ถามนักปฏิบัติขณะนั่งสมาธิมีถามตอบในจิตถือเป็นอุปทานหรือไม่

ต่อไปแนะนำ หนทาง (มรรควิธี) หรือทางออก เมื่อเกิดสภาวะนั่นอีก คือ จิตขณะหนึ่งถาม จิตขณะหนึ่งตอบ พึงกำหนดหรือทำปริญญากิจตามที่มันเป็นว่า คิดหนอๆๆๆ เมื่อกำหนดคิดหนอๆๆ แล้วก็ถึงความรู้สึกมาเกาะจับที่กรรมฐานคือลมเข้าออกต่อไป แค่นี้ภาคปฏิบัติธรรม คือ พึงกำหนดรู้ตามเป็นจริง หรือตามที่มันเป็น

จิตถามเอง ตอบเอง

 

=====
ความสงบคือสมาธิขั้นละเอียดนะครับ คุณน้องบัวผัน การดึงอารมณ์ของจิตผู้ที่ผ่านการฝึกย่อมทำได้โดยง่ายครับ เปลี่ยนจาก กรรมฐาน เป็นวิปัสนา และจากวิปัสนา เป็นกรรมฐาน กลับไปกลับมา ทำได้แต่ก็ต้องฝึกให้คล่อง ก็ทำได้ครับ มีอะไรอีกมามายที่ จิตเราทำได้ครับแต่ จะทำไปเพื่ออะไร ได้ประโยชน์อะไรคิดดูเองนะครับ

อนึ่ง อาการที่จิตสงบ ก็ต้องอาศัยสมาธิขั้นละเอียดประคองไว้ รักษาไว้ ถ้าไม่มีสติและสมาธิขั้นละเอียดรักษาไว้ ระวังจิตจะตกภวังค์นะจ๊ะ ส่วนมากท่านทั้งหลายพอสงบมาก ก็จะตกภวังค์ได้ง่าย นะจ๊ะ อาตมาก็เคยเป็นจ๊ะ

 

ใครเป็นน้องคุณ ฉันอายุเยอะกว่าคุณนัก น้องเอ้ย
สติ สมาธิขั้นละเอียดอะไร อธิบายเป็นนิมิตเชียว

 

อาเจ๊ จะเที่ยงแล้ว ไปกินข้าวดีกว่า


หยุดเป็นตัวสำเร็จไม่ใช่ สมเร็จ

 

ถ้าเป็นภิกษุจริง ทำไม เอารูป ฆารวาส มา

ถือว่า ไม่มีซื่อสัตย์ต่อเพศตัวเอง

สมาธิใน สัมมา จะเกิดกับบุคคลแบบนี่ได้ไง

ศีล !

 

อ่ะนะ สิ่งที่เป็นปัญหาด้วยตา ต้องแก้ปัญหาที่ใจ

นะน้องเอ้ย

 

ได้เลย อาม๋วย

 

ซิ้มสิ

 

ได้ๆ งั้นเอาใหม่

ได้เลย อาซิ๊ม

 

อันนี้ก็อีกวลีหนึ่ง ของหลวงปู่พุธ ฐานิโย ลองอ่านดูครับ



ทีนี้ ข้อสังเกตุมันมีอยู่อันหนึ่ง
วันนี่พูดแต่เรื่องภาวนาพุทโธก็พอแล้ว
บางท่านภาวนาพุทโธ พุทโธ พุทโธ พุทโธ
จิตสงบดี สงบอย่างดีเลย
บางทีสงบจนกระทั่งตัวหาย
บางทีก็ทุกสิ่งทุกอย่างหายไปหม๊ด
ยังเหลือแต่จิตดวงเดียวสว่างไสวอยู่เท่านั้น

แต่หนักๆเข้าภายหลังมานี่
จิตมันไม่สงบซะแล้ว
จะกำหนดก็ตาม
ไม่กำหนดก็ตาม
มันก็มีอาการสงบนิดหน่อย
แต่ว่าความคิดมันคิดอยู่ไม่หยุดของมันอยู่อย่างนั่น

ทีนี้

บางทียิ่งคิดจิตก็ยิ่งแจ่มใส
ยิ่งคิดจิตก็ยิ่งปลอดโปร่ง
ยิ่งคิดจิตก็ยิ่งผ่องใส
ยิ่งคิดก็ยิ่งเบา
ยิ่งคิดก็ยิ่งสบาย

