ถามนักปฏิบัติขณะนั่งสมาธิมีถามตอบในจิตถือเป็นอุปทานหรือไม่

ช่วงหลังๆอิชั้นเริ่มนังสมาธิได้นานขึ้นจิตก็นิ่งมากขึ้น สองวันนี้จากภาวนาอยู่ดีๆ จิตก็มีการถามและจิตก็ตอบเอง เสมือนเป็นการพูดคุย แต่ไม่ได้มีเสียงหรือได้ยินเสียงจากแห่งใด เหมือนจิตอิชั้นกำลังพูดคุยอยู่กับใครบางคน แล้วดิชั้นก็พยายามดึงจิตกลับมาสู่การภาวนาจดจ่อที่ลมหายใจเข้าออก และคิดว่าการพูดคุยนั้นมันเป็นการอุปทานไปเอง ซึ่งแสดงว่าจิตดิฉันยังไม่สงบนิ่งใช่หรือไม่ จิตจึงมีการคิดนึกถามและตอบเอง

ในจิตที่ถามตอบ อิชั้นถามว่าจิตอุปทานเองใช่ไหม จิตก็ตอบว่าไม่ ดิฉันก็ถามต่อแล้วท่านเป็นใคร จิตก็ตอบว่าไม่ต้องรู้หรอกเมื่อถึงเวลาท่านก็รู้เอง อิชั้นถามเรื่องกรรมว่าเมื่อไหร่จะพ้นกรรมที่เผชิญอยู่นี้ จิตก็ตอบว่าปฏิบัติไปเรื่อยๆภาวนาไป ไม่เกิน 6 เดือนนี้ ตอนกำลังจะออกจากสมาธิดิฉันบอกว่าขออนุญาติขอถอนออกจากสมาธิก่อนนะเจ้าคะ จิตตอบว่าได้ แล้วอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรเลย เขารอรับอยู่ ที่จริงบทสนทนามีมากกว่านี้แต่ว่าไม่รู้เป็นอุปทานหรือเป็นคำตอบใต้จิตสำนึกของดิฉัน เพราะระหว่างที่มีสนทนาทางจิตดิฉันก็ยังมีความสังสัยว่ามันเป็นอุปทานการปรุงแต่งของดิฉันเอง เพราะดิฉันสงสัยตัวเองว่าจะมีความก้าวหน้าจากการปฏิบัติขนาดสื่อกับใครได้เชียวหรือ

รบกวนท่านผู้ปฏิบัติให้ความเห็นด้วยค่ะ แล้วก็แนวทางไม่ให้เกิดอุปทาน

 

ลองอ่านนี่ดูครับ
***************


... สมาธิในฌานมันโง่
สมาธิในอริยะมรรคมันฉลาด ...

สมาธิในฌานจิตสงบนิ่งรู้อยู่ในสิ่ง สิ่งเดียว
ความรู้อื่นความเห็นอื่นไม่ปรากฏขึ้น
เป็นสมาธิแบบอารัมณูปนิชฌาน
เป็นสมาธิในฌานสมาบัติ

ที่นี่สมาธิในอริยมรรค มันฉลาด
คือ จิตสงบนิ่งลงไปนิดนึง ความรู้ความคิด
มันเกิดขึ้นมาฟุ้ง ฟุ้ง ฟุ้งขึ้นมายังกับน้ำพุ
ที่นี้ในเมื่อความรู้ความคิดมันเกิดขึ้นมาแล้ว
มันจะเป็นสมาธิได้อย่างไร

ความคิด คือวิตกใช่ไหมล่ะ
สติที่รู้พร้อมอยู่ที่ในขณะที่จิตเกิดความคิด
คือ วิจารใช่หรือเปล่า
ในเมื่อ จิตมีวิตก วิจาร ปีติและสุขมันก็ย่อมบังเกิดขึ้น
สมาธิในวิปัสนานี่อาศัย องค์ฌานคือ
วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกคัตตาเหมือนกัน
เหมือนกันกับสมาธิในฌานสมาบัติ
แตกต่างกันโดยที่ว่า สมาธิในฌานสมาบัติไม่เกิดภูมิความรู้
เป็นแต่เพียงทำจิตให้ละเอียด ละเอียด ละเอียด
จนกระทั่ง เกือบจะไม่มีอะไรเหลืออยู่
แต่สมาธิในอริยะมรรคนี้ พอจิตสงบนิ่งลงไปปั๊บ
บางทีก็รู้สึกแจ่มๆ แต่ความคิดมันผุดขึ้นมาผุดขึ้นมา
ผุดขึ้นมาแบบรั้งไม่อยู่

