เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

ผมปฏิบัติธรรมมานานเหมือนมันไม่ก้าวหน้าเลย

ในห้อง 'อภิญญา - สมาธิ' ตั้งกระทู้โดย data44, 27 พฤษภาคม 2014.

แท็ก: เพิ่มแท็ก

หน้า 4 ของ 6

data44 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

30 มีนาคม 2013

โพสต์:

79

ค่าพลัง:

+158
nouk said: ↑

ค่ะ ยินดีด้วยนะคะ แต่ไม่ว่าจะปฏิบัติแบบไหน สุดท้ายปลายทางก็เพื่อละกิเลสอันเป็นเหตุแห่งทุกข์นั่นเอง

เคยฝึกอยู่ 3-4 วันนี่แหละค่ะ ที่วัดพระธาตุห้าดวงเมื่อปีที่แล้ว ไปปฏิบัติธรรมงานปริวาสกรรม แล้วมีครูมาฝึกให้ที่วัดค่ะ วันแรกครูฝึกบอกว่าให้ไปฝึกแบบเต็มกำลังเลย เพราะที่สอนอยู่นี้เป็นมโนมยิทธิแบบครึ่งกำลังซึ่งเราได้มาก่อนแล้ว ก็งงเหมือนกันเพราะไม่เคยฝึกมโนมยิทธิมาก่อนเลย ปฏิบัติแนวพุทโธมาตลอด

ครูฝึกบอกว่า ผู้ที่จะฝึกได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับวาสนาบารมีหรือของเก่าด้วย บางคนฝึกแค่วันเดียวได้เลย บางคนฝึกหลายครั้งหลายคราก็ไม่ได้ค่ะ

ขอให้เจริญในธรรมนะคะ
Click to expand...

อยากลองฝึกบ้างจังเลยครับ เพราะผมลองทบทวนดูแล้ว ผมเป้นคนชอบแนวฤทธิ์ ชอบดุหนังเวทย์มนต์ หนังจีนกำลังภายใน เหาะได้อะไรประมาณนี้มาตั้งแต่เด็ก ไม่รู้เกี่ยวกันไหม ผมเลยคิดว่าเป็นวาสนานิสัยเดิมมารึเปล่า แฮๆ ท่านอื่นอ่านแล้วอย่าเพิ่งหมั่นไส้นะครับ
data44, 7 กรกฎาคม 2014

#61
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
data44 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

30 มีนาคม 2013

โพสต์:

79

ค่าพลัง:

+158
nouk said: ↑

เอาเรื่องสมาธิมาฝากค่ะ

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

ผู้เข้าถึงสมาธิทีแรกจะมีอาการอย่างนี้ เราจะไม่ทราบเลยว่าสมาธิหรือจิตเป็นเอกัคคตารมณ์เป็นอย่างไร เราเพียงแต่ตั้งสติให้แน่วแน่อยู่ในอารมณ์อันเดียว ด้วยอำนาจจิตตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์อันเดียวนั่นแหละเป็นเหตุนำจิตให้เข้าถึง สมาธิได้ แล้วก็ไม่ได้นึกว่าอาการของสมาธิเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ และอยากให้มันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่มันเป็นของมันเองโดยอัตโนมัติ ใครๆ จะบังคับให้เป็นไม่ได้

ในขณะนั้นจะมีความรู้สึกเหมือนกับเราอยู่อีกโลกหนึ่ง(โลกจิต) มีความสุขสบายวิเวกหาอะไรเปรียบมิได้ในโลกนี้

เมื่อจิตถอนออกจากสมาธิแล้ว จะรู้สึกเสียดายอารมณ์อันนั้น แลจำอารมณ์อันนั้นได้แม่นยำ ที่พูดกันอยู่ทุกวันนี้ล้วนแล้วแต่จิตถอนออกมาจากอารมณ์ทั้งนั้น ในขณะที่จิตกำลังรวมอยู่นั้น ใครจะพูดจะทำอะไรไม่รับรู้ทั้งหมด

เราต้องฝึกหัดจิตให้เข้าถึงสมาธิอย่างนี้อยู่บ่อยๆเพื่อให้ชำนิชำนาญ แต่อย่าไปจำอารมณ์เก่า อย่าอยากให้เป็นอย่างเก่า มันจะไม่เป็นอย่างนั้นซ้ำจะยุ่งใหญ่ เป็นแต่เราคอยบริกรรมพุทโธๆๆให้จิตอยู่ในคำบริกรรมนั้นก็แล้วกัน มันจะเป็นอย่างไรก็ช่างมัน

จิตเป็นสมาธิใหม่ๆ เมื่อมันเป็นอีกมันจะไม่เป็นอย่างเก่า แต่ก็ช่างมัน มันจะเป็นอย่างไรก็ช่างมัน ขอให้มันเป็นสมาธิก็แล้วกัน ที่มันเป็นหลายอย่าง มันจึงได้ความรู้กว้างขวางและมีอุบายมาก
Click to expand...

เอ่ๆ รู้สึกตรงนี้ แทงใจดำชอบกลครับ หรือว่า......เราเป้นแบบนี้ ติดคาดหมายว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แสดงว่าเราเคยได้สมาธิแล้วแน่ๆ ตอนก่อนโน้น แล้วเราอยากได้แบบนั้น สาธุ

แก้ไขครั้งล่าสุด: 9 กรกฎาคม 2014

data44, 7 กรกฎาคม 2014

#62
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
data44 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

30 มีนาคม 2013

โพสต์:

79

ค่าพลัง:

+158
hastin said: ↑

ว่างๆลอง วาโย กสิณัง ครับ

เบื่อเมื่อไร ก็มาอ่าน ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น
Click to expand...

