ครูบากฤษดา วัดสันพระเจ้าแดง ลำพูน พระผู้เมตตาไม่มีประมาณ.........

ขอบคุณพี่ลามะพันปี มากๆครับ ที่นำข้อมูลพร้อมภาพประกอบมาให้พี่น้องเราได้ชม เพราะศิษย์ครูบารุ่นใหม่อย่างพวกผมไม่ค่อยรู้ข้อมูลของพระรุ่นเก่าๆของครูบาท่านเลย ล้วนแล้วแต่เป็นของดีทั้งนั้น ใครเจออย่าปล่อยให้หลุดมือไปนะครับ

 

อนาคตถ้ามีการทำหนังสือประวัติของครูบาท่าน คงต้องให้พี่ยอดธาตุเป็นผู้เรียบเรียงแล้วละครับ เก็บทุกรายละเอียดจริงๆ ข้าน้อยนับถือ นับถือ

 

ภาพปัจจุบันครับ

 

ผมได้มาบูชาองค์นี้มาหลายเดือนแล้วครับ
สมัยที่บูชามา ยังไม่รู้จักเลยครับว่าพระอะไร รู้แต่เพียงว่าเป็นพระของครูบา
ขอยืมรูปถ่ายจากเจ้าของเก่ามาลงนะครับ

 

ด้านหลังครับ

 

ขอบคุณที่แจ้งข่าวให้ทราบครับ
วันนี้จัดส่งวัตถุมงคลไปร่วมบรรจุในพระนอนแล้วครับ
ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

เก็บตก ครูบาอินตา อินทปัญโญ ได้พบครูบาศรีวิชัยครั้งแรกที่ประทับใจในองค์ครูบาเจ้าที่สุดหาใดเปรียบได้
ในปี พ.ศ 2471 ครูบาหลวงศีลธรรม ได้เดินทางพร้อมคณะผู้ติดตามมาบูรณะโบราณสถานที่ดอยห้างบาตรซึ่งถูกไฟป่าไหม้ทำให้วิหารอันมีแต่เดิมโดนไฟเผาไปในครั้งนั้นด้วย ซึ่งเป็นที่พุทธเจ้าเสด็จโปรดสัตว์แต่ครั้งก่อนโน้น จริงๆแล้วครูบาศรีวิชัยท่านได้ให้ปัจจัยแก่ท้าวแสนนารีมาแล้ว จำนวน 60 รูปี มาก่อนหน้านั้นแล้วแต่ปรากฏว่า ท้าวแสนนารีทำไม่เสร็จ จึงต้องไปกราบอาราธนานิมนต์ครูบาเจ้าศิลธรรม(ตอนนั้นอายุครูบาเจ้าประมาณ 50 ปี)มาช่วย นั่งหนัก เป็นประธานในการก่อสร้างบูรณะในครั้งนี้ ตอนที่ท้าวแสนนารีไปนิมนต์ครูบาเจ้ามาบูรณะนั้น ครูบาหลวงศิลธรรมยังพูด เล่น ท้าวแสนนารีเลยว่า (ท้าวแสนนารีอายุเท่าครูบาเจ้าศีลธรรม)." ปู่ต้าวแสนนารีแป๋งวิหารเต่าฮังนกแค่วนก็แป๋งบ่แล้ว เฮาเอาเงินหื้อไปก่อนนั้นเติง60 แถบ(รูปี) ก่อนยังปิ๊กมาเอาเฮาไปแป๋งตวยแหมรอบน่อแสนนารีน่อ เมื่อครูบาเจ้าหลวงศีลธรรมเดินทางมาถึงมีคลื่นมหาชนมาเป็นจำนวนมากเลยทีเดียวที่จะมาร่วมบุญกับครูบาหลวงศีลธรรมหน่อพุทธภูมิเจ้ายอดเจียงจี เมื่อครูบาเจ้ามาถึงแล้วยังเชิงดอยพระธาตุดอยห้างบาตรเป็นยามเช้า. แล้วครูบาหลวงศีลธรรมท่านก็เข้าไปนั่งพักที่วิหารเล็กเชิงดอยห้างบาตรก่อน. ครูบาเจ้าท่านได้พูดว่า "" ตุ๊น้องตังหลายวันนี้เฮามาสวดมนต์กั๋นก่อนน่อ เดียวหล้าขวายมาก่อยขึ้นไปจ่วยกันบนดอยปู้นน่อ"" ครูบาอินตาท่านเมตตาเล่าให้ครูบากฤษดาฟังว่า ตอนนั้นท่านคิดอยู่ในใจว่า. ," ครูบาเจ้าศรีวิจัย้เปิ้นจะเยียะจะใดขนทรายขนปูนหินดินทรายขึ้นบนดอยหา กึดยากแตนครูบาเจ้าเปิ้นแต้หน่อ""ตอนนั้นครูบาอินตาท่านมีอายุ 23 ปีพรรษาที่2พรรษาน้อยเลยได้นั่งอยู่แถวท้าย หลังจากครูบาศรีวิชัยสวดมนต์เสร็จแล้วฉันเรียบร้อยกันแล้วครูบาท่านก็ลุกขึ้นออกจากวิหารพอเดินมาสายตาท่านไปที่พระอินตา หลับตาแล้วอมอิ้ม เหมือนจักบอกสิ่งใดสิ่งหนึ่งด้วยความเมตตายิ่ง ครูบาเจ้าได้เดินนำหน้า ภาพที่ปรากฏต่อหน้ามหาชน คือ. ครูบาเจ้าศรีวิชัยท่านนั่งลงตรงกองทรายแล้ว ใช้ฝ่ามือกวาดทรายใส่ผ้าคลุมไหล่ท่านแล้วห่อทรายหิน นำขึ้นบนดอย. ทีนี้ความอัสจรรย์เกิดขึ้นปรากฏว่าลูกเด็กเล็กแดงพากันช่วยขนหินดินทรายปูน ขึ้นไปสร้างวิหารและปั้นพระพุทธรูปปูนเป็นพระประธาณในวิหารจนเสร็จสำเร็จบริบูรณ์ จนหินดินทรายยังเหลืออยู่อีก นับว่าตอนนั้นบุญบุญใหญ่หลวงยิ่งนัก หลังจากที่ครูบาหลั่งน้ำหยาด(กรวดน้ำ)ลงแผ่นดินแผ่เมตตาแล้ว. ท่านว่าจะต้องเดินทางต่อไปพะเยาเพื่อไปบูรณะพระธาตุทุ่งเอี้ยงต่อไปอีกครับ ในช่วงนี้เองที่ครูบาอินตา ท่านได้ร่วมกับครูบาศรีวิชัยครั้งแรกที่ได้ปฏิธรรมสวดมนต์ภาวนาสร้างวิหารร่วมกับครูบาเจ้าหลวงศีลธรรมครับ. สาธุ สาธุ สาธุ. จากคำบอกเล่าของพ่อแม่ครูอาจารย์ครับ ที่บันทึกไว้เป็นส่วนเฉพาะตัวครับ