อ้าว ...จิตที่มันคิดอยู่ไม่หยุดมันจะสบายได้อย่างไร
ความคิดที่มันคิดอยู่ไม่หยุดแต่สติตามรู้ไม่ทันเป็นความฟุ้งซ่าน
ความคิดที่คิดอยู่ไม่หยุด มีสติตามรู้ทันทุกขณะจิตทุกลมหายใจ
มันกลายเป็นปัญญาบังเกิดขึ้นแล้ว

เมื่อมีสติรู้ทันความคิดอ่านอยู่ตลอดเวลา
จิตไม่ยึดก็จะมีแต่ความปล่อยวาง
เพราะจิตรู้แจ้งเห็นจริงมีวิชชาความรู้แจ้งเห็นจริง
รู้อะไรขึ้นมาจึงไม่ยึดเอาไว้
เพราะรู้จริงมีแต่ปล่อยวางลูกเดียว
เพราะฉะนั้น
เมื่อคิดขึ้นมาแล้ว จิตมีสติรู้ทัน มีแต่ความปล่อยวาง
จิตของเรามันก็ไม่สับสน วุ่นวาย

ยิ่งคิดมากมันก็ยิ่งปลอดโปร่ง
เพราะว่า
ความคิดอันนี้ที่ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ รู้พร้อม มันเป็นองค์ปัญญา
ปัญญาที่เกิดจากสมาธิ
มันเป็นปัญญาอบรมจิต

ก็ศีลอบรมสมาธิไง
สมาธิอบรมปัญญา
ปัญญาอบรมจิต
อันนี่แหล่ะ
หนังสือท่านอาจารย์มหาบัวเขียน

ท่านตั้งชื่อว่า ปัญญาอบรมจิต
หมายถึง ความคิดที่เกิดเพราะพลังสมาธิ

เมื่อสมาธิดีแล้วมันสามารถบันดาลให้เกิดความคิด
ความคิดที่ประกอบพร้อมด้วยสติสัมปชัญญะรู้พร้อมอยู่นั้น
ถึงแม้ว่ามันจะคิดตลอดคืนย่ำรุ่ง
ตลอดวันย่ำค่ำ
ปล่อยให้มันคิดไปเถอะ
ขอให้มีสติรู้ทันไม่ใช่ความฟุ้งซ่านของจิตมันเกิดปัญญา
แต่ถ้าหากว่าสติมันอ่อนรู้ไม่ทันมันจะเกิดความฟุ้งซ่านขึ้นมาทันที

เพราะฉะนั้น

สติตัวนี้เนี๊ยะจึงเป็นสิ่งสำคัญ
อันนี้ขอให้ท่านทั้งหลายพึงสังเกตุอย่างนี้
<O</O
ไอ้ปัญหานี่มีผู้ไปถามอยู่บ่อยๆ
เมื่อก่อนนี้ภาวนาแล้วจิตสงบดี
แต่เวลานี้มันมีแต่ความคิด
ทำไมมันจึงเป็นอย่างนั้น

บางทีก็ไปถามท่าน
บางท่านไม่รู้

พอถามปั๊บ
ทำไมจิตของฉั๊นมันจึงเป็นอย่างนี้
ท่านก็บอกว่า
ระวังมันจะเป็นโรคประสาทตาย
บางทีก็สำคัญว่าตัวเองจะเป็นโรคประสาทเข้าจริงๆ
เพราะความยึดอันนั้น

เพราะฉะนั้น

อันนี้เป็นสิ่งหนึ่ง เป็นประสบการณ์
ที่นักปฏิบัติจะพึงสังเกตุเอาไว้
อย่าไปติดแต่ความสงบนิ่งของจิต
โดยไม่มีความคิดเพียงอย่างเดียว<O</O<!-- google_ad_section_end -->



อ่านต่อที่นี่ http://palungjit.org/threads/จิตตะภาวนา-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.280415/

 

อันนี้ก็อีกวลีนึง ลองฟังดู

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.2115632/[/MUSIC]


โหลดฟังเต็มๆได้ที่นี่

http://palungjit.org/threads/วิธีฝึก-สมถะภาวนา-โดย-หลวงปู่-พุธ-ฐานิโย.287864/

 

