ซูกระแท้ว....แซวกระทู้....

ไม่ได้ร้างหรอกครับ เพียงแต่หัวเรือใหญ่พึ่งเสียชีวิตไป การสั่งการต่างๆก็ไม่เต็มที่เหมือนแต่ก่อน คนงานมีอยู่10คนก็ดูแลไม่ได้ทั่วถึงเท่าไร จึงดูรกๆไปบ้างครับ...
เดิมทีผมก็เคยคิดเหมือนกันว่าอยากจะทำสถานปฏิบัติธรรมบนเนื้อที่สัก100ไร่ แต่พอมาเห็นที่นี่แล้วต้องล้มเลิกไปดีกว่า...การทำบุญเป็นเรื่องดี แต่การติดในบุญอาจไม่ใช่สิ่งที่ดี คนที่จิตใจดี ยึดมั่นในบุญ หากวางกำลังใจผิดไปสักนิดเดียว ไปหลงยึดเข้า ก็จะเหมือนพระภิกษุรูปหนึ่งในครั้งพุทธกาลที่มรณะภาพไปเกิดเป็นตัวเลน...น่าเห็นใจจริงๆครับ...

ผมได้แต่ปลอบใจไปว่าคนดีๆ ตายไวๆน่ะถูกต้องแล้ว เพราะเขาจะได้ไปเสวยผลของบุญที่เขาทำมา..
ส่วนคนชั่วนั้นสมควรอยู่ให้นานๆหน่อย เพื่อจะได้มีโอกาสได้พบเห็นความดีในพระพุทธศาสนา ได้มีโอกาสกลับตัวกลับใจมาทำความดีก่อนตาย..
ทั้งที่ในใจก็รู้อยู่ว่า คนอื่นเขาไม่คิดอย่างนั้น เขาคิดว่าทำบุญมาตั้งมากมายแล้ว ทำไมต้องรีบตาย ทำไมไม่มีใครบอกหรือเตือนล่วงหน้าเลยว่าต้องหมดอายุขัย ถ้ารู้ล่วงหน้าก็จะได้หาทางต่ออายุ พึ่งได้ลูกเมื่อตอนแก่ ลูกยังพึ่งจะ2ขวบเศษๆเอง คนเป็นภรรยาย่อมเจ็บปวดมาก...

เมื่อปีที่แล้วญาติผู้ใหญ่ผมต้องหมดอายุขัยลง อันนี้พระท่านเตือนมาก่อนล่วงหน้า1ปี ไปถามลุงพุฒิท่านให้ดูบัญชีก็บอกว่าใช่ หมดอายุขัย แต่ว่ายังสามารถต่ออายุไปได้อยู่ ท่านก็จะบอกว่าต้องเตรียมของอะไรบ้าง ทำบุญแบบไหน ทำอย่างไร? และบอกว่าแม้จะทำไปแล้วต่ออายุขัยได้ แต่เรื่องไม่เจ็บป่วยเลยนั้นไม่มี คือต้องเจ็บป่วยบ้าง แต่ไม่มาก ไม่ทำให้ถึงตาย...

เมื่อทำไปตามนั้นผลก็เกิดตามที่ท่านแนะนำทุกอย่าง ส่วนจะมาถามเอาเหตุผลว่าทำไมต้องทำสังฆทานแบบนั้น ต้องมีของแบบนี้ไปทำบุญด้วย อันนี้ผมก็ไม่ทราบได้ แล้วแต่กรณีไป

เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ เพียงแต่จะทำให้ได้เฉพาะคนในครอบครัวเท่านั้นเอง ที่เหลือใครอยากรู้ก็ต้องไปหาครูบาอาจารย์ที่ท่านทรงคุณวิเศษนะครับ เพราะผมนี่ยังขี้หมูราขี้หมาแห้งอยู่ เพียงแค่เอาตัวให้รอดได้นี่ก็ยากแล้วเหมือนกัน ไม่สามารถจะไปเผือกเรื่องชาวบ้านได้นะครับ...เพียงแต่ที่เล่ามานี้อยากจะบอกว่า บางครั้ง บางที มันก็มีทางที่จะเลี่ยงจะหนีภัยบางอย่างได้เหมือนกันนะครับ...

