ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เลยเอ๋อไปเลยตั้งแต่กลับจากเชียงใหม่ บอกตรงๆ เจ๊จารุรู้สึกว่าไกล้บ้าแล้ว

 

และที่มันติดค้างในใจมากๆๆๆๆ

วันที่อยู่สถานธรรมปลีกวิเวก ได้สนทนากับญาติธรรม
หลายท่าน มีสองท่านเป็นผญ และเป็นแม่ลูกกัน

ด้วยความรู้สึกส่วนตัว ผญที่เป็นแม่คือหนึ่งในสนมท่าน
ส่วนลูกสาวก็คือจิตของอดีตลูกท่าน

ทั้งคู่มีสัมผัสพิเศษ แล้วทั้งคู่ก็เข้ามาสนทนาด้วย กับจารุ
บอกว่าเห็นอะไรบ้าง ช่วยเล่าเรื่องยุคนั้นให้ฟังหน่อย ต่อหน้า
รูปปั้นของท่าน พลันในจิตรูปปั้นท่านยิ้มน้อยยิ้มใหญ่(ป.ล. ปกติท่าน
ไม่ค่อยยิ้ม วันนั้นยิ้มมุมปากยกขึ้นข้างหนึ่งแบบไม่เห็นฟัน)

เหมือนจะบังคับตัวเองได้ครึ่งเดียว ท่านส่งจิตมาแรงมาก
เหมือนอยากสนทนาเองกับสองแม่ลูก ไม่สามารถหยุดตัวเองได้

เป็นประสบการณ์ที่ไม่น่าอภิรมณ์สำหรับจารุมาก เหมือนโดน
บีบจิต

สองแม่ลูกพี่คะ คำพูดพี่เหมือนตอนท่านหาในฝันเลย

เราก็ไม่รู้จะตอบไง

คิดในใจว่า จะอะไรกันนักหนา เราไม่ใช่ร่างทรงนะ
ทำไมท่านทำแบบนี้ แค่สื่อสารทางจิต เราก็พูดให้
ทำไมต้องบังคับจิตเราด้วย แล้วทำไมเราฝืนได้แค่ครึ่งเดียว

พอแยกไปพักผ่อน ก่อนนอน เลยกำหนดจิตไปว่า

จารุรับไม่ได้นะ ถ้าต้องกลายเป็นร่างทรง ทำพิธีใหญ่ๆ
มากๆมันสะเทือนภพภูมิไปหมด กายทิพย์ก็สะเทือน หาก
ท่านเมตตา ปล่อยจารุไปเถิด ขอเขียนเรื่องสิงห์แค่นั้นได้มั้
งานที่ท่านจะให้ทำในกาลข้างหน้า ลูกเกรงจะไม่ถึง ลูกแค่คนธรรมดาเปรียบไปเหมือนคนจรคนหนึ่ง จะมีใครศรัทธานับถือลูก เค้าจะหัวเราะเยาะให้ช้ำใจ

แล้วก็หลับไป คืนนั้นท่านไม่มาหาในฝันเลยคิดว่าท่าน
คงคิดเช่นเดียวกัน.

แต่ก็วันรุ่งขึ้น ก็ได้ไปที่บ้านพี่ผญ ท่านนั้นโดยบังเอิญ

และได้เข้าเฝ้าในห้องแปดเหลี่ยม

ไม่อยากเล่า แต่ก็ต้องเล่า ใครเป็นจารุจะเข้าใจว่า
การฝืนจิต มันเหนื่อยมาก

 

เมื่อคืนฝันอีกแล้ว
ฝันว่าไปบนดอยบนเขา มีคนไปถวายอาหารพระรูปหนึ่ง
อายุท่านมากแล้ว หน้าตาเหมือนหลวงปู่สรวง เหมือนเป็นเมืองบังบด
กระต๊อบท่านเล็กๆ ชาวบ้านใส่ชุดผ้าฝ้ายก้มลงอยู่หน้ากุฏิเป็นเพิงมุงจาก

พระอาจารย์ก็กวักมือเรียกเรา เราก็ขึ้นไปบนกุฏิ ท่านโยนของชิ้นเล็กๆให้
เลยคว้าเอา แบมือออกก็เป็นพระผงสีขาว แบบนางพญา