 

มีอยู่เหรัียญเดียวของครูบาอินตาครับ ส่วนภาพพระเจ้าทันใจ ที่เคยลงไว้ แต่โหลดไม่ได้ เดี๋ยวค่อยเอามาลงใหม่ครับผม

 

เช้านี้เก็บตก. เรื่อง เลยขั้นแห่งวิชา ครูบากฤษดาได้เมตตาเล่าว่า หลวงปู่ครูบาอินตา ท่านกล่าวถึงอิทธิฤทธิ์คุณวิเศษนานับประการของพระมหาเถระท่านหนึ่ง นามว่า ครูบาธรรมชัย(ครูบาลิ้นก่านลิ้นเป็นปาน)แห่งวัดประตูป่า จังหวัดลำพูนเป็นพระที่มีวิชาอาคมกล้าแข็งกระแสจิตรุนแรงมากๆ บางครั้งบางคราว มีเรื่องเล่าจากแม่อุ้ยแก้ว ซึ่งแต่เดิมเป็นคนบ้านประตูป่า เล่าให้ฟังว่า สมัยสงครามโลกพี่ชายแกเป็นทหาร ไปขอสักยันต์ที่ครูบาธรรมชัย(ตุ๊หลวงธรรมจัย) เสือ 7 ป๊อด กับครูบาธรรมชัยหลังจากสักยันต์เสร็จครูบาให้พี่ชายแกนอนหงาย ให้มองบนขื่อกุฏิ ปรากฏว่าที่บนขื่อ ท่านเอาเชือกผูกดาบปลายแหลมคมกริบไว้ 4 เล่ม เเล้วท่านก็ตัดเชือกที่มัดดาบนั้นขาด ดาบก็พุ่งตกลงมาอย่างแรงมาที่หน้าท้องและอกของพี่ชายแม่อุ้ยแก้ว ปรากฏว่าแทงไม่เข้าสักเล่ม ครูบาธรรมชัย นั่งหัวเราะ 555 ดีแต้ข่ามแต้ๆ บางครั้งบางคราวครูบาธรรมชัยปีนขึ้นไปบนหลังคาวิหารแล้วนอนกลิ้งลงมาตามหลังพอจะถึงดินท่านกลับยืนได้เหมือนเดิม (ครูท่านแรงมากๆครูเสือเย็น) เข้าเรื่องเลยน่ะครับ. ครูบาอินตาท่านได้เล่าให้ครูบากฤษดา ฟังว่า. เรื่องคงกระพันข่ามคงต้องยกให้ครูบาธรรมชัย ท่านเป็นพระดุมากๆมีอยู่ครั้งหนึ่ง เดืนทางไปเมืองเงี้ยว(ไทใหญ่)ไปพักวัดไทยใหญ่ที่รู้จักกัน เช้าวันนั้นพระไทยใหญ่แกงบอนเลี้ยง แล้วพระไทใหญ่บางรูปถือคาถาไม่ฉันบอนเพราะครูจะเสื่อม. ถามครูบาธรรมชัยว่า. """ครูบาเจ้าวันนี้แกงบอน ครูบาจะฉันไหม ถือครูถือบาคาถาจะเสื่อมบ่ข่ามบ่คงก่าหา"". ครูบาธรรมชัย ท่านว่า"""" เดียวก่อนน่อลองฉันผ่อก่อน อิ่มต้องแล้วก่อยว่ากั๋น"" พอท่านครูบาธรรมชัยฉันเสร็จ บอกให้พระไทใหญ่นำมีดที่คมๆออกมา หลังจากพระไทยใหญ่ยื่นมีดให้ครูบารรมชัย เอามีดมาปาดคอท่านเล่นแบบถูๆปาดๆอยาสงแรงเสร็จแล้วเอามีดมาแล้วเอาลิ้นเลียคมมีดดัง. คัดๆๆๆ เสร็จแล้วเอามีดยื่นให้พระไทยใหญ่ แล้วบอกว่า """เอบ่เป็นอะหยังล่อกินได้เฮ้ย""". ปรากฏว่าคมมีดที่คมทื่อคมหายหมดเลยแพ้หนังครูบาธรรมชัยเหล่าพระไทใหญ่ตลอดถึงคนไทยใหญ่พากันเกรสงกลัวอำนาจตบะญาณที่เลยขั้นของครูบาธรรมชัยกันเลยครับ ครูบาอินตา ท่านนับถือครูบาท่านนี้มากๆ มีอาคมสูงมากๆ สาธุ สาธุ สาธุ ครูบาลิ่นก่าน แต่ตอนท่าน มรณภาพท่านนั่งเข้าสมาธิมรณภาพครับ จากคำบอกเล่าของแม่อุ้ยแก้ว ปินตาเสน(ครูบากฤษดา เมตตาเล่าครับ)

รูปครูบาธรรมชัย(ครูบาลิ้นก่าน) และประวัติครูบาธรรมชัย วัดประตูป่า ต.ประตูป่า. อ. เมือง จ. ลำพูน พระดีศรีล้านนาอมะมหาเถราจารย์แห่งนครลำพูนที่เข้มขลัง





