คนเรานี่เกิดมานี่ตายทุกคนเลยนะ

คิดเหมือนผมเลยครับ ยังไงเราก็ต้องตาย จะได้เกิดใหม่อีกเมื่อไหร่ไม่รู้ เกิดแล้วจะเจอพระพุทธศาสนาอีกไหม ก็ไม่รู้ เหมือนเราต้องมาวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนี้ไม่รู้กี่ร้อยกี่พันรอบ อาจจะเป็นล้านรอบเข้าไปแล้ว ตอนนี้ผมตัดสินใจได้และเลิกให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้เป็นสำคัญ การวนเวียนแบบเดิม (เกิด เรียน ทำงาน มีครอบครัว แก่ ตาย) ขอหาเส้นทางที่ทำให้หลุดออกจากวงเวียนนี้ดีกว่าครับ

 

มันก็น่าเเปลกนะครับ เวลาผมเริ่มสวดมนต์เเผ่เมตตา ปฏิบัติธรรมอะไรพวกนี้ หรือ เพิ่งไปก่อเจดีย์ทรายมา มันเหมือนมีมารทำให้ผมพยายามที่จะคิดเลวร้ายอะไรพวกนี้นะหรืออาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรหรือเปล่าที่พยายามไม่ให้เราเข้าไปทางเเสงสว่าง

 

ดีครับตามต่อเลยครับว่า ใคร อะไร เป็นตัวสร้างอารมณ์เบื่อๆ เหงาๆ รักๆ ผูกพันๆ ขึ้นมา

 

คนตายแต่กาย

ปัญหา มีหลักฐานอะไรบ้าง ที่พระพุทธองค์ตรัสรับรองว่าคนเราตายแต่กายเท้านั้น ส่วนจิตยังสืบต่อไปเกิดในภพหน้าได้ ?

พุทธดำรัส ตอบ “ ดูก่อนมหาบพิตร จิตของผู้ใดผู้หนึ่งที่อบรมแล้วด้วยศรัทธา ท ศีล สุตะ จาคะ ปัญญามาเป็นเวลานาน กายนี้ของผู้นั้น มีรูปประกอบด้วยมหาภูตรูป ๔ เกิดแต่มารดาบิดาเติบโตขึ้นมาด้วยข้าวสุกและขนมสด มีความไม่เที่ยง ต้องขัดสีนวดฟั้น และจะต้องแตกกระจัดกระจายไปเป็นธรรมดา พวกกา แร้ง เหยี่ยว สุนัขบ้าน สุนัขจิ้งจอก หรือสัตว์นานาชนิด ย่อมกัดกินกายนี้แล ส่วนจิตของผู้นั้นที่อบรมแล้วด้วยศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ ปัญญามาเป็นเวลานาน ย่อมเป็นสิ่งไปในเบื้องบน เป็นสิ่งถึงภูมิอันวิเศษ...เปรียบเหมือนบุรุษลงไปยังห้วงน้ำลึก แล้วพึงทุบหม้อเนยใส หรือหม้อน้ำมันสิ่งใดที่มีอยู่ในหม้อนั้น จะเป็นก้อนกรวดหรือกระเบื้องก็ตาม สิ่งนั้นจะจมลงสิ่งใดเป็นเนยใสหรือน้ำมัน สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งลอยขึ้นบน เป็นสิ่งถึงวิเศษ....”

 

อนุโมทนากับทุกท่านข้างบนและเจ้าของกระทู้ครับ ที่มองเห็นความไม่เที่ยงของชีวิต

 

ขออภิมหาโมทนาด้วยครับ สาธุ คนเราทุกคนเกิดมาเพื่อตายด้วยกันทุกคน ต้องตายหมดแน่ๆทุกคนไม่มีเหลือ ไม่มีใครหนีความตายได้พ้น ไม่ว่าจะหลบไปอยู่ ณ สถานที่แห่งใดในโลกนี้ก็ตาม เพราะทุกสรรพสิ่งในโลกนี้ล้วนไม่เที่ยงแท้ แต่ความตายนั้่นสิเป็นของเที่ยง ทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา....

