พระเนื้อขาว กระทู้เปิดตำนานหลวงปู่ทิม ฯ

ขอ 436 อีกสักองจะได้มั้ยครับ

 

จอง 430 ครับ......

 

จอง 432 ครับ.......

 

แอบไปทำใบเสนอราคาแป็บเดียว....มาอีกที หมดแล้ว.....:'''(

 

จองครับ

 

เวงกำ ตลาดวายซะแล้ว..555

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

ในยุคปัจจุบันการใช้หลักสมเหตุสมผลนั้นเป็นข้อพิสูจน์เรื่องราวเพื่อให้มันมีความชัดเจนกับการสร้างที่มีกันมา ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ที่มีการสร้างมาแต่เดิม หรือการสร้างที่มันเป็นเอกเฉพาะ ย่อมเป็นไปได้ทั้งนั้น แต่สิ่งสำคัญนั้นคือการร่วมรู้เห็นจากบุคคลที่เคยอยู่ในวัด และต้องเคยได้มาสัมผัสกับหลวงปู่ทิมอย่างแท้จริง ไม่ใช่การนำมาเป็นแต่เพียงการยกประเด็นกันขึ้นเพื่อผลประโยชน์ แต่ไม่มีหลักฐานที่ชี้ชัดเจน เหมือนกับการยกตังอย่างลุงคนหนึ่งซึ่งเป็นชาวบ้านละหารไร่ ซึ่งแต่เดิมก็เพียงแต่การมาช่วยงานวัดในการแบกหาม แต่กลับเอามาสุ่มตัวอย่างสร้างเรื่องราวการกดสร้างพระขุนแผนตามแบบเนื้อหาที่ยกเมฆกันขึ้นมา โดยกล่าวว่าหลวงปู่ต้องให้นุ่งขาวห่มขาวอาบน้ำมนต์ก่อนถึงจะกดพระขุนแผนได้ ซึ่งเหตุการณ์แบบนี้จะเห็นว่ายืนยันแค่ตัวคนเดียว ไม่มีคนอื่นรับรอง แล้วคนอื่นๆที่อยู่ในวัดล่ะไปไหนกัน มีใครยืนยันและร่วมรู้เห็นไหมว่าลุงท่านนี้กดพระขุนแผนชุดที่ว่านี้จริงตามที่ได้เกริ่นกล่าวเล่าเรื่องกันขึ้นมา ครั้นได้ถ่ายรูปเขียนลงหนังสือพระเล่มหนึ่งว่าได้ให้ไวยาวัจกรของวัดมารับรองการกดสร้างของลุงคนนี้ แต่มันก็คงไม่ใช่ เพราะมันเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมานานแล้ว จะมารับรองอะไรกันตอนนี้ หรือเพียงเพื่อเอามารับรองการซื้อขายกันในวาระบทตอนนั้น ลูกศิษย์ที่สร้างสถานการณ์ในตอนนั้นน่าจะทราบกันดี