ยังไงครับ อธิบายหน่อยครับ

data44, 7 กรกฎาคม 2014

#63
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
hastin เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

31 มีนาคม 2009

โพสต์:

1,113

ค่าพลัง:

+3,083
จริงๆ การที่เรามีศีลเป็น 10 ปี ปฎิบัติเป็น 10 ปี ก็ดีมากอยู่แล้ว

ความก้าวหน้า ก็ลองดูว่าปฎิบัติแล้ว อะไรลดลงไปบ้าง โลภ โกรธ หลง ลดลงไหม

สติเพิ่มขึ้นไหม การพิจารณาละเอียดขึ้นไหม

ศีล 5 กุศลกรรมบท 10 สังโยชน์ 3 รู้จักไหม

แต่ data44 อาจจะรู้สึกอยากมีอะไรตื่นเต้นบ้าง

วาโย กสิณัง ลองหาอ่านจากตำราครับ

อยากเร็วก็ต้องต่อกับของเก่า แต่สติก็ต้องพร้อมที่จะประคองสมาธิที่มากขึ้น

ยังไงลองอ่านเรื่อง ทรงอารมณ์ พรหมวิหาร 4 ก่อนครับ

ลองดูเรื่อง เจตสิก เราควรมีสติรู้ว่า อยู่ในสภาวะอะไร เหมือนเฝ้าดูตัวเองด้วยครับ

นิทาน--มีท่านผู้หนึ่ง อยากเหาะเหินเดินอากาศ เฝ้าภาวนา วาโย กสิณัง เป็นประจำ

hastin, 8 กรกฎาคม 2014

#64
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
paetrix เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

24 เมษายน 2011

โพสต์:

2,478

ค่าพลัง:

+1,878
nouk said: ↑

เอาเรื่องสมาธิมาฝากค่ะ

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

ฝึกหัดทำสมาธิภาวนา จงทำเหมือนชาวนาเขาทำนา เขาไม่รีบร้อน เขาหว่านกล้า ไถคราด ปักดำ โดยลำดับ ไม่ข้ามขั้นตอน แล้วรอให้ต้นข้าวแก่ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่เห็นเมล็ดไม่เห็นรวงข้าวเลย แต่เขาก็มีความเชื่อมั่นของเขาว่าจะมีเมล็ดมีรวงวันหนึ่งข้างหน้าแน่ๆ เมื่อต้นข้าวแก่แล้วออกรวงมาจึงเชื่อแน่ว่าจะได้รับผลแน่แล้ว เขาไม่ไปชักดึงต้นข้าวให้ออกรวงเอาตามชอบใจ ผู้กระทำเช่นนั้นย่อมไร้ผลโดยแท้

การฝึกหัดสมาธิภาวนาก็เช่นเดียวกัน จะรีบร้อนข้ามขั้นตอนย่อมไม่ได้ ต้องตั้งจิตให้เลื่อมใสศรัทธาแน่วแน่ว่าอันนี้ละเป็นคำบริกรรมที่จะทำให้จิต ของเราเป็นสมาธิได้อย่างแท้จริง แล้วอย่าไปลังเลสงสัยว่า คำบริกรรมนี้จะถูกจริตนิสัยของเราหรือไม่หนอ คำบริกรรมอันนั้น คนนั้นทำแล้วมันเป็นไปอย่างนั้นอย่างนี้ เราทำแล้วจิตไม่ตั้งมั่น อย่างนี้ใช้ไม่ได้

ถ้าจิตตั้งมั่นแน่วแน่ในคำบริกรรมที่ตนภาวนาอยู่นั้นแล้วเป็นใช้ได้ทั้งนั้น เพราะภาวนาก็เพื่อต้องการทำจิตให้แน่วแน่เท่านั้น ส่วนนอกนั้นมันเป็นตามบุญวาสนาของแต่ละบุคคล

ครั้งพุทธกาล มีพระรูปหนึ่งไปภาวนาอยู่ใกล้สระแห่งหนึ่ง เห็นนกกระยางตัวหนึ่งโฉบปลากินเป็นอาหาร ท่านเลยถือเอาเป็นคำบริกรรมภาวนาจนได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ นกกระยางกินปลาไม่เคยเห็นมีในกัมมัฏฐานบทใด ท่านเอามาภาวนาจนได้สำเร็จ นี้เป็นตัวอย่าง

จิตที่ตั้งใจอบรมให้อยู่ในขอบเขตของคำบริกรรม พุทโธๆๆ ซึ่งมีสติเป็นผู้ควบคุมแล้วย่อมจะละพยศตัวเองได้ แต่เราก็ต้องฝึกฝนอบรมเพราะต้องการความสุขสงบของจิต ธรรมดาของจิตย่อมมีอารมณ์ส่งส่ายหาความฟุ้งซ่านเป็นวิสัยอยู่แล้ว ดังอธิบายมาแล้ว โดยมากมันจะส่งส่ายไปในอารมณ์เหล่านี้คือ

พอเริ่มบริกรรมพุทโธๆๆ เอาจิตไปตั้งไว้ที่พุทโธๆๆ เท่านั้นแหละ มันจะไม่อยู่ในพุทโธ มันจะวิ่งไปหาการงานที่เราเริ่มจะทำหรือกำลังทำอยู่ ปรุงแต่งทำนั้นทำนี้วุ่นวายกันไปหมด กลัวมันจะไม่ดีไม่งาม กลัวมันจะไม่สำเร็จ การงานที่เรารับจากคนอื่นหรือเรารับเฉพาะส่วนตัวมันจะเสียผลประโยชน์ หรือขายขี้หน้าเขาเมื่อเรารับแล้วไม่ทำตาม ฯลฯ นี่เป็นเรื่องรบกวนใจไม่ให้เป็นสมาธิของผู้อบรมใหม่อย่างหนึ่ง

เราดึงเอาจิตมาไว้ที่พุทโธๆๆนั้นอีก บอกว่านั้นไม่ใช่หนทางแห่งความสงบ ทางสงบแท้จริงต้องเอาจิตมาตั้งไว้ที่พุทโธแห่งเดียว แล้วบริกรรมพุทโธๆๆ เรื่อยไป ฯลฯ

เดี๋ยวส่งไปอีกแล้ว โน่นคราวนี้ไปถึงครอบครัว ส่งไปหาลูกไปหาภรรยาไปหาสามี เขาจะอยู่อย่างไร เขามีสุขภาพพลานามัยดีหรือไม่หนอ ได้บริโภคอาหารดีมีรสหรือไม่หนอ ถ้าอยู่ห่างไกลกันก็คิดถึงที่อยู่ที่นอน จะอยู่จะกินอย่างไร ผู้จากไปก็คิดถึงผู้อยู่ทางบ้าน ผู้อยู่ทางบ้านก็คิดถึงผู้ไปไกล กลัวว่าจะไม่ปลอดภัย กลัวคนอื่นจะมาข่มเหง ไม่มีผู้อยู่เป็นเพื่อน กลัวจะเหงาหงอย ฯลฯ คิดไปร้อยแปดพันเก้า สุดแท้แต่จิตจะปรุงแต่งไป ซึ่งเกินกว่าเหตุทั้งนั้น

