สมุดลงชื่ออำลา !

สวยสะท้อนเพียบพร้อมทั้งความศรัทธา ความรักและเมตตา
หลังจากเสร็จศึกแล้วขอให้กลายเป็นโลโกของพรรคการเมืองของ
ภาคประชาชนเดนตายครับ

 

ขอฝากไว้เตือนใจทุกท่านในยุคภัยพิบัติ....
เตรียมตัวน่ะถูก แต่ต้องเตรียมตัวให้ถูก

รู้อะไีรไม่สู้....รู้สึกตัว (เจริญสติ)
รู้ลมฟ้าอากาศไม่อาจสู้....รู้ล<wbr>มหายใจ (เจริญสติ รู้ลมหายใจ เข้า-ออก)

 

กระตุกสติกลับมาให้รู้สึกตัวและเข้ามาตอบตรงกับเวลาที่หน้าจอ 14:14

 

เอาก็เอา ลาก็ลา
ไม่ต้องเจอกันอีกแล้วนะ
อโหสิกรรมด้วย
:'(

 

มันไปได้ไกลประมาณกี่กิโลครับ แบบนี้

 

ถ้าใช้สายอากาศชนิดที่ติดกับตัวเครื่อง (เสายาง)ก็ประมาณ5-6กม.ที่โล่งแจ้ง แต่ถ้าใช้สายอากาศชนิดสไลล์10ท่อนก็มีเกนขยายขึ้นมาอีกประมาณซัก7-8กม.พูดคุยสื่อสารได้สบายมากครับ
-น้องSANNY430 สอบถามมาว่าเตรียมอะไรบ้างกระผมพร้อมหมดแล้วครับ ทุกอย่างระบบสื่อสารมีทั้งระบบรีพีคเตอร์ฉุกเฉิน ที่สามารถดัดแปลงใช้ทั้งเครื่องดำและเครื่องแดง ไว้แทนยามที่สถานีรีพีคเตอร์ของสถานีระบบโทรศัพท์ล่มทั้งระบบ พลังงานใช้แบตเตอรี่ การชารจ์ไฟใช้ระบบโซล่าเซล์ชารจ์และแถมเครื่องปั่นไฟอีกหนึ่งตัว แต่เมื่อใดที่ระบบการสื่อสารเรายังสามารถติดต่อเพื่อนๆได้เราก็ยังจัดรวมกล่มกันได้เพียงแต่สแกนวิทยุให้ติดช่องความถี่สื่อสารของวิทยุในยามฉุกเฉินเรียกช่องใดก็ได้แจ้งชื่อของเรา ตำแหน่งที่อยู่ ความต้องการเช่นมีเด็ก คนชรา และผู้เจ็บป่วย ขอย้ำว่าต้องแจ้งจุดสังเกตุตำบลที่เราอยู่ให้แน่ชัด จากประสบการณ์ การฝึกเหตุการณ์สมมุติว่ามี ฮ.ตกที่พิกัดที่MR972866 ให้หน่วยจัดชุดช่วยเหลือโดยขณะนั้นสภาพอากาศเลวระดับ4ฝนตกตลอด นี่แหละอุปสรรค์อีกอย่างการสื่อสารมีPRC77และFMแค่นี้เมื่อเราได้พิกัดเราก็ออกเดินทางด้วยเท้าซึ่งพื้นที่มีป่ากับป่ายามหน้าฝน แถมด้วยความรกชันตามหุบเขาแล้วฝนที่ตกในป่าไม่ใช่ตกแบบเมืองที่ตกแล้วหยุดไม่ใช่ครับตกตลอดทั้งวันทั้งคืน นี่แหละความยากการตรวจค้นหา เมื่อผ่านไปสองวันเราก็ได้รับสัญญาณจากเครื่องส่งขนาดเล็ก เราพยายามหาทิศพิกัดใหม่ที่เครื่องอยู่ พอไปได้อีกระยะหนึ่งเริ่มมืด(ในป่ามืดเร็วมากๆ)ทุกด้านมืดไปหมดจึงหยุดพักหลับนกกัน เหมือนโชคเข้าข้าง ฝนที่พร่ำมาตลอดทั้งวันทั้งคืน เริ่มเบาลงทำให้การตรวจการณ์เริ่มได้แต่อุปสรรค์อีกอย่างคือความมืด เราก็ต้องรอเวลาอย่างเดียวแต่ท่ำกลางความมืดนั้นเองในชุดได้มองเห็นแสงกระพริบเล็กๆเป็นสัญญาณSOS นั่นแหละใช่เลย กะระยะห่างจากเราประมาณซัก10 กม.