สรุปก็คือ ขอให้แม่ต้อย ขยันหายใจเข้าไว้นะครับ...หักมุมไหมล่ะเนี่ย...ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่จั่วหัวเลยอ่ะนิ

 

โรงเรียนติงต้องพาเด็กๆนอนกลางวันด้วยนะ...จะได้ฝันกลางวันไง...เพราะเป็นโรงเรียนในฝัน..ไม่นอนแล้วจะฝันได้ไง...ให้พายุไปเป็นผู้นำการนอนฝันก็ดีนะ...

เรื่องการทำบุญนั้น ผมเห็นว่าคนจนได้เปรียบเรื่องการทำบุญมากกว่าคนรวย เพราะกำลังใจตัด เพื่อการบำเพ็ญบารมีนั้น มีมากกว่า..
ยกตัวอย่างสมัยที่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเกิดเป็นยาจกเข็ญใจ ต้องเอาผ้านุ่งไปขายเป็นผ้าขี้ริ้วเอาเงินไปซื้อเข็มกับด้ายมาร่วมทำสังฆทานกับท่านมหาเศรษฐี...อานิสสงค์ให้ผลทันทีและยังเป็นปฐมเหตุให้ท่านอธิษฐานขอเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในการเบื้องหน้าได้ด้วย...แต่เศรษฐีท่านนั้นยังไม่ได้อานิสสงค์ถึงเพียงนี้เลยทั้งที่เป็นเจ้าภาพทุกอย่างจัดหาทุกสิ่ง...

พระสีวลีเองก็เช่นกัน เป็นผู้มีลาภมากด้วยอานิสสงค์ที่เกิดเป็นนายพรานยากจนหาของป่าเป็นรังผึ้งดิบจะเอามาเยี่ยมเพื่อน ชาวเมืองขอซื้อเพื่อไปถวายพระพุทธเจ้า ท่านไม่ยอมขาย แต่จะขอนำไปร่วมบุญด้วย อานิสสงค์ที่เกิดจากกำลังใจตัดมัชฌริยะคือความตระหนี่ ตรงนี้สำคัญมาก พวกคนรวยๆเศรษฐีทั้งหลายทำไม่ได้มากเท่ายาจก...

วันที่พระนางบูเช็กเทียนเป็นเพียงสาวชาวบ้านทำบุญด้วยเงินไม่กี่อีแปะ หลวงจีนท่านสวดอวยพรให้มากมาย แต่เมื่อได้เป็นใหญ่แล้วนิมนต์ท่านมารับภัตราหารและข้าวของต่างๆหลวงจีนท่านนี้รับเสร็จก็อวยพรเพียงสั้นๆแล้วก็กลับ เรื่องนี้เคยเล่าให้ฟังมาก่อนหน้านี้แล้วครับ...

สมัยที่ผมยังวัยรุ่นเป็นนักเรียนนักศึกษา เงิน 100 บาทเป็นของหายาก การจะถวายสังฆทานกับหลวงพ่อฤษีสักครั้งด้วยเงิน 100 บาทจึงเป็นเรื่องที่ต้องใช้กำลังใจหนักมาก นี่เพราะความยากจนมันบีบบังคับมา แต่ก็ดีนะ ดีที่จนนี่แหละ มันถึงได้เข้าถึงกำลังใจตรงจุดนี้ได้...ทำอยู่เช่นนี้ตลอด5ปีที่อยู่กับหลวงพ่อมา ทำให้รู้สึกว่าได้ฝึกฝนกำลังใจของตัวเองได้ดีทีเดียว...

ภายหลังเมื่อพอจะมีจะกินบ้างแล้ว แม้ว่าจะทำบุญครั้งและแสน ความรู้สึกทางใจ คือกำลังใจก็ไม่เสมอด้วยการทำบุญด้วยเงินเพียง 100 บาทในสมัยที่ยังยากจนอยู่ครับ...

