รัก

เอาดวงดาว วางเรียง เคียงข้าง"จันทร์".....เมฆจางนั้น เจือบาง วางเป็นเพื่อน
ให้คอยล้อม กล่อมนอน เป็นเพื่อน"เดือน".....อย่าแชเชือน "เดือน"นอนเรียง เคียง"ดารา"

 

"จำแลง"ลวงเกลื่อนกล่น.....ปลอมปน
"แฝง"เล่ห์เทพิกล.....ยอกย้อน
"ด้วย"สติจักพาพ้น.....กลบ่วง
"ปัญญา"พาทลุร่อน.....ฝ่าข้าม จำแลง

 

"ความจริง"ใด ไม่มี ในภายนอก.....มายาหยอก หลอกร่าย ให้สับสน
"ความจริง"นั้น มันอยู่ ในใจตน.....หลับตาดล ระลึก ตรึกภายใน

"ภายใน"ใจ พินิจไป ย่อมเห็นจิต.....มาสถิตย์ กายอยู่ เรียนรู้ได้
ฝึกฝนกัน ขัดเกลา เหลาจิตใจ.....ให้เฉิดฉาย พรายแสง แห่งปัญญา

โลกมีมาก หลากแยบ แบบอาศัย.....โลกไหนไหน ไม่มันส์เท่า โลกเราหนา
เรียนรู้ความ จำแลง แสร้งมายา.....ได้ปัญญา เพราะมารา มาประเคน

 

กลอน"แม่จันทร์" มันเศร้า จิงจิงนิ.....อ่านแล้วมี อารมณ์ อมความเศร้า
ไหนไหนก็ มาเล่น กระทู้เรา.....จักอมเศร้า ไปใย ให้โศกา

จันทร์ต้องรู้ ตนเอง เป็นดาวเคราะห์......คงไม่เหมาะ เปรียบกับ ดาวแสงจ้า
ดาวฤกษ์นั้น เป็นประธาน ขานชีวา.....แต่จันทรา เป็นดาวเคราะห์ เท่านั้นเอง

 

แต่งกลอนเหมือน กำลัง จะขาดใจ.....เราอ่านไป ก็ขำ เพราะสับสน
เธออยู่กลาง สวนสนุก ทำชอบกล.....มาพร่ำบ่น ตัดพ้อ ท้อแท้ใจ

น่าจะชิน กันบ้างแล้ว นะแก้วตา.....ผ่านผ่านมา ซ้ำซ้ำ ควรจำได้
มันสลับ วนเวียนมา แล้วผ่านไป....."โลกธรรม"ไซร้ วนเวียนหนุน หมุนให้เรียน

 

คนทั่วไป เห็นทุกข์ ในตนเอง.....ก็ยำเกรง ว่าใหญ่ กว่าใครเขา
ลองมองดู ทั่วทั่ว รอบตัวเรา.....ทั่วโลกเคล้า ด้วยทุกข์ คลุก"มรรตัย"

จงมองมัน เป็นเรื่อง ธรรมดา.....ทุกข์นั้นหนา เพื่อนกันมา แต่ไหนไหน
ไม่มีทุกข์ จักรู้สุข ได้อย่างไร.....เสพย์ทุกข์ไป เพื่อรอสุข ขลุกขลิกกัน

เราเห็นทุกข์ ก็แค่คลุก เคล้ากันไป.....พินิจไป พิเคราะห์ทุกข์ สนุกสนาน
ครั้นทุกข์หาย จิตใจ ก็เบิกบาน.....ความสุขบาน สดใส ใสสดดี

 

เจ้า"ตาใส" ถึงเพลา ก็คงมา.....คงไปหา ฤกษ์ลงกลอน อักษรไขว้
ครั้นได้ฤกษ์ ก็็คง มาลงไพร.....มาเริงร่าย ลีลา พาทีเกรียน

เราสิอยาก ให้เพื่อนเพื่อน มาคุยกัน.....ส่วนเรานั้น นั่งอ่าน มิขีดเขียน
จะนั่งอ่าน นอนอ่าน ให้เนียนเนียน.....ดูเหล่าเซียน สาวสาว วอนเว้ากานท์

 

ถ้ากลัวทุกข์ ก็คง ต้องกลัวสุข.....เรื่องเกลียดทุกข์ สัญชาตญาณ ปกติแฝง
ความกลัวนั้น เป็นอารมณ์ ความเคลือบแคลง.....ค่อยยุแยง ให้ใจ ได้อ่อนลา

เมื่อเห็นทุกข์ อย่าหวั่น ครั่นคร้ามใจ.....เดินเข้าใส่ อย่างองอาจ อย่ากังขา
เบื้องหลังม่าน ทุกข์ซ่อน สุขอุรา.....รีบฟันฝ่า พาคึก ฮึกเหิมใจ