เราลองดูอย่างเช่นการสร้างสีผึ้งของหลวงปู่ทิม เพียงถามว่าสีผึ้งที่ตามเหล่าลูกศิษย์ลูกหาที่เคยได้กันมีแบบไหนกันบ้าง ส่วนใหญ่เอาตามเท่าที่เห็นในยุคแรกนั้นจะเป็นสีดำแบบแห้งว่าน ยุคต่อๆมาก็เป็นแบบสีน้ำตาลอมดำหรืออมเหลืองแล้วแต่วาระการทำ ในแต่ละตอน นายสาย แก้วสว่างท่านเล่าว่าส่วนใหญ่จะได้กันประมาณตลับยาหม่อง หรืออย่างเก่งก็ได้กันแค่ขวดยาลมขนาดเล็ก ส่วนข่าวที่มีการเสกสีผึ้งโดยใช้น้ำเหลืองของหลวงตาต๋องอดีตเคยเป็นเจ้าอาวาสวัดแม่น้ำคู้เก่าที่ลุงร่อนอดีตสัปเหร่อท่านได้เคยไปทำพิธีมาเป็นส่วนผสมนั้น เรื่องนี้ชี้ชัดไม่ได้ น่าจะเป็นเรื่องของฆราวาสทำกันมากว่า เพราะไม่มีประจักษ์พยานรู้เห็นว่าหลวงปู่ท่านเสกทำ ประกอบกับเหตุผลสำคัญที่หลวงปู่ท่านไม่ค่อยจะสบกับเรื่องของน้ำมันผีน้ำมันภูติพลายทั้งหลายแหล่ เพราะหลวงปู่ท่านจะว่าอย่าไปเล่นหรือยึดติดกับของแบบนี้เลย และถ้ามันเข้าตัวแล้วจะยุ่ง เพราะมันเกินจริตคนธรรมดาที่จะเล่นโดยเฉพาะมันเป็นสิ่งที่กำเนิดมาจากร่างมนุษย์แล้วเอามาแปรสถานเมื่อสิ้นลมไปแล้วไม่ว่าจะรูปแบบใด มันเป็นสิ่งที่ยั่วยุและบาปได้ถ้าใจยังหมกมุ่น เคยมีใครหลายคนในแถบหมู่บ้านที่เอามาลองเล่นกันแล้วเข้าตัว ต้องร้อนถึงหลวงปู่ที่ต้องแก้ไขกันไป และเมื่อถือของเหล่านั้นกันไม่ได้หรือมันเกินอานุภาพที่จิตของเราจะคุมไว้ก็จำเป็นต้องมอบให้หลวงปู่ท่านว่าคาถาทำพิธีประจุขาดกันไปเพื่อไม่ให้วิญญาณต่างๆที่ถูกพลีมานั้นมีฤทธิ์หลอกหลอนกัน ถ้าจะกล่าวตามหลักฐานที่แท้จริงหลวงปู่ทิมท่านไม่เอาเลยกับของแบบนี้ น่าจะเป็นเรื่องของการปลงวิสัยไปแล้ว ไม่มีจิตยิดติดกับเรื่องราวของอาถรรพ์แบบน้ำมันผี หรือขี้ผึ้งผี ไม้จิ้มผี ไม้เขี่ยผีต่างๆที่ชอบยกประเด็นกันขึ้นมาไม่ว่าจะเป็นผีอีส้ม ผีตาต๋อง ผีทางสามแพร่ง ผีขนุนหรือผีกองกอยทั้งหลาย

ช่างมงคล นาคแพนอดีตช่างทำโบสถ์ท่านเล่าว่าถ้าเทียบในยุคปีพ.ศ.2516ลงมา การเสกสีผึ้งของหลวงปู่ทิมนั้น ช่างมงคลท่านไม่เคยเห็นว่าหลวงปู่ทิมท่านจะใช้ผงพลาย กระโหลกเด็กหรือลิ้นเด็กมาบดตำ หรือเส้นผมพรายจากป่าช้าไหนมาผสมทำสีผึ้งทั้งสิ้น หลวงปู่ท่านก็เสกแบบธรรมดาๆกันนี่แหละเสกให้เป็นพลายเฉพาะเอกของแต่ละอย่างกัน แต่ก็ไม่เคยมีความพิสดารอะไรเป็นที่หวือหวาจับหูจับตากันอย่างสะพรึง ท่านก็เสกทำในห้องของท่านเท่านั้น ไม่เคยไปหุงเสกที่ทางสามแพร่งที่ว่าสีผึ้งผีหุงกันทั้งนั้น แต่ถ้าจะเสกกันก่อนหน้าที่ท่านจะมานั้นท่านไม่ทราบ โดยหลังจากที่ท่านมาอยู่ทำงานสร้างโบสถ์จนหลวงปู่ทิมท่านล่วงไปแล้วนั้นสีผึ้งแบบว่าผีหุงนั้นมันไม่มีอย่างเด็ดขาด แต่ที่ท่านได้มาจากหลวงปู่จะเป็นสีเหลืองๆแบบมุ่นๆก็ได้กันแค่ไม่มากก็ขนาดแค่แก้วกาแฟกันเท่านั้นเป็นอย่างมากล้น ไม่เคยมีใครได้เยอะกันเป็นโหล ขนาดสร้างก็ยังไม่ถึงขนาดนั้นเลย เคยมีเจ็กทางไผ่ล้อมชื่อเจ๊กเตี่ยวเอาขี้ผึ้งแท้มาบ้างรังผึ้งร้างรังบ้างมาถวายให้หลวงปู่ทำสีผึ้ง ช่วงนั้นก็ถือว่าได้มากพอควรแต่ก็ได้ตักแบ่งกันพอสมควรและแบ่งให้ทำบุญกันไปตามวาระจนหมดสิ้น ซึ่งปัจจุบันก็คงอาจมีเหลือเก็บกันไว้บ้างแค่พอประมาณการใช้เท่านั้น