แล้วท่านก็ว่า กูให้มึง แล้วก็มีผญ คนนึงอายุวัยกลางคน มานั่งข้าง
แล้วถามว่าหิวมั้ย ยังไม่ทันตอบ ก็โดนเอาขนมเปี๊ยยัดปาก ขนมชิ้นนั้น
เป็นชิ้นที่มีไข่แดงอยู่ด้วย

 

ตอนตื่นมามือยังกำพระแน่น แต่ก็แค่ในฝัน

 

วันนี้ได้ข้อสรุปว่า เค้าเชิญออกสิ้นเดือน ตกงานโดยสมบูรณ์แบบ

รับดูหมอทุกวัน และขออนุญาตขึ้นค่าครูเป็น 199 บาทค่ะ

จะลองดูหมอ รับงานภพภูมิซักหนึ่งเดือน หวังว่าคงไม่อดตายซะก่อน

 

หลังจากลองสื่อจิต. และมี่พี่ท่านนึงโทรมาให้คำแนะนำ

จะดูค่าครู 199 บาทแค่ 9 คนจากนั้น จะดู คนละ 300 บาทค่ะ

วันนึงเนื่องจากใช้พลังจิตดูด้วย ไม่เกินวันละ3-4 คน

เจอเคสไหนหนักๆ ก็ได้วันละคนเดียว

ถ้าจะทำเพื่อดูแลตนเองและเลี้ยงลูก

คงต้องราคาที่ต่อรองกับครูบาอาจารย์

จริงๆท่านให้ตั้งไว้สูงกว่านั้นหลายเท่าตัว

แต่ก็ยังไม่คิดว่าไม่สมควร

ดูให้คนละประมาณ ชมครึ่งค่ะ.

 

หากท่านใดมีคำแนะนำเพิ่มเติม เชิญค่ะ

ขอบพระคุณมาก

ท่านทั้งหลายบอกว่าให้จารุทำงานหาเงินยังชีพ

ให้รักเกียรติในงานที่ท่านไหว้วาน

และให้เก็บทรัพย์ไว้บางส่วน เพื่อซื้อรถยนต์

พาหนะ ในกาลต่อไปงานของจารุต้องบุกป่าฝ่าดง???

 

เอ้ฮ....
ว่าจะนอนหลับไม่รู้ นอนคู้ไม่เห็นซะหน่อย
เผลอเหลือบตามองดูเรื่องที่จารุฯ เขียนไว้หน่อยเดียว ไอ้พวกอสูร (ที่ชอบอยู่ตามวังหลวง) มันก็มาอัดหมอสุวิ
ใช้หัวใจหมอสุวิเป็นพั้นซิงบอล ซ้อมมือซ้อมตีนเป็นการใหญ่ หวังให้หมอสุวิ อย่ายุ่งเกี่ยวกับงานล่อลวงเชือดเนื้อนิ่มๆกินเป็นภักษา

ไหนๆก็ไหนๆ เจ็บตัวแล้วนี่ ก็เล่นกับเขาหน่อยก็แล้วกันนะ
อสูรผู้อยู่ใต้อาณัติ "สุริยะวรมัน" ผู้มีเลือดขัตติยะ แต่งองค์ทรงเครื่องจัดทัพมาลวง เพียงสัตรีนางหนึ่ง
น่าหัวร่อ


จารุเอยจารุ
พระเครื่ององค์น้อยที่กำแน่นไว้ในมือ มิใช่พระเครื่องธรรมดา
ท่านมีอำนาจ ปกป้องค้มครองป้องกันภัยได้สูงกว่าระดับอภัสราพรหมซะอีก
แถมยังใช้เป็นอำนาจในการต่อสู้ ต้านทานและทำลายอำนาจที่ป่าเถื่อนได้
เช่น กองทัพแห่งเลือดขัตติยะที่อยู่เบื้องหน้า เราก็ใช้บุญก้อนหนึ่งอันควรบูชาพระ(องน้อย) ขอความจริงในภาพที่อยู่ตรงหน้า ให้ปรากฏ
และหากเขาจะทำร้ายเรา ก็ขออำนาจพระให้สลายอำนาจที่มาเบียดเบียนให้สลายไป

ขนมเปี้ย ใช้เป็นยาแก้พิษ และรักษาโรค ที่เขาเอามาใส่หนู(ใช้ได้เฉพาะตัว)

