ทำไมทางที่ข้าพเจ้าเลือกมักจะผิดเสมอ

เวลาที่ตัวข้าพเจ้านั้นคิดว่าตัวเองคิดดี คิดถี่ถ้วนแล้วว่าทางที่ข้าพเจ้าเลือก มันเป็นทางที่ไช่และถูกต้อง มันดูสมเหตุสมผลทุกครั้ง แต่พอระยะเวลาผ่านไปสักพัก กลับกลายเป็นว่าทางที่ข้าพเจ้าเลือกกลับผิดพลาด มันทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกแย่ รู้สึกว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้

ช่วยบอกข้าพเจ้าหน่อยได้หรือไม่ว่าข้าพเจ้าควรทำอย่างไร ว่าทางที่ข้าพเจ้าจะเลือกต่อไปนี้มันจะไม่ผิดพลาดอีก ตอนนี้ข้าพเจ้ารู้สึกย่ำแย่ และจิตตกมาก ข้าพเจ้าไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ มันมืดแปดด้าน ข้าพเจ้าสับสนและลังเล ที่จะเดินก้าวไปข้างหน้า กลัวจะเกิดข้อผิดพลาดขึ้นอีก

 

แล้ว ท่านเอา เกณฑ์มาตรฐานจากไหนมาวัด มาตัดสินว่า ทางที่ท่านเลือก มันผิดพลาด จ๊ะ ขอทราบเหตุผลจ้า

 

ไม่มั่นใจในการตัดสินใจของตัวเองก็ลองปรึกษาคนอื่นก่อนดูสิคะ ลองฟังหลาย ๆ ความคิดเห็น อาจพบทางที่ดีก็ได้นะคะ

 

ต่อไปก็เลือกทางที่ตรงข้ามกับที่เราคิดว่ามันดี มันก็จะไม่ผิดก็แค่นี้เองครับ พระเอกในละคร มักจะเป็นตัวร้ายในชีวิตจริงเสมอ

 

ทุกวันนี้ มันมี สองทำ นะจ๊ะ คือ
ทำตามใจคนอื่น
กับทำตามใจฉัน

ทำตามใจคนอื่น มันจะขัดใจฉัน
เมื่อทำตามใจฉัน มันจะขัดคนอื่น

แล้วอะไรคือ ที่ถูกที่ผิดล่ะ จะตามใจฉันหรือตามใจเขา
ตรงนี้ ต้องเรียนรุ้ เข้าถึงอนัตตาธรรมแล้ว มาเรียนรู้ มรรคแปดข้อ หนทางแห่งการพ้นทุกข์ จริงๆได้นั่นแหล่ะ ถึงจะรู้ได้จริงๆว้่า อะไรแบบไหนคือ ถูกต้องเหมาะสม นะจ๊ะ

 

โดยประสบการณ์ของตัวข้าพเจ้าเอง

หลายครั้งที่ตัดสินใจผิดพลาด ทำให้เกิดผลที่เป็นโทษกับตัวเอง เกิดผลที่เป็นโทษกับคนอื่น

ไม่อาจควบคุมชีวิตให้เป็นไปในทิศทางที่เราต้องการได้นั้น

พบว่านั่นเพราะเราไม่รู้จักตัวเองตามจริง

เราจึงไม่รู้จักโลกตามจริง

เพราะฉะนั้นวิธีใช้ชีวิตและปฏิบัติต่อโลกของเรามันจึงผิด

สาเหตุที่เราไม่รู้จักโลกตามจริงนั้น ก็เพราะ

เราเป็นคนไม่มีศีล เมื่อเราเป็นคนไม่มีศีลทำให้เราไม่รังเกียจความชั่ว
ขั้นต้นเราจึงขาดความละอายต่อบาป ไม่อาจแยกแยะถูกผิดดีชั่วได้

เรามีกำลังของสมาธิน้อยทำให้ขาดความสามารถในการใช้กำลังความคิด

เรามีกำลังของสติน้อยทำให้เราไม่อาจระลึกรู้เห็นความจริงๆ ต่างๆ ได้

และการที่เรามีบุญน้อยนั้นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ความสำเร็จและความสุขเกิดขึ้นแก่ชีวิตเราได้ยาก

อย่างไรก็ตาม การเป็นผูู้มีอำนาจวาสนามาก

ก็อาจกลายเป็นอาวุธทำลายเรามากกว่า

หากเราเข้าใจตัวเองผิด เข้าใจโลกผิด

เราอาจใช้บุญและอำนาจวาสนานั้น

สร้างบาปอกุศลได้มากมายมหาศาลกว่าคนธรรมทั่วไปหลายเท่า

ตัวอย่างที่เห็นได้ง่ายๆ ดังเช่น ฮิตเลอร์ หรือกัดดาฟี หรือซัดดัม เป็นต้น

บางครั้ง บางขณะตัวตนของเราจึงจำเป็นต้องได้รับทุกข์ที่เหมาะจะเป็นบทเรียนของเราในขณะนั้น เพื่อให้เราได้ปรับปรุงแก้ไขตัวตนที่เป็นลบของเรา

ดังนั้นข้าพเจ้าเลยได้คิดว่าเราจึงควรทำบุญให้ครบ คือ ทาน ศีล ภาวนา
เพื่อความสุข เพื่อใช้ชีวิตให้ถูก ทั้งโลกนี้และโลกหน้า

 

ปัญหาคือ ทางที่มีให้เลือกมันเยอะแยะไปหมดในขณะนั้น

และไม่รู้ว่าทางเลือกที่ถูกต้องคือทางไหน

และขณะใดขณะหนึ่งขณะนั้นที่ต้องเลือก มันจำกัดด้วยเวลาและปัจจัยอื่นด้วยหรือเปล่า

และเมื่อเลือกไปแล้วสภาพแวดล้อมเปลี่ยน กาลเวลาเปลี่ยน

จะกลับไปเลือกใหม่หรือแก้ไขไม่ได้นี่ซิ

 

