เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

พอดีเห็นนกด้านข้างไม่ชัดเท่าไร
แต่ถ้าเป็นแบบในรูปคือนกเอี้ยงครับ

 

หญิงโอ๋ชอบมาคุยกับผม เรื่องอะไรที่ไม่เล่าให้คนอื่นฟัง ก็จะมาเล่าให้ผมฟัง ทำยังกะว่าผมอยากฟัง... เธอเป็นคนน่ารัก ติดจะต๋องๆด้วย ไม่ขี้เหร่แต่ดูอาภัพ

หลวงพ่ออภิสิทธิ์เห็นดวงแล้วทักว่า "เจ้าชะตาดูเหมือนจะดี แต่ดูจริงๆแล้วไม่มีอะไรน่าประทับใจ" ซึ่งตัวจริงหญิงโอ๋ก็เป็นแบบนั้น เป็นคนที่ถ้าอยู่ใกล้เพ่งพิจแล้ว จะดูจืดๆเหมือนต้มจืดไม่ใส่น้ำปลา เว้นแต่ชายใดต้องใจสาวสไตล์นี้...

ถ้ามีใครมาจีบเธอ ผมจะยินดีกะเธอด้วย และหลายครั้งที่เจอกัน เธอมักจะถามเรื่องคู่อยู่เสมอ ผมเองก็ทายใกล้เคียงกับคุณghostlinuxอยู่หลายหน เธอก็ว่าไม่เห็นจะมี ทำเอาผมเขว...

พอมาช่วงเกิดอุบัติเหตุ เราก็ดูว่ามีคนอุปถัมภ์ เธอก็เงียบ จนมารู้จากแฟนว่ามีจริง แต่เป็นการอุปถัมภ์ด้วยความกรุณา ส่วนเรื่องหัวใจนั้นยังเป็นช่วงดูใจกันอยู่

วันนี้เอาคำทำนายของคุณghostlinuxให้หญิงโอ๋ดู เธอก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นที่ถูกใจ ก็ได้อานิสงค์ไป แต่ผมก็ถามเธอตรงๆ ว่าฝ่ายชายที่เค้าให้ที่พักพิงนี้ แสดงอาการบ้างหรือยัง?

เธอเล่าไปก็ชวนหัวไป ว่ายังขำกับแฟนผมอยู่ในคำทำนายที่ผมเคยทายว่าเธอจะมีเรื่องวิวาทปากเสียงกับคนในร้าน เรื่องหึงหวงผิดตัว มาครานี้มาทำนายว่าเธอจะโยกย้าย อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ...

ช่วงนี้เธอเริ่มคิดเกรงใจเจ้าของห้อง ที่เช่าพักให้เธออาศัยอยู่ฟรี โดยยังไม่ยื่นขอเสนออะไร นอกจากเรียบๆเคียงๆ ว่าพาใครมาเที่ยวบ้างหรือยัง...

ผมให้เธอเตรียมคำตอบ จะอย่างไรต้องรักษาน้ำใจกัน

หญิงโอ๋ : พี่จ๋า! หนูเป็นผู้หญิงวัยนี้ มีฟางสักเส้นมาให้เกาะ หนูไม่ปล่อยหลุดมือแน่ แต่ชายเค้าไม่อะไรเลย
หนุ่มทิพย์ : โอ๋จ๋า! ชายเค้าก็มีประสพการณ์ ถ้าเค้าไม่พูดตรงๆ หนูก็ถามตรงๆก็ได้ จะได้ไม่ลำบากใจกันทั้งสองฝ่าย
หญิงโอ๋ : พี่จ๋า! ขนาดนู๋บอกว่าเตรียมของขวัญวันเกิดให้เค้า แต่ลืมไว้ที่ห้อง เค้ายังเกรงใจว่านู๋ไม่ค่อยมีสตางค์ อย่าได้ลำบากเลย... นู๋เป็นหญิง จะให้พูดมากกว่านี้ได้ฤา
หนุ่มทิพย์ : โอ๋จ๋า! ถ้าเป็นดั่งนั้น นู๋ไปซื้อโบว์อันใหญ่ๆมาซักอันสองอัน อันหนึ่ง ผูกไว้หน้าประตูห้อง บอกชายว่าแกะโบว์แล้วเปิดดู มีของขวัญอยู่ข้างในห้อง ถ้าขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจ ให้เอาโบว์อีกอันผูกไว้ที่เอวเรา รอให้ชายมาเปิด! ถ้าขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจ นู๋ก็เตรียมยึดห้องไว้ได้เลย...ชายไปบวชแน่

.............

คุณghostlinux ดูไปวิธีหนึ่งแล้ว ผมดูเพิ่มอีกนิดละกัน เผื่อสมาชิกท่านใดใช้วิธีเดียวกัน จะได้ทวนทบวิชากันด้วยเลย...

ดูแบบง่ายๆ อย่างเรื่องศรีถึงปัตนิ
เจ้าชะตาเกิดวันจันทร์ อายุย่างหลังวันเกิด 41ปี ตกภูมิ๕ ได้๑เป็นศรี

๑ศรีเดิมอยู่ภพปุตตะกุม๖เป็นคู่สมพล กลางเดือนธันวาคม จะจรไปที่เรือนปัตนิ เรือน๕คู่มิตร ศรีถึงปัตนิหนึ่ง
ช่วงเวลาเดียวกันดาว๔ ตนุลัคน์จรร่วมราศีเล็งลัคน์
๑จรเข้าเรือนพฤหัสก็เป็นคู่มิตร ในภพปัตนิ
เลยไปอีกหน่อย จรเข้าเรือนเสาร์คู่ธาตุ ในภพมรณะ (คุณghostlinux ทายว่าจะเจอคนใหม่)
เลยไปอีกหน่อย จรเข้าเรือนราหู ทับ๕เดิมคู่มิตรในภพศุภะ
เลยไปอีก จรเข้าเรือนพฤหัสอีกแหละ...ตอนนี้๕จรเป็นอุจจ์ทับลัคน์อยู่ ยังไงๆ ก็มีแววได้ขายออกอยู่บ้าง....