พระภิกษุ ผู้ให้พระองค์น้อย ไห้ไปตามหาหลวงพ่อกบวัดเขาสาลิกา

มียันต์กระดาษอยู่คู่หนึ่ง หนูสามารถขอหวงพ่อโอภาสีและหลวงพ่อกบแห่งวัดเขาสาลิกา มาใช้เป็นทุนต่อใส้ได้

และให้หัดสะสมบุญให้มากๆเข้าไว้ ให้ล้นฟ้าล้นจักวาลเลย(ศึกษาเอานะหมอเขียนเล่าไว้หมดแล้ว)

 

เมื่อคืนฝันอีกแล้ว ฝันว่าไปดอยอีกแล้ว คราวนี้ไปเที่ยวดอยตุงกับแม่และพี่น้อง
ไปกับลูกชาย เที่ยวชมจนเสร็จ เดินลงมาด้านล่าง เจอพายุฝน เลยวิ่งลงมา
ในบ้านหลังหนึ่งสไตล์คันทรีแบบฝรั่ง ขึ้นทางประตูหลังบ้าน

แล้วก็พาลูกชายไปแอบ พายุพัดแรงจนหลังคาปลิว

จะอะไรกันนักหนา พี่น้องก็หายไปหมด นึกห่วงพี่ชายกับหลานชาย

ในฝันฝนยังตกพายุยังกระหน่ำ

 

ท่านจารุตามที่อ่านมาทั้งหมด ข้าพเจ้าเห็นด้วยกับหมอสุวิ ข้าพเจ้าไม่ได้รู้จักหมอสุวิมากนัก เพราะข้าพเจ้าเข้าศึกษาตามกระทู้ที่สนใจ ที่ข้าพเจ้าเข้ากระทู้ของท่านก็เพื่ออ่านเรื่องของท่าน ซึ่งอาจเป็นกลุ่มนายทหารคนสนิทที่ทำให้นายเราลำบากใจ กลายเป็นคนโหดในสายตาของใครหลายๆคน แลความทนงตนของท่านนั้นก็พาให้ตนและลูกน้องต้องจบไม่สวย(ที่กล่าวมาอาจไม่ถูกรอคุณจารุมาเล่าเอง)
มาสู่เหตุที่ทำให้ข้าพเจ้าอยากโพสต์ถึงท่านจะดีกว่า ตามที่ท่านเล่ามานั้นข้าพเจ้าก็เห็นทางที่ท่านจะทำได้หรือได้ทำเกี่ยวกับการดูดวง แต่ว่าท่านจารุบางครั้งการที่คนเก่งๆเขาหลงกันไปมันก็ข้ามเส้นแค่นิดเดียว หากหมอสุวิไม่กล่าวถึงหลวงพ่อกบกับหลวงพ่อโอภาสี ข้าพเจ้าก็คิดว่าจะไม่โพสต์อะไร การที่หลวงพ่อกบซึ่งเป็นหนึ่งในคณะโลกอุดรได้นำพระมามอบให้ท่านก็หมายถึง ให้ท่านนั้นได้ถือพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ไม่ว่าจะเวียนเกิดเวียนตายกี่ชาติ อุดมการณ์ของศิษย์โลกอุดรคืออะไร นี่ต่างหากที่ท่านจะต้องระลึกแลยึดถือ เรื่องอดีตคือสิ่งที่ผ่านมาแล้วมากมายจนจำไม่ไหว แต่อะไรคือเป้าหมาย และท่านจะไปอย่างไร ในโลกแห่งความเป็นจริง จะทำการใหญ่ต้องมีใจอดทน ไม่งั้นก็จะเหมือนทุกครั้ง คือ มีความเก่งกล้าสามารถ แต่ไม่สามารถพาให้ตนแลบริวารไปถึงจุดที่ควรจะเป็นได้ ท่านคงต้องไตร่ตรองดูสักหน่อยปัญญาที่เกิดจากสมาธิของท่านจะทำให้ท่านแก้ปัญหาได้ในหลายประการ ครูบาอาจารย์ท่านคอยดูคอยช่วยอยู่ แต่ท่านจารุต้องทำเอง

 

