เรื่องเด่น แชร์เล่าเรื่องหลวงปู่มีชัย กามฉินโธประสบการณ์ในสามจังหวัดชายแดนใต้ครับ

คาถาแก้วสารพัดนึก

ถ้าคนที่ทำวัตรกับหลวงปู่จะทราบว่า ทุกวันพวกเราต้องสวดคาถานี้
ตอนทำวัตร เท่าที่จำได้ จะสวดพาหุง แก้วสารพัดนึก บารมีสิบทัด แล้วอะไรอีกบทนะ กำแพงแก้วเจ็ดชั้น (จำชื่อไม่ได้แหะๆ)

คาถาแก้วสารพัดนึกนี้หลวงปู่บอกว่า ให้ท่องไว้นะ ตอนหลวงปู่อยู่ถ้ำต้องท่องทุกวัน ไว้กันสารพัดสัตว์มีพิษ และ ป้องกันตัวจากอันตรายทั้งปวง

ประมาณนี้

 

วันนี้ก็ทำงานเหมือนกัน แถมจันทร์เค้าหยุดกันยังต้องทำงาน

แต่ก็ทำไปเหอะ มีงานทำดีกว่าไม่มีงานเน๊อะ....

 

คำสอนหลวงปู่ที่ตรึงเข้าไปในจิต

เมื่อก่อนหลายปีมาแล้วตอนท่านเริ่มสร้างวัดที่ปีนัง และ KL พร้อมๆ กัน หลวงปู่ท่านจะไปๆ มาๆ ระหว่างปีนัง และ KL ช่วงไหนหลวงปู่มา KL ตอนเย็นหลังเลิกงานจะขับรถไปกราบท่านและช่วยท่านทำงานเล็กๆ น้อยๆ และไปสวดมนต์ปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่

มีอยู่วันหนึ่งหลังเลิกงานก็ขับรถไปตามปกติ พอไปถึงทราบว่าท่านรับกิจนิมนต์ออกไปข้างนอก ตอนนั้นมีพระอยู่ประมาณ 3-4 รูป (ถ้าจำไม่ผิด) ไปถึงเวลาที่พระท่านทำวัตรเย็นพอดี ปกติเป็นคนไม่ชอบสวนมนต์ (หลวงปู่ดุประจำว่า เวลาสวดมนต์ให้เปล่งเสียงออกมาจากลำคอ ไม่ใช่ อืมๆ อำๆ อยู่ในคอ :'( ) ทีนี้วันนั้นหลวงปู่ไม่อยู่ คิดไปว่า..ไม่สวดมนต์ดีกว่า .... แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยไปนั่งต่อแถวหลังพระ แล้วอือ.. นั่งสมาธิไปด้วยดีกว่า....

พระท่านก็สวดไป ไอ้เราก็นั่งสมาธิไป ทีนี้นั่งไปได้สักพัก เกิดคันที่หน้าขึ้นมา เอาไงดีหว่า..!!! ก็เลยคิดในใจว่าจะไม่ไปสนใจมันจะคันมากขนาดไหนก็จะไม่ไปเกาหรืออะไรมันเด็ดขาด แล้วก็นั่งไปอาการคันมันก็คันขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด ... เห็นอาการคันมันแยกออกมา กายอยู่ส่วน จิตอยู่ส่วน อาการคันอยู่อีกส่วน .... เฮ้ยเกิดอะไรขึ้นกัยเราเนี่ยะ..!!!

พอออกจากสมาธิ รู้สึกแปลกใจ และมีปิติ ที่ได้เจอสภาวะธรรมชนิดหนึ่งที่ไม่เคยเจอมาก่อน รู้สึกดีใจแต่เก็บไว้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้นะจะมาใหม่ คอยดูนะจะทำให้เหมือนเดิม และมันคงมีสภาวะธรรมขึ้นมาเหมือนเดิมอีก มาวันแล้ววันเล่า เอ๊ะ..ทำไมทำไม่ได้หว่า เอาไงดีไปถามหลวงปู่ดีกว่า

แล้วเย็นนั้นหลังจากทำวัตร นั่งสมาธิไปแล้ว ก็เลยตัดสินใจถามหลวงปู่ เล่าอาการที่เกิดขึ้นให้หลวงปู่ฟัง ท่านก็บอกว่า "ทำถูกแล้วนะ" แต่สภาวะธรรม เราจะไปบังคับให้มันเกิดไม่ได้นะ มันเกิดของมันเอง มันดับของมันเอง ที่เราไป"อยาก" ให้มันเกิด ความอยากนี่แหล่ะคือ ตัวมาปิดกั้นไม่ให้สภาวะธรรมเกิด มันเป็นกิเลสชนิดหนึ่ง มาหลอกให้เราเห็นสภาวะธรรมเดิมๆ แล้วสภาวะธรรมที่สูงขึ้นจะไม่ปรากฎ คราวหน้าถ้าเจออะไรมาปรากฎ ก็ทำเป็นเหมือนแค่ไปชำเลืองมัน ไม่รู้ ไม่สน อะไรจะเกิดก็เกิด แค่ชำเลืองดูมันเท่านั้นเอง ทำไปเรื่อยๆ สภาวะธรรมที่สูงขึ้นจะมาปรากฏให้เห็น

มันเป็นคำสอนที่ติดตรึงจิตมาถึงทุกวันนี้ เป็นคำสอนที่ดีมากๆ หลังจากวันนั้น พอเจออะไรเข้ามา ไม่เคยอยากที่จะให้มันเป็นอีกเลย แค่ชำเลืองมองอย่างที่หลวงปู่ท่านเมตตาบอกไว้เอง...