คนจักทุกข์ ก็ทุกข์ เพราะความกลัว.....คนมักกกลัว ก็มักทุกข์ ช่วยไม่ได้
ไม่เลิกกลัว ก็ต้องทุกข์ กันต่อไป.....เลิกกลัวได้ ก็ไกลทุกข์ ใกล้สุขเอย

 

ตอนต่อกัน ก็มันส์ แบบBattle.....มันก็เพลิน ตอบโต้ โยกโย้ม้า
แต่นั่งอ่าน เฉยเฉย ก็ดีนา.....เหมือนลงม้า นั่งหญ้านิ่ม อิ่มเอมกลอน

 

มิมียศ มิมีศักดิ์ เป็นเกียรติก้อง.....มิมีทอง กองทรัพย์ ให้สะสม
มีแต่กลอน ร่ายลอก บอกอารมณ์.....วางทับถม สั่งสม บ่มกรุกลอน

ก่อนคราตาย จักพิมพ์ไว้ แจกเพื่อนเพื่อน.....ให้เป็นเหมือน ที่ระลึก ตรึกติงสอน
ตัวเราดาย คำกลอนอยู่ มิจากจร.....ให้เพื่อนหลอน หมาหอน กลอนยานยาน

 

"ต่อ"โคลงกาพย์คาบเขี้ยว.....อักษรา
"กลอน"กาพย์โคลงศัสตรา.....เลิศล้ำ
"ต่อ"กลอนต่อคำกล้า.....ล้อต่อ
"กร"หัตถุ์งัดเชิงล้ำ.....ปลุกปล้ำ ขย้ำกลอน

 

"กล"กลอนกานท์ขับร่าย.....รรัวมนต์
"กร"ขีดเขียนกลอนมนต์.....พร่ำ"รัก"
"กลอน"กลกู่ร่ายกล.....มนต์สนิท
"มนต์"ร่าย"กลเลิศ"รัก....มิได้ "กลลวง"

 

"กล"รักเลิศร่ายล้อ.....เบิกบาน
"เลิศ"หัตถุ์ขีดเขียนกานท์.....เล่นล้อ
"กล"เลิศเพริศเฉิดฉันท์.....มิตรจิต
"รัก"ร่ายกลเลิศล้อ.....เติบเร้า "ไมตรี"

 

"รัก"รลอกระลอกริ้ว.....กลกานท์
"รรื่น"ร่ายรักละลาน.....ร่ายร้อง
"รรื่น"ร้องเล่นกลกานท์.....เร้ารื่น
"รัก"รื่นระริ้วร้อง.....ลเล่นร้อง ลล่องกานท์

 

"ลเล่น"กลกลอนกาพย์แก้ว.....ชื่นชม
"กล"ลเล่นรักเกลียวกลม.....เลิศรัก
"รคน"รักเลิศงามสม.....รคนเถิด
"รัก"เถิดเลิศงามรัก.....เลิศพักตร์ รักรคน

 

รับทราบความ ตามสาส์น ที่อำลา.....จักไปมา ก็ระวัง จะหกล้ม
พกไม้เท้า สักอัน น่านิยม.....ยามลื่นล้ม ก็ย้ำ ค้ำดุลย์กัน


status... ขอขอบใจ ในความบันเทิง นะจ๊ะๆ

 

เรื่องของใจ แง่ใดเล่า ที่กังขา.....จงแจงมา ให้เรารู้ เข้าใจได้
ถามลอยลอย โพล่งมา เรื่องของ"ใจ".....มันงงมั๊ย??? ล่ะเนี่ย มนุษย์จันทร์


status... ถ้าซีเรียส ใช้ร้อยแก้วก็ได้ เพื่อความเข้าใจตรงกัน ไม่คลาดเคลื่อน

 

ขอขอบคุณ "พี่แสงแข"ชะแง้มอง....."ตาใส"น้อม พร้อม"ล้อเล่น" ยอมสยบ
จังหวะไหน ไร้สาระ กะมาโลด.....คงมิหลบ โดดร่วม น่วมกันปายยย คริๆ

 

อิอิอิ อาจารย์นิ นี่กระไร.....รู้ใส้ใน ใสศิษย์ หยิบเผยแพร่
ศิษย์จิอาย ตายแระ มาตีแผ่…..อุตส่าห์แถ อยากสลบ กลบอาการ

ก็อ่ะนะ จะลง คงมิถนัด.....อักษรรัก พักกลอน ง่อนแง่นหลาย
กลัวเสียชื่อ อาจารย์ พรานปากร้าย.....ศิษย์ทะมาย อ่อนจัง ผิดหวังจริง อะคริๆ

 

คงได้แค่ แต่พื้นพื้น รื่นระริก
ต่อกระซิก ชวนหัว ที่ขำขัน
ไร้สาระ สนุก ไปเป็นวัน
มิเทียบขั้น เพราะปัญญา มาเท่านี้.....55555555