อย่าเลยพระพุทธเจ้า อย่าเลยครูอาจารย์

บรรลุว่า ทราบว่า ธรรมอะไรเป็นกุศล ธรรมอะไรเป็นอกุศล กระมังจ๊ะ

 

นั่นสิ ไม่ใช่ศาสนาแห่งความเชื่อ
ยิ่งหยั่งลงในกระแสนิพพานด้วยแล้ว ย่อมไม่ใช่แค่ความเชื่อ ความจำ
หากความเข้าใจไม่เกิด การบิดเบือนพุทธพจน์นั้นแหละ จะเกิดขึ้น
หากจะยกมา ยกมาโดยระวัง
อย่าไปกล่าวถึงแค่ความเข้าใจส่วนตน ถึงพุทธพจน์บทนั้นนี้ โดยไม่ยกมา
แล้วอ้างเป็นพุทธพจน์ เพราะเราอาจยังไม่ถึงขั้นนั้น
การยกมา ความเข้าใจส่วนตนของใครจะถึงไม่ถึงขึ้นอยู่กับการปฏิบัติและปัญญา

 

มีเจโต รู้ความหมายที่ท่านกล่าว เยอะจังเนอะ

 

อะไรว๊า อ่าน ภาษาไทย ไม่ออกไปซะและ

ก็เขียนอยู่เกือบทุกประโยค ว่า " คิด "

" คิด " ก็เป็น สภาพธรรมของเจ้าของ จัดเป็น ของเก่า

เข้าใจหรือ ของเก่า

เข้าใจคำว่า ของเก่า ก็ไป หงายหมา แล้วไป นอน ซะ

******

ปอ.ปลาบู่มณีรัดตาน่ะ : วิธีทดสอบว่าเป็น ของเก่า

1. หาอะไรที่ " แปลกใหม่ " ใหญ่แต่กู่ไมกับ
2. ลองวัดฝีที่มือไปเรื่อยๆ
3. ลองจนกระทั่ง ไม่ไหว ต้อง ให้ถึงจุดไม่ไหวนะ
4. พอไม่ไหวแล้ว ดูเลย เดี๋ยว ของเก่า คลายออกมาเอง
5. หาก ของเก่า ปรากฏ พินาสวนกระแสไปเลย จริงๆ แล้ว มีใครเก่งเกิน
พระพุทธ หรือว่า ในจิตมันกำลังเห็นใครเก่งกว่ากู กูเอาไม่อยู่ สู้ปูไม่ได้
ต่างหาก

 

หรืออาจ ไม่ใช่โค กระมัง

 

ถามว่า
ถ้าใช้คำพูดข้างบน ย้อนกลับ จะผิดหรือไม่อย่างไร
จากสิ่งที่คุณอเมซซิ่งอ้างถึงพุทธวจน
"คล่องปาก ขึ้นใจแทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ"

๑) สวดมนต์ประจำโดยไม่ค่อยรู้ความหมาย แต่ตั้งใจดี
๒) สวดมนต์ประจำโดยรู้ความหมาย และตั้งใจดี
๓) จดจำคำพุทธวจนแม่นยำอย่างน้อยหนึ่งข้อ โดยไม่รู้ความหมายนัก แต่ตั้งใจดี
๔) จดจำคำพุทธวจนแม่นยำอย่างน้อยหนึ่งข้อ โดยรู้ความหมาย และตั้งใจดี
๕) บริกรรม พุทโธ อย่างตั้งใจเพื่อสมาธิ แม้ไม่ถึงสมาธิ
๖) บริกรรม พุทโธ อย่างตั้งใจเพื่อสมาธิ และถึงซึ่งสมาธิ อยู่ที่สมาธิ
๗) บริกรรม พุทโธ อย่างตั้งใจเพื่อสมาธิ และถึงซึ่งสมาธิ ตามด้วยเจริญปัญญา

 

หมายความว่ากล่าวแล้วต้องยกพุทธวจนมาด้วยใช่มั้ยไม่ใช่กล่าวลอยๆ

 

ช่วยตอบเเทนคุณนิว ให้ละกัน

คำถามเเบบเนี่ยถ้าเกิดยังไม่เข้าใจกันทั้ง2ฝ่ายมันก็จะสะดุดตาคนที่เค้าเข้าใจอยู่ทันที
เเละจะเข้าใจสถานะทั้ง2ฝ่าย คือไม่รู้ทั้ง2คู่
ถ้าเกิดคุณศึกษาพระไตรปิฏกพระองค์จะเเสดงคำซ้ำๆ ประโยคที่ซ้ำๆ นะ
อย่างเช่นคำพูดว่า มีความเพียรเผากิเลิสมีสติ สัมปชัญญะ นำอภิชฌาเเละโทมนัสในโลกออกเสียได้

