เก็บแล้วกดทับไว้ไม่ให้หนี

เก็บแล้วกดท้บไว้ไม่ให้หนี
บดขยี้ให้แตกไม่ให้เห็น
ถูกเหยียบซ้ำจมดินชั่วชีวัน
ชีวิตสั้นหมดสิทธิ์ได้หายใจ

จะมองหาใครช่วยก็ไม่เห็น
สุดลำเค็ญเหลือเศษเป็นแค่ผง
มีชีวิตเหมือนไม่มีไม่เป็นคน
เหมือนหุ่นยนต์ทำตามที่สั่งมา

สุดท้ายแล้วจะหนีไปไหนได้
ทนทุกข์กายทุกข์ใจสุดจะฝื่น
เหยียบย่ำกายและใจทุกวันคืน
ขอชีวิตของเราคืนใครช่วยที

 

ค่ำคืนนี้มีชีวิตต่อไปได้หรือไม่
อยู่ต่อไปกับตายต่างกันหรือ
ตายวันนี้หรือพรุ่งนี้ก็คงคือ
หมดทั้งชื่อและชีวิตไม่มีจริง

 

o สิ่งหนึ่งควรกำหนดเห็นตามจริง
ลมคือสิ่งถูกกดทับไม่อาจหมาย
ลมจะเข้าจะออกยอมทับกันไป
ลองระลึกสิสหายมันเป็นเช่นนั้นจริง


o ก็แม้นลมหายใจยังเป็นสิ่งครองไม่ได้
ไม่อาจหมายให้เป็นอย่างใจหมาย
ลมจะเข้าจะออกจะอั้นไว้เดี๋ยวก็คลาย
ลมหายใจยังครองไม่ได้ นั่นแหละสัจจจริง

o คนฉลาดจะกำหนดรู้สิ่งสัจจะ
จนประจักษชัดนอกจากสัจจะคือความสงสัย
การกดทับอัดอั้นก็เพียงสัญญาพาเห็นไป
เอาสัจจะเป็นใหญ่ อิสระเหนือสิ่งใด เห็นตรงตามธรรม

o ความดิ้นรนอัดอั้นจะเหมือนปลิดทิ้ง
เพราะความจริงลมหายใจเป็นพยานว่าหนีไม่ได้
การเห็นว่าโน้นนั่นนีมีของเราเป็นเพียงวิปลาสไป
แท้จริงธรรมใดๆนั้นมีแต่ทุกข์เกิดดับพลันวัน

 

อันความจริงชีวิตเราก็ยังอยู่
อาจลืมรู้ดูตนเองก็เลยหลง
ทุกข์ที่ถมที่อาภัพเพราะไม่ปลง
ที่มันหลงเพราะไม่คิดออกจากมัน

ให้ยกจิตยกใจลอยขึ้นสู่
ให้มองดูทุกข์เก่าๆมองให้เห็น
จิตเบื้องบนทุกข์เบื่องล่างยกให้เป็น
ก็จะเห็นว่าที่ทุกข์ท่านหลงเอง

 

สภาพนี้คือความจริงไม่รู้หรือ
ว่ามันคือสภาพธรรมให้รู้เห็น
ว่าไม่ควรยึดถือมั่นเอามาเป็น
ให้ลำเค็ญว่าตัวกูหมดได้ไง

ในความหมดมันคือหมดของทุกสิ่ง
ว่าความจริงมันล้วนหมดเหมือนกันได้
แต่ตัวเราที่มีอยู่หมดได้ไง
ที่หายใจอยู่นั่นแหล่ะอย่าลืมมัน

ให้ทำการรู้ตัวตื่นขึ้นมาใหม่
สูดหายใจลึกสุดสายกลั้นไว้นั่น
ดูว่าตัวอะไรทีบีบค้นกัน
ก็สิ่งนั้นคือตัวคุณจับให้ดี

 