ประวัติท่านครูบาธรรมชัย ธมฺมชโยผู้ทรงวิทยาคมแห่งเมืองลําพูน อดีตเจ้าอาวาสวัดประตูป่า (ป่าม่วงจุ่มหัวเวียงหละปูน) ครูบาธรรมชัยนามเดิมชื่อว่า หมู ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น อิ่นคํา วงษ์ษา เกิดที่บ้านเดื่อง๊ก ต. ขัวมุง อ.สารภี จ.เชียงใหม่ เกิดเมื่อวันที่ ๕ พฤศจิกายน ๒๔๑๘ เป็นบุตรของพ่อโต่ง แม่บัวคำ มีพี่น้องด้วยกัน ๔ คน คือ ๑. หมด ๒.หมัด ๓.มูล ๔.หมู (ครูบาธรรมชัย)ได้เข้าบรรพชาเป็นสามเณร เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๒๙ อุปสมบท ปี พ.ศ. ๒๔๓๘ ณ วัดเดื่องก ได้นามฉายาว่า "ธมฺมชโย" และในปีนี้ท่านก็ได้เดินทางมาอยู่วัดประตูป่าเพื่อศึกษาวิทยาคม กับครูบาอริยะ (ครูบาน้อย) เจ้าอาวาสวัดประตูป่ารูปที่ ๔ และในปี พ.ศ. ๒๔๔๐ ท่านครูบาอาริยะได้ถึงแก่มรณภาพลง ท่านครูบาธรรมชัย จึงได้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส สืบต่อมาในช่วงที่ท่านครูบาธรรมชัยเป็นเจ้าอาวาส ท่านได้นำความเจริญรุ่งเรืองมาสู่วัดประตูป่าเป็นอันมา สืบเนื่องมาจากท่านครูบาธรรมชัยมีวิทยาคมอันแกร่งกล้าจึง ทำให้คนในท้องถิ่นเคารพ และศรัทธาในตัวท่านเป็นอันมาก สืบเนื่องมาจากท่านมีวิทยาคมอันแกร่งกล้า จึงทำให้คนในท้องถิ่นเคารพและศรัทธาในตัวท่าน โดยเฉพาะเจ้าหลวงจักรคำขจรศักดิ์ ( เจ้าผู้ครองนครลำพูนองค์สุดท้าย ) ได้ปราวณาตัวเป็นผู้อุปฐากท่าน ครูบาธรรมชัย ธมฺมชโย โดยได้มาสร้างกุฏิไม้สักหลังใหญ่ ถวายท่านครูบา (ปัจจุบันได้รื้อและสร้างใหม่) ในประมาณ ปี ๒๔๗๐ - ๒๔๘๕ ท่านครูบาธรรมชัย ได้จำพรรษาไปมาระหว่างวัดประตูป่าและวัดพระธาตุหริภุณชัย พระอารามหลวง อยู่เสมอมา และในปี พ.ศ. ๒๔๗๒ เจ้าหลวงจักรคำขจรศักดิ์ ได้อาราธนานิมนต์ ท่านครูบาธรรมชัย วัดประตูป่า เป็นองค์ประธานพิธีในการรื้อทองจังโกที่หุ้มองค์พระบรมธาตุเจ้าหริภุณชัย ออกมา เพื่อทำการบูรณะองค์พระบรมธาตุเจ้าหริภุณชัยใหม่ ในปี ๒๔๗๓ ทำให้คงเดิมตราบเช่นทุกวันในปี พ.ศ. ๒๔๗๓ ครูบาธรรมชัย บูรณะองค์เจดีย์ปทุมวดี ด้านทิศเหนือองค์พระธาตุหลวง ทำให้พบ กรุพระเปิมใต้ฐานเจดีย์ ท่านครูบากับเจ้าหลวงจักรคำขจรศักดิ์ จึงนำออกมาให้ประชาชนบูชา เพื่อนำเงินมาบูรณะถาวรวัตถุ ของวัดพระธาตุและในการเปิดกรุพระเปิม ครั้งนี้ครูบาก็ได้เอาพระเปิมส่วนหนึ่ง ปะมาณ ๓ ก๋วยซ้าบาตร มาบรรจุใว้ในองค์เจดีย์ของวัดประตูป่า พอถึงปี พ.ศ. ๒๔๘๔ เกิดสงคราม มหาเอเชียบูรพา มีหน่วยทหารมา ประจำการที่จังหวัดลำพูน เจ้าหลวงจักรคำขจรศักดิ์ ได้นิมนต์ครูบาธรรมชัย เปิดกรุพระเปิมอีกเป็นครั้งที่ ๒เพื่อแจกจ่ายให้แก่ทหาร ไว้ประจำตัว โดยมีการเล่าว่าครูบาเป็นผู้ขุดอุโมงค์เข้าไปใต้ฐานเจดีย์และใช้มือกอบ พระเปิม ซึ่งมีจำนวนมาก ออกมาใส่ก๋วยซ้าบาตร ที่เตรียมไว้ด้วยตัวของครูบาเองครูบาธรรมชัย ยังได้เป็นประธานในการบูรณะวิหารพระเจ้าทันใจ ภายในวัดพระธาตุหริภุณชัย ในปี ๒๔๘๕ และเมื่อ เจ้าหลวงจักรคำขจรศักดิ์ ได้ถึงอนิจกรรมลง ครูบาธรรมชัยท่านก็ได้กลับมาจำพรรษา ที่อยู่วัดประตูป่า ตลอดมา ท่านได้กลับมาซ่อมแซมและบูรณะถาวรวัตถุของวัดท่านอีกหลายอย่าง เช่น บูรณะวิหารหลังเก่าที่สร้างมาตั้งแต่สมัยครูบาอริยะ สร้างกำแพงอิฐขึ้นใหม่ บูรณะองค์เจดีย์ และอีกหลายสิ่งท่านครูบาธรรมชัย เป็นเจ้าอาวาสวัดประตูป่า มาจนถึงปี พ.ศ. ๒๕๐๓ ท่านครูบาก็ได้มรณภาพลง เมื่อวันที่ ๒๑ เดือน เมษายน พ.ศ. ๒๕๐๓ สิริรวมอายุได้ ๘๕ ปี พรรษา ๖๕ และคุณงามความดีที่ท่านได้ค้ำ้จุนและดูแลวัดตลอดมา ชาวบ้านจึงเครารพท่านและสักการะท่าน ตลอดมา ปัจจุบันกู่ของท่านและรูปเหมือนของท่านตั้งอยู่ที่หอประดิษฐานรูปเหมือนครูบาธรรมชัย บริเวณภายในวัดประตูป่า และทุกวันจะมีชาวบ้านที่เคารพท่านมากราบไหว้อยู่ประจำเสมอมา....( คำจารึกใน “ธรรมกัมมวาจาและพิธีกรรมสงฆ์” “ศรัทธาท่านเจ้าอธิการธัมมไชยสร้างปีกาเป้า จุลศักราช ๑๒๗๕”

