จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

คนเรานี่นะ ดีใจลิงโลดก็ซึ้ง เศร้าใจเสียใจจับเจ่าก็ซึ้ง ปีติสุขจับฉ่ายก็ซึ้ง

จึง จึงอยู่ที่ว่า คนๆนั้น จะมีสติและรู้สึกได้ถึง ความซึ้ง ความเป็นน้ำตาร้อน หรือน้ำตาเย็น

ของการที่จะชำระ ให้สลดสังเวช หรือพอกพูน โมหะอันลุ่มหลง โดนขันธมารหลอกแล้วทั้งนั้น

แต่จะซึ้งไปด้วยอำนาจของโมหะ หรือสัมปชัญญะ เท่านั้นเอง

ซึ้งเพราะรูป ซึ้งเพราะเสียง ซึ้งเพราะการปรุงแต่งในเรื่องราว

เป็นเหตุให้เกิดเวทนา ตัณหา อุปาทาน ภพชาติ ทุกข์ทั้งนั้น

ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป
นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ

ดังนั้น "อนุตฺตโร ปุริสทมฺมสารถิ สตฺถา เทวมนุสฺสานํ พุทฺโธ ภควา"

เป็นครูที่เยี่ยมยอด พาให้ออกจากทุกข์

แม้ในกำเนิดกบ ที่ไม่สามารถหยั่งถึงมรรคผลนิพพานสมบัติ ในครั้งนั้น

เพียงได้สดับในสรุเสียงธรรมเทศนา พอตายได้เปลี่ยนในภพภูมิที่ยิ่งกว่า

พร้อมด้วยอุปนิสัยในมรรคผลนิพพาน เพราะความตั้งใจแน่วแน่หมายไว้ในใจเป็นเหตุปัจจัย

 

..สอนตนเองเสียก่อน...

"...ความเป็นจริงต้องสอนตนเองเสียก่อน แล้วจึงค่อยสอนคนอื่น
เราปฏิบัติอย่างไร ? เรารู้อย่างไร ? เราเข้าใจอย่างใด ?

การสอนคนอื่นก็ไม่ใช่ไปตั้งหน้าตั้งตาสอนแต่คนอื่น เราปฏิบัติเห็นดีเห็นชอบ
เห็นว่าเป็นธรรมเป็นวินัย เห็นคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นธรรมเป็นวินัย เราก็เอาอันนั้นแหละมาสอน

ไม่ยากหรอกสอนคน ถ้าเราสอนตนเองได้แล้วมันไม่ยาก เว้นแต่เราไม่สอนตนเอง
ที่เราไม่สอนตนเองนั่นอยู่เฉยๆไม่รู้เรื่องรู้ราว อยู่เฉยๆเรื่อยไป
ตนเองก็ไม่รู้ คนอื่นก็ไม่รู้ ก็เลยไปทราบว่าจะเอาอะไรไปสอน

เราเห็นตัวของเราเข้าใจตัวของเราดีแล้ว สอนตัวของเราให้รู้สึกเห็นดีเห็นชอบเรา
จึงเอาอันนั้นแหละไปสอนคนอื่น มันก็ได้ความเข้าใจน่ะซี ที่สอนเขาไม่เข้าใจก็เพราะเหตุที่เราไม่เข้าใจตัวเราเอง..."



หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

 

สิ้นสงสัยด้วยการปฏิบัติที่ถูกต้อง

พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า "อานนท์ ปฏิบัติให้มาก ทำให้มากแล้วจะสิ้นสงสัย"
ความสงสัยจะไม่มีวันสิ้นไปได้ ด้วยการคิด ด้วยทฤษฎี ด้วยการคาดคะเน
หรือด้วยการถกเถียงกัน หรือจะอยู่เฉยๆไม่ปฏิบัติภาวนาเลย
ความสงสัยก็หายไปไม่ได้อีกเหมือนกัน กิเลสจะหายสิ้นไปได้ก็ด้วยการพัฒนาทางจิต
ซึ่งจะเกิดได้ก็ด้วยการปฏิบัติที่ถูกต้องเท่านั้น

