เหนื่อยเหลือเกินกับชีวิต เมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรมสักที

มาเราก็อยากตายเหมือนกันเพิ่ง18
ทุกข์แบบตายทั้งเป็น
ใครมายิงเราทิ้งเราจะไม่ถือเลย
ขอบคุณที่ให้พื้นที่สำหรับระบายความรู้สึก

 

อย่ากลัวความทุกข์ เพราะเมื่อเราผ่านทุกข์ไปได้ มันจะกลายเป็นประสบการณ์ เป็นกำไรของเรา เราเกิดมาตัวเปล่า ต่อให้เราตายไป เหลือเสื้อผ้าใส่ตอนตายเพียง 1 ชุด นั่นก็ถือว่าเรายังได้กำไรอยู่ดี

(W.Vajiramedhi)

 

ชีวิตเหมือนกันเปี้ยบเลย

 

ไม่มีมาร บารมีไม่เกิด ขอให้อดทนและชดใช้เวรกรรมให้หมดในชาตินี้เถอะ หมั่นปฏิบัติธรรมและแผ่เมตตาไปจนกว่าเจ้ากรรมนายเวรจะเห็นใจและอโหสิกรรมให้

 

ถ้าทุกข์มาก จนแม้ร้องไห้ออกมาก็ไม่แปลกอะไรนะคะ ความคิดร้าย และน้ำตาที่มันถูกระบายออกไป มันก็ทำให้เราสบายตัวสบายใจขึ้นนะคะ พอมันดีขึ้น ก็อาจอาบน้ำ หรือไม่ก็หาที่มองออกไปกว้าง ๆ เราจะเห็นว่าทุก ๆ คนก็เหมือนเรา ต้องทำหน้าที่ ต้องดูแลตัวเอง อยากพบแต่สิ่งดี ๆ มองอย่างนี้แล้วก็จะได้คำตอบกับตัวเองแล้วนะคะว่าต้องทำอย่างไร (f) อยากจะมีช่อใหญ่ ๆ กว่านี้มามอบให้เป็นกำลังใจค่ะ

 

หมดกรรมได้ก็ต้องละอุปทานยึดมั่นในขันธ์ห้า

หากละอุปทานยึดมั่นในขันธ์ห้าได้ ในระหว่างยังมีชีวิต สิ่งต่างๆที่เกิดจะเป็นเรื่องระหว่าง ขันธ์ห้า กับ วิบากกรรม ส่วนจิตไม่ได้ยึดขันธ์แล้วก็พ้นทุกข์ทางใจ (แต่ทุกข์กายยังอยู่เป็นธรรมดาโลก แต่ไม่มีผลต่อใจ) รู้แจ้งขันธ์ แจ้งอริยสัจ และเมื่อร่างกายต้องตาย ก็ทิ้งขันธ์ห้าเข้าสู่พระนิพพาน เมื่อทิ้งขันธ์ห้านั่นแหละ กรรมทั้งหลายก็ตามไม่ได้จึงเป็นโมฆะกรรม ไม่มีการเกิดมาใช้กรรมเก่าอีกตลอดอนันตกาล

