-> ตีแผ่ --> สมเด็จวังหน้า + สมเด็จวัดพระแก้ว + สมเด็จพระธาตุพนม

ขอชมรูปหน่อยเถอะครับ ผมอาจจะหูตาสว่างกลางความืดก็ได้

 

พูดดีๆน่ารักๆค่อยอยากจะโชว์หน่อย

 

คุณมีรายละเอียดวาระการสร้างมั๊ยเอามาดูสิ อย่าอ้างโดยไม่มีหลักฐาน สร้างหลายวาระ มีวันเดือนปีอะไรบ้าง ในราชกิจจาที่คุณอ้างมีบอกไว้ว่าอย่างไร คุณตอบมาสิ

 

ราชกิจจาฯต้องไปอ่านในหอสมุดแห่งชาติ ไม่มีแบบออนไลน์
ต่อข้อสงสัยว่าทำไมมีบันทึกในราชกิจจาฯ ก็เพราะว่ามันเป็นวาระสำคัญและเป็นพิธีใหญ่ทำพิธีกัน 7 วัน 7 คืน ไม่เหมือนสมัยนี้ทำกันครึ่งวันก็เสร็จแล้ว
อิทธิคุณพระสมัยก่อนจึงแรงมากกว่าสมัยนี้เยอะ อีกอย่างชนวนที่นำมาหลอมสร้างพระไม่ใช่สมัยนี้มักง่ายเอาแท่งทองแดงแท่งทองเหลืองมาหลอมๆแล้วมีแผ่นยันต์อักระไม่กี่แผ่นมาใส่ด้วย สมัยก่อนโลหะทุกชนิดต้องตีแผ่เป็นแผ่นบางๆแล้วลงอักรยันต์ทุกแผ่นไม่เว้นแม้แต่แผ่นเงิน แผ่นทอง ลงยันต์ที่มีทั้งตัวยันต์และตัวเสกกำกับ เพราะว่าลงยันต์เสร็จก็ต้องเสกครั้งหนึ่งถึงลงตัวเสกได้ พระกรึ่งหรือพระชัยวัฒน์สมัยก่อนจึงมีอิทธคุณแรงมากๆ เรียกว่าแรงทะลุโลกเลยทีเดียว คุณรู้หรือเปล่าว่าทำไมพระของสมเด็จท่านถึงแรง?


จริงๆแล้วผมไม่ได้มีหน้าที่เอาหลักฐานทุกอย่างมาให้คุณดู
ปรกติถ้าจะรับเป็นที่ปรึกษาเรื่องแบบนี้ผมคิด 5 ล้านบาทสำหรับค่าค้นคว้าวิจัย อยากรู้ต้องค้นคว้าเองผมบอกทางให้แล้ว อีกอย่างหัดฝึกสมาธิให้ได้ญานแล้วจะได้ไม่ต้องมาถามอีก

 

พระชัยวัฒน์ที่ทรงสร้างโดยรัชกาลที่๕ ชื่อว่า พระชัยวัฒนมงคลวราภรณ์ หรือเรียกทั่วไปว่า พระชัยศิริวัฒน์ มีแบบพิมพ์เดียวเท่านั้น และมีจำนวนไม่ถึงหกสิบองค์

 

โอ้โห้..ตั้งห้าล้านเลยเหรอท่าน..555555555555555555

 

ขอบคุณครับที่นำมาบอก จำนวนที่ว่าไม่มากนั้นจริงๆก็ไม่มากครับ จะกี่องค์คงต้องไปนับในราชกิจจาฯดู แต่คงมากกว่า 60 องค์เพราะองค์ท่านสร้างอย่างน้อยก็ มากกว่า 26 ครั้ง และไม่ได้มีแค่พิมพ์เดียว ปัจจุบันจะเรียกชื่อว่าอย่างไรก็แล้วแต่ แต่ในราราชกิจจาฯระบุไว้ว่า "พระชัยวัฒน์ทองคำองค์เล็ก"

 

ครับ 5 ล้านคือแบบกันเองแล้ว ก็บอกแล้วว่ามีอาชีพเป็นที่ปรึกษา

 

ให้ดูตัวอย่างพระชัยวัฒน์ทองคำองค์เล็กเป็นแซมเปิ้ลก่อน
องค์แรกเป็นพระชัยห่มคลุม ขนาดองค์เนื้อนวโลหะยังหาได้ยากยิ่ง แล้วเนื้อทองคำล่ะ หุหุ

 

เป็นพระชัยฯในรัชกาลใหนสร้างครับ????