การปฏิบัติทางจิตที่พระพุทธเจ้าทรงสอนนั้น ตรงกันข้ามกับหนทางของโลกอย่างสิ้นเชิง
คำสั่งสอนของพระองค์มาจากพระทัยอันบริสุทธิ์ ที่ไม่ข้องเกี่ยวกับกิเลสอาสวะทั้งหลาย
นี่คือแนวทางของพระพุทธเจ้าและสาวกของพระองค์

เมื่อเราปฏิบัติธรรม เราต้องทำใจของเราให้เป็นธรรม ไม่ใช่เอาธรรมะมาตามใจเรา
ถ้าปฏิบัติอย่างนี้ ทุกข์ก็จะเกิดขึ้น แต่ไม่มีใครสักคนหรอกที่จะพ้นจากทุกข์ไปได้
พอเริ่มปฏิบัติ ทุกข์ก็อยู่ตรงนั้นแล้ว หน้าที่ของผู้ปฏิบัตินั้นจะต้องมีสติ สำรวม และสันโดษ
สิ่งเหล่านี้จะทำให้เราหยุด คือเลิกนิสัยความเคยชินที่เคยทำมาแต่เก่าก่อนทำไมถึงต้องทำอย่างนี้
ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ไม่ฝึกฝนอบรมใจตนเองแล้วมันก็จะคึกคะนอง วุ่นวายไปตามธรรมชาติของมัน

พระโพธิญาณเถระ(พระอาจารย์ ชา สุภัทโท)

 

ขออนุญาตินำการบ้านของลูกศิษย์ขึ้นกระทู้อีกสักฉบับ เพื่อเป็นธรรมทานให้ทุกท่านได้ร่วมโมทนาบุญกันถ้วนหน้าค่ะ สาธุ

สวัสดีครับ

เพิ่งกลับมาเมื่อวาน ตอนดึก วันนี้ทำงานต่อไป ตามระเบียบ
ตอนไปเที่ยว ก็ยุ่งอยู่กับการดูแลญาติเพราะ เป็นคนแก่แล้ว ส่วนลูกก็ยังเด็ก พาไปเที่ยวสวนสนุก ต้องแข่งกับเวลาทั้งวัน จบอันนี้ วิ่งเข้าอันโน้น รอต่อแถวอันนี้ ทำให้การเกาะพระไม่ค่อยประติดประต่อ เท่าไหร่ แต่ทุกครั้งที่มีอะไรเข้ามากระทบจะนึกถึงท่านทันที ก่อนนอนก็นึกถึงมรณานุสติ พร้อมกันเมื่อตอนตื่นก็จะนึกถึงมรณานุสติ

วันนี้ทั้งวัน ตื่นมาตอนเช้า นึกถึงท่านพ่อพร้อมด้วยการกำหนดจิตให้ระลึกถึงมรณานุสติ นั่งสมาธิก็จะนึกถึงอสุภะ และกฎแห่งไตรลักษณ์ของร่างกาย ตามที่ครูเกษและครูกีแนะนำ พอเข้าที่ทำงาน รู้สึกว่าวันนี้ทั้งวัน สติจะเอาจิตไม่ค่อยอยู่ ตามไม่ค่อยทัน ต้องคอยจัดการกันอยู่ชุดใหญ่ โดยเฉพาะเรื่องที่ครูเกษเคยเตื่อนไว้ เพศตรงข้าม ที่เคยคิดว่าน่าจะควบคุมได้ แต่อาจจะหลบในก็ได้ วันนี้มันผุดมากวนใจได้จริงๆ ส่วนใหญ่จะเป็นกับคนเดิมๆ ก็เลยต้องใช้การพิจารณาธาตุ4 และอสุภะเข้ามากำกับ แต่ก็ใช้เวลาอยู่พักใหญ่เหมือนก้น สุดท้ายผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ไปต่อเติม ไม่ไปสนใจ สุดท้ายก็ลงไปที่ไตรลักษณ์

