ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

การจะปกครองประเทศไทยไม่ต้องถึงกับได้พุทธทำนายหรอก

แค่มีความเหมาะสม ไม่เป็นผู้กดขี่ข่มเหง เป็นผู้มีธรรม สามารถปกครองให้ร่มเย็นได้ ผมเชื่อว่า ถึงแม้ผู้เหมาะสมนั้นหลบไปอยู่สุดขอบจักรวาล พระสยามท่านก็คงจะดั้งด้นไปตามมาปกครองประเทศไทยให้ได้ในที่สุด

ยิ่งบุญบารมีมาก มันก็ยิ่งสร้างความทุกข์ให้แก่สัตว์โลกได้มากเท่านั้น หากว่าบุคคลผู้นั้นไม่มีธรรม

 

ขอบคุณมากครับคุณกิ่งสน ที่ให้คำแนะนำและยืนยันข้อมูลที่เป็นประโยชน์แก่ผมและสมาชิก
พระท่านสอนผมทุกอย่างบนโลกใบนี้ไม่มีบังเอิญ ผมเกิดและเติบโตที่จังหวัดพิษณุโลก
จบมัธยมต้นและม.ปลาย จากโรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคม
ปัจจุบันโรงเรียนถูกรื้อและย้ายออกไปอยู่นอกเมือง เมื่อพระราชวังวังจันทน์ถูกค้นพบ
คงเหลือแต่ศาลสมเด็จพระนเศวร ซึ่งชาวม่วงขาวให้การเคารพมากครับ

เคยเห็นแล้วว่าในอดีตเกี่ยวข้องใกล้ชิดกับพระองค์อย่างไร(ปัจจัตตัง)
นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ก่อนไปดูงานประเทศอาเซี่ยน(เขมร สิงคโปร์ พม่า) นอนจับลมหายใจเข้าออกจนหลับ
ฝันเห็นพระองค์ท่านกับพระเอกาทศรถ ถวายรายงานตัวกับท่านทั้งสอง พร้อมพูดปลุกใจแก่หมู่ทหารในเรือรบว่า
"ยามปกติพวกเราชอบกัดกันเอง ให้เก็บพลังนี้ไว้ออกรบ เมื่อถึงชายฝั่งอย่าใจร้อนรีบลง ระดับน้ำยังลึกอยู่
ให้มองเห็นทรายก่อน จึงลงจากเรือ" จิตบอกว่าเป็นเมืองมะริด หรือเมืองทวาย

คติประจำใจ "ความกตัญญูกตเวที ไม่เคยทำให้ใครตกต่ำ"

 

ข้าพเจ้าเจ้าพระยาแสนศึกสะท้าน จตุรงคบาทขวา
ขอเทิดพระเกียรติพระองค์ท่านด้วยเกร็ดประวัติศาสตร์นี้

ชะตากรรมของหงสาวดี หลังศึกยุทธหัตถี
Posted by pumaon มิ.ย. - 12 – 2012 with 2 Comments so far