หากยังถอดถอนอุปทานยึดมั่นในขันธ์ห้าไม่ได้ จะลดทุกข์ได้ ก็ต้องพึ่งกุศล แล้วต้องสร้างบุญกุศลให้ถี่ ให้พอ ให้มีอานิสงส์มากพอที่จะทิ้งห่างอกุศลวิบาก อาศัยอำนาจบุญกุศลจะทำให้ทุกข์บรรเทาลงแต่ไม่หมด ผลของกุศลจะส่งผลเร็วช้าขึ้นอยู่กับด้านจิตใจ หากปกติเป็นผู้ปฏิบัติธรรมอย่างถูกทางตามพระพุทธเจ้าสอน จิตจะไม่ยึดสิ่งทั้งหลาย(ยึดน้อยลงตามความเพียร)อย่างเข้าใจ(มากขึ้น)และตรงตามความเป็นจริง(มากขึ้น) แม้จะเผชิญทุกข์ แต่จิตจะไม่ทุกข์มาก จะเห็นเป็นธรรมดาได้มากขึ้นเรื่อยๆ จิตที่เป็นกุศล จะเป็นจิตที่เบา โล่ง โปรง แจ่มใส (ทรงอยู่ในศีล สมาธิ ปัญญา เป็นปกติตั้งแต่ตื่นถึงก่อนหลับ) จะมีสติรู้ทันจิตใจของตน เมื่อต้องเผชิญทุกข์ก็จะได้ปัญญาจากทุกข์นั้นแหละมาตัดกิเลส เพราะพระอริยสัจข้อแรกคือ ทุกขสัจ บางครั้งเมื่อทุกขเวทนาด้านจิตใจเกิด จิตใจที่มีหลักธรรม ที่สามารถต้านทานอารมณ์อันเลวให้ตั้งมั่นอยู่ในศีล มีสติกำกับไม่ให้แสดงออกในสิ่งที่เป็นการต่อกรรมเลวหรือเพิ่มทุกข์ จิตจะอดทนจนอารมณ์เลวในใจผ่านไป จิตที่มีสติคอยตามดูจิตเองก็จะเห็นสิ่งทั้งหลายล้วนเกิดขึ้น มีความเปลี่ยนแปรไปตลอด บีบคั้นทนทุกข์ แล้วก็สลายตัวในที่สุด สุขเวทนาก็เช่นเดียวกัน ก็คือทุกข์ เมื่อติดสุขมากก็คือทุกข์มากตามมา หากสามารถปฏิบัติสมาธิและเจริญปัญญาจนสามารถเห็นการเกิดดับในขันธ์ห้าได้ เห็นความสงบในใจที่แม้เมื่อสิ่งทั้งหลายมากระทบทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย แล้วผ่านไปยังใจ ก็ยังสามารถสงบได้(บ้าง)เพราะเริ่มรู้ความเป็นธรรมดาของสังสารวัฏฏ์ ของโลกธรรม ก็จะทราบว่า รสแห่งธรรมชนะรสทั้งปวง การติดในกามคุณห้า ในอารมณ์โทสะเศร้าหมองหดหู่เป็นทุกข์ ที่ล้วนถูกหลอกด้วยกิเลส ก็จะเบาบางเป็นลำดับ

หากปรารถนาจะพ้นทุกข์ จำเป็นต้องศึกษาฟังธรรมจากพระอรหันต์(แม้ว่าท่านจะนิพพานละขันธ์ไปแล้วก็ฟังเทศน์ท่านได้) แล้วนำมาปฏิบัติให้จริงจัง ด้วยความอดทน มอบกายถวายชีวิตให้พระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยเจ้า แล้วทุกข์จะค่อยเบาบางไปตามลำดับของความขยัน ทำจริงก็ได้ของจริง

ความไม่เชื่อมั่น(ลังเลสงสัย)ในพระรัตนตรัยจะเป็นอุปสรรคในการเจริญในธรรม ความไม่เข้าใจกับความลังเลสงสัยนั้นต่างกัน ผู้ที่ไม่เข้าใจแต่ไม่ลังเลสงสัยจะพยายามศึกษาและปฏิบัติเพื่อให้เห็นผลด้วยจิตใจตนเองเป็นลำดับ แต่ผู้ลังเลสงสัยจะไม่สามารถเจริญในการปฏิบัติ จะมีก็แต่ความจำได้ในสิ่งที่อ่านที่ฟังมา กิเลสไม่ได้ลด ความทุกข์ในจิตจึงไม่ลดเช่นกัน หรือทุกข์อาจจะเพิ่มเพราะความสงสัยในพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ นั้นแหละ การประมาทในพระรัตนตรัยด้วย กาย วาจา ใจ จึงไม่ควรกระทำด้วยประการทั้งปวง

 

มาเป็นเพื่อนกับพี่ไอมั้ย

พี่ไอก็เคยตั้งคำถามแบบนี้

พอมาอ่านเจอ ก็ดีใจ

พี่ไอก็ไม่มีเพื่อน

เพราะแต่ละคน จะมีเหตุให้เลิกคบกันทุกครั้ง

พีเอ็มมาได้จร้า จะได้มาแข่งกันว่า ชีวิตใครจะ เฮงซวย กว่ากัน

คริ คริ

 

ฟังเพลงเฮียหลิวก่อนนะครับ
เฮียหลิวแกฝากเพลงไทย เพลงนี้ให้กับผู้ที่รู้สึกเหนื่อยกับชีวิตครับ