แต่คุณghostlinux อ่านดวงไว้ขาด สาวคนนี้อาภัพเรื่องคู่มาก ถ้าจะดูปัจจุบัน ก็ดูที่ดาวเจ้าการ คือดาว๑
ดาว๑เดิมได้ตำแหน่งนิจ กุมกับ๓คู่ศัตรู มีดาว๙และดาว๐ร่วม.... สามารถทายถึงคนที่จะเข้ามาในชีวิตได้เหมือนกัน

แม้ว่าดาวศรีจะถึงปัตนิ หรือจะดูว่าดาวใหญ่อย่างเสาร์จรทับราหู แต่ก็จรทับกันในเรือนอริ... คำว่าราบรื่นจึงเป็นเรื่องที่ต้องทำใจซะหน่อย

ดวงนี้ ได้เรื่องอย่างไรแล้ว จะเข้ามาเฉลยต่อเนื่องครับ

 

ผมคิดมาตลอดว่าเราไม่ใช่ผู้ใหญ่ เรายังไม่โต และเรายังคงความเป็นเด็ก (บางอย่างมันก็เลยเด็กไปแล้ว) แต่ถ้าใครเคยดูBatman เวอร์ชั่นผ้ายืดหน้ากากหนัง คงทายอายุกันได้อยู่



สองคนนี้เค้าเป็นเพื่อนกันครับ คนนึงมาจากต่างดาว แต่สละสิทธิ์ของการเป็นพลเมืองอเมริกัน เธอไม่ต้องการถูกจำกัดแค่ความเป็นอเมริกัน แต่เธอคือพลเมืองที่สามารถช่วยเหลือใครได้ทั่วโลกโดยไม่แบ่งแยก

คนนึงมาจากก๊อตแธม เป็นเด็กกำพร้าทั้งคู่ เลยคงพอจะเห็นใจกัน

ซูเปอร์แมน มีพลังมหาศาล แต่ปลอมตัวเป็นนักข่าว เวลาแสดงบทฮีโร่เปิดเผยหน้าตา เวลาเป็นนักข่าวต้องใส่แว่นปลอมตัว

แบ็ทแมน เวลาแสดงบทฮีโร่ต้องใส่หน้ากาก เวลาเป็นคนธรรมดาแสดงตัวเสเพล...

ดราม่า...ทั้งคู่ (ผมด้วย)

 

เมื่อวานเวลา 13.04 น. ฝากเงินบัญชี 500 บาท สมทบทุนผ้าไตรจีวร ครับ
อนุโมทนาบุญกับทุกๆคนด้วยครับ

 

ขอฉายหนังชีวิตเธอหน่อย

สาวๆเหล่านี้เป็นเพื่อนกับแฟนผมทั้งนั้น รู้จักกันทั้งในที่ทำงานและวงไพ่

สาวภัทร์ เป็นคุณแม่ลูก1 หน้าตาดี ขยัน มีอัธยาศัยคุ้นเคย
ผมไม่รู้จักสามีเธอ นึกว่าเป็นคนต่างชาติ เพราะไม่เคยเห็น
สาวภัทร์มีหน้าที่ขับรถให้สามีเธอนั่ง เวลาสามีอยู่กับภรรยาหลวง และลูกสาวภัทร์จะเรียกสามีเธอว่า "คุณลุง" และจะเรียก "คุณพ่อ" ตอนที่ภรรยาหลวงไม่อยู่ด้วย!

ผมแปลกใจกับครอบครัวนี้ และประหลาดใจกับวิธีการเลี้ยงลูกของสาวภัทร์
ลูกสาวเธอเมื่อโตขึ้น จะเป็นเด็กฉลาดรู้ทันคน และสามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดี แต่ทัศนคติในการใช้ชีวิตคู่ยังน่าคิดอยู่

สาวภัทร์เล่าว่าเธอพบแฟนคนนี้ตอนอายุ27ปี
แต่ผมเดาเอาจากตรีวัย ว่าน่าจะอยู่ในช่วงอายุย่าง28ปี เรื่องตรีวัยผมไม่ถนัด ถ้าคุณghostlinux ดูออกก็เข้ามาขยายให้หน่อยครับ

ดูจากตารางซ้ายมือ จะเห็นมหาภูติติดอยู่
ดูที่สีฟ้าก่อน เป็นมหาภูติกำเนิด
เจ้าชะตาเกิดวันอังคาร๓ มหาภูติตกมรณะ ชีวิตวัยเด็กช่วง8ปีแรกก็ไม่ค่อยอยู่นิ่งเท่าไหร่ มาเริ่มดีขึ้นและเป็นวัยศึกษาก็ช่วงต่อจากนั้นจนอายุ25ปี

ช่วงที่ดาว๔เสวยอายุจาก 8ขวบถึง25ขวบ ก็ไม่ใช่ว่าราบรื่นไปตลอด
เพราะช่วงที่ดาวเสาร์เสวยแทรก ชีวิตก็ตกที ถัดจากนั้นพฤหัสเสวยแทรก ก็มีเหตุให้ต้องโยกย้ายเปลี่ยนแปลงปรับปรุง ดาวอาทิตย์ตกอริในมหาภูติก็เป็นเรื่องยุ่งยาก แต่ดาว๕ในมหาภูติได้ตำแหน่งดี จึงเป็นคนหัวดี แต่การเรียนไม่ต่อเนื่อง
ดูได้จากดาว๐ และ๖เจ้าเรือนในราศีจักร หรือจากภพปุตตะในวัยเด็ก

พอดาวเสาร์เข้าเสวยอายุและแทรก มหาภูติก็ตกโลกาวินาสน์ เป็นเวลาเกือบปี
จากนั้นพฤหัสแทรก จึงน่าจะเป็นช่วงพบคนถูกใจ เป็นช่วงที่จะได้ลาภจากผู้ใหญ่ ลาภมาแต่ทิศตะวันออก

จะอย่างไรตอนนี้สาวภัทร์ใช้ชีวิตแปลกๆมาจนย่าง40ปี ดาว๕เสวยอายุ
ในมหาภูติ๕ ได้ตำแหน่งราชาโชค
ในราศีจักร์ได้ตำแหน่งเกษตรในภพมรณะกุมกับ๓คู่สมพล ทำให้มีแรงจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้มั่นคงขึ้น หรืออาจจะโยกย้ายเลยก็ได้ (เธอเช่าบ้านอยู่)
๕เป็นเจ้าเรือนภพปุตตะ(สภาวะใหม่,สถานที่ใหม่) ๓เป็นเจ้าเรือนพันธุ(บ้าน,รถ)และศุภะ(ราบรื่น,ดีขึ้น)

อายุย่าง40ปี ดาวศรีคือ๑
๑เดิมอยู่ลาภะ จะหอบเอาความสำเร็จมาด้วย
1จรอยู่พันธุ(ดูจากภาพของคุณghostlinux ที่15/12/2557)
เสาร์ทับราหูคู่มิตรไม่ทำร้ายกัน อาทิตย์ก็ไม่ใช่ศัตรูของราหู เล็งกับ๔เดิม ก็อาจจะมีการทำสัญญากันช่วงนี้

สาวภัทร์ถามว่าจะได้ลาภไหม ก็ดูจากชันษา ลาภะจร คือราศีกันย์ (ป สีชมพูที่เห็นคือชันษาจรปี)
ดูจากตำแหน่งจะเห็นว่าเจ้าเรือนคือ๔ ไปลอยในภพกัมมะ จังหวะสองคือ๖คู่ธาตุมาลงวินาสน์ ก็ทายว่าจะสำเร็จ และได้รับการช่วยเหลือจากผู้อื่นที่เป็นญาติหรือสนิทกันเหมือนญาติ(คู่ธาตุ)

ผมดูจากดาวจรแล้วถามเธอว่า จะเอาบ้านหรือจะเอารถ เธอตอบ "เอารถ" จะเอามาเปิดท้ายขายผลไม้

ดูมหาภูติจรสีเขียว ซ้ายมือ
ดาว๕ตกอริ เป็นช่วงที่เหนื่อย แต่สำเร็จ(มหาภูติเดิมเป็นราชาโชค)
ปีหน้าก็ยังเหนื่อย(ทักษาตกภูมิ๘) และเหนื่อยไปอีกหลายปี

ถ้าซื้อรถก็เหนื่อยจนผ่อนรถหมดนั้นแหละ น่าจะประมาณอายุย่าง46ปี
และจะสบายขึ้นเรื่อยๆ .........