หลัง จากสมเด็จพระมหาอุปราชาเมงจีสวา ยกทัพมาทำศึกกับพระนเรศแห่งอโยธยาและทรงพ่ายแพ้จนสิ้นพระชนม์ชีพในการทำ ยุทธหัตถีกับสมเด็จพระนเรศ อำนาจ ของหงสาวดีก็เริ่มเสื่อมถอยลง เนื่องจากเหล่าประเทศราชทั้งหลายแลเห็นเป็นที่ประจักษ์แล้วว่า บัดนี้ ดุลอำนาจแห่งดินแดนแหลมทองได้เปลี่ยนขั้วจากหงสาวดีไปสู่อโยธยาแล้ว
หลังจากสมเด็จพระนเรศ หรือพระนเรศวร ทรงชนะศึกยุทธหัตถีในปี พ.ศ. 2135 พระเจ้านันทบุเรง ทรงเสียพระทัยกับการสิ้นพระชนม์ของพระมหาอุปราชาเมงจีสวาเป็นอันมาก และด้วยเหตุนี้ จึงยังมิได้ทรงแต่งตั้งพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่งที่เหลือขึ้นเป็นพระมหาอุป ราชาพระองค์ใหม่
ครั้นต่อจากนั้นไม่ ถึงปี หงสาวดีก็ต้องเสียทวายและตะนาวศรีให้กับอโยธยา ครั้นถึงปี พ.ศ. 2137 หัวเมืองมอญภาคใต้คือเมืองเมาะลำเลิงก่อกบฏ หงสาวดีให้ทัพตองอูไปปราบ ทางพญาพะโรเจ้าเมืองเมาะลำเลิงจึงขอให้อโยธยาช่วย พระนเรศจึงทรงโปรดให้พระยาศรีไสลคุมทัพไปช่วยเมาะลำเลิง ทัพผสมอโยธยารามัญช่วยกันตึทัพตองอูแตกพ่าย จากนั้นหัวเมืองมอญภาคใต้ก็ย้ายข้างมาสวามิภักดิ์ต่ออยโธยา
เมื่อ ได้หัวเมืองมอญแล้ว พระนเรศจึงทรงเห็นเป็นโอกาสที่จะยกทัพมาตีหงสาวดีบ้าง พระองค์ได้เสด็จยกกองทัพหลวงไปตีเมืองหงสาวดี ในปี พ.ศ. 2138 ด้วยกำลังพล 120,000 คน โดยรวบรวมกองทัพมอญเข้ามาสมทบ จากนั้น ได้เสด็จยกทัพไปล้อมเมืองหงสาวดีไว้ ทัพอโยธยาล้อมเมืองอยู่ 3 เดือน และได้เข้าปล้นเมืองครั้งหนึ่ง แต่เข้าเมืองไม่ได้
ครั้นเมื่อสมเด็จพระนเรศทรงทราบว่าพระเจ้าแปร พระเจ้าอังวะ พระเจ้าตองอู ได้ยกกองทัพลงมาช่วยพระเจ้าหงสาวดีถึงสามเมือง ทรงเห็นว่าข้าศึกมีกำลังมากนัก จึงทรงให้เลิกทัพกลับ เมื่อวันสงกรานต์ เดือน 5 ปี พ.ศ. 2139 และได้กวาดต้อนครอบครัวในเขตมณฑลหงสาวดี มาเป็นเชลยเป็นอันมาก โดยกองทัพข้าศึกมิได้ยกติดตามมารบกวนแต่อย่างใด
แม้ ครั้งนี้ อโธยาจะตีหงสาวดีไม่ได้ แต่ก็ได้สร้างความแตกแยกครั้งใหญ่ให้เหิดขึ้น กล่าวคือ ในสงครามครั้งนี้ พระเจ้าอังวะ ซึ่งเป็นพระราชโอรสองค์ที่สามของพระเจ้านันทบุเรง กับ พระสังกะทัต กษัตริย์ตองอู ผู้เป็นพระราชนัดดาของพระเจ้านันทบุเรงได้ยกทัพมาถึงก่อนพระเจ้าแปร ซึ่งเป็นโอรสองค์รองของพระเจ้านันทบุเรง จึง ทำให้พระเจ้านันทบุเรงไม่พอพระทัยพระเจ้าแปรที่ยกทัพมาล่าช้า ประกอบกับพระสังกะทัตกราบทูลยุยง พระองค์จึงทรงแต่งตั้งพระเจ้าอังวะเป็นพระมหาอุปราชาพระองค์ใหม่ ทำให้พระเจ้าแปรที่กำลังเสด็จนำทัพมา ไม่พอพระทัยเป็นอันมากด้วยทรงหวังจะได้ตำแหน่งนี้อยู่
โดยนอกจากจะทรงโกรธพระราชบิดาแล้ว พระ เจ้าแปรยังโกรธพระสังกะทัตที่ไปสนับสนุนพระเจ้าอังวะซึ่งอ่อนอาวุโสกว่า พระองค์ด้วย พระเจ้าแปรจึงให้เบนเข็มนำทัพเข้าตีเมืองตองอูเพื่อแก้แค้นพระสังกะทัต ทว่าชาวตองอูป้องกันเมืองเข้มแข็ง ทัพแปรจึงตีเมืองไม่ได้ พระเจ้าแปรจึงยกทัพกลับและประกาศตนตั้งแข็งเมืองต่อหงสาวดี
ขณะเดียวทางเชียงใหม่ พระเจ้าเชียงใหม่มังนรธาสอกำลังมีปัญหากับล้านช้างที่เพิ่งตั้งตนเป็นเอกราช และทรงเห็นว่าหงสาวดีไม่อาจเป็นที่พึ่งต่อพระองค์ได้อีก จึงส่งราชทูตนำบรรณาการมาขอถวายสมเด็จพระนเรศและขอยอมเป็นเมืองประเทศราช อโยธยา ทำให้หงสาวดีต้องเข้าสู่ความแตกแยก โดยที่พระเจ้านันทบุเรงก็ทรงมิอาจแก้ไขอันใดได้
ต่อมาไม่นาน สมเด็จพระนเรศได้ทรงจัดทัพเพื่อเตรียมยกมาตีหงสาวดีอีกครั้ง ในคราวนี้ พระสังกะทัต กษัตริย์ตองอูทรงวางแผนการคิดเป็นใหญ่ โดยทางหนึ่งก็ทำทีเป็นขอสวามิภักดิ์อโยธยา ขณะเดียวกันก็แอบร่วมมือกับพระเจ้ายะข่ายทำกลลวงพระเจ้านันทบุเรงว่า ตองอูและยะข่ายจะยกมาช่วยป้องกันเมืองจากอโยธยา และได้สมคบคิดกับพระมหาอุปราชาพระองค์ใหม่เข้ายึดอำนาจในหงสาวดี กุมตัวพระเจ้านันทุบเรงไว้
จากนั้น พระสังกะทัตก็ลอบปลงพระชนม์พระมหาอุปราชาเสีย และให้นำพระเจ้านันทบุเรงไปไว้ยังเมืองตองอูส่วนหงสาวดีนั้น ถูกทัพยะข่ายเผาจนสิ้นซาก
ครั้น เมื่อ สมเด็จพระนเรศได้ยกทัพมาตีหงสาวดีและทรงทราบความทั้งหมด ก็ทรงพิโรธที่พระเจ้าตองอูใช้กลอุบายเช่นนี้ จึงทรงนำทัพไปล้อมตองอูไว้ใน ปีพ.ศ. 2142 ทัพอโยธยาล้อมเมืองนานถึงสองเดือนจนเสบียงขาดแคลนก็ไม่อาจตีเมืองได้ จึงต้องถอยทัพกลับมา

