เอาของวัดไปใช้ไปขาย

สงสัยมานาน แต่ไม่แน่ใจ ในผลของกรรม เพราะเห็นบางคนได้ดิบได้ดีมีฐา่นะ เพราะสิ่งนี้

เป็นลูกศิษย์พระช่วยบิณฑบาตร หิ้วปิ่นโตหิ้วย่าม แล้วขนข้าวเครื่องใช้ที่ชาวบ้านเขาใส่บาตรวัดเอาไปกินกันทั้งครอบครัว ก่อนที่พระจะฉันท์อีก

ทำทีเข้ามาช่วยงานที่วัด ดูเหมือนใจบุญ สุดท้ายก็ ขนของที่วัด กระป๋องสีเหลืองใส่เครื่องสังฆทาน ก็ขนเอาไปใช้ ที่บ้าน บางคนเปิดร้านขายเครื่องสังฆทาน ราคาถูก ซึ่งใคร ๆ ก็รู้ว่าเอามาจากวัด

มาเดินรับซื้อผ้าเหลือง ผ้าอาบน้ำ จากพระ ราคาถูก แล้วนำไปขายต่อ ในราคาถูก

ท่านสมาชิกช่วยพิจารณากันเถิด ว่าทำแบบนี้ เป็นบาปกรรมกันหรือเปล่า

 

บาปสุด ๆ เลย...ที่เขายังได้ดีก็เพราะบุญเก่าช่วยหนุุน บุญหมดเมื่อไร เสร็จทุกรายแถมหนักอีกต่างหาก

 

อันตรายนะครับคนที่ทำแบบนี้ คุณต้องลองไปเตือนเค้าดูนะครับถ้าเค้ายังไม่ฟังอีกก็แล้วแต่บุญกรรมของคนคนนั้นครับ คุณไปเตือนเค้าคุณก็ไ้ด้บุญแล้ว หรืออีกทางหนึ่งคุณควรไปบอกหลวงพ่อหรือหลวงพี่ที่วัดให้ทราบเรื่องเหล่านี้ท่านจะได้ตักเตือนให้พวกเค้าเลิกทำบาปแบบไม่รู้ตัวครับ

 

พวกนี้ผิดด้วยความชอบธรรมแล้ว คือทำกันจนเป็นนิจสิน เลยไม่รู้ว่ามันผิดตรงไหน ถ้าไม่เอาไป ของก็จะเสีย เดี๋ยวทางวัดก็คงเอาไปทิ้งเปล่าประโยชน์ อยู่ใกล้ชิดกับวัดมานาน ก็เลยคุ้นเคย อาศัยวัดกิน เอาของวัดไปใช้

นรกสวรรค์มีจริง ไม่ละเว้นผู้ใด

 