หรือถ้ายังเป็นโสด ยังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่ ก็จะปรุงแต่งไปในทางสนุกสนานเพลิดเพลินอยู่กับหมู่เพื่อนที่เคยเที่ยวสนุก เฮฮาไปในที่ต่างๆ บางคนถึงกับอุทานออกมาเป็นเสียงดังหัวเราะก๊ากก็มี กิเลสตัวนี้มันร้ายยิ่งกว่าเพื่อน เมื่อภาวนาพุทโธๆๆ มันเห็นว่าไม่ได้การแล้ว เขาจะหนีจากเราไปแล้ว มันก็สรรหาสิ่งที่จะผูกมัดให้เราติดมั่นเข้าทุกที เราเกิดมาตั้งแต่เด็กจนโต เราก็ไม่เคยมาฝึกหัดสมาธิภาวนาเลย มีแต่ปล่อยให้จิตไปตามอารมณ์ของกิเลส เพิ่งมาฝึกหัดเดี๋ยวนี้เอง เมื่อภาวนาพุทโธๆๆเข้า จิตมันจะมารวมอยู่ที่พุทโธๆๆ จิตมันจึงดิ้นเหมือนกับบุคคลโยนปลาขึ้นจากน้ำไปบนหาดทราย ปลาย่อมดิ้นหาน้ำเป็นธรรมดา เราดึงเอาจิตให้เข้ามาหาพุทโธๆๆอีก

พุทโธๆๆ เป็นของเย็น เป็นทางที่ให้เกิดสันติสุข มีทางเดียวเท่านั้นที่ทำให้พ้นจากทุกข์ในโลกนี้ได้

เราดึงเอาจิตเข้ามาอยู่ในพุทโธๆๆอีก หากคราวนี้พอสงบลงไปได้บ้าง พอรู้สึกว่าจิตมันอยู่ พอเห็นลางๆว่าจิตมันอยู่ มีความสุขสบาย จิตสงบ ไม่มีความเดือดร้อน ตั้งใจระวังเอาสติประคองอารมณ์นั้นไว้ เอ้า…..ไปอีกแล้ว โน้น……คราวนี้ไปยึดเอาผลประโยชน์มาเป็นเครื่องอ้าง ถ้าสิ่งนั้นเราไม่ทำหรือเราไม่แสวงหาก็จะเสียโอกาสอันมีค่ามหาศาล แล้วก็เอาจิตไปจดจ่ออยู่เฉพาะสิ่งนั้นแทนคำบริกรรมพุทโธ ส่วนพุทโธมันเลยหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ กว่าจะรู้ว่าพุทโธหายไปแล้ว มันก็สายเสียแล้ว จิตนี้เป็นของดิ้นรนกระเสือกกระสน รักษาได้ยากเหมือนกับลิงอยู่ไม่เป็นสุข

นั่งสมาธิภาวนานานๆเข้า กลัวโลหิตจะไม่เดินหรือเดินไม่สะดวก เส้นประสาทจะตาย เกิดเป็นเหน็บชา ในที่สุดเป็นอัมพาต ถ้าไปภาวนาไกลบ้านหน่อยหรือในป่าก็ยิ่งกลัวใหญ่ กลัวเสือจะมากิน กลัวงูจะมากัด กลัวผีจะมาหลอกทำท่าทีต่างๆนานาใส่ ความกลัวตายยุบยิบไปหลายอย่างหลายประการ ล้วนแล้วแต่ตัวเองหลอกตัวเองทั้งนั้นแต่เกิดมาจนป่านนี้ยังไม่เห็นเสือกินคน เลยสักคนเดียว ผีก็ไม่เคยเห็นหลอกเลยสักที แม้แต่ตัวผีก็ไม่เคยเห็นเลยสักที ไม่ทราบว่าตัวมันเป็นอย่างไร แต่ก็ปรุงแต่งขึ้นมาหลอกตัวเอง

อุปสรรคของการภาวนาที่ชักตัวอย่างมาอธิบายนี้พอเป็นบางอย่างเท่านั้น ความจริงแล้วมันมีมากกว่านี้ตั้งหลายเท่า ผู้ภาวนาแล้วจะรู้ด้วยตัวเอง

แต่เราก็ยึดพุทโธๆๆ มาไว้ที่ใจ แล้วเอาสติควบคุมจิตให้อยู่กับพุทโธอันเดียว ภัยอันตรายทั้งปวงจะไม่มีมาแผ้วพาน

ขอให้เชื่อมั่นในพุทโธจริงๆเถอะ รับรองว่าไม่มีอันตรายแน่นอน เว้นเสียแต่กรรมเก่าที่เขาเคยได้กระทำไว้ นั่นเป็นของสุดวิสัยแม้พระพุทธเจ้าก็ป้องกันให้ไม่ได้
ผู้ภาวนาทั้งหลายแรกๆศรัทธายังอ่อน ไม่ว่าจะบริกรรมอะไรก็แล้วแต่เถอะ จะต้องถูกกิเลสเหล่านี้รบกวนด้วยกันทั้งสิ้น เพราะกิเลสเหล่านี้มันเป็นพื้นฐานของโลก เมื่อเรามาทำภาวนาทำจิตให้เป็นอันเดียวเท่านั้นแหละ กิเลสมันเห็นว่าเราจะหนีจากบ้าน กิเลสเหล่านั้นมันมารุมล้อมไม่ให้เราหนีจากโลกนี้ได้

ผู้มาเห็นโทษของมันว่ามันร้ายแรงอย่างนี้ แล้ว ทำใจให้กล้าหาญ ศรัทธาให้หนักแน่นมั่นคง คิดเสียว่าเราได้หลงเชื่อกิเลสมาหลายภพหลายชาติแล้ว คราวนี้เราจะยอมเชื่อคำสอนของพระพุทธเจ้า เอาพุทโธ ไม่ให้จิตหนีจากพุทโธ เมื่อเราตั้งปณิธานไว้อย่างนั้นแล้ว จิตก็จะดิ่งลงสู่อารมณ์อันเป็นหนึ่งเข้าถึงสมาธิได้
ด้วยอำนาจจิตตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์อันเดียวนั่นแหละเป็นเหตุนำจิตให้เข้าถึงสมาธิได้

ผู้เข้าถึงสมาธิทีแรกจะมีอาการอย่างนี้ เราจะไม่ทราบเลยว่าสมาธิหรือจิตเป็นเอกัคคตารมณ์เป็นอย่างไร เราเพียงแต่ตั้งสติให้แน่วแน่อยู่ในอารมณ์อันเดียว ด้วยอำนาจจิตตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์อันเดียวนั่นแหละเป็นเหตุนำจิตให้เข้าถึง สมาธิได้ แล้วก็ไม่ได้นึกว่าอาการของสมาธิเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ และอยากให้มันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่มันเป็นของมันเองโดยอัตโนมัติ ใครๆ จะบังคับให้เป็นไม่ได้

ในขณะนั้นจะมีความรู้สึกเหมือนกับเราอยู่อีกโลกหนึ่ง(โลกจิต) มีความสุขสบายวิเวกหาอะไรเปรียบมิได้ในโลกนี้