สาวภัทร์เป็นคนยิ้มแย้มเสมอ ตนุเศษคือดาว๖ ทำให้มองโลกในแง่ดี
อยู่เรือนวินาสน์ บางเรื่องเธอก็เก็บงำไว้
หนุ่มคนไหนที่คิดว่าชีวิตตนสบายกว่าเธอ ก็อย่าท้อถอย

 

ในเรื่องระบบแสง จะให้รายละเอียดสูงมาก แต่มันเรียนยาก...

ดวงหญิงภัทร์นี้ มีปัตนิคือดาวราหู มาลอยอยู่ในภพพันธุ แปลว่าความรักมีพันธะ คนรักมีพันธะ
ดาวเจ้าเรือนพันธุไปลอยอยู่ในภพมรณะ กุมกับพฤหัสคู่สมพลเจ้าเรือนปุตตะ แปลว่าพันธะนั้นก็คือเขามีคู่อยู่แล้ว และมีบุตรด้วย และยังไม่เลิกกันด้วย!

..................

ไว้จะเอาดวงพ่อหม้ายลูกติด มาแต่งกับแม่หม้ายลูกติดมาให้ดู

 

วันที่23 ตุลาคม ศกนี้ พี่นิ่มจะนำของเข้าขอบารมีหลวงปู่ห้วย หลังจากตระเวนเสกในสายตะวันออกมาทั่วแล้วในช่วงที่ผ่ามมา

หากคุณนายน้ำ5สะดวก ก็โปรดแจ้งวันเวลาที่จะเข้าขอบารมีหลวงปู่มีชัยให้ด้วยครับ

..............

ผมทวงพระปิดตาทรงเมตตาเนื้อขาวให้คุณบี แต่พี่นิ่มไม่สะดวก บอกของอยู่ในลังยังตระเวนเสกอยู่
เรื่องกดเหล็กไหลเข้าไปนั้น ยังไม่สามารถ จะหาวิธีอื่นดู!

 

สะดวกตั้งแต่วันพุธที่22-26 ตุลาคมนี้ครับพี่หนุ่มทิพย์

 

ดวงนี้พื้นดวงศุกร์เป็นตนุเศษอยู่วินาสน์ความรักมักต้องแอบเร้นไม่เปิดเผยอยู่แล้ว ดูปัตนิก็เป็นราหู
ซึ่งราหูอยู่ในมุมอริของตนุลัคน์ แสดงถึงปัญหาในการสร้างครอบครัวหรือการคบหาคู่ครอง(อริ+พันธุลัคนา)
๘ปัตนิเองยังมี๔เล็งเป็นเกณฑ์ ทางที่ดีคือมีคนอุปการะเลี้ยงดู ทางเสียน่าจะเป็นถูกหลอกหรือหลงกล
ยอมเป็นบ้านเล็กให้กับชายที่ชอบพอ ๔๘ เขาเรียกคู่หลงกลด้วยต้องดูว่าใครหลงกลใครหลอกใคร
๒โยคหลัง๘ แถม๖โยค๒ให้กำลังต่อมาอีกที ๖ยังร่วมธาตุกับ๘อีกชั้น ดูตรงนี้ก็บอกว่ายินยอมพร้อมใจให้หลอก
๒๘ ส่งกระแสถึงดาวปัตนิมักแย่งคู่คนอื่น ๖๒ถึงกันทางเรือนและโยคกันก็ลักลอบได้เสีย ๖๘ก็ทำนองเดียวกัน
ถ้าไม่ใช่ดาวปัตนิเป็น๘ ที่รับกระแสธาตุจากดาวอื่นในแบบนี้อาจจะไม่เสียมาก แต่เมื่อศุกร์อับต่อลัคน์
ปัตนิอริต่อตนุลัคน์ความรักและครอบครัวย่อมมีปัญหา ส่วนเป็นปัญหาเรื่องไหนดาวและธาตุขยายไว้ด้านบนข้างต้นครับ

ทางพื้นดวงเสียเรื่องคู่ แต่ก็ไม่ได้บอกว่าไร้คู่เสียเลยแค่เป็นปัญหาหรือรักแบบไม่เปิดเผยแต่มีคนเลี้ยงดู
เราไปดูทางวัยต่อว่ามีโอกาสช่วงไหน ดวงนี้โอกาศแต่งงานออกหน้าตายาก เพราะดาวปัตนิราหูนั้น
ทางมหาทักษากว่าจะเป็นดาวเสวยอายุ ก็อายุ54ไปแล้ว เรือนปัตนิก็เป็นมรณะของตนุเศษ
ทางตรีวัยกว่าจะเสวยก็แก่หงำกันพอดี เรือนอังคารที่ราหูลอยในพื้นดวงกว่าจะเสวยอายุก็ 58ปีกว่าแล้ว
ถ้าจะแต่งงานก็ต้องวัยที่ดาวหนุนกัน ก็ 50ปลายๆ (เขาจะรอกันไหมนี่) ดาวลอยในเรือนปัตนิก็ไม่มีช่วย
สรุปถ้ามองทางวัย โอกาศแต่งงานผมถึงบอกว่ายากแต่งได้ก็ช้า เพราะเสียทั้งพื้นดวงและทางวัยไม่เกื้อหนุน

แต่ดวงแบบนี้ไม่ปิดเรื่องคู่ช่วงปีจรที่ปัตนิเข้มแข็งจะเจอคู่ เพียงแต่จะไม่ฝืนพื้นดวงถีงพบเจอคู่
ก็จะเป็นแบบแอบๆ เป็นบ้านเล็ก หรือได้แต่รักอยู่ในใจ อยู่เบื้องหลังไป ข้อมูลที่ให้มาบอกว่าช่วง 27 ปี
ลองหมุนไปช่วงอายุ 26-27 ตอนนั้นเสาร์เสวยอายุ พฤหัสเสวยแทรก ภูมิปีเป็นตากลางใช้พฤหัสเป็นภูมิปี
ตอนนั้นพฤหัสมีกำลังสูง ชันษาจรเข้าราศีกันย์พฤหัสเดิมกลายเป็นปัตนิ+พันธุในช่วงเข้มแข็งมีกำลังและเป็นเกษตรในพื้นดวงด้วย
ดวงแบบนี้ต้องได้ดาวปัตนิจรทำงานแรงๆแบบนี้ จะเจอคู่บวกกับเป็นดาววัยแทรกด้วยเลยคบกันได้ยาว สร้างครอบครัว(พันธุ)ได้
เพียงแต่ยังไงตรงนั้นก็เป็นมรณะต่อลัคนา(ราศีมีน) คนที่เข้ามาก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเปิดเผย
สรุปยังไงก็ไม่ฝืนพื้นดวง มีคู่ได้(ในยามดาวปัตนิจรมีกำลังมากพอ)แต่ก็เป็นคู่ที่มีปัญหาอยู่ดี