กาย เวทนา จิต ธรรม ดูให้มากดูให้เคยชิน ธรรมารมณ์ ที่เกิดขึ้น ย่อมให้แสงสว่างเป็นวาระหนึ่ง ทำให้เราเกิดปัญญาเข้าใจแจ่มแจ้ง เมื่อเข้าใจแจ่มแจ้ง จิตย่อมคลายกำหนัด ไม่ยึดติดและปล่อยวาง เมื่อวางเสียได้ ถึงตอนนี้แหละเป็นสุขแบบบอกไม่ถูกครับ

 

มันสงบอย่างไร มันคิดอยู่ไม่หยุด มันสงบอย่างไร

หลังจากเกิดปิตคือเกิดการยอมรับในการพิจรณา

ว่า

เรื่องนี้ธรรมนี้
ที่เราพิจารณาอยู่นี้
ได้ผลสรุปอย่างนี้
และเรายอมรับความยุติตรงนี้ในเรื่องนี้แล้ว

ไว้เท่านี้

เพราะเกิดปัญญาในปัจจุบันเท่านี้
ด้วยเหตุที่เกิดและผลของการพิจารณานั้น
แล้วปล่อยวางลง

คิดแล้ววางๆ
คิดจนวางไม่คิดแล้วเกิดความสงบ

ความสงบตรงนี้เทียบได้ว่า

สุขใดเท่าความสงบไม่มี

หลังจากนั้นก็แล้วแต่ของใครหรือของท่านที่จะไปเจอความสว่างอย่างไร
บางท่านเจอแสงเหมือนแสงสว่างวาบข้างตา
บางท่านเจอเป็นดวงแสง
บางท่านเจอนิมิต
หลังจากนั้นก็ก้าวข้ามไปอีกขั้นหนึ่งที่เราท่านทราบกันในหมู่นักปฎิบัติ


และมีอีกกรณีหนึ่ง
คือจิตเขาคิดเอง
ทำงานเอง

หากกล่าวถึงเรื่องนี้แล้วมาไกลแล้วครับ
เหมือนอย่างหลวงพ่อท่านอธิบายไว้เลย
บางทีสามมิติที่ว่า

บางครั้งเราจะหลับจะนอนพี่ท่านเล่นของท่านอยู่อย่างนั้น
คือคิดเอง ไม่ใช่การถามตอบ

เหมือนมีคนมาคุยกันข้างหูหรือในหู

บางครั้งอยากคุยก็ขอให้ท่านคุยหรือคิดอะไรก็แล้วแต่ท่าน
เราจะนอน กายก็นอนอย่างนั้นไม่มีหลับไม่มีทางหลับ
บางทีนอนโก้งโค้งนอนตะแคง นั่งอยู่เขาก็คิดเขาก็คุยเขาก็รู้

หากเราไม่สนใจ
ตัวหลอนมาแล้วครับ
คือสิ่งที่เราคิดตั้งนานมาแล้วไม่ได้คำตอบ
พอเคลิ้ม สะดุ้ง เออคำตอบอยู่ตรงนี้เอง
เอาเข้าจริงๆแล้ว ไม่แน่ เหมือนหลวงพ่อชาท่านกล่าว
มันไม่แน่................

เอาเป็นว่ามีสองกรณีในกระทู้นี้
คือ หากเกิดการถามตอบ
ระวังอุปทาน

ขอให้ยึดสติให้มั่น

เพื่อนำมาพิจารณาว่า
เราจะหาเหตุผลใดมายุติธรรมนี้ เพื่อไม่ให้ฟุ้งมากเกินไป
ฟุ้งหากเรารู้ตัวเองว่าเราคิดอยู่ก็หาข้อยุติ
โดยหาเหตุและผลมาลบล้างกันให้เกิดความยุติธรรมแล้ววาง

หากจิตเขาคิดเองอย่างหลวงพ่อเขาว่า

ยึดสติไว้ให้มั่น

ว่าเรายังมีสติอยู่

กายยังเป็นกาย
จิตก็เป็นจิต

มันคนละเรื่องกัน
เขากำลังจะแยกกัน
คือกายกำลังแยกกับจิต
ไม่ให้เขาคิดเขารู้เขาตามดูตามรู้ไม่ได้
ปล่อยเขาคิดเขารู้เรื่องของเขา
เราอย่าไปสนใจ
หากได้คำตอบอย่างผมกล่าวไว้นั้น