ดังนั้นใครที่ยังรู้สึกว่าตัวเองยากจนอยู่ ไม่สามารถทำบุญได้สาแก่ใจนั้น ขอให้เข้าใจเสียใหม่นะครับ กำลังใจและอานิสสงค์ผลของทานนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนเงินที่ทำลงไปเลย แต่ขึ้นอยู่กับกำลังใจในการสละ คือการตัดความตระหนี่ ตรงนี้ต่างหากที่เป็นอริยะทรัพย์ ไม่ใช่ใครมีเงินมาก ทำบุญมากๆแล้วจะได้บุญมากไปด้วย...ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไปนะครับ...ไม่มีเงินเลย ไปขัดส้วมวัด กวาดลานวัด ทำความสะอาดพระประธาน ก็ได้อานิสสงค์มากมายเช่นกันครับ ... ดังนั้นอย่าน้อยใจไปเลย...บุญนั้น ทำไปเถอะครับ...

 

กอไผ่...ที่สำนักปฏิบัติแห่งนี้นับร้อยๆกอ เจ้าของก็สามารถใช้กำลังทรัพย์สินบันดาลจากกอไผ่จังหวัดหนึ่ง..
ให้มันผุดขึ้นมาจากจังหวัดหนึ่ง (คนละภาคกันซะด้วย) มาโผล่ที่สำนักธรรมแห่งนี่ได้เพียงไม่กี่ชั่วข้ามคืน...มหัศจรรย์จริงๆ...

ท่านเจ้าของก็มีกิจกรรมใช้สถานที่..เป็นแศูนย์เผยแพร่ความรู้เชิงพึ่งพาตนเอง..ตามหลักเศรฐกิจพอเพียง..แก่ประชาชนที่สนใจทั่วไป.

.ปกติทุกๆปลายปี เจ้าของสวนปฏิบัติแห่งนี้จะนิมนต์พระและญาติโยมหลายท่านมาร่วมถือศีลแปด สวดมนต์ ภาวนาปฏิบัติธรรม..
.พร้อมพรั่งด้วย เลี้ยงดูข้าวปลาด้วยอาหารชั้นเลิศเป็นอย่างดี...
ถ้วยจานชามไม่ต้องล้าง....มีลูกจ้างคอยบริการให้เสร็จสรรพ...

ช่วงบ่ายก็แจกทาน ข้าวของ อาหารแห้งเครื่องใช่้ เครื่องนุ่งห่มแก่คนยากจนในเขตนั้นนับหลายร้อยคน..อีกพะเรอเกวียน
จนบางคนอาจแอบอิจฉาเล็กๆใน...ความพร้อมเรื่องทานบารมีอันล้นเหลือ

++++++++
เรื่องของมหาเศรษฐีใจบุญ...กับการสร้างทานมหากุศล ที่ต้องมาสิ้นลมหายใจด้วยวัยที่ยังไม่เข้าชราภาพ...

ต้องถามว่าทำไม.คนที่สร้างบุญทาน มาหากุศลทำไมต้องมาด้วยมาด่วนมรณะกรรมเร็วนัก..จะรีบเอาเขาไปไหนนักหนา..

มีเหตุผลอะไรหนอ..เบื้องบนเอ๋ย????

 

มีโอกาสแนะนำหลวงพ่อรูปดังกล่าว ให้กระผมได้ศึกษาแนวทางปฏิบัติบ้างนะครับ (หลังไมค์ก็ได้ครับ)
....ขอบคุณครับป๋ามิงค์

 

ผมเดินทางไปตามลายแทงที่ป๋า Toplus99 ให้ไปครับ...
มีน้องผู้หนึ่งอาสาพาไปส่ง...
ระหว่างอยู่ที่วัดก็ได้เจอกันน้องอีกคนหนึ่งซึ่งอยู่วัดมานานแล้ว...
ให้พระเครื่องเอาไว้ชุดหนึ่งแล้วผมก็แอบขอองค์เล็กจากหลวงพี่ที่นั่นมาอีก1องค์รวมเป็น4องค์ เอาไว้เป็นที่ระลึกสำหรับการแวะมาปฏิบัติธรรมในครั้งนี้...