 

เรื่องเล่า : กว่าผมจะมาเป็นทหารเรือฯ

ตอน : มันไม่เหมือนกัน ในสิ่งที่เหมือนกัน (2)

ในตอนที่แล้วได้พูดถึงโรงอาหารไปแล้ว และเรื่องการเล่าบางเรื่องของครูๆ ท่าน ตอนนี้เลยจะแยกเล่าเป็นส่วนๆ ไปแบบไม่เรียงเรื่องราว เอาพอรู้ เรื่องใน

โรงอาหารความจริงมีแต่เรื่องดีๆ สำหรับผม แต่กับเพื่อนๆ หรือคนอื่นๆ ในระยะแรกก็เป็นปัญหาบ้าง บางเรื่องก็ว่ากันจนเสียทั้งๆ ที่ไม่ใช่ แต่กลอนมันพาไป

หรือมันมีศัพท์ใหม่ๆ เช่น วันนี้พบกับยามที่ไปรับประทานอาหารมาก่อน เราถามว่ามื้อนี้มีอะไร? ถ้าได้รับคำตอบว่า"นกกระจาบ"ก็หมายถึงกระเทียมดอง

"นกกระจาบผัดไข่"ก็หมายถึงกระเทียมดองหั่นผัดไข่ เดาได้ว่าเป็นข้าวต้มกุ๊ยกินกับกระเทียมผัดไข่ ทำไมทหารเรือเรียกกระเทียมดองว่านกกระจาบผมก็ไม่

รู้ และก็ลืมถามไปจนถึงทุกวันนี้ ถ้าได้รับคำตอบว่า"ผัดจารบี"ก็หมายถึงมื้อนั้นเป็น ฟักทองผัดไข่ น่าจะได้ชื่อมาจากสีสันของฟักทองมันเหมือนจารบี

ประกอบกับพอผัดแล้วมันเละคล้ายๆ จารบี หนักเข้าก็มีคำกลอนล้อเรื่องกับข้าวอาจจะเกิดใหม่หรีอรุ่นพี่ขีดเขียนไว้ตามที่ต่างๆ เช่น ตามห้องน้ำห้องส้วม ก็

มีการเอามาร้องล้อเล่นกัน ผมจำได้กระท่อนกระแท่น เช่น ทหารเรือเชื้อไทยใจแกล้วกล้า...(จำไม่ได้)...กินผักบุ้งทั้งราก...(จำไม่ได้)...ต้มจืดก็เป็นไม้

หลัก ต้มฟักก็เป็นไม้รอง อย่างเก่งก็แกงฟักทอง...รองๆ ก็มะเขือยาว...มันก็เกิดจากคนไม่เคยกินบ้าง ไม่ชอบกินบ้าง เรื่องการกินหรือเรื่องกินไม่ได้ ก็มี

เพื่อนๆ หนีหายไปหลายคน ตั้งแต่ยังจำชื่อกันไม่ได้ นี่ก็กินเหมือนๆ กัน แต่ก็ทนได้ไม่เหมือนกัน แต่ก็จากคนจำนวนน้อย...ไม่กี่สิบคน .....อีกเรื่องหนึ่งที่

ทำให้มีการหนีทหารก็คือ การทำงานโยธา คนที่ไม่เคยทำงานหนักมันนับว่าลำบากจริง คือ ทุกบ่ายวันศุกร์ ครึ่งวัน และเช้าวันเสาร์อีกครึ่งวัน จะมีงานโยธา

คือจะมีการเรียกแถว ข้างหน้าแถวจะมีเครื่องมือ คือ พร้าหวด มีดขอ จอบขุดดิน จำนวนครบคน เมื่อแจกเครื่องมือแล้วจ่าก็จะพาไปทำงาน ทั้งตัดต้นไม้

หวดหญ้าคา หรือว่าขุดดินขนดินเพื่อปรับพื้นที่ มีเพื่อนใหม่บางคน ร้องไห้ และรำพัน...เกิดมาไม่เคยทำ...นายดูซิ...มือเราพองเลย...ผมก็ได้แต่มอง

เพื่อนๆ ด้วยความเห็นใจ ส่วนผมไม่เป็นไร ก่อนมาเป็นนักเรียนจ่า อาชีพอีกอย่างสำหรับผมคือ รับจ้างขุดดิน ทำลำลางหรือเอาไปถมโคกที่คนจ้างเขา

เตรียมเอาไว้ปลูกต้นไม้ในหน้าน้ำท่วม(เป็นปกติ)หรือเอาไว้เลี้ยงหมูเลี้ยงหมา กว้าง 1 วา ยาว 1 วา ลึก 1 ศอก ค่าจ้าง 4 บาท ถ้าแบกไปถมหรือทิ้งไกล

หน่อยก็ได้ 5 บาท เคยรับจ้าผ่าฟืนมาแล้วแบบแล้วแต่จะให้...เลยไม่เดือดร้อน....แต่เพื่อนๆ ก็ทยอยหายไปๆ ทีละคนสองคน.....

เรื่องเวรยามก็มีเรื่องขำๆ มาเล่าให้อ่านกัน เวรยามตามกองร้อยต่างๆ ในตอนกลางวันที่นักเรียนจ่ากับพลทหารใหม่ไปฝึกไปเรียน ก็จะใช้พลทหารเก่าเข้า

เวร ส่วนทหารใหม่กับนักเรียนจ่า(ต่อไปขอใช้ นรจ.)จะเริ่มเข้าตั้งแต่ 1800 น. จนถึง 0530 น.โดยให้เข้าผลัดละ 2 ชั่วโมง ในระหว่างเข้าเวร ก็จะมีจ่า

ยามมาคอยตรวจตรา ก็เป็นการฝึกให้รู้จักรายงานสถานการณ์ และเป็นการตั้งใจมาสอบถามเรื่องวินัย 9 ข้อ ถ้าตอบไม่ได้ก็จะมีการลงโทษ เช่น สก๊อตจ้ำ

หรือ วิดพื้น เพื่อต้องการให้ทุกคนเกิดการกลัวการถูกลงโทษ จะได้กระตือรือร้นในการท่องจำหน้าที่ของตัวเอง และกล้าที่จะกล่าวรายงาน โดยปกติการ