(ในการซุ่มหรืออยู่ในป่าครวระวังเรื่องแสงให้มากๆเพราะแสงที่เกิดมองเห็นในเวลากลางคืนไกลมากๆครับ ) นั่นแหละเราตามเจอจึงจบภาระกิจใช้เวลาทั้งสิ้นสามวันกับหกชั่วโมง จะบอกว่าการกำหนดสัญญาณไม่ว่าจะเป็นผ้าที่มีสีต่างกับภูมิประเทศ หรือสัญญาณไฟฉาย ไฟกระพริบมีประโยชน์ตอนนี้ในการส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือนี่แหละครับ เป็นเกร็ดความรู้ไว้ไม่เสียหลายครับ
-ชุดยังชีพก็ไม่ควรลืมครับ เราท่าน(รวมทั้งกระผมด้วย)อยู่กันสบายในเมืองยามนี้เมื่อเกิดความไม่สะดวกขึ้นมาเช่นลองไฟฟ้าดับซักสอง-สามชั่วโมงซิ่ พอไฟฟ้ามาเสียงดังเฮเหมือนสวรรค์มาโปรกันเลยเรียกได้ว่าร้องกันทุกบ้านนี่แหละความเคยชิน เราต้องฝึกแต่วันนี้เมื่อเข้าบ้านเคยเปิดแอร์ก็ทำเป็นไม่สน(ไม่เปิด)กินน้ำก็ต้องแช่เย็นไม่เย็นมันกินไม่ลงก็เปลี่ยนมาไม่แช่แล้วกินดู อยู่บ้านต้องเปิดไฟให้สว่างไว้เนื่องจากผีมันกลัวแสงสว่างมันจะได้ไม่มาก็ลองเปิดดวงที่จำเป็นแค่นั้น ลองทำซักเดือนซิ่แล้วจะรู้ว่าค่าไฟฟ้ามันลดลงมากๆแบบมองเห็นความแตกต่างกันเลย กระผมอยู่ทุกวันนี้ตู้เย็นไม่มี แอร์ไม่มี ไฟแสงสว่างก็เปิดแค่ดวงเดียว ทุกเดือนค่าไฟฟ้ามาแค่78บาท ไม่เคยเกิน 100ซักทีลองฝึกดูน่ะครับเผื่อไว้เวลาไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกอย่างที่ว่านี้แล้วจะได้อยู่ได้แบบสบายๆไม่เดือดร้อนครับ อ้อ..อีกอย่าง ทีวีก็ไม่มีครับมีแต่โน้ตบุ๊คตัวเก่งตัวเดียวไว้สื่อสารและดูข่าวสาร ครับ ต้องฝึกเดียวนี้ก่อนที่จะเกิดอะไรที่คาดการไว้ ฝึกให้ร่างกายเคยชิน เสียก่อนก่อนที่จะพบเจอ ครับ

 

รูปสติ๊กเกอร์เอาไปปริ้นท์ติดรถกันได้เลยครับ ผมก็จะทำเหมือนกันแต่ต้องไปหาซื้อแผ่นสติ๊กเกอร์ที่ใช้กับปรินเตอร์ก่อน ติดเอาไว้อย่างน้อยเวลาเจอกันจะได้รู้ว่ามีแนวความคิดเหมือนกัน เพราะคนที่เชื่อเรื่องภัยพิบัติมันมีน้อยจริงๆ

 

เอางัยก็เอากัน เข้าไป
แต่ผมเลิกเอา และอโหสิกรรม แม้บางคนจะยัง"เอาอยู่"

 

รวมกันเราตายหมู่ แยกกันอยู่เราตายเดี่ยว
แยกกันเพื่อไปฝึกการ"ถอดถอนตัวตน"
สลายการยึดร่างกาย ยึดสมบัติ ยึดลูกเมีย
ว่าเป็นเรา เป็นของเรา