เมื่อจิตถอนออกจากสมาธิแล้ว จะรู้สึกเสียดายอารมณ์อันนั้น แลจำอารมณ์อันนั้นได้แม่นยำ ที่พูดกันอยู่ทุกวันนี้ล้วนแล้วแต่จิตถอนออกมาจากอารมณ์ทั้งนั้น ในขณะที่จิตกำลังรวมอยู่นั้น ใครจะพูดจะทำอะไรไม่รับรู้ทั้งหมด

เราต้องฝึกหัดจิตให้เข้าถึงสมาธิอย่างนี้อยู่บ่อยๆเพื่อให้ชำนิชำนาญ แต่อย่าไปจำอารมณ์เก่า อย่าอยากให้เป็นอย่างเก่า มันจะไม่เป็นอย่างนั้นซ้ำจะยุ่งใหญ่ เป็นแต่เราคอยบริกรรมพุทโธๆๆให้จิตอยู่ในคำบริกรรมนั้นก็แล้วกัน มันจะเป็นอย่างไรก็ช่างมัน

จิตเป็นสมาธิใหม่ๆ เมื่อมันเป็นอีกมันจะไม่เป็นอย่างเก่า แต่ก็ช่างมัน มันจะเป็นอย่างไรก็ช่างมัน ขอให้มันเป็นสมาธิก็แล้วกัน ที่มันเป็นหลายอย่าง มันจึงได้ความรู้กว้างขวางและมีอุบายมาก

ที่อธิบายมาโดยย่อนี้พอเป็นนิทัศน์อุทาหรณ์ ขอผู้ทำตามนี้จงอย่าได้เอามาใส่ใจ มันจะเป็นสัญญา ภาวนาจะไม่เป็นไป เพียงแต่จำไว้เป็นเครื่องเทียบเคียงในเมื่อเราภาวนาเป็นไปแล้ว

ผู้ภาวนาทั้งหลาย ไม่ว่าจะภาวนาพุทโธ หรือยุบหนอพองหนอ หรือสัมมาอะระหัง อะไรแล้วแต่ เมื่อจิตจะรวมเป็นสมาธิแล้ว ไม่ว่าจิตเราจะรวมหรือกำลังรวมอยู่ หรืออะไรทั้งหมด แต่มันรวมของมันเองโดยอัตโนมัติ แม้ที่สุดแต่คำบริกรรมอยู่นั้นไม่ทราบมันวางแต่เมื่อไหร่ มันจะมีแต่ความสงบสุขอยู่อันหนึ่งต่างหาก ซึ่งมิใช่โลกนี้แลโลกอื่นหรืออะไรทั้งหมด และไม่มีใครหรือสิ่งอะไรทั้งหมด เป็นสภาพของมันต่างหาก (ซึ่งเรียกว่าโลกของจิต)

ในที่นั้นจะไม่มีคำว่าโลกนี้หรืออื่นใดๆทั้งสิ้น สมมติบัญญัติในโลกอันนี้จะไม่ปรากฏในที่นั้น เพราะฉะนั้น ในที่นั้นมันจะไม่เกิดบัญญัติอะไรทั้งสิ้น เป็นแต่หัดจิตให้เป็นสมาธิไว้เทียบเคียงกับจิตที่ไม่เป็นสมาธิว่าผิดแปลก ต่างกันอย่างไร จิตเข้าถึงสมาธิแล้วเมื่อถอนออกมาพิจารณาในทางโลกกับทางธรรม มันต่างกันอย่างไรกับจิตที่ไม่ได้เป็นสมาธิ
Click to expand...

.............................

paetrix, 8 กรกฎาคม 2014

#65
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
arjhansiri เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

1 สิงหาคม 2013

โพสต์:

186

ค่าพลัง:

+148
data44 said: ↑

คือผมปฏิบัติธรรมมานานมากแล้ว หลายปี ผมก็ไม่ได้ต้องการได้ฤทธิ์ได้เดชอะไรนะครับ แต่นี่มันไม่อะไรเลย แม้กระทั่งจิตสงบบ้าง เย็นๆบ้างก็ยังไม่มีเลย กำลังใจมันก็เสียสิครับ เปิดธรรมมะ อ่านวิธีปฏิบัติของพระอาจารย์แต่ละท่านแล้วนำมาพิจารณาลองปฏิบัติตามวิธีการต่างๆ แต่ละอย่างไป แต่ก็ไม่เห็นเป้นผลสักอย่าง ผ่านมาเป้น 10 ปีแต่ก้ยังไม่ขยับ ตั้งอารมณ์ ไปหาพระอารย์ปรึกษาวิธีปฏิบัติ มาลองทำก็แล้ว ไม่อะไรเลย นิดเดียวก้ไม่มี งงเลยครับ เสียกำลังใจ อย่าว่าผมไม่พยายามนะครับ ผมทำมาตั้ง 10 ปีแล้วนะ ศีลก็รักษาครบ งงเลยๆๆๆๆๆๆ งงๆๆๆๆๆๆ

บอกผมทีครับควรทำไงดี
Click to expand...

รักษาศิลครบก็น่าจะยินดีที่สุดแล้วนะครับ นั้นแหล่ะเครื่องหมายทีได้ผลของการปฎิบัติธรรม

arjhansiri, 9 กรกฎาคม 2014

#66
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
Jantip เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

27 เมษายน 2008

โพสต์:

550

ค่าพลัง:

+772
ไปเรียนหลักสูตรครูสมาธิ....ของพระอาจารย์หลวงพ่อ วิริย้งค์ สิรินทโร....แล้วจะทราบแนวทางครับ...ค้นเน๊ต มีแทบทุกจังหวัดแล้ว

Jantip, 12 กรกฎาคม 2014

#67
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
lovepyou เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 กันยายน 2008

โพสต์:

540

ค่าพลัง:

+974
ต้องถือศีล 8 ดูคับ แล้วจะพบความก้าวหน้า

ถ้าถือแค่ศีล 5 เฉย ๆ มันแค่พื้นฐานคับ ถ้าอยากพัฒนาจิต ต้องถือ อุโบสถ์ศีล คับ
แล้วจะเห็นความแตกต่าง

lovepyou, 14 กรกฎาคม 2014

#68
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
data44 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

30 มีนาคม 2013

โพสต์:

79

ค่าพลัง:

+158
lovepyou said: ↑

ต้องถือศีล 8 ดูคับ แล้วจะพบความก้าวหน้า

ถ้าถือแค่ศีล 5 เฉย ๆ มันแค่พื้นฐานคับ ถ้าอยากพัฒนาจิต ต้องถือ อุโบสถ์ศีล คับ
แล้วจะเห็นความแตกต่าง
Click to expand...