ความหมายดีนะครับเพลงนี้

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=vStm7OIs-QY]พักใจวาง - หลิว เต๋อ หัว - YouTube[/ame]

หลับตาเธอยามดวงใจสับสน สายลมจะปลอบ
จากตรงนั้น คลื่นครวญเป็นเพลง เสียงหวานแผ่วๆ
หากได้เอนนอนอิงพื้นทราย ทำให้ใจสดใสเพริดแพรว
พักใจลงพอคลายเหนื่อยแล้ว จึงเดินทางไป
ปลดปล่อยเวลาวางลงดังฝัน คลื่นพลันขับกล่อม
สุดทะเล สาดส่องประกาย รับสายแดดใหม่
อยากชวนเธอมานอนหนุนทราย นกนางนวลกรีดกรายโผไป
ให้คนจรพักรอวันใหม่ เดินทาง

ผ่านชีวิตเก่าๆ เก็บไว้เงาจางๆ หากอยากจำ
จงจำไว้ในสิ่งดี หากวันนั้นเจ็บปวด
ย้อมดวงใจแกร่งนัก แรงมีขอเพียงเธอ สู้ทน

หลับตาลงพักตรงริมเงาไม้ ให้คลายเหนื่อยหน่อย
หากสวรรค์ คลื่นตื่นตาคอย แม้ดาวจะหล่น
โลกยังคงมีมุมพักผ่อน รับคนจรผ่านมาเยี่ยมยล
ไว้รอจนพ้นวันที่เหนื่อย เดินทาง

 

ขอเป็นเพื่อนด้วยคนได้ไหมคะ

 

อายุแค่ 18 จะรีบตายไปไหนจ๊ะ ถ้ารีบตอนนี้ก็จะหมดโอกาสที่จะมีชีวิตดีๆ แต่ถ้าอยู่สู้ต่อไป ภายภาคหน้าเราอาจจะดีใจที่เราไม่ได้คิดสั้นก็ได้นะ อายุแค่นี้ยังผ่านความทุกข์มาไม่เท่าไหร่หรอกจ๊ะ เป็นเด็กอยู่ เรื่องราวความทุกข์มันยังไม่สาหัส เท่าผู้ใหญ่หรอก รองดูพ่อแม่ตัวเองบ้างว่าท่านทุกข์แค่ไหน เราอย่าคิดถึงแต่ความทุกข์ของตัวเองเชื่อพี่ มีชีวิตอยู่แล้วก็สู้ สักวันเมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ที่มีความคิด ความอ่านมากขึ้น เราจะมีความสุขได้มากกว่านี้นะ แล้วปล่อยวางความทุกข์ให้เป็น ทุกข์สุขเกิดจากใจเราเองค่ะ ไม่มีใครทำให้เราเป็นหรอกนะ ถ้าทุกข์หนักมากก็ไปบวชแล้วรองดูสิว่าทุกข์นั้นจะดับไปไหมค่ะ

 

ใจเย็นๆครับ ให้กำลังใจตัวเองนะครับ ลองมองในแง่บวกแทนนะครับ
ชีวิตมีแต่ความลำบากไม่รู้จักจบจักสิ้น = เป็นการฝึกความอดทนครับ ทำดีสักวันได้ดีแน่นอนครับ
โดนรังแกโดนเอาเปรียบมาตั้งแต่เด็ก เจอแต่เพื่อนไม่ดี พอเจอคนดีๆ ไม่กี่วัน ก็ต้องจากกันไป = อันนี้ลองคิดว่าเป็นการฝึกเอาตัวรอดในสังคมครับ ใครเอาเปรียบ เจอเพื่อนไม่ดี เราก็เลิกคบได้ เจอคนดีก็ถือเป็นกำไรชีวิตครับ
ไม่มีเพื่อนเลย = เพื่อนดีมักหายาก ค่อยๆหาครับ เดี๋ยวก็เจอครับ สู้ๆ
คนรอบข้างก็ชอบทำร้ายจิตใจ = ฝึกความอดทนครับ ถ้าไม่ใช่คนรักเรา ไม่ต้องแคร์ครับ
สู้ๆครับ ปัญหาที่เจอต้องฝ่ามันไปให้ได้ครับ ^ ^

 

ชอบที่คุณเขียนมากคะ เข้าใจอย่างถ่องแท้คะ