อย่าเลยพระพุทธเจ้า อย่าเลยครูอาจารย์

<img src='http://www.bloggang.com/data/m/magnolia/picture/1249371387.jpg' ailgn=left> <img src='http://www.bloggang.com/data/m/magnolia/picture/1249371412.jpg' width=300 align=right>

อะไร ที่ไหน เอ่ย ใหญ่ แต่ไม่ ตู่ !???

 

ผมเข้าใจที่คุณพูดว่า ถึงจะสวด227 ควรทำตัวให้เรียบร้อย. สมาทานไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง
อยู่ เเละสิ่งนี้ไม่ได้บังคับว่าต้องนำมาสวดอีก เพราะไม่อาบัติ

คุณก็เข้าใจถผุกนะ ที่สวดเพื่อให้นำไปปฏิบัติ ไม่ให้ออกนอกลู่ทาง เเต่ ตรงที่บอกว่าไม่บังคับที่ต้องสวดนั่น ถ้าพูดออกมาว่า "ไม่รู้ว่ามีอยู่ในปาติโมกข์เเทน" ทั้งที่สวดไปเเล้วเกิน3คราว นี้เรียกว่าปาจิตตีย์ คือไม่สวดก็ใช่ เเต่ห้ามพูดว่าไม่รู้ว่ามีอยู่

 

จะไปเกิดบนสวรรค์ 1จะบรรลุธรรมด้วยการระลึกถึธรรมด้วยตนเอ 2จะบรรลุธรรมด้วยการได้ยินเหล่าเทพบริษัทพูดถึธรรมั้น 3มีเทพบริษัทที่เกิดก่อนมาบอก ประมาณนี่ก่อนครับ ว่าเจอแล้วจะpmไปให้ครับ

 

ผมว่าพระสงฆ์ควรเอาแบบอย่างพระอานนท์นะ
แล้วเรื่องวุ่นวาย อย่าง 150 หรือ 227 ก็ไม่มีทางเกิดขึ้นได้

คณะสงฆ์ "ท่านอานนท์ ข้อที่ท่านไม่ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า ก็สิกขาบทเหล่าไหน เป็นสิกขาบทเล็กน้อย นี่เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติทุกกฏนั้น"

พระอานนท์ "ท่านเจ้าข้า เพราะระลึกไม่ได้ ข้าพเจ้าจึงมิได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า สิกขาบทเหล่าไหน เป็นสิกขาบทเล็กน้อย ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุที่ไม่ได้ทูลถามนั้นว่าเป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเคารพท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดง(ยอมรับ)อาบัติทุกกฏนั้น"

คณะสงฆ์ "ท่านอานนท์ ข้อที่ท่านเหยียบผ้าวัสสิกสาฎกของพระผู้มีพระภาค แล้วเย็บ แม้นี้ก็เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติทุกกฏนั้น"

พระอานนท์ "ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าเหยียบผ้าวัสสิกสาฎกของ
พระผู้มีพระภาคเย็บโดยมิได้เคารพก็หามิได้ ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุที่เหยียบนั้น ว่า
เป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเคารพต่อท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดงอาบัติทุกกฏนั้น"


คณะสงฆ์ "ท่านอานนท์ ข้อที่ท่านให้มาตุคามถวายบังคมพระสรีระของพระผู้มีพระภาคก่อน พระสรีระของพระผู้มีพระภาคเปื้อนน้ำตาของพวกนางผู้ร้องไห้อยู่ แม้นี้ก็เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติทุกกฏนั้น"

ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าคิดว่ามาตุคามเหล่านี้อย่าได้อยู่จนเวลาพลบค่ำ จึงให้พวกมาตุคามถวายบังคมพระสรีระของพระผู้มีพระภาคก่อน ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุที่ให้มาตุคามถวายบังคมพระสรีระของพระผู้มีพระภาคนั้น ว่าเป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเคารพต่อท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดงอาบัตินั้น