การจะถือศีล 8 นั้นจำเป้นไหมครับต้องกล่าวอาราธนาเป็นภาษาบาลี ถ้าผมจะสวดมนต์เสร็จ แล้วกล่าวเป็นภาษาไทยว่าจะตั้งใจรักษาศีล 8 แบบนี้จะได้ไหมครับ

data44, 16 กรกฎาคม 2014

#69
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
ฟางว่าน เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

23 มีนาคม 2010

โพสต์:

1,080

ค่าพลัง:

+968

อยากเป็นพระโสดาบันให้ถือศีล 5 ไม่กินเหล้าเลย

-

ฟางว่าน, 16 กรกฎาคม 2014

#70
lovepyou เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 กันยายน 2008

โพสต์:

540

ค่าพลัง:

+974
ขออนุโมทนา

data44 said: ↑

การจะถือศีล 8 นั้นจำเป้นไหมครับต้องกล่าวอาราธนาเป็นภาษาบาลี ถ้าผมจะสวดมนต์เสร็จ แล้วกล่าวเป็นภาษาไทยว่าจะตั้งใจรักษาศีล 8 แบบนี้จะได้ไหมครับ
Click to expand...

ไม่จำเป็นคับ อยากถือก็ถือเลย แค่อธิฐานในใจว่า วันนี้ เราจะขอถืออุโบสถ์ศีล หรือศีล 8
ตั้งแต่ตอนนี้จนถึงวันพรุ่งนี้ ทั้งวัน ขอให้ข้าพเจ้าสามารถผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แค่นี้ก็พอแล้วคับ
แต่ถ้ามีเวลามาก จะอ่านภาษาบาลีด้วยก็ได้ แต่หลักสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่าจะอ่านหรือไม่อ่านคับ
หลักสำคัญอยู่ที่ว่า ทั้งวันนั้นสามารถทำได้จริงตามที่ตั้งไว้หรือเปล่า เพราะฉะนั้น คิดแค่ วิ เดียวก็ทำได้เลยคับ

ถ้าคุณดาต้า จะเริ่มปฏิบัติ ผมก็ขออนุโมทนา จริง ๆ คับ เพราะว่า อุโบสถ์ศีล นั้นดีมาก ๆ
เป็นของเก่า มีมาแต่ดั้งเดิม แม้แต่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ก็ไม่ปฏิเสธ
อานิสงฆ์ของการถืออุโบสถ์เพียงแค่คืนเดียว ก็มหัศจรรย์กว่าที่คิดไว้มากนักคับ

อย่างเช่น ถ้าผมจะเข้าอุโบสถ์วันพรุ่งนี้ ผมก็จะรู้ตัวแล้วว่าพรุ่งนี้จะเข้าอุโบสถ์ ตั้งจิตไว้ตั้งแต่วันนี้ตอนก่อนนอน พอพรุ่งนี้ตื่นมาก็ปฏิบัติเลย ไม่ต้องเสียเวลาอะไร

อารธนาศีล ไม่ได้เป็นภาษาก็จริง แต่ก็อาราธนาด้วยจิต คับ

lovepyou, 16 กรกฎาคม 2014

#71
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
lovepyou เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 กันยายน 2008

โพสต์:

540

ค่าพลัง:

+974
ศีล 8 เป็นศีลสำหรับนักปฏิบัติคับ ถ้าอยากปฏิบัติจริง ๆ ต้องถือศีล 8

lovepyou, 16 กรกฎาคม 2014

#72
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
ิ์Fist of the North Star เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

17 มิถุนายน 2014

โพสต์:

564

ค่าพลัง:

+385
คุณ ส่องตน ครับ ใน#76 เรื่องศีลนั้นไม่ใช่ทุกคนจะไม่ต้องรักษาศีลนะครับ แต่ละคนไม่เหมือนกันครับ เป็นไปได้ถ้าคนๆนั้นมีศีลอยู่ที่ใจแล้ว คือ ไม่มีความคิดจะสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ถ้าอย่างนี้ ปฏิบัติ สมถะ วิปัสสนาไปเลยได้ครับ แต่กับบางคนใจยังคิดร้าย สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นอยู่ แต่มาปฏิบัติเลย เจริญมรรค ไม่ครบ อย่างนี้ก็ไม่มีทางเกิดมรรคผลครับ คุณ ส่องตน เห็นด้วยไหมครับ

ิ์Fist of the North Star, 18 กรกฎาคม 2014

#73
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
lovepyou เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 กันยายน 2008

โพสต์:

540

ค่าพลัง:

+974
ส่องตน said: ↑

ทำไมถึงปฏิบัติแล้วไม่ก้าวหน้า
...สำหรับศีล 5 ศีล 8 ศีล 100 ศีล 1,000 ไม่มีความจำเป็นต้องรักษา เพราะตราบใดที่เราตั้งใจปฏิบัติ มุ่งมั่น ต่อการทำสมาธิ เมื่อนั้นแล้วศีลต่างๆจะเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ คนที่ตั้งใจจริงจะรู้ด้วยตนเองว่า สิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร ศีลเป็นแค่ข้อบังคัลสำหรับคนที่ไม่มีความตั้งใจจริงที่จะปฏิบัติเท่านั้น
ปล.ตอนนี้คงรู้แล้วนะว่าที่คุณปฏิบัติไม่ก้าวหน้าเพราะอะไร เพราะผมเองก็เป็นอยู่ช่วงหนึ่ง ทั้งที่ตลอดเวลา 3 ปี 4 เดือน (ไม่มีขาด)ผมตั้งใจปฏิบัติมีการเปลี่ยนแปลงญาณสมาธิอยู่บ่อย แต่มาช่วงหลัง ยังคงปฏิบัติอยู่ทุกวันแต่ขาดความมุ่งมั่นในสมาธิ จึงทำให้ญาณสมาธิไม่มีความก้าวหน้า มีแต่ย่ำอยู่กับที่
Click to expand...

คุณส่องตน อาจจะยังคงไม่เคยเห็นภาพความแตกต่างระหว่าง คนที่นั่งสมาธิ แต่พอออกจากสมาธิ แล้วก็ยังบริโภคกามอยู่ คือยังดูหนัง ฟังเพลง มีเซ็กส์ เที่ยวกลางคืน กับ คนที่ถืออุโบสถ์ศีลยาวติดต่อกัน 1 ปี กินเพียง 1-2 มื้อ ถือพรหมจรรย์ นอนในที่ต่ำไม่หรู หรา ไม่ใช้น้ำหอม
ไม่แต่งเครื่องสำอางค์ ไม่ทากันแดด ครีม โลชั่น ไม่มีเซ็กส์ ไม่ช่วยตัวเอง ไม่ดูการ์ตูน ไม่ดูหนัง ไม่ดูหนังโป๊ ไม่ฟังเพลง ไม่ดูละคร แล้วก็อีกสารพัด ไม่ สินะครับ?