น้องเหมียว ที่มาคอยเฝ้าอยู่ใกล้ๆเวลาฝึกอยู่ในถ้ำ...เดินจงกรมก็มาเดินด้วย...ตลกดี...



หลวงตาท่านหนึ่งเล่าว่า รุ่นที่แช่น้ำกรดได้ก็มี ท่านว่าขนาดน้ำกรดยังสู้ได้อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงว่าจะสุดยอดเพียงไหน..จนมีเรื่องเล่าว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งโดนแก๊งป้ายยาเพื่อที่จะล่อลวงไปขายที่มาเลย์ เธอผู้นี้แขวนพระรุ่นแช่น้ำกรดอยู่องค์เดียว ยาป้ายที่ว่าไม่สามารถทำอะไรเธอผู้นี้ได้...สุดยอดมาก....

เมื่อผมได้มีโอกาสไปกราบรายงานตัว(เสนอหน้ากับหลวงพ่อว่ามาขอข้าวขอน้ำกินฟรี)ท่านได้เมตตาตอบเรื่องพระเครื่องเหล่านี้ว่า ท่านทำไว้เพื่อให้เป็นกำลังใจของญาติโยมเท่านั้น จะศักดิ์สิทธิ์หรือไม่มันขึ้นอยู่กับความเชื่อของแต่ละบุคคล อย่างสีผึ้งที่สมเด็จท่านหนึ่งได้นิมนต์หลวงพ่อไปกวนสีผึ้งเมตตา พอมีคนพกพาเอาไปใช้แล้วเกิดดี มันก็เพราะคนที่พกไปมันมีความมั่นใจว่ามีของดีอยู่กับตัว มันก็มีกำลังใจดี อะไรมันก็ดีไปด้วยอย่างนั้นเอง...

ต่อมาผมไปถามหลวงพี่เรื่องพระเครื่องของหลวงพ่อว่า มีรุ่นที่กันน้ำกรดได้แล้ว มีรุ่นไหนไหมครับที่กันปากคนได้...ท่านหัวเราะแล้วบอกว่าไม่มีหรอกโยม...ม...
ผมหล่ะเสียดายอยู่ตะหงิดๆ ถ้ามีรุ่นไหนที่กันปากคนได้นะ ผมจะบูชามาแขวนไว้สักหลายๆองค์...

วันที่4-5 ธันวาคม มีงานสวดมนต์ข้ามคืนถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว...
วันที่ 10-20 ธันวาคม มีพระจากมหาวิทยาลัยที่หลวงพ่อคูณท่านสร้างไว้มาอยู่อบรมจำนวน 250 รูปเป็นพระป.ตรีและป.โท ท่านใดต้องการร่วมทำบุญเป็นค่าอาหารและน้ำปาณะ สามารถติดต่อได้ที่ ป๋า Toplus99 ครับ...
การทำบุญกับพระสงฆ์ที่มาประพฤติปฏิบัติธรรมนั้น ได้อานิสสงค์มากจริงๆ...
ส่วนผมนี่ก็จะตามอนุโมทนากับทุกท่านนะครับ...สาธุ...

 

เห็นบายศรีแล้วก็ต้องรู้แหละครับว่าที่นี่ใครดูแล...
ส่วนพระเครื่องที่ได้รับมานั้น ผมก็ลองอธิษฐานขอชมบารมีดูเหมือนกันว่าเป็นเช่นไร...
แต่ปัญหาคือ ผมเนี่ย..จับพลังพระเครื่องกะเขาไม่เป็นน่ะสิครับ...
พอจะสำรวมจิตสำรวมใจได้เล็กๆน้อยๆ ก็ปรากฎเป็นฤษีตนหนึ่งอยู่ข้างหน้า ห่มผ้าลายเสือดาว พื้นขาวมีจุดดำๆ หน้าใหญ่ๆเหมือนคนโบราณ หนวดเครายังดำอยู่ ส่วนที่อยู่เหนือผ้าโพกขึ้นไปเป็นรูปหัวพญานาค .... ไม่ทราบชื่อของท่านหรอกครับ...