 

หุหุหุ ในแผงแถวบ้านมีเหรียญครูบาธรรมชัยอยู๋เหรียญนึงยังไม่ได้ไปเอาซะที อิอิอิ

 

​

พระเจ้าทันในองค์นี้แหละครับ ที่ครูบาศรีวิชัย ครูบาอินตาและชาวบ้านท่านร่วมกันสร้าง ถ้าเข้าไปดูใกล้ๆ จะเห็นเป็นลายนิ้วมือเต็มเลยครับ ท่านเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันบอกว่า เป็นการปั้นมือแบบโบราณ เลยจะเห็นลายนิ้วมืออยู่ครับ

 

ดูจากอายุกาลวัษษาแล้ว ครูบาธรรมชัยกับครูบาศรีวิไชย ท่านเคยเจอะเจอกันบ้างไหมน้อ คงต้องให้พี่ยอดธาตุสืบจากครูบากฤษดาให้พี่ๆน้องๆได้รับฟังกัน

 

พระเกสาครูบาเจ้าศรีวิชัยเนื้อว่านเกสร108 ครับด้านหลังมีพระรอดเกสาครูบาเจ้ามีพระธาตุติดอยู่และภายในมีเกสาบรรจุอีก. องค์นี้ เป็นรุ่นแรกครับ หายากมากๆมีเงินใช่ว่าจะซื้อได้น่ะครับพี่

 

ข้อมูลคุณยอดธาตุแต่ละเรื่องแต่ละอย่างเมื่อได้เข้ามาอ่านแล้วชวนติดตามยิ่งน่ะครับ อ่านแล้วบางทีความรู้สึกเห็นภาพตามน่ะครับบางครั้งความรู้สึกเหมือนกับพี่ยอดธาตุไปร่วมอยู่ในเหตุการณ์ในเนื้อเรื่องบทความที่เขียนลงในเว็บกระทู้น่ะครับ ขอบคุณพี่มากครับ และที่แน่เจ้าของบ้านคุณแกงส้มนี่ลืมมิได้เชียวครับ ต้นฉบับเลยครับ จริงๆผมอยากให้น้องชายที่กรุงเทพสามเสนช่วยมาเล่าเก็บตกเรื่องต่างๆที่บางครั้งครูบาท่านได้พูดหรือเราอยู่ร่วมในเหตุการณ์นั้นมาเล่าสู่กันฟังบ้างน่ะครับ ช่วยคุณอาหน่อยหลานชาย ส่วนพ่อเธอเฮียคุงแหมเสียดายติดงานส่วนตัวไม่ค่อยมีเวลาโกอินเตอร์อำลาเว็บไปแล้วคงต้องพึ่งลูกชายแทนล่ะงานนี้ แหมให้เหล่าเหล่าศิษย์รุ่นเก่า ออกมาเล่าประสบการณ์กันบ้างน่ะครับ เพื่อให้ศิษย์รุ่นใหม่ๆได้ทราบข้อมูลต่างๆ(ต้องจริงน่ะครับ)เหมือนๆกันน่ะครับ แต่พี่ยอดธาตุผม pm ไปหาทีไรเงียบกริบ ไม่รู้ว่าเป็นศิษย์รุ่น พ.ศ ไหนครับผมเวลามางานวัดจะได้ทักกันถูกน่ะครับ พี่ท่าน แต่ผมว่าคงไม่ธรรมดาแน่นอน

 

ยินดีด้วยครับ

 

ขอบคุณมากครับ ได้ทราบข้อมูลจริงๆจากกระทู้นี้
มีตาแต่หามีแววไม่ จริงๆครับ

 

งานถวายต้นเงินวัดสันพระเจ้าแดง

 

สืบค้นหลายวันแล้ว เหรียญรูปเหมือนครูบาฯ ยังไม่เห็นมีออก

มีแต่รูปหล่อเหมือนที่ออก 2 - 3 รุ่น

และรุ่นล่าสุดน่าจะเป็น รุ่น 3 รอบ ยังเหลือให้ทำบุญที่วัดครับ..........