การถือศีล เป็นการอยู่ในสมาธิ เช่นกัน เพียงแค่เราไม่ได้เพ่งเหมือนพวกฤาษี แต่มีสมาธิอยู่กับ
การระมัดระวัง การปฏิบัติของเรา และเป็นการทรงสมาธิระยะยาว

และศีล 8 คือ ศีลที่สามารถลดกามได้อย่างดี เยี่ยม อัศจรรย์ คือพวกเซ็กส์จัด ก็สามารถเปลี่ยนได้เลย

อานิสงฆ์ในการถือ เพียงไม่กี่ครั้ง ก็มากมาย มหาศาล และพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ไม่ปฏิเสธ
คนในโบราณ เมื่อถือศีล 5 ได้แล้ว เขาจะเริ่มถืออุโบสถ์ศีลกัน แม้พระพุทธเจ้าเองก็ยังบอกให้ถือ

การเห็นว่าอุโบสถ์ศีล เป็นของไม่สำคัญนั้น เท่ากับเข้าใจผิดอย่างร้ายแรง และพลาดโอกาสที่จะได้บุญอันมหาศาล

และตัวอุโบสถ์ ถ้าผู้นั้นเป็นคนที่มีของเก่าติดตัวอยู่แล้ว หากถือเป็นระยะเวลาหนึ่ง ก็สามารถมีฤทธิได้เช่นกัน

ถ้ายังไม่เห็นความสำคัญ แนะนำให้ไปอ่านไตรปิฎกเพิ่ม

และที่สำคัญ การถืออุโบสถ์ ศีล เราได้นั่งสมาธิอยู่แล้ว
เพราะเราไม่มีกิจกรรมอื่นให้ทำนัก นอกจากนั่งสมาธิ อ่านหนังสือธรรมมะ ทำอะไรที่เป็นประโยชน์
ดังนั้น คนถืออุโบสถ์ จึงเป็นคนที่ทั้งนั่งสมาธิด้วย และงดการบริโภคกามด้วย

คุณคิดว่าผลมันจะต่างกันไหมละ?
คนหนึ่งนั่งสมาธิ อีกคน นั่งสมาธิด้วย งดกามด้วย
ที่สำคัญคือ ไม่ใช่งดแค่ ชม 2 ชม แต่งดเป็นวัน ๆ
เป็นอาทิตย์ เป็นเดือน หรือเป็นปี

ถามว่าอย่างไหน คนทำได้ยากกว่ากันละ?

เพราะฉะนั้น ศีล 8 จึงเป็น ศีลสำหรับการปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริง

แม้พระพุทธเจ้าเองตอนเป็นโพธิสัตว์ก็ถือมาโดยตลอด

และอย่าเอา ศีล 5 มาเทียบ เพราะมันเทียบกันไม่ติด
ศีล 5 กับ ศีล 8 มันไปคนละเรื่องเลย

ลองให้คน ๆ หนึ่ง ถือศีล 8 สักเดือนหนึ่งสิ...
แล้วคุณจะรู้ว่า มันต่างจริง และคน ๆ นั้น ก็จะเปลี่ยนด้วย

แต่เอาเข้าจริง ๆ ถือแค่วันเดียวยังยากเลยนะ ขอบอก
ถ้าคน ๆ นั้นมีตัญหา และความอยากเยอะ

lovepyou, 19 กรกฎาคม 2014

#74
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
lovepyou เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 กันยายน 2008

โพสต์:

540

ค่าพลัง:

+974
ไม่งั้นเขาจะพูดกันเหรอคับ ว่าศีล คือ อาภรณ์ที่ประเสริฐสุด

ผมจะ ยกตัวอย่าง นะคับ

สมมุติ คุณ ก ติดบุหรี่
คุณ ก ก็เลยไป เล่นกีฬา วิ่ง ว่ายน้ำ เล่นฟิตเนส ทั้งวันเลย
พอตกตอนเย็นมา คุณ ก ก็กลับมาสูดบุหรี่ เหมือนเดิม
ถามว่า คุณ ก จะเลิกบุหรี่ ได้ไหม?

คุณ ข ก็ติดบุหรี่ คุณ ข ก็จึงจะเลิก โดยการไม่สูบมันอีกเลย
แต่มันก็ลำบาก ๆ มาก ๆ เลย เขาก็หากิจกรรมอื่น ทำแทน อาจจะไม่ถึงกับเล่นกีฬา
แต่แค่เดินเล่น ตามสวนสาธารณะ
แต่สุดท้าย พอเลิกได้แล้ว เขาก็ไม่กลับมาสูบบุหรี่อีกเลย

เรื่องราวนี้คืออะไร?

บุหรี่ ก็เปรียบเสมือน กาม
หากว่าเรายังเสพ มันอยู่ แม้เราจะทำสมาธิ แค่ไหน ถามว่า เราจะออกจากกามได้ไหม?
การที่คุณ ก ออกกำลังกาย เสร็จ ตกเย็นก็กลับไปสูบเหมือนเดิม
ก็เหมือนการที่ เรานั่งสมาธิ แทบเป็น แทบตาย แต่พอออกจากสมาธิ เราก็กลับไปเสพกามเหมือนเดิม

การที่คุณ ข พยายามที่จะไม่กลับไปสูบเลย ซึ่งยาก ในการทำ แต่เมื่อเลิกได้แล้ว ก็ไม่ต้องสูบอีกเลย
ก็เหมือน คนเราเลิกในการบริโภคกาม หากเขาเลิกได้เด็ดขาดแล้ว เขาก็ไม่ต้องกลับไปบริโภคอีกเลย
แน่นอนว่าใหม่ ๆ อาจมีแอบบ้าง เพราะห้ามใจตัวเองไม่ไหว
แต่การตั้งเป้าหมาย ต่างกัน ใช่ไหมครับ?
เป้าหมายต่างกัน ผลก็ต้องต่างกันด้วย

เพราะ ก ไม่ได้ตั้งเป้าหมายว่าจะเลิกสูบ เขาจึงออกกำลังกายไปด้วย พร้อม ๆ กับสูบ ผลสุดท้ายคือ เขาก็ยังสูบอยู่ดี
แต่ ข ตั้งเป้าหมายว่าจะเลิกสูบ ข ถึงแม้ไม่ออกกำลังกาย แต่ ผลสุดท้ายก็คือเลิกสูบ

ก็เหมือนกับการที่เรานั่งสมาธิ แต่ไม่เคยปฏิบัติเพื่อเป็นไปในการลดกาม
พออกจากสมาธิ สุดท้ายก็กลับไปบริโภคกามอยู่ดี
ในขณะที่ การถืออุโบสถ์ 1 วัน คือ เป้าหมายว่าวันนี้ ทั้งวัน จะไม่บริโภคกาม อย่างแน่นอน
ทำอย่างนี้ สะสมไปเรื่อย ๆ สัก 10 ปี คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น?