หลังจากอโยธยาถอยทัพกลับ ไป บรรดาหัวเมืองมอญที่ยังภักดีต่อพระเจ้านันทบุเรงคิดเห็นว่า พระเจ้าตองอูคิดไม่ซื่อควบคุมพระเจ้านันทบุเรงไว้ จึงชวนกันระดมทัพมาตีตองอู พระสังกะทัตต้องใช้อุบายปลอมราชสาส์นพระเจ้านันทบุเรงว่ากล่าว จนหัวเมืองเหล่านั้นล่าถอยกลับไป
นัก สร้าง ราชบุตร พระเจ้าตองอูเห็นว่า พระเจ้านันทบุเรงจะเป็นเหตุชักนำอันตรายมาสู่เมืองตองอู จึงแอบวางยาพิษปลงพระชนม์พระเจ้านันทบุเรงเสีย ฝ่ายพระเจ้าตองอูนั้นแต่เดิมตั้งพระทัยว่าจะใช้พระเจ้านันทบุเรงเป็นหุ่น เชิดเพื่อควบคุมอาณาจักร แต่เมื่อการณ์แปรเปลี่ยนไปเช่น นั้น จึงทรงให้ปล่อยข่าวว่า พระเจ้านันทุบเรงประชวรและสวรรคต โดยก่อนสวรรคตได้ทรงมีพระราชโองการแต่งตั้ง พระเจ้าตองอู สังกะทัต ขึ้นเป็นพระเจ้าหงสาวดีสืบต่อ แต่หามีหัวเมืองใดเชื่อถือไม่
ยามนั้น เจ้านะยองยัน โอรสองค์สุดท้องของบุเรงนองได้ประทับอยู่ที่อังวะ ชาวเมืองเห็นว่าทรงเป็นโอรสของพระเจ้าสิบทิศบุเรงนองและอนุชาของพระเจ้านันท บุเรงจึงพากันนับถือและยกขึ้นเป็นพระเจ้าอังวะองค์ใหม่ ฝ่ายพระสังกะทัตเห็นว่า อังวะกำลังจะเป็นภัยจึงส่งคนถือสาส์นไปขอความร่วมมือกับพระเจ้าแปรให้ช่วย กันปราบอังวะ
พระเจ้าแปรเห็นพ้อง ด้วยจึงแต่งทัพหมายไปสมทบกับตองอู เพื่อตีอังวะ ทว่าก่อนจะเคลื่อนทัพ ชาวเมืองได้ก่อจลาจลขึ้น พระเจ้าแปรหนีพวกก่อจลาจลจนพลัดตกน้ำและจมน้ำสิ้นพระชนม์ ส่วนพระสังกะทัตเมื่อทราบว่า แปรเกิดความวุ่นวายจึงนำทัพเข้าตีหมายยึดเมือง แต่ไม่สำเร็จจึงถอยทัพกลับ
ในเวลา นั้นเอง พระเจ้าอังวะ นะยองยัน ได้หมายพระทับจะสร้างความเป็นปึกแผ่นจึงนำทัพเข้าปราบปรามหัวเมืองไทใหญ่ ต่างๆและยกพลเลยมาถึงแสนหวีเมืองขึ้นของอโยธยา จนทำให้สมเด็จพระนเรศต้องยกทัพไปตีอังวะในปี พ.ศ.2148 ทว่าเมื่อทัพอโยธยาไปถึงเมืองห้างหลวง สมเด็จพระนเรศก็ทรงประชวรและสวรรคตที่นั่น ทำให้อโยธยาต้องยกทัพกลับ ส่วนพระเจ้านะยองยันก็สวรรคตในปีเดียวกันนั้น