 

ถูกต้องแล้วครับคุณอาณัติครับ รูปเหมือนออกมาแล้ว 3 รุ่น แต่กว่าจะออกแต่ละครั้งระยะห่างกันมากๆครับ รูปเหมือนรุ่นแรก 5 นิ้ว จำนวน 74 องค์(ถ้าจำไม่ผิดน่ะครับผิดพลาดขออภัยล่วงหน้าครับ) ปี 2542 แล้วก็มา รูปเหมือนเล็ก(ท่านว่าพระอุปคุต) ปี 254... กว่าๆ และก้อ รุ่นมงคล 3 รอบนี่แหละครับที่ออกเป็นรูปเหมือนท่าน ปกติท่านไม่ค่อยอากออกเป็นรูปเหมือนตัวท่านน่ะครับ ส่วนมากจะออกเป็นรูปพระพุทธมากว่าครับ. และผมคิดว่าแน่นอนเลยครับ ถ้ารูปเหมือนรุ่น 3 รอบนี้หมดแล้ว คงหาโอกาสที่ท่านจะอนุญาติหล่อรูปเหมือนท่านอีกนานมากๆหรืออาจะไม่มีเลยก็ได้ครับผม ส่วนเหรียญรูปเหมือนรุ่นแรกมีโอกาสเป็นไปได้ครับ แต่ทางวัดต้องมีความจำเป็นหรือมีเหตุจริงๆ เช่น งานก่อสร้างแต่ละอย่างภายในวัดและต่างวัดออกไปต้องจ่ายปัจจัยเป็นจำนวนมาก หรือในโอกาสวาระที่สำคัญต่า่งๆของทางวัดน่ะครับ. ส่วนการที่จะสร้างขึ้นมานั้น ทางวัดท่านสร้างเองและออกทุนเองทั้งหมดครับทั้งหมดครับ ส่วนใครจะบูชาอะไรนั่นได้ทุกๆคนครับเท่าเทียมกันครับ
รูปนี้ท่านจอมยุทธกระทะแตกถ่ายได้สวยน่ะครับ ขอยืมครับ ดูยังไงใบหน้าก็ไม่เปลี่ยนเลยครับ 10 กว่าปีนานจนบัดนี้ก็ยังเหมือนเดิม ท่านเคยบอกผมว่า. ท่านหายใจเป็น ดูเต่าหรือหอยสิ๊อายุยืนขนาดนั่นลมหายใจมีส่วนน่ะใช่ไหมล่ะคุณ

 