ไปค้นประวัติหลวงพ่อกบ กับหลวงพ่อโอภาสีมาค่ะ

เจอประวัติหลวงพ่อโอภาสีก่อน หน้าไม่เหมือนในนิมิต แต่อ่านแล้วรู้สึกศรัทธา

พอมาเจอรูปหลวงพ่อกบ. สะดุ้งเลย หน้าเหมือนในนิมิต ท่านั่งยองๆ แถม
ที่ไม่ได้เล่าในกระทู้ คือพระในฝัน ท่านเอาผ้าสบงมาพันๆตัวแบบไม่เรียบร้อย
แบบไม่ครองจีวรค่ะ ผมท่านก็ไม่ได้เกรียนล้านโล่ง คล้ายผมพึ่งขึ้นค่ั

สงสัยต้องไปพิมพ์รูปท่านมาติดหัวเตียงซะแล้ว

 

ฝันไปเมื่อคืน ว่าอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ ใส่ชุดเป็นนางฟ้าไทยซะเต็มยศ
กำลังจะลอยกระทง เป็นกระทงที่สวยมาก เหมือนสีแสงเรืองรองสีทอง
พอหย่อนกระทงลงน้ำ กำลังอธิษฐานตัดภพตัดชาติ ก็พลันเกิดแสงสีทอง
แล้วก็มีผช คนหนึ่ง ลอยลงมาถามว่าทำอะไรในฝันไม่อยากสนทนาด้วย
ก็ลอยกระทงออกไป ผช คนนั้นดูโกรธมาก แล้วโบกมือทีเดียวกระทงที่ลอย
อยู่อย่างสว่างไสวก็คว่ำลงทันที ในฝันตกใจและเสียใจมาก
ผช คนนั้นบอกว่า เจ้าจะลอยกระทงตัดภพไม่ได้หากเราไม่อโหสิให้

ตื่นมาด้วยความเซ็ง

 

มีโทรศัพท์จากญาติธรรมมาหา มาเตือนว่า ถ้าออกจากงานแล้วมา
ประกอบอาชีพหมอดู มันจะเป็นบ้า หลุดโลก รวมทั้งวิบากกรรมอาจตกกับลูก

ฟังแล้วก็ให้ท้อใจ จารุแค่มีบางวูบนะที่สับสน แต่จิตตัวใน
นั้นจับที่พระพุทธเป็นอารมณ์ ถ้ามันจะวูบไหวไปตามกิเลสก็
ไม่แปลก ก็ปถุชนคนธรรมดาค่ะ ส่วนเรื่องรู้เห็นอดีตมากมาย
ก็เป็นแค่พื้นฐานกิเลส ให้ตัดสัญญาได้ง่ายขึ้น ชาตินี้ก็อธิษฐาน
ตัดภพชาติไปจนสิ้น แต่มันคงเหมือนฝัน คงต้องอโหสิทั้งสองฝ่าย

เพราะฉะนั้น ตัดสินใจไม่หนีนะ จะเจอใครที่มาจากอดีต หากได้
เกื้อกูลในทางธรรม ล้วนเป็นวาสนาที่มีต่อกัน

ขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วง และคอยเตือนสติอยู่เสมอค่ะ

ก็ไม่ได้คิดจะยึดหมอดูเป็นอาชีพหลัก
ก็ไม่ได้อยากเป็นร่างทรง

ก็อยากบรรลุธรรมเหมือนทุกท่าน แต่ยังไม่พร้อมสลัดเรื่อง
ต่างๆหมดได้ แล้วแต่บุญนำพา สาธุ

 

พูดถึงเรื่องใส่ชุดนางฟ้า สีชมพูทองนี้ ไม่ค่อยฝันแบบนั้นบ่อยนัก
ส่วนมากถ้าไปแดนอื่นจะใส่ชุดขาวนะ

นอกจากมีช่วงหนึ่งที่พอนอนปุ๊บเคลิ้มปั๊บ ฝันปั๊บว่าลอยไป เน้น
ว่าลอยไป เวลาลอยแบบนางฟ้าดีมากเหมือนในภาพวาดตามผนังวัด
มีแสงสีทองระยิบระยับเป็นทาง เหมือนชื่อเรา จารุจุณ แปลว่าละอองทอง

