ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ขอบคุณมากค่ะคุณรัตน์
วันก่อนรู้สึกคิดถึงมาก
ไม่ได้โทรคุยกันนานแล้ว คุณรัตน์สบายดีนะคะ

 

คิดว่าจะปิดกระทู้นี้ดีหรือเปล่า
จะเปิดเทอมแล้ว ภาระหน้าที่ในปีนี้หนักหนาสาหัสเอาการ
กระทู้กลอน อาจกลายเป็นกระทู้ผีสิงได้

 

วันนี้ มีชาวบ้านคำเกิ่งโทรมาหา
ถามว่าตายหรือยัง ๕๕๕๕

เนื่องเพราะว่าสถานีวิทยุจังหวัดยโสธร ประกาศว่า....ถูกยิงตาย(แล้ว)
แหม! น่าคิด ว่าเขาโทรมาเช็คนี่ เพราะห่วงหรือว่าเพราะอะไร ๕๕๕

 

ก็เลยคิดถึงละครช่วงหัวค่ำของช่องสาม เรื่องไอ้คุณผี
หรือว่าเราตายแล้ว แต่ยังไม่รู้ สามารถมาเล่นเน็ตได้เฉย
ถ้าตายจริงๆ ต้องขอบคุณคนยิง ที่เราไม่ทรมานเลย
แบบนี้ ตายก็ดี สบายกาย สบายใจค่ะ

 

ถ้าติงไม่เข้าเว็บหลายวัน ต้องฝากเรียนคุณพี่ชนะ สิริไพโรจน์ด้วยนะคะ
ว่าครูติงตายแล้ว ไม่สามารถไปติดต่อที่พักให้ท่านได้ค่ะ:''(
ฝากขอโทษท่านด้วย...

 

ท่านอาจารย์สอนไว้ค่ะ

เที่ยวค้นหาในโลกกว้างทางสามแพร่ง
จะหมดแรงที่ค้นมาหาไม่เห็น
ดูในจิตที่ฝึกใว้ใช้ให้เป็น
พึงจะเห็นสิ่งอันใดไปค้นดู

เพียรเฝ้าตามดูลมตามบ่มจิต
คอยพินิจตามดูรู้ถึงไหน
ลมส้มผัสอ่อนแข็งหรือแรงไป
สตินั้นให้รู้ตามจิตติดตามลม

ท่านให้ค้นแบบจิตปล่อยวาง....คือทางด้านวิชาการให้ทำไป
แต่ค้นดูในจิตติดไปด้วย........จะได้ช่วยให้เห็นที่สงสัย..

 

เอาไว้เตือนตนเองค่ะ

มรรค คือทางเดิน หากพิจารณาอยู่เนืองๆในขณะนั้น ด้วยสติ สมาธิ

เห็นด้วยปัญญาอันชอบ ดังนั้น เมื่อเห็นโทษเห็นทุกข์ภัยในวัฏฏะ

ย่อมไม่ประมาทมัวเมาในกองสังขาร ไม่กลับกลอกง่อนแง่น นิพพิทาความเบื่อหน่ายย่อมเกิดขึ้น

จนเข้าสู่มรรคญาณ แต่กว่าจะเข้าสู่มรรคญาณ ก็ต้องเพียรอบรมสติ ขจัดนิวรณ์ สร้างความสงบของใจ ให้เกิดขึ้น

ผู้ที่มีปัจจัตตังเฉพาะตน คือมีผลมารองรับ ท่านผู้นั้นย่อมรู้เหตุปัจจัยด้วยมรรคญาณของตนๆ
สิ่งทั้งหลายย่อมเกิดแต่เหตุ ไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ

ดังนั้น สิ่งที่ควรพิจารณาอยู่เนืองๆทั้ง5 นั่นคือการสร้างเหตุในทางเดิน คือ มรรค
เหมือนมะม่วงผลจะเกิดขึ้นได้ นั่นเพราะ ต้องหมั่นรดน้ำดูแลบำรุงรักษา ในสิ่งที่ควรจะเป็น เป็นประโยชน์ต่อต้นมะม่วงนั้น
ท่านผู้ได้ผลญาณ ท่านจะทราบดีในทางเดินที่ตนได้เดินมาถึง ว่าปฏิบัติมาอย่างไร พิจารณาอย่างไร

 

ภาวนาเสมอด้วยธาตุ ๕

[๑๔๐] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนา (อบรมจิต) เสมอด้วยแผ่นดินเถิด เพราะเมื่อ
เธอเจริญภาวนาเสมอด้วยแผ่นดินอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จัก
ไม่ครอบงำจิตได้. ดูกรราหุล เปรียบเหมือนคนทั้งหลายทิ้งของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง
มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลงที่แผ่นดิน แผ่นดินจะอึดอัดหรือระอา หรือ
เกลียดของนั้นก็หาไม่ ฉันใด เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยแผ่นดินฉันนั้นแล เพราะเมื่อเธอ
เจริญภาวนาเสมอด้วยแผ่นดินอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่
ครอบงำจิตได้.

[๑๔๑] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยน้ำเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอ
ด้วยน้ำอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้. ดูกรราหุล
เปรียบเหมือนคนทั้งหลายล้างของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง
น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลงในน้ำ น้ำจะอึดอัดหรือระอา หรือเกลียดของนั้นก็หาไม่ ฉันใด
เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยน้ำ ฉันนั้นแล เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยน้ำอยู่ ผัสสะ
อันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.

