคา 7 พ้น ผมมี zeiss ดำและ เทา
แต่ทีดูอยู่ประจำ ก็ง่าย ๆ bausch & lomb คุณสะสมพระดี คุณมีกล้องดีแล้วหรือยัง
ผมไม่ได้มาเชียร์ขายกล้องนะ แต่ลองคิดตรงนี้ก่อน<!-- google_ad_section_end -->

 

ตกลงในน้ำมันตังอิ้งที่ผสมเนื้อพระมีมาตั้งแต่สมัยไหนครับ

<TABLE class=tborder id=post5592326 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> วันนี้, 05:32 AM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#5 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->philpharm<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5592326", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: May 2011
ข้อความ: 757
พลังการให้คะแนน: 85



</TD><TD class=alt1 id=td_post_5592326 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->ท่านลองนึกดูว่าถ้าเป็นพระกรุสมัยโบราณน้ำมันตังอิ๊วมีใช้แล้วหรือ(ไทยเริ่มใช้น้ำมันตังอิ๊วผสมในมวลสารก็มาจากจีนที่นำเข้ามาภายหลัง)...เท่าที่รู้สมัยโบราณจะใช้น้ำอ้อยเคี่ยวและ/หรือน้ำว่าน...พระแท้พิมพ์ทรงต้องคมชัดแม้ผ่านการใช้ตามซอกลึกๆก็ยังเห้นชัดจะสึกก็แต่ด้านบนที่สัมผัส...ส่วนพระรอดที่ผสมน้ำมันตังอิ๊วก็คงยุครัตนโกสินทร์ที่เกจิสร้างซึ่งมีเยอะและไม่เคยเห็นดังที่สมาชิกได้บอกไว้จริง<!-- google_ad_section_end -->

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

คิดตามคร่าวๆก็ตามคุณธณต ได้เลยครับ ขอเน้นที่ตัวสีแดงเป็นหลัก

1. ต้องแยกประเด็นอย่างที่ว่า คือพระที่มีขี้กรุ กับ พระที่ไม่มีขี้กรุ กรณี
ของพระวัดเงิน จากประสพการณ์ผมเองที่เคยผ่านมือมาก็เยอะพอสมควร
ผมยังไม่เคยเห็นพระวัดเงิน มีขี้กรุเหมือนบางขุนพรหมเลย จะมีก็แต่ ผิว
สะอาด /ผิว ขึ้นฟองเต้าหู้ /ผิว สภาพใช้เนื้อจัด เจอแค่ 3 แบบนี้เท่านั้น
ก็น่าจะสรุปได้ว่า ในเจดีย์หรือใต้พระประธานที่เจอพระวัดชุดนี้ ไม่น่าจะ
มีน้ำท่วมถึง
2. ฟองเต้าหู้ที่ว่า หากใครดูลักษณะเป็น ผมรับรองให้เลยครับองค์นั้นแท้
ล้านเปอร์เซ็น
3. วัดเงินที่มีขี้กรุเยอะๆเหมือนบางขุนพรหม[ ย้ำแบบบางขุนพรหม ] ลองเดินดูในสนามได้ครับ เก๊ ทุกองค์

 

คราบกรุสมเด็จที่เกาะหนาส่วนใหญ่จะมาจากกรุใหม่ ส่วนกรุเก่าคราบก็จะไม่หนามากนัก แล้วจะคุยเล่าสู่กันฟัง ช่วงนี้มีงานเข้าพอควรครับ ยังไงรบกวน น้าต๋อย กะ น้าสโตว์ว่าให้ฟังก่อนนะครับ ขอบคุณครับ

 

สวัสดีคะ น้าต๋อย พี่สโตร์ คุณ ธณต และ พี่ๆสมาชิกบอร์ด ทุกท่าน
ยาแอบแว๊บเข้ามาอ่านคะ เนื้อหาสุดยอด เป็นกระทู้น่าสนใจอีกกระทู้คะ ว่างๆจากงาน ยาจะมาซุ่มอ่านอีกนะคะ ชอบๆๆความรู้เพียบ มีแต่ผู้ใหญ่คุยกัน เหลือกำนันยังไม่มาเลยคะ อิอิอิอิ แอบแซวก่อน

 

เรื่องสมเด็จผมขอผ่านนะครับ
ส่วนเรื่องตั่งอิ้ว ผมก็ตอบให้ไม่ได้เช่นกันว่า เขามีใช้กันตั้งแต่
เมื่อไร ทราบแค่เพียงว่าเขาใช้กับพระเนื้อผงเท่านั้น ส่วนเนื้อดิน
เขาก็ใช้วิธีเผา

 

ขอบพระคุณมากครับ น้าต๋อย

 

มะเยาหิน หรือมะเยาเหลี่ยม เราอาจจะไม่คุ้น แต่ถ้าเป็น china wood oil tree หรือ tung oil tree หรือต้นตังอิ๊ว แล้วอาจจะรู้จักกันดี

น้ำมันตังจัดเป็นน้ำมันพืชชนิด drying oil ที่มีแห้งเร็วกว่าน้ำมัน drying oil ชนิดอื่นๆ (เช่นน้ำมันเมล็ดดอกทานตะวัน น้ำมันลินซีด) เนื่องด้วยองค์ประกอบของน้ำมันที่ประกอบด้วยกรดไขมันกลุ่ม conjugated acid ชนิด eleostearic acid และ oiticica oil สูง ทำให้เกิดออกซิเดชัน และเกิดพอลิเมอไรเซชัน (เกิดเป็นยางเหนียว ข้น)ได้ง่าย ด้วยคุณสมบัติที่เป็นน้ำมันแห้งไวจึงใช้เป็นส่วนผสมในอุตสาหกรรมสี น้ำหมึก ใช้เป็นสารเคลือบ สารขัดเงาไม้ อุดรอยรั่ว ทาเรือ เป็นต้น และด้วยสมบัติที่เกิดออกซิเดชันและพอลิเมอไรเซชั่น จึงไม่เหมาะสำหรับใช้เป็นเชื้อเพลิงในเครื่องยนต์

***** drying oil เป็นน้ำมันที่โมเลกุลประกอบด้วยกรดไขมันชนิดไม่อิ่มตัวสูงมาก จึงมีค่า iodine value สูงกว่าน้ำมันชนิดอื่นๆ น้ำมันที่มีลักษณะเช่นนี้จะสเถียรต่อความร้อนต่ำ เกิดออกซิเดชันได้ง่าย จึงเหม็นหืนได้เร็ว ***********

น้ำมันตัง ได้จากต้น china wood oil tree ที่ปลูกได้มากในประเทศจีน จนเป็นน้ำมันที่ได้ชื่อว่าเป็นน้ำมันที่มีมากเฉพาะประเทศจีนเท่านั้น และมีการใช้ tung oil มานานนับ 600 ปี เป็นที่รู้จักกันดีในอุตสาหกรรม coating

ที่มา:

 

ขอบคุณมากครับ คุณทิพย์มงคล
แล้วคราบฟองเต้าหู้ ของพระสมเด็จบางขุนพรหม และกรุวัดเงินคลองเตย
ก็คงจะสร้างทีหลังการนำเข้าน้ำมันตังอิ้วจากจีน สิครับ
เออ ! เรื่องนี้น่าคิดนะ