ช่วงหลังมีเรื่องมาทดสอบเป็นประจำ คอยตั้งท่ารับและคอยดูว่า กิเลสจะมาทดสอบในรูปแบบไหนบ้าง บางครั้งก็หลุดเผลอไปเหมือนกัน แต่ที่ดีก็คือ ตั้งสติได้เร็ว เกิดหิริโอตัปปะเร็ว รู้สึกผิดทันทีที่บางครั้งเผลอไป เหมือนกับว่าสติจะคอยควบคุมและเตือนให้สำรวมกาย วาจา อยู่เนืองๆ

ในช่วง 2-3 วัน ที่ผ่านมา พิจารณาร่างกายตลอด ว่า การมีร่างกายเป็นทุกข์ ร่างกายบีบคั้นเราตลอดเวลา หิวก็เป็นทุกข์ อื่มก็เป็นทุกข์ ปวด เมื่อย ขับถ่าย ตอนทานข้าวก็ระลึกว่า การกินนี้ก็เพื่อให้เกิดการดับทุกข์ของร่างกาย ยอมรับอย่างเต็มหัวใจว่า การมีร่างกายนี้เป็นทุกข์ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวงเวียนแห่งทุกข์

หนุ่ม

 

16 มกราเวียนมาถึง...
น้อมคำนึงบูชาชูคุณครูฉัน...
ยังรำลึกบุญคุณครูอยู่ทุกวัน...
คำสอนนั้นศิษย์ยังนำจำใส่ใจ...
ขอกราบก้มประนมไหว้ด้วยใจนึก...
ศิษย์ตรองตรึกคุณค่าครูมิรู้ไหว...
ยังคงมั่นรักครูอยู่ร่ำไป...
อวยพรให้ครูทุกท่านนั่นแข็งแรง....

ระลึกรู้บูชาครูด้วยใจเคารพ​

 

ขออนุโมทนา สาธุ กับ"ท่านผู้ว่าง"ที่ได้นําคลิปวีดีโอดีๆอย่างนี้มาลง ในถานะผู้เขียนเป็นผู้รู้ถึงบุญคุณของครูผู้ให้วิชาความรู้แก่เรามา จึงขอกล่าวคํา"อนุโมทนา สาธุ" กับท่านและขอร่วมเป็นตัวแทนของกระทู้นี้ขอบคุณท่านแทน"ครูพี่ภู"และทุกๆท่านด้วยที่ท่านได้มอบสิ่งดีๆให้กับเราชาว"จิตเกาะพระ"เพราะธรรมะของแต่ละท่านก็มีความแตกต่างกันไปตามความถนัด แต่ธรรมนั้นมีมากมายที่เรายังไม่รู้ไม่เห็น จึงต้องอาศัยครูบาอาจารย์ แต่ละท่านค่อยชี้แนะค่ะ จึงขอขอบคุณท่านมานะโอกาสนี้ด้วยค่ะ สาธุ สาธุค่ะ.

 

วันนี้วันครู

ขอน้อมกราบพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ ซึ่งทรงเป็นครูของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ทั้งหมด ด้วยเศียรเกล้า

 

ทุกสรรพสิ่งในโลกล้วนเป็นสัจธรรม จึงใคร่ขอแนะนำไว้ล่วงหน้า สำหรับเราผู้

ไม่ต้องการความทุกข์ความเดือดร้อนในจิตใจ ในเมื่ออะไรๆเกิดขึ้นชีวิตจิตใจของเรา เช่นมี

ความเจ็บไข้ มีความตาย มีความพลัดพรากจากสิ่งที่เรามีเราได้หรือมีอะไรที่เป็นปัญหาเกิด

ขึ้น เราก็จะไม่ทุกข์ไม่ร้อนในเรื่องนั้นๆมากเกินไป การที่จะไม่ทุุุกข์ไม่เดือดร้อนเกินไป

ในปัญหาเหล่านั้น ก็ต้องอาศัยการที่เราคิดไว้ล่วงหน้า เพื่อเป็นเครื่องเตือนจิตสกิดใจให้

สำนึกในเรื่องอย่างนี้ เพราะว่าเรื่องอย่างนี้ถ้าพูดกันไปแล้วมันก็เป็นกฏธรรมดา ที่จะเกิด

ขึ้นสิ่งทุกสิ่ง ไม่ว่าเป็นอะไรในโลกนี้ เช่น เป็นคนเป็นสัตว์ เป็นต้นไม้ มันก็ถูกกฏธรรมดา