ช่างมงคลท่านเคยเตือนกับคนที่ไปหาท่านเสมอว่า การจะเล่นหาสีผึ้งหรือเครื่องรางต่างๆของหลวงปู่ทิมนั้นควรจักต้องระวังกันให้อย่างมากเพราะทุกวันนี้เป็นเรื่องราวการสร้างที่แทบจะอุปโลกกันขึ้นมามาก โดยเฉพาะของที่สร้างเรื่องราวแบบเอาผีสางนางไม้เข้ามาช่วยเพื่อให้เกิดความเป็นอุปเท่ห์อย่างน่าชื่นชม แต่กลับหาความจริงที่เป็นสัจธรรมกันไม่ได้เลย มันน่าระเหี่ยใจอย่างมากกับความจริงที่เข้าไปกันไม่ถึง ซึ่งท่านก็ได้กล่าวไว้ก่อนที่ท่านจะจากไป

และช่างมงคลท่านได้กล่าวไว้อยู่สิ่งหนึ่งกับวัตถุมงคลเครื่องรางที่ถือว่าสร้างมาโดยใช้หลักสัจธรรมที่ต้องปลงสังเวชกับชีวิตมนุษย์เมื่อถึงจุดจบกันแล้วก็จักต้องนำร่างนั้นมาเผากันจนเป็นเถ้าผงธุลีโดยตัวแปรหลักชนิดสำคัญที่ควบคู่กับไฟก็คือไม้ที่ต้องเอามาก่อเผาร่างอย่างมอดไหม้จนเป็นถ่านไม้ตามที่โบราณกาลเราเรียกถ่านชนิดแบบนั้นกันว่า”ถ่านเผาผี” และที่มาของวัตถุมงคลชนิดนี้จึงเป็นวัตถุมงคลชนิดเดียวในยุคสมัยนั้นเมื่อปีพ.ศ.2516 โดยช่างมงคลท่านเห็นว่ามีการนำมาสร้างเป็นเครื่องรางอันสำคัญ ที่ใช้คนตายมาเป็นแม่บทการนำโดยมีนายสาย แก้วสว่าง ไวยาวัจกรเป็นคนนำไม้ถ่านชนิดนี้มาแกะสร้างเป็นพระปิดตาภควัมปติ เท่านั้นซึ่งก็ไม่ทราบจำนวนการสร้าง โดยเมื่อหลวงปู่ทิมท่านเสกเรียบร้อยแล้วนายสายท่านจะนำมาแจกให้เฉพาะแก่ลูกศิษย์ลูกหาคนละองค์กันเท่านั้นซึ่งปัจจุบันหาดูยากมาก ส่วนใหญ่จะตกอยู่กับลูกศิษย์ใกล้ชิดที่เคยได้รับกันไป แต่ไม่ใช่ถ่านไม้แกะพลายดำที่เคยเห็นนำออกขายจากลูกศิษย์ใกล้ชิดบางคน ช่างมงคลท่านบอกว่าปิดตาไม้ถ่านเผาผีที่นั่งแบบนั้นมันไม่ใช่และไม่เคยเห็นเลยน่าจะเป็นของที่อุปโลกกันขึ้นมาขาย มันต้องเป็นพระปิดตาไม้ถ่านเผาผีที่นายสายแกะไว้เท่านั้นถึงจะเป็นของจริง ซึ่งเรื่องราวแท้จริงนั้นผมจะค่อยจักนำมาเล่ากันในคราวต่อไป

ฉะนั้นการยึดนำเอาสิ่งที่ควรค่าแก่การใช้ให้เกิดประโยชน์จากผู้ร่วมศรัทธานั้น โดยเฉพาะวัตถุมงคลที่เป็นเครื่องราง สิ่งสำคัญต้องมีหลักฐานยืนยันชี้ชัดว่ามีจริงไม่อิงบทนิยายหรือเป็นเพียงคำบอกเล่าเอานิทาน แต่ไม่มีความเป็นที่มาที่ไปอย่างชัดแจ้ง จึงเป็นบ่อเกิดจากคำถามและคำตอบของตัวมันเองในการเล่าหาความจริง เพราะสังคมทุกวันนี้มันมีสิ่งที่สูงล้ำนำวิสัยคน มีบทวิเคราะห์และการยืนยันด้วยหลักฐานที่ชี้นำหรือการยืนยันจากตัวบุคคลที่เชื่อถือได้ สิ่งนี้ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญมากกันเลยทีเดียว

 