คณะสงฆ์ "ท่านอานนท์ ข้อที่เมื่อพระผู้มีพระภาคทรงทำนิมิตอันหยาบ กระทำโอภาสอันหยาบอยู่ ท่านไม่ทูลอ้อนวอนพระผู้มีพระภาคว่า ขอพระผู้มีพระภาค จงทรงดำรงอยู่ ตลอดกัป ขอพระสุคตจงทรงดำรงอยู่ตลอดกัป เพื่อประโยชน์แก่ชนมาก เพื่อความสุขแก่ชนมาก เพื่ออนุเคราะห์สัตว์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย แม้นี้ ก็เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติทุกกฏนั้น"

"ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าถูกมารดลใจ จึงไม่ได้ทูลอ้อนวอนพระผู้มีพระภาคว่า ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงดำรงอยู่ตลอดกัป ขอพระสุคตจงทรงดำรงอยู่ตลอดกัป เพื่อประโยชน์แก่ชนมาก เพื่อความสุขแก่ชนมากเพื่ออนุเคราะห์แก่สัตว์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุนั้นว่าเป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเคารพต่อท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดงอาบัติทุกกฏนั้น"

คณะสงฆ์ "ท่านอานนท์ ข้อที่ท่านได้ทำการขวนขวายให้มาตุคามบวชในพระธรรมวินัย ที่พระตถาคตทรงประกาศแล้ว แม้นี้ก็เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติทุกกฏนั้น"

พระอานนท์ "ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าทำการขวนขวายให้มาตุคามบวชในพระธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประกาศแล้วด้วยคิดว่าพระนางมหาปชาบดีโคตมีนี้ เป็นพระเจ้าน้าของพระผู้มีพระภาค เป็นผู้ประคับประคอง เลี้ยงดูทรงประทานขีรธาราแก่พระผู้มีพระภาคเมื่อพระพุทธมารดาทิวงคต ได้ยังพระผู้มีพระภาคให้เสวยถัญญธารา ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุนั้นว่าเป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเคารพต่อท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดงอาบัติทุกกฏนั้น"
-----------------------------------

เรื่องนี้ดูเผินเหมือนพระมหากัสสปะและพระอรหันต์อีก 498 รูป แกล้งพระอานนท์
ด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง(ไม่เป็นอาบัติก็หาว่าเป็นอาบัติ) แต่ถ้าวิเคราห์กันจริงๆ แล้วเรื่องการกลั่นแกล้งนี้เป็นไปไม่ได้เลย เพราะพระมหากัสสปะเอ็นดูพระอานนท์มาก ส่วนพระอานนท์เองก็เคารพพระมหากัสสปะมาก เช่นกัน

แต่ที่พระมหากัสสปะทำแบบนี้นั้น ผู้รู้วิเคราะห์ไว้ว่า เป็นเพราะ

1. เป็นการแสดงให้เห็นอำนาจของคณะสงฆ์ ว่าการวินิจฉัยวินัยของสงฆ์เป็นที่สิ้นสุด
เพื่อให้พระในอนาคตมีความเคารพยำเกรงในคณะสงฆ์

2. ให้ท่านเป็นแบบอย่างของพระสงฆ์ในอนาคต โดยแสดงให้คนทั้งหลายรู้ว่า แม้ท่านจะอยู่ในฐานะพุทธอนุชา ก็เป็นผู้มีขันติอดทนรับโอวาทและข้อติเตียนของบัณฑิตด้วยความเคารพ

ป.ล. เรื่องสงฆ์ปรับอาบัติพระอานนท์นี้ ถ้าอ่านแต่พระไตรปิฎก ไม่ศึกษาอรรถกถาหรือสอบถามผู้รู้ ผมรับรอง มีมึนแน่ ตอนแรก ผมเองยังคิดเลยว่าพระอรหันต์ 499 รูปนี้ ช่างงี้เง่าซะจริงๆ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ไม่ทราบว่ากระผมไปอ่านเจอที่ไหน
หรือไปได้ยินได้ฟังครูบาอาจารย์ท่านกล่าวนี่แหละขอรับ
พอบรรลุธรรมาแล้วแต่ละศาสดาก็มาเข้าใจสมมุติและกำหนดสังขารสัญญาเวทนานามรูป
ในสมมุตินั้นไว้แล้วเป็นศาสหนึ่ง