ครอบงำนั้น สิ่งทั้งหลายทั้งที่มีชีวิตไม่มีชีวิตที่มีอยู่ในโลกนี้ ย่อมขึ้นอยู่กับกฏธรรมดาหนีไป

ไม่ได้ กฏธรรมดาเราเรียกกันว่า สัจจธรรม เป็นธรรมะอันหนึ่ง ที่พระพุทธเจ้าท่านสอน

ให้เราได้รู้ ได้เข้าใจไว้ เพื่อจะได้ใช้เป็นเครื่องมือสำหรับแก้ไขปัญหาชีวิตอันจะไม่ทำให้

เราต้องวุ่นวายใจมากเกินไป ในเมื่อต้องประสบกับสิ่งเหล่านั้น.คัดมาจากหนังสือ เกิดแก่

เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา ของหลวงพ่อปัญญา นันทะ.

 

ดีแล้วๆ น้อมระลึกถึงครูบาอาจารย์ตั้งแต่ปฐม มัธยม อุดม....
มีวันนี้ได้ก็ด้วยครู "ที่เปรียบตน ว่าเสมือน "เรือจ้าง""

แต่คน ยูเค ไม่รู้หรอกหรือ ทาง ทีเฮ็ด "อ.ภู" แกปิดการสอน
เรียบร้อยโรงเรียนหนีห่าวไปแล้ว เพราะปกติแล้วคนเป็นครู
จะต้องมารับสวัสดี ดอกเข็ม หญ้าแพรก มะเขือ จากศิษย์

แต่จะบอกว่า ขาดไม่ได้เลย อ.เรา คือ "นิวรณ์" ที่พบปะกันเป็นประจำ

ดังนั้น เมื่อ อ.ภู เรือจอด โรงเรียนนี้จึงเป็นของเรา

ยึก!!!

 

มงคลที่ ๒๕ "การรู้คุณ"

ตามพระบาลีว่า กตญฺญุตา จ เอตมฺมํคลมุตฺตมํ คำว่ากตัญญูแปลว่ารู้คุณ เป็นอันว่าคนที่รู้คุณคน หรือคนที่รู้คุณสัตว์ หรือว่าสัตว์รู้คุณคน อันนี้องค์สมเด็จพระทศพลตรัสว่าเป็นผู้มีความสุขอย่างสูงสุด นี่ เรามานั่งคิดกันดู ว่าคนที่รู้คุณคน กตัญญู รู้แล้วก็ตอบแทน ไอ้ กต นี่แปลว่าทำ รู้คุณคน แล้วก็ตอบแทนคุณด้วย สนองคุณเขาด้วย รู้ว่าคุณนี่เป็นพ่อ คุณนี่เป็นแม่ รู้ความดีของพ่อแม่ชีวิตเลือดเนื้อ ร่างกาย สติปัญญาทั้งหลายที่เรามีอยู่ อาศัยพ่อแม่เป็นปัจจัย ถ้าหากว่าพ่อแม่ไม่มีความดี ไม่สงเคราะห์เรา ไม่ทรงอยู่ในพรหมวิหาร ๔ ชีวิตของเราจะมีขึ้นมาไม่ได้ อีกประการหนึ่งสำหรับบุคคลผู้เป็นผู้ใหญ่หรือครูบาอาจารย์ สอนเรามาตั้งแต่ กอขอ กอกา หรือกอไก่ จนกระทั่งได้ปริญญา เราก็คิดว่าท่านผู้นี้ เป็นครูบาอาจารย์ ถ้าเราไม่ได้อาศัยท่าน ความรู้อย่างนี้มันก็ไม่มี หรือบุคคลใดที่เขามีความดี เคยสงเคราะห์ให้ความสะดวกเรา เมื่อถึงคราวคับแค้น แม้แต่ท่านผู้นั้นไม่ให้ทรัพย์ไม่ให้สินประการใด เป็นแต่เพียงแนะนำให้ บอกว่าไปตรงโน้นซิจะมีผลดี ไปตรงนี้ซิจะปลอดภัย เราก็ถือว่าท่านผู้นี้เป็นผู้มีคุณกับเรา เราก็ตั้งใจสนองความดีตอบแทนท่าน คนประเภทนี้ ท่านมานึกเปรียบเทียบดูให้ดีว่า สมมติว่าท่านเป็นพ่อเป็นแม่เขา แต่ว่าลูกของเราไม่อยู่ในโอวาท ขาดความเคารพ ขาดการรู้ในคุณพ่อแม่ เราเลี้ยงมาตั้งแต่เท้าเท่าฝาหอย เดี๋ยวนี้พอโตขึ้นหน่อยแสดงความเป็นผู้ยิ่งใหญ่ แม้แต่พ่อแม่ที่ให้ชีวิตและร่างกายมาเขาก็ไม่มีความเคารพ หรือว่า ถ้าเราเป็นครูบาอาจารย์ ตั้งใจสอนศิษย์ด้วยความจริงใจ ไม่ได้คิดว่าเรารับจ้างรัฐบาลมาสอน ไม่ได้คิดว่าเรารับจ้างสอนเพื่อประโยชน์ส่วนตัว ตั้งใจอย่างเดียว ที่จะให้ลูกศิษย์ลูกหามีความรู้ มีความสามารถ แต่บรรดาเราเองผู้เป็นครู ผู้หวังดีต่อศิษย์ มาเจอศิษย์อกตัญญู พบครูเข้าแล้วไม่แสดงความเคารพ แสดงอาการเหยียดหยามต่อครู หรือว่าเราจะมีอาหารสักนิดหนึ่งไปพบสุนัขตัวหนึ่งซึ่งกำลังหิวโซมา เราก็นำอาหารอันนั้นให้แก่สุนัขตัวนั้นบริโภค เมื่อเจ้านั่นกินเข้าไปแล้วมีกำลัง ไล่กัดเรา อันนี้ตัวท่านเองจะมีความรู้สึกยังไง จะมีความรู้สึกชอบใจตามบุคคลประเภทที่กล่าวมาแล้วไหม