ส่วนพระสังกะทัพ พระเจ้าตองอูนั้นต่อมาได้ขอสวามิภักดิ์ต่อพระเอกาทศรถ ทว่าภายหลังได้ถูกพระเจ้าอังวะพระองค์ใหม่ โอรสของพระเจ้านะยองยันยกทัพมาปราบปราม โดยทัพอังวะได้ตีเมืองตองูแตกและจับพระสังกะทัตประหารชีวิตเสีย

 

ดีใจที่ได้เจอสหายเก่าครับ

 

เขาสมอแครงเป็นที่ฝึกยุทธวิธีการรบแบบใหม่(พิมพ์ไปขนลุกไป) อาฏมาทนเรศวร เกิดมาจากที่นี่(คงไม่ต้องบรรยายกันอีกรอบ) ทหารในกองทัพของพระองค์มีทั้งทหารใหม่จากพิษณุโลกและกลุ่มทหารเก่า เราไม่ใช่ว่าจะไม่ตอบผู้อื่นนะ ขอตอบกว้างๆจนกว่าใครบางคนจะแสดงตัวออกมาจริงๆ ทหารในกองทัพน่ะมีทั้งศรัทธาพระนเรศวรและพระเอกาฯนั่นแหละ แต่พระเอกาฯท่านใจดีมีเมตตากว่าหลายคนก็รักพระองค์ ถ้าอยากพิสูจน์อะไรบางอย่างก็ขอให้ไปวัดมงคลบพิตรฯอยุธยา หรือจะไปเวียงแหงก็ได้ ถ้าแต่ก่อนมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนั้นก็จะรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไร รู้แล้วก็ให้สักแต่รู้เท่านั้นมันจบไปแล้ว อุดมการณ์ค้ำจุนพระศาสนานั้นอย่าได้ลืม มันก็คือความจริงในชาติปัจจุบัน

 