ไม่สิ้นสุดหรือไม่อย่างไรขอรับ
หากเราอยากรู้ต้องการรู้หรือรู้
อย่างที่ท่านจขกทกล่าวมีสามอย่าง

เพื่ออะไร
ปรมัตถ
ปิรามิต


หากนำมาเปรียบเทียบสามารถเพี้ยนใกล้เคียงกันได้
แทบจะเหมือนกันได้

หาอะไรมาอ้างอิง
เอาสามอย่างมาอิงคงดีมากหรือไม่อย่างไรขอรับ

ทำไมไม่เอาแปดเอาเก้าเอาสิบมาอิง
โอ้............
ภิกษุที่อยู่ในธรรมวินัยนี้

สามไหนก็ต้องปัจจะยตาอีกหรือไม่อย่างไรขอรับ



ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

ทรงอธิษฐานความเพียร ก่อนตรัสรู้
ภิกษุ ท.! เราได้รู้ถึงธรรมสองอย่าง คือ ความไม่รู้จักพอ ในกุศลธรรมทั้งหลาย และ ความเป็นผู้ไม่ถอยหลัง ในการตั้งความเพียร.
เราตั้งความเพียรคือความไม่ถอยหลังว่า "หลัง เอ็น กระดูก จักเหลืออยู่เนื้อและเลือดในสรีระจักเหือดแห้งไปก็ตามที เมื่อยังไม่ลุถึงประโยชน์อันบุคคลจะลุได้ด้วยกำลังบุรุษ ด้วยความเพียรของบุรุษ ด้วยความบากบั่นของบุรุษแล้วจักหยุดความเพียรนั้นเสีย เป็นไม่มีเลย" ดังนี้. ภิกษุ ท. ! เรานั้นได้บรรลุความตรัสรู้เพราะความไม่ประมาท ได้บรรลุโยคักเขมธรรมอันไม่มีอื่นยิ่งไปกว่าเพราะความไม่ประมาทแล้ว.
บาลี ปัญจมสูตร กัมมกรณวรรค ทุก. อํ. ๒๐/๖๔/๒๕๑.

สำหรับคนที่มีมิจฉาทิฎฐิ ยิ่งเพียรยิ่งผิด ก็ได้ อาจตายเปล่า...
แต่พระพุทธองค์ไม่เป็นดังนั้น และนักปฏิบัติที่มาถูกทางไม่เป็นดังนั้น
ความเพียรเป็นกำลังสำคัญหนึ่งแต่ต้องประกอบด้วยสัมมาทิฏฐิ
.....ในอินทรีย์ห้าพละห้า ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา...
.....ในอริยมรรคองค์แปดคือ สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวิริยะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ เป็นความเพียรที่ประกอบด้วย สติ สมาธิ ปัญญา
.....หรือในโพธิปักขิยธรรม 37 คืออยู่ใน อิทธิบาทสี่ อินทรีย์ห้าพละห้า โพชฌงค์เจ็ด รวมถึงอริยมรรคองค์แปด.. (สติปัฏฐาน ๔ สัมมัปปธาน ๔ อิทธิบาท ๔ อินทรีย์ ๕ พละ ๕ โพชฌงค์ ๗ อริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘

 

ขอที่กระทู้อ่ะจ๊ะ เผื่อยังไม่ได้ล็อกอิน ก็สามารถเห็นได้

 

ผมน่าจะเขียนเคลียแล้วนะข้างบน และไม่ได้กล่าวหาใคร ส่วนใหญ่น่าจะเข้าใจเพราะหลายๆท่านที่ศึกษาพระธรรมเขาก็ศึกษาทั้งพระไตรปิฏก และกับครูอาจารย์ด้วย แต่เขาเหล่านั้นก็พิจารณาธรรมนั้นด้วยตัวเอง