เวลาที่เรามองชีวิต บางทีทำไมเราเจอแต่เรื่องผิดพลาด ทั้งๆที่เราก้มีศีลธรรม ทำบุญเป็นประจำ

ก็ให้นึกว่า บางทีเราเจอการทวงหนี้มากกว่าคนอื่น เวลาที่เราเดินใกล้ปลายทางแล้ว

จะมาทำเหมือนคนที่เดินอยู่กลางทางไม่ได้ ไม่พอ เพราะจะมีการทวงหนี้อย่างมโหฬารไม่ว่าเราจะปฎิบัติธรรมหรือไม่ ส่วนมากก้จะต้องมีเหตุให้เข้ามาปฎิบัติ

เมื่อเจอการทวงหนี้ที่มาก วิธีของผมคือ ทำให้มากกว่า และทำให้ตลอด

ทาน ทำเกือบทุกวัน

ศีล 5 กุศลกรรมบท 10 ทำตลอด

สมาธิ ปฎิบัติ ทุกวัน

ร่วมสร้างวิหารทาน ร่วมสร้างพระ ปล่อยชีวิตสัตว์ใหญ่ ปล่อยชีวิตสัตว์เล็ก

ทำทุกอย่างที่ทำได้ ให้เวอร์ไว้ก่อน ไม่งั้นอาจจะไม่รอด

 

ผิดก็ลองมาแล้ว..ต่อไปก็ลองทางถูกบ้าง เป็นประสบการณ์ค่ะอย่า..ท้อ

 

บางครั้งทางที่ไม่ได้เลือก ก็อาจผิดมากกว่าก็ได้ เพราะในโลกความเป็นจริงไม่ใช่ข้อสอบถูกก็ถูกเลยผิดก็ผิดเลย ในโลกความจริงน่าจะใช่คำว่า ผิดน้อยหรือผิดมากกว่า ถูกน้อยหรือถูกมากกว่า บางทีสิ่งที่จขกทคิดว่าเลือกผิดไปแล้วก็อาจจะผิดน้อยกว่าทางที่ไม่ได้เลือกก็ได้ อีกอย่างข้อมูลที่ให้มานั้นค่อนข้างกว้างไปหน่อย จึงไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี

 

กรรมนำพา

 

แล้วก็มีคำพูด คำหนึ่งว่า ทำถูกแต่ผิด หรือ ทำผิดแต่ถูก
นี่ก็มีตัวอย่างขำขำ มากมาย นะจ๊ะ

อย่างตำรวจวิสามัญ คนร้ายที่มีปืนยิงต่อสู้ นี่เรียกว่า ทำถูกแต่ผิด เพราะฆ่าคนตาย ทำผิดแต่ถูก เพราะฆ่าคนเป็นการปกป้องคนดีทำลายคนชั่ว นะจ๊ะ

 

นี่ถ้ากฏหมายไทย ออกมาว่า เจ้าบ้านสามารถฆ่า คนร้ายที่บุกเข้าบ้านได้เลย ผมว่ามันจะดีมากเลยนะจ๊ะว่า คงไม่มีคนไหน กล้าบุกรุกบ้านคนอื่น โดยไม่ได้รับอนุญาติอย่างแน่นอนเลยนะจ๊ะ

 

ต้องเดินให้มันหมดทุกทางครับ บารมี(ประสบการณ์)เต็มก็จะปิ๊งขึ้นมาเอง

 

พอดีตอนนี้...แยกไม่ค่อยออกจ๊ะ ว่าไหนโจร ไหนตำรวจ !

 

ถ้าอย่างงั้น ก็ ต้อง มาดูแลตนเองให้มากมากนะจ๊ะ รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง เห็นคนพาลที่ไหน ก็ หลีกเลี่ยงไปไกลๆ นะจ๊ะ เพราะคนพาลก็คือคนชั่วดีดีนี่เองนะจ๊ะ เหมือนหมาบ้า กัดไม่เลือก นะจ๊ะ เราจะมามัว พูดถก เหตุผลกับหมาบ้า ทำไมจ๊ะ เราต้องรู้รักษาตนเองสิจ๊ะ

 

ประสบการณ์จะสอนเราเองครับ

 

แต่คนเราสามารถเรียนรู้จากประสบการณ์ได้ไม่เท่ากัน

ประสบการณ์หนึ่งอาจมีคุณค่าต่อคนคนหนึ่งมหาศาล แต่กับอีกคนหนึ่งอาจมีค่าเป็นศูนย์

บทเรียนจากประสบการณ์อาจทำให้คนคนหนึ่งคิดถูกต่อจากนั้น

แต่อาจทำให้บางคนถลำลึกในเส้นทางที่ผิดมากขึ้นก็ได้ เพราะหลงเข้าใจว่าตนคิดถูกแล้ว

 

คุณหัวมันพูดได้ปรัชญามาก ผมหัวไม่ถึงครับ ไม่รู้จะตอบยังไงดี

 

อีกแง่หนึ่ง
พอดีไม่ใช่บทเรียนของท่านอิ๊ดมังคะ
ท่านอิ๊ดไปไกลเกินจะมาสนใจบทเรียนเหล่านี้เสียแล้ว
ดร. จะให้มาสนใจแบบฝึกหัดเด็ก ม.2 ได้ไง
ชิมิคะ

ข้าพเจ้าก็พูดไปตามประสบการณ์จากการสังเกตตัวเอง
สังเกตสิ่งแวดล้อมรอบตัว
บ่ใช่...ปรัชยง ปรัชญาอะไรหรอกจ้าาาาา...