แต่พระที่ได้มาแล้วหลวงตา หลวงน้า หลวงพี่บอกว่ามีเรื่องเมตตาโชคลาภนั้น ผมรู้สึกว่าจะไม่ใช่หรอกนะ ที่เด่นๆจะเป็นเรื่องบู๊ สู้ ลุย ออกแนวอิทธิฤทธิ์ มากกว่าบุญฤทธิ์ เรื่องแคล้วคลาดคงกระพันนั้นหายห่วง แต่เรื่องโชคลาภเห็นทีจะเป็นรองๆๆๆลงไป...

เห็นได้เท่าที่ท่านจะให้เห็นได้ และรู้ได้เท่าที่ท่านจะให้รู้ ส่วนอื่นๆที่อยากจะรู้อยากจะเห็นนั้นก็ไม่มี เพราะไม่รู้จะอยากรู้อยากเห็นไปทำไม เอาเป็นว่า ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น...

 

นัตถิเม สรณังอันยัง พุทโธ เม สรณัง วะรัง...
นัตถิเม สรณังอันยัง ธัมโม เม สรณัง วะรัง...
นัตถิเม สรณังอันยัง สังโฆ เม สรณัง วะรัง...

ผมเองยังเคารพในพระพุทธรูปอยู่ ยังเคารพรูปองค์แทนสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่ แต่ก็มีบางอย่างที่ผมไม่สามารถจะนำมาเคารพบูชาได้เช่นกันครับ...

หนึ่งในนั้นคือ ปู่ชูชก ... แม้ผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เชื่อว่าถ้าบูชาปู่ชูชกแล้ว จะขออะไรก็ได้...
คือผมเป็นพวกที่ไม่ค่อยมีโชคกับเขาน่ะครับ แล้วก็ไม่ใช่พวกขี้ขอ อยากได้อะไรผมจะขวนขวายหาของผมเอง แบบว่าเหงื่อออกจั๊กกะแร้ ได้มาแล้วมันภูมิใจดี...
ชูชกนี่อยู่ในเรื่องพระเวสสันดรชาดก เป็นขอทานที่อัปลักษณ์ขี้เหร่ มีบุคลิกที่ตรงข้ามกับมหาบุรุษทุกประการ คือว่าเป็นกาลากิณีบุรุษโดยสมบูรณ์แบบ...

กาลต่อมาชูชกได้เกิดมาเป็นพระเทวฑัต เมื่อบวชเข้ามาในพระพุทธศาสนาก็ทำร้ายพระพุทธองค์ และพยายามทำหมู่สงฆ์ให้แตกแยก โดยข้อหนึ่งที่เสนอคือให้พระภิกษุสงฆ์ฉันมังสวิรัต...
ทั้งๆที่องค์พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสอบรมสั่งสอนเอาไว้ดีแล้ว และทรงตรัสไว้ว่า พระองค์รักราหุลเพียงใดก็ทรงรักพระเทวฑัตเพียงนั้น...
แต่พระเทวฑัต ก็ไม่สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ แล้วยังเนรคุณต่อองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าอีกด้วย...คนแบบนี้นี่จะให้ผมเคารพรักบูชายึดถือเป็นสรณะหนึ่งเพื่อให้ผมมั่งมีเงินทองนั้น ผมไม่เอาด้วยคนนึงครับ...