ถ้าคนที่เค้าสดับอยู่ จะรู้เลยบทนี้พูดถึงสติปฏิฐาน4

มันก็เหมือนกับข้อความที่คุณสงสัยอยู่

อีกประการหนึ่ง ภิกษุเป็นพหูสูต ทรงสุตะ สั่งสมสุตะ เป็นผู้ได้สดับมามาก ทรงไว้
คล่องปาก ขึ้นใจ แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฐิ ซึ่งธรรมทั้งหลายอันงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง
งามในที่สุด ประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ดูกรภิกษุ
ทั้งหลาย ข้อที่ภิกษุเป็นพหูสูต ฯลฯ นี้เป็นธรรมที่ตั้งแห่งความระลึกถึงกัน ทำให้เป็นที่รัก ที่เคารพ


สรุปว่า วลีคำที่คุณสงสัยประโยคนั่น พระองค์พูดถึงคนที่เป็นพหูสูตร เเล้วทำยังไงถึงจะเป็นพระหูสูตร


"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า บุคคลเป็นพหูสูต เป็นผู้ทรงธรรม เป็นพหูสูตร เป็นผู้ทรงธรรม ดังนี้
ด้วยเหตุเพียงเท่าไรหนอแล บุคคลจึงเป็นพหูสูต เป็นผู้ทรงธรรม"
พ. ดีละ ดีละ ภิกษุ ปัญญาของเธอหลักแหลม ปฏิภาณของเธอดีจริง เธอถามอย่างนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า บุคคลเป็นพหูสูต
เป็นผู้ทรงธรรม เป็นพหูสูต เป็นผู้ทรงธรรม ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงเท่าไรหนอแล บุคคลจึงเป็นพหูสูต เป็นผู้ทรงธรรม ดังนี้หรือฯ
ภิ. อย่างนั้น พระเจ้าข้าฯ
พ. ดูกรภิกษุ เราแสดงธรรมเป็นอันมาก คือ สุตตะ...เวทัลละ ถ้าแม้ภิกษุรู้ทั่วถึงอรรถ รู้ทั้วถึงธรรมแห่งคาถา ๔บทแล้ว
เป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมไซร์ ก็ควรเรียกว่า เป็นพหูสูต เป็นผู้ทรงธรรมฯ
ภิกษุนั้นชื่นชมอนุโมทนา ภาษิตของพระผู้มีพระภาคว่า ดีแล้วพระเจ้าข้าฯลฯ
จตุกฺก.อํ. 21/13/171/186.

 

ท่านเข้าใจคำว่าคล่องปากขึ้นใจแทงตลอดดีด้วยทิฎฐิแค่ไหน อันนี้ขอฝากไว้แล้วกันนะครับ ให้เป็นความเข้าใจของตนเองนะครับ ไม่อยากถกเพราะมันไม่จบในความหมาย แต่อยากบอกให้รู้ว่ามีทางที่เข้าถึงมรรคผลนิพพานได้หลายวิธี อาจจะไม่จำเป็นต้องใช่ภพนี้ก็ได้ ซึ่งเป็นพุทธวจนชัดเจน

 

ไม่ๆเวลาคุณจะถาม

ต้องถามว่า พระพุทธเจ้า สาธยาย อะไร

เเล้วต้องถามอีกว่า อะไรคือความผิดเเผก อนิสงส์ หรือจะเกิดปัญหาอะไร ระหว่าง คนที่เค้าศึกษาสุตตะที่ถูก กับ สุตตะที่ผิด อรรถผิด พยัญชนะผิด

 

มันมาจากประโยคสรุปของคุณที่ว่า "....เห็นมั้ยครับการบรรลุธรรมมีตั้งหลายวิธี เพียงท่องให้คล่องปากขึ้นใจ ก็สามารถไปบรรลุธรรมบนสวรรค์ได้..."
ถ้าพุทธวจนที่คุณนำเสนอ ไม่สามารถแสดงออกมาเป็นรูปธรรมได้ แล้วจบลงที่ตัวพุทธวจน ก็จะกลายเป็นอักษรศาสตร์นะครับ