ซึ่งนักปฏิบัติบางท่านเข้าใจว่าจิตฟุ้งซ่าน อย่าไปเข้าใจผิด
บางทีพอจิตสว่างแล้วก็เกิดเห็นโน่นเห็นนี่ทางนิมิตรขึ้นมา
เมื่อจิตเลิกรู้เห็นนิมิตรแล้วก็มาเกิดภูมิความรู้ความคิดขึ้นมายังกับน้ำพุอีกเหมือนกัน

นี่เป็นสมาธิในอริยะมรรค
ซึ่งเรียกว่า สมาธิวิปัสนา เมื่อผู้ปฏิบัติเข้าใจถูกต้อง
ในช่วงใดจิตต้องการสงบนิ่งปล่อยให้นิ่ง
ช่วงใดจิตต้องการคิดปล่อยให้คิด แต่มีสติกำหนดตามรู้

ทีนี่ถ้าหากสมาธิถึงขนาดที่เกิดภูมิความรู้ขึ้นมาเองเนี่ยะ
เราไม่ต้องไปกำหนดอะไรหรอกเขาจะเป็นไปเองของเขา

จิตของเราจะรู้...เฉยอยู่เท่านั้น
บางครั้งพอจิตสงบแล้วมันเกิดมีความคิดขึ้นมา ฟุ้ง ฟุ้ง ฟุ้ง
ฟุ้งขึ้นมา จิตอาจจะแบ่ง ออกเป็นแยกออกเป็น 3 มิติ

มิติหนึ่ง คิดอยุ่ไม่หยุดยั้ง
อีกมิติหนึ่งเฝ้าดูงาน
อีกมิติหนึ่ง ถ้าร่างกายปรากฎ
จะมาสงบนิ่งอยู่ในท่ามกลางของร่างกาย

ตัวที่คิดอยู่ไม่หยุด เป็นจิตเหนือสำนึก
ตัวที่เฝ้าดูคือตัวผู้รู้ได้แก่ สติ
ตัวที่หยุดนิ่งคือจิตใต้สำนึกตัวคอยเก็บผลงาน

ลองไปปฏิบัติดูนะ จะเป็นไปได้มั๊ย อย่างที่ว่านี้
อันนี้เป็นโอวาทของหลวงปู่เทศน์


อธิบายโอวาท หลวงปู่เทศน์ เทศรังสี โดยหลวงปู่พุธ ฐานิโย

 

ลองโหลดไฟล์นี้ไปฟังเพิ่มเติมครับ


โหลดได้ที่ไฟล์แนบข้อความครับ<!-- google_ad_section_end --> นิพพานนิพพาน

<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>ไฟล์แนบข้อความ</LEGEND><TABLE cellSpacing=3 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD></TD><TD>11.mp3 (13.60 MB, 145 views)</TD></TR></TBODY></TABLE></FIELDSET>

วิสกัส

 

พ่อคุณเอ๋ย ที่มาไม่มีให้เลยว่ามาจากจุดใหน หลวงพ่อพุธพูดเอง หรือ เจ้าของโพสพูดตามใจตัวเองกันแน่.....

ไม่ใช่อะไรนะ ถามไว้เพราะสมัยนี้ปลอมคำครูมากมายเหลือเกิน.....

 

คุณรู้ไม อาการนี้เกิดขึ้นกันมาก.....เชื่อไมถ้าคุณไปรู้มันตรงๆ คือเอาสติไปรู้ไปดูมันนะ....มันจะดับลงต่อหน้าต่อตาเลย.....

 

ขอบคุณมากค่ะ ที่ให้ความคิดเห็น อ่านแล้วก็ยังไม่ค่อยแตกฉาน มิน่าอิชั้นจึงไม่ได้ดวงตาเห็นธรรมตั้งแต่สมัยพุทธกาล ทั้งๆทีได้พบพระพุทธองค์แล้ว จึงต้อง มากเกิดอีกหลายชาติ จนกระทั่งชาติปัจจุบัน ขอบคุณสำหรับข้อมูลมากๆค่ะ แล้วก็จะโหลดเอาไว้ฟังค่ะ จะได้เข้าใจมากขึ้นสักที

 

ทำอย่างไรคะ เอาสติไปรู้ไปดูอย่างไรคะ อธิบายด้วยคะ พรุ่งนี้จะได้ลองทำดู

 

เอาอย่างนี้ ถ้ามันเกิดขึ้นอีก คุณไม่ถาม ไม่รอจิตมันตอบ ไม่ต้องไปปรุงแต่งตามจิตมันคุณดูมันตรงๆ....คือเราดูมันอยู่ห่างๆ....หรือพูดอีกแบบให้ง่ายเข้าคือเมื่อมันเกิด คุณนำสติไปรู้ในมัน คุณจะกำกับในจิตก็ได้ว่ารู้หนอก็ได้ แล้วมันจะหายลงไปต่อหน้าต่อตา....