จะมีเหลืออีกซักองค์มั้ยครับ อุตสาห์มารอตั้งแต่บ่าย พอขับรถมาถึงบ้านหมดและ

 

ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับและขอโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะครับ

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่



" มนุษย์เราเอ๋ย เกิดมาทำไม "
" นิพพานมีสุข หมดทุกข์มิไป "
" ตัณหาหน่วงหนัก คอยชักหน่วงไว้ "
" ฉันไปไม่ได้ ตัณหาผูกพัน "
" ห่วงนั้นพันผูก ห่วงลูกห่วงหลาน "
" ห่วงทรัพย์สินศฤงดาร สละมันเถิด "
" ชีวิตประเสริฐ หยุดเกิดนิพพาน "
" ข้ามพ้นสังขาร ละสังขารไป "
" ยามเมื่อหนุ่มสาว รูปเจ้าก็งาม "
" แก่ลงงุ่มง่าม ไม่งามตรงไหน "
" เอ็นใหญ่เก้าร้อย เอ็นน้อยเก้าพัน "
" ช่วยยึดสังขาร ของท่านเอาไว้ "
" หนาวมากร้อนมาก ก็อยากจะตาย "
" ต้องกินต้องถ่าย วุ่นวายทั้งวัน "
" ขนคิ้วก็ขาว ตาเจ้าก็มัว "
" เส้นผมบนหัว หงอกทั่วถึงกัน "
" จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย "
" เหมือนดอกไม้โรย โอดโอยสังขาร "
" พึงเร่งภาวนา อย่าช้าเร็วพลัน "
" ให้เห็นสังขาร เราท่านเกิดมา "
" เป็นอนิจจัง ทุกขังอนัตตา "
" สร้างแต่ปัญหา พาให้ทุกข์ทน "
" ชีวิตร่างกาย ต้องตายเป็นผี "
" ลูกผัวที่มีเ ขาหนีสับสน "
" เปื่อยเน่าพุพอง พี่น้องทุกคน "
" เขาช่วยกันขน ร่างตนเอาไป "
" พวกญาติพี่น้อง หามล่องสู่เมรุ "
" ลำบากยากเข็น ร่างเหม็นหนอนไช "
" ต้องถูกไฟไหม้ ย่างบนกองฟอน "
" เป็นที่แน่นอน เมื่อตอนเจ้าตาย "
" โลภโมโหสัน ของฉันของแก "
" สิ่งใดไหนแน่ เที่ยงแท้ไฉน "
" ทรัพย์สินเงินทอง เป็นของนอกกาย "
" เอาไปไม่ได้ ทิ้งไว้ทุกคน "
" สมบัติทั้งมวล เลือกสวนไร่นา "
" ที่เจ้าอุตส่าห์ ทำมาแต่ต้น "
"ใช่เป็นของเจ้า จะเอาติดตน "
" มันไม่มีผล ให้คนอื่นไป "
" เงินบาทหนึ่งนั้น ลูกหลานใส่ปาก"
" สัปเหร่อยังควัก ไม่อยากให้ใช้ "
" เงินในธนาคาร ลูกหลานเอาไป "
" ต่างแย่งแบ่งใช้ หมดไปไม่นาน "
" มนุษย์เราเอ๋ย อย่าหลงนักเลย "
" เป็นกรรมก่อเกย สังเวยสังขาร "
" จงรีบทำบุญ คำจุนศีลทาน "
" มุ่งสู่นิพพาน ด้วยกันทุกคน "

อะหัง วันทามิ สพพะโส นิพพานะปัจจะโย โหตุสัพพะทา.
(แปลว่า "ข้าพเจ้าขออภิวาท กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ทั้งปวงนั้น จงเป็น ปัจจัยให้ถึงนิพพาน เทอญ")
บทสวดพิจารณาเหล่านี้
"ผู้มีปัญญา ย่อมพิจารณา หาสาระประโยชน์ได้"

 

พระประธานประจำตระกูลที่ยังอยู่บ้านผม จำนวน 3 ท่าน
- ลาภทองกร
- อรรคสูรย์
- คุณาธินันท์

ติดต่อรับที่ผมได้เลยนะครับ...