ขอบคุณมากครับคุณกิ่งสนจากใจจริง ๆ

ทราบแล้วครับว่าลงมาในชาตินี้จะต้องทำอะไร รอฝึกให้ถึงจุดครับ
เมื่อปลายปีที่แล้วได้บวชธุดงค์ถวายในหลวงเป็นครั้งแรก ที่วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี
ได้สิ่งดี ๆ จากการบวชในครั้งนี้มากครับ เข้าใจแล้วครับว่าทำไมต้องบวช มีความสุขจากการปฏิบัติมากครับ
ทำกรรมฐานจนวินาที่สุดท้ายที่จะสึก จับสังฆาฏิเสียแน่นไม่อยากให้จากไปกับตัว

 

เอาเถอะในเมื่อพวกท่านคิดว่าอำนาจและบารมีเป็นสิ่งที่สำคัญก็ตามใจ

แต่เมื่อวันใดท่านเห็นว่าอำนาจและบารมีเป็นสิ่งที่เผาผลาญ เกิดเบื่อหน่ายต่ออำนาจและบารมี จนเห็นธรรมที่ทำให้เกิดความร่มเย็นเป็นสิ่งที่สำคัญแล้ว ข้าพเจ้าก็ขออนุโมทนาให้

 

เราว่าเห็นมันพร้อมกันไปเลยก็ได้ล่ะมั้ง นะ
เห็นอำนาจในธรรม บารมีในธรรม และธรรมในธรรม
หรือเห็นธรรมในอำนาจ เห็นธรรมในบารมี และเห็นธรรมในความไม่มีธรรม

จิตที่ฝึกฝนมาดีแล้ว ของผู้มีปกติฝึกฝนจิตนั้น มีประสิทธิภาพมากนะครับ
สามารถทำ multitasking ได้เป็นอย่างดี
รันได้ทั้งสองระบบ ภายในวินาทีเดียวกัน

หรือสลับกันไปมาได้ โดยไม่มีอาการแฮงค์เลยล่ะครับ ขอบอก ถ้าฝึกมาดีแล้ว
ยุคนี้ต้องทันสมัยครับ ต้องให้จิตคงสภาพได้ดี ในทุกแพลตฟอร์ม รันได้ทุกโอเอส ๕๕๕

ไม่ใช่ว่าต้องเบื่อโลกแล้ว จึงจะเห็นธรรมได้ นั่นมันล้าสมัยไปแล้ว ยุคโบแล้วครับนั่น
ยุคนี้ต้องทูอินวัน เห็นได้พร้อมกัน ทั้งทางโลกและทางธรรม ไม่งั้นไม่ทันการณ์



กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

ขอเรียกพระนายละกัน ข้าพเจ้าได้อ่านตรวจทานเรื่องที่พระนายนำเสนอ
ได้เห็นภาพในหัว พระเจ้าแปรหนีพวกก่อจลาจลจนพลัดตกน้ำและจมน้ำสิ้นพระชนม์ ภาพที่ฉายให้เห็นในหัว พระเจ้าแปรหนีพวกก่อจลาจลจนพลัดตกน้ำและถูกชาวบ้านจับกดน้ำไม่ยอมให้ขึ้นจากน้ำจนจมน้ำสิ้นพระชนม์ในที่สุด

 

นี่ก็ตอบถูก ถูกถูก ยุคนี้ต้องทูอินวัน เห็นได้พร้อมกัน ทั้งทางโลกและทางธรรม ไม่งั้นไม่ทันการณ์

 

เจดีย์ชเวดากอง ณ ปัจจุบันครับ(ก.ค.57)

 

ตาดี ๆ กันทั้งนั้น ขอโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านนะครับ

 

สงสัยว่าเกิดเป็นฝ่ายใหนเยอะนะ กปปส. ก็ว่าใช่ เสื้อแดงก็ว่าใช่
คนที่ชัดจริง ต้องคุยกับพระนเรศวรได้จริงจึงรู้ ใครเคยฝ่ายเส้นสิงห์บุรี ตามภาพจะรู้ว่าทหารที่นั่นยังอยู่อีกมากมาย
ปล.ใครแวะอย่าลืมแผ่บุญให้ด้วยนะครับ

 