ที่ผมถามนั้น เพื่อขอความเห็นจากผู้ศึกษาตามแนวทางอ่านพุทธวจนของวัดนาป่าพง ว่า แล้วในชีวิตจริงนำมาใช้อย่างไร
โดยเริ่มจาก ส่วนที่คุณนำมาแสดงนี้ครับ "เห็นมั้ยครับการบรรลุธรรมมีตั้งหลายวิธี เพียงท่องให้คล่องปากขึ้นใจ ก็สามารถไปบรรลุธรรมบนสวรรค์ได้" อาจจะนำเสนอสิ่งที่คุณทำในชีวิตประจำวันก็ได้ เพื่อแลกเปลี่ยนความคิด

 

ผมเชื่อว่า พระพุทธองค์ทรงสอนชาวบ้าน ด้วยภาษาชาวบ้านที่ไม่ซับซ้อนเกินภูมิปัญญา และท่านไม่ได้สอนคนด้วยศัพท์อักษรศาสตร์
ถ้าพูดจากันด้วยภาษาในชีวิตประจำวันได้ นั่นคือปัญหาครับ

กับเรื่องที่ง่ายๆ จนสามารถสรุปออกมาได้ว่า
"....เห็นมั้ยครับการบรรลุธรรมมีตั้งหลายวิธี เพียงท่องให้คล่องปากขึ้นใจ ก็สามารถไปบรรลุธรรมบนสวรรค์ได้..."
ยังต้องยอกย้อน เงื่อนไข มีมากหลายไปมาหลายด้าน แนวทางที่คุณนำเสนอมาตลอด น่าจะมีปัญหาในตัวมันเองครับ

 

มันเป็นประเด็นให้ศึกษาว่าทางบรรลุนั้นมีหลายวิธี ในภพนี้ก็ได้ ในภพหน้าก็ได้ พุทธวจนกล่าวไว้อย่างนั้นชัดเจน แต่ถ้าจะลงในรายละเอียด ว่าแทงตลอดดีด้วยทิฎฐินั้นมันอยู่ในขอบเขตประมาณไหนก็อีกเรื่องนะครับ เพราะเราเคยได้ยินคำแบบนี้มัยล่ะครับ

 

เวลาเด็กเค้า ท่อง ก ไก่ ถึง ฮ

ไม่ได้จะเข้าใจตั้งเเต่ต้นหรอก. ต้องฟังเนื่องๆ เดียวความเข้าใจจะมาเอง

เป็นพหูสูตรอย่างน้อยต้องจำได้4 สูตร เเละมีความเข้าใจ นำไปปฏิบัติสมควรเเก่ธรรมได้

 

เข้าใจธรรมเพียงบทเดียว ก็เพียงพอ
คามณิ ! ...เพราะเหตุว่า ถึงแม้เขาจะเข้าใจธรรมที่เราแสดงสักบทเดียว
นั่นก็ยังจะเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลและความสุขแก่ชนทั้งหลายเหล่านั้น
ตลอดกาลนาน.
สฬา. สํ. ๑๘/๓๘๙/๖๐๕

 

เเค่คุณเอาหลักธรรมไปท่องให้ผู้ป่วยใกล้ตาย ก็มีสิทธิไปเกิดเป็นอริยบุคคลได้เเล้ว สิ้นสังโยชน์ต่ำ5ประการ นั้นคือ อนาคามี

เเต่ต้องเป็นธรรมที่งามในเบื้องต้น ท่ามกลาง ที่สุด พร้อมอรรถะ พยัญชนะ บริบูรณ์สิ้นเชิง เท่านั้นที่เรียกว่า สุตตะ...เวทัลละ
เเต่ถ้าคุณเอา พองหนอ หรือ นิทานเรื่องอะไรต่างๆนั้นไม่ได้หมายรวมว่าเป็นอนุสสาสนี เหมือกันนะ ต้องเเยกเเยะดีๆ

 

ถ้้าท่านกล่าวว่าต้องการแรกเปลี่ยนความคิด ก็ขอบอกเลยว่าพุทธวจนนั้นเป็นสิ่งที่เราสมควรศึกษาควบคู่ไปกับการปฎิบัติอย่างยิ่ง และเราจะได้เหนเรื่องราวเกี่ยวกับการเขาถึงธรรมะได้หลายวิธีครับ แม้ธรรมเพียงบทเดียวนั้นถ้าเราแทงตลอดเข้าใจก็เป้นการนำความสุขมาให้ตลอดกาลแล้วดั่งตัวอย่างที่ยกมาให้ข้างบนครับ

 

เพราะคำตถาคตเป็นอนุศาสนีปาฎิหารย์ สาธุครับ

 

ใช่แล้วท่าน นิว ไมมีใครสามารถแสดงธรรมได้เหมือนตถาคต

 

กราบนมัสการครับ