เรื่องที่ ๑๕๓ เปรตญาติพระเจ้าพิมพิสาร

..มีพระราชาองค์หนึ่งมีพระราชโอรส ๔ พระองค์ พระราชามีความเลื่อมใสในองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและลูกชายก็เลื่อมใสด้วย เวลาที่พระพุทธเจ้าพร้อมด้วยพระพุทธสาวกมาพักในพระราชนิเวศน์เขตพระราชฐาน พระราชโอรสทั้ง ๔ พระองค์ก็เลี้ยงดูพระด้วยความเลื่อมใส แต่งานเลี้ยงพระเป็นงานใหญ่เพราะพระที่ติดตามพระพุทธเจ้ามีจำนวนมาก การเลี้ยงพระจึงเป็นงานหนัก ฉะนั้นพระราชโอรสทั้ง ๔ พระองค์จึงได้มอบงานเลี้ยงพระให้แก่นายเสมียนคือเป็นเลขานุการเป็นผู้แทนจัดงานเลี้ยง จัดเงินในพระคลังออกมาจับจ่ายใช้สอยเลี้ยงพระเลี้ยงคนของพระ ต่อมานายเสมียนเห็นว่าถ้าได้ญาติของเรามาช่วยในการนี้จะดีมาก ความจริงนายเสมียนนั้นเป็นคนซื่อสัตย์สุจริต ไม่คิดคดโกง แต่บรรดาญาติทั้งหลายในตอนต้นก็ช่วยงานด้วยดี ด้วยความซื่อสัตย์บริสุทธิ์ พอนานๆ เข้าก็คิดว่าเรื่องบาปบุญคุณโทษ ประโยชน์มิใช่ประโยชน์ที่พระพุทธเจ้าเทศน์ไม่มีความหมาย นรกสวรรค์อยู่ที่ไหนมองไม่เห็น คนตายแล้วก็แล้วกันไป แต่เวลาที่มีชีวิตอยู่นี้ให้มันมีความสบายก็แล้วกัน ตัวมิจฉาทิฏฐิมันเกิด ก็เริ่มจัดการตามระเบียบ เงินที่ให้มาเลี้ยงพระก็กันเข้ากระเป๋าเสียบ้าง ของซื้อมา ๑๐ ชิ้นก็แจ้งว่าซื้อมา ๕ ชิ้น ของราคา ๑ บาทก็มาแจ้งว่าราคา ๒ บาท เวลาทำของให้พระ ของดีรสอร่อยก็กินเสียก่อนบ้าง ให้ลูกหลานกินก่อนบ้าง กีดกันเอาของพระไปไว้บ้านบ้าง ทำมาแบบนี้เป็นปกติ เป็นอันรู้กันว่าทุจริต คดโกงของสงฆ์
เมื่อบุคคลทั้งหลายเหล่านี้ตาย นายเสมียนไปเกิดเป็นเทวดา บรรดาญาติทั้งหลายเหล่านั้นไปสู่อเวจีมหานรกสิ้นระยะเวลากัปหนึ่งเมื่อพ้นจากอเวจีมหานรกแล้วผ่านนรกบริวาร ๔ ขุม และก็มายมโลกียนรกอีก ๑๐ ขุม นรกมีกี่ขุมลงหมด พ้นจากนรก ๑๐ ขุมแล้วก็มาเป็นเปรตอีก ๑๒ จำพวก เปรต ๑๑ จำพวกไม่มีโอกาสจะโมทนาส่วนกุศล >>

http://palungjit.org/threads/%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88-%E0%B9%91%E0%B9%95%E0%B9%93-%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%95%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A3.122549/

 

ไปอเวจีสถานเดียว ครับ

 

"เราโยนสิ่งใดขึ้นฟ้า สิ่งที่ตกลงมาก็คือสิ่งนั้น"

ถ่มน้ำลายรดฟ้า..ฟ้าก็ถ่มน้ำลายรดเรา
ที่จริงก็คือน้ำลายของเรา
เราโยนดอกไม้ขึ้นฟ้า..ฟ้าก็โปรยดอกไม้สู่เรา
ที่จริงก็คือดอกไม้ของเราเหมือนกัน
สิ่งนี้เองคือกฎแห่งกรรม
ทำสิ่งใดไว้..
ย่ิอมได้รับในสิ่งเดียวกันเป็นผลตอบแทน
ดังนั้นเมื่อคิดจะโยนอะไรขึ้นฟ้า ควรถามตัวเองว่า
เราพร้อมหรือยังที่จะรับผลแห่งกรรมนั้น..

" หลายคนไม่อยากหัวแตก..แต่ก็ชอบโยนหินขึ้นฟ้า
แล้วเราจะโทษใคร..ถ้าหัวเราแตก"

^^

 

มีมากมาย แถวบ้านผมเป็นผู้หญิง ของในบ้านไม่ต้องซื้อ มีกระทั้ง พัดลม หม้อหุงข้าวไฟฟ้า ของใช้ ของกินเหลือเฟือ แต่ลูกชายตายโหงไปแล้วครับ อายุนิดเดียว เห็นแล้วไม่รู้ว่ามาจากการกระทำหรือเปล่า

 

ดูตัวเองมีประโยชน์กว่า

 

ที่บ้านก็มีครับ มีชาวบ้านหลายคนเขาเห็นเป็นร่างเปรต
ทั้งๆ ที่ตัวยังไม่ตายนะครับ คือตัวยังมีชีวิต
แต่คนอื่นเห็นเป็นเปรตเดินวนเวียนแถวบ้านเขานั่นแหละ
น่ากลัวมาก