รับทราบครับ ถ้ามีโอกาสผ่านไป และไม่ลืมเลือน จะจัดให้นะครับท่าน
แล้วจะแถมร่ายกลอนมนตรา ด้วยจิตที่ทรงอยู่ในฌานให้ด้วย ดังนี้ว่า


๑.ปลุกสร้างธาตุไฟ แบบชาวไซย่า
ส่องแสงเจิดจ้า ชื่นตาชุ่มใจ
ใกล้ไกลได้เห็น ตื่นเต้นโวยไว
เฮ้ยแสงอะไร ชื่นนนใจเย็นตา

๒. วิญญาคึกคัก จิตชักกระตุก
แสงล้อมร่างปลุก ขาลุกลืมตา
จิตราเริ่มแกร่ง แสงแทรกวิญญา
ยินเสียงเพรียกหา แสงมาแล้วเกลอ

๓. ลูกแก้วในตัว พ้นหัวขึ้นฟ้า
ระเบิดออกมา เจิดจ้าดั่งเทียน
วนเวียนเปิดฟ้า เทพหาให้เรียน
แสงล้านแรงเทียน ดั่งเซียนเสกมา

๔. กุณฑาลินี ทุ่มชีวีฝึก
เฉียดตายใครนึก เทพฝึกข้าดี
เสาแสงสาดสี วิถีสู่ฟ้า
จากเจ็ดจักรา สู่ฟ้าทันที

๕. ชีวีที่ตื่น ฟื้นแรงแข็งดี
ล็อคเข้าวิถี ไปดีเถิดเกลอ
เจอะเจอกับโชค พรหมโลกปราณี
ช่วยให้ไปดี ท่านพี่ลัดคิว


เป็นกลอนมนตราเบอร์ ๒๙๐ อยู่ที่หน้า ๑๕ ของกระทู้นี้นะครับ
http://palungjit.org/threads/เฮ้อ-เ...่าจะเก่งที่สุดในโลกแล้วนะเนี่ย.418338/page-15


...ใครพลังจิตดี มากมีเยอะแยะ
บังเอิญผ่านแวะ และกรุณา
ข้าขอฝากบ่น บนกลอนมนตรา
ส่งดวงวิญญา ขึ้นฟ้าคว้าดาว


นักรบดำ / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

มีเรื่องเล่าเรื่องแสดงธรรมอย่างนี้เรียกว่าระลึกชาติรึยัง
ก่อนนั่งทำสมาธิจิตก็ว่างอนัตตานั่งทำสมาะก็อนัตตาหลังนั่งสมาธิก็อนัตตา
ภายหลังออกจากสมาธิก็อนัตตา
ณ. จ.นนทบรีหนึ่ง
ค่ำคืนนั้นชั้นสองของบ้านไม้ ที่ดัดแปลงเป็นร้านรวบรวมไปรษณีย์
จะไม่บอกว่าตัวเอกในเรื่องเป็นใคร
จะเล่าไปตามที่เห็นภาพในดวงจิต เห็นกษัติย์หนุ่มทรงคชสารมีเศวตฉัตรไปเบื้องหน้าเสด็จตามทางสมรภูมิพร้อมทั้งไพร่พลบริวาร อีกทั้งจตุรงคเสนาพาไพร่พลเสนามากมาย ดูจะไปทำสงคราม มีเหล่าช้าง เหล่าม้า เหล่าทหารราบ

กษัติย์หนุ่มทรงคชสารมีรอยบาดแผลที่เกิดจากของมีคมบาด ลึกเข้าไปถึงกระดูกได้รับทุกขเวทนาอย่างกล้า แล้วช้างพระที่นั่งที่ใช้ในการทำสงคราม
เบื้องล่างมองลงดูมา เห็นทหารหาญกล้าประจำขาของช้างทั้ง 4 ขา
ถือดาบทั้งสองข้าง เลือดโซมกาย แต่ทหารหาญกล้าทั้ง 4 ก็ไม่ละหน้าทีของตนจาตุรงคบาททั้งสี่ท่านนี้ ไม่รู้ว่าเป็นใคร