 

สร้างบารมีสะสมไปใช้ชาติต่อๆไปได้ครับ
สร้างบุญเยอะๆเป็นประจำๆ ก็กลายเป็นบุญ บารมี จะเป็นเกราะป้องกันความไม่ดีต่างๆที่จะมากระทบเราได้ หน้าที่ที่แท้จริงแล้ว คนเราเกิดมาเพื่อเรียนรู้ เรียนรู้ที่ผิดไปแล้วเพื่อเป็นครู ว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอีก เรียนรู้สิ่งดีๆ เพื่อทำให้ดียิ่งๆขึ้นไป เข้าใจได้อย่างนี้ ตั้งจิตอธิฐานสร้างบารมี ต่อไป อย่าหยุดครับ
เมื่อเรามีบุญบารมีแล้ว สามารถเผื่อแผ่ให้กับบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่ และกับจิตทิพย์ที่ไม่มีกายสังขารได้ จิตทิพย์ที่ยังต้องการ รับการแผ่บุญบารมีของผู้มีกำลังบุญ นั้นยังมีอีกเยอะมากก...และถ้าเรายิ่งแผ่ให้เขา บารมีเรายิ่งเพิ่มครับ
วิธีแผ่บุญบารมี ก็คือการแผ่เมตตาที่เราคุ้นกันดีนั่นแหละครับ นึกบาลีไม่ได้ก็ให้ตั้งใจนึกเป็นภาษาไทยก็ได้ การแผ่เมตตาไม่จำเป็นว่าจะต้องส่งถึงญาติที่ล่วงลับไปแล้ว คุณพ่อ คุณแม่ ลูก หลาน เพื่อน คนรอบข้าง แม้กระทั่ง ผู้หวังดี ประสงค์ร้ายกะเรา ได้หมด ลองดูนะครับ ที่เขาคิดร้ายกะเรานั้น ความคิดร้ายๆ เริ่มแรกสุดมันก็ต้องผ่านจากตัวเขาก่อนอันดับแรก ในตอนที่เขาคิด ความคิดร้ายๆ นั่นแหละจะทำร้ายตัวเขาเอง ให้เรานึกเมตตา สงสาร เราไม่ต้องร้ายตอบเขา แผ่เมตตาให้เขาบ่อยๆ แล้วค่อยๆ สังเกตุความเปลี่ยนแปลง ที่เกิดขึ้น แล้วท่านจะรับรู้ผลได้ด้วยตัวเอง :d

 

อ่านเพิ่มเติมการอธิษฐานบารมี

 

บางครั้งเราก็คิดเหมือนกันว่าเราเกิดมา ไม่หล่อ ไม่รวย ไม่ได้เป็นเจ้าคนนายคน อาจจะเป็นสิ่งที่ดีก็ได้สำหรับซักวันนึงถ้าเราต้องจากที่เราคุ้นเคยหรืออยู่ทุกวันนี้ไป รักมากก็เจ็บมาก ยึดติดมากก็ตัดใจยากมาก

 

อย่าไปสมเพชเวทนาคนอื่นครับ ท่านพุทธทาสกล่าวว่า หลงดี นี่เลิกยากกว่าหลงชั่ว เพราะเราคิดว่าเราดีกว่าคนอื่นจึงสมเพชเวทนาคนอื่น ต่อไปก็ทะนงตนว่าตนเองนั้นไม่มีใครเทียบได้ เป็นต้น พึ่งแผ่เมตตาอุทิศให้คนเหล่านั้นได้ดวงตาเห็นธรรมเหมือนที่เราเห็น และไปนิพพานกันไวๆทุกๆคน นิพพานังปัจจโย โหตุ