สภาพนี้วิธีแก้ให้เข้าบวช
จะสงบและสำรวจสิ่งรู้เห็น
ในมุมมองของสมณะที่ให้เป็น
ให้ดูให้รู้เห็นโลกที่มี

ว่าตัวเรากับโลกนอกที่แตกต่าง
ผิดแปลกทางรูปธรรมนามธรรมไหม
ให้มองดูจนกว่าคุณจะเข้าใจ
ว่าทำไมเขาแบบนั้นไม่เหมือนคุณ

หรือเอาแบบมองตัวเองให้ชัดก่อน
ถึงค่อยย้อนความเป็นมาถึงจุดนี้
คุณเป็นอยู่มันถูกต้องดีไม่ดี
ถ้าไม่ดีเพราะสิ่งใดคือผู้ทำ

ถ้าคุณดีที่ไม่ดีคือที่อยู่
ที่อยู่ดีงั้นไม่ดีที่ตรงไหน
มองความคิดให้เข้าใจตรงกับกาย
ถ้าขัดกันก็ต้องให้เหมาะสมกัน

เปรียบเหมือนกายคือเครื่องมือชนิดหนึ่ง
ให้คำนึงว่าความคิดคือการใช้นั่น
กายที่มีกับที่คิดให้เหมาะสมตรงกัน
ถ้าผิดนั่นคือต้องมีสิ่งใดลวง

 

ระยะทางยาวเท่ากันหมด
แต่ผลของการเดินไม่เท่ากัน
สาเหตุอยู่ที่ผู้ทำ.และผู้เดิน

 

พักผ่อนให้มากๆ
ความเครียดทำให้ชีวิตสั้นได้
เกิดมาทั้งทีก็ต้องคว้าดีให้ได้
ดีที่สุดคือได้ไปอยู่ในมิติเดียวกับองค์ต้นธาตุต้นธรรมที่อยู่เหนือมิติที่เรียกว่านิพพานของสายพุทธวงศ์

cr. http://www.bloggang.com/ฝันว่าเป็นพระพุทธเจ้ามาเกิดหลังรับแสงทิพย์จากองค์ต้นธาตุต้นธรรม

cr.http://www.bloggang.com/อาหารที่ช่วยให้หลับง่ายคลายเครียด

 

ชีวิตก็เป็นอย่างนี้แหละ
มีทั้งแพ้และชนะอย่าสิ้นหวัง
กำลังใจ...อยู่ได้ด้วยพลัง
อย่าสิ้นหวังเพราะแพ้แค่บางคราว

สิ่งใดใดในโลกหล้านี้
มีทั้งดีและไม่ได้อยู่เสมอ
ทุกชีวิตล้วนประสบและพบเจอ
ขอเพียงเธออย่าสิ้นหวัง..กำลังใจ

หากแม้นว่าใครใครหมดความหวัง
หากได้ฟังสัจธรรมมีความหมาย
ว่าชีวิตอยู่ไม่นานล้วนต้องตาย
ล้วนดับหาย..มลายสูญ..สิ้นทุกคน

เมื่อรู้แล้วเมื่อเป็นเช่นนั้นนั้น
จงเฝ้าฝันทำสิ่งดีดีตามเป้าหมาย
ถึงชีพดับ..ลาลับไม่มีกาย
ชีพมลาย...ทรงไว้ซึ่งความดี

 

ความดีงามมีหลายคนเฝ้าฝันเพ้อ
คอยละเมอถามไถ่ใจเฝ้าหา
เฝ้าทวงถามความดีงามทุกเวลา
ชะแง้หาว่าอยู่ไหนกับใครกัน

ความดีงามอย่าควานหากับผู้อื่น
ฝ่านวันคืนมัวค้นหาทำไมนั่น
คนทุกคนล้วนดีงามไม่ต่างกัน
แค่ความฝันและความหวังมาลวงตา