เพียงแต่บาดแผล ในฝันภาพสเหมือนจริง พระองค์เจ็บเราก็เจ็บ
ปวดรวดร้าว ในเวทนาที่เสวย ได้แต่เก็บกดความเจ็บปวด ร้องโอร้องโอดโอยอยู่ลั่นๆข้างในใจ ไม่ให้เสียงออกมาแสดงถึงความอ่อนแอให้ใครเห็น

จากนั้น กำหนดจิตเอาธรรมะมาเป็นที่พึ่งที่ระลึก
อันร่างกายเรานี้ ไม่มีตัวตน แล้วใยจึงเจ็บปวดไปกับภาพที่มาฉายให้ดู
ทำความเข้าใจอย่างนี้ ก็แยกจิตออกจากร่าง เจ็บก็ให้เจ็บไป
แต่ใจแท้ ๆที่เป็นของบริสุทธิ์แต่แรก อย่าได้มีเจ็บอย่าได้มีปวด จากพิษของบาดแผลลึก ความเข้าไปยึดก็คลายออก ภพชาติเป็นเรื่องเจ็บปวด

การระลึกชาติได้ ก็นับว่าดีดอกแต่ให้รู้เบื่อต่อภาพ จะได้หน่ายภพชาติ
คลายยึดติดใน บทละครโรงใหญ่ในโลกของ การสร้างบารมีอบรมบ่ม
พระโพธิญาณ ขออำนาจของสิ่งศักดิ์ในสากลโลก เมื่อข้าพเจ้าได้ตรัสรู้
พระโพธิญาณ ขออนุภาพพระสัพพัญญูเจ้าล้างกรรมเพื่อนพร้องทหารหาญกล้า และตัวข้าพเจ้าเองด้วยเถิดอีกทั้งพระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์บันดานให้ เพื่อนพร้องทหารหาญกล้าทุกดวงจิตทุกดวงวิญญาณจงไปผุดไปเกิด ​

พุทโธ อะระหัง อะระหังพุทโธ ท้าวเวสสุวัณโณ พุทโธ
อะระหัง กัมมะโต เมตัง กัมมะภันทะนัง ชีวิตตัง
ให้ทุกชีวิตทุกวิญานทหารหาญกล้า ไปจุติ ให้ทุกชีวิตทุกวิญญาน
จงไปผุดไปเกิด
จงไปผุดไปเกิด
จงไปผุดไปเกิด

กัมมะโตเมตัง กัมมะเจถายัง
กัมมะวิจุติ อิทังโนญาตินังโหตุ
พุทโธเวียนรอบจักวารัง
ธัมโมเวียนรอบจักวารัง
สังฆังเวียนรอบจักวารัง
นิพพานังโหตุ
พระจะตุโลก พระยมกทั้ง 4
ข้าขอส่งกุศลนี้ไปในที่ทำการใหญ่ของพระแม่ธรณี
พระแม่ธรณีจงเป็นทิพยาน ขอท้าวเวสสุวรรณจงนำบุญนี้
ไปให้แก่ เพื่อนพร้องทหารหาญกล้า และจงอนุโมทนาในกุศลนี้ด้วยเถิด
นิพพานนัง สุขังโหตุ

เมื่อสักพักก่อนหน้าท่อนนี้ ข้าขอส่งกุศลนี้ไปในที่ทำการใหญ่ของพระแม่ธรณี
ผู้เขียน ได้กลิ่นหอมชื่นใจของบุปผาชาติ

 

สำหรับท่านผู้มีบุญที่เคยได้รับใช้สนองพระองค์ในพ่ออยู่หัวพระเจ้าตากสินมหาราช​

ได้กลับมาจากเจดีย์ด้วนนี้เอาไว้สอดแนมดูข้าศึก เขาสมอแคลง อีกทั้งยังได้ไป
ดูสระน้ำที่ทหาร ได้ขุดไว้ให้องค์ดำ กับ องค์ขาว ไว้อาบน้ำทุกวันนี้เรียกว่าสระสองพี่น้อง เป็นสระอาบน้ำ ของพระนเรศ กับ องค์ขาว และยังมีพลับพลาที่ประทับ มีรูปปั้นทหาร อยู่เฝ้า อะไรดนใจไม่ทราบ ไปพิจารณาทั้งสองบ่อ
แล้วก็ไม่ลืมที่จะแผ่เมตตาให้เป็นปกติ