 

จัดส่งพระแล้วเหรอครับพอดีผมยังไม่ได้รับพระเลยครับ

 

ติดต่อทางพี่รักได้เลยนะครับ
ในส่วนของผม มี 3 ท่านที่แจ้งจะมารับเอง

 

ผมโอนเงินให้แล้วนะครับ วันนี้ เวลา 09.12 น. 2,050 บาท จัดส่งที่อยู่เดิมครับ ขอบคุณครับ

 

อยากจะไปรับนะครับ แต่ยังไม่สะดวกเลยครับน้า เดี๋ยวไปรับพร้อมรายการที่จองครับ

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่



พระผงพิมพ์รูปเหมือนที่สร้างตอนน้ำท่วมจะต่างกันคนละรุ่นกับพระผงเจริญพรนะครับเดี๋ยวจะงงกัน พระผงรูปเหมือนนี้จะสร้างคราวเดียวกับพระที่เทด้วยตะกั่ว ซึ่งจะเป็นพระปิดตาและพิมพ์รูปเหมือน สร้างกันที่วัดละหารไร่ ชาวบ้านที่อยู่เหตุการณ์ในตอนนั้นเล่าว่า หลวงตารอดท่านเป็นคนถอดพิมพ์ขึ้นมาสร้าง โดยพระที่ทำด้วยเนื้อตะกั่วนั้นทางวัดจัดให้บูชากับคนที่มาร่วมทำบุญกันไปจนหมดอย่างรวดเร็ว ส่วนพระเนื้อผงนั้นส่วนใหญ่จะนำมาแจกกัน โดยใช้แม่พิมพ์ตัวเดียวกัน แต่ใช้ไม้มาทำเป็นเบ้าประกบครอบข้างอีกที ลักษณะจึงเป็นแบบอย่างที่เห็นกัน

 

พระเนื้อขาว....พยายามอย่าให้โดนน้ำเด็ดขาดนะครับ
ถ้าอยากรู้ว่าเป็นอย่างไร ลองนึกสภาพดินสอพอง ยาม
ที่เล่นสงกรานต์ ละลายแบบไหน ก็เป็นแบบนั้นครับ

ควรเคลือบด้วยน้ำยาทาเล็บ หรือ ชแล๊คตามที่หาได้
ซึ่งแต่ละชนิดก็มีข้อดี ข้อเสีย จุดเด่น จุดด้อย ต่าง
กันไป สุดแล้วแต่ละท่านจะชอบครับ

 

เดียวไว้ผมติดต่อไปนะครับน้า ช่วงนี้วุ่นไม่มีเวลาเลยครับผม

 

น้าต๋อยช่วยอธิบายข้อดีและข้อเสียของแต่ละชนิดตามที่ได้สัมผัสมาให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ ผมจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปลองผิดลองถูกหลายๆรอบ แล้วการเข้ากรอบควรจะเลี่ยมแบบกันน้ำไปเลยหรือแบบตลับดีครับ พอดีผมเป็นคนเหงื่อออกมากหน่อย ขอคำแนะนำด้วยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ

 

ถ้าชอบให้แข็งแกร่ง ทนขึ้น ต้องใช้น้ำยาทาเล็บครับ
ส่วนข้อเสียที่ผมไม่ชอบ คือ เวลาส่องแล้วจะมันเงา
เมื่อโดนแสงแล้วจะเห็นแสงวับๆ ส่วนตัวผมเลยไม่ใช้
แต่ดีที่พระโดนเคลือบอีกชั้นนึง

ปกติผมจะใช้ น้ำมันแชล๊คขาว สำหรับทาไม้ มาเคลือบ
เมื่อเรานำไปเลี่ยม ถ้าใช้ไปสักแล้ว ผงจะไม่หลุดร่อน
เป็นผงฝุ่นละอองออกมา เนื้อหาของพระจะไม่เปลี่ยนไป
ยังคงสภาพความเป็นพระเนื้อขาว ดินสอพองที่ผ่านอายุ
ตามกาลเวลา

อีกประเภทคือ วานิช มีสมาชิกมาแนะนำให้ใช้ครับ แต่
สีขององค์พระจะเปลี่ยนไป ไม่เหมือนแชล๊คขาว เหตุที่
สมาชิกท่านนั้นใช้วานิช ด้วยคุณสมบัติทางเคมี เมื่อระยะ
เวลาผ่านไปนานๆ แล้ว จะมีแรงยึดติดดีกว่า แชล๊คขาว
คือ เคลือบติดทนนานกว่า....

ชอบแบบไหนก็ลองพิจารณากันดูครับ

ส่วนเรื่องการเลี่ยม....ยังไงก็อย่าให้โดนน้ำ
บอกช่างให้มือเบาๆ ด้วย