เก็บตก อีกแล้วครับแหมช่วงนี้เก็บบ่อยจัง กลัว ท่านผู้กำกับแกงส้มชะอมทอดจะ ยิ้ม ให้จริงๆครับ
บ่ายนี้ก็เป็นเรื่องเล่าสืบๆกันมาอีกตามเคยครับ จากพ่อแม่ครูบาอาจารย์น่ะครับ ครูบากฤษดาท่านเคยเล่ามาว่า. ในสมัยที่ท่านเป็นเณรอยู่วัดห้วยไซใต้ ในช่วงสายๆพ่อหนานดวงตา ปัญญาเจริญ(อดีตผ้าขาวดวงต๋า)ท่านจะเข้ามาหามาเยี่ยมครูบาอินตา ท่านตลอดและจะนำยันต์เก้ากลุ่มเล็กๆ บางครั้งก็ใหญ่ก็มีใส่ฟางร้อยมาทีละร้อย. แล้วมาถวายครูบาอินตา อยู่ตลอด แต่ครูบาอินตา ท่านมิได้เอาเปล่าๆน่ะครับ. เห็นครูบากฤษดา ท่านว่า หลวงปู่บูชาให้เงินพ่อหนานต๋าไป ตกอันละ 10 บาทสมัยนั้น ด้วยที่ครูบาอินตาสงสารเผื่อไว้ซื้อยุกยาตามอายุสังขาร ครูบากฤษดา(สามเณรกฤษดา) ได้ถามพ่อหนานดวงต๋าทุกๆเรื่อง
ด้วยที่ว่า มีนิสัยชอบถามช่างเจรจาอ่อนน้อมเป็นที่รักของผู้หลักผู้ใหญ่เลยทีเดียวครับ ลองมาดูกันน่ะครับ ว่าท่านทั้งสองจะมาสนทนากันอย่างไรน่ะครับ (ถอดจากสิ่งที่บันทึกครับอาจจะขาดตกปกพ่องไปบ้าง)
สามเณรกฤษดา: อุ้ยหนานทานข้าวมาล่ะก่า ขึ้นไปกราบหลวงปู่มาแล้วหรือครับ
พ่อหนานต๋า. : เณรมาเมือ่ไหร่ ทานแล้ว ขึ้นไปหาตุ๊ลุงมาแล้วล่ะ ทานข้าวแกงผัก(อุ้ยหนานทานเจ)
สามเณรกฤษดา): อุ้ยหนานสมัยก่อนอุ้ยหนานบวชอยู่วัดไหนครับแล้วทำไมถึงได้มาห่มผ้าขาวล่ะครับ(ท่านพูดแบบซื่อใสๆตามประสาเด็กน่ะครับ)
พ่อหนานต๋า : สมัยนั้น ข้าบวชอยู่วัดป่าแดดสารภี เพราะข้าเกิดสารภีแถวแม่สะลาบน่ะเณร สมัยนั้นมีครูบาสม(มหาเถระที่เก่งกล้าทางพิธีกรรมและพระเวทย์อันศักสิทธิ์ จนสมัยนั้นคนในท้องถิ่นเรียกท่านว่า เสือสม) ข้าบวชอยู่กับครูบาสม ท่านเป็นเจ้าอาวาสน่ะเณร พอดีข้าบ่ได้ไปเกณฑ์ทหาร เลยถูกทางการจับเลยเป็นเหตุต้องมานุ่งขาวห่มขาวในสมัยนั้นน่ะเณร
สามเณรกฤษดา : หลังจากอุ้ยหนานพ้นโทษทางราชการอุ้ยหนานไปไหนต่อครับแล้ว ได้พบครูบาศรีวิชียไหมล่ะครับ อุ้ยหนานเสียใจไหมที่ไม่ได้ใส่ผ้าเหลือง
พ่อหนานต๋า: หลังจากข้าพ้นโทษได้มีโอกาสพบครูบาขาวปี๋และได้ปฏิบัติอยู่กับผ้าขาวปี๋ได้ระยะหนึ่ง. ส่วนครูบาศรีเจ้าศรีวิชัยนั้นไม่เคยได้เจอเลย เพราะตอนนั้นข้ายังอายุไม่มากน่ะเณร (แต่บางตำราบางคนว่าพ่อหนานต๋าเป็นศิษย์ครูบาเจ้าศรีวิชัย) ข้าบ่เสียใจหลอกเณร ผ้าเหลืองมีในใจข้าแล้ว(ยิ้ม)