คนทุกคนล้วนดีงามเป็นเบื้องบาท
อย่าเขลาขลาดแพ้ใจตนให้หม่นหมอง
ค้นให้เจอคุณความดีที่เราครอง
จะไม่ต้องหลงตามใครให้ใจระกำ

 

ผ่านวันคืนที่หนาวเหน็บที่เจ็บช้ำ
ชอกระกำตำปวดเจ็บเหมือนเหน็บหนาว
รวดร้าวช้ำระกำทรวงไม่บรรเทา
หรือว่าเราคือคนทุกข์ที่โลกลืม

ถามกับใครหาใครตอบหายปวดตับ
ไม่มีใครร้องขานรับวิญญาณฉัน
เหมือนโลกนี้หมดที่พึ่งพิงต่อกัน
หรือว่าฉันเป็นคนเดียวที่ทุกข์ทน

อันความจริงคนที่ทุกข์นั้นมีมาก
แต่ไม่อยากให้ใครรู้ดูแล้วเห็น
ว่าเรานั้นพ่ายแพ้โลกทุกข์ลำเค็ญ
เท่าที่เห็นล้วนอมทุกข์ไม่บอกกัน

คนที่ทุกข์อาจแค่คิดว่าล้วนทุกข์
ไม่มีใครที่เป็นสุขไปกว่าฉัน
มีแต่ทุกข์แบกความทุกข์พอพอกัน
เป็นเช่นนั้นคนที่สุขคงไม่มี

เพราะคนเราออกจากทุกข์นั้นไม่ได้
ไม่รู้ไงว่าความทุกข์ดั่งภูตผี
แค่สิ่งลวงให้เจ็บช้ำตามย่ำยี
ไม่เหลือดีให้เราเห็นเป็นผิดไป

อันความทุกข์นั่นแหล่ะเป็นตัวบอก
ว่าช้ำชอกพอหรือยังที่ทนไหว
ไม่อยากทุกข์อย่าสร้างทุกข์หยุดสร้างไง
เหตุแห่งสุขนั้นไซร้ทำให้เป็น

 

โพสเอง? ตอบเอง ?
ว่าแต่ใช่ค้างคาวแสงปะนี่ ?

 

ทุกข์แห่งใจ ใดใด ในโลกหล้า
ล้วนผ่านมา ลาผ่านไปไม่เสถียร
สุขและเฉย เลยผ่านมา พาหมุนเวียน
รับจนเอียน ใจโง่เขลา เรานี้แล
หากละได้ ไม่ยึดมั่น จะพลันสุข
ฝ่าความทุกข์ พาใจทวน สวนกระแส
ผ่านไปได้ ใจจักแกร่ง แข็งแรงแล
มันก็แค่ ช่วงขาลง จงทำใจ...ให้...2ชิล(ชิลชิล)
...หากโพสท์จริงจากใจ..ขอให้ประคองใจให้เข้มแข็งใว้..
..หากเป็นแค่กระทู้หลอกล่อ.ผมก็พลอยบ้าไปกับท่าน..แบร๋ๆๆๆๆ..แบ๊ะๆๆ

 

ที่เป็นไปเขาเปรียบทุกข์ว่าเกิดดับ
เข้าไปจับเขาว่าหลงคงไม่หาย
ให้หยุดจับหยุดรู้ดูนิ่งทำไป
แล้วค่อยแยกที่เข้าใจว่าใครทำ

เปรียบว่าทุกข์ที่เกิดดับหาไช่เหตุ
ความอาเพทเกิดเพราะความหลงไหลนั่น
คิดสงสัยคิดไคร่รู้เข้าจับมัน
ก็เลยพลันเข้าร่วมกันพันพัวงง

เมื่อพัวพันมันเลยงงว่าเป็นอยู่
ที่เป็นอยู่ก็เลยงงทุกข์ใครนั่น
ทุกข์ของเขาทุกข์ของฉันของใครกัน
ก็เลยตันเพราะหลงมันว่าเป็นตน