 

องค์แรกพระชัยวัฒน์ห่มคลุมเนื้อทองคำ สร้างในสมัย ร. ๕ มีกระพระยาปวเรศวชิราลงกรณ์เป็นประธานพิธีฝ่ายสงฆ์ สร้างพร้อมกับพระกรึ่งปวเรศวัดบวรฯ
องค์ที่สองก็สร้างในคราวเดียวกัน

องค์ที่สองและสามสร้างในสมัย ร.๗ พระสังฆราชแพปลุกเสก ปัจจุบันเรียกกันว่าพิมพ์พระชัยวัดสุทัศน์สังฆราชแพ มีน้ำเต้าเอียง กับน้ำเต้าตรง

พระชุดนี้ออกมาจากกรุวัดพระแก้วในคราวเดียวกัน

 

พระสร้างห่างกันตั้งเกือบร้อยปี แต่ทำไมเนื้อโลหะถึงมีสภาพเหมือนกันโดยมิได้นัดหมายอย่างนี้ล่ะท่าน ผมแค่สงสัยเท่านั้นครับ..5555555555

 

พระชัยฯห่มคลุมไม่ใช่สร้างในรัชกาลที่๔. เท่านั้นเหรอครับ ท่านมีตำแหน่งเป็นถึงที่ปรึกษาน่ะครับ ข้อมูลต้องแม่นๆครับ มีเพื่อนสมาชิกเข้ามาตามอ่านเยอะเลยน่ะท่าน

 

ทั้งหมดขึ้นจากกรุวัดพระแก้วพร้อมกัน ขึ้นจากกรุปีใหนหรือครับท่าน...

 

พระเนื้อทองคำครับ ทองคำผ่านไป 1,000,000 ปีผิวก็เหมือนกัน พระทองคำไม่เกิดปฏิกิริยาออกซิเดชั่นกับสารออกซิแดนซ์เช่นออกซิเจนในบรรยากาศ

อีกอย่างผมเอาผ้าชามัวส์เช็ดด้วย ผมชอบให้เนื้อทองสุกปรั่ง

 

โห....มาฟังเรื่องราวตำนานอัศจรรย์พันลึก แถบไม่เคยได้อ่านจากตำรา แต่ได้ยินบ่อยครั้ง

เห็นพระทองคำที่นำมาโชว์ สมัยนั้นหล่อได้ขนาดนี้เลยเหรอครับ ดูแล้วไม่เหมือนการหล่อแบบโบราณเลย

 

พระหล่อโบราณ ส่วนมากจะขาดความละเอียดของเส้นรูปพรรณเค้าหน้า และร่างกายเนื่องด้วยเครื่องมือแบบภูมิปัญญาชาวบ้านโบราณ ขาดศักยภาพกระทำการ อีกทั้งโลหะผสมขาดการชั่งตวงวัด และควบคุม รวมถึงความร้อนที่สม่ำเสมอทั่วถึง ทำให้องค์พระขาดความคมชัด หากแต่ธรรมชาติของดินพอกหุ่นและความไม่พอดีของอัตราส่วนโลหะผสม ก็นับเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของพระหล่อโบราณ ที่ยากแก่การปลอมแปลง ดินขี้เบ้าที่ติดอยู่กับเนื้อโลหะเมื่อได้รับความร้อน เกิดการหลอมรวมกินตัว ผสมผสานเป็นส่วนหนึ่งของวรรณะตามซอกองค์พระ ก็ถือเป็นไม้ตายในการพิจารณาพระเก่า ให้ต่างจากพระใหม่ได้อีกประการหนึ่ง

ปัจจุบัน
1) แกะแม่พิมพ์ด้วยขี้ผึ้ง ใช้ปูนปาสเตอร์พอกหุ่นแทนดินขี้วัว แล้วจึงสำรอกขี้ผึ้งออกต่อจากขั้นตอนนี้ เดิมทีจะต้องกระทำต่อเนื่องกันในขณะที่แม่พิมพ์ยังร้อนอยู่ แต่ในสมัยใหม่จะเป็นการ “เทพิมพ์เย็น” หมายถึงให้พิมพ์ที่ผ่านการหลอมและสำรอกขี้ผึ้งออกแล้วปล่อยให้เย็นตัวก่อน แล้วจึงเทโลหะผสมลงไป ซึ่งวิธีการนี้สามารถสร้างพระได้เป็นช่อทีละหลายองค์ในครั้งเดียว