สาธุ กราบหลวงปู่...

 

พลังศรัทธาที่ผู้คนมีกับหลวงปู่

เท่าที่รู้ๆ กันว่า หลวงปู่ท่านเป็นพระไทยที่ไปอยู่ต่างประเทศ โดยประเทศที่ไม่ได้นับถือศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติด้วย มันยากแค่ไหนไม่ต้องพูดถึง

แต่ผู้คนแห่แหนมา เพื่อได้มากราบท่าน เยอะเหลือเกิน เคยนำเรื่องนี้ไปบอกให้พ่อแม่ฟัง ว่าจะไปกราบหลวงปู่กันที่ปีนังนะ แต่คนเยอะนะ ตอนนั้นพ่อแม่มาเยี่ยมที่มาเลเซีย เลยพากันขับรถจาก KL ไปกราบท่านที่ปีนังกัน ตอนนั้นที่พักที่วัดยังเป็นกระต๊อบๆ (เรียกไม่ถูก) พอไปถึงก็ให้พ่อแม่พักที่ในกระต๊อบนั่น พวกเราไปถึงบ่ายๆ ก็ยังไม่มีเวลาไปคุยกับหลวงปู่ เลยคิดกันว่างั้นพวกเรา ไปเที่ยวที่เกาะปีนังกันก่อนดีกว่า (ปีนังมีทั้งส่วนที่เป็นแผ่นดิน และ เป็นเกาะ วัดหลวงปู่ตั้งอยู่ตรงที่เป็นแผ่นดิน)

ก็พากันไป กลับมาถึงวัดประมาณ 1-2 ทุ่มได้ แต่คนยังเยอะมากๆๆๆๆๆ (เสียดายอีกแระ ไม่มีภาพประกอบ) ก็เลยรอไปเรื่อยๆ พ่อกับแม่รอหลวงปู่จนประมาณ สี่หรือห้าทุ่ม คนก็ยังเยอะเต็มศาลา (คือ นั่งกันเต็มศาลาไม่มีที่ว่าง มากันเรื่อยๆ) พ่อกับแม่เลยบอกว่า งั้นเราไปนอนก่อนกันดีกว่า แล้วเช้ามาค่อยมากราบท่าน คุยกับท่าน เพราะพวกเราได้เปรียบพวกเราอยู่ในวัด (ปกติที่วัดที่ปีนังทำวัตรตอนตีสามครึ่ง) ก็เลยบอกว่า งั้นเราตื่นมาตีสามกันดีกว่า

เราสามคนก็ตื่นมาแต่เช้า เดินมาที่ศาลาอีก โห..... คนยังเต็มศาลาอีก มาจากไหนกันเนี่ยะ...เยอะมากจริงๆ มาแบบไม่ขาดสายเลย บางทียังคิดสงสารธาตุขันธุ์หลวงปู่ ที่ท่านไม่มีเวลาพักผ่อนเลยจริงๆ พักแค่วันละ 1-2 ชั่วโมง

แต่ก็เคยถามท่านนะว่า ท่านนอนพอเหร๋อ ท่านนอนน้อยมาก ท่านบอกว่าถ้าเรานอนในสมาธิลึกนะ แค่วันละครึ่งชั่วโมง ร่างกายก็พักผ่อนพอแล้ว

(ส่วนตัวเนี่ยะ ถ้านอนได้แค่นั้นคง ก่งก๊ง ไปทั้งวันแน่เลย) :'(

 

มีสองแบบ คือ อันแรกหลวงปู่เทพโลกอุดร อีกอันเป็นแบบเหลี่ยมๆ..

 

ที่วัดที่ปีนัง หลวงปู่ท่านจะนั่ง จะนอน ตรงอาสนะตรงนี้แค่นี้เท่านั้น..

 

เกล็ดเล็ก เกล็ดน้อยจากหลวงปู่

หลวงปู่ท่านเคยบอกว่า

เวลาคนเราเหนื่อยๆ แล้วมานั่งสมาธิ โดยเฉพาะถ้ามานั่งในที่ๆ ไม่เคยชิน (เช่น ป่า เขา ถ้ำ อะไรพวกนี้)

พอร่างกายเราเหนื่อย จิตเรามันจะทิ้งร่างได้ง่ายกว่าปกติ
และอยู่ในที่ๆ ที่จิตมันจะคิดว่า ไม่ปลอดภัยกับกาย มันจะไม่ไปไหนหรอก มันจะคอยเฝ้าระวังกายอยู่

 

คุยอยู่คนเดียว ไปทำงานต่อก่อนแล้วจ้า...