รู้อยู่แล้วว่าคุณก็เคารพครูอาจารย์ พระสาวก นั่นก็ดีอยู่แล้ว
ที่เขียนนั่น ไม่ได้ว่า ผู้ที่เผยแผ่ พุทธวจน ไม่เคารพครูอาจารย์
และที่อุบาสก อุบาสิกา เผยแผ่พุทธวจนนั้นดีอยู่แล้ว ในมุมมองนี้ถูกต้อง หลายคนน่าจะทราบดีอยู่แล้ว
พุทธวจน นี้อยู่ในใจ ผมไม่รู้ ไม่สนเป็นversionไหน ช่างประเสริฐแท้
พระไตรปิฏก ฉบับไหนก็ทำให้ ผู้ศึกษา ปฏิบัติ สำเร็จมรรคผลทั้งนั้น
ส่วนที่นำไปศึกษา ปฏิบัติ สำเร็จมรรคผล ยังมีอยู่ ส่วนที่เกินยังมีมาก มีมาตั้งแต่ต้น ส่วนที่เกินหมายถึง ไม่ได้ใช้เพื่อมรรคผล แต่มีประโยชน์ตามจุดประสงค์อยู่
ผู้ใดสร้างพระไตรปิฏกฉบับใดก็เป็นมหากุศล

 

ถามว่าหากไม่อธิษฐานนี้ไม่รู้หรือไม่อย่างไรขอรับ
อธิษฐานความหมายทางบาลีคืออะไรขอรับ

ขอท่านชี้ทางสว่าง

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

อธิษฐาน คือความตั้งใจมั่น
ความเพียร คือ ความอุตสาหะ บากบั่น ไม่ถอยหลัง ..ฯลฯ...ไปให้ถึง... ในสิ่งที่มุ่งหมาย
อธิษฐานความเพียร น่าจะตั้งใจมั่นในความเพียรที่จะลุไปให้ถึงสิ่งที่มุ่งหมาย โดยไม่ถอยหลัง...แม้นเจออุปสรรคต่างๆ
คร่าวๆ ..ประมาณนี้จ๊ะ

 

พอดีไปพ้องกับ
สััจจาอธิษฐาน
กับตั้งอธิษฐาน

แล้วตอนที่พระพุทธองค์ท่านเสี่ยงถาด
ที่ไปจมในวังของพยานาค
หมายถึงตั้งอธิษฐานอย่างไรหรือขอรับ

และมีอีกคำเสี่ยงอธิษฐานนี้แตกต่างกันอย่างไรหรือขอรับ

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

การอธิษฐาน ก็เหมือนการย้ำความทรงจำของตนว่าจะทำอะไรๆไว้ อธิษฐานบารมีจึงสำคัญมาก เพื่อที่จะไม่ให้ตนลืมในสิ่งที่ตั้งใจทำนั้น
ตอนเสี่ยงถาดบารมีให้ทวนน้ำได้นั้น ถ้าอธิบายโดยปัญญา ก็คือการทวนกระแสกิเลส แต่กล่าวกันโดยปาฏิหาริย์คือคล้ายๆ เป็นธรรมของพระพุทธเจ้าที่จะทรงตรัสรู้ คือถาดจะลอยทวนน้ำไปจมลงที่ถาดของพระพุทธเจ้าองค์ก่อน(ซึ่งมีห้าพระองค์ในยุคภัทรกัปป์นี้)

เสี่ยงอธิษฐาน ที่ใช้ในความหมายทั่วไป อาจรวมไปถึงปาฏิหาริย์ว่าขอให้เกิดนั่นนี่ขึ้นหากสิ่งที่ขอเป็นจริง(คืออาจมีเทพเทวาหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาช่วยให้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้นหากคำอธิษฐานเป็นจริง)

ทรงลอยถาด ๓ ใบ พญานาคก็รู้ว่า พระพุทธเจ้าจะมาตรัสรู้

 