ล่วงเลยเวลาจนได้กลับมาถึงบ้าน มองเห็นดวงพระวิญญานอันบริสุทธิ์ของพระเจ้าตากสินมหาราช มานั่งรออยู่ที่หน้าบ้าน จึงกำหนดจิตบอกท่านว่า
ผมจะไปหาร่างที่ท่านประทับญาณอยู่ ท่านใส่ชุดทำศึกสีดำมีหมวกดำยอดแหลม จดจำได้แล้ว ตกเย็นของอีกวันก็ได้ไปหาคุณคมที่มีญาณบารมีของ
พระเจ้าตามมาอยู่ด้วย ผมก็ขอก็อนุญาตขึ้นไปทำสมาธิบนบ้าน
ก็พบรูปพระเจ้าตากในชุดวิสุทธิเทพสีขาว ดูน่าเกรงขาม
จากนั้น เจ้าบ้านก็มาหาผม แล้วถามว่าคุณพันเห็นอะไร
ก่อนหน้าผมจะมาที่นี่ ดวงพระวิญญาณอันบริสุทธิ์ของพระเจ้าตากสิน
ไปหาผมที่บ้าน ท่านมานั่งรอ วันนี้ก็เลยมาคุยกันเรื่องท่าน
คุณพัน แล้วพระเจ้าตากไปหาคุณพัน ชุดสีอะไรก็บอกว่าสีดำแต่เป็นชุดกษัตริย์นักรบ ถูกต้องแล้วคุณพันท่านไปหาคุณพัน ท่านบอกผมว่าท่านจะมาช่วยประเทศชาติบ้านเมือง แล้วผมก็เห็นคุณนิคม ไปค้นหาอะไรอยู่พักหนึ่ง
ที่ตำหนัก แล้วก็บอกผมคุณพันนี่เป็นเหรียญของพระเจ้าตากสินผ่านเทวาภิเษกมาแล้วให้เก็บรักษาให้ดีท่านจะมาช่วยชาติด้วย

ด้านหน้าเหรียญ



ด้านหลังเหรียญยกพระองค์ขึ้น​

 

เจดีย์ชเวดากอง ณ ปัจจุบัน 2 (ก.ค.57)

 

เครื่องบินทอ. C-130 H รูปร่างแบบนี้ครับ ที่พาผมและคณะไปดูงาน
เขมร สิงคโปร์ และพม่า ขออภัยครับ ผู้บังคับบัญชาไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปทุกสนามบิน
รวมทั้งบน.6 จำเป็นต้อง copy จากเน็ตมาให้ดูครับ

ยามขึ้น ลง เครื่องบินกับหมู่คณะรู้สึกฮึกเฮิมเหมือนออกรบเลยครับ แปลก ๆ ดี

 

วันนี้เป็นวันพระอีกวาระหนึ่ง

ข้าพเจ้าเจ้าพระยาแสนศึกสะท้าน
ขอกราบขอขมาอโหสิกรรมแด่เหล่าทหารกล้าสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทุกท่าน
กรรมใดที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินพวกท่านทุก ๆ ท่าน มาด้วยแล้ว ตั้งแต่ต้นในอดีตชาติ
จนกระทั่งถึงชาติปัจจุบัน ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี เจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี
รู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี ขอพวกท่านทุก ๆ ท่าน ได้โปรดเมตตาอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า
นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปด้วยเทอญ

 

การที่จะตัดสินผู้หนึ่งผู้ใดว่ามีความเหมาะสมกับตำแหน่งที่สำคัญหรือไม่
ไม่ควรนำความรู้ของตนเองมาตัดสิน โดยเฉพาะตำแหน่งทางธรรม ผู้ที่รู้ลึก
ได้ยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุด เห็นจะมีแต่แค่องค์สมเด็จ ฯ ท่าน
พระองค์ตรัสหรือพยากรณ์อย่างไร ก็ย่อมเป็นไปตามนั้น
มิใช่เรื่องของความเหมาะสม แต่เป็นเรื่องของบุญบารมีล้วน ๆ