คำถามที่ยังหาคนตอบไม่เจอ?

อนุโมทนา ไม่มีสมมติ นั่นแหล่ะคือธรรม
มีสมมติ นั่นแหละคือการปรุงแต่ง
ไม่มีำคำอธิบายแต่รู้ได้ด้วยใจ แค่รู้ด้วยใจ ให้พิจารณาต่อไปไม่ต้องปรุงแต่ง
ธรรมะอยู่ตรงนั้น ดูการเกิดดับ แล้วจะเป็นเช่นไร ใจของท่านจะเป็นผู้รู้เอง ใจจะเป็นผู้ตอบ
เมื่อพบแล้วใจจะรู้เอง ไม่ต้องปรุงแต่ง

 

ผมตอบให้ก็ได้ มันคือจุดดำา50จุดครับ

 

การตอบคำถามคุณไม่ใช่ทางที่ช่วยให้สำเร็จมรรคผลได้ ผมว่าเอาเวลาไปปฏิบัติธรรมดีกว่า ใครหลงคิดก็ได้พลอยเสียเวลากันละ

 

อืม ความว่าง

 

คิดเหมือนกันเลยคะ กำลังจะบอกว่า

เจ้าของกระทู้จะถามว่า ความว่างเปล่าคืออะไร (หรือเปล่าคะ)

คำตอบมีหลายทางคะ แต่ทุกทางคือหนึ่งเดียว

 

ผมเคยถามคำถามในลักษณะนี้แต่ไม่ใช่คำถามเดียวกัน กับหลวงปู่รูปหนึ่ง แต่ตอนนั้นผมอยู่ในเพศสมณะเหตุนี้จึงไม่ทำให้ท่านอาบัติปาจิตตีย์ (มุสาวาทวรรค สิกขาบทที่ 8 เกี่ยวกับการบอกคุณวิเศษที่มีอยู่จริงแก่ผู้มิได้บวช) ผมพนมมือขึ้นเหนือหัวพร้อมกับถามคำถามในใจ เน้นน่ะครับ นี่คือการถามคำถามในใจ เพื่อที่จะให้หลวงปู่ท่านไขข้อข้องใจของผม แต่ผมไม่ได้อยู่ต่อหน้าหลวงปู่ ผมถามในขณะขึ้นรถไปกราบท่าน แต่ผมขอให้ท่านตอบด้วยการกระทำ เหตุที่ผมถามท่านเช่นนี้เพราะผมมีความเชื่อมั่นในท่าน ผมเชื่อมั่นว่าท่านเป็นพระอริยะแน่ เชื่อมั่นในอภิญญาท่าน ท่านรู้วาระจิตของผมว่าผมกำลังถามคำถามอะไรกับท่าน ผมได้คำตอบเป็นที่น่าพอใจ แต่ตอนนี้ท่านได้มรณภาพไปแล้ว แล้วผมก็ไม่ได้อยู่ในเพศสมณะ หลวงปู่ท่านนั้นคือ หลวงปู่ทา จารุธัมโม
วัดถ้ำซับมืด ต.จันทึก อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา
ตอนนี้ผมอยู่ในเพศฆราวาสจึงไม่สามารถถามคำถามในลักษณะแบบนี้กับครูบาอาจารย์ได้ พึงจะทำให้ท่านอาบัติหรือไม่ก็คงไม่ได้คำตอบแน่นอน ผมจึงต้องหาคำตอบด้วยตัวเอง ซึ่งผมไม่รู้ว่าจะได้คำตอบตอนไหน นานเท่าไร พอดีนึกได้ว่าจะขอความช่วยเหลือ จากผู้มีบุญบารมีที่น่าจะมีใครสักคนช่วยเหลือผมได้ในเว็บพลังจิตที่มีสมาชิกเป็นแสน น่าจะมีใครสักคนน่ะที่ช่วยผมได้ ถ้าผมรู้คำตอบเร็วก็ย่อมเป็นประโยชน์กับผมมากทีเดียว คำถามนี้ไม่ใช่ปริศนาธรรมอะไรหรอกครับ เป็นคำถามธรรมดาสำหรับท่านที่ไม่ธรรมดา ไม่ต้องคิดจินตนาการเอา เพราะเดายังไงก็ไม่ถูกแน่นอน ถามว่าผมจำเป็นต้องรู้ไหม จำเป็นมากสำหรับผม เปรียบเหมือนท่านอยากจะทานอาหารอร่อยที่สุดในเขตนี้ถ้าท่านทานเองท่านก็คงต้องใช้เวลาลองทานดูหลายๆร้านหรือทั้งหมดจึงจะรู้ว่าร้านอาหารใดอร่อยซึ่งอาจจะต้องใช้เวลานานพอสมควร แต่หากท่านถามคนที่อยู่ในพื้นที่ ท่านก็อาจจะไม่เสียเวลามากเลย นี่คือการมาขอความช่วยเหลือผมไม่ได้มาวัดมาประลองปัญญากับใคร ปัญญาผมยังน้อยอยู่จึงต้องการผู้ชี้แนะบ้าง ย้ำน่ะครับไม่ได้มาประลองปัญญากับใคร..