ทีนี้ถ้ามองกันในมุมกลับ หากว่าเราเป็นพ่อคนแม่คน เรามีลูกหญิง ลูกชายก็ตามที ลูกทุกคนนี้อยู่ในโอวาททุกอย่าง มีความกตัญญูรู้คุณ เวลาเรามีทุกข์ เธอก็พยายามช่วยทุกอย่างตามความสามารถ การให้โอวาทอย่างใด ๆ ไป เธอไม่เคยเหยียดหยามไม่เคยขว้างทิ้ง ปฏิบัติตาม่ด้วยความจริงใจ หรือว่าถ้าเราเป็นครูบาอาจารย์เขา จะสอนอะไรไปลูกศิษย์เห็นเมื่อไรแสดงความเคารพ และความรู้ความประพฤติที่ให้ไปก็ปฏิบัติทุกอย่างตามที่สอน แล้วก็สมมติว่าเรามีขนมสักชิ้นหนึ่ง อาหารสักหน่อยหนึ่ง เห็นสุนัขตัวผอมโซเดินมา กำลังหิว เอาอาหารให้แก่สุนัขตัวนั้น เจ้าสุนัขตัวนั้นอิ่มเข้าไปแล้ว เห็นหน้าเมื่อไรแสดงความรักความเคารพทันที โดยวิธีเข้ามาหมอบคลานอยู่ที่เท้าบ้าง ถ้าอยู่ที่ขาก็วิ่งเวียนไปเวียนมา แสดงความรัก ก็ลองคิดดู ว่าคนก็ดีสัตว์ก็ดี ที่มีความกตัญญูต่อท่าน ท่านจะมีความรู้สึกยังไง จะมีความรู้สึกรัก หรือว่าเกลียด เอาใจของท่านวัดดู นี่เป็นอันว่า ถ้าบุคคลทั้งหลายในโลกนี้ ปฏิบัติตามพระธรรมเทศนาที่สมเด็จพระบรมศาสดาตรัสกับพวกเทวดาว่า คนที่มีความกตัญญูรู้คุณและตอบแทนท่าน อย่างนี้จัดว่าเป็นคนดีมีความสุข เอาไปนั่งนึกกันก็แล้วกัน ว่ามันจะจริงหรือไม่จริงเพียงใด ประเดี๋ยวจะหาว่ามาสรรเสริญพระพุทธเจ้ามากเกินไป เพราะบุคคลสมัยใหม่ เขายังไม่เห็นคุณของพระพุทธเจ้าก็มีมาก แล้วองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าก็เคยตรัสว่า คำแนะนำอะไรของเราก็ดี เมื่อบอกแล้ว ท่านทั้งหลายเหล่านี้อย่าเพิ่งเชื่อ ลองนำไปปฏิบัติกันก่อน นี่เป็นอันว่ากระแสพระสัทธรรมเทศนาที่องค์สมเด็จพระชินวรตรัสกับเทวดาผ่านมาถึง ๒๔ ข้อ ถ้าทุกคนปฏิบัติได้แล้วถึง ๒๔ ข้อนี้ทั้งหมด ไม่มีอาการบกพร่องก็จะพิจารณาตัวเองได้ว่าโลกนี้จะมีความสุขความเยือกเย็น หรือว่ามีความทุกข์ ความเร่าร้อนอย่างใด นี่องค์สมเด็จพระจอมไตรไม่ได้กล่าวเฉพาะบุคคล เพราะเทวดาไปถามคำว่ามงคล ก็หมายความว่า ถ้าทุกคนจะเป็นมนุษย์ก็ดี เทวดาก็ดี ถ้าพึงปฏิบัติอันนี้องค์สมเด็จผู้ทรงสวัสดิ์หมายความว่า คนทุกคนในโลกทำกัน ถ้าเราคนเดียวเป็นผู้ทำมันก็แย่เหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำว่าสันโดษเวลานี้ พบยาก ส่วนมากเป็นคนกระโดดกันเสียหมด กระโดดละเมิดสิทธิของบุคคลอื่น กระโดดหนีภาษีของบ้านเมือง กระโดดหลบกฎหมายของบ้านเมือง กระโดดหลบรัฐธรรมนูญของบ้านเมือง ไม่เป็นเรื่อง เป็นอันว่าไม่เป็นเรื่อง เป็นปัจจัยของความทุกข์