เหมือนเวลาเรานั่งสมาธิแล้วรู้สึกว่าไม่ก้าวหน้า เคยถามตัวเองไหมคับ ว่านั่งไปเพื่ออะไร?
มีใครเคยบอกคุณเหรอว่า ถ้านั่งสมาธิ แล้วจะบรรลุธรรม?

ถ้านั่งสมาธิแล้วบรรลุธรรม ป่านนี้พวกฤาษี พวกพราหม์ต่าง ๆ คงอรหันต์กันหมดแล้ว พวกนั้น นั่งหนักกว่าเราอีก

ก็เพราะพระพุทธเจ้าคิดว่า นั่งสมาธิจะบรรลุธรรมได้ไง เลยนั่งไปเลยตั้งหลายปี สุดท้ายก็ไม่ก้าวหน้า
และก็ตรัสรู้ในเรื่องของ อริยสัจ 4 ในที่สุด สุดท้ายทำไง? ก็ไม่ได้นั่งสมาธิ แบบบ้าคลั่ง
ก็นั่ง เมื่อตอนที่ ทำกิจ ทุกอย่างเสร็จแล้ว

เห็นไหมว่า พระพุทธเจ้าเองก็ เคยปฏิบัติแล้ว ไม่ก้าวหน้ามาก่อนแล้ว
พอตรัสรู้แล้ว จึงได้บอกทางมรรค 8 ซึ่ง คือ ทางตรง ไม่ต้องอ้อม ไม่ต้องเสียเวลา
และการที่เราจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้ คือการที่เราค่อย ๆ ศึกษาไตรปิฎก จนเห็นภาพ
ซึ่งการที่เราปฏิบัติแล้วไม่เคยเปิดไตรปิฎกอ่าน เท่ากับเป็นการผิดทางอย่างร้ายแรง
เพราะเท่ากับว่า เหมือนเรามั่ว นั้นเอง
เพราะเรื่องพวกนี้ ต้องให้พระพุทธเจ้าสอนเท่านั้น

กลับมาที่เรื่อง คนสูบบุหรี่
เฉกเช่นเดียวกัน

การที่เราจะเข้าใกล้ สิ่งที่เราเรียกว่านิพพาน คือการดับทุกข์ให้หมดไปโดยสิ้นเชิงนั้น
ก็คือการที่เราดับกิส ทีละตัว 2 ตัว จนดับได้หมด

การดับกิเลสได้นั้น ก็ทำได้โดยการที่เราไม่ไปเสพ มันนั้นเอง
ก็เหมือนกับบุหรี่

การถืออุโบสถ์ คือการจำลอง ความเป็น พระอรหันต์ แบบ เล็ก ๆ
เหมือน เราทดลอง โปรโมชั่น ดูว่า มันจะเป็นลักษณะยังไง
ผมไม่ได้บอกว่า การถืออุโบสถ์ นั้นเทียบขั้นไปถึงความเป็นอรหันต์ แม้แค่เศษ 1 ใน 100 ก็ไม่ได้พูดยังงั้น
แต่กำลังจะบอกว่า มันเป็นทางไปสู่ อรหันต์ ที่ชัดเจน จับต้องได้
ไม่ได้เพ้อ ไม่ได้มโนเอาเอง เป็นของที่พระพุทธเจ้ารับรอง
ที่สำคัญ เราสามารถเชค ตัวเราเองได้ด้วย

ศีลของเราเอง เราปฏิบัติผิดข้อไหน? เราก็รู้ตัวเราเองใช่ไหมคับ? เราทำครบ สำเร็จหมด เราก็รู้ตัวเราเอง
แต่ลองนึกภาพดูว่า เรานั่งสมาธิ แล้วเห็นภาพ นิมิต นั้น โน้น นี้ แล้วก็อะไรอีกมากมาย
แล้วเราต้องมาวิ่งถามคนนั้นที คนนี้ที ว่า อันนั้นจริงไหม อันนี้แปลว่าอะไร? ดูวุ่นวายไหมคับ?
ซึ่ง... เขาตอบมา แล้วเราจะมั่นใจได้อย่างไรว่า เขาตอบมาถูก??
คุณเอาที่ไหนมามั่นใจ หน้าตาเรายังไม่เคยเจอกันเลย คุณจะเชื่อทั้งหมดเลยหรือ??
แต่ศีลของเราเอง เราปฏิบัติเอง เราก็รู้ของเราเอง
เพราะฉะนั้น เข้าใจยังว่า ที่ว่า ชัดเจน จับต้องได้ มันเป็นยังไง?

เพราะการถืออุโบสถ์คือการละกาม
และการละกามนั้นเอง คือ 1 ในทางสู่การดับทุกข์ทั้งสิ้น

และก็ไม่ต้องกลัวว่า ถืออุโบสถ์จะไม่ได้นั่งสมาธิ!
มันได้นั่งอยู่แล้ว!

แต่มันเหมือนเป็น road map ที่มีความเคลียรในตัวมันเอง
ไม่ได้เป็นอะไรที่ล่องลอยไปมา ในอากาศ หาข้อสรุปไม่ได้ หาข้อเท็จจริงไม่เจอ

เราปฏิบัติธรรม ก็เพื่อหวังผลกำไรสูงสุด ใช่ไหมคับ?
เพราะฉะนั้น จึงมีความแตกต่างกัน
เฉกเช่นเดียวกับ นาย ก ที่ยังสูบบุหรี่ และนาย ข ที่ต้องการเลิกบุหรี่

แก้ไขครั้งล่าสุด: 19 กรกฎาคม 2014

lovepyou, 19 กรกฎาคม 2014

#75
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
lovepyou เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 กันยายน 2008

โพสต์:

540

ค่าพลัง:

+974
นะ พอเข้าใจที่ผมพูดนะคับ
และเสาร์นี้ คือวันอุโบสถ์
เพราะฉะนั้น ลองถือดูเลย

ส่วนผมพูดแล้วก็จะปลีกวิเวก เช่นกัน

lovepyou, 19 กรกฎาคม 2014

#76
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
Sriaraya5 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 มีนาคม 2006

โพสต์:

3,079

ค่าพลัง:

+12,852
data44 said: ↑

ผมสนใจมโนมยิทธินะครับ แต่ไม่มีคนสอน ว่าจะหาโอกาสไปที่วัดท่าซุงครับ ต้องไปให้ได้ ทุกวันนี้ก็มีว้อมๆจับภาพพระไว้เหมือนกันครับ แต่มันยังติดว่า ทั้งพุทโธ พร้อมลมเข้าออก และยังภาพพระอีกจึงสับสนครับ ตีกันครับ จะแยกออกก้ไม่ออก
Click to expand...