แล้วเวลานี้พระเทวฑัตหรือชาติก่อนหน้านั้นคือ ปู่ชูชก ก็มีอทิสมานย์กายอยู่ในอเวจีมหานรก ... ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจพระเทวฑัตนะครับ ความจริงแล้วผมนี่ชอบพระเทวฑัตอยู่หลายประการทีเดียว...ส่วนเรื่องความเลวนั้นผมเองไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าพระเทวฑัตท่านเลวกว่าผมหรือว่าผมมันจะเลวกว่าท่าน อันนี้ยังเป็นเรื่องที่ต้องระวังตัวอยู่ตลอดเวลา...แต่เรื่องที่จะให้ผมมายึดถือเอาท่านเป็นสรณะด้วยนั้น ผมมั่นใจว่าผมไม่ทำโดยเด็ดขาดนะครับ...ส่วนความเห็นท่านอื่นจะประการใดก็สุดแท้แต่ อันนี้ส่วนตัวผมเห็นแบบนี้น่ะครับ...

 

***ถึงเราจะไม่ติดบุญหรือ"ลืมเรื่องบาป" แต่หลวงปู่สดท่านสอนว่าเวลาตกที่นั่งลําบากหรือเดือดร้อนก็ขอให้นึกถึงบุญที่เราทํามาและอธิษฐานให้บุญนั้นๆมาช่วยเรา ใช่ไหมคะ ถ้าจําไม่ผิด(หลงๆลืมๆตามประสาคนแก่)นึกไปถึงตอนที่พระพุทธองค์เสวยชาติเป็นปลาแล้วนํ้าแห้งน่ะ
***จริงอย่างท่านว่านะที่ว่า รู้ไปก็แค่นั้นแหละ มันไม่ใช่ทางหลุดพ้น แต่ก็อย่างว่าแหละ เราก็ยังมีความอยากรู้อยากเห็น ช่างสงสัย อยากลอง ติดตัวอยู่เป็นตังเม ทําอย่างไรดีล่ะคะ "ไม่ลองก็ไม่รู้ ไม่ดูก็ไม่เห็น" หรือ"สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลํา"...(ทั่วตัวช้าง)

 

ผ่านมากระทู้นี้ มีกระแสแห่งบุญเจิดจ้าเหลือเกิน เลยแวะมาบอกว่า....
บุญใดที่พวกท่านทั้งหลายได้กระทำแล้ว กระผม
ขอรับใว้รับ
แต่เพียงผู้เดียว
เต็มกระบุงแล้ว ไปละ....ควั๊บบ

 

ใกล้วันสำคัญแล้ว
แวะมาบอกมิตรรักแฟนเพลงค่ะว่า
พี่ระมิงค์บอกหวย
มีรถขายบ้าน
มีบ้านขายรถ
๔๖ และ ๖๔ ค่ะ
ไม่ซื้อเจ้ามือจะเสียใจนะคะ

 

ล๊อกหลักฐานไว้ก่อน..กันลบออก

ไม่ทราบที่มาที่ไปอย่างไร..หรือรับเสียงกระซิบเล็กๆจาก ฤาษีถ้ำไหนไม่ทราบ?
ผิดถูกประการใดไม่รู้...!!!

รู้แต่งานนี้ คุณครูติง...รับผิดชอบเต็มๆ

 

งวดที่แล้วปู่ฤษีที่ถ้ำใบ้หวยมาแล้วตัวท่านเองไม่ได้แทงกลับ...โดนกินไปเยอะ เห็นหน้าซีดนั่งอัดบุหรี่อยู่หน้าถ้ำ...
ส่วนพวกที่ได้หวยไป เอาไปแทงกลับ ได้กันไปหลายบาท..
หลวงพ่อมาเล่าให้ฟังว่า โยมผู้หญิงที่ถูกหวยจะถวายเงิน1แสนบาท พอพี่หรือน้องนี่แหละที่รู้เข้าก็ขอถวายเพิ่มอีก1แสนบาท อันนี้ท่านว่าเป็นโชควาสนาของเขาน่ะครับ...

ส่วน 46/64 นี่หวยอำนะครับ...:boo::boo::boo:...ใครซื้อเข้าไปมีหวังเจ้ามือรักตาย...