 

อ๋อออ เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ อนุโมทนาบุญด้วย พรุ่งนี้จะลองทำดูกำหนดจิตรู้เท่าทันด้วยสติ

 

ใช่ครับ....ปกติถ้าเจออาการแบบนี้มักจะงง พวกนี้ตอบคำถามได้หมดทุกคำถามนะ ส่วนใหญ่จะเป็นอันที่รู้แล้วทั้งนั้น บางคนถามตอบได้ทั้งวันทั้งคืน บางที่เขาเรียกว่าอาการจิตถามจิต จิตตอบจิต จริงๆตัวแท้ๆของมันคือฟุ้งซ่านในธรรม.

เมื่อสติไปรู้มันก็ดับไปเอง....ไม่มีอะไร....

 

ขออนุโมทนาในธรรมทุกท่านครับ ผมขออนุญาตเล่าเรื่องหนึ่งให้อ่าน

เมื่อตอนที่ผมฝึกเปิดจิตนั้น จะมีทั้งนิมิตมากมาย ทั้งการนึกคิดเองบางอย่างเหมือนคุยกับใครบางคนที่ไม่ใช่เราเช่นกัน (ผู้ที่ฝึกด้วยกันก็เป็นเช่นกัน)

ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะบ้าไปแล้ว เลยหยุดฝึกในแนวนี้ หันมากำหนดแบบเดิม แต่ผลของสมาธิแบบนี้ไม่ได้หายไปด้วย ยังคงอยู่เหมือนเดิมรวมทั้งความสามารถในด้านอื่นด้วย

แต่ถ้าตั้งสติและสมาธิให้มั่นไม่สนใจ ก็เหมือนกับเราเอาอะไรมาอุดหูตอนที่มีคนมาด่าเรานั่นแหละ เค้าจะกวนเราไม่ได้ เพราะจิตเรามีกำลังอยู่

เราจะเจอหรือมีการติดต่อกับผู้ที่มีกรรมกับเรา หรือมีสภาวะจิตเดียวกันถึงจะสื่อกันได้

การติดต่อสื่อสารกับพวกกายหยาบหรือกายละเอียดสามารถทำได้ แต่ครูบาอาจารย์ไม่ให้สนใจเพราะไม่ใช่ทาง และเราอาจจะบ้าหรือเพี้ยนได้หากขาดการพิจารณาให้ละเอียดรอบคอบและแยบคาย เพราะจะเกิดการปรุงแต่งเองขึ้นมาได้ แล้วเราเข้าใจว่าพูดกับเขาอยู่หรือคุยอยู่กับผู้ที่เราศรัทธา เช่น ครูบาอาจารย์ที่เราเคารพ หรือเป็นนิมิตที่ถูกต้องตรงทาง

ยังไงซะการคุยนี้ของคุณจะยังคงมีอยู่ เพราะสติและสมาธิคุณยังตั้งมั่นไม่ดีพอที่จะกันได้ และยังสนใจในการคุยกับใครบางคนนี้ด้วย

ไม่ว่าอะไรจะเกิดให้วางใจให้เป็นกลางรู้เฉยๆพอ เมื่อจบการปฏิบัติค่อยพิจารณาให้มากให้ละเอียดให้แยบคายตามคำสอนของพระพุทธศาสนา

ในจักรวาลนี้ยังมีอะไรอีกมากมาย ที่พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้สอนไว้เพราะไม่ใช่หนทางหลุดพ้นจากทุกข์ แต่เราก็อาจจะได้ไปรู้เห็นหรือสัมผัส