ถ้าแยกได้รู้อยู่ดูได้ตลอด
จะไม่กอดไม่หลงตามเข้าจับมั่น
ไม่สงสัยไม่อยากรู้ดูแต่มัน
ที่เกิดดับนั้นเราหาได้หลงเมามัว

แต่ถ้าหลงให้พยายามรู้ว่าหลง
อย่าคิดปลงแค่รู้อยู่เผลอแล้วนั่น
ดูจนจบดูจนดับไปกับมัน
ทำแบบนั้นจะไม่ทุกข์ไม่ฝืนใคร

แล้วค่อยเริ่มดูอีกหนทนอีกรอบ
ค่อยสะสมวางตนชอบตลอดมั่น
ฝึกไม่หลงรู้ว่าหลงซ้ำทั้งวัน
ฝึกจนมันแคล่วคล่องล่องทะยานเป็น

ฝึกจนรู้ว่าเกิดดับนั่นไช่เหตุ
ตัวต้นเหตุคือทำไมเราหลงนั่น
ที่เราหลงเพราะไม่นิ่งหรือไรกัน
หรือว่ามันเพราะไม่สงบไม่พบพอ

 

ถ้าเผลอหลงให้เรียนรู้ผลการหลง
อย่าคิดปลงคิดดับถอนตัวหนี
ให้รู้อยู่ชัดแจ้งผลที่หลงมี
ดูให้ดีว่าเผลอหลงผลเช่นไร

เมื่อไม่หลงมีผลอยู่ความไม่หลง
ถ้าอยากหลงก็ลองเข้าไปจับนั่น
ที่เกิดดับถ้าจับแล้วหลงทันควัน
ดูจนมันตั้งอยู่ผลจนดับไป

ความแตกต่างในความหลงกับไม่หลง
รู้เพื่อปลงที่ตัวเองวางตัวได้
รู้ว่าหลงกับไม่หลงใครหลงไป
ถ้าไม่หลงเป็นเพราะใครเข้าใจมัน

 

เมื่อรู้ตัวว่าเลิกหลงจะไม่หลง
เมื่อรู้ตัวถ้าอยากหลงก็เข้าปรุงมั่น
ระหว่างหลงกับไม่หลงเข้าใจพลัน
ว่าตัวฉันแหล่ะที่หลงไม่หลงเอง

เมื่อรู้ตัวให้แยกออกให้เด่นชัด
ตัวเราจัดให้ตนอยู่เหนือเปลี่ยนผัน
ลอยยกตนเหนือเกิดดับ เลิกยุ่งมัน
เป็นแม่นมั่นนั่นเพราะเราเข้าใจตน

 

อ่านดูแล่วมีแต่หลง...กับไม่หลง
ก็เลยปลงเพราะว่า...หลงตลอด
ทำอย่างไร...ถึงให้ใจมองดูออก
ต้องดู...ตลอดทั้งวันของกายใจ

วันไหนดีมีสติ..ก็ไม่หลง
พาใจปลงการกระทำของผู้อื่น
อยู่กับตัวอยู่กับใจ..ไร้วันคืน
ถึงคนอื่นเป็นอย่างไร..ใจไม่ตาม

แต่วันไหน..ขาดสติ..พาลุ่มหลง
ใจร่วมจม..ในอาการตามเขาไป
ขืนอย่างไร..ก็ทนไม่ค่อยไหว
เพราะจิตใจ..ร้อนรน..ตามตนเอง

ก็เลยลองพยายามฝึกสติ
ฝึกดูซิว่าหลง...อย่างไรหนอ
ที่รู้ว่าหลง...เพราะยังแยกไม่พอ
เพราะว่ารู้...นั่นแหละหนอ..พาร่วมไป