 

ช่วงนี้มีข่าวการไหว้พระเสาร์ เทพแห่งบาปเคราะห์ สมัยก่อนถ้าพระเสาร์โคจรทับดวงชะตา จะทายเรื่อง โทษ ทุกข์ คุกตะราง...
ฝ่ายนึงให้ไหว้ ของดำ 7 อย่างบ้าง 10 อย่างบ้าง 7 นี่เป็นเลขสัญลักษณ์ประจำวัน แต่ 10 เป็นกำลังดาวเสาร์ ให้ไหว้ที่บ้าน
อีกฝ่ายหนึ่งให้ไปไหว้ที่วัดห้ามไหว้ที่บ้าน แล้วต้องเป็นวัดที่ท่านสร้างเทพพระเสาร์เอาไว้ครับ มีบูชาขันครูด้วย หลายบาทเหมือนกันนะ

การไหว้นี่ก็เพื่อหวังว่าท่านเทพจะช่วยกรุณาไม่ทำอันตรายหรือทำร้ายแก่เจ้าเรือน คือผู้ที่มีลัคนาราศีเกิด สถิตย์ณเรือน ราศีพฤษ และราศีพิจิก...
อันนี้ก็ว่ากันไปตามหลักโหราศาสตร์ ซึ่งผมเห็นว่าเป็นสถิติอย่างหนึ่ง เพียงแต่ระยะหลังมีการจัดทำพิธีให้ต้องเสียเงินเสียทองมากมายขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นธุระกิจกันไปแล้วครับ และก็ดูเหมือนจะมีแต่ประเทศไทยเท่านั้นที่ทำการบูชากันอย่างมากมาย และก็อีกเช่นกัน เมืองไทยนี่แหละที่วุ่นวายมากมายเหมือนกัน...

สิงคโปร์ มาเลเซีย จีน เขาไม่ได้บูชากัน ยิ่งอเมริกา ยุโรป ตะวันออกกลางนี่ยิ่งแล้วไปใหญ่ เขาไม่รู้จักเทพพระเสาร์ด้วยซ้ำไป อย่างงี้แล้วประเทศเขาจะไม่วุ่นวายกันหรือ ไม่เกิดเรื่องราวร้ายแรง เศรษฐกิจล่มจม น้ำท่วม แผ่นดินไหว กันไปทั่วหรือไร...

กลายเป็นประเทศที่บูชากราบไหว้ จีดีพี ทรุดฮวบๆๆ...ส่งออกทรุดตัวฮวบๆๆๆ...ประเทศอื่นเขาไม่สนใจ เขาสนใจแต่เรื่องการพัฒนาบ้านเมืองให้ดีขึ้น พัฒนาเศรษฐกิจให้ดีขึ้น อืม...จีดีพี เขาก็ย่อมเพิ่มขึ้นเป็นธรรมดา...

ส่วนตัวผมเชื่อเรื่องกฎของกรรม ผมเชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ...
ใจใสเป็นบุญ ใจขุ่นเป็นบาป...
หรือในทางเศรษฐศาสตร์ กำไรคือบุญ ขาดทุนคือบาป...
ดังนั้นจึงไม่ได้ไหว้พระเสาร์เหมือนอีกหลายๆท่านน่ะครับ...
ผมยึดพระรัตนตรัยเป็นสรณะ...
ผมไม่สามารถยึดถือสิ่งอื่นใดเป็นสรณะได้อีก...ต่อให้ต้อง Chip loss อย่างไรผมก็ยังจะยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเพียงอย่างเดียว...เอาว่าจนตาย หรือตายไปแล้วก็ยังคงมั่นคงแบบนี้ ไม่เปลี่ยนแปลงแล้วครับ...ไม่ถอยจากนี้อีกแล้ว จริงๆ...

 

โมทนาบุญ หลวงพ่อฤษีท่านเคยบอกไว้ว่าคนโมทนาบุญนั้น ได้บุญไปถึง 90 เปอร์เซนต์ แล้วหลวงพ่อท่านก็ยกตัวอย่างหญิงรับใช้ของนางวิสาขาให้ฟัง...
ส่วนวัดแถวปทุมบอกลูกศิษย์ว่า โมทนาได้บุญเพียง 10 เปอร์เซนต์ ดังนั้นให้ทำเองดีกว่า ทำเยอะๆ ทุ่มสุดตัว...