ตานี้ เราทิ้งคำว่ากระโดดลงมาแสดงอาการสันโดษดูบ้าง แล้วก็มาตั้งหน้าแสดงความกตัญญูรู้คุณบุพการีที่ท่านทั้งหลายช่วยกันสร้างประเทศชาติของเรา ให้เราอยู่อาศัยมีความสุขถึงบัดนี้ ไม่เป็นขี้ข้าของใคร มากลับตัวกลับใจกันเสียใหม่ ดูทีรึว่ามันจะมีความสุขหรือความทุกข์ กฎหมาย หรือรัฐธรรมนูญ ระเบียบวินัยจะได้มีความสำคัญ จะได้ไม่เห็นว่ารัฐธรรมนูญที่ร่างกันขึ้นมาก็ดี กฎหมายก็ดี กฎข้อบังคับใดใดก็ดี มันเป็นแต่เพียงเศษกระดาษ เป็นอันว่าความสำคัญส่วนใด ๆ ของประเทศชาติ ถ้าไม่มีคนเคารพในรัฐธรรมนูญ กฎหมาย ข้อบังคับและระเบียบวินัย แล้วอันนี้องค์สมเด็จพระประทีปแก้วก็เห็นว่ามันเป็นไฟไหม้โลก เท่านั้นเอง ก็หมายถึงว่าไอ้ไฟไหม้ใจเรา มันเป็นความเดือดร้อน เพราะความร้อนนี่มันเกิดจากไฟ ไฟที่ติดเชื้อเข้ามาภายนอกไม่สำคัญเราหลบได้แต่ไฟที่เข้ามาเผาใจนี่เราจะหลบไปไหน ตัวไปที่ไหนใจมันก็ไปที่นั่น เป็นอันว่าเราไปไหนก็ไม่พ้นไฟ ไฟมันไหม้อยู่ตลอดเวลา มันจะมีความสุขได้ยังไง เอา เรื่องนี้พูดกันไปก็ยาวเกินไปเพราะมงคลมาก ขอฝากไว้เพียงแค่นี้