ต้องดูกาย ดูจิต บ่อยบ่อยครั้ง
ไม่เผลอพลั้ง..มีสติอยู่..ตลอด
รู้สึกกาย...เห็นกาย..ว่าไปรอด
แยกอารมณ์ชอบ..ไม่ชอบ..ไม่ร่วมปรุง

ตัวสติ..นั่นแหละ..คือตัวดู
ตัวที่รู้..ว่าหลง..หรือไม่หลง
เพราะตัวดู..มีตัวรู้...ไม่เข้าร่วมกับอารมณ์
เลยคิดปลง..รู้ว่าตน..เป็นใครกัน

หากขาดสติที่เป็น...ตัวดู
เพราะว่า..รู้อยู่..จึงเข้าไปเป็นฉัน
พออารมณ์เกิดมา..คิดว่าเรา..คือมัน
เพราะอย่างนั้น..ทำอย่างไร..ไม่หลงเอย

 

อันความหลงกับไม่หลงไช่สาเหตุ
เกิดอาเพทเพราะตัวเราไม่เข้าใจนั่น
หลงไม่หลงให้เรารู้ทันว่ามัน
นั่นคือฉันหรือฉันหลงเลยเกิดเป็น

ถ้ารู้ตัวว่าเราหลงก็คงจบ
ก็คงพบกับคำตอบความจริงนั่น
ว่าที่หลงเพราะฉันนั้นไปหลงมัน
ไม่มีใครทำไห้ฉันหลงได้เลย

ที่มันหลงไม่มีใครทำไห้หลง
เหตุเพราะฉันนั้นไม่ทรงสติมั่น
ฉันหลงเองเพราะว่าฉันโง่เองพลัน
จะเข้าใจว่าตัวฉันคิดหลงเอง

ในการหลงไม่มีใครทำไห้หลง
แค่ตนเองไม่มั่นคงหลงเองนั่น
กรรมทุกกรรมโทษคนอื่นทำไมกัน
ที่สุดนั่นฉันทำเองไม่มีใคร

พรหมลิขิตใครลิขิตจะได้รู้
ที่เป็นอยู่ทุกความจริงหลีกเลี่ยงมิได้
คือผลกรรมกรรมของใครรู้แล้วไง
กรรมนั้นไซร้คือของตนหลงทำเอง

 

ส่องกระจก เห็นตัวเรา ใช่จริงหรือ
สิ่งนี้คือ ตัวเราหรือ ที่มองเห็น
นอกกระจก ก็ไม่มี เหมือนที่เป็น
สิ่งที่เห็น คือไม่จริง อนันตา

ตายเร็วช้า อย่างไร ก็ต้องตาย
อยู่เหมือนตาย จะอยู่ไป ทำไมหรือ
อยู่ให้เจ็บ ให้เหยียบย่ำ เหมือนเชือดมือ
เจ็บที่มือ เจ็บที่ใจ ไม่เท่ากัน

ลมหายใจ มีไว้ เพื่อใครหรือ
เพื่อตัวเอง หรือเพื่อใคร ไม่มีเห็น
ถูกขังกาย ขังใจ ตายทั้งเป็น
คนเลือดเย็น ทำได้ ใจช่างดำ

 

คำว่าหลง เรารู้จริง หรือว่าฝัน
คำว่าฝัน รู้จริงหรือ ว่าคือหลง
หลงคือจิต ให้คิด ให้ผูกพันธ์
คำว่าฝัน คือหลงผิด คิดว่าจริง

ไม่เคยคิด ว่าหลง คือความจริง
มองทุกสิ่ง ไม่มีเหมือน ที่มองเห็น
สิ่งที่เห็น เป็นภาพลวง ไม่ใช่จริง
ตายคือสิ่ง ที่จริง และมั่นคง

อยู่ทำไม ให้ใจ มันลุ่มหลง
ตัดและปลง หยุดชิวิต ให้หมดหาย
ให้หมดลม หมดชีวิต ให้มันตาย
ตายจะได้ ไม่ลุ่มหลง ว่ามีจริง