ทำไมโมทนาบุญ จึงได้บุญ...แล้วโมทนาอย่างไร จึงได้บุญ...
เคยสงสัยกันบ้างไหมครับ?...
ถ้าเคยสงสัยแล้วเคยกราบเรียนถามหลวงพ่อกันบ้างไหมครับ?
หลวงพ่อท่านว่าอย่างไรกันบ้าง?

สำหรับผมสงสัยครับ แต่ก็ไม่กล้าถามหลวงพ่อฤษีหรอก กลัวโดนด่า ให้พวกศิษย์พี่ทั้งหลายถามก็ไม่กล้า แถมจะด่าเราว่า วิจิกิจฉา นี่เป็นหนึ่งในนิวรณ์5นะแก...
เอาว่ามารอฟังความเห็นของแต่ละท่าน ผู้ทรงคุณวุฒิ และท่านผู้ทรงคุณวุ้นกะทิ ละกันครับ..

 

ไม่ทราบว่าโมทนาบุญจะได้บุญกุศลสักกี่เปอร์เซ็นต์
ไม่คิดว่าจะถามใคร เพราะไม่มีใครให้ถามเลย
และที่สำคัญถามไปแล้ว เราก็เป็นคนเชื่อยากอีก
....
แต่ว่าแม้เราอนุโมทนาบุญก็ช่างปิติล้นเหลือนะคะ
มีโยมผู้หญิงท่านหนึ่ง ท่านมีบุญวาสนานัก
รูปก็งามงามก็ไพเราะ แถมมีชาติมีตระกูลดี
ท่านมีโอกาสทำบุญใหญ่ๆบ่อยมาก
เราก็ได้แต่อนุโมทนาและขอร่วมบุญด้วยปัจจัยเล็กๆน้อยๆ(แต่ก็มากในฐานะของเรา)
แล้วก็ช่างปิติเหลือเกิน มีความสุขทุกครั้งที่ระลึกถึง...
เพราะบุญนั้นใช้กำลังทรัพย์มหาศาล
ลำพังเราเองไม่สามารถทำได้โดยลำพัง
(อามิสบูชายังทำให้ปิติขนาดนี้ แล้วปฏิบัติบูชาจะส่งผลขนาดไหน)

 

ครูติงมีปัญญาในการทำบุญด้วยการอนุโมทนาบุญด้วย ร่วมบุญด้วย...
แต่เป็นประเภทฉันกินเอง อิ่มเอง จะบอกให้ผู้อื่นเข้าใจไปด้วยนั้น ยังมีความลังเลสงสัย ไม่แน่ใจอยู่...
ตรงที่ขีดเส้นใต้ไว้นั่นแหละครับ ที่ทำให้การอนุโมทนาบุญ มีอานิสสงค์มาก และผู้อนุโมทนาได้อานิสสงค์มาก คืออาการที่ใจมีปีติในบุญนั้นๆด้วย มุฑิตาจิต ซึ่งเป็น 1 ในพรหมวิหาร4

อย่าลืมว่าพรหมวิหาร4 นี่เป็นคุณธรรมของพรหมทีเดียวนะครับ...
ไม่ใช่ว่าใครเขาทำบุญแล้วไปอิจฉาเขา ริษยาเขา ไปเที่ยวว่าว่าเขาทำบุญเอาหน้าบ้าง อวดรวยบ้าง แบบนี้ไปนรกครับ...

 

แวะมาเตือนอาจารย์ติงด้วยความห่วงใยครับ
รีบก่อผนังบ้านโปะเข้าไปอีกชั้น และหลังหวยออก
อย่าอยู่บ้านเด็ดขาด

 

๕๕๕ ถ้าบอกหวยถูก โดนเจ้ามือเล่นงาน
ถ้าบอกผิด โดนคนซื้อแบบอ่วมอรทัย
สรุปว่าโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง ^_____^