มงคล 38 และอุทุมพริกสูตร - มงคลที่ ๒๕ "การรู้คุณ"

 

ประสบการณ์นํามาเล่าสู่กันฟังค่ะ ผู้เขียนเคยได้ไปบวชเนกขัมมะ ที่วัดปากนํ้า เป็นวัด"หลวงปู่สด" ที่ท่านเป็นพระผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ และวัดท่านก็จะจัดระเบียบเรียบร้อยดีมาก ตอนนั้นผู้เขียนคิดอยากจะบวชชี เพราะเกิดความเบื่อหน่าย ในชีวิตของตนที่เกิดมาก็มีแต่ทุกข์ คืออยากจะพ้นจากทุกข์ ก็เลยคิดอยากจะบวชชี และได้อธิฐานอยากบวชอยู่ ๒ วัด คือ วัดหลวง"ปู่จรัญ ที่สิงห์บุรี" และวัดปากนํ้า ๒วัด แต่ไม่รู้ทําไหม?จึงอธิฐานอย่างนั้น แต่ตอนนี้รู้แล้วเพราะผู้เขียนชอบ"พระสายกรรมฐาน" เพราะว่าท่านเคร่งในวินัยดี เพราะผู้เขียนมีความศรัทธา หลวงปู่มั่นมากและองค์หลวงตามหาบัวมาก เพราะทําให้จิตใจเรามีพลังที่จะปฏิบัติ เมื่อแต่ได้ยินได้ฟังเทปของท่านเราก็เกิดศรัทธาแล้ว และการไปปฏิบัติในครั้งนั้นเป็นครั้งแรกของผู้เขียน จึงตั้งใจอย่างเอาจริงเอาจังเลยแบบเคร่งสุดๆก็ว่าได้และได้ทําหน้าที่ตอนเช้าช่วยโรงครัวและได้ทําอาหารจะทําเยอะมากเพราะท่านเลี้ยงเณรเยอะมาก และตอนบ่ายก็จะนั่งสมาธิ และจะมีพระอาจารย์สอนทําสมาธิ และก็ได้ฟังเทศน์ท่านเป็นประจํา วันหนึ่งพระอาจารย์ได้เทศน์เรื่อง "มีโยมมาหาแล้วก็ร้องไห้มาด้วย ท่านก็ถามว่าเป็นอะไรละโยม?โยมก็บอกไปร้องไห้ไป เพื่อนมันทําเหตุค่ะ อ๊าว...เหตุอะไรละโยม... คือเขาให้โยมเซ็นคํ้าประกันรถค่ะ แล้วเขาก็ไม่ได้จ่ายเงินประจํางวดนะค่ะ แล้วตอนนี้ทางบริษัทรถเขาจะมาเอากับโยมค่ะ!!!แล้วก็ไม่รู้จะทําอย่างไรเจ้าค่ะ อ๊าว...แล้วตอนโยมเซ็นให้เขานั้นทําไหม?...โยมไม่คิดละตอนนี้มันสายไปแล้วละโยม เพราะโยมได้ทํากรรมไปแล้ว คือการเราไปเซ็นให้เขาไปแล้วนะ เพราะกรรมคือ "การกระทํานะโยม" โยมก็เลยเศร้าไปแล้วเพราะทําอะไรไม่ได้แล้ว...ท่านจึงสอนให้เราเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมนั้นมีแน่ๆ จึงขอนํามาแชร์ค่ะ.