ขอให้ทุกท่านจงเจริญในธรรม...

 

นี่คือ คำถามของ จขกท. ครับ

 

เป็นคำถามที่เกิดขึ้นจากในตัว ก็ต้องหาคำตอบสวนทางจากที่มันเกิดมาครับ จนไปถึงจุดที่เเป็นจุดแรกที่ทำให้เกิดคำถามครับ
ผมจะทำแบบนี้

 

หลังไมค์กลัว
คา................
รา................

โอ..................
พระ.............................
ของเจ้า.....................................

อสรพิษ....................................................
เอามาทำมะเอีย ทำมะไอ......................................................
เกะกะ.............................................................................................
หากตะวันยังขึ้นขอบฟ้า

เก็บตะเวน

 

ไม่ว่าจะเป็นคำถามใดๆ จะไม่เกิดกับท่านอีกเลย เมื่อท่านไม่มีทิฏฐิใดๆที่ต้องหยั่งลง ..... อย่าเอาสิ่งที่รู้ที่เข้าใจ มาทำให้มืด .... ทำให้แจ้ง..เถิด

 

หยินหยาง
ยังไม่เอ
เป็นได้แค่อะ
อะกะ
อาข่า
คำไม่สุภาพไปเรียกเขาๅeก้อ

ไม่มีใครทำโลก
หากมองจากนอกโลก
ครึ่งๆอยู่แล้ว
มีแต่เงา
นั่นคือความจริง

อยู่ในโลกมีวันวนเวนเวียนเวร
กรมกรรมกลมคมลื่น
และมีการเลี้ยง
สิ่งที่น่ากลัวคือ..........น้ำชา
ไม่ใช่หมู
หรือพิษงูเห่าที่พันคออยู่

ชา ติ
ชา รา
มร รา....ณา

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

น่าจะมีใครสักคนน่ะ ที่ช่วยตอบผมได้ ตอนนี้ท่านผู้นั้นอาจจะยังไม่ว่างเข้าบอร์ดมาโปรดกระผม ตอนนี้ก็รอต่อไป...





ขอให้ทุกท่านจงเจริญในธรรม...

 

คำถามว่า...... ผมรู้จักมีพี่ท่านหนึ่งและจำคำพูดได้ว่า ในคนที่สัมผัส ตรงนี้ได้จริงๆ เขาจะไม่พยายามอธิบายใดๆหลอกเขารู้ว่ายิ่งอธิบายก็ยิ่งผิด แล้วอย่าพยายามรักษา ปล่อยสภาวะธรรมชาติแสดงตัวตนให้หมดสิ้นความสงสัยใคร่รู้ในธรรมก็จะจบลง ^^ จำได้ประมาณนี้ครับ

 

คำถามคือ ไม่มีตัวตน คำตอบคือ ว่างเปล่าไร้ตัวตน

 