บางวันลอยไปมีดอกไม้ทิพย์ร่วงลงไปตามทางเป็นสาย

แต่จะชอบลอยไปที่เดียว แล้วเหมือนโดนดูดลงไปในที่ๆมีแสงสีทองสว่างไสว
กับฉัพรังสี ตอนนั้นคิดในใจ สงสัยจะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นี่ คงต้องลงไปสักการะ

พอลอยมาไกล้แสงอันงดงามนั้น เห็นพวกพรหมขี่หงษ์
พรหมบางองค์ก็ไม่ได้มีสี่หน้า แต่รัศมีไม่เหมือนเทวดา
และรัศมีส่องประกายกว้างไกลกว่าเทวดามาก แม้แต่หงษ์
บางตนรัศมีก็งามมาก ดูแล้วเพลินตาเพลินใจในรูปพรหมมาก


แต่พอลอยไปไกล้ๆ กับโดนดูดให้ตกลงมาที่พื้น แล้วก็ตกใจ
อ้าว วัดพระแก้วนี่เอง งั้นรัศมีที่เห็นแต่ไกล คงเป็นรัศมีของพระแก้วมรกตนั่นเอง

จิตคิดได้ก็จะเข้าไปในวัดพระแก้ว แต่เหมือนมีกำแพงกั้น เข้ากี่ทีก็ไม่ได้
ด้วยความสงสัยเลยเพ่งจิตไปดู เห็นพวกยักษ์มีฤทธิ์และมีวงศ์
แต่งตัวกันอลังการ งดงามพอๆกับเทวดา แสงเพชรจากชุด
งดงามมาก มีทั้งยักษเขียว ยักษ์แดง ยักษ์ทอง

ก็งงงวยไปมาก เลยตัดสินใจไม่เข้า กลัวยักษ์

แต่ก็มีหลายครั้งที่ฝันซ้ำๆ เหมือนมีใครหรืออะไรเรียกไป

พระแก้วมรกตเป็นพระพุทธรูปที่ชอบขึ้นมาในจิตเสมอเวลามีภัย
รวมทั้งพระสยามเทวาธิราช

คราวหน้าไปกทม คงต้องไปกราบท่านอีกครั้งค่ะ

 

เมื่อนานมากกกแล้ว เคยมีหมอดูบอกเราว่า
เราเคยเกิดเป็นข้าราชการสมัยหนึ่ง
สมัยไหน ยศอะไรก็จำไม่ได้
เอาเป็นว่า ใช้อำนาจหน้าที่ในทางมิชอบ
ผิดต่อแผ่นดินว่างั้นเถอะ ท่านบอกให้ไป
ขอขมาหน้าพระแก้วมรกต อะไรที่ติดขัด
ก็จะได้รุ่งเรื่อง ก็ไปทำมาแล้วนะคะ
นานมากจนเกือบลืมไปแล้ว
คิดว่าพระแก้วมรกตน่าจะหมายถึง
ประเทศนี้ แผ่นดินนี้มั้ยคะ

 

รออ่านต่อค่ะ พี่จารุเขียนสนุกอ่านเพลินแฝงข้อสะกิดใจดีค่ะ มาอัพบ่อยๆนะคะ อย่าพึ่งเบื่อละ

 

คิดไปได้นะคะ

ปล.ก็เป็นลูกค้าคนหนึ่งของคุณจารุ แต่จะเป็นใครนั้น รู้ว่าคุณจารุคงไม่ปริปากบอก ก็มันเป็นนโยบาย อย่างหนึ่งของผู้ให้บริการนี่นะคะ ^_^

 

ท่านพี่java108. เค้าคนละคนกันเนาะ

 

ขอบคุณจ้า แหม ฝ่ายมืดล้อมหน้าล้อมหลังเลยเนอะ เอิก เอิก

 

เรียนผู้อ่านทุกท่าน
เนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจของจารุเข้าขั้นวิกฤติ เลยไม่ได้จ่ายค่าเน็ตบ้าน
ดังนั้น จึงไม่มีสมาธิเขียนเรื่องพี่สิงห์ต่อ เนื่องจากสมาธิและอารมณ์ที่เขียน
มักมาตอนดึกๆ ลองพิมพ์ในมือถือแล้วไม่สะดวก เขียนไม่ลื่นไหล
ป.ล.มือถือตัวแชร์ wifi. เสีย


เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ

ขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วย พยายามแล้วค่ะ