ผมเห็นด้วย การซ่องสุมหมกมุ่น
พาให้คิดมาก และหาข้อยุติไม่ลง ละการยึดไม่ได้

การวนเวียนอยู่ที่เดิมเดี๋ยวเข้าเดี๋ยวออก
เป็นการประโลมจิตประโลมใจ
ไม่พบทางออกที่แท้จริง ว่าเราจะตายท่าไหนดี
ถ้าหากโลกมันจะแตกจริงๆ

 

แจกเลยรึ.....

ของเก่าๆ
แจกไผไผก็บ่เอา
มีแต่ซาเล้งเอาไปรีไซเคิ่ล

ใช่เลย.....โลกไม่แตก มีแค่ภัยพิบัติใหญ่ๆ
แต่หากสติแตกกันมากๆ โลกก็ไม่เหลืออะไรให้มีความหมายนะ

ถ้าเดิมโซดาให้มากอีกหน่อย เพื่อให้รสชาดบางลงจนออกหวานนิดนิด
แล้วอาจจะเข้าใจดีขึ้นว่า

ครอบครัวที่มีอัตตาเบาบาง
จะอยู่กันด้วยเมตตาและเข้าใจในความไม่แน่นอน ของสรรพสิ่ง

ไม่ว่าคน วัตถุ สิ่งของไม่เว้นว่าของใคร
ล้วนมีความเสื่อมแตกสลาย พลัดพราก
ทั้งสิ้น แม้ไม่พลัดพลากก็เก่าลงๆเสื่อมลงๆ
จนน่าใจหาย(ตัวเราเอง)ดังนั้น เมื่อเข้าใจเสียก่อนล่วงหน้า

ว่ามันต้องพลากจากกันไปแน่นอน
ก็จะวางเฉยเสียได้ หากแต่จะใส่ใจดูแลขณะที่ครอบครองอยู่อย่างไม่หลงไหล
จนเมื่อถึงเวลาพลัดพรากก็ไม่เศร้าโศกฟูมฟายพิลัยรำพันให้เป็นที่น่าเวทนา

ฉะนั้น
การจะถอดถอนทิฐิยึดมั่นถือมั่น ว่าเราว่าเขา ว่าของเราของเขา
ด้วยการการเอาเมียหรืออะะไรๆไปแจก
จึงไม่ใช่พุทธวิธีโดยสิ้นเชิง พุทธชนไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน

 

ล่า ลา ลัน ลา ล่า ลา ลา ล่า ลา ลัน ลา ลา ลา ลา

 

อยู่กับปัจจุบันครับ ดีที่สุด อย่าไปยึดกับสิ่งที่ยังไม่เกิด

เจริญในธรรมครับ สาธุ................

 

ลา... จำลา ... แม่ดอกฟ้าขวัญใจคนจน ...


เปิดเจอกระทู้นี้ ... แล้วฮัมเพลงนี้ในใจ ...


อิิอิ ... แซวเล่น yimm

 

ขออำลาความยึดมั่นถือมั่น...ในตัวตน และ สิ่งสมมติทั้งหลายค่ะ แต่...จะขออยู่จนกว่าจะหมดอายุขัยค่ะ เพื่อให้ตัวเองได้ทำสิ่งที่มีประโยชน์แก่ผู้อื่นไม่ว่าทางใด ก็ทางนึงค่ะ ^^

 

ยังไม่ลาไปไหน ยังไงพวกชาวพลังจิตต้องได้เจอกันอีกไม่ใครก็ใคร

 

ลาไว้ล่วงหน้าดีแล้ว เว็บล่มขึ้นมาจะลาไม่ทัน ลาละครับ

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->sunny430<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5710004", true); </SCRIPT> หายไปไหนแล้วค๊าาาาาา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

ลาค้ะขอพบกันใหม่ในภพภูมิที่สูงกว่านี้

 

คุณดาบหัก ขออณุญาตินำบทความมรณานุสติไปในกระทู้นะคะ เห็นว่ามีประโยชน์มากอยากให้ปฏิบัติกันเยอะๆ