นอนและการตื่นนอนของทหารเรือ ตลอดชีวิตที่อยู่ในกรมกองหรือบนเรือรบคือ เวลา 2030 น. แถวรับการอบรมหรือชี้แจง ต่อด้วยการปฏิญาณตนจนถึง

2100 น. เลิกแถว 2130 น.คนเป่าแตร(มีศัพท์เฉพาะเรียกกันเองว่า"ไอ้ตู๋")จะเป่าแตรนอน แล้วตามด้วยนกหวีดเป่าเพลงนอน เสร็จแล้วจ่ายามที่เป่า

นกหวีดจบจะประกาศว่า นอน...นอน...นอนหมดคน ตามเรือจะมีการเป่าและประกาศเสียงออกตามสาย ทุกคนต้องนอน จะมานั่งหรือเดินทำโน่นทำนี่ไม่

ได้ นอกจากเข้าห้องน้ำห้องส้วม พอเวลา 0530 น. ไอ้ตู่ ก็จะเปาแตรปลุก ตามด้วยจ่ายามเป่านกหวีดเพลงปลุก เสร็จแล้วตามด้วยประกาศของจ่ายามว่า

ตื่น...ตื่น...ตื่นหมดคน ทุกคนต้องรีบทำธุระส่วนตน แต่อย่าลืมว่า ต้องกล่าวคำว่า สวัสดีครับ ๆ ๆ ๆ ๆ ถ้าเผลอไผลลืมเดี๋ยวเข้าแถวแล้วมีเรื่องต้องออก

กำลังกายกันแน่ คือไม่ว่าจะเจอะเจอใครจะเป็นเพื่อนหรือรุ่นพี่หรือผู้บังคับบัญชา เรียกกันติดปากว่า สวัสดีตอนเช้า แต่การปฏิบัติจริง ๆ ทำทุกครั้งที่เจอ

หน้ากันครั้งแรกของวันนั้นๆ อาจจะเป็นตอนบ่ายหรือเย็นก็ได้ แต่ถ้าเจอะเจอกันครั้งต่อๆ มา ไม่ต้องกล่าวคำว่าสวัสดีครับ อาจจะเป็นเพียงแค่ทำความ

เคารพ.......ตอนที่ผมเป็นนักเรียนอยู่โรงเรียนพลทหารนั้น อาคารทั้งหกอาคาร มีระยะห่างกันพอตะโกนได้ยิน มีอยู่วันหนึ่ง ตอนเช้า...ได้ยินเสียงแตร

ปลุก...ตะละแรนแตร้นแตร่นๆๆๆๆ...แต๊นแตร...ตะละแรนแตร้นแตร่นๆๆๆ แต้นแตร...เสียงเตียงนอนเลื่อนลั่น ได้ยินเสียงคนโดดลงจากเตียง คว้าขันน้ำ

กล่องสบู่ แปรงสีฟัน วิ่งเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน...แต่วันนี้แปลก...ไม่ได้ยินเสียงนกหวีดและคำประกาศปลุก อาคารตรงข้ามก็เป่าแตรปลุกเหมือน

อาคารเราแล้วก็เงียบไป แต่อีก 4 อาคาร ไม่เป่าแตรปลุก ดูวุ่นวายทีแรกแล้วก็เงียบไป แรกๆ ก็นึกว่าจ่ายามลืมเป่านกหวีดหรือว่าหลับ แต่ก็เห็นยืนหน้าบูด

อยู่ พอแถวเสร็จ นายยามก็ให้ทุกคนดูนาฬิกาประจำ บก. และประกาศว่า นี่คือเวลา 0530 น. ของอาคาร 2 กองร้อยที่ 2 ทุกคนเงียบ ไม่เข้าใจ เพราะ

ยามผลัด 0400- 0600 น. มีหน้าที่ ปลุกไอ้ตู๋ เวลา 0515 น. เพื่อเตรียมตัวเป่าแตรปลุกในเวลา 0530 น. ก็ไม่เห็นมีอะไรแปลก นายยามประกาศเรียก

ยามประจำ บก.คืนนี้ ทุกผลัดออกมายืนหน้าแถวทุกคน เมื่อยามทุกคนออกไปยืนเรียบร้อยแล้ว นายยามถามเสียงดังๆ ว่า เมื่อคืนนี้ผลัดไหน คนไหน มา

เลื่อนเวลาที่นาฬิกาเดินหน้าไป 1 ชั่วโมง ให้ก้าวออกมาข้างหน้า เมื่อได้ตัวแล้ว นายยามจึงประกาศว่า เนื่องจากมียามผลัด...ที่ออกมารับสารภาพ ทำ

การเลื่อนเวลานาฬิกาเดินหน้าไป 1 ชั่งโมง เพื่อให้ตัวเองออกยามเร็วขึ้น.....ฮากันครึน...และเสียงสบถตามมา...มิน่า...กูว่ามันยังง่วงๆ อยู่เลย รุ่งขึ้น

เช้าลือกันให้แซด ยามอาคาร 2 ผลัดดึกง่วงนอนมากเลยเลื่อนเวลาเดินหน้า 1 ชั่วโมง....นี่ก็เป็นเพราะ...ทุกคนไม่มีใครมีนาฬิกา เนื่องจากกลัวหายจึง

เอาไปฝากไว้กับครูฝึกทั้งหมด ตอนเกิดเรื่องแล้ว จึงมีคำเฉลยว่า...ไอ้อย่างนี้มีทุกรุ่น...เพียงแต่ว่า...จะเกิดกับกองร้อยไหน??? เรื่องนี้มีการลงโทษด้วย

การให้ตักส้วม...จะได้ไม่ต้องให้รถมาดูด...นั่นก็ทำให้มีคำเฉลยว่า ข้าวแดงที่เราถ่ายกันออกมา มันจะเป็นปลอก คือ ส่วนที่เป็นเปลือกแดงนั้นไม่ย่อย

ส่วนที่ย่อยจะเป็นส่วนที่อยู่ข้างใน ทหารเรือเปลี่ยนจากข้าวแดงเป็นข้าวอนามัย ปี 2510 ....ก็นิ่มขึ้นมาหน่อย อร่อยกว่าเดิมอีกนิด.......