[๑๔๒] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยไฟเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนา
เสมอด้วยไฟอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.
ดูกรราหุล เปรียบเหมือนไฟที่เผาของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลาย
บ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ไฟจะอึดอัดหรือระอา หรือเกลียดของนั้นก็หาไม่ ฉันใด เธอ
จงเจริญภาวนาเสมอด้วยไฟฉันนั้นแล เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยไฟอยู่ ผัสสะอันเป็น
ที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.

[๑๔๓] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยลมเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนา
เสมอด้วยลมอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตของเธอ
ได้ ดูกรราหุล เปรียบเหมือนลมย่อมพัดต้องของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง
มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลมจะอึดอัดหรือระอา หรือเกลียดของนั้น
ก็หาไม่ ฉันใด เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยลม ฉันนั้น เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วย
ลมอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.

 

ศีล สมาธิ ปัญญา

 

อะนิจจา วะตะ สังขารา อุปาทะวะยะธัมมิโน
อุปปัชชิตวา นิรุชฌันติ เตสัง วูปะสะโม สุโข

โอ้ โอ๋ อนิจจา สังขาราไม่เที่ยงตรง
หนุ่มแก่ย่อมจักปลง ชีวิตม้วยอย่าสงกา
อุบัติเกิดแล้วก็กลับ วิญญาณดับจากสรีรา
ขาดสิ้นแห่งปาณา วิการกายก็เป็นไป
บ่ เที่ยง บ่ ทนทาน บ่ อยู่นานสังเพียงใด
ย่อมเสื่อมย่อมสิ้นไป ทุกคณานิกรชน
สิ่งสุขอันประเสริฐ สุขล้ำเลิศสถาผล
คือจิตอย่ากังวล เบญจกามคุณา
ดับสนิทในสังขาร ที่จิตซ่านคือตัณหา
ไม่ใคร่ในภวา วิภะวะประเสริฐแล.

 

เปิดเทอมใหม่ คุณครู ดูวุ่นนัก
แทบสำลัก งานประดัง หวังเห็นผล
วิ่งประชุม สองรอบ ชอบใจตน
อุทิศตน เพื่องาน สำราญใจ

 

งานดูแล นักเรียน ที่ปรึกษา
นัดไว้ว่า พบพ่อแม่ ตามแก้ไข
ในวันศุกร์ รุกรับ ปรับช่วยไป
นักเรียนได้ เรียนจบชั้น กันทุกคน

 

ส่วนภาคบ่าย ประชุมครู กลุ่มสาระฯ
ช่วยกันนะ โรงเรียนหนู ครูส่งเสริม
วางรากฐาน พัฒนา ก้าวหน้าเติม
ช่วยริเริ่ม สิ่งดีให้ ไว้เป็นทุน

 

วันอาทิตย์ ออกเดินทาง ไม่ว่างเว้น
ภาระเด่น คืออบรม สมใจฝัน
คณิตศาสตร์ เพิ่มเติม เสริมให้กัน
ครบห้าวัน กลับบ้านได้ ในบัดดล

 

มาลุยงาน กันต่อ ไม่รอช้า
ค่ายนานา วางแผนไว้ ให้เดินหน้า
พลังใจ มีเหลือล้น ค้นออกมา
ช่วยนำพา เด็กเรียนรู้ สู่โลกไกล

 

ขอบคุณค่ะพี่ติง คิดถึงพี่ติง
เช่นกันค่ะ และเพื่อนๆทุกคนด้วยค่ะ
สบายดีค่ะพี่ติง และพี่ติงล่ะค๊ะ?

 

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณรัตน์
พี่ติงคิดว่าตัวเองสบายดีค่ะ
อาจมีกังวลเรื่องงานนิดๆ...
คิดถึงเพื่อนๆทุกคนนะคะ
ช่วงนี้ไม่มีเวลาไปฟังเพลงเลยค่ะ
เวลาเป็นของรัฐเป็นส่วนใหญ่ ^^

 

ครั้งหนึ่ง ... ดิฉันเคยรับปากคุณครูติง ติง ว่าจะพยายามแต่งกลอนนะคะ พอดีว่าไม่ใช่มืออาชีพ ในหัวมันไม่ค่อยลื่นไหล แบบว่า ต้องให้อารมณ์พาไป ถึงจะออกมุขมาได้ ...
ไม่เคยลืมค่ะ เเวะเข้ามาบอก เดี๋ยวสัจจะจะหาย แต่ก็ยังคิดไม่ออกเน้อออ ...

 

เอ่อ........อ่านไม่หมดค่ะ เยอะมากแบบว่ามากเหลือเกินค่ะ ( พึ่งแข้ามาติดตามอ่านค่ะ ยังไม่สายไปใช่

มั้ยคะ......อิอิ )



เคยได้ติดตาม เม้นท์ ของคุณครูติง มาบ้าง รู้สึกว่าคุณครูติง เป็นคนน่ารักค่ะ ถ้าทางลูกศิษย์

คงจะรักคุณครูติงนะคะ

 

นอกเรื่องก่อนนะคะ
ในรถเข็นนั่น อาหารโปรดทั้งนั้นเลยค่ะ ๕๕๕
เห็นแล้วหิว ^^

เข้าเรื่องค่ะ
นักเรียน ถ้าไม่รู้จัก จะกลัวติงมากค่ะ
แต่ถ้าได้สอน...ก็จะไม่กลัวติงสักนิด
ขู่ก็ไม่กลัว ตีหน้ายักษ์ก็ไม่กลัว(หน้าปกติก็น่ากลัวอยู่แล้วค่ะ)

เรื่องกระทู้ ...ยาวจริงๆค่ะ
กำลังคิดว่าคงถึงกาลอวสานของกระทู้นี้เสียแล้วกระมังคะ