พอเราสดุ้งคำตอบ

มันเป็นเรื่องธรรมดา

และอย่าลืมคำว่า

มันไม่แน่

ถามว่าอาการนี้เกิดนานไหม
ผมว่าบางท่านหากไม่รักษาสติให้ดี
ไม่รักษาศิลให้บริสุทธิ

ผมว่าหลงยาว
เหมือนคนบ้า
กายอยากพักผ่อนแต่จิตอยากทำงาน
คล้ายๆ หลอน
บวกฟุ้งด้วยยอีกคำก็ดี

แต่กรณีนี้มาไกลแล้วครับ
ต้องผ่านให้ได้
คือพิจารณาให้เขาสงบ
หากจะเข้าใจผมว่าฟุ้งรอบสองแล้วครับคืออรูปหรือไม่
ผ่านได้อย่างไร

อย่าลืมสตินะครับ
สติอย่างเดียว

ว่าเราไม่ได้บ้า
คิด...........รู้
ปล่อยเขาเราไม่สน
ผมขอเน้นเลยนะครับ
บอกเขาว่า
อยากทำอะไรทำไป
ข้าพเจ้า(คำไม่สุภาพ)จะนอน

ตรงนี้เน้นย้ำเลยนะครับ
ขอทุกท่านเจริญในธรรม

<O</O​

 

วิญญานดูแล้วสัมผัสได้หรือไม่
แต่เมื่อมาดูจิตแล้วอรูปหรือไม่

แปลกอยากเห็นอะไรนั่งหลับตาเห็น

แต่อยากดูอยากรู้จิตเป็นอย่างไร
ลืมตาดู

โอ้ห้าข้ามหกช่างอร่อยอะไรอย่างนี้
ไม่หลับตายังมีหลอนมามีหรือไม่

หลงทางกันไปมากหรือไม่ครับ
ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

ขออนุโมทนาในธรรมของทุกท่านครับ

ขออภัย. ผมโดนพรรคพวกเตือนมา. จะหยุดโม้ในนี้แล้วครับ
และขออนุญาตลบข้อความที่ลงไปก่อนหน้านี้ครับ

ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

ดีแล้วครับ

" ยัง ปุพเพตัง วิโสเสหิ "
แปลว่า
สิ่งใดมีอยู่ เธอจงกระทำสิ่งนั้นให้แจ้ง
ความกังวลใจในภายหลังจักไม่มีแก่เธอ
หากเธอไม่ถือไว้ในท่ามกลาง เธอก็จักสงบได้​

 

===
ขอยืนยัน ว่าความสงบเป็นสมาธิขั้นละเอียด
และเห็นด้วยที่ว่า ความสงบตามกิเลสไม่ทัน แต่ความสงบมีไว้เพื่อหยุดไม่ให้กิเลสมันก่อตัว ไม่ให้ตะกอนแห่งกิเลสฟุ้งกระจายตัว แค่ช่วยให้ตกตะกอนชั่วคราวแค่นั้นครับ

 

ไม่ฟุ้งไปไม่ซ่านไปภายนอก ไม่ตั้งสงบอยู่ภายใน และไม่พึงสะดุ้งเพราะไม่ถือมั่น

http://palungjit.org/threads/ไม่ฟุ้...ู่ภายในและไม่พึงสะดุ้งเพราะไม่ถือมั่น.345694/
ขอให้เจริญในธรรมนะครับ ^^

 

=====

คำคมกินใจดีครับ นี่แหละหลักปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น ครับ สั้นๆแต่มีความหมายลึกซึ้งมากครับ

 

หากเราเป็นแก้วกลมๆใสๆ
ไม่รับไม่ปฏิเสธ
อะไรเข้ามาก็เข้ามา............แล้วก็ไป
คือเกิดขึ้นมาต่อหน้าต่อตาต่อควารู้สึกเราเองนะครับ
ตั้งอยู่แล้ว..........ผ่านไป

หากเราไม่เป็นอะไรเลยคือ............ความว่างอยู่
ไม่ว่าสิ่งใดเข้ามาก็เรียนแล้วรู้แล้ววาง
หรือว่างอยู่ทุกเมื่อ
เลิกแล้วครับ.........เกิด..........ตั้งอยู่.........ดับไป

ขอท่านเจริญในธรรมครับ