วันแรกที่เข้ากองร้อยพอเอาของเก็บเข้าตู้เรียบร้อยแล้ว มีพลทหารเก่าที่ผมเรียกแกว่าพี่ ขื่อพี่คล่อง แก้วคงทอง เป็นคนนราธิวาส แกเห็นผมเก็บของ

ใส่ตู้แล้วไม่ล็อกกุญแจ แกบอกผมว่าล็อกซะ ผมตอบว่าไม่มีกุญแจ แกก็ให้กุญแจผมมาหนึ่งชุด และบอกว่าไม่ต้องเอามาคืนหรอก และกำชับให้ผม

เขียนชื่อกับเสื้อผ้าทุกชิ้น ถ้าไม่เขียนเดี๋ยวหายนะ ผมรับคำ แต่ไม่ทันแล้ว ผ้าขาวม้ากับกางเกงในตัวที่ดีที่สุดของผมหายไปแล้ว ตากไว้เมื่อเย็นนี้เอง

เป็นกางเกงในแบบยืดได้ตัวแรกในชีวิต ซื้อมาเพื่อใส่ลงว่ายน้ำในสระว่ายน้ำราชนาวีฯ ที่ท่าช้างตอนสอบเข้า......เหลือแต่กางเกงในแบบเป็นผ้า ที่ใช้

กระดุมสามเม็ดติดด้านข้างๆ นับว่าเป็นโชคดีของผมอย่างหนึ่งที่มันหายไปเพราะอะไรเดี๋ยวจะบอก การฝึกในสองเดือนแรกทั้งของทหารใหม่และนัก

เรียนจ่าก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากเรื่องระเบียบแถว ท่าทำความเคารพ ทั้งมือเปล่า และมีอาวุธปืน เพียงสองอาทิตย์ก็เห็นผล มีเพียงหน้าผากกับในร่ม

ผ้าเท่านั้นที่ขาว ที่เหลือดำเมี่ยม บางคนก็ออกไปทางแดงปนดำ ที่หน้าผากขาวก็เพราะมีปีกหมวกแก๊ปบังไว้ ต่อมาก็รอบๆ คอเริ่มลอก...อีกแล้ว...

รำพึงรำพันกันอีกแล้ว แต่เป็นแบบทนได้ พอแจกปืนยาวประจำตัว ก็รู้สึกคึกคัก พอฝึกๆ ไป ก็เริ่มบ่นอีกแล้ว ฝึกวันทยาวุธ เฉียงอาวุธ ก็ให้ตบปืนจน

เสียงดัง ตบจนกว่าจะพร้อมเพรียง มือพอง มือแดงอีกแล้ว แบกอาวุธ ก็บ่าแดงมีรอยช้ำ ผมเป็นคนตัวดำ ตากแดดหากุ้งหาปลาจนถึงวันที่จะมาเข้า

โรงเรียนฯ มันชิน ดำเกรียมแต่คอไม่ลอก มันชินทั้งคอและแผ่นหลัง รับจ้างหาบน้ำแข็งและหาบหามของต่างๆ มามาก แบกปืนแค่นี้ไม่มีปัญหา วัน

หนึ่งๆ ตากแดดกันหลายชั่วโมงจริงๆ สำหรับภาคสนาม มันกลางแจ้งเป็นลานดินไม่มีหญ้า,ไม่มีต้นไม้ พออาทิตย์ที่สาม เดินไปทางไหนก็ได้กลิ่น "ซี

ม่าโรชั่น"มันเกิดอะไรขึ้น เห็นเพื่อนๆ ก้มๆเงยๆ ดูอะไรกันที่ต้นขา มารู้ตอนหลังว่าพวกเขาเป็น"สังคัง" ผมด่าตัวเองในใจ อยู่บ้านนอกรู้ทุกอย่าง อ่าน

มาก็เยอะ ผมไม่รู้จัก"สังคัง"ได้แต่เคยได้ยิน ผมรู้แล้วว่าทำไมผมไม่เป็น มันคงชินมั้ง เคยแช่น้ำ เคยเหงื่ออกในร่มผ้าตั้งแต่เล็กจนโต หรือว่าผมโชด

ดี...ที่กางเกงในอย่างดีมันหายไป กางเกงในที่ใช้เป็นผ้า และตรงบริเวณข้างๆ ขาอ่อนมันไม่เสียดสี และมันไม่อับ ผมเคยได้ยินคำว่า"สังคัง"แต่ผมไม่

รู้จักจริงๆ พอรู้จักผมก็เจ็บที่หัวใจ พ่อผมเคยโกรธคนมีเงินคนหนึ่งที่เป็นผู้หญิงสูงอายุ เถียงกันเรื่องเงิน จำนวนเงินก็แค่บาทเดียว เถียงกันไปเถียงกัน

มา ยายคนนั้นพูดว่า...ตารอด(ชื่อพ่อผม)...คนอย่างฉันไม่โกงแกหรอก...อย่างฉันถ้าจะกินต้องกินเนื้อดีๆ ไม่ใช่เนื้อ"สังคัง"...เรื่องนี้จบอย่างไรผมไม่

รู้ รู้แต่ว่าพ่อผมโกรธยายคนนั้นอย่างยาวนานและไม่เคยลืม ผมเพิ่งรู้ว่าพ่อผมโกรธมากขนาดนั้นเพราะอะไร ก็วันที่เพื่อนผมให้ผมดูว่า"สังคัง"มันเกิดที่

ไหน......มันก็ทำให้ตัวผมทั้งชีวิต...ไม่เคยดูถูกหรือรู้สึกเหยียดหยามใครเลย...เพราะผมสงสารพ่อผม....

ยังไม่อยากจบ เลยเอาเรื่องเล่าขานตำนานเก่าที่ทหารเรือเขาเล่ากันจากรุ่นสู่รุ่นมาสู่สมาชิก สำหรับท่านที่เคยฟังมาแล้วหรือเคยอ่านมาแล้วก็ต้องขอ

อภัย นึกว่าผมเขียนมาเพื่อให้ความเคารพกับครูๆ ของผม และเพื่อรำลึกถึงพระคุณเสด็จเตี่ย(ผมมีสิทธิ์เรียก)ที่คุ้มครองผมมาทั้งชีวิต ทำให้เมื่อลาออกมา

แล้วได้ทำงานดี มีวินัย ติดตัวจนถึงวันี้.-

เรื่องเสด็จในกรม กรมหลวงชุมพรฯ กับตากัน

ตากันผู้นี้มีอายุมากกว่าเสด็จเตี่ย แต่เป็นศิษย์สำนักเดียวกัน คือ หลวงปู่ศุข ตากันเป็นคนร้อนวิชา เมื่อสึกออกมาแล้วจึงมาปลูกกระท่อมอยู่บนหน้าผาแห่ง

หนึ่งในสัตหีบ สร้างความเดือดร้อนให้กับเรือทุกลำที่เข้ามาในรัศมีพลังจิตของแก ถ้าอยากให้เรือดีดังเดิมต้องจ่ายค่าผ่านทาง วันหนึ่ง แกไปสะกดเรือ

ของกองทัพเข้า เรื่องนี้ทราบถึงพระเนตรพระกรรณของเสด็จฯ การปะทะอาคมจึงเกิดขึ้น โดยพระองค์เดินทางไปสัตหีบด้วยตนเอง เมื่อไปถึงพระองค์เสก

ผึ้งฝูงใหญ่เข้ามาต่อยตีตากัน แต่ตากันกลับเอาผ้าขาวม้าปัด ผึ้งเหล่านั้นก็กลายเป็นใบไม้ แล้วตากันก็ปล่อยเสืออาคมวิ่งเข้าใส่ ส่วนฝ่ายเสด็จเตี่ยก็ปล่อย