 

ขออนุญาตประกาศจิตบุญดวงที่ ๑๓๐ ณ วันที่ ๑๕ มกราคม ๒๕๕๖

ขอท่านทั้งหลายจงโมทนา
กับจิตบุญดวงที่ ๑๓๐
ของกลุ่มจิตบุญเทอญ
สาธุ สาธุ สาธุ​

​

 

ขอแสดงความยินดีกับจิตบุญ 130 ณ วันที่ 15 มกราคม 2556 โมทนา สาธุกับคุณเป้ และครูแนท ตลอดจนครูผู้สอนทุกท่านค่ะ สติและสมาธิเธอหนักแน่นมาก หลังจากนี้ครูแนทแนะนำให้เธอมีสติดูความคิดและดูใจให้ต่อเนื่องกันไป เจอกระทบอย่าเอาสติหลบ ให้เพ่งที่ใจดูอาการและอารมณ์ให้ต่อเนื่องไป เกิดอะไรขึ้นให้เพ่งดูที่ใจกับกายเท่านั้น ทำไปจนกว่าสติกับปัญญาจะหลุดพ้นตามจิตขึ้นไป และให้ทบทวนธรรม(สภาวธรรมที่เกิดขึ้น)ให้เป็นไปตามหลักวิปัสสนาญาณเก้า ให้เห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นดับไปตามธรรมชาติของกฎไตรลักษณ์ เจริญอิทธิบาทสี่ เจริญสติ สมาธิ และปัญญาให้ต่อเนื่องกันไป

ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่งขึ้นไปเทอญ

พี่เพ็ญ จบ.3

ปล. เห็นครูเกษคัดลอกการสอบยังโยชน์มาลงแล้ว ขอเชิญครูแนทช่วยบอกเล่าการสอนจิตเกาะพระคุณเป้เป็นธรรมทานด้วยค่ะ โมทนา สาธุ

 

natthapatpun, fein
ไปตายที่ไหนกันหมดแล้วอ่ะ ทำไมเหลือเรา 2 เป็นคนอยู่อ่ะคุณฝ้าย

natthapatpun
เผลอแป๊บเดียวเหลือเราเป็นคนอยู่้คนเดียว นอกนั้นเป็นผีกันหมดแล้วเหรอ

อ้อ ลืมไป วันนี้สมมุติว่าเป็นวันครู สงสัยไปไหว้ครูกันหมด ดีนะที่เราไม่ได้เป็นครูของใคร ไม่งั้นพวงมาลัยรัดคอตายเลย

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับน้องเป้จิตบุญน้องใหม่ดวงที่ 130 แล้วจ้า พร้อมทั้งพี่แนทครูผู้สอนโดยตรงด้วยจ้า..มาทันเป็นของขวัญวันครู และวันเกิดของครูพร้อมกันเลย...เยี่ยมๆๆ...

 

ยังอยู่ก๊าบ พอดีไปนั่งสมาธิมาครับ

 

ยึก!!!​

หมายควมว่า ไรค่ะ ....หนูนั่งนึก นอนนึก อยู่​

เออ....มันแปลว่า​

"ยึด" หรือป่าวหนอ @@....อตร. จริงๆ

 

โมทนากับจิตบุญ ๑๓๐ และครูผู้สอนด้วยครับ

จบ.๑๑
เรือลำนี้จะไม่จม

 

โมทนาสาธุกับจิตบุญ 130 และครูผู้สอนด้วยค่ะ
ขึ้นมาแล้วก็ยังคงต้องปฏิบัติต่อ ขอให้มีความเพียรต่อเนื่องเหมือนเดิม พัฒนาจิต สติ ปัญญาให้รู้แจ้งค่ะ

 

ขอน้อมกราบ คุณ บิดา และมารดา กราบครูบาอาจารย์ด้วยความเคารพระลึกถึง

ท่านเป็นบุคคลสำคัญมากที่ผู้เขียนระลึกถึงอยู่เสมอ เพราะถ้าเราไม่มีท่านอบรมสั่งสอน

เราคงไม่มีวันนี้. จำคำสั่งสอนที่คุณครูพร่ำสอนและอบรมณ์มา คุณครูสอนว่า. ชีวิตนี้ ดีแน่

ถ้าศึกษา ครูสอนว่า โปรดตระหนัก รักชีวิต คิดแก้ไข ควรศึกษา หาความรู้ ดูจิตใจ

ผลอำไพ เมื่อศึกษา เรียนรู้ดี มีปัญญา ฉลาดนัก ครูสอนมา ได้รู้เห็น เป็นความจริง.

ขอกราบขอบพระคุณ คุณครูและอาจารย์ทุกๆท่านและขอเป็นกำลังให้ค่ะ