2) การฉีดพระ นับเป็นเทคนิคใหม่ที่ทำให้พระออกมาสวยมีรายละเอียดคมชัดทุกสัดส่วน ตามความปรารถนา อันเกิดจากการเหวี่ยงโลหะอย่างเร็วและแรงหลายรอบ ให้กินรายละเอียดของแม่พิมพ์ได้ทุกอณู สำหรับขั้นตอนการฉีดพระประกอบด้วย การแกะแม่พิมพ์ด้วยขี้ผึ้ง ถอดพิมพ์ด้วยยางทำฟัน ซึ่งมีคุณสมบัติที่ดีมากในการเก็บรายละเอียดต่างๆได้อย่างครบถ้วน จากนั้นจึงใช้ปูนทำฟันฉีดเข้าพิมพ์ยาง แล้วนำใส่เข้ากระบอกเหวี่ยงเพื่อไล่โลหะให้เข้าไปตามกระบอกโดยผ่านท่อ แรงเหวี่ยงจะอัดมวลสารไปยังทุกส่วนของแม่พิมพ์ จะได้พระที่งดงามตามปรารถนาเป็นช่อๆละหลายองค์

3) การปั๊มพระ นับเป็นกรรมวิธีแบบใหม่ในการสร้างพระที่มีขั้นตอนคล้ายการฉีด หากแต่ในขั้นตอนการแกะแม่พิมพ์ จะมี 2 ด้านประกบกัน เรียกว่า “แม่พิมพ์ตัวผู้ และแม่พิมพ์ตัวเมีย” นอกจากนี้ จะต้องทำตัวตัดขึ้นอีกตัว (ในกรณีทำเหรียญ) ซึ่งจะมีขนาดพอเหมาะกับแม่พิมพ์

เพิ่มที่มา http://www.saktalingchan.com/content_detail.php?id=60

 

ท่านกำลังจะบอกว่าในกรุวัดพระแก้วมีพระพิมพ์พระเครื่องพระกิ่งรูปหล่อครบทุกแบบทุกพิมพ์ทุกสำนักเลยใช่มั้ยครับ..

 

พระชัยห่มคลุมนั้นปลุกเสกโดยกรมพระยาปวเรศครับ ซึ่งถ้าเป็นสมัย ร. ๔ สมเด็จโตต้องเป็นองค์ปลุกเสก เพราะว่าท่านมีศักดิ์สูงกว่า จริงอยู่ที่ว่ากรมพระยาปวเรศทันยุคสมเด็จโตแต่ก็มีปฏิสัมพันธ์ในลักษณะครูศิษย์

พระชัยวัฒน์ที่ทันองค์สมเด็จโตปลุกเสก มีพระชัยวัฒน์องค์เล็กประจำรัชกาลที่ ๓ และ รัชการที ๔ ครับ รัชกาลที่ ๕ ไม่ทันแล้ว เป็นกรมพระยาปวเรศเป็นประธานปลุกเสกแทน

 

ก็เคยบอกไว้แล้วว่ามีถึง รัชกาลที่ ๗
คือรัชกาลที่ ๘ ท่านไม่ค่อยได้อยู่เมืองไทย ก็เลยไม่ได้สร้างพระไว้มาก
พระมหากษัตริย์ของไทยท่านทรงเป็นพุทธมามะกะท่านสร้างพระไว้ตลอด พระที่เหลือจากการแจกพระบรมวงค์สานุวงค์และข้าราชบริพารท่านก็เก็บไว้ที่วัดพระแก้วนั่นแหล่ะ ส่วนพระวังหน้าก็เก็บไว้ที่วัดพระแก้ววังหน้า มีแตกกรุออกมาก็ตอนเกิดรื้อเจดีย์พระธาตุพนมจำลอง สงครามโลก และตอนนำวังมาเป็นพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ และโรงละคร

พระเกจิอาจารย์ยุคนั้นที่ดังๆก็มีหลวงปู่เงินครับ ท่านเป็นรุ่นน้องสมเด็จโต ดังนั้นจะมีพระที่เป็นแม่แบบของพระหลวงพ่อเงินวัดบางคลาดจำนวนหนึ่ง ซึ่งจริงๆแล้วรูปหล่อบางอย่างไม่ใช่รูปหล่อหลวงพ่อเงินแต่หากเป็นรูปหล่อของหลวงปู่เทพโลกอุดร (พระอุตตระเถระ) พระกรึ่งปวเรศรุ่นแรกๆความจริงคือพระกริ่งของพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งท่านสวรรคตเมื่อปี 2408 ท่านชื่อเล่นว่า ปวเรศ ส่วนพระกรึ่งปวเรศวัดบวรท่านเอาแบบมาจากวังหน้าครับ เพราะว่า ร. ๔ ท่านบวชที่วัดบวร

พอรัชกาลต่อๆมาก็มีพระสังฆราชแพเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ ที่กรุวัดพระแก้วจึงมีพิมพ์ของพระสังฆราชแพด้วย