ความธนูออกสู้ จนฝุ่นตลบ ในที่สุด ตากันก็โยนผ้าขาวม้าขอสงบศึก แล้วจึงกลายเป็นสหายต่างวัยตั้งแต่นั้นมา ครั้งหนึ่งตากันเคยคุยโอ้อวดว่า ตนเคยลง

ไปเดินในทะเลเป็นครึ่งข่อนวัน เสด็จเตี่ยโปรดคนจริง จึงมีรับสั่งให้มัดตากันไว้ในกระสอบแล้วถ่วงในทะเลเป็นเวลา ๑ วัน เมื่อครบก็ดึงตากันขึ้นมาปรากฏ

ว่าตากันนั่งอยู่ในท่าสมาธิ หัวเราะร่า แถมยังไม่เปียกเลยสักนิด เสด็จในกรมจึงตั้งชื่อให้อ่าวแห่งนั้นว่า "อ่าวตากัน" หรือ "อ่าวดงตาล" ในปัจจุบัน ว่ากัน

ว่า หลวงพ่ออี๋ สัตหีบ เป็นลูกศิษย์ของตากันนี่แหละ





ชื่ออ่าวดงตาล ก็ต้องมีต้นตาล จำเพลงนี้กันได้ไหม? ดงตาลแห่งนี้มันมีอดีตคอยเตือน ทุกครั้งมาเยือนเตือนใจไม่วาย คิดถึงความหลังครั้งก่อนนี้...

เวลาสิบปีล่วงเลยไป.............






เขตทหารเข้าได้ ทหารเรือใจดีทุกคนครับ เห็นสะพานที่อยู่ไกลๆ นั่นไหมครับ เมื่อปี 2518 มีเรือจากเวียตนามขนคนอพยพมาพึ่งใบบุญของไทยเรา

เอาคนมาขึ้นที่นั่นแหละครับ หาดที่เลยสะพานนั้นไปสวยงามมาก เพื่อนสนิทผมเคยเอาเมียไปปล่อยทิ้งที่นั่น แล้วกลับบ้านคนเดียว เมียหล่นจากท้าย

รถมอเตอร์ไซด์ มันไม่รู้ตัว ขอขอบคุณและขอบคุณมากครับ สวัสดีครับ

 

สมุดจดดวงเอาดวงนี้มาให้ทาย
ดวงหญิง 14 ก.พ. 2525 เวลา 20.25 ชลบุรี

วันจร 18 ก.ย. 57 ทายดีร้าย

............

ผมไม่เคยเข้าไปทายกะเขา เลยจับชันษาจรทาย เป็นได้บุตร
ปรากฎว่าเค้าได้บุตรไปแล้วเมื่อสามเดือนก่อน (15/6/57)

จะทายใหม่ก็เกรงใจ จขกท (กลัวผิดด้วย) คุณghostlinux ผูกดาวเสวยอายุย่อยให้หน่อยครับ จะลองทายจรเดือนดู

 

เคยได้ยินคุ้นๆอยู่ แต่อาจไม่ใช่ "...กินข้าวแดงทั้งกาก กินผักบุ้งทั้งราก สาวๆไม่อยากแลมอง...."

เช้าขับรถเข้าออฟฟิต เห็นนกยืนขวางถนน โดนตุ๊บๆหลบรถ...
ตอนบ่ายจะออกไปเดินข้างนอก ก็เห็นนกขอทานมารอหน้าออฟฟิต
ถ้าเป็นนกสาริกา ก็ว่าจะเอาไปเลี้ยง แต่พอมีคนทักว่าเป็นนกเอี้ยง ก็ไม่เอาดีกว่า ที่บ้านมีตัวแม่อยู่แล้ว

เอากล้วยให้มันกิน มันบอกว่าเบื่อ ทำหน้าจะร้องให้
เด็กในออฟฟิตเดินไปหยิบเม็ดบัวมาให้ เห็นทำเฉย ต้องป้อนให้ถึงปากถึงกิน... ไอ้นกขอทานนี่!

 

วันนี้เวลา 12.54 น. ฝากเงินเข้าบัญชี 1,400.02 บาท สมทบทุนผ้าไตรจีวรครับ
อนุโมทนาบุญกับทุกๆคนด้วยครับ

 

จริงๆนกเอี้ยงคือชื่อเล่นครับ
ชื่อจริงเค้าชื่อนกเอี้ยงสาริกา
ปล.เลี้ยงเค้าที่ออฟฟิตน่าจะดีแล้วนะครับ
ไม่เปลืองกรง ไม่ต้องดูแลมาก
win-win กันทั้งคู่
(ความเห็นส่วนตัวครับ)

 

ขอบคุณครับ นกสาริกา มีชื่อเล่นด้วย จะได้จำไว้

ผมเลี้ยงสัตว์ไม่ได้ครับ เพราะใช้กรงใช้โซ่ไม่เป็น

 

สวัสดีครับ วันนี้เวลาประมาณเที่ยงกว่าๆ ผมฝากเข้าตู้อัตโนมัติ 100 บาท ขอร่วมบุญผ้าไตรด้วยคนครับ
ขอบคุณครับ

 

ใช้ดาว๑แทรกย่อยหรือไม่

 

วันเกิดเหตุเจ้าชะตาอายุ 32 ปี 6 เดือน 29 วัน (อายุไทย 33 ปี)
วันพฤหัส แรม ๑๐ ค่ำ เดือน ๑๐ ปีมะเมีย
พระ ๔ เสวยอายุ ๗ เสวยแทรก ๑ เสวยแทรกย่อย(พึ่งแทรกย่อยวันแรกเลย)
ภูมิปี ๗ ภูมิเดือน ๒ ภูมิวัน ๒
จรปี ราศีตุลย์ จรเดือน ราศีมีน จรวัน ราศีมีน

ยังไม่ได้ทายเหมือนกันครับ แต่ดวงในสมุดจดดวงไม่ธรรมดา ปกติทายกันไม่ค่อยจะถูกกันเท่าไหร่ต้องลองดู

 

ยินดีครับ

 

เรื่องเล่า : เอามาจากเรื่องพระนางเรือล่มฯ

ตอน : ที่มาของประเพณีในการจัดงานศพฯ

เชื่อว่าหลายๆ ท่านคงได้อ่านหรือได้ดูเรื่อง"ธิราชเจ้าจอมสยาม"คงได้อะไรต่อมิอะไรมากมาย ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับบ้านเมืองการบริหารราชการแผ่น

ดิน ผมคิดว่าเชื่อได้เป็นอย่างมากหรือมากที่สุด แต่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับวงศาคณาญาติในสังคมชั้นสูง คนเขียนก็คงต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก ถ้าใครเคย