พระพุทธองค์อยากตรัสรู้เพื่อมาช่วยผู้มีธุลีอยู่ในดวงตาน้อย
ก็อธิษฐาน
หมายถึงการขอหรือไม่ขอรับ

ขอให้ได้ขอให้เป็น
หรือไม่อย่างไรขอรับ

 

ต้องลองค้น พระสุเมธดาบส พิจารณาธรรมที่พระองค์ต้องทำว่ามีอะไรบ้าง เพื่อการตรัสรู้จ๊ะ
หรือค้นว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าได้อย่างไร ก็ได้
ข้อมูลคงมีมาก

สิ่งที่ขอจะบังเกิดได้เมื่อเราทำเหตุนั้นๆมาพร้อม

 

กราบขอบพระคุณขอรับ
ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้ว

กระผมมีประสบการณ์เรื่องหนึ่ง
เรื่องความตั้งใจ

และยกเอามาอ้างอิง
คือพระอานนท์อยากเป็นอรหันต์
แต่เมื่อวางลงแล้วอรหันต์ทันที

สิ่งที่อยากมักไม่ได้
หรือจะได้โดยปัญญา

หากได้มาเพราะความอยากได้
แล้วจะเกิดขึ้นมาอีกอย่างคือไม่อยากได้เมื่อไม่อยาก

หากเราเฉยหรือตามดูตามรู้ไปเรื่อยๆ
ไม่รู้ว่าอะไร
อะไรก็ไม่รู้
หรือไม่อย่างไรขอรับ

หากเราตั้งอธิษฐาน
แล้วไปบนบานสานกล่าวว่าได้มาแล้วจะเอาไปทำอย่างนั้นอย่างนี้
อยากไหมขอรับ
แล้วเราต้องเอาอะไรไปแลก

ติด

ติดแล้วหรือไม่อย่างไร
ขอให้เราได้ขอให้เราเป็นขอให้เราอยู่ขอให้เราคือ

ขอเพียงเป็นตัวของตัวเองได้ดีที่สุดหรือไม่อย่างไร

คนดังส่วนมากตื่นมาปฎิบัติตามตารางของท่านเลขา
กำหนดไว้เป็นสามเดือน
เดือน
สัปดาห์

ไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางไม่ได้
เข้าห้องน้ำปั้มน้ำมันไม่ได้
ต้องมีบอดี้

หรือไม่อย่างไรขอรับ

 

ผู้ที่จะมีความเพียรขนาดนั้นเขาต้อมีการฟังตามลำดับมาจนเิกิดศรัทธาอย่างแรงกล้า เขาถึงตั้งสัจจะครับ

 

4มีภิกษุผู้มีฤทธิ์ขึ้นไปแสดงธรรม ครบ4อาการ เห็นมั้ยครับการบรรลุธรรมมีตั้งหลายวิธี เพียงท่องให้คล่องปากขึ้นใจ ก็สามารถไปบรรลุธรรมบนสวรรค์ได้

 

สัจจธรรม

คนที่มีสัจจะเท่านั้นหรือไม่
เหมือนนายพราน
เขาจะไม่ยิงเป็ดยิงไก่หรือสัตว์อื่นเลย
หากเขาจะเข้ามาเอาเนื้อในป่า
และเขาไม่ได้ยิงเล่น

สัจจะคืออะไรหรือขอรับ
มากกว่าวาจาอย่างไร
และต้องกล่าวกับใคร
ถึงเรียกสัจจะ
และวาจา

ขอท่านกรุณา

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

แล้วทำไม??
จะบอกอะไรจ๊ะ

ช่วยหาที่อ้างอิง หรือยกมาด้วยอ่ะจ๊ะ
คืออยากจะอ่านน่ะ

 

ดูจุดประสงค์ดีกว่า ถ้าอย่านั้นท่านอ่าน10พระสูตรดีกว่าระครับว่าเจตนาของพระผู้มีพระภาคดีกว่า เกี่ยวกับคำสอนและสาวกควรทำอย่างไร ที่นี้ก็แล้วแต่ท่านนะครับ