พอแค่นี้แล้วผม จงอย่าเชื่อผม ทุกอย่างอยู่ที่ตนเองเท่านั้น

ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

เคยเป็นอยู่ช่วงนึงครับ พอถามยายยายก็บอกเรามีหน้าที่ตามดูตามรู้แค่นั้น
ไม่ต้องไปสนใจอะไร ตัวจะลอย ลมหายใจจะขาด จะเห็นนิมิตก็ แค่ให้ตามรู้แล้ววางมัน
ผมก็ไม่เข้าใจอะไรมาก แค่เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์นะครับ :boo:

 

พระอุปจาลาภิกษุณี ขณะนั่งสมาธิอยู่ในป่าอันธวัน มารปรากฏตัวขึ้น ถามในทำนองไม่สุภาพ
พระอุปจาลาเถรีกล่าวตอบไปว่า"เราบวชอุทิศพระพุทธเจ้า เราได้ฟังคำสอนของพระองค์ อันว่าด้วยทุข์เหตุเกิดทุกข์ความดับทุกข์และอริยมรรคมีองค์แปด เรากำจัดความเพลิดเพลินในสิ่งทั้งปวงทำลายสรรพกิเลสขจัดความมือมนได้หมดแล้ว มารผู้มีบาปเรากำจัดเจ้าได้แล้ว"มารนั้นก็อันตราธารหายไป
มารในที่นี้ก็คือความคิดคำนึงที่ผุดขึ้นชั่วแวบเดียวในใจ จะเป็นอุปทานหรือไม่ไม่ทราบรอท่านผู้รู้มาตอบ

 

ลองฟังดูแล้วเทียบเคียงกับคำถอดเทปครับ

จะโหลด ไปฟังเต็มๆก็คลิกที่ไฟล์แนบข้อความโพสก่อนหน้านี้

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.2115226/[/MUSIC]

 

ลองฟังอีก วลีของหลวงปู่พุธ ฐานิโย ดูนะ

ถ้าสติตามทันตามคิดทุกขณะจิต
จิตคิดไป ดูไป คิดไป ดูไป คิดไป ดูไป
ตัวคิดไม่หยุด นั่น เป็นตัว วิตก

สติ รู้พร้อม ในขณะที่จิตมีความคิด นั่นคือตัว วิจาร <O</O​

จิตคิดไม่หยุด เรากำหนดดูมันเรื่อยไป

ประเดี๋ยวปิติ มันก็บังเกิดขึ้น คิดไปดูไป คิดไปดูไป

กายก็เบา จิตก็เบา
หนักๆเข้า กายก็สงบ จิตก็สงบ​

มันสงบอย่างไร มันคิดอยู่ไม่หยุด มันสงบอย่างไร

เอาคำภีร์ไหนมาพูด !!!<O</O​

มันคิดอยู่มันสงบ เพราะจิตตัวรู้ สติตัวรู้ มันเป็นปกติ

ไม่มีความยินดี ไม่มีความยินร้าย

ในความคิดนั้น คิดแล้วก็ปล่อยวางไป<O</O​

พออารมณ์กับจิตมันดูดดื่ม ซึมซาบ
สติ ที่ไปกำหนดรู้ อยู่ที่ความคิด ที่เกิดดับอยู่กับจิต

อย่างแน่วแน่มั่นคง รู้ทันทุกขณะจิตเขาเรียกว่าอะไร <O</O​

ห๊า !!<O</O​

จิตตานุปัสนาสติปัฏฐานไม่ใช่หรือ !!

ฮึ๊ ภาวนามาจนประสาทโง่ โง่ไม่เข้าท่า
ความคิดที่มันคิดอยู่ไม่หยุด

สติจะตั้งอยู่ที่ความคิด
กำหนดรู้ ที่ความคิดตลอดไป นี่แหละ ตัวนี้แหล่ะ
เขา เรียกว่า ธรรมมานุปัสนาสติปัฎฐาน<O</O​

นักปฎิบัติทั้งหลายโง่มานานแล้ว<O</O​

เพราะฉะนั้น
ทำความเข้าใจซะให้ดี
ท่านอาจารย์เสาร์ ท่านพูดเป็นคติเตือนใจไว้ว่า<O</O​

“ โอ้ ..เมื่อก่อนนี้ จิตข้ามันสงบสว่างไสว
แต่เดี่ยวนี่ มันมีแต่ความคิด มันไม่สงบสักที “ <O</O​

นี่อาจารย์ใหญ่เปิดคัมภีร์ เอาไว้อย่างนี่
ทำไมลูกศิษย์ ไม่จดจำคำสอนของอาจารย์<O</O​