สามเณรกฤษดา(อมยิ้มมองหน้าพ่อหนาน ): อุ้ยหนานครับ ครูบาสมที่อุ้ยไปบวชอยู่ด้วยเก่งไหมครับ
พ่อหนานต๋า: ครูบาสมท่านเก่งมากๆคาถาอาคมท่านแน่มากๆ. มีอยู่ครั้งหนึ่งสมัยนั้นพระเณรก็มากวันนั้นช่วงทำวัตรเย็นสวด 7 ตำนาน กำลังนั่งสวดมนต์โดยมีครูบาสมเป็นหัวหน้านำสวดทุกๆวัน มีเสียงดัง ปู้ๆๆๆๆๆๆๆดังเป็นระยะมาใกล้เข้าที่พระกำลังสวดกัน ครูบาสมท่านบอกให้พระเณรหยุดสวดนั่งเฉยๆอยู่กับที่สำรวมจิตให้มั่นคง. แล้วก็มีส่ิงประหลาดเข้ามาในห้องวารสวดมนต์เป็นแมลงภู่ตัวใหญ่มากสีดำบินวนๆไปวนมาแล้วพุ่งตรงเข้าไปหาครูบาสมซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าวารพระประธาน ครูบาใช้ผ้าปัดตัวแมลงลงโดยว่าคาถาเสียงดังว่า""ปัสสะ"""แล้วเอาฝาบาตรที่อยู่ข้างๆครอบไว้ โดยที่ตอนนั้นท่านว่าคาถาดังนี้ """"นะอยู่ไหน โมอยู่หั้น""""แล้วแมลงตัวนั้นหายเข้าไปในฝาบาตรของครูบาท่าน เสร็จแล้วท่านก็ให้พระเณรสวดมนต๋ต่อจนจบ วันทาหลวง วันทาน้อย เสร็จ. ท่านก็มองตรงฝาบาตรแล้วใช้มือเปิดออก ว่าคาถา""" สัมมาตี้ใด สัมไปตี้นั้น"""แมลงภู่ดำก็บินออกหน้าต่างไปทันทีเสียงดัง ปู่ๆๆๆๆๆๆๆๆ จนหายไป น่ะเณร ครูบาท่านเก่งจริงๆมีคนปล่อยของมาลองวิชาท่านคงต่างวัดต่างวาออกไปน่ะ. ครูบาสมท่านจะฉันน้ำมะพร้าวท่านใช้มีดฟันที่เงาต้นมะพร้าว สักพักลูกมะพร้าวหล่นเลยน่ะเณรเน้อ
สามเณรกฤษดา : โอยยยย อุ้ยหนานคาถาครูบาท่านแน่มากๆเลยน่ะ อยากเรียนจังเลยครับฟันมะพร้าวหล่นเลย อุ้ยหนานสืบมาไว้ไหมครับ
พ่อหนานต๋า: โค๊ะ เณร ครูบาท่านไม่ให้สืบ ร้อน น่ะ แต่ครูบาสมท่านเป็นสหายธรรมกับครูบาเจ้าศรีวิชัยน่ะเณร ท่านทั้งสองนับถือกันน่ะเณร
สามเณรกฤษดา : เสียดายเราเกิดมาช้าไม่ทันน่ะครับอุ้ยหนาน อยากเรียนฟันต้นมะพร้าวน่ะครับ อุ้ยหนานตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้ว 70 กว่าๆแล้วเณรล่ะอายุเท่าไหร่
สามเณรกฤษดา : อายุ 15 ปี ครับ สาธุอุ้ยหนานทานเจอร่อยไหมครับ
พ่อหนานต๋า : อร่อยไม่อร่อยก็ทานได้เณร ทานๆไปคนเเก่น่ะ
สามเณรกฤษดา: ผมเจจิ้นครับ อุ้ยหนาน(หัาเราะ) เณรไปล่ะครับจะขึ้นไปนวดถวายหลวงปู่ครูบาข้างบนครับ
จบครับตามที่บันทึกครับไม่ขาดสักตอนครับ.