อ่านเรื่อง"ฉันต้องตายเพราะได้เมียเป็นฝรั่ง" ชื่อเรื่องนี้ผมคงต้องใช้คำว่าทำนองนี้อีกน่ะแหละ(ผมเคยแจ้งไปแล้วว่าถ้าผมไม่แม่นในคำหรือจำชื่อผมจะใช้

คำว่า : อะไรทำนองนั้น)เพราะหนังสือผมหายไปนานมากแล้ว และเหตุที่หายก็เคยบอกไปแล้ว เป็นเรื่องที่ ร.๕ จำใจต้องลงพระปรมาภิไธยคำสั่งประหาร

เพื่อนรัก คือ พระยาปรีชากลการฯ ตระกูล อำมาตยกุล แล้วนำมาเปรียบเทียบดูก็จะรู้ว่า เรื่องเล่ามันมีเค้าเรื่องจริงมากอยู่หรืออาจจะมากกว่าเรื่องที่มีบันทึก

ตราบใดก็ตามที่เรื่องราวประวัติศาสตร์ที่ต่อเนื่องกันของ กรุงธนบุรี กับ กรุงเทพฯ ยังไม่มีการชำระ ส่วนในเรื่อง พระนางเรือล่ม คงหาอ่านกันไม่ยาก ลอง

ไปทบทวนกันดูก็จะเห็นความแปลกของโทษที่ผู้มีหน้าที่ในการดูแลการเสด็จของเจ้านายในการเดินทางครั้งนั้น คือ พระยามหามนตรี โทษที่ได้รับก็ไม่นาน

นักแค่ 3 ปี แล้วก็กลับมารับราชการใหม่ จำนวนโทษหรือการรับโทษไม่แปลก แปลกตรงข้อหาว่า ไม่ได้ทูลความจริง หรือจะเรียกว่าไม่ให้การตามความ

จริง ความจริงคืออะไร???..............

เจตนาที่จะเล่าในวันนี้ คือเรื่องประเพณีที่คนไทยเรารับเอามาสืบทอดในเรื่องที่เกี่ยวกับการจัดงานศพ เป็นที่รู้กันว่าพระพุทธเจ้าหลวงทรงโศกเศร้าโทมนัส

สักแค่ไหน? ขนาดคอยเปิดพระโกศออกดูพระศพ แสดงว่ารักมาก...จนทำให้เจ้าจอมมารดาแพ เกิดอาการ"ขวาง" จนสั่งให้ข้าหลวงในตำหนักเล่นละคร

เรื่องพระลักษณวงศ์ ที่พวกเราๆ ท่านๆ เคยดูละครทีวี เกี่ยวกับเรื่องจักรๆ วงศ์ๆ กันมาหลายหนแล้วน่ะแหละ จับตอนพระลักษณวงศ์เปิดพระโกศนางทิพย์

เกสร ซึ่งมีบทร้องว่าดังนี้.....................

“ส่วนพระจอมหลักโลกยิ่งโศกเศร้า

เสด็จเข้าเคียงโกศไม่วายหวัง

ชักวิสูตรรูดรายพระฉายบัง

พิลาปหลั่งชลเนตรลงเนืองนอง

เปิดพระโกศมิ่งมิตรพิศพักตร์

โศกสลักทรวงไหม้ฤทัยหมอง

สะอื้นอ้อนกรกอดพระโกศทอง

ชลเนตรตกต้องพระปรางนาง

เอาผ้าทรงลงเช็ดชลเนตร

ภูวเรศมิได้คิดอางขนาง

สะอื้นโหยโรยแรงกรรแสงพลาง

โอ้ว่าปรางแม่ยังอุ่นละมุนมือ

พระน้องแก้วอยู่ไยในพระโกศ ฯ

จนทำให้พระพุทธเจ้าหลวงทรงกลิ้ว และรับสั่งให้เลิก ....ทำนองนั้น








ผมจำไม่ได้ว่าใครชื่ออะไรแสดงเป็นตัวอะไร เพราะนิสัยผมกับเรื่องเหล่านี้ ถ้ารู้แล้วผมก็จะผ่านมันไป ถ้าใครเป็นคนชอบอ่านก็คงมีอารมณ์ไม่ต่างกับผม

นัก เพราะการอ่านมันสร้างจินตนาการของเราเอาเอง พระเอกหน้าตาน่าจะเหมือนเรา นางเอกก็คงเป็นคนที่หน้าตาคล้ายๆ กับคนที่อยู่ข้างๆ เราในตอนนี้

ตอนที่ผมอ่านผู้ชนะสิบทิศ ผมก็คิดว่าผมเป็นจเด็จเสียเอง อะไรๆ มันก็ดีไปหมด เรื่องลักษณวงศ์ เป็นละครทีวี ปีไหนผมจำไม่ได้ แต่ผมแว่วเสียงเพลง

ประกอบละครอยู่บ่อยๆ ตอนคิดถึงคนร้อง อดีตรองนางสาวไทย ชัชฎาภรณ์ รักษณาเวศ

ย่นย่อเอาเป็นว่า ในงานถวายพระเพลิงพระบรมศพของพระนางเรือล่มฯ พระพุทธเจ้าหลวงทรงโปรดให้มีการจัดพิมพ์หนังสือสวดมนต์รวมพระสูตร และ

พระปริตต่างๆ พระราชทานไปยังวัดต่างๆ 10,000 เล่ม(ถ้าจำไม่ผิด)เพื่อเป็นพระราชกุศลฯ ที่ผมจะบอกก็คือ...........สิ่งที่เกิดขึ้นในงานที่เกี่ยวกับพระ

ราชพิธีพระศพของ พระนางเรือล่ม สืบทอดเป็นประเพณีจนมาถึงทุกวันนี้ คือ.....

1. ประเพณี ทำบุญ 50 วัน

2. ประเพณี ทำบุญ 100 วัน

3. ประเพณีทำหนังสือแจกในงานศพฯ

ผมเคยไปวัดกู้เมื่อ 20 กว่าปีก่อน เพื่อไปบริจาคเงินไถ่ชีวิตโคกระบือ เห็นสภาพเรือที่เก็บไว้ให้คนดู แล้วใจหาย...ว่า...ทำได้แค่นี้หรือ...แต่วันี้ผมไม่รู้...

เพราะตั้งแต่วันนั้น ผมไม่ไปวัดนี้อีกเลย...................สำหรับสาระในตอนนี้ คือ อย่างน้อยก็ทำให้เรามีคำอธิบายให้คนใกล้ชิดหรือลูกหลานได้ทราบ

ว่า ประเพณีในการจัดงานเกี่ยวกับงานศพ มีที่มาอย่างไรใน 3 เรื่องที่กล่าวแล้ว

ขอขอบคุณ และขอบคุณมากครับ....สวัสดีครับ

ปล.ค้นพบว่ามีหนังสือแปลเกี่ยวกับพระยาปรีชากลการ ชื่อ ตัวจึงตายเพราะได้เมียฝรั่ง