เอ๊อ ..เพราะฉะนั่น
เรามาสอนกรรฐานอยู่นี้

เกือบ 20 ปี หรือ 20 ปีแล้ว

มันจึงหาคนเอาดิบ เอาดีไม่ได้<O</O​

เพราะไม่เชื่อครูบาอาจารย์

อาจารย์ใหญ่ท่านว่า

“เวลานี้จิตข้าไม่สงบ มีแต่ความคิด” <O</O​

พอถาม ท่านว่า

“จิตมันเสื่อมหรืออย่างไร”

“อ่าวถ้ามันเอาแต่นิ่งสงบอย่างเดียวมันก็ไม่ก้าวหน้าซี๊ ”​

ท่านว่าอย่างงี้ล่ะ

เพราะฉะนั้น
เราเป็นลูกศิษย์ของครูบาอาจารย์ ​

สังเกตดูให้ดี

​

อ่านต่อที่นี่
http://palungjit.org/threads/จิตแท้-จิตดั้งเดิม-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.338252/​

 

ขอตอบเสริม คุณ PHANUDET นะครับ
หากเรากำหนดตามดูตามรู้อาการของจิตโดยไม่ปรุงแต่งและไม่สนใจว่าจิตจะพูดจะถามจะตอบอย่างไรแค่ตามรู้ และหากเป็นเช่นนี้ ไปอีกยังไม่หาย
ขออนุโมทนาด้วยครับ คือ คุณกำลังสื่อสารกับจิตซึ่งหมายถึงผู้ที่รู้ธรรมและพยายามสอนธรรมแก่คุณ ผมเคยเกิดอาการแบบนี้ ท่านไม่แสดงตัวตนให้รู้ จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมได้อาราธนาบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์และครูอาจารย์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ผมนับถือ ขอให้ช่วยเปิดกายธาตุ กายทิพย์ของลูกให้รู้ในสมาธิว่าจิตที่ลูกสื่อสารด้วยนั้นคือจิตเราเองหรือจิตผู้ใด เมื่อกำหนดสมาธิสงบนิ่งละปล่อยวางตั้งอยู่ในอุเบกขาจิตสงบ นิมิตเราปรากฏขึ้นเอง ปรากฏเป็นชายแก่เป็นปู่ฤาษี ท่านบอกว่า ท่านต้องการช่วยให้เราเข้าใจในธรรมมากขึ้นท่านจึงมาโปรดเรา ก็เท่านั้นเอง ท่านบอกว่าเดิมทีท่านก็ปฏิบัติตามวิถีทางของท่านแต่เมื่อท่านได้ เริ่มปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้วจิตสงบมาก ตามทันกิเลสมากจึงอยากมาแนะนำเพราะในอดีต ผมและท่านเคยเกี่ยวพันธ์เป็นอาจารย์ผมมาก่อน ครับ โดยมากเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดกับคนที่มีครูอาจารย์และคนที่เป็นร่างทรงมีองค์ครูมาแนะนำครับ

 

ไฟล์เต็มโหลดได้ไหมครับ

ถ้าฟังบ่อยๆ จะเห็น ท่อนบนที่ถอดเทปมา บางช่วง

 

คุณกำลังหลงนิมิต

ความสงบไม่ใช่สมาธิ และความสงบไม่สามารถตามทันกิเลสได้

 

จิตดวง (ขณะ) หนึ่งถาม จิตดวง (ขณะ) หนึ่งตอบ (ถาม-ตอบ) นี่แหละลักษณะที่เรียกว่าการเกิดดับๆๆ ของจิตแต่ละขณะๆ (หรือแต่ลวงดวงๆ)

สังเกตตัวเองง่ายๆ มนุษย์ต่างก็เคยนั่ง-นอน คิด โต้เถียง,ทะเลาะ...กับคนอื่นอยู่คนเดียว เดี๋ยวยังงั้น เดี๋ยวยังงี้ คิดโต้ตอบกันไปมาสังเกตในแต่ละวันๆ

 

หากต้องการให้มันตอบคำถามไม่ได้ ก็เอางี้ดิ ก่อนนั่งสมาธิ ก็หาเม็ดมะขามหรือเม็ดอะไรก็ได้เล็กๆ ใส่ขันตั้งไว้ข้างตัว ถ้าจิตมันถามตอบกัน ถามอะไรตอบได้หมดดังกล่าวนั่น ก็ให้กำเม็ดมะขามขึ้น แล้วถามดูว่ามีกี่เม็ด ดูสิจะตอบได้ไหม