ถ้าภาวนาเป็นแล้ว อะไรมันก็ไม่ตีกันหรอกครับ
ผมฝึกสายพระอาจารย์มั่นมาก่อน ก็ฝึก พุทโธควบคู่ไปกับการพิจารณาลมหายใจหายเข้าพุธ หายใจออกโธ มันก็แค่ลอย ๆ ก็มันแค่ขั้นของสมถะ
ได้แค่ความสงบ แต่ยังไม่ถึงขั้นเข้าขั้นสงบอย่างแท้จริง

จนได้มาทำสามอย่าง เจริญอานาปานสติ หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ
พอมันลอย ๆ ผมก็กำหนดจิตดูเวทนา กำหนดรู้ในยามที่เสวยเวทนา อันเป็นสุข อันไม่เป็นทุกข์ หรือไม่สุขไม่ทุกข์ แรกผมก็ไม่เข้าใจรู้แต่ว่าทุกครั้ง ที่นั่งทับทุกขเวทนา แล้วไม่ง่วงนอน มีสติ พิจารณาอะไรก็ว่องไว แต่ทนเจ็บปวด
ตอนนั่งทับทุกขเวทนานี่มันดีนะ พิจารณาปัญญาก็เกิดไว
ไวจน คนนั่งทับทุกขเวทนา มันง่ายขนาดนี้เลยหรือ ผมดูเวทนาอย่างนี้เป็นการบ้าน มีเวลาว่างก็เข้าที่นักขัดสมาธิเพชร ท่านั่งแบบนี้เจ็บปวดมากขอบอก
ที่ เห็นก็มีหลวงปู่สิม กับ หลานหลวงปู่สิม หลวงปู่แว่น ท่านจะนั่งสมาธิเพชร

ท่านั่งแบบนี้เหมาะสำหรับ นักปฏิบัติที่ชอบนั่งหลับในสมาธิ ใครจะหลับลงไปได้
เจ็บปวดกว่า นั่งสมาธิมือขวาทับมือซ้ายขาขวาทับขาซ้าย การนั่งสมาธิในลักษณะนี้ ถ้ายังภาวนาไม่เป็น นั่งสมาธิหลับทุกคน เว้นแต่ผู้ได้สมาธิภาวนาเป็นแล้ว จะนั่งได้ทั้งสองแบบ โดยที่มีสติตั้งมั่น ไม่นั่งหลับเว้นแต่ปล่อยให้หลับในสมาธิ เหมือนคนเราได้นอนอิ่มก็ย่อมมีเรี่ยวแรงพละกำลัง การพักหลับในสมาธิ
ของโยคาวจรเจ้า ก็เพื่อสะสมกำลัง ไว้ฟาดฟันกับกิเลส ใครทำได้อย่างที่บรรยายมา วิชชา “อาสวักขยญาณ” ว่าด้วย “ญาณหยั่งรู้ในการทำกิเลสให้สิ้นไป”จะเกิดขึ้น ชั่วขณะเดียวเราเรียกปัญญา
แบบบรรลุฉับพลันทันที

ให้ถือปฏิบัติในลักษณะนี้ หากยังบอกว่าไม่มีความก้าวหน้า ก็ให้เลิกปฏิบัติธรรมซะ แล้วถือศีลทำทาน ก็ยังจะเป็นเหตุให้ได้ชั้นสวรรค์
แก้ไขครั้งล่าสุด: 20 กรกฎาคม 2014

Sriaraya5, 20 กรกฎาคม 2014

#77
- ถูกใจ x 5
- ดูรายการ
data44 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

30 มีนาคม 2013

โพสต์:

79

ค่าพลัง:

+158
ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ พอเริ่มปฎิบัติแบบเร่งๆ ปรารถนานิพพานชาตินี้ เหมือนปัญหาทุกอย่างกำลังรุมเร้า ทั้งกายทั้งใจ ไม่ตายคงพบธรรม

data44, 23 กรกฎาคม 2014

#78
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
Sriaraya5 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 มีนาคม 2006

โพสต์:

3,079

ค่าพลัง:

+12,852
data44 said: ↑

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ พอเริ่มปฎิบัติแบบเร่งๆ ปรารถนานิพพานชาตินี้ เหมือนปัญหาทุกอย่างกำลังรุมเร้า ทั้งกายทั้งใจ ไม่ตายคงพบธรรม
Click to expand...

data44 ท่านไม่ต้องแปลกใจอะไรเลย ไม่มีมารก็ไม่มีพุทธะ
คนที่อธิษฐานแบบนี้ โดนอ่วมกรรมจะลงมาเป็นปัจจุบัน
ท่านdata44 จะทนการทดลองใจได้แค่ไหน
อย่างที่ผมได้อธิษฐานสัจจะบารมี นั่งไม่ลุกจากที่ พบธรรม
แต่วิธีการหักดิบแบบนี้ ถ้ากำลังใจไม่เต็มถึงขั้นวิปลาสได้ คือเห็นธรรมะคลาดเคลื่อนจากเป็นจริง พุทธองค์เห็นตัวตนอนัตตา แต่คนที่สัญญาวิปลาสไปแล้วจะเห็นตัวตนเป็นอัตตาได้เลยนะท่าน ให้ระวังความคิด จากนี้ท่านdata44ต้องเดินเองผมแค่เป็นผู้บอกหนทางพ้นทุกข์ให้ท่าน ติดขัดแก้อารมณ์ไม่ได้ ผมจะมาสอบอารณ์ให้แก้อารมณ์กรรมฐานวปัสสนากรรมฐานให้ท่านdata44

Sriaraya5, 24 กรกฎาคม 2014

#79
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ
DR-NOTH เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

28 มีนาคม 2011

โพสต์:

581

ค่าพลัง:

+1,276
ขอเป็นกำลังแรงใจให้น่ะคับ

^__^ อินทรปัญญาสกุล พรหมธรรมอริย ^__^

DR-NOTH, 24 กรกฎาคม 2014

#80
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ

(คุณต้องเข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน เพื่อที่จะโพสต์)

หน้า 4 ของ 6

แชร์หน้านี้

Loading...