รูปที่ลงเป็นพระเครื่องครูบาสมครับเป็นรุ่นที่สร้างหลังจากท่านมรภาพแล้วครับแต่ขลังสุดๆ
พระผงครูบาสม วัดป่าแดด(วัดมงคลวราราม) อ.สารภี จ.เชียงใหม่ ปี ๒๕๑๘ พระผงอัฐิหรือกระโหลกหน้าผากครูบาสม วัดป่าแดด ผู้เป็นอาจารย์ถ่ายทอดวิชาต่างๆ ให้แก่ครูบาสิงห์แก้ว แห่งวัดปากกอง ครูบาสมท่านเป็นสหธรรมมิกกับท่านครูบาเจ้าศรีวิไชย “ตามคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ ครูบาสม มีวิชาอาคมแก่กล้ามาก ทั้งการหายตัว แปลงกายเป็นเสือ จนได้รับสมญานามว่า เสือสม จากชาวบ้าน และอื่นๆอีกมากมาย อย่างเช่น การนอนบนยอดใบตองกล้วย กระโดดลงน้ำบ่อหายตัว เป็นต้น มีอยู่ครั้งหนึ่ง ครูบาปากกองไปขอเป็นศิษย์ครูบาสม ไปด้วยกัน 3 รูป ครูบาสมท่านได้จำแลงกายเป็นเสือ พระอีก 2 รูปวิ่งหนี แต่ครูบาปากกอง ได้นิ่งนั่งลงต่อหน้าเสือ ครูบาสมท่านจึงได้รับครูบาปากกอง เป็นศิษย์เอก ถ่ายทอดวิชาให้หมด เป็นที่มาของตะกรุดต่าง ๆ ของครูบาปากกอง จะมีชื่อว่าเสือนำหน้าหลายรุ่น แต่ครูบาสมท่านไม่ได้สร้างเหรียญวัตถุมงคลไว้จึงไม่ค่อยมีใครรู้จักท่าน จะมีก็แต่ตะกรุดที่นำให้ญาติโยม”