อืม...ครับดูสนุกสนานเฮฮาดีครับ...เพียงแค่คำถามไม่มี รูป รส กลิ่น เสียง หรือนาม ไห้ต้องคิด ก็เป็นคำถามที่ดูมีหรือเป็นสิ่งที่น่าคิด ความคิดเห็นผมน่ะครับ เมื่ิอคำถาม...........................? เป็นแบบนี้
คำตอบ..........................? ก็ต้องเป็นแบบนี้ คือคำตอบที่ยังมีคำถามอยู่ไปเรื่อยๆ เป็นอจิณไตร ครับ
แทนที่คำตอบจะเป็นแบบนี้
คำตอบ
แบบนี้ครับ
ที่ไม่มีส่วนต่อของคำว่าคำตอบนั้นคือสิ่งที่บอกไม่ได้ไม่มีรูปและนาม หรือ รส กลิ่น เสียง สัมผัส ใดๆเลย(นั่นแหละคือคำตอบ) การที่ จขกท มาค้นหาคำตอบนั้น คือยังทรงอารมณ์ในคำถามของความมีตัวตนอยู่เหมือนแค่ปล่อยวางว่างอยู่แบบนั้น ถ้าออกจากสมาธิหรือมาเป็นปกติแบบเดิมที่เป็นอยู่ มันก็จะยีงมีคำถามที่ไม่ได้คำตอบอยู่แบบนั้น ถึงเราจะได้คำตอบมา แล้วว่าอย่างนี้
คำตอบ...................?
คำตอบ...................?
คำตอบ...................?
คำตอบ...................?
คำตอบ...................?
คำตอบ...................?
ฯลฯ.......................?
คำถามที่จะได้คำตอบนั้นจริงๆแล้วอยู่ที่ ปัญญา ตัวเดียวครับ ถ้า จขกท รู้มาหลายคำตอบแล้วนำคำตอบนั้นมาพิจรณา ด้วยปัญญาที่รู้เห็นตามเป็นจริง นั่นแหละครับคือคำตอบ เป็นปัญญาแบบว่า ปัญญาวิมุตติ เข้าใจตามนี้แล้ว มันจะไม่มีคำถามและคำตอบเพราะเราหายสงสัยในสิ่งที่มันมี มันเป็น ครับ
ถ้ายังแบบว่า
คำถาม.........................? แบบนี้อยู่ ตายไปก็ไปเกิด
เป็นพรหม.....................? แบบนี้ครับ
ถ้าต่ำหน่อยก็เกิดอีกไม่นานครับจะได้คำตอบ
ถ้าสูงหน่อยก็อาจได้ ใช้เวลาหาคำตอบที่นั่นเลย


คำตอบ
แบบนี้ครับ
คำถามคุณก็จะประมาณว่าตอนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังเป็นบรมโพธิสัตว์อยู่ที่ต้องการค้นหาสัจธรรมนั่นแหละครับ คือต้องใช้เวลาฝึกเรียนรู้โดยใช้ปัญญาไตร่ตรองครับ แล้วจะได้คำตอบที่ไม่ต้องมาถามอีก

 

เฮ้อ...จินตนาการกันเข้าไปครับ อ่านโพสนี้อีกทีครับ ผมเห็นหลายๆคนอ่านแค่โพสแรกแล้วก็โพสสุดท้ายแล้วก็ตอบกัน เลียบๆเคียงๆอยู่นั่นแหละครับ อ่านโพสนี้ดีๆครับ คุณสมบัติอย่างน้อยของท่านที่จะตอบคำถามได้ต้องมีอะไร ถ้าไม่มี จินตนาการต่อไปอีก 100 ปีก็คงตอบไม่ได้หรอกครับ คำถามจริงๆ ก็ไม่ได้เป็นปริศนาธรรมอะไรเลย ถือว่าธรรมดาด้วยซ้ำเพียงแต่ผมถามแบบไม่ธรรมดา คือถามในใจ





ขอให้ทุกท่านจงเจริญในธรรม...

 

ไม่มีคำถามก็ไม่มีคำตอบ งงป่าว

 

งั้นผมขอถาม จขกทว่า.......................?

ช่วยตอบหน่อยสิ

 

การส่งจิตผสมเข้ามาในการ post เนี่ย ใน webboard นี้ มีผู้รับได้ อ่านได้อยู่ แต่จะตอบหรือเปล่าหนะ อีกเรื่องนึง...